Το «κράχ» της παγκοσμιοποίησης!!!!

 

Τις τελευταίες ημέρες, με αφορμή τον «εμπορικό – οικονομικό πόλεμο» των δασμών που κήρυξε ο Τραμπ σχεδόν σε όλο τον κόσμο, σε παραδοσιακούς συμμάχους και αντιπάλους, ο Τύπος πλημμυρίζει με αναλύσεις και δημοσιεύματα -κυρίως επικριτών του Τραμπ- από Δυτικούς αναλυτές, πολιτικούς, οικονομολόγους, κ.ο.κ. Ενδιαφέρον έχει, όμως, τι σκέφτεται και η «άλλη» πλευρά.

Οπως, για παράδειγμα, η Ρωσία, η οποία έτσι κι’ αλλιώς, λόγω τόσο της αντιπαράθεσης των τελευταίων ετών -εξαιτίας του Ουκρανικού- με τη Δύση, όσο και των «συνεννοήσεων» Ουάσιγκτον – Μόσχας, βρίσκεται στην πρώτη γραμμή της επικαιρότητας. Πόσο μάλλον, όταν διατηρεί στενούς δεσμούς με την Κίνα, την οποία ως όλα δείχνουν ο Τραμπ πιέζει σε υπερθετικό βαθμό.

Μια «συστημική» ρωσική άποψη, αυτή του αντιπρύτανης της Διπλωματικής Ακαδημίας του υπουργείου Εξωτερικών της Ρωσίας, Ολέγκ Κάρποβιτς, αντικατοπτρίζει τον τρόπο που βλέπει η Μόσχα τις διεθνείς εξελίξεις. Ιδού τι αναφέρει, μεταξύ άλλων, σε κείμενό του, με τίτλο «Το «κράχ» της παγκοσμιοποίησης»:   

«Ο εμπορικός πόλεμος που εξαπέλυσαν οι ΗΠΑ εναντίον του μεγαλύτερου μέρους του πλανήτη, αποτελεί αναμφίβολα σημαντικό ορόσημο στη διαδικασία της παγκοσμιοποίησης. Στην πραγματικότητα, με ασφάλεια μπορούμε να πούμε πλέον ότι η ίδια η παγκοσμιοποίση αποτελεί ιστορία, και το περιβόητο τέλος το γιορτάζει ο Ντόναλντ Τραμπ με το χαρακτηριστικό επικό του στυλ.

Τέτοιο ψυχολογικό σοκ δεν έχουν βιώσει οι ελίτ του Λονδίνου και του Παρισιού εδώ και πολύ καιρό. Βλέπουν την θεώρησή τους για τον κόσμο, η οποία είχε μείνει αναλλοίωτη είχε τουλάχιστον από την εποχή του Σχεδίου Μάρσαλ, να αποσταθεροποιείται.

Δεν προκαλεί έκπληξη το γεγονός ότι οι Ευρωπαίοι, όπως και οι ηγεσίες άλλων χωρών που πλήττονται από τους δασμούς του Τραμπ, δεν ξέρουν πώς να συμπεριφερθούν, και αντιδρούν σε ό,τι συμβαίνει με γελοίο τρόπο και αυτοσχεδιασμούς.

“Στην πραγματικότητα, με ασφάλεια μπορούμε να πούμε πλέον ότι η ίδια η παγκοσμιοποίση αποτελεί ιστορία, και το περιβόητο τέλος το γιορτάζει ο Ντόναλντ Τραμπ με το χαρακτηριστικό επικό του στυλ”.

Ολέγκ Κάρποβιτς, αντιπρύτανης
της Διπλωματικής Ακαδημίας ρωσικού ΥΠΕΞ

Κάτι, όμως, που δεν ισχύει για την Κίνα και άλλους χώρες της Παγκόσμιας Πλειοψηφίας, οι οποίες είναι έτοιμες από καιρό να απαντήσουν στις δασμολογικές επιθέσεις των Αμερικανών και έχουν κάθε πιθανότητα να κάνουν τον Τραμπ να μετανιώσει για τις εκκεντρικές αποφάσεις του.

Αλλά, βάζοντας στην ίδια κατηγορία τους επί σειρά πολλών ετών ανταγωνιστές με τους ορκισμένους συμμάχους των ΗΠΑ -της όχι και τόσο πλέον «συλλογικής Δύσης»– ο ένοικος του Λευκού Οίκου προκάλεσε μια πραγματική επανάσταση στη φιλοσοφία της εξωτερικής πολιτικής της χώρας του.

Είναι εμφανές ότι η αμερικανική ηγεσία θα αντιμετωπίσει σοβαρή αντίσταση. Όμως η ομάδα Τραμπ είναι αποφασισμένη να φτάσει ό,τι άρχισε μέχρι τέλους και κάνει ό,τι μπορεί για να αποδείξει ότι δεν ανησυχεί καθόλου για τους υστερικούς τόνους των επικρίσεων, τόσο στο εξωτερικό όσο και στο εσωτερικό.

Οι βαρυπενθούντες των ημερών του μονοπολικού κόσμου έχουν ήδη αρχίσει να λένε ότι η επίθεση της Ουάσιγκτον καταστρέφει τα θεμέλια ολόκληρου του συστήματος στο οποίο βασίστηκε η ευρωατλαντική συμμαχία. Από πολλές απόψεις, αυτή η θεωρία δεν είναι αβάσιμη.

Ωστόσο, η οριστική κατάρρευση της αμερικανο-ευρωπαϊκής κοινότητας θα είχε συντελεστεί εάν ο Παλαιός Κόσμος είχε αποφασίσει να δείξει τα δόντια του στις ΗΠΑ. Αλλά αυτό, φυσικά, δεν συμβαίνει. Έχοντας παραιτηθεί στη μοίρα τους, οι επίδοξοι πολιτικοί της ΕΕ και του Ηνωμένου Βασιλείου αποδέχονται την υποδεέστερη θέση τους και να κάνουν ό,τι είναι δυνατόν για να μην εξοργίσουν τον Αμερικανό ηγέτη.

Κατανοούν πολύ καλά ότι το βάθεμα της σύγκρουσης με την Ουάσιγκτον δεν είναι προς το συμφέρον των ευρωπαϊκών ελίτ, οι οποίες εξακολουθούν να ευελπιστούν ότι θα σαμποτάρουν τη διευθέτηση του Ουκρανικού και θα ανακτήσουν την εύνοια της Ουάσιγκτον.

Εάν η διάσταση απόψεων με τις ΗΠΑ κλιμακωθεί σε υψηλότερο επίπεδο, θα μπορούσε να κινδυνεύσει η ύπαρξη του ΝΑΤΟ, και τα παλιά «δεξιά» κόμματα (σ.σ. Alt right, ακροδεξιά) θα μπορούσαν επιτέλους να έλθουν στο προσκήνιο, ωθώντας τους φιλελεύθερους και τους κεντρώους στο περιθώριο της πολιτικής ζωής.

Γι’ αυτό, Λονδίνο, Παρίσι, Βρυξέλλες και Βερολίνο θα περιοριστούν σε αυτο-ταπεινωτικούς τακτικισμούς, προσπαθώντας να πείσουν τον Τραμπ να μετριάσει την οργή του και να δείξει έλεος. Όλα είναι σύμφωνα με τον Θουκυδίδη: οι δυνατοί λειτουργούν όπως θέλουν, ενώ οι αδύναμοι υποφέρουν όπως πρέπει. Ούτε κάτι λιγότερο, ούτε περισσότερο.

Μέσα σε αυτό το σκηνικό, για τη Ρωσία είναι σημαντικό να παρακολουθεί τι συμβαίνει, αλλά απ’ έξω. Σε τέτοιες συνθήκες, η αποκλιμάκωση του υβριδικού πολέμου με τη Μόσχα, αποδεικνύεται το πιο ρεαλιστικό βήμα προς όφελος των ΗΠΑ. Ακριβώς, σε αυτή τη βάση, ανοίγει σήμερα ένα παράθυρο ευκαιρίας για την ενεργοποίηση της διπλωματίας στις ρωσο-αμερικανικές σχέσεις. Ήρθε η ώρα για αποφασιστικά βήματα, περίπλοκους συνδυασμούς και προκλήσεις, λεπτή, άκρως επαγγελματική διπλωματική δουλειά και ισχυρές πιέσεις. Είναι η ώρα μας».   ttps://neostrategy.gr