O Πράσινος Δράκος: Ο μύθος και η πραγματικότητα μιας ασιατικής μυστικής κοινωνίας!!!

ΤΟΥ ΡΙΤΣΑΡΝΤ ΣΠΕΝΣ

 Στην Ιστορία σίγουρα δεν λείπουν αινιγματικές ή αμφιλεγόμενες αδελφότητες, τάγματα, στοές και κοινωνίες. Οι Ναΐτες Ιππότες, για παράδειγμα, είναι ένα αιώνιο αντικείμενο γοητείας και κερδοσκοπίας. Το αν οι Ναΐτες ήταν η έμπνευση για τους όχι λιγότερο αμφιλεγόμενους Ελευθεροτέκτονες, μια ομάδα διεφθαρμένων αιρετικών ή τα αθώα θύματα μιας συνωμοσίας που γεννήθηκε από απληστία και φθόνο παραμένει ένα θέμα ζωηρής συζήτησης.

Αυτό που κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει, ωστόσο, είναι ότι οι Ιππότες υπήρχαν. Η αρχή και το επίσημο τέλος του Τάγματος μπορούν να χρονολογηθούν με ακρίβεια, και τα ονόματα των αρχηγών του είναι θέμα ιστορικού. Ακόμη και ένας αμφίβολος οργανισμός όπως το Priory of Sion μπορεί να αποδειχθεί ότι είχε μια γνήσια, αν και πρόσφατη, ύπαρξη, αν και οι ισχυρισμοί του για παράδοση αιώνων και κρυφή επιρροή παραμένουν αβάσιμοι. Υπάρχουν όμως και άλλες ομάδες που φαίνεται να υπάρχουν μόνο σε εκείνη τη γκρίζα ζώνη μεταξύ πραγματικότητας και φαντασίας, ομάδες των οποίων η προέλευση, ο αριθμός, το πεδίο εφαρμογής και ο σκοπός παραμένουν τρελά ασαφείς.

Μια τέτοια οντότητα είναι η οιονεί μυθική Green Dragon Society (GDS), γνωστή και ως Order of the Green Dragon ή απλά ο Green Dragon. Τις περισσότερες φορές αναφέρεται ως ιαπωνική μυστική εταιρεία, αλλά αυτό δεν είναι απαραίτητα όλη η ιστορία. Άλλα στοιχεία, ή τουλάχιστον ισχυρισμοί, υποστηρίζουν ότι η πραγματική του προέλευση βρίσκεται στην Κίνα ή το Θιβέτ και ότι η επιρροή του επεκτάθηκε στα κέντρα εξουσίας της Τσαρικής Ρωσίας και της Ναζιστικής Γερμανίας. Ιστορικές προσωπικότητες από τον αυτοκράτορα Χιροχίτο, τον Αδόλφο Χίτλερ έως τον Ρασπούτιν έχουν συνδεθεί με τον Πράσινο Δράκο, νομίμως ή όχι. Τα νερά έχουν θολώσει ακόμη περισσότερο από παιχνίδια ρόλων που συνδύασαν το Society με το Cthulhu Mythos του HP Lovecraft και άλλα φανταστικά στοιχεία. Το να προσδιορίσετε τι είναι «πραγματικό» και ποιο είναι το παιχνιδιάρικο αποκύημα της φαντασίας κάποιου μπορεί να είναι δύσκολο.

Αυτό που ακολουθεί δεν θα λύσει το μυστήριο του Πράσινου Δράκου, αλλά θα προσπαθήσει να διαχωρίσει το γεγονός από τη φαντασία και να εξηγήσει από πού προήλθαν οι ισχυρισμοί και οι πληροφορίες. Με αυτόν τον τρόπο, θα προσφέρει μια δελεαστική ματιά σε μια μυστηριώδη οργάνωση που μπορεί να έπαιξε σημαντικό ρόλο στη διαμόρφωση της σύγχρονης ιστορίας.

Μπείτε στον Μαύρο Δράκο

Η απλούστερη εξήγηση για την Green Dragon Society είναι ότι είναι μια μπερδεμένη αναφορά στην πιο γνωστή, και σίγουρα πραγματική, Black Dragon Society (BDS) ή Kokuryukai . Το BDS εμφανίστηκε για πρώτη φορά περίπου το 1901 και ήταν παρακλάδι μιας άλλης, παλαιότερης ιαπωνικής μυστικής εταιρείας, του Black Ocean ή Genyosha. Όπως ο μητρικός του, ο Μαύρος Δράκος ήταν ένα μαχητικό, «υπερεθνικιστικό» σώμα που εργάστηκε για να επεκτείνει την επιρροή της Αυτοκρατορικής Ιαπωνίας στην ασιατική ηπειρωτική χώρα. Το BDS αρχικά επικεντρώθηκε στην καταπολέμηση των ρωσικών συμφερόντων στην τεράστια κινεζική επαρχία της Μαντζουρίας. Πράγματι, η Εταιρεία πήρε το όνομά της από τον «Μαύρο Δράκο» ή τον ποταμό Αμούρ που χώριζε τη Μαντζουρία και τη Σιβηρία. Το δίκτυο κατασκόπων και σαμποτέρ του Μαύρου Δράκου έλαβε ενεργό μέρος στον επόμενο Ρωσο-Ιαπωνικό Πόλεμο (1904-05) και οι Μαύροι Δράκοι επέκτεισαν αργότερα τις επιχειρήσεις και την επιρροή τους σε όλη την Ασία και την Ευρώπη, ακόμη και την Αμερική.

Ο ονομαστικός ιδρυτής και ηγέτης του Μαύρου Δράκου ήταν ο Ryohei Uchida, αλλά ο αληθινός κύριος, ή «αυτοκράτορας της σκοτεινής πλευράς», ήταν ο σκιερός και απαίσιος μέντορας του Uchida, Mitsuru Toyama, επίσης ιδρυτικό μέλος της Genyosha . Λέγεται ότι ήταν βουτηγμένος σε «ακραίες ανατολικές θρησκευτικές πεποιθήσεις». 1 Αυτό υποδηλώνει τον μυστικισμό και τον αποκρυφισμό που αποδίδεται στην Κοινωνία των Πράσινων Δράκων. Θα μπορούσε το δόλιο και μυστικοπαθές Toyama να έπαιξε καθοδηγητικό ρόλο και στις δύο κοινωνίες;

Ήταν οι Μαύροι και Πράσινοι Δράκοι, αν όχι ένας και ο ίδιος, οι δύο όψεις του ίδιου συνωμοσιολογικού νομίσματος; Για παράδειγμα, ακριβώς όπως ο ποταμός Μαύρος Δράκος (Αμούρ) οριοθετούσε το βόρειο όριο της Μαντζουρίας, νοτιότερα ο πολύ μικρότερος ποταμός Qinglong ή Green Dragon ακολούθησε χονδρικά τη διαχωριστική γραμμή μεταξύ της Μαντζουρίας και της ίδιας της Κίνας. Εάν η Κοινωνία του Μαύρου Δράκου ήταν κυρίως αντιρωσική στο επίκεντρό της, θα μπορούσε ο Πράσινος Δράκος να ήταν αντικινεζικός ή αντιδυτικός; Ενώ ο Μαύρος Δράκος εστίαζε στην πολιτική πλευρά, οι Πράσινοι ασχολήθηκαν με το πιο μυστικό αποκρυφιστικό βασίλειο;

Μια σκοτεινή αλλά σημαντική αναφορά που κάνει ξεκάθαρα τη διάκριση μεταξύ της μαύρης και της πράσινης κοινωνίας εμφανίζεται στα απομνημονεύματα της «δεύτερης συζύγου» του Κινέζου ισχυρού άνδρα Chiang Kai-shek, Ch'en Chieh-ju. 2 Θυμάται ότι ο σύζυγός της σκέφτηκε ένα «εντελώς μυστικό σύστημα ιδιωτικών ερευνητών» και θεωρούσε ως πρότυπα τις «Εταιρείες Πράσινων και Μαύρων Δράκων της Ιαπωνίας και τις κοινωνίες Τριάδας της Σαγκάης». 3 Έτσι, τουλάχιστον στο μυαλό του Τσιάνγκ, οι δύο Δράκοι ήταν εντελώς ξεχωριστοί (αν και όχι απαραίτητα άσχετοι), Ιάπωνες και κατάλληλα μοντέλα για μυστική συλλογή πληροφοριών.

Όπως σημειώθηκε, η Εταιρεία Μαύρων Δράκων συμμετείχε σε μεγάλο βαθμό στην κατασκοπεία και στις συγγενικές σφαίρες της προπαγάνδας και της ανατροπής. Ως εκ τούτου, βασικά λειτούργησε ως προέκταση του «ειδικού οργάνου» του Αυτοκρατορικού Στρατού, του Tokumu Kikan . Για να μην υστερεί σε τίποτα, το Ιαπωνικό Αυτοκρατορικό Ναυτικό διατηρούσε τη δική του μυστική υπηρεσία, το Joho Kyoko . Ακριβώς όπως ο Στρατός χρησιμοποίησε τον Μαύρο Δράκο για να αυξήσει ή να χειριστεί τις «ειδικές του ανάγκες», θα μπορούσε το Ναυτικό να είχε χρησιμοποιήσει τον Πράσινο Δράκο με τον ίδιο τρόπο;

Trevor Ravenscroft & Karl Haushofer

Η ταύτιση του Πράσινου Δράκου ως ένα θεμελιωδώς μυστικιστικό τάγμα εμφανίζεται πιο προφανώς στο The Spear of Destiny του Trevor Ravenscroft το 1973. Δεν είναι ασήμαντο ότι ο Ράβενσκροφτ ήταν οπαδός της Ανθρωποσοφίας και του ιδρυτή της Ρούντολφ Στάινερ, και το βιβλίο του είναι μια ξεκάθαρα ανθρωποσοφιστική άποψη για τις άθλιες αποκρυφιστικές δυνάμεις πίσω από τον Χίτλερ και το ναζιστικό του καθεστώς. Ο Ράβενσκροφτ συνδέει σταθερά τον Πράσινο Δράκο με τον Γερμανό γεωπολιτικό και μυστικιστή Karl Haushofer, έναν από τους υποτιθέμενους πνευματικούς μέντορες του Χίτλερ. Σύμφωνα με τον Ravenscroft, ο καθηγητής Haushofer «κέρδισε... εξαιρετικά δώρα μέσω της ιδιότητας του μέλους της Εταιρείας Πράσινων Δράκων της Ιαπωνίας, στην οποία η κυριαρχία του Οργανισμού του Χρόνου και ο έλεγχος των δυνάμεων της ζωής στο ανθρώπινο σώμα είναι ο κεντρικός στόχος των ανοδικών βαθμών μύησης. Ο Ράβενσκροφτ προσθέτει ότι «ένα από τα υψηλότερα τεστ αυτού του τύπου μύησης στην Κοινωνία του Πράσινου Δράκου απαιτεί την ικανότητα να ελέγχει και να κατευθύνει τη ζωτική δύναμη στα φυτά με τρόπο κάπως παρόμοιο με τις προηγούμενες δυνάμεις του λαού της Ατλάντης». «Μόνο δύο άλλοι Ευρωπαίοι έχουν επιτραπεί να ενταχθούν σε αυτό το Ιαπωνικό Τάγμα», [και ποιοι, αναρωτιέται κανείς, ήταν αυτοί;] συνεχίζει ο Ράβενσκροφτ, «το οποίο απαιτεί όρκους μυστικότητας και υπακοής πολύ πιο αυστηρής και ασυμβίβαστης φύσης από παρόμοιες μυστικές εταιρείες στην Δυτικός κόσμος."4

Το κύριο πρόβλημα με όλα αυτά είναι ότι οι πηγές του Ravenscroft είναι μουντές ή ανύπαρκτες. Πιθανότατα πήρε ένα σύνθημα από το έργο του Louis Pauwels και του Jacques Bergier του 1960, The Morning of the Magicians . Αυτοί οι συγγραφείς ισχυρίζονται ότι ο Haushofer «λέγεται [από ποιον;] ότι μυήθηκε σε μια από τις πιο σημαντικές μυστικές βουδιστικές κοινωνίες και ότι είχε ορκιστεί, εάν απέτυχε στην «αποστολή» του, να αυτοκτονήσει σύμφωνα με την εποχή. τιμώμενη τελετή». 5 Υποθέτοντας ότι πρόκειται για νύξη στο παραπάνω GDS, εξακολουθούμε να αντιμετωπίζουμε την έλλειψη οποιασδήποτε αναγνωρίσιμης πηγής για τις πληροφορίες των συγγραφέων.

Ο Ravenscroft υποστηρίζει ότι τα μέλη της Green Dragon Society ίδρυσαν κατάστημα στη Γερμανία της δεκαετίας του 1920 και εκεί ένωσαν τις δυνάμεις τους με μια ομάδα Θιβετιανών μοναχών που ονομαζόταν «Society of Green Men». Οι τελευταίοι ήταν, στην πραγματικότητα, οι «Αντέπτες του Αγκάρτι και του Σαμπάλα» και ο αρχηγός τους ήταν ένας μυστηριώδης «Άνθρωπος με τα Πράσινα Γάντια». 6 Αποδεικνύεται επίσης ότι οι Πράσινοι Δράκοι και οι Πράσινοι Άνθρωποι «βρίσκονταν σε αστρική επικοινωνία για εκατοντάδες χρόνια». 7 Τα ενωμένα αδέρφια σύντομα δημιούργησαν επικοινωνία με τον ανερχόμενο κ. Χίτλερ.

Άλλοι έκτοτε επεξεργάστηκαν τα παραπάνω μετατρέποντας τους Πράσινους Δράκους σε μια «εσωτερική κλούβα» τόσο του Genyosha όσο και του Μαύρου Δράκου, και κάνοντάς τους «αλλά ένα φυλάκιο μιας πολύ μεγαλύτερης συνωμοσίας που βασίζεται στην ακόμη πιο μυστική ομάδα που είναι γνωστή και στους Πράσινους .» 8 Αν και είναι συναρπαστικοί, τέτοιοι ισχυρισμοί φαίνεται να μην έχουν καμία βάση σε αδιάσειστα γεγονότα.

Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι μπορεί να μην έχουν ένα μικρόβιο αλήθειας. Για παράδειγμα, υπήρχε μια αποκρυφιστική φιγούρα στο τέλος της Βαϊμάρης στο Βερολίνο που μερικές φορές αναφέρεται ως ο «Μάγος με τα πράσινα γάντια» που έγινε βραχύβιος μάντης για τον Χίτλερ και το Ναζιστικό Κόμμα. Δεν ήταν Θιβετιανός αλλά, πάνω απ' όλα, ένας Εβραίος που ονομαζόταν Erik Jan Hanussen. Όταν έγινε άβολος προβλέποντας με ακρίβεια την πυρκαγιά του Ράιχσταγκ (ή κανονίζοντας την), οι παλιοί φίλοι του Ναζί τον σκότωσαν. 9

Ομοίως, θα μπορούσε κάλλιστα να υπάρχει κάτι σε μια σύνδεση Green Dragon-Θιβέτ. Ένας πράσινος δράκος, ή Zhug , παίζει σημαντικό ρόλο στη θιβετιανή μυθολογία όπου συμβολίζει τον «Θεό της Βροντής… τη γενναιότητα και τη δύναμη που κατακτά τα πάντα». 10 Πιο συγκεκριμένα, ίσως, ένας Ιάπωνας βουδιστής μοναχός ονόματι Ekai Kawaguchi έκανε δύο επισκέψεις στο Θιβέτ τα χρόνια πριν από τον Α Παγκόσμιο Πόλεμο, περίπου την ίδια περίοδο που ο Haushofer βρισκόταν στο Τόκιο. Επιφανειακά, ο Kawaguchi φαινόταν ένας απλός θρησκευτικός θιασώτης, αλλά είναι γνωστό ότι είχε επαφή με τουλάχιστον έναν Ιάπωνα μυστικό πράκτορα ενώ βρισκόταν στη Χώρα των Αιώνιων Χιονιών, τη Narita Yasuteru, καθώς και έναν πράκτορα της βρετανικής ινδικής υπηρεσίας πληροφοριών. 11Ο Kawaguchi είχε επίσης δεσμούς με την Annie Besant και τη θεοσοφική αίρεση της, μια άλλη ομάδα που κατηγορείται για ανατροπή και γενική νεκροψία. 12 Το πιο σημαντικό είναι ότι ο Kawaguchi ήταν θιασώτης του Ζεν Βουδισμού.

Στο 1989 Ο Άγνωστος Χίτλερ, ο Wulf Schwarzwaller ισχυρίζεται ότι ο Haushofer ήταν κύριος διαφόρων ανατολικών μυστικιστικών παραδόσεων και «είχε εξοικειωθεί με τις διδασκαλίες Ζεν της Ιαπωνικής Εταιρείας του Πράσινου Δράκου». 13 Πιο πρόσφατες πηγές υπογραμμίζουν τη στενή σχέση του Πράσινου Δράκου με το Ζεν, συγκεκριμένα τον κλάδο του Σότο, και ισχυρίζονται ότι «ο Πράσινος Δράκος είχε παράδοση μυστικής διάδοσης», ό,τι κι αν σημαίνει αυτό. 14

Η βουδιστική σύνδεση μπορεί να προσφέρει μερικές σημαντικές ενδείξεις. Ο Βουδισμός ξεκίνησε από την Ινδία και εξαπλώθηκε στο Θιβέτ και την Κίνα και από εκεί στην Ιαπωνία. Το δόγμα Ζεν ( Cha'an ) είχε επίσης τις ρίζες του στην Κίνα. Ένας από τους πιο σεβαστούς βουδιστές «αγίους» στην Ιαπωνία είναι ο Κουκάι, ένας μυστικιστής του 8ου-9ου αιώνα που πέρασε χρόνια σπουδάζοντας στην Κίνα. Είναι ενδιαφέρον ότι ο κύριος τόπος διαφώτισής του ήταν ο Ναός του Πράσινου Δράκου στο Xian, όπου εκπαιδεύτηκε σε αποκρυφιστικές, ταντρικές παραδόσεις που προέρχονταν από το Θιβέτ. Επιστρέφοντας στην Ιαπωνία, ο Κουκάι τα ενσωμάτωσε στην εκδοχή του Βουδισμού της Αληθινής Γης (Σινγκόν). 15 Το πρόβλημα είναι ότι το Σίνγκον ήταν και είναι αρκετά διαφορετικό από το Ζεν, οπότε ποιο, αν κάποιο από τα δύο, συνδέεται με τον Πράσινο Δράκο;

Για να περιπλέξει ακόμη περισσότερο την εικόνα, υπάρχουν πολλές αναφορές σε μια κινεζική κοινωνία Πράσινων Δράκων. Τα περισσότερα συνδέονται με τις πολεμικές τέχνες. Οι κοινωνίες κουνγκ φου του Green Dragon είναι ενεργές σε όλο τον κόσμο, αλλά οι περισσότερες φαίνεται να είναι αρκετά πρόσφατης προέλευσης. Παραδόξως, κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1960, η Green Dragon Society με έδρα το Σικάγο είχε εγκλωβιστεί σε μια πικρή διαμάχη με την αντίπαλη Εταιρεία Black Dragon Society! Μια εκδοχή της ιστορίας του Κινεζικού Πράσινου Δράκου τον καθορίζει ως μια Ταοϊστική μυστική κοινωνία που σχηματίστηκε ως απάντηση στις διώξεις του 17ου αιώνα που εξαπέλυσε ο αυτοκράτορας Κιάνγκ Χσι, επηρεασμένος από τους Ιησουίτες. Σύμφωνα με αυτό, η μυστική κοινωνία προέκυψε από τη Μυστική Σχολή Καθαρής Σκέψης του Τάο, και μαζί με ένα αδυσώπητο μίσος για τη Δυναστεία των Μάντσου, παρέμεινε αφιερωμένη στην «πρακτική της Ταοϊστικής Αλχημείας και των Αθανατιστικών Τεχνικών». 16Αυτό μοιάζει λίγο με αυτό που περιέγραψε ο Ravenscroft. Ο Πράσινος Δράκος φέρεται επίσης να λειτουργούσε με πολλά ψευδώνυμα και μεταμφιέσεις. Μια μυστική και ακόμη απαίσια Green Dragon Society εμφανίζεται επίσης σε τουλάχιστον δύο ταινίες πολεμικών τεχνών: «The Deadly Sword» (1978) και «Seven Promises» (1980). Τέλος, μια Πράσινη Κοινωνία ή Πράσινη Συμμορία ήταν (και αναμφισβήτητα εξακολουθεί να είναι) μια σημαντική δύναμη στον κινεζικό υπόκοσμο.

Λοιπόν, θα μπορούσαν να υπάρχουν δύο Green Dragon Society's, ένα γιαπωνέζικο και βουδιστικό και το άλλο κινέζικο και ταοϊστικό; Αυτό φαίνεται ξεκάθαρο: η αλληλοεπικονίαση του κινεζικού και ιαπωνικού βουδισμού, και των αιρέσεων και των μυστικών κοινωνιών που δημιούργησαν, είναι αιώνες παλιά. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, σχεδόν τα πάντα είναι δυνατά.

Άλλες παραξενιές, που μπορεί να σημαίνουν ή να μην σημαίνουν τίποτα, περιλαμβάνουν το γεγονός ότι κατά τη διάρκεια του γάμου του με μια άλλη σύζυγο, ο Τσιάνγκ Κάι-σεκ επισκέφτηκε ένα μοναστήρι του Πράσινου Δράκου. Ο αείμνηστος λόγιος Τσαρλς Ράις, αφού κοσκίνισε ό,τι μπορούσε να βρει στο Green Dragon Society, αναρωτήθηκε μήπως δεν ήταν τίποτα άλλο από το κλαμπ καράτε της Αυτοκρατορικής Φρουράς του Ιαπωνικού Αυτοκράτορα! 17 Το πιο περίεργο από όλα, ίσως, είναι ένα άρθρο του 2004 από τη South China Morning Post, το οποίο περιγράφει την πρόσφατη σύλληψη τριών μελών του «Green Dragon Temple Cult» με την κατηγορία της διεύθυνσης κυκλώματος πορνείας. 18 Οι γυναίκες θύματα είχαν εξασφαλιστεί μια θέση στον παράδεισο εάν κέρδιζαν αρκετά χρήματα για τη λατρεία.

Λάβετε το ζήτημα στο οποίο εμφανίζεται αυτό το άρθρο

Επτά Κεφάλια του Πράσινου Δράκου

Υπάρχει μια άλλη, πιο εμπλεκόμενη, αν και όχι λιγότερο μυστηριώδης, περιγραφή της Κοινωνίας των Πράσινων Δράκων που προηγείται του Ράβενσκροφτ κατά σαράντα χρόνια και των Πάουελς και Μπέργκιερ σχεδόν τριάντα. Είναι σχεδόν βέβαιο ότι είναι η πηγή πολλών από όσα ο ίδιος και άλλοι είχαν να πουν για το GDS έκτοτε. Το εν λόγω έργο είναι το Les Sept Tetes du Dragon Vert του 1933 ["The Seven Heads of the Green Dragon"] του Teddy Legrand. Ο τίτλος παραπέμπει στον δράκο με «επτά κεφάλια, δέκα κέρατα και επτά κορώνες στα κεφάλια του» που αναφέρεται στο εδάφιο Αποκαλύψεις 12:3, αν και αυτό το θηρίο είναι κόκκινο, όχι πράσινο. Εκ πρώτης όψεως, το βιβλίο φαίνεται να είναι απλώς ένα σκοτεινό κομμάτι γαλλικής μυθοπλασίας, αν και γεμάτο με αληθινούς ανθρώπους και πραγματικά γεγονότα μαζί με πολλά επινοημένα.

Ουσιαστικά, το βιβλίο παρουσιάζει τον Πράσινο Δράκο ή, πιο απλά, τους «Πράσινους», μια απαίσια διεθνή κλίκα που στρέφεται στην παγκόσμια κυριαρχία. Μια ενδιαφέρουσα λεπτομέρεια είναι ότι αυτοί οι μυστικοπαθείς συνωμότες αριθμούν ακριβώς 72 και ήταν, κατά πάσα πιθανότητα, οι «72 άγνωστοι ανώτεροι» του συνωμοτικού μύθου. 19Για να επιτύχει τον κακό του στόχο, ο Πράσινος Δράκος προκαλεί πόλεμο, επανάσταση και χάος και το χέρι του είναι ο αόρατος κοινός παρονομαστής σε τέτοια φαινομενικά ανόμοια γεγονότα όπως η δολοφονία του Φραντς Φερδινάνδου, η υποκίνηση της επανάστασης των Μπολσεβίκων, η δολοφονία των Ρομανόφ, η 1922, η δολοφονία του Γερμανού υπουργού Εξωτερικών Walther Rathenau, η απαγωγή του Λευκού Ρώσου στρατηγού AP Kutepov και η προφανής αυτοκτονία του εκατομμυριούχου Σουηδού "Match King" Ivar Kreuger. Συνολικά, ο Πράσινος Δράκος ακούγεται σαν μια άλλη εκδοχή των διαβόητων Illuminati που στοιχειώνουν τόσες πολλές θεωρίες συνωμοσίας.

Την εποχή της δράσης του βιβλίου, 1929-30, οι μυστηριώδεις Πράσινοι είναι απασχολημένοι με τη διευκόλυνση της άνοδος του «The Man of the Two Z» κάτω από τα «αιχμηρά σπιρούνια» των οποίων η Ευρώπη σύντομα θα έτρεμε. 20 Το τελευταίο είναι μια λεπτή κάλυψη και μάλλον προφητική αναφορά στον Χίτλερ που μόλις είχε έρθει στην εξουσία όταν κυκλοφόρησε το βιβλίο. Τα «Δύο Ζ» ήταν οι αλληλοσυνδεόμενοι βραχίονες της Σβάστικα.

Η κεντρική φιγούρα του Les Sept Tetes… είναι ένας Βρετανός μυστικός πράκτορας, ο άσος της L'Intelligence Service , James Nobody, ο οποίος μπορεί να είναι η αρχική λογοτεχνική έμπνευση για τον James Bond. Είχε ήδη πρωταγωνιστήσει σε μια σειρά από κατασκοπευτικά μυθιστορήματα του Γάλλου συγγραφέα Charles Lucieto και το τελευταίο ήταν μια προσπάθεια να συνεχιστεί το franchise μετά τον πρόσφατο θάνατο του Lucieto. Είναι ενδιαφέρον ότι ο Λουσιέτο ήταν συνταξιούχος κατάσκοπος, έχοντας υπηρετήσει τις γαλλικές μυστικές υπηρεσίες στον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο. Του άρεσε να ισχυρίζεται ότι ο Κανένας του και παρόμοια νήματα ήταν ρωμαϊκά, τα οποία αποκάλυπταν αληθινές, αν και κρυφές πτυχές της πρόσφατης ιστορίας και της επικαιρότητας. Οι εκδότες του αργότερα υπονόησαν ότι αυτό είχε κάποια σχέση με τον πρόωρο θάνατό του.

Προς καμία μεγάλη έκπληξη, ο διάδοχος του Lucieto, "Teddy Legrand", ήταν ένα ψευδώνυμο. Στην πραγματικότητα, ο συγγραφέας ήταν ο Pierre Mariel που αποδεικνύεται ότι είναι ένας αρκετά ενδιαφέρον τύπος. Ονομαστικά ήταν δημοσιογράφος, αλλά όπως ο Λουσιέτο είχε δεσμούς με τη γαλλική υπηρεσία πληροφοριών. Αυτό οδήγησε στον ισχυρισμό ότι ο τελευταίος «εμπνεύστηκε» ή έστω κατεύθυνε τις λογοτεχνικές του προσπάθειες όπως και του προκατόχου του. 21 Το πιο σημαντικό, ίσως, ήταν ότι ήταν αυτοαποκαλούμενος ειδικός στον αποκρυφισμό. Μερικά χρόνια αργότερα, με το όνομα Werner Gerson, θα συγγράψει ένα από τα πρώτα βιβλία για τον ναζιστικό αποκρυφισμό. 22 Ο ίδιος ο Mariel ήταν μέλος τόσο του Τάγματος των Ελευθεροτεκτονικών Μαρτινιστών όσο και κάποτε Γάλλος μεγάλος δάσκαλος του Αρχαίου και Μυστικού Τάγματος Rosae Crucis (AMORC). 23 Είναι ενδιαφέρον ότι στο Les Sept Tetes…Η Μαριέλ ζωγραφίζει το Μαρτινιστικό Τάγμα ως μια συνωμοτική αίρεση που έπαιξε παρασκηνιακό ρόλο στη Γαλλική Επανάσταση και αργότερα στις πολιτικές αναταραχές, και η οποία απλώς μπορεί να έχει συνδέσμους με τον μυστηριώδη Πράσινο Δράκο. 24

Στο βιβλίο, ο αδερφός κατάσκοπος Nobody και ο Legrand εμπνέονται από την κοινή τους περιέργεια για την τύχη της ρωσικής αυτοκρατορικής οικογένειας. Το κύριο αντικείμενο της γοητείας είναι μια εικόνα στον Άγιο Σεραφείμ, που υποτίθεται ότι βρέθηκε στο σώμα της Τσαρίνας Αλεξάνδρας, η οποία φέρει μια αινιγματική επιγραφή, στα αγγλικά: «SIMP The Green Dragon. Είχες απόλυτο δίκιο. Πολύ αργά." 25 Γρήγορα καθορίζουν ότι το πρώτο στοιχείο, το οποίο συνοδεύεται από ένα «καβαλιστικό» σύμβολο έξι σημείων, σημαίνει «Superieur Inconnu, Maitre Philippe» [Άγνωστος Ανώτερος, Δάσκαλος Philippe], ένας Γάλλος Μαρτινιστής μυστικιστής που ήταν πρώτος γκουρού της Τσαρίνα. Αλεξάνδρα. 26Σημειώνουν επίσης την προτίμηση της Τσαρίνας για τη «Θιβετιανή» Σβάστικα ως σύμβολο καλής τύχης. Το υπόλοιπο της ιστορίας ακολουθεί τις προσπάθειες του διδύμου να ανακαλύψουν ποιος ή τι αποτελεί τον Πράσινο Δράκο.

Κάποιο ενδιαφέρον πέφτει αναπόφευκτα στον διάδοχο του Maitre Philippe ως βασιλικό πνευματικό οδηγό, τον Rasputin, ο οποίος εμφανίζεται ως εργαλείο του Πράσινου Δράκου, αν όχι ως απόλυτο μέλος. Ο Legrand/Mariel σωστά παρατηρεί ότι κατά τη διάρκεια του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, ο διαλυμένος άγιος άνθρωπος διατήρησε επικοινωνία με τους μυστηριώδεις «Πράσινους» ή απλώς «The Green», με έδρα τη Στοκχόλμη, όπου η Mariel απεικονίζει ως ένα άλλο κομμάτι μιας μεγαλύτερης συνωμοσίας. 27 Είναι ενδιαφέρον ότι ο συνταγματάρχης Stanislaus de Lazovert, ένας από τους άνδρες που ενεπλάκησαν αργότερα στη συνωμοσία για τη δολοφονία του διαλυμένου ιερού άνδρα, ισχυρίστηκε ότι ο Ρασπούτιν ήταν μέλος του «Πράσινου Χεριού», μιας μυστικής διαταγής που υποστηρίχθηκε πιθανώς από τους Αυστριακούς εχθρούς της Ρωσίας. 28Πιο πρόσφατα και αξιόπιστα, ο Ρώσος ερευνητής Oleg Shishkin συνέδεσε τους μυστηριώδεις φίλους του Rasputin με μια συνωμοσία εμπνευσμένη από το Βερολίνο, η οποία περιελάμβανε γερμανικές αποκρυφιστικές στοές και μέλη των εθνο-γερμανικών ευγενών της Βαλτικής. Η μυστική αδελφότητά τους, Baltikum , χρησιμοποίησε μια πράσινη σβάστικα ως σύμβολο.

Συμπτωματικά ή όχι, ένας από τους ανταγωνιστές που συναντούν ο Κανένας και ο Λεγκράν είναι ένας Βαρώνος της Βαλτικής, ο Ότο φον Μπάουτενας, τον οποίο προσδιορίζουν ως έναν από τους « 72 Verts ». Ο Bautenas αποδεικνύεται ότι ήταν ένα πολύ πραγματικό πρόσωπο: πρώην υποστηρικτής του Baltikum , στενός σύμμαχος του λιθουανού πολιτικού Augustine Valdemaras και ηγέτης του φασιστικού κινήματος Iron Wolf.

Ο Μάριελ υπονοεί επίσης ότι ο βασιλιάς της Ανθρωποσοφίας Ρούντολφ Στάινερ ήταν μπερδεμένος σε όλη αυτή τη νεκροψυχία και τη «μυστική πολιτική» μέσω των διασυνδέσεών του με πανγερμανικές μυστικές εταιρείες. 29 Βάζει επίσης τα ονόματα του Γκουρτζίεφ και της Μπέζαντ στο ίδιο σκοτεινό χάος.

Ενώ η δράση του βιβλίου παραμένει εντός των γεωγραφικών ορίων της Ευρώπης, μετατοπίζοντας από την Κωνσταντινούπολη στη Σκανδιναβία, στο Παρίσι στο Βερολίνο, υπάρχουν πολλές αναφορές στην Ανατολή, ιδιαίτερα στο Θιβέτ. Ο Λεγκράν και ο Κανένας ζητούν τη βοήθεια ενός από τους παλιούς τους ανταγωνιστές, του Εβραιοποιημένου «διεθνούς κατασκόπου» IT Trebitsch-Lincoln, ο οποίος έχει μεταμορφωθεί στον Θιβετιανό λάμα Dordji Den. Εδώ πάλι, υπάρχει τουλάχιστον ένας πυρήνας αλήθειας. το 1931 ο Trebitsch που έμοιαζε με χαμαιλέοντα χειροτονήθηκε βουδιστής μοναχός και έγινε «ο σεβάσμιος Τσάο Κουνγκ». 30

Το ζευγάρι τελικά βρίσκεται στο Βερολίνο, παρουσία του The Man with the Green Gloves, ενός φαινομενικά Ασιάτη μάντη που έχει οριστεί ως ο πραγματικός Hanussen. Παρατήρησαν μια απόκοσμη φιγούρα που φαινόταν να έχει «πλήρη κυριαρχία στα αντανακλαστικά του». 31 Ήταν αυτός ο «έλεγχος των δυνάμεων της ζωής» που ανέφερε ο Ράβενσκροφτ; Σαν ένα ζωντανό άγαλμα, «ούτε ένας μυς στο πρόσωπό του δεν κουνήθηκε» όπως ο παράξενος μάντης συνομιλούσε με «εξαιρετικά αγγλικά της Οξφόρδης». Κανείς και φίλος δεν συνειδητοποιούν τελικά ότι στέκονται πρόσωπο με πρόσωπο με «έναν από αυτούς τους διάσημους Πράσινους». Η περιγραφή οδήγησε έναν πρόσφατο συγγραφέα, τον Christian von Nidda, στο συμπέρασμα ότι οι Πράσινοι δεν ήταν τίποτα λιγότερο από «ερπετά» όντα! 32

Τελικά, η Mariel δεν ορίζει ποτέ ξεκάθαρα τι είναι και τι δεν είναι η Green Dragon Society. Αναμφίβολα, αυτή δεν ήταν ποτέ η πρόθεσή του. Είναι ενδιαφέρον ότι δεν υπάρχει καμία πρόταση για ιαπωνική σύνδεση. Ωστόσο, όπως υποδηλώνει το επεισόδιο με τον Άνδρα με τα πράσινα γάντια, υπάρχει το φάσμα ενός ισχυρού, μυστηριώδους ασιατικού χεριού στη δουλειά. Ο πραγματικός σκοπός της Ρωσικής Επανάστασης, πίστευε, ήταν να καταστρέψει το ανατολικό φράγμα της Ευρώπης ενάντια στην ασιατική εισβολή. Η Μάριελ αισθάνθηκε ένα είδος «μόνιμης συνωμοσίας ενάντια στη λευκή φυλή –κατά του δυτικού ελληνολατινικού πολιτισμού– που επιδιώκει να θρυμματίσει, να σπάσει και να ταρακουνήσει το οικοδόμημα της ήδη ασταθούς Ευρώπης». 33 Όταν ερχόταν η ώρα, οι συνωμότες θα τον «υποκαθιστούσαν » [τον Άνθρωπο των Δύο Ζ] ως μέσο για να επιφέρει μια Νέα Τάξη.

Παραμένει επίσης αβέβαιο σε ποιο βαθμό η Mariel σκόπευε το Les Sept Tetes… να ληφθεί σοβαρά υπόψη. Προφανώς, αυτό δεν εμπόδισε κάποιους να το κάνουν. Αλήθεια, μυθοπλασία ή κάποιο περίεργο κράμα των δύο, το μικρό βιβλίο της Mariel είναι αναμφίβολα η έμπνευση για τους περισσότερους ισχυρισμούς σχετικά με την Εταιρεία Πράσινων Δράκων που ξεπήδησαν από τότε. Μένουμε ακόμα να αναρωτιόμαστε εάν, αν όλη η υπερβολή, η συσκότιση, ο δεισιδαιμονικός τρόμος και τα ξεκάθαρα ψέματα είχαν απαλειφθεί, θα υπήρχε τίποτα εκεί. Μπορεί.

Αυτό το άρθρο δημοσιεύτηκε στη Νέα Αυγή 112 .