Σπύρος Σουρμελίδης
Ο εμπορικός πόλεμος που ξεκίνησαν οι ΗΠΑ, με δασμούς που πρακτικά αφορούν όλες τις χώρες του πλανήτη, είναι ο τρόπος διαχείρισης της παγκοσμιοποίησης απο τον Ντόναλντ Τραμπ. Θέλει να φέρει τις επενδύσεις και τα εργοστάσια, πίσω στην Αμερική, απο τις χώρες της Ασίας αλλά και των αλλων ηπείρων, και όχι μόνο να κλείσει το εμπορικό έλλειμμα των ΗΠΑ προς την Κίνα, την Ευρώπη, τον Καναδά και το Μεξικό. Το ερώτημα όμως είναι αν όλα αυτά, αν ο νέος προστατευτισμός του Τραμπ, θα φέρουν τον πλούτο απο τις νέες οικονομικές δυνάμεις, πίσω στην Αμερική; Και το ακόμα σπουδαιότερο ερώτημα είναι αν ο υπόλοιπος κόσμος έχει πλέον ανάγκη την Δύση (Αμερική και Ευρώπη) όπως την είχε κάποτε; Η μήπως συμβαίνει το εντελώς ανάποδο;
Μήπως είναι η Δύση που πλέον δεν μπορεί να ζήσει χωρίς τον υπόλοιπο κόσμο; Και αν ακόμα φύγουν όλες οι αμερικανικές επενδύσεις απο την Κίνα, τι θα πάθει η Κίνα; Μόνο η εσωτερική της αγορά είναι δυο φορές μεγαλύτερη απο τις αγορές των ΗΠΑ και τη ΕΕ μαζί. Η Κίνα είναι πλέον μια τεχνολογική υπερδύναμη. Δεν είναι η Κίνα του 1980. Η Ινδία είναι ο γίγαντας του 1,5 δις κατοίκων, μια τεράστια αγορά απο μόνη της, η οποία επίσης έχει στα χέρια της τεχνολογία και πυρηνικά. Όπως η Ρωσία και η Κίνα.
Χώρες όπως το Βιετνάμ, η Ινδονησία, η Νιγηρία, το Κογκό, η Νότια Αφρική, το Καζακστάν, η Τουρκία, το Ιράν, έχουν αυτοδύναμη πορεία. Και το κυριότερο είναι ανεξάρτητες, παρα τα προβλήματα τους, δεν είναι πλέον αποικίες. Όλες αυτές οι χώρες αντλούν πράγματι ένα σημαντικό μέρος του παγκόσμιου πλούτου. Στο ισοζύγιο αφαιρούνται απο την ΕΕ και τις ΗΠΑ. Όσα μέτρα, όσες κυρώσεις κατά Ρωσίας, Κίνας, Ιράν ή Καζακστάν και αν πάρουν οι δυτικοί, οι ΗΠΑ πρωτίστως, δεν μπορούν πια να εμποδίσουν την ελεύθερη πορεία αυτών των χωρών, ούτε τη μεταξύ τους συνεργασία. Στην Ασία κατοικεί το 60% του παγκόσμιου πληθυσμού, ο οποίος πάει πλέον και αυτός στο σούπερ μάρκετ, δημιουργώντας πλούτο και τζίρο πολλαπλάσιο απο αυτόν που δημιουργεί η δυτική κοινωνία. Επομένως το ερώτημα είναι κρίσιμο: Έχει η παγκοσμιοποίηση όπισθεν;
Η παγίδα του Θουκυδίδη
Η κατάρρευση της Ρωσικής-Σοβιετικής Αυτοκρατορίας , σε συνδυασμό με την ραγδαία εξέλιξη της ψηφιακής τεχνολογίας, μας έφερε στην εποχή της Παγκοσμιοποίησης. Στον δυτικό κόσμο ο ενθουσιασμός ήταν μεγάλος, η Αμερική με την Ευρώπη, επέβαλαν νέους κανόνες, την απόλυτη απελευθέρωση του Παγκόσμιου Εμπορίου αλλά και την ασυδοσία του τραπεζικού χρήματος. Τα σύνορα (κάθε είδους όρια και περιορισμοί) έπεσαν. Το 1999 στην Αμερική πανηγύριζαν για τον 21ο Αιώνα που θα ήταν ...αμερικανικός. Δέκα χρόνια μετά άρχισε να φαίνεται ότι θα είναι….κινεζικός!
Ο ενθουσιασμός κόπασε και κάποιοι στην Ουάσιγκτον αρχισαν να σκεφτονται: Μήπως ήρθε η ώρα για την επιστροφή στον κόσμο των περιορισμών; Για ένα νέο διπολισμό (οπως τον σκέφτηκε ο Μπάιντεν); Μεγάλοι Αμερικανοί αναλυτές, επιστήμονες , ιστορικοί, εμπειρογνώμονες για το Συμβούλιο Ασφαλείας και τον Λευκό Οίκο, άρχισαν να γράφουν για την νέα κατάσταση. Τονίζοντας οτι αν η Αμερική επιδιώξει να συγκρουστεί με τις ανερχόμενες δυνάμεις την Κίνα και την Ρωσία, θα κινδυνέψει ακόμα και με καταστροφή. Στο προφητικό βιβλίο του ”Η Παγίδα του Θουκυδίδη” ο Γκράχαμ Αλισον (κορυφαίος πολιτικός επιστήμονας και σύμβουλος Προέδρων) τόνισε ότι οι ΗΠΑ δεν πρέπει να πέσουν στην παγίδα που έπεσαν η αρχαία Σπάρτη και η αρχαία Αθήνα. Πολέμησαν γιατί η Σπάρτη προσπάθησε να ανακόψει την ραγδαία άνοδο της Αθήνας. Ο πόλεμος κράτησε 30 χρόνια, κατέστρεψαν πόλεις και αποικίες για να καταστραφούν στο τέλος και οι δυο.
Η διαφορά με παλαιότερες αυτοκρατορικές αντιπαλότητες, είναι πως ο σημερινός κόσμος είναι πιο πολύπλοκος απο ποτέ. Η τεχνολογική πρόοδος δημιουργεί συνθήκες επικοινωνίας που δεν μπορούν να ελεγχθούν απο τα κράτη.
Οι διαφορές Μπάιντεν με τον Τραμπ
Ο Τζο Μπάϊντεν θεώρησε ότι οι ΗΠΑ πρέπει να περιορίσουν με όποιο τρόπο την Κίνα, αλλά και την Ρωσία. Πρέπει να επανασυσπειρώσουν των δυτικό κόσμο, για να αντιμετωπιστεί η άνοδος της Κίνας. Για να το πετύχει αυτό, έπρεπε να πειθαναγκάσει την Ευρώπη, πρωτίστως την Γερμανία, να πάψουν να συνεργάζονται με την Ρωσία και σταδιακά με την Κίνα. Τα μέτρα κατα της Ρωσίας και ο συνεχιζόμενος πόλεμος στην Ουκρανία, δεν απέδωσαν τα αναμενόμενα. Φαινομενικά είναι ο ιδιόμορφος Τραμπ που αλλαξε την τακτική του Μπάιντεν (της Αμερικής) σε ότι αφορά την διαχείριση της παγκοσμιοποίησης.
Ο Τραμπ, παρα τα προβλήματα που δημιουργούν οι ταρίφες του στην παγκόσμια οικονομία, εχει με το μέρος του, τους υπερπλούσιους της Αμερικής, που είναι και απο τους πλουσιότερους του πλανήτη. Ο λόγος είναι ότι σε αντίθεση με τον Μπάιντεν, τα μέτρα Τραμπ δεν τους βάζει εμπόδια στο να επενδύουν, να παράγουν και να πουλάνε στην Κίνα, τη Ρωσία, το Βιετνάμ ή αλλου.
Ο Τραμπ θέλει να φέρει επενδύσεις και εργοστάσια πίσω στις ΗΠΑ, αλλά δεν περιορίζει την δράση του πλούτου πλανητικά. Η πολιτική ενός νέου διπολισμού του Μπάιντεν (αποκλεισμός και απαγορεύσεις των “κακών”, οπως η Ρωσία ή η Κίνα κα), θα έβαζε ολο και νέους φραγμούς στα επενδυτικά κεφάλαια και γενικώς στον υπερπλούτο.
Δεν είναι τυχαίο που που οι πλουσιότεροι και επιδραστικότεροι (Μασκ, Μπέζος, Ζούκερμπεργκ, Λάρι Πέιτζ και Σεργκέι, Μπριν (google) ακόμα και ο Μπίλ Γκέιτζ), στήριξαν ή συμφώνησαν με τον Τραμπ.
Ολοι αυτοί δεν θα άφηναν την πλανητική τους δράση και επιρροή, περιοριζόμένοι στην Δυση, αφήνοντας τον υπόλοιπο πλανήτη στην Κίνα, την Ινδία ή την Ρωσία.
Το τι αποτέλεσμα μπορεί να φέρει ο …ταρίφας Τραμπ θα το δούμε. Ειμαστε ακόμα στην αρχή της μεγάλης αναταραχής https://www.omegapress.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου