από τον Kevin Alfred Strom
ΤΑ ΕΒΡΑΙΚΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ αποκαλούμενα «mainstream media» θέλουν να ισχυρίζονται ότι η ιδέα της Εθνικής Συμμαχίας για την τοξικότητα των Εβραίων και της εβραϊκής δύναμης στην κοινωνία μας είναι ένα «περιθώριο» αλλά και κατά κάποιο τρόπο ταυτόχρονα «άκρως επικίνδυνο». Αλλά αυτό δεν είναι αλήθεια. Στο πέρασμα των αιώνων, πολλά από τα καλύτερα μυαλά της φυλής μας έχουν αναγνωρίσει αυτόν τον κίνδυνο, από τη λακωνική «μην εμπιστεύεσαι ποτέ έναν Εβραίο» του Νίκολα Τέσλα έως πολύ μεγαλύτερες προειδοποιήσεις. Και μερικές φορές Εβραίοι αποστάτες - ή μερικές φορές απλώς Εβραίοι με πολύ δυνατά στόματα και χωρίς αίσθηση περιορισμού - μας προειδοποιούν επίσης.
Ακολουθεί μια προοπτική για τον ίδιο εχθρό που αντιμετωπίζουν οι Λευκοί σήμερα — αλλά γράφτηκε το 109 μ.Χ., περιγράφοντας τον καθαρισμό της Ιερουσαλήμ από τον Τίτο Καίσαρα το 70 μ.Χ.
…όλα τα άλλα έθιμά τους, που είναι ταυτόχρονα διεστραμμένα και αποκρουστικά, οφείλουν τη δύναμή τους στην πολύ κακία τους. Οι πιο υποβαθμισμένοι από τις άλλες φυλές, περιφρονώντας τις εθνικές τους πεποιθήσεις, τους έφεραν τις συνεισφορές και τα δώρα τους. Αυτό αύξησε τον πλούτο των Εβραίων, όπως και το γεγονός ότι μεταξύ τους είναι άκαμπτα ειλικρινείς και πάντα έτοιμοι να δείξουν συμπόνια, αν και θεωρούν την υπόλοιπη ανθρωπότητα με όλο το μίσος των εχθρών. Κάθονται χωριστά στα γεύματα, κοιμούνται χωριστά, και παρόλο που, ως έθνος, είναι μοναδικά επιρρεπείς στη λαγνεία, απέχουν από τις συναναστροφές με ξένες γυναίκες. μεταξύ τους τίποτα δεν είναι παράνομο.
Αυτό είναι από τον Ρωμαίο ιστορικό Τάκιτο, από τις Ιστορίες του, Βιβλίο V. Η γλώσσα μπορεί να είναι λίγο στριμωγμένη, αλλά το νόημα είναι ξεκάθαρο. Οι Εβραίοι, ακόμη και τότε, είχαν ξεχωρίσει ως μια πλούσια υπερτάξη στα εδάφη που κυριαρχούσαν, ακόμη και όταν ήταν υπό την ονομαστική κυριαρχία της Ρώμης. Συμμετείχαν σε «διεστραμμένη και αποκρουστική» συμπεριφορά, την οποία βλέπουμε σήμερα στον εξέχοντα εβραϊκό ρόλο στην πορνογραφία και την προώθηση της διαστροφής και την υποβάθμιση και τη σεξουαλική σκλαβιά των λευκών γυναικών, την οποία έχουμε τεκμηριώσει στο παρελθόν σε αυτό το πρόγραμμα. Ο Τάκιτος παρατηρεί επίσης τον διττό κώδικα ηθικής των Εβραίων - μια ηθική για τους συμπολίτες τους Εβραίους και μια άλλη για τον υπόλοιπο κόσμο. Και ο Τάκιτος βλέπει τη δύναμη στους Εβραίους να έχουν αυτόν τον διπλό κώδικα, αν και προδίδει μια κάποια αφέλεια όταν το αποκαλεί απλώς «κακό»
Ο Τάκιτος δεν ήταν μόνος στις παρατηρήσεις του. Τέσσερις περίπου αιώνες νωρίτερα, ο Έλληνας ιστορικός που έγραψε με το όνομα Εκαταίος των Αβδήρων στη Θράκη έγραψε για τους Εβραίους:
Ο τρόπος ζωής τους. . . ήταν αφοσιωμένος στην απομόνωση από το ανθρώπινο είδος και στο μίσος των μη Εβραίων. (αναφέρεται στο Michael Grant, The Jews in the Roman World (Dorset Press, 1984), σελ. 24.)
Σημειώνοντας τη συναίνεση απόψεων για τους Εβραίους, ο Εβραίος συγγραφέας Peter Schäfer, στο Judeophobia: Attitudes to the Jews in the Ancient World (Cambridge, MA: Harvard U. Press, 1998) σελ. 32-33 καταλήγει:
Και τέλος, όπως οι περισσότεροι από τους προκατόχους του, ο Τάκιτος συνδέει με το μοτίβο της ασέβειας αυτό της «μισανθρωπίας»: οι Εβραίοι είναι πιστοί μόνο στους συμπατριώτες τους αλλά εκφράζουν «εχθρικό λόγο» προς όλους τους άλλους ανθρώπους ( adversus omnes ). Αυτό θυμίζει τον Εκαταίο, τον Μανέθω, τον Απολλώνιο Μόλωνα, τον Διόδωρο Σικελό, τον Πομπέιο Τρόγο και πάνω απ' όλα τον Λυσίμαχο, σύμφωνα με τον οποίο οι Εβραίοι δεν πρέπει να δείχνουν καλή θέληση σε κανέναν και πρέπει πάντα να δίνουν τις χειρότερες δυνατές συμβουλές.
Φαίνεται ότι ο Λυσίμαχος ήταν εξοικειωμένος με τις Ταλμουδικές εντολές! Συνεχίζω το απόσπασμα από τον Schäfer:
Συνολικά, η αφήγηση του Τάκιτου για την Έξοδο, υιοθετώντας τόσο την ασέβεια όσο και τα μοτίβα της «μισανθρωπίας» και την προσαρμογή τους στη δική του εποχή και εμπειρία μετά το 70 Κ.Χ. παράδοση που ξεκινά από τον Εκαταίο. Μέσω αυτού έγινε κοινή ιδιοκτησία του δυτικού «πολιτισμού».
Παρατηρώ εδώ ότι τα αποφθέγματα του Εβραίου συγγραφέα Schäfer μπορεί να είναι μια απόπειρα κοροϊδίας του Δυτικού Πολιτισμού — ειδικά αν σκεφτεί κανείς ότι, πολύ περίεργα, τοποθετεί τη λέξη πολιτισμός μέσα σε εισαγωγικά. Προφανώς κανείς δεν μπορεί να είναι πολιτισμένος αν έχει κακή γνώμη για τους Εβραίους — ακόμα κι αν το όνομά του είναι Τάκιτος ή Καίσαρας!
Είναι ενδιαφέρον να σημειωθεί η ετυμολογία των όρων «μισανθρωπία» (Γκ. απάνθρωπος , αργότερα, μισανθρωπία ) και «ξενοφοβία» (Γκ. μισόξενος βίος ). Φαίνεται ότι μερικές από τις πρώτες αποδόσεις αυτών των χαρακτηριστικών μπορεί να ήταν στους Εβραίους.
Ακόμη και ο Ρωμαίος αυτοκράτορας Κλαύδιος, ο οποίος ήταν φιλικός προς τους Εβραίους καθ' όλη τη διάρκεια της καριέρας του, έγραψε το 41 μ.Χ. ότι οι μηχανορραφίες, οι μεθοδεύσεις και η παράνομη μετανάστευση στην πόλη της Αλεξάνδρειας ήταν αφόρητες, και ότι, αν οι Εβραίοι δεν σταματούσαν αυτές τις πράξεις :
Θα τους εκδικηθώ οπωσδήποτε ως υποκινητές αυτού που είναι μια παγκόσμια πανούκλα σε ολόκληρο τον πολιτισμένο κόσμο. [Αναφέρεται στο The Jewish Strategy , Revilo P. Oliver. ]
Πράγματι — και αυτό είναι που αντιμετωπίζουν οι Λευκοί, αν και λίγοι από εμάς το γνωρίζουμε: Μια παγκόσμια πανούκλα που δημιουργήθηκε από τους Εβραίους. Οι Λευκοί Αμερικανοί, ειδικότερα, γνωρίζουν λιγότερο την εβραϊκή πανούκλα από άλλα έθνη και φυλές, αλλά με αυτό το ραδιοφωνικό πρόγραμμα και την καθημερινή προσέγγιση των μελών της Εθνικής Συμμαχίας, εργαζόμαστε για να αυξήσουμε αυτήν την ευαισθητοποίηση. Οι Άραβες και οι Μουσουλμάνοι γνωρίζουν οδυνηρά την εβραϊκή δύναμη και τις εβραϊκές φιλοδοξίες να τους κυβερνήσουν, αφού βρίσκονται στην πρώτη γραμμή ενός ανοιχτού εβραϊκού πολέμου που κυριολεκτικά τους σκοτώνει εδώ και δεκαετίες. Αυτός ο φονικός πόλεμος ήρθε εδώ τώρα, καθώς οι Εβραίοι και τα μέσα ενημέρωσης τους έχουν οπλίσει τις κατώτερες φυλές για να διώξουν και να σκοτώσουν τους Λευκούς. Και εμείς στην Εθνική Συμμαχία σας προειδοποιούμε εδώ και χρόνια ότι, επιτρέποντας στους εαυτούς μας να είμαστε κουβέρτες και χρηματοδότες των εβραϊκών πολέμων στη Μέση Ανατολή,
Αλλά δεν χρειάζεται να διαβάζουμε τους αρχαίους για να ακούσουμε τη θεμελιώδη αλήθεια για το εβραϊκό κατεστημένο. Ένα από τα υποτιθέμενα «ιερά» έργα του Ιουδαϊσμού, το Ταλμούδ, παρέχει άφθονα στοιχεία από μόνο του. Όπως και η Τορά, με τις ατελείωτες εντολές της από τον Γιαχβέ να σκοτώνει και να υποδουλώνει τους μη Εβραίους.
Στο Ταλμούδ, ο Ραβίνος Σιμεόν μπεν Γιοχάι δηλώνει χωρίς αμφιβολίες: «Σκοτώστε τους καλύτερους από τους Εθνικούς». (β Σοφ., 15). Γιατί, αναρωτιέμαι, το Ταλμούδ δεν επιτίθεται και δεν εκφράζεται ως βιβλίο μίσους στα μεγάλα ΜΜΕ, όπως τα Ημερολόγια Τέρνερ ;
Αυτό το απόσπασμα από το Ταλμούδ, «Σκοτώστε τους καλύτερους Εθνικούς», δεν είναι προϊόν ενός πυρετωμένου εγκεφάλου που μισεί τους Εβραίους. Το πιο κατηγορηματικό δεν είναι πλαστό. Στην πραγματικότητα, Εβραίοι μελετητές παραδέχονται ότι το απόσπασμα είναι εκεί, και ξοδεύουν κουβάδες μελάνι προσπαθώντας να το δικαιολογήσουν ή να το εξηγήσουν μακριά. Ισχυρίζονται ότι ο καλός Ραβίνος σήμαινε μόνο ότι οι καλύτεροι από εμάς έπρεπε να σκοτωθούν σε «καιρό πολέμου» ή ότι η δήλωση ήταν μια «αγωνιστική κραυγή» ενός Εβραίο που διώκεται από τους «Ναζί της εποχής του», τους Ρωμαίους και ότι η διακήρυξη «ποτέ δεν είχε τη ισχύ του νόμου» — αλλά αυτά είναι αρκετά αδύναμα επιχειρήματα σε σύγκριση με το φαλακρό γεγονός ότι η έκκληση για φόνο υπάρχει, που γράφτηκε από έναν Ραβίνο, ήταν μέρος της πιο «ιερής» παράδοσής τους εδώ και αιώνες , και παραμένει στο «ιερό» βιβλίο τους μέχρι σήμερα.
«Σκοτώστε τους καλύτερους Εθνικούς». Δεν γίνεται πιο προφανές από αυτό.
Δυστυχώς και τραγικά, αρκετοί άνδρες και γυναίκες της φυλής μας που γνωρίζουν αυτές τις αλήθειες αισθάνονται απελπισμένοι. Αισθάνονται έτσι γιατί τόσοι πολλοί από τους ανθρώπους μας είναι τυφλοί σε αυτές τις αλήθειες. Οι ιδέες μας - και η γνώση μας για το ποιος είναι ο εχθρός που μας σκοτώνει - είναι απολύτως σωστές και επιβεβαιωμένες από την ιστορία. Ωστόσο, τόσοι πολλοί Λευκοί παραμένουν σε απόλυτη θλίψη στα μέσα ενημέρωσης του εχθρού και το ελεγχόμενο ακαδημαϊκό κατεστημένο, και ασπάζονται με ανυπομονησία την αυτοκτονική «διαφορετικότητα» και τη σεξουαλική διαστροφή. Είναι ένα είδος θρησκείας και οι θρησκευτικές αυταπάτες μπορεί να είναι πολύ δύσκολο να ξεπεραστούν.
Το ευρωπαϊκό μυαλό είναι εξαιρετικά δημιουργικό. Αυτή η δημιουργικότητα μερικές φορές ξεχειλίζει σε περίτεχνες φαντασιώσεις που οι πιο λογικοί ανάμεσά μας απολαμβάνουν ως ποίηση ή λογοτεχνία του φανταστικού, για τις οποίες νομίζω ότι έχουμε πνευματική ανάγκη. Αλλά για μερικούς από εμάς, η μυθοπλασία δεν είναι αρκετά καλή και κατασκευάζουμε περίτεχνα συστήματα πεποιθήσεων που μπορεί να μας ενθουσιάσουν με δέος, μια αίσθηση θαυμασμού ή ένα είδος έκστασης, αλλά που έχουν πολύ μικρή σχέση με την πραγματικότητα.
Μια μέρα κατά τη διάρκεια εκείνου του μεσημέρι του ευρωπαϊκού πολιτισμού που ήταν η δεκαετία του 1890, ο φιλόσοφος και ψυχολόγος Γουίλιαμ Τζέιμς παρέδιδε μια διάλεξη για την κοσμολογία.
Περιέγραψε στο ακροατήριό του πώς η Γη αιωρήθηκε στο διάστημα από τις δυνάμεις της βαρύτητας καθώς περιφερόταν γύρω από τον Ήλιο, και πώς ο Ήλιος κινήθηκε επίσης στο διάστημα, περιγράφοντας ένα τόξο γύρω από τον αφάνταστα απέραντο γαλαξία μας, ο οποίος κινούνταν στον ακόμα μεγαλύτερο κενό διαγαλαξιακού χώρου.
Μετά τη διάλεξη, ο Τζέιμς προσεγγίστηκε από μια ηλικιωμένη κυρία που ισχυρίστηκε ότι είχε μια θεωρία ανώτερη από αυτή που περιγράφει ο ίδιος.
«Δεν ζούμε σε μια μπάλα που περιστρέφεται γύρω από τον Ήλιο», είπε. «Ζούμε σε έναν φλοιό γης στην πλάτη μιας γιγάντιας χελώνας».
Μη θέλοντας να είναι πολύ σκληρός, ο Τζέιμς αποφάσισε να αποτρέψει τον αντίπαλό του απαλά.
«Αν η θεωρία σας είναι σωστή, κυρία, τι έχει αυτή η χελώνα;»
«Είστε ένας πολύ έξυπνος άνθρωπος, κύριε Τζέιμς, και αυτή είναι μια καλή ερώτηση, αλλά μπορώ να απαντήσω σε αυτό. Η πρώτη χελώνα στέκεται στο πίσω μέρος μιας δεύτερης, πολύ μεγαλύτερης χελώνας».
«Αλλά σε τι στέκεται η δεύτερη χελώνα;» ρώτησε υπομονετικά ο Τζέιμς.
Η ηλικιωμένη κυρία λάλησε θριαμβευτικά, «Δεν ωφελεί, κύριε Τζέιμς, δεν μπορείτε να με ξεγελάσετε — είναι χελώνες μέχρι κάτω».
Τώρα μάλλον πολύ λίγοι πιστεύουν τη Θεωρία της Χελώνας, αλλά τα πράγματα που πιστεύουν πολλοί από τους ανθρώπους μας είναι εξίσου γελοία.
Όταν κάποιος θέλει να δώσει ένα παράδειγμα παράλογων και αναχρονιστικών πεποιθήσεων, το κλισέ είναι να αναφέρουμε τους «Επίπεδους Γης». Όλοι γελούν μαζί τους. Εκτός από τους ευαγγελικούς, που έχουν μια κρυφή υποψία ότι μπορεί να έχουν δίκιο. Άκουσα μια συνέντευξη μετάδοσης με έναν «Flat Earther» πριν από μερικά χρόνια, και έκανε τα επιχειρήματά του με ειλικρίνεια και πεποίθηση.
«Σε τελική ανάλυση», είπε, «η Γη προφανώς δεν περιστρέφεται όπως ισχυρίζονται οι επιστήμονες. Όταν βγαίνετε από την εξώπορτά σας, ο άνεμος δεν φυσάει με 1.000 μίλια την ώρα, έτσι δεν είναι; Δεν μας πετάει στο διάστημα η φυγόκεντρος δύναμη, έτσι;».
Όταν ο συνεντευκτής τον ρώτησε πώς η Γη θα μπορούσε να είναι επίπεδη όταν μπορούμε να την κάνουμε τον περίπλου και να επιστρέψουμε στην αφετηρία μας χωρίς να γυρίσουμε, είχε ακόμη και μια απάντηση για αυτό.
«Η Γη», εξήγησε, «έχει σχήμα σαν ένα πιάτο δείπνου, με τη διαφορά ότι είναι πραγματικά δισδιάστατη, χωρίς κανένα βάθος. Επομένως, όταν φτάσετε στην άκρη του πιάτου, αντί να πέσετε, μεταφέρεστε αμέσως στην αντίθετη πλευρά του πιάτου και συνεχίζετε το ταξίδι σας πίσω στο σημείο εκκίνησης.»
«Αλλά», παρενέβη ο συνεντευκτής, «δεν θα το προσέξαμε αυτό;»
«Αχ», είπε ο Επίπεδος Γης, «δεν θα το κάναμε. Δεδομένου ότι η «πλάκα» είναι δισδιάστατη, όταν ταξιδεύουμε από τη μια άκρη και εμφανιζόμαστε στην αντίθετη άκρη, στην πραγματικότητα διασχίζουμε «χωρίς χώρο» και, φυσικά, «δεν χρειάζεται χρόνος» για να διασχίσουμε «χωρίς χώρο». Επομένως, δεν συνειδητοποιούμε καθόλου ότι έχουμε ξεφύγει από την άκρη».
Ο ερευνητής είχε την καλοσύνη να μην προσθέσει ότι το Flat Earther είχε επίσης φύγει από την άκρη χωρίς να το προσέξει.
Λοιπόν, οι Λευκοί, με μια γενναιόδωρη ώθηση από τους Εβραίους προπαγανδιστές, αλλά κυρίως λόγω της δικής μας αφέλειας και ευπιστίας, έχουν ξεφύγει από την άκρη σε μεγάλους αριθμούς. Εκατομμύρια από εμάς έχουμε αποδεχθεί τον ολέθριο μύθο της ανθρώπινης ισότητας (και του υπερίσου στάτους των Εβραίων) και τον έχουμε απορροφήσει καθώς ένας πολιτιστής απορροφά ένα θρησκευτικό δόγμα. Όπως και η θρησκεία, ενσταλάζεται στα παιδιά από πολύ νωρίς και εμφυτεύεται σε ένα μέρος του εγκεφάλου που έχει ανοσία στη λογική ή την επιχειρηματολογία.
Η φυλετική ισότητα είναι μια φανταστική αυταπάτη, η πίστη στην οποία είναι ισοδύναμη με την πίστη στους καλικάτζαρους ή στην Κούφια Γη. Δεν υπάρχει ούτε μια απόδειξη για αυτό. Όχι μόνο οι φυλές και τα άτομα δεν είναι προφανώς ίσα, αλλά η ισότητα κάθε είδους είναι αρκετά σπάνια στον πραγματικό κόσμο όταν ξεπερνάμε το μοριακό επίπεδο.
Η θρησκεία της ισότητας είναι πραγματικά τρελή. Και η παραφροσύνη του μολύνει άλλες θρησκείες και μολύνει ιδιαίτερα αυτούς που πιστεύουν ψευδώς ότι έχουν απελευθερωθεί από τη θρησκεία.
Αλλά οι Εβραίοι συγγραφείς του ψέματος της «ισότητας» γνωρίζουν ότι είναι ψέμα. Δεν είναι αρκετά ανόητοι για να πιστέψουν στη θρησκεία της ισότητας που δημιούργησαν για εμάς, εκτός εάν, όπως τόνισε ο Ρεβίλο Όλιβερ, έχουν μια νοοτροπία στην οποία η «αλήθεια» ορίζεται ως «ό,τι είναι καλό για τον εβραϊκό λαό». Η φυλή τους είναι «επιλεγμένη». Η φυλή τους είναι «ιερή». Η φυλή τους χρειάζεται αποκλειστικό χώρο διαβίωσης. Αν ήταν διανοητικά και πνευματικά σαν εμάς, θα έπρεπε να το ονομάσουμε αυτό συγκλονιστική υποκρισία.
Όσο δημιουργική και έξυπνη κι αν είναι η ευρωπαϊκή φυλή, η αχίλλειος πτέρνα της είναι η ευαισθησία στον «ανθρωπιστικό» συναισθηματισμό και τις ευνοϊκές αυταπάτες για τον πραγματικό κόσμο. Η ευπιστία μας και η προσήλωσή μας σε αυτά τα επιβλαβή συστήματα πεποιθήσεων έχει κάνει τον δυτικό κόσμο να γίνει κάτι σαν ένα μεγάλο ψυχολογικό άσυλο, με τους κρατούμενους να διευθύνουν την παράσταση για τους Εβραίους κορδονιστές στα παρασκήνια. Για παράδειγμα, καλωσορίζουμε εκατομμύρια μη Λευκούς, μερικούς από αυτούς τρομοκράτες, στη χώρα μας, ενώ την ίδια στιγμή σκοτώνουμε αυθόρμητα μη Λευκούς στο εξωτερικό, οι οποίοι απλώς τυχαίνει να βρίσκονται στο δρόμο της εβραϊκής εξουσίας στη Μέση Ανατολή.
Επιτρέψτε μου να σας πω, παρ' όλα αυτά, υπάρχει ελπίδα. Υπάρχει μεγάλη ελπίδα. Ακόμα κι αν οι περισσότεροι Λευκοί εξακολουθούν να φορούν παρωπίδες. (Θα ήμουν άδικος με τους Λευκούς αν ισχυριζόμουν ότι ήμασταν οι μόνοι ευκολόπιστοι και δεισιδαίμονες άνθρωποι στη Γη ή ότι αυτό ήταν το πιο σημαντικό μας χαρακτηριστικό. Δεν είναι. Άλλες φυλές είναι λεία διαφορετικών - αλλά εξίσου παράλογων - συστημάτων πεποιθήσεων.)
Καθώς ο άνθρωπος έχει αναδυθεί από κατώτερες μορφές ζωής, σιγά σιγά απέρριψε την πίστη του στη δεισιδαιμονία και την αδύνατη «μαγεία». Η άνοδος των μετωπιαίων λοβών είναι εντυπωσιακή και είναι πιο εντυπωσιακή στη φυλή μας. Βλέπουμε τους καρπούς του παντού γύρω μας στην τεχνολογία και τις τέχνες.
Το παράδοξο είναι το εξής: Λαμβάνοντας υπόψη πόσα τρελά πράγματα πιστεύουν οι άνθρωποι, είναι εκπληκτικό ότι μπορούν να συνεννοηθούν αρκετά ώστε να χτίσουν ένα σπίτι που δεν καταρρέει ή ένα αεροπλάνο που πραγματικά πετάει. Αλλά το κάνουμε αυτό, και πολλά άλλα επιπλέον. Γεγονός είναι ότι η φυλή μας έχει αναδυθεί από το κουκούλι της δεισιδαιμονίας και του παραλογισμού ελλιπώς , αλλά ακόμα πιο μακριά από οποιαδήποτε άλλη φυλή με πιθανή εξαίρεση τους Εβραίους.
Ως φυλή, έχουμε μια ενστικτώδη πεποίθηση την οποία θεωρούμε δεδομένη, αλλά είναι πολύ πιο δύσκολο για κάποιες άλλες φυλές να αποδεχτούν, ότι υπάρχει μια μοναδική φυσική πραγματικότητα που δεν μπορεί να αλλάξει από τα συναισθήματα ή τις επιθυμίες μας . Ακόμη και ο πιο αυστηρός θρησκευτικός φονταμενταλιστής της φυλής μας δικαιολογεί τις πεποιθήσεις του με δήθεν ιστορικά συγγράμματα και γεγονότα που ισχυρίζεται ότι συνέβησαν σε ένα συγκεκριμένο μέρος και σε μια συγκεκριμένη στιγμή. Ακόμα και ο πιο τσακωμένος αριστερός δικαιολογεί τις ανοησίες του με μια ειδυλλιακή επιστήμη.
Υπάρχει κάτι διαφορετικό, κάτι ιδιαίτερο, στους Λευκούς ανθρώπους. Όσο ατελείς κι αν είμαστε, - κατά μέσο όρο, ούτως ή άλλως, σε σύγκριση με άλλες φυλές - τρέφουμε βαθύ σεβασμό για την αλήθεια , για γεγονότα που διαφέρουν από απόψεις και συναισθήματα. Και σε συνδυασμό με αυτό έχουμε αυτό που ο Δρ. Πιρς ονόμασε Φαουστιανή παρόρμηση: ένα ανήσυχο πνεύμα που μας προτρέπει να γνωρίζουμε τα πάντα, να κυριαρχούμε σε όλα τα πράγματα, να σπρώχνουμε τα όρια της γνώσης όλο και πιο μακριά. Δεν είναι τυχαίο ότι η φυλή μας ανέπτυξε την επιστημονική μέθοδο.
Και έτσι έρχομαι σε εμάς, τους ανθρώπους της Εθνικής Συμμαχίας, και αυτούς τους χιλιάδες που ακούν αυτήν την εκπομπή. Είμαστε μέλη μιας πολύ μικρής μειοψηφίας, μέχρι στιγμής, μεταξύ των ανδρών και των γυναικών της φυλής μας. Είμαστε μέλη αυτού του πιο σημαντικού τμήματος της φυλής μας που μας έδωσε όλες τις σημαντικές προόδους που έχουμε κάνει: του τμήματος που σκέφτεται και δρα έξω από το ένστικτο της αγέλης και που έχει τόσο σεβασμό για την αλήθεια και τη δική μας ικανότητα να την ανακαλύψουμε που εμείς είναι πρόθυμοι να διακινδυνεύσουν πολλά για να φέρουν αυτή την αλήθεια στη νίκη.
Υπήρξε μια εποχή - μια εποχή που ο ευρωπαϊκός πολιτισμός δούλευε κάτω από την πλήρη κυριαρχία μιας προηγούμενης εκδοχής της παραληρητικής ιουδαϊκής δημιουργίας θρησκείας - όταν η δημοσίευση ή η έκφραση της κοσμολογίας που εξέθεσε αργότερα ο William James ήταν παράνομη και θα οδηγούσε σε φυλάκιση ή θάνατο. Αλλά η ουσιαστική αλήθεια αυτής της κοσμολογίας ήταν κάτι που δεν μπορούσε να συγκρατηθεί. Οι συνέπειες αυτής της αλήθειας ήταν πολύ ισχυρές. Το ίδιο ίσχυε και για τις ιδέες του Μέντελ και του Δαρβίνου. Το ίδιο ισχύει για την ιδέα της φυλετικής ακεραιότητας και προόδου, και την αναγκαιότητα ανατροπής της εβραϊκής εξουσίας προκειμένου να επιβιώσουμε και να συνεχιστεί αυτή η πρόοδος. Αυτή είναι μια ιδέα - μια αλήθεια - πολύ ισχυρή για να περιοριστεί, και ο χρόνος του τέλους της καταστολής της μπορεί να είναι πιο αιματηρός κατά συνέπεια. Αλλά δεν θα περιέχεται.
* * *
Ακούστε την εκπομπή
28 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου