Στώμεν καλώς, στώμεν μετά φόβου μπροστά στον Εθνάρχη Θοδωρή Κολοκοτρώνη.!!![Σάν σήμερα εφυγε για τήν Ανω Ελλάδα]

 

Φ*Γεννήθηκε σε ενα βουνό,σε ριζιμιό λιθάρι κι ηταν η πέτρα που θα θεμελίωνε την λευτεριά της πολύπαθης πατρίδας!μόνη της τον γεννησε η μανα του,αλλα ελαμψε ο ηλιος στα βουνά και τα λαγκάδια!ολη η ζωή του,ολημερίς στον πόλεμο το βράδυ καραούλι!ενας διαρκής αγωνας,κυνηγητο αδιακοπο,μάχες με τους εχθρούς,διώξεις,συκοφαντίες,φυλακίσεις,καταδικη σε θάνατο απ τους συμπατριώτες!κι οπως ολοι οι ηλιακοί ηρωες της Ελληνικής παράδοσης,αντεξε χωρίς να βαρυγκομάει ποτέ,χωρίς να λοξοδρομησει απ τον δρομο του αγώνα του καλού μέ δυναμη και ακλόνητη πίστη σε εκείνη την υπογραφή της Παναγιας πάνω στο καριοφίλι του"θά νικήσεις" !!εφερε σε πέρας τους αθλους του και στην πύλη κατα το πέρασμα του γιά τά Ηλύσια πεδία, μια μέρα σαν σήμερα 4 Φεβρουαρίου 1843 ,τον περιμεναν η δοξα κι η τιμή!ο λαός μπορουσε να βγει στους δρομους,να θρηνήσει και να τιμησει τον αρχηγο της επανάστασης κι οι συμπολεμιστές του να βαλουν κατω απ τα πόδια του μια Τούρκικη σημαία να την παταει συμβολικα!!μπορούσαν!ηταν ελευθεροι!! ΑΘΑΝΑΤΟΣ!!! ----ΦΩΤΕΙΝΗ

***

 Θεόδωρος Στάλω 

04 Φεβρουαρίου

Η εκδίκηση προσωποποιημένη.

Που γεννήθηκε στα ριζά του δέντρου απο κάτω

και που αντι για γάλα,

το πρώτο βύζαγμα ήταν ο ιδρώτας της Ζαμπίας

και το dna του ραγιά του κυνηγημένου.

Και του πάππου του ο στεναγμός

που γεννήθηκε άλλος ένας σκλάβος.

Σκεύος εκλογής της Παναγιάς της Ελευθερώτριας,

μπήκε μπροστά να ζήσει την φαμίλια

μετά το χαλασμό του Κωνσταντή.

Αμούστακο δεκάχρονο στης Τρίπολης την πόρτα

με το μουλάρι να βρέχει τον αγά,

κι εκείνο τ’ άγιο χέρι που του ‘ριξε τη φάπα.

Και τον έκανε να φωνάξει “αποτάσσομαι”

στον γονότυπο του ραγιά.

Κι έπειτα στου Ζαχαριά τα λημέρια

γιατί ο καλύτερος έπρεπε να μάθει απ’ τον καλύτερο.

Κόντρα σ’ όλα τα προγνωστικά και τη λογική την ίδια.

Μια ζωή κυνηγημένος και προδομένος ακόμη κι απ΄τον συμπέθερο τον ίδιο.

Αλλά αυτός ΑΔΙΑΛΛΑΚΤΟΣ και σταθερός

γιατί είχε πάρει όρκο στ’ όνομα του πατέρα του

να ματαμπεί στην Τρίπολη μονάχα ελευθερωτής.

Στρατηγιστής από τους λίγους,

αλλά και αυτοκράτορας

που ήξερε να συγκρατεί πάθη κι αδυναμίες.

Γιατί έτσι έμαθε στα καταδρομικά του Σταθά

με τον καπνό και το τσιγάρο,

αλλά και γιατί έπρεπε να λευτερώσει το Γένος.

Άντεξε ακόμη και το χαλασμό του Πάνου

και τη φυλακή την ίδια.

Γιατί αυτός είχε έρθει στη Γη,

για να ανέβει το δικό του Γολγοθά

ινά άρει ταις αμαρτίες των Ελλήνων.

Απευθείας απόγονος του Λεωνίδα και του Παλαιολόγου,

σκυταλοδρόμος του Γένους,

η μίξη Αρχαίας και Βυζαντινής Ελλάδας.

Από το τσαλάκωμα στον Χάμιλτον

“εμείς ποτέ συνθήκη δεν εκάμαμεν με τους Τούρκους”

μέχρι αυτό στον Ιμπραήμ.

“πέτρα πάνω στην πέτρα να μη μείνει, εμείς δεν προσκυνούμε”,

Φάρος φωτεινός για όσους κοιμούνται και ξυπνούν

με την Αγια Σοφιά στη σκέψη,

και για όσους στέκονται “κώλο με κώλο”

και πολεμούν τους σύγχρονους Νενέκους και οθωμανούς.

Γιατί έτσι πρέπει και γιατι αυτό είναι το σωστό.

Στις 04 του Φλεβάρη του 1843,

έφυγε για τον Παράδεισο,

να συναντήσει την Παναγιά

που έβαλε την υπογραφή Της

και δεν την πήρε πίσω.

Τον έθαψαν με τη Στολή και το γιαταγάνι.

Και με μια τούρκικη σημαία στα πόδια,

να την πατά στον αιώνα τον άπαντα.

Γιατί αυτό ήξερε να κάνει καλά.

Γιατί αυτός ήταν ο “μπαμπάς τους”.

Στώμεν καλώς, στώμεν μετά φόβου

μπροστά στον Εθνάρχη Θοδωρή Κολοκοτρώνη.

Αιντε ώρε Έλληνες.

Όλες οι αντιδράσε