Όταν επανέρχονται… – γ’ 2
υμπεραίνουμε:
Ο χρόνος κρύβει (ακόμη…) αρκετά μυστικά. Φαίνεται πως η φύση του είναι κβαντισμένη – καί λογικό: εφ’ όσον οι τροχιές των ηλεκτρονίων (δηλαδή, ο μικροκοσμικός χώρος) είναι κβαντισμένες, εφ’ όσον καί οι τροχιές πλανητών / δορυφόρων / καί τα ρέστα φαίνεται πως είναι κβαντισμένες (ο μακροκοσμικός χώρος – κι αδιάφορο το τί προσπαθούν να πούν οι κυκλοφορούσες δήθεν επιστημονικές σαχλαμάρες, οι δήθεν εκπορευθείσες από τον αρχισαχλαμάρα Αϊνστάϊν), εφ’ όσον ηλεκτρικά φορτία / μάζες / ενέργειες είναι κβαντισμένα, εφ’ όσον μπλά-μπλά-μπλά κβαντισμένα, γιατί θα έπρεπε ο χρόνος να βγάζει την ουρίτσα του απέξω;
Βέβαια, έχουμε πολύ δρόμο ακόμη, μέχρις ότου μπαγλαρώσουμε καί τον χρόνο σε μιά αξιοπρεπή επιστημονική θεωρία. Φερ’ ειπείν, να έχουμε μικροκοσμικό καί μακροκοσμικό χρόνο· ή καί κβαντισμένο χρόνο. (Αλλά με ποιούς κανόνες; πρέπει να τους βρούμε κι αυτούς.)
Όμως, αυτά καθόλου δεν μας εμποδίζουν να παρατηρούμε τα φαινόμενα, καί να βγάζουμε συμπεράσματα. Βλέπετε, τη φωτιά την χρησιμοποιούσαν εξαπανέκαθεν καί τη χρησιμοποιούν διάφορα δίποδα, από ανθρωποφάγους μέχρι χόμο σάπιους· ξέρετε, όμως, πότε δόθηκε η πλήρης επιστημονική εξήγηση του φαινομένου της φωτιάς; Μόλις πριν λίγα χρόνια, μέσα στον 21ο αιώνα μΧ!!!
Αλλά ουδείς περίμενε πρώτα να μιλήσουν οι επιστήμονοι, προκειμένουν ν’ ανάψει φωτιά. (Καί να χλαπακιάσει ψημένα στα κάρβουνα παϊδάκια προβάτων -ή, ενδεχομένως, καί ιεραποστόλους-, ώ μαρκήσιε ντέ Σάντ! Lol!!!)
Εφ’ όσον, τώρα, ο χρόνος είναι κβαντισμένος (ο γράφων το αποδέχεται αυτό στο 100%), υφίστανται διαιρέσεις του χρόνου – με κάποιους κανόνες, βέβαια. Μόνο που, ως πάλι φαίνεται, οι πολύ πολύ αρχαίοι ημών τους ήξεραν, αλλά στο διάβα του χρόνου αυτή η γνώση χάθηκε – καί τώρα πάμε πάλι ψαχουλεύοντας, φυλετικά ιερατεία καί κοινοί θνητοί αντάμα.
[Περιττό να τονίσω ότι τέτοια γνώση, άπαξ καί (ξαν)αποκτηθεί, ΔΕΝ δίνεται παραέξω.]
Καί βέβαια, εφ’ όσον υπάρχουν κανόνες που καθορίζουν τα κβαντικά «χρονικά σημεία», τότε καί οι χρονικές αποστάσεις μεταξύ αυτών των σημείων είναι κατά το μάλλον ή ήττον σταθερές· ή, καλύτερα: υπολογίσιμες καί προβλεπόμενες με ακρίβεια.
Αλλά, όπως προείπαμε, εδώ ο καθένας μόνος του στο ψάξιμο. Καί τσιμουδιά! Το χάρισμα χύμα στον εχθρό τέτοιων Ελληνικών γνώσεων, απαγορεύεται επί ποινήι θανάτου.
Το μόνο που μπορώ να πω, είναι πως, αν γνωρίζετε πέντε πράγματα από θεωρία μουσικής (πχ μέτρα καί παύσεις) αυτά θα σας βοηθήσουν πολύ στο ψάξιμο. Κι ακόμη περισσότερο θα σας βοηθήσει, αν γνωρίζετε καί Φυσική – ειδικά τις κβαντικές θεωρίες. (Η πρώτη, η Κβαντομηχανική, είναι αρκετά γνωστή καί στους μή φυσικούς, αλλά την δεύτερη, δηλαδή την Κβαντική Ηλεκτροδυναμική, δεν την έχουν ακουστά ούτε οι φοιτητές της Φυσικής! Δικαιολογημένα, βέβαια, διότι απαιτεί μετα-μεταπτυχιακό υπόβαθρο γνώσεων, πριν τη σκαλίσεις.)
β. Ποιά φαινόμενα;
Σίγουρα, δεν γνωρίζουμε ακόμη τα χρονικά σημεία που ζητάμε. Αφού δεν έχουμε μέθοδο υπολογισμού τους!… Ωστόσο, όλοι-ες, Έλληνες κι Ελληνίδες, «μυριζόμαστε» ενστικτωδώς πως πλησιάζουμε σ’ ένα τέτοιο, καί δή μακροπερίοδο. (Παναπεί, αυτό που κάνει αρκετά «τέρμινα» να επανεμφανιστεί.)
Έτσι, πάλι ενστικτωδώς περιμένουμε να εμφανιστούν διάφορα φαινόμενα· μόνο που πάλι δεν ξέρουμε τί ακριβώς να περιμένουμε, καί ελάχιστοι ικανοποιούνται με το να το ρίξουν στην αναμονή εκπλήξεων.
[Γι’ αυτό καί φούντωσε το φαινόμενο της προφητειολαγνείας, καί -καταστροφικώς πως- ειδικά του τύπου: «- Πέσε πίττα, να σε φάω!» Παναπεί, θα καθαρίσει υπέρ ημών το Ξανφόν Γκιένος, καί λοιπές θρίχες καλογερικών γενειάδων. Προσωπικώς, πάντως, το Ξανφόν Γκιένος δεν το βλέπω να καθαρίζει υπέρ ημών, αλλά να καθαρίζει εμάς! Lol!!!
Μπερδεγουέη: Μιά που μιλάμε γιά επαναλαμβανόμενα φαινόμενα, πότε στην Ιστορία μας ένα άλλο έθνος τσάκισε τους εχθρούς μας σε συνεννόηση μ’ εμάς καί γιά χάρη μας, κι ενώι εμείς βρισκόμασταν σε φάση τρομερής αδυναμίας καί παρακμής… γιά να ξαναγίνει αυτό καί τώρα;
ΠΟΤΕ!!!
Άειντε, βάλτε μυαλό!]
Γιά τη φύση των φαινομένων αυτών, δηλαδή τη φύση των «οιωνών» που περιμένουμε, θα προσπαθήσω να βοηθήσω λίγο.
Όπως το βλέπω (αλλά ξανατονίζω: με την επιφύλαξη της υποκειμενικής μου αλήθειας, η οποία μπορεί να μην πιάνει στον καθέναν από εσάς), πρέπει να περιμένουμε τα εξής είδη οιωνών:
i. Ιστορίες αστερισμών
Ο ουράνιος θόλος διαιρείται σε περιοχές, οι οποίες -με αρκετή φαντασία- αναπαριστούν εικόνες: ανθρώπους, ζώα, αντικείμενα… (Οι άνθρωποι αυτοί κατά κανόνα είναι μυθολογικά πρόσωπα, πχ ο Ηρακλής.) Αυτές οι περιοχές είναι γνωστές ως αστερισμοί, καί πάντα υπάρχει μιά ιστορία… καλύτερα, ένας μύθος πίσω από την κάθε εικόνα αστερισμού.
Σήμερα, έχουμε διεθνείς αστρονομικές οργανώσεις (κτλ κτλ), οι οποίες έχουν σαφώς καθορίσει τα όρια καί τα ονόματα των αστερισμών, όπως καθορίζουν τα ονόματα των ουρανίων σωμάτων, κτλ παρόμοια καθήκοντα. Ωστόσο, η βάση του καθορισμού των σημερινών αστερισμών είναι το σύγγραμμα «Αλ Μαγκέστα» (Η Μεγίστη) του αστρονόμου της Ελληνιστικής εποχής Κλαυδίου Πτολεμαίου. Παναπεί, ο καθορισμός των αστερισμών είναι κατά βάσιν αρχαίος Ελληνικός!… καί δή, από την εποχή της μεταβάσεως από τον «μεγάλο μήνα» του Ταύρου στον αντίστοιχο του Κριού – κάπου το 2,100 πΧ. (Ένθα καί τα γεγονότα της Αργοναυτικής καί του Τρωϊκού.)
Αυτό το τελευταίο το καταλαβαίνουμε, επειδή αρκετά θέματα των αστερισμών (Ηρακλής, Αργώ, κτλ) ανάγονται ακριβώς σ’ εκείνη την εποχή των μυθολογικών ( ; ) γεγονότων, των σχετιζομένων με την Ελλάδα.
Πάντως, από τον 16ο αιώνα καί εντεύθεν (επακριβώς από τα ταξίδια του Κολόμβου καί μετά), έχουμε κάποιες αλλαγές των αστερισμών· άλλοι διαιρέθηκαν σε μικρότερους (πχ η Αργώ σε Ιστία, Τρόπιδα, κτλ), κι άλλοι, καινούργιοι αυτοί, παρενεβλήθησαν στους παλιούς (πχ η Περιστερά καί το Ωρολόγιον). Βέβαια, οι (πολύ) αρχαίοι ημών σαφέστατα είχαν κάποιο συγκεκριμένο σκεπτικό, πριν «καταστερίσουν» ένα άτομο, ή μιά κατάσταση. (Καί όχι μόνον! Βλέπε παρακάτω την εξήγηση ένα.) Ωστόσο, παρά το ότι αυτοί οι καινούργιοι αστερισμοί δεν έχουν πίσω τους κανένα σκεπτικό, πλην της προσωπικής φιλοδοξίας των Αναγεννησιακών χαρτογράφων του ουρανού (καί ίσως καί… βλέπε λίγο παρακάτω την εξήγηση δύο), ο σημερινός χάρτης του ουρανού τους θεωρεί έγκυρους, καί τους περιλαμβάνει.
Εξήγηση ένα: Σ’ αυτό το σημείο, θα σας αποκαλύψω κάτι.
Είπαμε, εδώ αποκαλύπτουμε μόνον τις «ανώδυνες» γνώσεις, με το μόνο σκεπτικό να δώσουμε σε συν-Έλληνες αφορμή γιά ουσιαστικό ψάξιμο. (Κι όχι έτοιμα πυρομαχικά στον εχθρό.) Οπότε, μπορώ να σας πω ότι οι αστερισμοί, όπως μας παραδόθηκαν απ’ τον Κλαύδιο Πτολεμαίο, όχι μόνον κρύβουν καλώς δομημένους Ελληνικούς μύθους πίσω τους, αλλά καί αποτελούν (όλοι τους μαζί) ένα καλώς δεμένο, συνεκτικό σύνολο επιπλέον.
Κι όχι μόνον!… Αυτό το σύνολο, είτε κατά μέρη, είτε όλο μαζί, ενεργοποιείται με κάποια αστρονομικά φαινόμενα… δηλαδή, με συνδυασμούς θέσεων πλανητών. Αν θέλετε να το δήτε κάπως αλλοιώς, είναι σα να ψάχνεις συνδυασμό, γιά να «ξεκλειδώσεις» το «χρηματοκιβώτιο» του ουρανού!
(Τώρα, βέβαια, το τί θα βρείς μέσα… άλλη ιστορία.)
Φυσικά (κι ευτυχώς), δεν είναι απλή η δουλειά. Μην περιμένετε, δηλαδή, να βρήτε τον συνδυασμό δύο πλανητών, κι εντάξει. Πολλές φορές συμμετέχουν πάνω από τρείς, καί πάλι παίζουν ρόλο καί οι θέσεις τους! Τρέχα γύρευε, δηλαδή, καί δεν βρίσκεις τον ψύλλο στ’ άχυρα ούτε με υπερυπολογιστή! (Κι ευτυχώς! Γιά τις «υπερεσίες» ήταν αυτή η μπηχτή, αν δεν καταλάβατε.)
Φυσικά (δίς), μην περιμένετε να σας δώσω τέτοια «κλειδιά» χύμα. (ΑΝ έχω βρεί! ) Πάντως, αν έχετε περιέργεια, ρίχτε μιά ματιά σε όσα (λίαν στοιχειώδη) βρήκε ο Ιαπωνο-Αμερικανός Γκόρο Αντάτσι. Διαβάστε πχ τί αποκαλεί αυτός «πορτοκαλί ευθυγράμμιση» (πλανητών), καί τί συμβαίνει κάθε φορά που έχουμε μιά τέτοια. Εφ’ όσον αυτή τη γνώση ήδη την δημοσιοποίησε, δεν μπορώ να την απαγορεύσω. Αλλά -ευτυχώς!- τα «χοντρά» του διαφεύγουν· όπως διαφεύγουν καί θα διαφεύγουν καί καί σε πολλά «ακατάλληλα» άτομα!… (Παρεκτός αν έχουν «απαλλοτριώσει» κάποιο σχετικό δικό μας αρχαίο σύγγραμμα. Αλλά, σε τέτοια περίπτωση, θα το είχα ήδη καταλάβει. Μάλλον δεν τα βρήκαν αυτά, απ’ ό,τι φαίνεται.)
Εξήγηση δύο:
Εφ’ όσον έχετε διαβάσει καί κατανοήσει την εξήγηση ένα, τότε είστε κοντά στο να καταλάβετε το γιατί από τα 1500-τόσο καί μετά έχουμε την παρεμβολή νέων αστερισμών: απλούστατα, γιά να «χαλάσει» το πανάρχαιο Ελληνικό αστρονομικό-μυθολογικό οικοδόμημα!!!
Καί ποιός είχε συμφέρον να προκληθεί αυτός ο «χαλασμός»;
Η Καθολική Εκκλησία! Αλλά καί κάθε σχετιζόμενο μ’ αυτήν Κρόνιο ιερατείο, απόκρυφο ή μή.
Τα άτομα αυτά δεν είναι χαζά, ώστε να μην εκτιμούν όσα έστησαν (κι έδωσαν στην ανθρωπότητα) οι αρχαίοι ημών. Τα εκτιμούν δεόντως (καί τα καταλαβαίνουν – είπαμε, δεν πρόκειται γιά χαζούς), παρά το αίσθημα ζήλειας καί κατωτερότητας που έχουν απέναντί μας (επειδή δεν τα έφτιαξαν αυτοί), αλλά τα θέλουν δικά τους! Καταδικά τους! Καί ΟΧΙ πιά των Ελλήνων. Θυμηθήτε το ότι, όταν ξέσπασε το 1821, μας απήγαγαν καί κατέστρεψαν όχι μία, όχι δύο, αλλά ΤΡΕΙΣ Αφροδίτες (αρχαίες απόκρυφες γνώσεις) : Την Καρυάτιδα της Αφροδίτης, τον ναό της Παλαιάς (αγίας) Παρασκευής στη Θεσσαλονίκη (τον λεγόμενο Εσκή Τζουμά – ένθα η Αγία Παρασκευή έχει τον συμβολισμό της θεάς Αφροδίτης Αποστροφίας), καί την Αφροδίτη της Μήλου. Ο συμβολισμός των βρωμο-ιερατείων τους δεν θα μπορούσε να είναι σαφέστερος!… παρά το ότι χρειάστηκε να περάσουν 190 χρόνια, γιά να βρεθεί ένας κάποιος Εργοδότης, να τον εξηγήσει Διαδικτυακώς!
Γιατί, όμως, αναφέρω την Καθολική Εκκλησία; Μήπως είμαι υπερβολικός; Χμμμ… γιά να δούμε…
Κι εκ τετάρτου, θυμάστε την ιστορία με τον Αζτέκο, που «κέρδισε» τον διαγωνισμό γιά την επίλυση του γρίφου της σειράς μυθιστορημάτων «Έντγκέημ»; (Είχαμε γράψει σχετικά εδώ.) Είχα συμπεράνει πως αυτός δεν κέρδισε καμιά επίλυση γρίφου, απλά πέρασε το τέστ πως όντως είναι έξυπνος· καί θα τον βάλουν να διαβάσει βιβλία των προγόνων του, που τα «απαλλοτρίωσε» το Βατικανό μετά την Κατάκτηση του Μεξικού (καί τώρα τά ‘χει στα υπόγειά του), μπας καί βρεί τίποτε απ’ αυτά που λέμε εδώ σήμερα.
Άρα (αφού έτσι σκέπτονται κι ενεργούν οι Κρόνιοι στην παλιά Επτάλοφο), υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να βρήκαν τον ΔτΦ οι Ενετοί κάπου το 1600-τόσο, να τον πήγαν στο Βατικανό (το μόνο που είχε τότε μυαλά ικανά να καταλάβουν), να φτιάξαν εκεί έναν πλαστόν με αλλαγμένα τα σύμβολα… κι αυτόν τον πλαστόν να ξαναθάψανε στην Φαιστό, ώστε να τον βρεί ( ; ) δυόμιση αιώνες μετά ο επίσης καθολικός Περνιέ… καί να τον καμαρώνουμε εμείς σήμερα στο μουσείο. (Εννοείται πως -σε τέτοια περίπτωση- ο αυθεντικός ΔτΦ εξακολουθεί να είναι θαμμένος κάπου στα υπόγεια του Βατικανού· ίσως κι όχι, επειδή αυτά τραβάνε πλέον πολλή προσοχή. Αλλά την ύπαρξή του θα γνωρίζουν σήμερα ελάχιστα άτομα, της υπερ-απόλυτης εχεμύθειας· ούτε κάν οι «κλειδοκράτορες» των υπογείων αυτών.)
Άρα, γενικώς υπάρχει μεγάλη πιθανότητα η Καθολική Εκκλησία (με τους Κρονίους …συγγενείς της) να έδωσε εντολή αλλαγής του ουράνιου χάρτη – επειδή γνώριζε όσα γράφω εδώ.
Πάντως, εμείς κολλάμε στους αρχαιο-Ελληνικούς αστερισμούς, γιά να κάνουμε σωστή δουλειά.
Τώρα, βέβαια, θα με ρωτήσει ο παρατηρητικός αναγνώστης, αν με την ίδια λογική παλιότερα είχαμε άλλους αστερισμούς. Ελληνικούς πάλι, αλλά διαφορετικούς απ’ το γνωστό οικοδόμημα αστερισμών – να τους είχαμε πχ στη μετάβαση από τον «μεγάλο μήνα» των Διδύμων, στον αντίστοιχο του Ταύρου, κάπου το 4,200 πΧ.
Η απάντηση είναι «πιθανώτατα»· δεν γνωρίζω στα σίγουρα… πάλι έρευνα δική μου σε εξέλιξη κι αυτή! Αλλά τούτοι εδώ, οι σημερινοί, φαίνεται πως επαρκούν ως εργαλείο γιά όσα ψάχνουμε.
Φυσικά, εφ’ όσον κάποιοι ήρωες είναι παλαιότεροι άλλων (πχ ο Περσέας του Ηρακλή), τότε απολύτως λογικά ένας πυρήνας των σημερινών αστερισμών είναι ακόμη παλιότερος του 2,100 πΧ. Αλλά δεν έχω ιδέα τί κανόνες είχαν ενσωματώσει τότε στην ουράνια σφαίρα οι τότε αρχαίοι ημών!
Άλλο τόσο φυσικά, ο χάρτης των αστερισμών έπρεπε όχι απλά να καταγραφεί κατά τη μετάβαση από τον Κριό στους Ιχθύες (Ελληνιστική Εποχή – Κλαύδιος Πτολεμαίος), αλλά ν’ αλλάξει ξανά… ενσωματώνοντας τους ήρωες της εποχής του Κριού – πχ να περιλάβει αστερισμό «Μέγας Αλέξανδρος». Κάτι τέτοιο δεν έγινε, καί αγνοώ πλήρως τους λόγους.
[Όπως αγνοώ καί τους λόγους, γιά τους οποίους δεν άλλαξαν τα ταφικά έθιμα· κανονικά, στην εποχή των Ιχθύων τους νεκρούς έπρεπε να τους πετάμε στη θάλασσα. Δίδυμοι, ζώδιο του αέρα, οι νεκροί αφήνονται άταφοι σε νεκροκρέββατο στην ύπαιθρο· όπως έκαναν οι Ινδιάνοι της Αμερικής καί οι Ζωροαστριστές. Ταύρος, ζώδιο της Γής, θάψιμο. Κριός, ζώδιο της Φωτιάς, καύση.]
Εννοείται, οι μή-Ελληνικές προσπάθειες αλλοιώσεως του ουράνιου χάρτη (1500 καί εντεύθεν) δεν έχουν καμμία σημασία καί αξία. Εσείς (γιά την όποια έρευνά σας) μείνετε, όμως, στους καταγραμμένους δικούς μας αστερισμούς της Ελληνιστικής Εποχής· όντως δίνουν αποτέλεσμα.
ii. Πρότυπα της Μυθολογίας μας
Αλλά κι άλλων μυθολογιών, κυρίως των «συγγενικών» λαών μας (πχ Αιγύπτιοι). Όχι πως οι λοιπές Μυθολογίες (Μάγιας, Κινέζων, Αφρικανών…) ξεφεύγουν πολύ· τα ίδια πράγματα λένε (απάνω-κάτω), με άλλα λόγια.
Νά, ας πούμε την πτώση του Φαέθωνα οι Κινέζοι την περιγράφουν με τον αγώνα, που έδωσε το ηρωϊκό παιδί Λιού Χέ (μεταφράζεται ως «Εξαρμόνιος» – έξι αρμονίες, οι έξι εσώτεροι πλανήτες που φιλοξένησαν καί φιλοξενούν ζωή, βλέπε Καρυάτιδες) εναντίον ενός δράκου, που πετούσε πέτρες. (Καί τελικά τον έδιωξε.) Βέβαια, εδώ οι δικοί μας οι ξερόλες δεν έκαναν ποτέ τον κόπο να μεταφράσουν καί να μάθουν καμιά ξένη Μυθολογία. Αλλά ποτέ δεν είν’ αργά! Άσε που το Διαδίκτυο έχει ένα σωρό αξιόλογα βιβλία τζάμπα!
υμπεραίνουμε:Ο χρόνος κρύβει (ακόμη…) αρκετά μυστικά. Φαίνεται πως η φύση του είναι κβαντισμένη – καί λογικό: εφ’ όσον οι τροχιές των ηλεκτρονίων (δηλαδή, ο μικροκοσμικός χώρος) είναι κβαντισμένες, εφ’ όσον καί οι τροχιές πλανητών / δορυφόρων / καί τα ρέστα φαίνεται πως είναι κβαντισμένες (ο μακροκοσμικός χώρος – κι αδιάφορο το τί προσπαθούν να πούν οι κυκλοφορούσες δήθεν επιστημονικές σαχλαμάρες, οι δήθεν εκπορευθείσες από τον αρχισαχλαμάρα Αϊνστάϊν), εφ’ όσον ηλεκτρικά φορτία / μάζες / ενέργειες είναι κβαντισμένα, εφ’ όσον μπλά-μπλά-μπλά κβαντισμένα, γιατί θα έπρεπε ο χρόνος να βγάζει την ουρίτσα του απέξω;
Βέβαια, έχουμε πολύ δρόμο ακόμη, μέχρις ότου μπαγλαρώσουμε καί τον χρόνο σε μιά αξιοπρεπή επιστημονική θεωρία. Φερ’ ειπείν, να έχουμε μικροκοσμικό καί μακροκοσμικό χρόνο· ή καί κβαντισμένο χρόνο. (Αλλά με ποιούς κανόνες; πρέπει να τους βρούμε κι αυτούς.)
Όμως, αυτά καθόλου δεν μας εμποδίζουν να παρατηρούμε τα φαινόμενα, καί να βγάζουμε συμπεράσματα. Βλέπετε, τη φωτιά την χρησιμοποιούσαν εξαπανέκαθεν καί τη χρησιμοποιούν διάφορα δίποδα, από ανθρωποφάγους μέχρι χόμο σάπιους· ξέρετε, όμως, πότε δόθηκε η πλήρης επιστημονική εξήγηση του φαινομένου της φωτιάς; Μόλις πριν λίγα χρόνια, μέσα στον 21ο αιώνα μΧ!!!
Αλλά ουδείς περίμενε πρώτα να μιλήσουν οι επιστήμονοι, προκειμένουν ν’ ανάψει φωτιά. (Καί να χλαπακιάσει ψημένα στα κάρβουνα παϊδάκια προβάτων -ή, ενδεχομένως, καί ιεραποστόλους-, ώ μαρκήσιε ντέ Σάντ! Lol!!!)
Εφ’ όσον, τώρα, ο χρόνος είναι κβαντισμένος (ο γράφων το αποδέχεται αυτό στο 100%), υφίστανται διαιρέσεις του χρόνου – με κάποιους κανόνες, βέβαια. Μόνο που, ως πάλι φαίνεται, οι πολύ πολύ αρχαίοι ημών τους ήξεραν, αλλά στο διάβα του χρόνου αυτή η γνώση χάθηκε – καί τώρα πάμε πάλι ψαχουλεύοντας, φυλετικά ιερατεία καί κοινοί θνητοί αντάμα.
[Περιττό να τονίσω ότι τέτοια γνώση, άπαξ καί (ξαν)αποκτηθεί, ΔΕΝ δίνεται παραέξω.]
Καί βέβαια, εφ’ όσον υπάρχουν κανόνες που καθορίζουν τα κβαντικά «χρονικά σημεία», τότε καί οι χρονικές αποστάσεις μεταξύ αυτών των σημείων είναι κατά το μάλλον ή ήττον σταθερές· ή, καλύτερα: υπολογίσιμες καί προβλεπόμενες με ακρίβεια.
Αλλά, όπως προείπαμε, εδώ ο καθένας μόνος του στο ψάξιμο. Καί τσιμουδιά! Το χάρισμα χύμα στον εχθρό τέτοιων Ελληνικών γνώσεων, απαγορεύεται επί ποινήι θανάτου.
Το μόνο που μπορώ να πω, είναι πως, αν γνωρίζετε πέντε πράγματα από θεωρία μουσικής (πχ μέτρα καί παύσεις) αυτά θα σας βοηθήσουν πολύ στο ψάξιμο. Κι ακόμη περισσότερο θα σας βοηθήσει, αν γνωρίζετε καί Φυσική – ειδικά τις κβαντικές θεωρίες. (Η πρώτη, η Κβαντομηχανική, είναι αρκετά γνωστή καί στους μή φυσικούς, αλλά την δεύτερη, δηλαδή την Κβαντική Ηλεκτροδυναμική, δεν την έχουν ακουστά ούτε οι φοιτητές της Φυσικής! Δικαιολογημένα, βέβαια, διότι απαιτεί μετα-μεταπτυχιακό υπόβαθρο γνώσεων, πριν τη σκαλίσεις.)
β. Ποιά φαινόμενα;
Σίγουρα, δεν γνωρίζουμε ακόμη τα χρονικά σημεία που ζητάμε. Αφού δεν έχουμε μέθοδο υπολογισμού τους!… Ωστόσο, όλοι-ες, Έλληνες κι Ελληνίδες, «μυριζόμαστε» ενστικτωδώς πως πλησιάζουμε σ’ ένα τέτοιο, καί δή μακροπερίοδο. (Παναπεί, αυτό που κάνει αρκετά «τέρμινα» να επανεμφανιστεί.)
Έτσι, πάλι ενστικτωδώς περιμένουμε να εμφανιστούν διάφορα φαινόμενα· μόνο που πάλι δεν ξέρουμε τί ακριβώς να περιμένουμε, καί ελάχιστοι ικανοποιούνται με το να το ρίξουν στην αναμονή εκπλήξεων.
[Γι’ αυτό καί φούντωσε το φαινόμενο της προφητειολαγνείας, καί -καταστροφικώς πως- ειδικά του τύπου: «- Πέσε πίττα, να σε φάω!» Παναπεί, θα καθαρίσει υπέρ ημών το Ξανφόν Γκιένος, καί λοιπές θρίχες καλογερικών γενειάδων. Προσωπικώς, πάντως, το Ξανφόν Γκιένος δεν το βλέπω να καθαρίζει υπέρ ημών, αλλά να καθαρίζει εμάς! Lol!!!
Μπερδεγουέη: Μιά που μιλάμε γιά επαναλαμβανόμενα φαινόμενα, πότε στην Ιστορία μας ένα άλλο έθνος τσάκισε τους εχθρούς μας σε συνεννόηση μ’ εμάς καί γιά χάρη μας, κι ενώι εμείς βρισκόμασταν σε φάση τρομερής αδυναμίας καί παρακμής… γιά να ξαναγίνει αυτό καί τώρα;
ΠΟΤΕ!!!
Άειντε, βάλτε μυαλό!]
Γιά τη φύση των φαινομένων αυτών, δηλαδή τη φύση των «οιωνών» που περιμένουμε, θα προσπαθήσω να βοηθήσω λίγο.
Όπως το βλέπω (αλλά ξανατονίζω: με την επιφύλαξη της υποκειμενικής μου αλήθειας, η οποία μπορεί να μην πιάνει στον καθέναν από εσάς), πρέπει να περιμένουμε τα εξής είδη οιωνών:
- ιστορίες αστερισμών,
- πρότυπα (κυρίως) της Μυθολογίας μας,
- άλλες όψεις, μή καθημερινές («κρυμμένες»), συμβολικές ή μή, προσώπων / πραγμάτων / καταστάσεων.
i. Ιστορίες αστερισμών
Ο ουράνιος θόλος διαιρείται σε περιοχές, οι οποίες -με αρκετή φαντασία- αναπαριστούν εικόνες: ανθρώπους, ζώα, αντικείμενα… (Οι άνθρωποι αυτοί κατά κανόνα είναι μυθολογικά πρόσωπα, πχ ο Ηρακλής.) Αυτές οι περιοχές είναι γνωστές ως αστερισμοί, καί πάντα υπάρχει μιά ιστορία… καλύτερα, ένας μύθος πίσω από την κάθε εικόνα αστερισμού.
Σήμερα, έχουμε διεθνείς αστρονομικές οργανώσεις (κτλ κτλ), οι οποίες έχουν σαφώς καθορίσει τα όρια καί τα ονόματα των αστερισμών, όπως καθορίζουν τα ονόματα των ουρανίων σωμάτων, κτλ παρόμοια καθήκοντα. Ωστόσο, η βάση του καθορισμού των σημερινών αστερισμών είναι το σύγγραμμα «Αλ Μαγκέστα» (Η Μεγίστη) του αστρονόμου της Ελληνιστικής εποχής Κλαυδίου Πτολεμαίου. Παναπεί, ο καθορισμός των αστερισμών είναι κατά βάσιν αρχαίος Ελληνικός!… καί δή, από την εποχή της μεταβάσεως από τον «μεγάλο μήνα» του Ταύρου στον αντίστοιχο του Κριού – κάπου το 2,100 πΧ. (Ένθα καί τα γεγονότα της Αργοναυτικής καί του Τρωϊκού.)
Αυτό το τελευταίο το καταλαβαίνουμε, επειδή αρκετά θέματα των αστερισμών (Ηρακλής, Αργώ, κτλ) ανάγονται ακριβώς σ’ εκείνη την εποχή των μυθολογικών ( ; ) γεγονότων, των σχετιζομένων με την Ελλάδα.
Πάντως, από τον 16ο αιώνα καί εντεύθεν (επακριβώς από τα ταξίδια του Κολόμβου καί μετά), έχουμε κάποιες αλλαγές των αστερισμών· άλλοι διαιρέθηκαν σε μικρότερους (πχ η Αργώ σε Ιστία, Τρόπιδα, κτλ), κι άλλοι, καινούργιοι αυτοί, παρενεβλήθησαν στους παλιούς (πχ η Περιστερά καί το Ωρολόγιον). Βέβαια, οι (πολύ) αρχαίοι ημών σαφέστατα είχαν κάποιο συγκεκριμένο σκεπτικό, πριν «καταστερίσουν» ένα άτομο, ή μιά κατάσταση. (Καί όχι μόνον! Βλέπε παρακάτω την εξήγηση ένα.) Ωστόσο, παρά το ότι αυτοί οι καινούργιοι αστερισμοί δεν έχουν πίσω τους κανένα σκεπτικό, πλην της προσωπικής φιλοδοξίας των Αναγεννησιακών χαρτογράφων του ουρανού (καί ίσως καί… βλέπε λίγο παρακάτω την εξήγηση δύο), ο σημερινός χάρτης του ουρανού τους θεωρεί έγκυρους, καί τους περιλαμβάνει.
Εξήγηση ένα: Σ’ αυτό το σημείο, θα σας αποκαλύψω κάτι.
Είπαμε, εδώ αποκαλύπτουμε μόνον τις «ανώδυνες» γνώσεις, με το μόνο σκεπτικό να δώσουμε σε συν-Έλληνες αφορμή γιά ουσιαστικό ψάξιμο. (Κι όχι έτοιμα πυρομαχικά στον εχθρό.) Οπότε, μπορώ να σας πω ότι οι αστερισμοί, όπως μας παραδόθηκαν απ’ τον Κλαύδιο Πτολεμαίο, όχι μόνον κρύβουν καλώς δομημένους Ελληνικούς μύθους πίσω τους, αλλά καί αποτελούν (όλοι τους μαζί) ένα καλώς δεμένο, συνεκτικό σύνολο επιπλέον.
Κι όχι μόνον!… Αυτό το σύνολο, είτε κατά μέρη, είτε όλο μαζί, ενεργοποιείται με κάποια αστρονομικά φαινόμενα… δηλαδή, με συνδυασμούς θέσεων πλανητών. Αν θέλετε να το δήτε κάπως αλλοιώς, είναι σα να ψάχνεις συνδυασμό, γιά να «ξεκλειδώσεις» το «χρηματοκιβώτιο» του ουρανού!
(Τώρα, βέβαια, το τί θα βρείς μέσα… άλλη ιστορία.)
Φυσικά (κι ευτυχώς), δεν είναι απλή η δουλειά. Μην περιμένετε, δηλαδή, να βρήτε τον συνδυασμό δύο πλανητών, κι εντάξει. Πολλές φορές συμμετέχουν πάνω από τρείς, καί πάλι παίζουν ρόλο καί οι θέσεις τους! Τρέχα γύρευε, δηλαδή, καί δεν βρίσκεις τον ψύλλο στ’ άχυρα ούτε με υπερυπολογιστή! (Κι ευτυχώς! Γιά τις «υπερεσίες» ήταν αυτή η μπηχτή, αν δεν καταλάβατε.)
Φυσικά (δίς), μην περιμένετε να σας δώσω τέτοια «κλειδιά» χύμα. (ΑΝ έχω βρεί! ) Πάντως, αν έχετε περιέργεια, ρίχτε μιά ματιά σε όσα (λίαν στοιχειώδη) βρήκε ο Ιαπωνο-Αμερικανός Γκόρο Αντάτσι. Διαβάστε πχ τί αποκαλεί αυτός «πορτοκαλί ευθυγράμμιση» (πλανητών), καί τί συμβαίνει κάθε φορά που έχουμε μιά τέτοια. Εφ’ όσον αυτή τη γνώση ήδη την δημοσιοποίησε, δεν μπορώ να την απαγορεύσω. Αλλά -ευτυχώς!- τα «χοντρά» του διαφεύγουν· όπως διαφεύγουν καί θα διαφεύγουν καί καί σε πολλά «ακατάλληλα» άτομα!… (Παρεκτός αν έχουν «απαλλοτριώσει» κάποιο σχετικό δικό μας αρχαίο σύγγραμμα. Αλλά, σε τέτοια περίπτωση, θα το είχα ήδη καταλάβει. Μάλλον δεν τα βρήκαν αυτά, απ’ ό,τι φαίνεται.)
Εξήγηση δύο:
Εφ’ όσον έχετε διαβάσει καί κατανοήσει την εξήγηση ένα, τότε είστε κοντά στο να καταλάβετε το γιατί από τα 1500-τόσο καί μετά έχουμε την παρεμβολή νέων αστερισμών: απλούστατα, γιά να «χαλάσει» το πανάρχαιο Ελληνικό αστρονομικό-μυθολογικό οικοδόμημα!!!
Καί ποιός είχε συμφέρον να προκληθεί αυτός ο «χαλασμός»;
Η Καθολική Εκκλησία! Αλλά καί κάθε σχετιζόμενο μ’ αυτήν Κρόνιο ιερατείο, απόκρυφο ή μή.
Τα άτομα αυτά δεν είναι χαζά, ώστε να μην εκτιμούν όσα έστησαν (κι έδωσαν στην ανθρωπότητα) οι αρχαίοι ημών. Τα εκτιμούν δεόντως (καί τα καταλαβαίνουν – είπαμε, δεν πρόκειται γιά χαζούς), παρά το αίσθημα ζήλειας καί κατωτερότητας που έχουν απέναντί μας (επειδή δεν τα έφτιαξαν αυτοί), αλλά τα θέλουν δικά τους! Καταδικά τους! Καί ΟΧΙ πιά των Ελλήνων. Θυμηθήτε το ότι, όταν ξέσπασε το 1821, μας απήγαγαν καί κατέστρεψαν όχι μία, όχι δύο, αλλά ΤΡΕΙΣ Αφροδίτες (αρχαίες απόκρυφες γνώσεις) : Την Καρυάτιδα της Αφροδίτης, τον ναό της Παλαιάς (αγίας) Παρασκευής στη Θεσσαλονίκη (τον λεγόμενο Εσκή Τζουμά – ένθα η Αγία Παρασκευή έχει τον συμβολισμό της θεάς Αφροδίτης Αποστροφίας), καί την Αφροδίτη της Μήλου. Ο συμβολισμός των βρωμο-ιερατείων τους δεν θα μπορούσε να είναι σαφέστερος!… παρά το ότι χρειάστηκε να περάσουν 190 χρόνια, γιά να βρεθεί ένας κάποιος Εργοδότης, να τον εξηγήσει Διαδικτυακώς!
Γιατί, όμως, αναφέρω την Καθολική Εκκλησία; Μήπως είμαι υπερβολικός; Χμμμ… γιά να δούμε…
- Πρώτον, τον καιρό των ταξιδιών του Κολόμβου, ξεκίνησε καί η Αναγέννηση, δηλαδή η επαν-ανακάλυψη από τους Δυτικούς των αρχαίων ημών.
- Δεύτερον, υπάρχει μιά υποψία ότι ο Δίσκος της Φαιστού δεν είναι γνήσιος!
Κι εκ τετάρτου, θυμάστε την ιστορία με τον Αζτέκο, που «κέρδισε» τον διαγωνισμό γιά την επίλυση του γρίφου της σειράς μυθιστορημάτων «Έντγκέημ»; (Είχαμε γράψει σχετικά εδώ.) Είχα συμπεράνει πως αυτός δεν κέρδισε καμιά επίλυση γρίφου, απλά πέρασε το τέστ πως όντως είναι έξυπνος· καί θα τον βάλουν να διαβάσει βιβλία των προγόνων του, που τα «απαλλοτρίωσε» το Βατικανό μετά την Κατάκτηση του Μεξικού (καί τώρα τά ‘χει στα υπόγειά του), μπας καί βρεί τίποτε απ’ αυτά που λέμε εδώ σήμερα.
Άρα (αφού έτσι σκέπτονται κι ενεργούν οι Κρόνιοι στην παλιά Επτάλοφο), υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να βρήκαν τον ΔτΦ οι Ενετοί κάπου το 1600-τόσο, να τον πήγαν στο Βατικανό (το μόνο που είχε τότε μυαλά ικανά να καταλάβουν), να φτιάξαν εκεί έναν πλαστόν με αλλαγμένα τα σύμβολα… κι αυτόν τον πλαστόν να ξαναθάψανε στην Φαιστό, ώστε να τον βρεί ( ; ) δυόμιση αιώνες μετά ο επίσης καθολικός Περνιέ… καί να τον καμαρώνουμε εμείς σήμερα στο μουσείο. (Εννοείται πως -σε τέτοια περίπτωση- ο αυθεντικός ΔτΦ εξακολουθεί να είναι θαμμένος κάπου στα υπόγεια του Βατικανού· ίσως κι όχι, επειδή αυτά τραβάνε πλέον πολλή προσοχή. Αλλά την ύπαρξή του θα γνωρίζουν σήμερα ελάχιστα άτομα, της υπερ-απόλυτης εχεμύθειας· ούτε κάν οι «κλειδοκράτορες» των υπογείων αυτών.)
Άρα, γενικώς υπάρχει μεγάλη πιθανότητα η Καθολική Εκκλησία (με τους Κρονίους …συγγενείς της) να έδωσε εντολή αλλαγής του ουράνιου χάρτη – επειδή γνώριζε όσα γράφω εδώ.
Πάντως, εμείς κολλάμε στους αρχαιο-Ελληνικούς αστερισμούς, γιά να κάνουμε σωστή δουλειά.
Τώρα, βέβαια, θα με ρωτήσει ο παρατηρητικός αναγνώστης, αν με την ίδια λογική παλιότερα είχαμε άλλους αστερισμούς. Ελληνικούς πάλι, αλλά διαφορετικούς απ’ το γνωστό οικοδόμημα αστερισμών – να τους είχαμε πχ στη μετάβαση από τον «μεγάλο μήνα» των Διδύμων, στον αντίστοιχο του Ταύρου, κάπου το 4,200 πΧ.
Η απάντηση είναι «πιθανώτατα»· δεν γνωρίζω στα σίγουρα… πάλι έρευνα δική μου σε εξέλιξη κι αυτή! Αλλά τούτοι εδώ, οι σημερινοί, φαίνεται πως επαρκούν ως εργαλείο γιά όσα ψάχνουμε.
Φυσικά, εφ’ όσον κάποιοι ήρωες είναι παλαιότεροι άλλων (πχ ο Περσέας του Ηρακλή), τότε απολύτως λογικά ένας πυρήνας των σημερινών αστερισμών είναι ακόμη παλιότερος του 2,100 πΧ. Αλλά δεν έχω ιδέα τί κανόνες είχαν ενσωματώσει τότε στην ουράνια σφαίρα οι τότε αρχαίοι ημών!
Άλλο τόσο φυσικά, ο χάρτης των αστερισμών έπρεπε όχι απλά να καταγραφεί κατά τη μετάβαση από τον Κριό στους Ιχθύες (Ελληνιστική Εποχή – Κλαύδιος Πτολεμαίος), αλλά ν’ αλλάξει ξανά… ενσωματώνοντας τους ήρωες της εποχής του Κριού – πχ να περιλάβει αστερισμό «Μέγας Αλέξανδρος». Κάτι τέτοιο δεν έγινε, καί αγνοώ πλήρως τους λόγους.
[Όπως αγνοώ καί τους λόγους, γιά τους οποίους δεν άλλαξαν τα ταφικά έθιμα· κανονικά, στην εποχή των Ιχθύων τους νεκρούς έπρεπε να τους πετάμε στη θάλασσα. Δίδυμοι, ζώδιο του αέρα, οι νεκροί αφήνονται άταφοι σε νεκροκρέββατο στην ύπαιθρο· όπως έκαναν οι Ινδιάνοι της Αμερικής καί οι Ζωροαστριστές. Ταύρος, ζώδιο της Γής, θάψιμο. Κριός, ζώδιο της Φωτιάς, καύση.]
Εννοείται, οι μή-Ελληνικές προσπάθειες αλλοιώσεως του ουράνιου χάρτη (1500 καί εντεύθεν) δεν έχουν καμμία σημασία καί αξία. Εσείς (γιά την όποια έρευνά σας) μείνετε, όμως, στους καταγραμμένους δικούς μας αστερισμούς της Ελληνιστικής Εποχής· όντως δίνουν αποτέλεσμα.
ii. Πρότυπα της Μυθολογίας μας
Αλλά κι άλλων μυθολογιών, κυρίως των «συγγενικών» λαών μας (πχ Αιγύπτιοι). Όχι πως οι λοιπές Μυθολογίες (Μάγιας, Κινέζων, Αφρικανών…) ξεφεύγουν πολύ· τα ίδια πράγματα λένε (απάνω-κάτω), με άλλα λόγια.
Νά, ας πούμε την πτώση του Φαέθωνα οι Κινέζοι την περιγράφουν με τον αγώνα, που έδωσε το ηρωϊκό παιδί Λιού Χέ (μεταφράζεται ως «Εξαρμόνιος» – έξι αρμονίες, οι έξι εσώτεροι πλανήτες που φιλοξένησαν καί φιλοξενούν ζωή, βλέπε Καρυάτιδες) εναντίον ενός δράκου, που πετούσε πέτρες. (Καί τελικά τον έδιωξε.) Βέβαια, εδώ οι δικοί μας οι ξερόλες δεν έκαναν ποτέ τον κόπο να μεταφράσουν καί να μάθουν καμιά ξένη Μυθολογία. Αλλά ποτέ δεν είν’ αργά! Άσε που το Διαδίκτυο έχει ένα σωρό αξιόλογα βιβλία τζάμπα!
(συνεχίζεται)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου