Γράφει ο Κωνσταντίνος Σταθόπουλος
Μέσα στην παιδική μου αφέλεια, δεν μπορούσα να καταλάβω, τι εννοούσε ο παγκόσμιος
Καβάφης, όταν έγραφε το περιμένοντας τους βαρβάρους.
....Γιατί μέσα στην Σύγκλητο μιά τέτοια απραξία; Τι κάθοντ' οι Συγκλητικοί και δεν νομοθετούνε;
Γιατί οι βάρβαροι θα φθάσουν σήμερα. Τι νόμους πια θα κάμουν οι Συγκλητικοί;
Οι βάρβαροι σαν έλθουν θα νομοθετήσουν. Γιατί ο αυτοκράτωρ μας τόσο πρωί σηκώθη, και κάθεται στης πόλεως την πιο μεγάλη πύλη στον θρόνο επάνω, επίσημος, φορώντας την κορώνα;
-Γιατί οι βάρβαροι θα φθάσουν σήμερα.
Κι ο αυτοκράτωρ περιμένει να δεχθεί τον αρχηγό τους. Μάλιστα ετοίμασε για να τον δώσει μια περγαμηνή. Εκεί
τον έγραψε τίτλους πολλούς κι ονόματα.
...Γιατί κ' οι άξιοι ρήτορες δεν έρχονται σαν πάντα να βγάλουνε τους λόγους τους, να πούνε τα δικά τους;
Γιατί οι βάρβαροι θα φθάσουν σήμερα· κι αυτοί βαριούντ' ευφράδειες και δημηγορίες.
-Γιατί ν' αρχίσει μονομιάς αυτή η ανησυχία κ' η σύγχυσις. (Τα πρόσωπα τι σοβαρά που έγιναν).
Γιατί αδειάζουν γρήγορα οι δρόμοι κ' οι πλατέες, κι όλοι γυρνούν στα σπίτια τους πολύ συλλογισμένοι;
Γιατί ενύχτωσε κ' οι βάρβαροι δεν ήλθαν. Και μερικοί έφθασαν απ' τα σύνορα, και είπανε πως βάρβαροι πια δεν υπάρχουν.
Και τώρα τι θα γένουμε χωρίς βαρβάρους. Οι άνθρωποι αυτοί ήσαν μιά κάποια λύσις.
Κωνσταντίνος Π. Καβάφης
Ο Καβάφης περιγράφει την παρακμή, οπτικοποιεί θα έλεγε κανείς την παρακμή.
Η παρακμή δεν ήρθε τυχαία. Σχεδιάστηκε σχολαστικά, επιστημονικά και ξεκίνησε από χαμηλά.
Την σχεδίασαν και την έθεσαν σε λειτουργία, αυτοί οι οποίοι κλήθηκαν να υπερασπιστούν την νομιμότητα.
Συνηθίζουμε να λέμε πως τα κράτη έχουν μακρόπνοη στρατηγική και εμείς καθόλου.
Κι όμως χωρίς στρατηγική δεν μπορείς να αλώσεις έτσι μία κοινωνία.
Έχουμε στρατηγική, απλά αυτή εφαρμόστηκε από τις ηγεσίες μας εναντίον μας.
Έτσι απαντούσε ο Σοφιανόπουλος της ΧΡΩΠΕΙ (χημική βιομηχανία που παρήγαγε από όπλα μέχρι φάρμακα και πετρέλαιο, γι' αυτό επρεπε να κλείσει.), σε ερώτηση του νέου τότε Σμαραγδή, για το αν είμαστε ένα παντελώς ανοργάνωτο κράτος:
Χρειάζεται τρομερή οργάνωση για να διαλύσεις αυτόν τον παράδεισο.
Ιδού, μερικά διαχρονικά παραδείγματα που εφαρμόστηκαν και εφαρμόζονται απαράλλαχτα ως τις ημέρες μας.
Διορισμοί από την εκάστοτε κυβέρνηση, των διοικητών των δημόσιων οργανισμών.
Διορισμοί των υπευθύνων των συνεταιρισμών.
Προσεταιρισμός με δωράκια του καθηγητικού κατεστημένου και είσοδος κομματικών στρατών στα πανεπιστήμια, προετοιμάζοντας το έδαφος της πλήρους αποδόμησης.
Διορισμοί των κεφαλών του δικαστικού σώματος, της Ελληνικής αστυνομίας, της πυροσβεστικής και του στρατού.
Προσεταιρισμός ακόμη και της εκκλησίας.
Ταυτόχρονα για να καλυφθεί η παρακμή στις ημέρες μας, από το σάπιο και διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα, πήρε συγκεκριμένη μορφή και όνομα, ενώ εφαρμόστηκε άριστα το διαίρει και βασίλευε.
Ο φταίχτης, ο αντίπαλος και εχθρός, ονομάστηκε δημόσιος υπάλληλος, καστανάς, ιατρός στο Κολωνάκι, γιαγιά στην λαϊκή, ελεύθερος επαγγελματίας ...
Καθώς ταυτόχρονα οι παλαιές ονομασίες των βαρβάρων άρχισαν να φθίνουν, τουλάχιστον στην πλειοψηφία των απλά και λογικά σκεπτόμενων ανθρώπων και φοβούμενοι πως με την μειοψηφία των ηλιθίων ή αδρά πληρωμένων οπαδών, ομάδων-συλλόγων-κομμάτων, δεν θα τα έβγαζαν πέρα, εφήυραν νέες ονομασίες και νέους βαρβάρους.
Οι νέοι βάρβαροι είναι πιο μεγάλοι, πιο τρομακτικοί και φέρουν βαρύγδουπα ονόματα: Μέρκελ, Σόϊμπλε, Λαγκάρντ, Ερντογάν, Πούτιν, Τράμπ, κορονοϊός...
Εφήυραν ταυτόχρονα και ονόματα για δήθεν φίλους και προστάτες μας, οι οποίοι τους βοηθούν στο νέο πλιάτσικο: Μ.Κ.Ο. , ανεμογεννήτριες, απολιγνιτοποίηση, ηλεκτρικά αυτοκίνητα και άλλα πολλά τραγελαφικά.
Ο εχθρός δεν ήταν και δεν είναι εξωτερικός. Κάθε χώρα ή κάθε ηγέτης όσο καλός ή κακός , ενδιαφέρεται πρωτίστως για τα συμφέροντα της χώρας του.
Ο γερμανός επί παραδείγματι θέλει να σε κατακτήσει οικονομικά. Ο Τούρκος και οικονομικά και στρατιωτικά. Ο Γάλλος να σε έχει τακτικό και μόνιμο πελάτη και πάει λέγοντας.
Εσύ είσαι αυτός που θα επιτρέψεις, θα συμφωνήσεις ή θα διαφωνήσεις, θα αντισταθείς.
Καθώς λοιπόν το πλιάτσικο έλαβε ανεπίτρεπτες και ανεπίστρεπτες διαστάσεις, πήραν πλέον τον λόγο ομαδικά “οι ρήτορες” κατά Καβάφη.
Δεν γράφω τον όρο προσβλητικά. Άλλωστε πολλοί από αυτούς μιλούσαν πάντα. Πρώτη ίσως φορά όλοι μαζί μιλούν πλέον ανοιχτά, στοχευμένα και χωρίς να μασούν τα λόγια τους, χαρακτηρίζοντας προδοτικό το πολιτικό σύστημα της χώρας.
Άλλοι εν ενεργεία, άλλοι όχι, μα κορυφαίοι και αναγνωρισμένοι παγκόσμια ο καθένας στον τομέα του.
Παναγιώτης Ήφαιστος, Ηλίας Κονοφάγος, Αντώνης Φώσκολος, Ιωάννης Μάζης, Κων/νος Γρίβας, Γιώργος Μαργαρίτης, Δημήτρης Σταθακόπουλος, Μαρία Νεγρεπόντη Δεληβάνη, Ζαχαρίας Μίχας, Γιάννης Μπασιάς, Χρήστος Γιανναράς, Γιώργος Κοντογιώργης, Κων/νος Νικολάου, Γρηγόρης Τσάλτας και άλλοι, περιλαμβάνονται στην λίστα που ολοένα και μεγαλώνει.
Ψυχανεμίζομαι πως από εδώ και πέρα, ο τελευταίος αντίπαλος είναι μόνον ένας και εκεί θα κριθεί αν θα συνεχίσουμε την λειτουργία μας ως κράτος , διότι η ιστορία μας και ο πολιτισμός μας δεν θα σβήσει , καθώς αντιγράφεται παγκόσμια και καθημερινά.
Ο αντίπαλος αυτού του σάπιου και διεφθαρμένου πολιτικού συστήματος , είναι οι ένοπλες δυνάμεις.
Προς Θεού και μακριά από εμένα οποιαδήποτε αναφορά για έλεγχο του πολιτεύματος ή στρατιωτικού τύπου και τρόπου εφαρμογής της νομοθεσίας.
Γράφω για κάτι τελείως διαφορετικό και το οποίο δεν έχει σχέση με τα διορισμένα και παρασημοφορημένα από την μαφία ανδρείκελα, που δέχονται να υποκύπτουν σε κάθε πολιτικό σκουπίδι και για έναν βαθμό ή μερικές εκατοντάδες ευρώ περισσότερα, να παίζουν με τις ένοπλες δυνάμεις, το αξιόμαχό τους, τις ανάγκες τους, την ίδια την εθνική κυριαρχία που έχει ήδη ξεπουλήσει ο πολιτικός τους προϊστάμενος.
Η λύση θα δοθεί ως άρνηση εκτέλεσης οποιασδήποτε κακόβουλης, ηττοπαθούς και επιζήμιας εντολής, με ταυτόχρονη σύλληψη και ότι προβλέπει περαιτέρω ο ποινικός κώδικας για τέτοιες περιπτώσεις.
Αυτό το γνωρίζουν και αυτός είναι ο λόγος που προσπαθούν με δώρα χρήμα και αξιώματα, όλα κλεμμένα από τον Ελληνικό λαό, να ελέγξουν αστυνομία, πυροσβεστική, στρατό, αεροπορία, διορίζοντας πάντα τους δικούς τους αρχηγούς των σωμάτων .
Αυτός είναι και ο λόγος που οι υπουργοί άμυνας ανήκαν στο μαφιόζικο πολιτικό κύκλο ή υπήρξαν ελεγχόμενοι – διοριζόμενοι από αυτούς .
Ιδού μερικοί από αυτούς, οι οποίοι έχουν ταυτόχρονα το θράσος να μιλούν για δημοκρατία:
Τσοχατζόπουλος, Παπαντωνίου, Μεϊμαράκης, Βενιζέλος, Αβραμόπουλος, Πάνος Παναγιωτόπουλος, Δένδιας, Καμμένος, Αποστολάκης, Νίκος Παναγιωτόπουλος.
Έχουν από το πρώτο μνημόνιο και την δανειακή σύμβαση υπογράψει παράνομα την παραχώρηση της εθνικής κυριαρχίας, ενώ ταυτόχρονα έχουν διατηρήσει στο ακέραιο τα βασιλικά τους προνόμια και τις οικονομικές τους απολαβές.
Κανείς όλα αυτά τα χρόνια δεν μπόρεσε να τους σταματήσει. Γνωρίζουν πως μπορεί να το κάνει ο στρατός.
Προσπαθούν με κάθε τρόπο να τον ξεδοντιάσουν, ώστε να πάψει το αξιόμαχο και να ελέγχεται όπως κάθε τι από κάποιον πολιτικό ή έξωθεν δικό τους προϊστάμενο.
Είμαστε στο τέλος.
Το ζήτημα που προκύπτει είναι το εξής:
Είμαστε πλέον ώριμοι, μετά τα όσα έχουμε βιώσει;
Έχουν τα παθήματα γίνει μαθήματα;
Έχουμε την δύναμη και την θέληση να ξαναγίνουμε κοινωνία όπως για χιλιάδες χρόνια έχει καταγραφεί στον γενετικό μας κώδικα;
Είμαστε διατεθειμένοι να πάμε σε δημοκρατία;
Έχουμε αλλάξει βαθιά μέσα μας;
Η δημοκρατικά λειτουργούσες κοινωνίες, είναι δύσκολα στην εφαρμογή συστήματα.
Προσωπικά πιστεύω πως θα δυσκολευτούμε πολύ, αλλά υποβοηθούμενοι, από αυτήν την προδομένη αλλά αξεπέραστη νέα γενιά που μας ακολουθεί θα το καταφέρουμε, ώστε να μην επιβεβαιωθεί στον επίλογό του ο Καβάφης:
Τώρα τι θα κάνουμε χωρίς βαρβάρους;
Οι άνθρωποι αυτοί ήταν μια κάποια λύση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου