“Ανεξιχνίαστε Θεέ, δίψασα σε όλη τη ζωή μου προσπαθώντας να βρω την παρουσία σου. Αλλά την ώρα του θανάτου μου σε παρακαλώ, άφησέ με να γυρίσω μια μέρα στην Πόλη.
Δώσε μου πάλι κάποτε τα δεσμά του Χώρου και του Χρόνου, τα θαυμαστά και τρομακτικά δεσμά Σου.
Κάνε μου αυτή την χάρη… ξέρεις γιατί την ζητώ”.
Ο σουλτάνος σήκωσε το πηγούνι του που έτρεμε και με ορθό το κεφάλι φώναξε:
“Κοίταξε την πόλη σου βασιλιά…”
Και απάντησα:
“Βλέπω την ομορφιά της Πόλης μου. Σε αυτό το μέρος το αστρικό μου σώμα θα γυρίσει μια μέρα, θα γυρίσει στα ερείπια των επάλξεων.
Σαν ταξιδιώτης του Διαστήματος θα κόψω μια μέρα ένα μαύρο λουλούδι από το τείχος, κάτω από την Ακρόπολη της Πόλης μου, σε ανάμνηση κάποιας που αγάπησα.
Αλλά εσύ Μωάμεθ, δεν θα γυρίσεις ποτέ…”
Mika Waltari, “Johannes Angelos” (Ο Μαύρος Άγγελος)
29 Μαΐου… η Πόλις Εάλω.
Το Βυζάντιο, για εμένα, δεν ήταν ποτέ Ελληνικό…
ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος όμως ήταν Έλλην μέχρι το κόκκαλο.
Και ο Μαρμαρωμένος Παλαιός των Ελλήνων Λόγος περιμένει…
περιμένει την Φλόγα που θα δώσει ζωή στο Χθες των Ελλήνων για να γίνει εφαλτήριο σε Αύριο της Ανθρωπότητας…
την Φλόγα που θα λιώσει τον Πάγο αιώνων υποτέλειας του Ελληνικού Πνεύματος σε απάνθρωπους δυνάστες λαών και ανθρώπων.
Η Ελλάδα σήμερα βρίσκεται σε έναν βούρκο…
παραμένει όμως ένα διαμάντι για την Ανθρωπότητα.
Και ένα διαμάντι όσο καιρό και να παραμείνει σε ένα βούρκο, όταν ξεπλυθεί από επάνω του η βρωμιά, θα λάμπει το ίδιο αγέρωχα ξανά.
Η Ακρόπολη παραμένει άθικτη σαν Ιδέα…
όσοι Έλγιν και αν ασελγήσουν επάνω στο κορμί Της, κομματιάζοντάς Την σαν Υπατία.
Αποστολή της Ελλάδος είναι να λάμπει…
να είναι Φάρος για την Ανθρωπότητα που βολοδέρνει ανάμεσα σε επικίνδυνα υπόγεια ρεύματα και υφάλους.
Θέλουμε δε θέλουμε η Ελλάς θα λάμψει ξανά για να οδηγήσει την Ανθρωπότητα στα νέα της μονοπάτια.
Το ερώτημα είναι αν η δική μας γενιά θα προλάβει να λάμψει μαζί Της.
Από Ε-μάς εξαρτάται…
29 Μαΐου… η Πόλις Εάλω.
Πάλι με χρόνια και καιρούς… πάλι δικιά μας θα ‘ναι.
Η “ΠΟΛΙΣ” θα είναι δική μας όταν ξυπνήσει ο Μαρμαρωμένος “ΠΑΛΑΙΟΛΟΓΟΣ”.
Ο Πολίτης θα είναι Ε-λεύθερος και Ε-υδαίμων στην Πλατωνική ΠΟΛΙΤΕΙΑ, όταν η Φλόγα της Ζωής σμίξει με τη Φλόγα της Γνώσης και δώσουν πάλι σάρκα και οστά στον Παλαιό Λόγο του Αγαθού και του Καλού, σε αντίθεση με τον Σύγχρονο Λόγο της Δύναμης χωρίς Ηθική.
Ο πολίτης χρειάζεται υλικά αγαθά για να ΕΠΙΒΙΩΣΕΙ, αλλά χρειάζεται Ηθικές Αρχές για να ΖΗΣΕΙ και να ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΕΙ ένα Οικοδόμημα άξιο να στεγάσει τα παιδιά του και τα δικά τους παιδιά.
Όταν ο Κόσμος γύρω μας καταρρέει, η επιστροφή στην Παράδοση και τις φυλετικές και Εθνικές ρίζες είναι το μόνο ασφαλές καταφύγιο. Πόσο μάλλον όταν αυτές οι Εθνικές ρίζες είναι το θεμέλιο του σύγχρονου Παγκόσμιου Πολιτισμού…
Όταν οι αρχαίοι Έλληνες έγραφαν Φιλοσοφία, δεν το έκαναν για να αφήσουν παρακαταθήκη στις επόμενες γενιές, αλλά απλά κατέγραφαν την ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΤΗΤΑ τους.
Δεν αρκεί να παπαγαλίζουμε το ΤΙ έγραψαν οι Μεγάλοι Έλληνες.
Πρέπει να μάθουμε να ζούμε όπως αυτοί που Μεγαλούργησαν…
όταν μέτρο Αξίας δεν θα αποτελεί ο αριθμός κατοχής οικονομικών μονάδων μέτρησης όπως το Νόμισμα, αλλά η ύπαρξη πολυπληθών και διαφορετικών Αρετών…
όταν δε θα έχει αξία το “πόσα έχεις” αλλά το με πόσο σεβασμό θα συμπεριφέρεσαι στον διπλανό σου, κυρίως στον ασθενέστερό σου…
όταν θα έχεις την Παιδεία να διαφεντεύεις το μέλλον σου και δε θα εκχωρείς τα δικαιώματα του Αύριο των παιδιών σου σε δημαγωγούς που πλουτίζουν από το αίμα και τον ιδρώτα σου, κατηγορώντας σε μετά για συνένοχο επειδή σου έδωσαν ΔΟΥΛΕΙΑ (και όχι ΕΡΓΑΣΙΑ), πετώντας σου ένα ξεροκόμματο από τα κλεμμένα…
όταν οι μανάδες θα φέρνουν στον κόσμο παιδιά με σκοπό να δημιουργήσουν ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ με ΑΡΧΕΣ και ΟΡΑΜΑ για το Μέλλον, και όχι για να παίρνουν τα επιδόματα της ανύπαντρης μητέρας από το κράτος και για να αποκτήσουν “γηροκόμους” όταν γεράσουν…
όταν τα παιδιά θα ξέρουν να μιλούν με σεβασμό στους μεγαλύτερους τους, σεβασμό τον οποίο οι μεγαλύτεροι θα ΕΜΠΝΕΟΥΝ και δεν θα απαιτούν…
Όταν το Αγαθό θα επικρατήσει του Κακού…
τότε η “ΠΟΛΙΣ” θα είναι δική μας και εμείς θα είμαστε ΠΟΛΙΤΕΣ.
Μέχρι τότε είμαστε απλώς κάτοικοι…
©2017 Νικόλαος Παναγοδημητρόπουλος
“Ανεξιχνίαστε Θεέ, δίψασα σε όλη τη ζωή μου προσπαθώντας να βρω την παρουσία σου. Αλλά την ώρα του θανάτου μου σε παρακαλώ, άφησέ με να γυρίσω μια μέρα στην Πόλη.
Δώσε μου πάλι κάποτε τα δεσμά του Χώρου και του Χρόνου, τα θαυμαστά και τρομακτικά δεσμά Σου.
Κάνε μου αυτή την χάρη… ξέρεις γιατί την ζητώ”.
Ο σουλτάνος σήκωσε το πηγούνι του που έτρεμε και με ορθό το κεφάλι φώναξε:
“Κοίταξε την πόλη σου βασιλιά…”
Και απάντησα:
“Βλέπω την ομορφιά της Πόλης μου. Σε αυτό το μέρος το αστρικό μου σώμα θα γυρίσει μια μέρα, θα γυρίσει στα ερείπια των επάλξεων.
Σαν ταξιδιώτης του Διαστήματος θα κόψω μια μέρα ένα μαύρο λουλούδι από το τείχος, κάτω από την Ακρόπολη της Πόλης μου, σε ανάμνηση κάποιας που αγάπησα.
Αλλά εσύ Μωάμεθ, δεν θα γυρίσεις ποτέ…”
Mika Waltari, “Johannes Angelos” (Ο Μαύρος Άγγελος) https://nickpanagodimitropoulos.wordpress.com/2017/05/28/29-%ce%bc%ce%b1%ce%90%ce%bf%cf%85-1453-%ce%b7-%cf%80%cf%8c%ce%bb%ce%b9%cf%82-%ce%b5%ce%ac%ce%bb%cf%89-%ce%bc%ce%ad%cf%87%cf%81%ce%b9-%cf%84%ce%b7%ce%bd-%ce%b5%cf%80%ce%b9%cf%83%cf%84%cf%81%ce%bf/
Δώσε μου πάλι κάποτε τα δεσμά του Χώρου και του Χρόνου, τα θαυμαστά και τρομακτικά δεσμά Σου.
Κάνε μου αυτή την χάρη… ξέρεις γιατί την ζητώ”.
Ο σουλτάνος σήκωσε το πηγούνι του που έτρεμε και με ορθό το κεφάλι φώναξε:
“Κοίταξε την πόλη σου βασιλιά…”
Και απάντησα:
“Βλέπω την ομορφιά της Πόλης μου. Σε αυτό το μέρος το αστρικό μου σώμα θα γυρίσει μια μέρα, θα γυρίσει στα ερείπια των επάλξεων.
Σαν ταξιδιώτης του Διαστήματος θα κόψω μια μέρα ένα μαύρο λουλούδι από το τείχος, κάτω από την Ακρόπολη της Πόλης μου, σε ανάμνηση κάποιας που αγάπησα.
Αλλά εσύ Μωάμεθ, δεν θα γυρίσεις ποτέ…”
Mika Waltari, “Johannes Angelos” (Ο Μαύρος Άγγελος)
29 Μαΐου… η Πόλις Εάλω.
Το Βυζάντιο, για εμένα, δεν ήταν ποτέ Ελληνικό…
ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος όμως ήταν Έλλην μέχρι το κόκκαλο.
Και ο Μαρμαρωμένος Παλαιός των Ελλήνων Λόγος περιμένει…
περιμένει την Φλόγα που θα δώσει ζωή στο Χθες των Ελλήνων για να γίνει εφαλτήριο σε Αύριο της Ανθρωπότητας…
την Φλόγα που θα λιώσει τον Πάγο αιώνων υποτέλειας του Ελληνικού Πνεύματος σε απάνθρωπους δυνάστες λαών και ανθρώπων.
Η Ελλάδα σήμερα βρίσκεται σε έναν βούρκο…
παραμένει όμως ένα διαμάντι για την Ανθρωπότητα.
Και ένα διαμάντι όσο καιρό και να παραμείνει σε ένα βούρκο, όταν ξεπλυθεί από επάνω του η βρωμιά, θα λάμπει το ίδιο αγέρωχα ξανά.
Η Ακρόπολη παραμένει άθικτη σαν Ιδέα…
όσοι Έλγιν και αν ασελγήσουν επάνω στο κορμί Της, κομματιάζοντάς Την σαν Υπατία.
Αποστολή της Ελλάδος είναι να λάμπει…
να είναι Φάρος για την Ανθρωπότητα που βολοδέρνει ανάμεσα σε επικίνδυνα υπόγεια ρεύματα και υφάλους.
Θέλουμε δε θέλουμε η Ελλάς θα λάμψει ξανά για να οδηγήσει την Ανθρωπότητα στα νέα της μονοπάτια.
Το ερώτημα είναι αν η δική μας γενιά θα προλάβει να λάμψει μαζί Της.
Από Ε-μάς εξαρτάται…
29 Μαΐου… η Πόλις Εάλω.
Πάλι με χρόνια και καιρούς… πάλι δικιά μας θα ‘ναι.
Η “ΠΟΛΙΣ” θα είναι δική μας όταν ξυπνήσει ο Μαρμαρωμένος “ΠΑΛΑΙΟΛΟΓΟΣ”.
Ο Πολίτης θα είναι Ε-λεύθερος και Ε-υδαίμων στην Πλατωνική ΠΟΛΙΤΕΙΑ, όταν η Φλόγα της Ζωής σμίξει με τη Φλόγα της Γνώσης και δώσουν πάλι σάρκα και οστά στον Παλαιό Λόγο του Αγαθού και του Καλού, σε αντίθεση με τον Σύγχρονο Λόγο της Δύναμης χωρίς Ηθική.
Ο πολίτης χρειάζεται υλικά αγαθά για να ΕΠΙΒΙΩΣΕΙ, αλλά χρειάζεται Ηθικές Αρχές για να ΖΗΣΕΙ και να ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΕΙ ένα Οικοδόμημα άξιο να στεγάσει τα παιδιά του και τα δικά τους παιδιά.
Όταν ο Κόσμος γύρω μας καταρρέει, η επιστροφή στην Παράδοση και τις φυλετικές και Εθνικές ρίζες είναι το μόνο ασφαλές καταφύγιο. Πόσο μάλλον όταν αυτές οι Εθνικές ρίζες είναι το θεμέλιο του σύγχρονου Παγκόσμιου Πολιτισμού…
Όταν οι αρχαίοι Έλληνες έγραφαν Φιλοσοφία, δεν το έκαναν για να αφήσουν παρακαταθήκη στις επόμενες γενιές, αλλά απλά κατέγραφαν την ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΤΗΤΑ τους.
Δεν αρκεί να παπαγαλίζουμε το ΤΙ έγραψαν οι Μεγάλοι Έλληνες.
Πρέπει να μάθουμε να ζούμε όπως αυτοί που Μεγαλούργησαν…
όταν μέτρο Αξίας δεν θα αποτελεί ο αριθμός κατοχής οικονομικών μονάδων μέτρησης όπως το Νόμισμα, αλλά η ύπαρξη πολυπληθών και διαφορετικών Αρετών…
όταν δε θα έχει αξία το “πόσα έχεις” αλλά το με πόσο σεβασμό θα συμπεριφέρεσαι στον διπλανό σου, κυρίως στον ασθενέστερό σου…
όταν θα έχεις την Παιδεία να διαφεντεύεις το μέλλον σου και δε θα εκχωρείς τα δικαιώματα του Αύριο των παιδιών σου σε δημαγωγούς που πλουτίζουν από το αίμα και τον ιδρώτα σου, κατηγορώντας σε μετά για συνένοχο επειδή σου έδωσαν ΔΟΥΛΕΙΑ (και όχι ΕΡΓΑΣΙΑ), πετώντας σου ένα ξεροκόμματο από τα κλεμμένα…
όταν οι μανάδες θα φέρνουν στον κόσμο παιδιά με σκοπό να δημιουργήσουν ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ με ΑΡΧΕΣ και ΟΡΑΜΑ για το Μέλλον, και όχι για να παίρνουν τα επιδόματα της ανύπαντρης μητέρας από το κράτος και για να αποκτήσουν “γηροκόμους” όταν γεράσουν…
όταν τα παιδιά θα ξέρουν να μιλούν με σεβασμό στους μεγαλύτερους τους, σεβασμό τον οποίο οι μεγαλύτεροι θα ΕΜΠΝΕΟΥΝ και δεν θα απαιτούν…
Όταν το Αγαθό θα επικρατήσει του Κακού…
τότε η “ΠΟΛΙΣ” θα είναι δική μας και εμείς θα είμαστε ΠΟΛΙΤΕΣ.
Μέχρι τότε είμαστε απλώς κάτοικοι…
©2017 Νικόλαος Παναγοδημητρόπουλος
“Ανεξιχνίαστε Θεέ, δίψασα σε όλη τη ζωή μου προσπαθώντας να βρω την παρουσία σου. Αλλά την ώρα του θανάτου μου σε παρακαλώ, άφησέ με να γυρίσω μια μέρα στην Πόλη.
Δώσε μου πάλι κάποτε τα δεσμά του Χώρου και του Χρόνου, τα θαυμαστά και τρομακτικά δεσμά Σου.
Κάνε μου αυτή την χάρη… ξέρεις γιατί την ζητώ”.
Ο σουλτάνος σήκωσε το πηγούνι του που έτρεμε και με ορθό το κεφάλι φώναξε:
“Κοίταξε την πόλη σου βασιλιά…”
Και απάντησα:
“Βλέπω την ομορφιά της Πόλης μου. Σε αυτό το μέρος το αστρικό μου σώμα θα γυρίσει μια μέρα, θα γυρίσει στα ερείπια των επάλξεων.
Σαν ταξιδιώτης του Διαστήματος θα κόψω μια μέρα ένα μαύρο λουλούδι από το τείχος, κάτω από την Ακρόπολη της Πόλης μου, σε ανάμνηση κάποιας που αγάπησα.
Αλλά εσύ Μωάμεθ, δεν θα γυρίσεις ποτέ…”
Mika Waltari, “Johannes Angelos” (Ο Μαύρος Άγγελος) https://nickpanagodimitropoulos.wordpress.com/2017/05/28/29-%ce%bc%ce%b1%ce%90%ce%bf%cf%85-1453-%ce%b7-%cf%80%cf%8c%ce%bb%ce%b9%cf%82-%ce%b5%ce%ac%ce%bb%cf%89-%ce%bc%ce%ad%cf%87%cf%81%ce%b9-%cf%84%ce%b7%ce%bd-%ce%b5%cf%80%ce%b9%cf%83%cf%84%cf%81%ce%bf/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου