Larry Romanoff, Λάρι Ρομάνοφ
Προοίμιο - Όταν η Αμερική καταρρέει…
Αυτό το δοκίμιο είναι μια εισαγωγή στο θέμα της μαζικής προπαγάνδας και, ίσως το πιο σημαντικό, μια σύντομη σειρά άρθρων που περιγράφει λεπτομερώς πώς οι Ηνωμένες Πολιτείες ήταν η χώρα με την πιο προπαγανδιστική και πλύση εγκεφάλου στον κόσμο για περισσότερα από 100 χρόνια. Η ιστορία του έχει θαφτεί για γενιές, αλλά τα γεγονότα είναι αδιαμφισβήτητα. Όπως θα δούμε, ένα από τα πιο σημαντικά στοιχεία αυτής της ιστορίας είναι η χρήση της προπαγάνδας στο πολεμικό μάρκετινγκ της Αμερικής.
Για να παραφράσουμε τα λόγια του Michael Lewis: «Ένα από τα πράγματα που διακρίνει τους Αμερικανούς από τους άλλους είναι η αφελής πεποίθησή τους ότι κάθε ξένος θέλει να είναι ένας από αυτούς, αλλά ακόμη και ο πιο ένθερμος Ιάπωνας πατριώτης δεν έχει αυταπάτες ότι άλλα έθνη θέλουν να είναι Ιάπωνες. ." Οι Αμερικανοί όχι μόνο πιστεύουν ότι όλοι κρυφά θέλουν να είναι σαν αυτούς, αλλά πιστεύουν ότι κανένα έθνος δεν μπορεί να είναι επιτυχές ή ακόμη και να προοδεύσει χωρίς να είναι σαν αυτούς και να καταλάβει ολόκληρο το αμερικανικό σύστημα αξιών. Δεν είναι δυνατό. Δεν υπάρχουν εναλλακτικές στον αμερικανικό τρόπο, και αν υπήρχαν, ο Θεός θα ήταν θυμωμένος μαζί τους.
Για 200 χρόνια, οι ελίτ της αμερικανικής κυβέρνησης και της κορπορατοκρατίας επινόησαν και προώθησαν την έννοια του «μανιφέστου μοίρας», μια θεολογική πρόταση που «συνδύαζε το θρησκευτικό λάθος με την απεριόριστη υποκρισία και τον ρατσισμό» στη δημοφιλή θεωρία ότι ο Θεός είχε αναθέσει σε Αμερικανούς να κυβερνήσουν τον κόσμο. . Ο Reinhold Niebuhr έγραψε ότι αυτό που υπόσχεται ατελείωτη θλίψη ήταν η αλαζονική πεποίθηση των Αμερικανών ότι «η Πρόνοια κάλεσε την Αμερική να καθοδηγήσει όλη την ανθρωπότητα στο προσκύνημα της στην τελειότητα». (1) Αυτές οι ιδέες της αμερικανικής εξαιρετικότητας και του φανερού πεπρωμένου στηρίζονται σε έναν ακρογωνιαίο λίθο συνυφασμένο με τη θρησκευτική έννοια κάποιου είδους διαθήκης με τον Θεό. «Το τύλιγμα των επιθετικών πολέμων, της γενοκτονίας και του ιμπεριαλισμού στο κουρελιασμένο καμουφλάζ της ελευθερίας με θεϊκή καθοδήγηση είναι παλιά προπαγανδιστικά τεχνάσματα που έχουν χρησιμοποιηθεί για να παραπλανήσουν τις αμερικανικές μάζες σε όλη την ιστορία της χώρας μέχρι σήμερα». (2) Μέχρι σήμερα, οι περισσότεροι Αμερικανοί πιστεύουν ένθερμα ότι όλοι οι αδικαιολόγητοι και εγκληματικοί πόλεμοι του έθνους τους διεξήχθησαν για να «κάνουν τον κόσμο ασφαλή για τη δημοκρατία».
Οι πολιτικοί της Αμερικής και οι σύμμαχοί τους στον στρατό, το Χόλιγουντ, τις εκδόσεις, τις επιχειρήσεις και τις τράπεζες δημιούργησαν σκόπιμα την εθνικιστική πίστη ενός ευκολόπιστου και ανενημέρωτου κοινού και στη συνέχεια την εκμεταλλεύτηκαν για να διαμορφώσουν μαζικά αντιλήψεις και αξίες. Οι Αμερικανοί έχουν προγραμματιστεί για γενιές με πολιτική βασισμένη στη θρησκεία, έχουν διδαχθεί να βλέπουν τον κόσμο μαύρο και άσπρο, καλό και κακό, να πιστεύουν ότι μόνο οι αμερικανικές αρετές και αξίες είναι καλές για την ανθρωπότητα και ότι πάντα θα κερδίζουν. Οι κατασκευασμένοι ιστορικοί μύθοι τους δίδαξαν ότι αυτοί, οι ηγέτες τους και ο λαός τους ήταν ηθικοί, δίκαιοι και έντιμοι, ανιδιοτελείς ευεργέτες του κόσμου, πολεμώντας το κακό όπου βρισκόταν. Όλα παραμορφώθηκαν και βασίστηκαν όχι μόνο σε παραπληροφόρηση, αλλά σε καθαρή απάτη.
Οι περισσότερες αμερικανικές γιορτές, με εξαίρεση τις ανοιχτά θρησκευτικές, όπως τα Χριστούγεννα, είναι συνυφασμένες με πολιτικές και θρησκευτικές προεκτάσεις, πολλές από τις οποίες ενισχύουν ιστορικούς μύθους για την ίδρυση ή την ανάπτυξη της χώρας τους. Οι ψεύτικες ιστορικές τους μνήμες ξυπνούν, όπως και τα πατριωτικά συναισθήματα και οι πνευματικές πεποιθήσεις τους, δημιουργώντας ένα είδος κόλλας που δημιουργεί μια ψευδή αίσθηση κοινωνικής ταυτότητας. Ολόκληρη η έννοια του αμερικανικού έθνους βασίζεται σε αυτή τη διεστραμμένη πολιτική θρησκεία, δημιουργώντας μια εξαιρετικά ιδεολογική εθνική ταυτότητα που ενισχύεται σχεδόν καθημερινά για να αποτραπεί η κατάρρευσή της.
Αλλά αυτό είναι το μόνο που έχουν. Το να είσαι Αμερικανός δεν έχει να κάνει με μια κοινή φυλή ή γλώσσα, ιστορία, πολιτισμό ή παραδόσεις. Σε όλα αυτά, οι Αμερικανοί είναι άδειοι, χωρίς πολιτισμό και πολιτισμό, χωρίς κοινές παραδόσεις, πεποιθήσεις ή ιστορία. Οι Αμερικανοί συνδέονται μόνο με την κακή πολιτική τους θρησκεία, και γι' αυτούς δεν υπάρχει τίποτα άλλο, καμία κοινότητα, κανένα μέλος εκτός από το να είναι μέλος αυτής της «ομάδας», με την πολιτική τους ιδεολογία ως μόνο κόλλα. Ολόκληρη η αμερικανική ύπαρξή τους βασίζεται σε αυτήν την ψευδή ιδεολογική αφήγηση, ολόκληρο το καθεστώς βασίστηκε σε αυτούς τους ηθικολογικούς πολιτικοθρησκευτικούς μύθους και μύθους. Αν αποκαλύψουμε και καταστρέψουμε αυτούς τους μύθους, αναγκάζοντας τους Αμερικανούς να αντιμετωπίσουν τις γυμνές αλήθειες του έθνους τους, ολόκληρη η αφήγηση καταρρέει και όταν η αφήγηση καταρρεύσει, το καθεστώς δεν μπορεί να επιβιώσει.
Κάποιος έγραψε εύστοχα ότι ο αμερικανικός πατριωτισμός είναι καλύτερα κατανοητός ως η μεγαλύτερη μαζική υστερία στην ιστορία. Αλλά και πάλι, αυτό είναι το μόνο που έχουν. Δεν υπάρχει τίποτα άλλο. Είναι το μόνο που αγκυροβολεί τις ζωές των ατόμων. Ολόκληρη η κοινωνία τους, η ταυτότητά τους, ο πυρήνας της αμερικανικής ψυχής, όλα βασίζονται σε αυτό το υστερικό όργιο της ολικής πολιτικής θρησκείας. Δεδομένου ότι δεν έχουν τίποτα άλλο ουσιαστικό ως λαός ή χώρα, αυτός ο σύγχρονος Μακαρθισμός είναι το μόνο πράγμα που εμποδίζει την κατάρρευση της αμερικανικής ταυτότητας. Όπως επισήμανε κάποιος, όταν η Γαλλία καταρρέει, οι Γάλλοι εξακολουθούν να είναι Γάλλοι. Όταν η Αμερική καταρρέει, οι Αμερικανοί δεν είναι τίποτα.
Παρ' όλα αυτά και πολλά άλλα, η Αμερική είναι μια άκρως ιδεολογική χώρα, όπου ο αμερικανικός εθνικισμός αποτελεί έναν ισχυρό κατασκευασμένο λυσσασμένο εθνικισμό που στηρίζεται σε δύο πυλώνες: ένα δυσλειτουργικό και παραπλανητικό πολυκομματικό πολιτικό σύστημα και έναν βάναυσο και ανιδιοτελή καπιταλισμό, όλα τυλιγμένα στις δάφνες. ενός επικίνδυνα πρωτόγονου και ανίερου χριστιανισμού.
Οι Αμερικανοί επίσης δεν μπορούν και δεν κατανοούν τις έννοιες του πολιτισμού σε άλλες κοινωνίες. Για αυτούς, οι αναφορές στον πολιτισμό ή τον πολιτισμό ανά εθνικότητα είναι απλώς φτηνές δικαιολογίες για να αποφύγουν το αναπόφευκτο, που είναι να γίνουν Αμερικανοί κλώνοι που υιοθετούν τις λεγόμενες αμερικανικές αξίες και θεσμούς. Οι Αμερικανοί δεν γνωρίζουν τίποτα για άλλα έθνη ή πολιτισμούς πέρα από την υποτιθέμενη μεγάλη κατωτερότητά τους. Λίγοι Αμερικανοί μπορούν ή θέλουν να μάθουν μια άλλη γλώσσα, και ακόμη λιγότεροι γνωρίζουν οτιδήποτε για την ιστορία ή τον πολιτισμό πολιτισμών άλλων χωρών χιλιετιών παλαιότερων από τον δικό τους. Κατανοούν τον καταναλωτισμό και επιδεικνύουν τα δικαιώματά τους, χρησιμοποιώντας τη μαχητικότητα και τον κοινωνικό δαρβινισμό (το αμερικανικό όνειρο) αντί για τον πολιτισμό και τον ανθρωπισμό.
Οι Αμερικάνοι έχουν κατακλυστεί τόσο από προπαγάνδα από τη γέννησή τους, τόσο εμποτισμένοι με τη φυσική τους ανωτερότητα και την θεόδοτη εξαίρεση που απλά δεν αντέχουν κανέναν διαφορετικό από αυτούς, και ο πρωτόγονος και βίαιος Χριστιανισμός τους υπαγορεύει είτε να προσηλυτίσουν είτε να σκοτώσουν οποιονδήποτε είναι διαφορετικό . Αυτές οι βαθιά ριζωμένες συμπεριφορές επηρεάζουν ολόκληρο το φάσμα της ανθρώπινης εμπειρίας, η οποία εκδηλώνεται με έναν παράλογο λυσσασμένο εθνικισμό όπου κάθε αμερικανική στάση ή πεποίθηση, όσο ασήμαντη κι αν είναι, μετατρέπεται αυτόματα σε παγκόσμια αξία και ανθρώπινο δικαίωμα. Ένας Αμερικανός γνωστός ισχυρίστηκε κάποτε ότι το δικαίωμα του κατοικίδιου ζώου του στην τροφή για σκύλους είναι «ανθρώπινο δικαίωμα» και έτσι εμπίπτει στον ορισμό της δημοκρατίας.
Όχι μόνο οι Αμερικάνοι καθολίζουν σχεδόν τα πάντα, αλλά λόγω της εισαγωγής του Χριστιανισμού στις πολιτικές τους πεποιθήσεις, ηθικολογούν τα πάντα, που σημαίνει ότι «ο δρόμος σας δεν είναι μόνο διαφορετικός, αλλά και λάθος» - όπως στο, ηθικά λάθος. Και η στάση που τους επιτρέπει να πάρουν το ηθικό υψηλό επίπεδο σε οποιοδήποτε αμφιλεγόμενο ζήτημα πηγάζει από τη δεξιά χριστιανική κληρονομιά τους – την πεποίθηση ότι ό,τι κάνουν είναι «σωστό» επειδή ο Θεός είναι με το μέρος τους. Ως εκ τούτου, παίρνουν την (κατά την άποψή τους) αδιαμφισβήτητη θέση ότι ό,τι κι αν κάνουν, όσο βάναυσο, αποκρουστικό, απάνθρωπο ή ανέντιμο, δικαιολογείται από την εγγενή ηθική τους δικαιοσύνη που πηγάζει από την έγκριση του Θεού. Δεδομένης της φυσικής πολεμικής των Αμερικανών, αυτή η στάση εκδηλώνεται με μια ανησυχητική προθυμία για χρήση βίας για την επιβολή των αξιών της,
Αυτός είναι εν μέρει ο λόγος που οι Αμερικάνοι είναι τόσο παρεμβατικοί και γιατί επικεντρώνονται παθολογικά σε άλλες μορφές διακυβέρνησης. Γι' αυτό ένα άρθρο εφημερίδας δήλωσε πρόσφατα για τη Συρία: «Ακόμα κι αν η παρέμβασή μας ήταν παράνομη, θα ήταν και πάλι σωστή». Έτσι, θα πρέπει να ανατρέψουμε μια νόμιμη κυβέρνηση απλώς και μόνο επειδή δεν ακολουθεί τις αμερικανικές αξίες μας - τις αξίες του Θεού, και μπορούμε να αγνοήσουμε τους νόμους των ανθρώπων επειδή είμαστε υπόλογοι σε μια ανώτερη αρχή. Ο θάνατος και η δυστυχία που προκαλείται είναι άσχετα σε αυτό το πλαίσιο. Ο αμερικανικός λαός βλέπει την ανάμειξη στις υποθέσεις άλλων εθνών επειδή «είναι το σωστό πράγμα» και είναι το σωστό γιατί είναι θέλημα Θεού.
Ο αμερικανικός λαός είναι αφελής, ευκολόπιστος και απλός, τουλάχιστον στις εξωτερικές σχέσεις της χώρας του. Η κυβέρνησή τους λέει πάντα ψέματα και πάντα πιστεύουν αυτά τα ψέματα. Εκατοντάδες ξένες επεμβάσεις, πόλεμοι, πραξικοπήματα και εισβολές παρουσιάζονται πάντα ως αποστολές για τη διάσωση των λιγότερο τυχερών και οι Αμερικανοί πάντα ζητωκραυγάζουν, φαινομενικά αγνοώντας τη σφαγή και τη δυστυχία που προκαλούν. Ο πρόεδρος των ΗΠΑ McKinley είπε ότι θα πήγαινε στον πόλεμο στην Κούβα για να σταματήσει την «καταπίεση στην πόρτα μας» και επευφημούσαν.
Ο Πρόεδρος Ταφτ είπε ότι θα ανέτρεπε την κυβέρνηση της Νικαράγουας για να προωθήσει τον «αληθινό πατριωτισμό» και επευφημούσαν. Ο Τζορτζ Μπους κατέστρεψε και υποδούλωσε το Ιράκ για «να βρει όπλα μαζικής καταστροφής» και επευφημούσαν. Ο Ομπάμα κατέστρεψε τη Λιβύη για να την «απελευθερώσει» και επευφημούσαν. Υπάρχει η ίδια δημόσια αντίδραση στις δολοφονίες και δολοφονίες που χρηματοδοτούνται από το αμερικανικό κράτος. Παλαιότερα επρόκειτο για σκοτεινές μυστικές μυστικές επιχειρήσεις, αλλά σήμερα γίνονται ανοιχτά και μετατρέπονται σε εκδηλώσεις δημοσίων σχέσεων. Η αμερικανική νομοθεσία έχει ξαναγραφτεί έτσι ώστε ο Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών να μπορεί να διατάξει τη δολοφονία ατόμων σε οποιαδήποτε χώρα χωρίς να παρέχει σε κανέναν κανένα αποδεικτικό στοιχείο, και μπορεί να το κάνει χωρίς κατηγορίες ή δίκη. Όπως και με τα βασανιστήρια, η μηχανή προπαγάνδας έχει επαναπροσδιορίσει τη «δημοκρατία, την ελευθερία και τα ανθρώπινα δικαιώματα».
Αυτή η προπαγάνδα είναι αποτελεσματική. Η ίδια ευκολόπιστη απλοϊκότητα που προέρχεται από γενιές εντατικού προγραμματισμού έχει δημιουργήσει ευρεία δημόσια υποστήριξη για αυτές τις δολοφονίες. Ο Μπους είχε εκτελέσει δημόσια τον Σαντάμ Χουσεΐν και οι Αμερικανοί επευφημούσαν στους δρόμους. Ο Moammar Khadaffi συνελήφθη, σοδομίστηκε με ένα τεράστιο μαχαίρι, στη συνέχεια πυροβολήθηκε στο κεφάλι και επευφημούσαν στους δρόμους. Ο Ομπάμα οργάνωσε τη δολοφονία του Οσάμα Μπιν Λάντεν και επευφημούσαν στους δρόμους. Οι Αμερικανοί κατασκευάζουν την ιστορία τους, δημιουργώντας δημοφιλείς μύθους και ακόμη και μετατρέποντας την εγκληματική δολοφονία σε εορταστική εκδήλωση επειδή είναι η νικήτρια ομάδα. Μόνο στην Αμερική, εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι βγαίνουν στους δρόμους για να γιορτάσουν την είδηση ότι ο αρχηγός τους μόλις σκότωσε κάποιον άλλο στη χώρα που δεν του άρεσε.
Σε αυτήν, όπως και σχεδόν σε κάθε άλλη πτυχή των εξωτερικών σχέσεων, δεν πρέπει ποτέ να ξεχνάμε ότι η δημοκρατία είναι ένα νόμισμα με μία μόνο όψη. Θυμάστε την κατάσταση στο Ιράκ όπου οι ΗΠΑ έστησαν σκόπιμα τον Σαντάμ Χουσεΐν για να κατακτήσει το Κουβέιτ και μετά τον πρόδωσαν. Μετά την «απελευθέρωση» του Κουβέιτ, οι ΗΠΑ διέδωσαν ισχυρισμούς ότι ο Σαντάμ είχε κάνει συμφωνία με τον Τζορτζ Μπους για ένα διπλό παιχνίδι. Δεν παρασχέθηκαν στοιχεία, αλλά αν ο ισχυρισμός ήταν αληθινός, δεν θα ήταν έκπληξη. Σε απάντηση, οι ΗΠΑ βομβάρδισαν τυφλά το Ιράκ επειδή, σύμφωνα με τον Πρόεδρο των ΗΠΑ Κλίντον, ο βομβαρδισμός ήταν «απαραίτητος για να... επιβεβαιώσει τις προσδοκίες για πολιτισμένη συμπεριφορά μεταξύ των εθνών». Ο βομβαρδισμός αθώων πολιτών μάλλον ανταποκρίνεται στον ορισμό της «πολιτισμένης συμπεριφοράς». Μπορώ να σε σκοτώσω, αλλά δεν μπορείς να με σκοτώσεις. Λατρεύω τη δημοκρατία.
Ας επιστρέψουμε για λίγο στη Λιβύη. Είδαμε ποιοι ήταν οι πραγματικοί λόγοι της κυβέρνησης των ΗΠΑ για την καταστροφή αυτής της χώρας και τη δολοφονία του ηγέτη της - ήταν για εμπορικό, στρατιωτικό, πολιτικό και οικονομικό πλεονέκτημα, αλλά στα ρηχά μυαλά των ευκολόπιστων Αμερικανών, η κυβέρνησή τους ανέτρεψε έναν βάναυσο δικτάτορα και απελευθέρωσε αυτόν τον λαό για ανθρωπιστικούς λόγους. Ακούστε τη Χίλαρι Κλίντον: «Είμαι περήφανος που στέκομαι εδώ στο έδαφος μιας ελεύθερης Λιβύης. Οι Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής ήταν περήφανες που υποστήριξαν για εσάς στον αγώνα σας για ελευθερία και θα συνεχίσουμε να είμαστε δίπλα σας καθώς συνεχίζετε αυτό το ταξίδι. Αυτή είναι η στιγμή της Λιβύης. Αυτή είναι μια νίκη για τη Λιβύη και το μέλλον ανήκει σε εσάς». Ο Πρόεδρος Ομπάμα, ο μεγάλος Αμερικανός Χριστιανός και βραβευμένος με Νόμπελ Ειρήνης, ήταν εξίσου γοητευτικός, ο οποίος κήρυξε τον θάνατο του Καντάφι ως «σημαντική ημέρα». και λέγοντας στο αμερικανικό πρόβατο με κομμένη την ανάσα ότι «αμέτρητες ζωές έχουν σωθεί» χάρη στην ολοκληρωτική καταστροφή της Λιβύης . Τα ψέματα αυτού του μεγέθους πρέπει να τιμωρούνται με απαγχονισμό.
Και εκεί βρίσκεται μέρος της τραγωδίας της Αμερικής και ο λόγος για τον οποίο αυτή η χώρα τελικά θα καταρρεύσει: το τεράστιο χάσμα μεταξύ της προπαγανδιστικής ιδεολογίας του λαού και της ωμής πραγματικότητας της κυβέρνησής τους και της λεπτής ελίτ που διοικεί τον στρατό, τις εταιρείες, τις τράπεζες και τα μέσα μαζικής ενημέρωσης. Δεν υπάρχει άλλο έθνος με τόσο μεγάλο χάσμα μεταξύ του μύθου του πληθυσμού και της πραγματικότητας, μεταξύ αυτού που οι άνθρωποι πιστεύουν ότι έχει κάνει η κυβέρνησή τους και αυτού που έχει κάνει στην πραγματικότητα. Όταν το έθνος μια μέρα συγκεντρώσει τα κομμάτια, μια άλλη επανάσταση θα λάβει χώρα στις Ηνωμένες Πολιτείες. πιστεύω ότι τίποτα δεν μπορεί να το σταματήσει. Όχι άδικα ο Τζορτζ Μπους ο πρεσβύτερος είπε: «Αν ο κόσμος ήξερε τι κάναμε, θα μας κρεμούσαν στο δρόμο». Ίσως σύντομα να το κάνουν.
*
Τα γραπτά του Romanoff έχουν μεταφραστεί σε 32 γλώσσες και τα άρθρα του έχουν εμφανιστεί σε περισσότερες από 150 ξενόγλωσσες ειδήσεις και πολιτικές ιστοσελίδες σε περισσότερες από 30 χώρες και σε περισσότερες από 100 αγγλόφωνες πλατφόρμες. Ο Larry Romanoff είναι συνταξιούχος σύμβουλος διαχείρισης και επιχειρηματίας. Κατείχε ανώτατες θέσεις σε διεθνείς εταιρείες συμβούλων και ήταν ιδιοκτήτης διεθνούς εταιρείας εισαγωγών-εξαγωγών. Υπήρξε επισκέπτης καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Fudan της Σαγκάης, παρουσιάζοντας διεθνείς περιπτωσιολογικές μελέτες σε ανώτερες τάξεις του ΕΜΒΑ. Ο Romanoff ζει στη Σαγκάη και αυτή τη στιγμή γράφει μια σειρά από 10 βιβλία που γενικά ασχολούνται με την Κίνα και τη Δύση. Είναι ένας από τους συν-συγγραφείς της νέας ανθολογίας της Cynthia McKinney, When China Sneezes.
Το πλήρες αρχείο του μπορείτε να το δείτε στο
https://www.bluemoonofshanghai.com/ + https://www.moonofshanghai.com/
Μπορείτε να επικοινωνήσετε μαζί του στο:
2186604556@qq.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου