Η Διαμάχη Ελλάδος – Τουρκίας ως Πνευματικός Πόλεμος και ως Σύγκρουση Δύο Κόσμων!!

Γράφει ο Γεώργιος Χ. Τορνικάντης

Η σύγκρουση των δύο χωρών έχει τις ρίζες του στον 14ο αιώνα όταν τα πρώτα τουρανικά φύλα εισέβαλλαν στη Μικρά Ασία και απέσπασαν από την Βυζαντινή Αυτοκρατορία τα εύφορα εδάφη της και τον ζωτικό της χώρο. Η Βυζαντινή Κοινοπολιτεία δεν μπόρεσε ποτέ από την ατυχή και γενναία μάχη του Μάτζικερτ (1) να επανακτήσει πίσω τα χαμένα της εδάφη, εδραιώνοντας την τουρκική κατοχή στα ελληνικά ιωνικά και αιολικά εδάφη πολύ πριν την κατάλυση της Κωνσταντινούπολης. Όμως, η σύγκρουση των δύο χωρών με την Ελλάδα να βρίσκεται στη δυτική πλευρά του Αιγαίου και την ευρωπαϊκή χερσόνησο και την Τουρκία να βρίσκεται στην ανατολική πλευρά του Αιγαίου και στην δυτική άκρη της Ασίας δεν αποτελεί μια απλή πολιτική, γεωπολιτική ή ιστορική διαμάχη δύο ετερόκλητων και αλλόθρησκων εθνών στην ιστορία της ανθρωπότητας όπως αυτή της Ρωσίας με την Γερμανία, της Κίνας με την Ιαπωνία ή της Αμερικής με την Ρωσία.

Η σύγκρουση της Ελλάδος με την Τουρκία μπορεί να θεωρηθεί ως ένα συμπαντικό γεωπολιτικό και κοσμοϊστορικό φαινόμενο, το οποίο διακρίνεται σε τέσσερις διαστάσεις: την μυθολογική, την ιστορική (πολιτιστική), την γεωπολιτική και την θρησκευτική (πνευματική).

Η Μυθολογική Διάσταση

 

Κάθε λαός έχει την δική του μυθολογία. Η οποία σύμφωνα με το βάθος χρόνου, το εύρος γνώσεων και το πολιτιστικό υπόβαθρο του λαού αναπαριστά συμπαντικά αρχέτυπα, κοσμοϊστορικές αλήθειες, γεωφυσικά γεγονότα (2) και ψυχικές καταστάσεις και σύνδρομα του ανθρώπου. (3) Ο Ελληνισμός ως πανάρχαιος λαός και με ‘’εθνική’’ συγκροτημένη συνείδηση από τον Τρωικό Πόλεμο μέχρι τις μέρες μας, βρίσκεται και πάλι αντιμέτωπος με την άλλη πλευρά του Αιγαίου διεκδικώντας την κυριαρχία στο Αιγαίο και την επικράτηση του στο γεωπολιτικό παιχνίδι. Μόνο που αυτή τη φορά, δεν έχει απέναντι του μια ελληνική φυλή, τους Τρώες, οι οποίοι τότε έλεγχαν τα στενά του Ελλήσποντου και περιόριζαν την ηγεμονία του Βασιλέως Αγαμέμνονα και της υπόλοιπης Ελλάδος για μια ενοποίηση των δύο ακτών του Αιγαίου και μια θαλασσοκρατορία υπό την ηγεσία των Μυκηνών. (4) Τώρα, απέναντι μας βρίσκεται ένας λαός όχι με βάθος στο χρόνο αλλά με βάθος στον χώρο. Ένας λαός που αφότου επικράτησε στη Μικρά Ασία και στη Χερσόνησο του Αίμου, ουδέποτε δέχθηκε να υποχωρεί παρά μόνο όταν το επέβαλλαν οι πολιτικές και ιστορικές συγκυρίες ή τα σπαθιά και τα τουφέκια των Ελλήνων.

Εδώ βρισκόταν ο ομφαλός της γης όπου συναντήθηκαν οι αετοί του Δία και ο Απόλλωνας σκότωσε τον δράκο Πύθωνα. Τι έπρεπε να κάνουν οι πιστοί για να πάρουν χρησμό για τα μελλούμενα (φωτογραφία από βίντεο drone). Πηγή: https://www.mixanitouxronou.gr/
Η μυθολογία των Ελλήνων ως συμπαντική αλήθεια και αληθινή προϊστορία μας διδάσκει πως όταν ο Δίας, ο πατέρας θεών και ανθρώπων, κατέφθασε στη γη σύμφωνα πάντα με το απώτατο θεϊκό σχέδιο, άφησε δύο αετούς ελεύθερους ώστε να συναντηθούν στο κέντρο της γης. Και αυτοί συναντήθηκαν στους Δελφούς. Κατά άλλους, στον Όλυμπο, το υψηλότερο μέρος της Ελλάδος. Θεωρώ, πιο εφικτό και αληθές την πρώτη εκδοχή λόγω του παγκοσμίου χάρτη και της χάραξης μιας οριζόντιας γραμμής στο κέντρο της υδρογείου. Επίσης, λόγω ετυμολογίας της λέξεως Δελφοί, (Α – δελφοί), η οποία σηματοδοτεί την δημιουργία ενός ανθρωποκεντρικού πυρήνα για την αδελφοποίηση της Οικουμένης και θεωρούμενος ως ο ομφαλός της γης. (5) Κατά αυτόν τον τρόπο, ο Δίας, η Αθηνά, ο Ποσειδώνας και οι άλλοι, επέλεξαν την Ελλάδα ως τόπο δημιουργίας της ελληνικής φυλής και ως κέντρο πολιτισμού της λοιπής ανθρωπότητας. Από τα αρχαία χρόνια οι Έλληνες θα ταυτιστούν ψυχικά, πνευματικά και συμβολικά με τον αετό, και ιδίως με τον δικέφαλο, σύμβολο και της χιλιόχρονης αυτοκρατορίας μας.

Αντίθετα, η μυθολογία των Τούρκων βασιζόμενη κυρίως στο ένστικτο επιβίωσης, σε μυστικιστικά ρεύματα τα οποία διαποτίζουν την ασιατική νοοτροπία και ιδιοσυγκρασία και στην επεκτατική και αρπακτική διάθεση των τουρανικών λαών, δημιούργησαν τον μύθο του Γκρίζου Λύκου. Σύμφωνα με αυτό το μύθο, ένας γκρίζος λύκος ως αρχηγός μιας αγέλης λύκων εμφανίστηκε στο λυκόφως μπροστά στις νομαδικές ορδές των τουρανικών πληθυσμών πάνω σε ένα λόφο και τους υπέδειξε να τον ακολουθήσουν. Κάτω από τον μυστικιστικό ουρανό της Ασίας και την μαγνητική έλξη της Σελήνης, οι Τούρκοι τον ακολούθησαν οδηγώντας τους μέχρι τα παράλια της Μικρά Ασίας. Από τότε, οι Τούρκοι θα ταυτιστούν με τον λύκο και θα τον υιοθετήσουν ως σύμβολο, χαιρετισμό και ψυχοσύνθεση μαζί με την σελήνη.

Από την δυτική πλευρά του Αιγαίου, οι Έλληνες αετοί ως πνεύματα ελευθερίας, περηφάνιας, ισχύς, βασιλείας και υπεροχής . Ανεξάρτητοι και ατίθασοι. Αυτόνομοι και κυριαρχικοί σε ατομικό επίπεδο. Βασιλικοί και αυτοκτονικοί. (6)
Και από την άλλη πλευρά, οι Τούρκοι λύκοι ως πνεύματα βιαιότητας, αγριότητας και αρπακτικότητας. Ενστικτώδεις και επεκτατικοί. Ομαδικοί και καταστροφικοί. (7)

Η Ιστορική (πολιτιστική) Διάσταση

Η ιστορία της σύγκρουσης των δύο διαφορετικών κόσμων και κοσμοαντιλήψεων ξεκινάει από τους Μηδικούς Πολέμους. Όταν η πολυφυλετική και πολυπολιτισμική Περσική Αυτοκρατορία θα επιδιώξει να υποτάξει τα ανεξάρτητα ελληνικά φύλα και τις αυτόνομες ελληνικές πόλεις, οι οποίες όμως θα βρεθούν ενωμένες μπροστά στην περσική απειλή και την βαρβαρική αλαζονεία λόγω ‘’του Όμαιμου, Ομόθρησκου, Ομόγλωσσου και Ομότροπου’’.

Η υπεράσπιση της Ελλάδος και κατ’ επέκταση της Ευρώπης και της Χριστιανοσύνης από τον Ασιάτη εισβολέα θα βρει τους Έλληνες πολλούς αιώνες μετά ως Ρωμαίους της Ανατολικής Αυτοκρατορίας να δίνουν μάχες ενάντια στις βαρβαρικές ορδές των Τούρκων νομάδων και γράφοντας ‘’νέες Θερμοπύλες’’ στο βιβλίο της ιστορίας μέσα στα τείχη της Βασιλεύουσας υπό των προσευχών των πιστών και τα δάκρυα των απανταχού Ρωμιών. (8)

Η δεύτερη αραβική πολιορκία της Κωνσταντινούπολης, όπως απεικονίζεται στο βουλγαρικό αντίτυπο του Χρονικού του Κωνσταντίνου Μανασσή (14ος αιώνας).
Μετά την κατάλυση της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας και την αντικατάσταση της από την Οθωμανική Αυτοκρατορία, μια αυτοκρατορία αίματος, βίας και λεηλασίας και μετά από σχεδόν τέσσερις αιώνες οι Έλληνες θα αποφασίσουν να αφήσουν για λίγο τις προσευχές και τα δάκρυα και να πιάσουν ξανά το καρυοφύλλι και την σπάθα με απώτερο στόχο των διωγμό των Τούρκων από τα Βαλκάνια, τον ευρωπαϊκό χώρο και τα αρχέγονα ελληνικά εδάφη στέλνοντας τους πίσω στα βάθη της Ασίας και απελευθερώνοντας την Πόλη των Πόλεων, την Ελληνική Βασιλεύουσα και την επανασύσταση της Βυζαντινής Κοινοπολιτείας ως Ελληνικής Πολιτείας. (9)

Η μοίρα έχει επιλέξει και η ιστορία έχει κρίνει το ελληνικό έθνος ως συνοριοφύλακες της ευρωπαϊκής ηπείρου, υπερασπιστές του πολιτισμού και υπέρμαχους της χριστιανικής πίστης καταδικασμένους εφόρου ζωής να δίνουν μάχες για την Ευρώπη και τον υπόλοιπο πολιτισμένο κόσμο, ακόμη πολλές φορές και τελείως μόνοι τους. Δεν πρόκειται για μια απλή σύγκρουση μεταξύ δύο αντίπαλων κρατών αλλά για μια αιώνια σύγκρουση ανάμεσα στον πολιτισμό και την βαρβαρότητα, την Ευρώπη και την Ασία, τον Χριστιανισμό και το Ισλάμ, την Πολιτεία και την Τυραννία.

Η Γεωπολιτική Διάσταση

Κάθε κράτος ασκεί την δική του πολιτική σύμφωνα με την γεωγραφική του έκταση, τον πληθυσμό του, την στρατιωτική του ισχύ, την πολιτιστική του ταυτότητα, τους οικονομικούς του πόρους και τον εθνικό του μεγαλοϊδεατισμό. Αυτό που παίζει καταλυτικό ρόλο αν επιθυμεί ένα κράτος να επιβιώσει στον στίβο μάχης των εθνών είναι η γεωγραφία. (10) Ένα λαός μπορεί να αλλάξει με το πέρασμα των αιώνων, να υπάρξει υπογεννητικότητα εντός του έθνους του, να κάνει περικοπές στα εξοπλιστικά συστήματα, να ξεχάσει την πολιτιστική του ταυτότητα ή ακόμη χειρότερα να αλλοιωθεί σε σημαντικό βαθμό ξεχνώντας το ποιος είναι, να μην κάνει χρήση της οικονομικής του δυναμικότητας ή και να μην διαθέτει ένα εθνικό αφήγημα που θα ενώνει το λαό και θα δίνει νόημα στην ύπαρξη του. Η γεωγραφία όμως δεν αλλάζει! Επομένως τα κράτη είναι υποχρεωμένα από την μοίρα τους να ακολουθούν αντίστοιχη γεωπολιτική γραμμή.

Η Ελλάδα ως θαλάσσιο κράτος και ως ναυτική δύναμη οφείλει να ακολουθήσει την θαλάσσια μοίρα της και το ναυτικό πεπρωμένο της φυλής της αν θέλει να ζήσει. (11) Ενώ η Τουρκία ως χερσαίο κράτος και ως δύναμη ξηράς ακολουθεί σταθερά και ευλαβικά το στρατηγικό της δόγμα και την γεωπολιτική της εξάπλωση και τον ιστορικό της αναθεωρητισμό.

Θα μπορούσαμε να πούμε πως πρόκειται για έναν νέο ‘’Πελοποννησιακό Πόλεμο’’ με δύο αντίπαλες πλευρές στις άκρες του Αιγαίου Πελάγους. Την Ελλάδα ως Αθηναϊκή Δημοκρατία και την Τουρκία ως Σπαρτιατική Ολιγαρχία. Η ειδοποιός διαφορά στη σύγχρονη ιστορία είναι πως υπάρχει από την αρχή της σύστασης του τουρκικού κράτους στα παράλια της Μικρά Ασίας μια αντιστροφή των γεωπολιτικών ρόλων, με την Τουρκία να ακολουθεί την προκλητική και αλαζονική πολιτική στο Αιγαίο όπως η Αθήνα την εποχή του Περικλέους και την Ελλάδα να κρατάει μια αμυντική στάση μονίμως στα δικά της χωρικά ύδατα και εναέριο χώρο χωρίς καν να απαντάει δυναμικά όπως απάντησε η Σπάρτη στη τότε επεκτατική πολιτική της Αθήνας και στην συρρίκνωση της επιρροής της.

Η Τουρκία φαίνεται ως ένα κράτος στρατιωτικό, δυναμικό, προκλητικό, αναθεωρητικό, εθνικιστικό και φονταμελιστικό. Αποτελείται από μια πανσπερμία λαών με σημαντικές διακρίσεις στο εσωτερικό της και αντιμαχόμενες μειονότητες, οι οποίες συσπειρώνονται υπό την ημισέληνο του Ισλάμ και του ‘’τουρκικού μεγαλείου’’. Η ηγεσία της πάσχει από τον σύνδρομο του Περικλέους, το οποίο νομοτελειακά την οδηγεί στην χιτλερική έπαρση με αποτέλεσμα την ολοκληρωτική συντριβή της.

Η Ελλάδα φαίνεται ένα κράτος φιλήσυχο, αμυντικό, συντηρητικό, καλοπροαίρετο, δημοκρατικό και αποσυντονισμένο. Είχε ένα μοναδικό πλεονέκτημα απέναντι στη Τουρκία λόγω της πληθυσμιακής της σύστασης και της εθνικής και θρησκευτικής της ομοιογένειας μέχρι και τις αρχές του 2000, το οποίο το απώλεσε εις το όνομα των ‘’ανθρωπίνων δικαιωμάτων’’ και των ‘’ανοικτών συνόρων’’. Παρότι έχει ανυπέρβλητες δυνατότητες και τεράστια ισχύ στον πολιτισμικό και πνευματικό τομέα, δεν θέλει να το αντιληφθεί και δεν επιθυμεί να κάνει χρήση αυτών των μέσων. Ενώ έχει υπό την κυριαρχία της όλο σχεδόν το Αιγαίο και μπορεί να πνίξει την Τουρκία στην αγκαλιά της, προτιμάει να χρησιμοποιεί τα νερά του Αιγαίου μόνο για παραθερισμό. Στην προκειμένη περίπτωση η Ελλάδα ως κράτος έχει εγκαταλείψει την γεωπολιτική της ταυτότητα και τον ιστορικό της ρόλο και ουδεμία σχέση έχει με τον ‘’δημοκρατικό πατριωτισμό’’ της αρχαίας Αθήνας ή με τον ‘’συντηρητικό πατριωτισμό’’ της αρχαίας Σπάρτης.

Η σύγκρουση Ελλάδος – Τουρκίας είναι μια κοσμοϊστορική και γεωϊστορική σύγκρουση Γης και Ύδατος, Ξηράς και Θαλάσσης, Χερσαίας Δύναμης και Θαλάσσιας Δύναμης. Είναι μια διαμάχη δύο διαφορετικών γεωπολιτικών δογμάτων και δύο διαφορετικών σχολών, της Γερμανικής Σχολής και του Γερμανού Karl Haushofer και του Σουηδού Friedrich Ratzel ενάντια στη Αγγλοσαξωνική Σχολή του Βρετανού Harold Mackinder και του Αμερικάνου Alfred Thayer Mahan.

Όπως και στη φύση και στη δυναμική των δύο στοιχείων, έτσι και στη γεωπολιτική ύπαρξη των κρατών, η γη (δύναμη ξηράς) δεν μπορεί να βλάψει άμεσα το νερό (δύναμη θαλάσσης), παρότι η πρώτη στέκει αγέρωχη και αμετάβλητη, δεν μπορεί να επηρεάσει την θάλασσα. Σε αντίθεση με την θάλασσα που δεδομένου της πολυκύμαντης φύσης της και πολύπλοκης διάθεσης της, μπορεί είτε να φθείρει αργά και σταθερά την γη, είτε να την πνίξει μέσα στην αγκαλιά της.

Αν η Ελλάδα συγκρουστεί μετωπικά με την Τουρκιά σαν δύο γροθιές, θα βρεθεί συντετριμμένη και λαβωμένη.
Αν η Ελλάδα ανοίξει την παλάμη της και πιάσει την γροθιά της Τουρκίας και την στρέψει προς άλλη κατεύθυνση, θα προκαλέσει ανεπανόρθωτη πτώση στη γείτονα χώρα.

Η Θρησκευτική (πνευματική) Διάσταση

Η θρησκεία καθορίζει στο μέγιστο βαθμό την ιδιοσυγκρασία, την νοοτροπία, τις πεποιθήσεις και το πνεύμα ενός λαού. Κάθε λαός βλέπει και αντιλαμβάνεται τον άνθρωπο, την φύση και τον κόσμο γύρω του, όπως βλέπει και αντιλαμβάνεται τον θεό του. Ένας θεός βίαιος και επιθετικός που επιθυμεί μαζικά πιστούς και εκτελεί μαζικά απίστους, είναι ένας θεός επεκτατικός και ‘’ιμπεριαλιστικός’’. Ενώ ένας θεός ειρηνικός και αγαπητικός που επιθυμεί να πείσει και να εμπνεύσει το ποίμνιο του για να τον ακολουθήσει, είναι ένας Θεός αγάπης, ειρήνης και δικαιοσύνης. Αυτό μπορούμε να το δούμε και στη σύγκρουση μεταξύ Ινδίας και Πακιστάν, με το δεύτερο να προκαλεί συνεχώς την πρώτη.

Το Ισλάμ είναι μια θρησκεία βασισμένη σε ένα κώδικα γήινων αξιών, υποχρεώσεων, διαταγών και νόμων με κυριαρχική θέση στη κοσμοθεωρία του την ισχύ και παγκόσμιο κάλεσμα του τον ‘’Ιερό Πόλεμο’’ (Jihad). (12) Είναι μια γήινη θρησκεία πλασμένη από άνθρωπο για τον άνθρωπο της Μέσης Ανατολής και της Ασίας.

Ο Χριστιανισμός είναι μια θρησκεία με πανανθρώπινες αξίες, ουράνια κελεύσματα, θεϊκές εντολές και προρρήσεις με κυριαρχική θέση στη κοσμοθεωρία του την αγάπη και παγκόσμιο κάλεσμα του τον ‘’Πνευματικό Πόλεμο’’. (13) Είναι μια ουράνια αλήθεια από τον Θεό μέσω του Υιού του, Ιησού Χριστού, στον άνθρωπο της Οικουμένης.

Σε μεταφυσικό και πνευματικό επίπεδο, πρόκειται για μια σύγκρουση μεταξύ Ηλίου και Σελήνης, Ημέρας και Νύχτας, Σταυρού και Ημισέληνος. Ο Σταυρός λαμβάνεται ως ηλιακό σύμβολο σε όλους τους αρχαίους πολιτισμούς και εκπροσωπεί την αρσενική πλευρά του κόσμου, την πατριαρχική κοινωνία, τον Έναρθρο Λόγο και την προοδευτική εξέλιξη της ανθρωπότητας από το ένστικτο και την ανάγκη, στην πίστη και την βούληση.
Η Ημισέληνος είναι ένα σεληνιακό σύμβολο και αντιπροσωπεύει την θηλυκή πλευρά του κόσμου, την μητριαρχική κοινότητα, το συναίσθημα και το ένστικτο στο πρώιμο στάδιο της ανθρωπότητας. Κάποιες φορές, σαγηνευτική αλλά τις περισσότερες καταστροφική.

Η σύγκρουση Ελλάδος – Τουρκίας είναι ένας Πνευματικός Πόλεμος ανάμεσα στον Ήλιο και την Σελήνη, το Αρσενικό και το Θηλυκό, την Κοινωνία του Πνεύματος και την Κοινότητα των Ενστίκτων, τον Χριστό και τον Μωάμεθ.

Μια τουρκική παροιμία λέει πως: ‘’η σχέση ανάμεσα στην Ελλάδα και την Τουρκία είναι όπως η σχέση ανάμεσα σε ένα ανδρόγυνο, ο άνδρας διατάζει και η γυναίκα υπακούει, κι όταν δεν υπακούει, ο σύζυγος χειροδικεί.’’

Ίσως είναι καιρός, να τους διδάξουμε και την δική μας εκδοχή της ελληνοτουρκικής σχέσης ”αγάπης” και ”πάθους”.

ΕΠΙΛΟΓΟΣ:

Ο Πόλεμος που μεταξύ Ελληνισμού και Τουρκισμού είναι ένας Πόλεμος Ιδεών, Γεωπολιτικών Δογμάτων, Θρησκειών, Κοσμοαντιλήψεως και Κοσμοθεωρίας με μεταφυσικό υπόβαθρο, ιστορική συνέχεια και με οικουμενική εμβέλεια.

Ο Ελληνισμός οφείλει να ανοίξει τα φτερά του σαν βασιλικός αετός και να πετάξει ψηλά και τότε από τον ουρανό θα μπορέσει να δει πως κινείται ο λύκος για να τον εξοντώσει.
Ο Ελληνισμός για ακόμη μια φορά κρατεί τις βαρβαρικές ορδές εκτός της Ευρώπης φυλώντας Θερμοπύλες και υπερασπίζοντας την τιμή και την ιστορία του Ευρωπαϊκού Πολιτισμού και μόνο αν ακολουθήσει το παράδειγμα του Μεγάλου Αλεξάνδρου θα μπορέσει να ευημερήσει και να δημιουργήσει μια νέα ελληνιστική εποχή καταλύοντας το τουρκικό κοσμικό κράτος και ιδρύοντας μια ‘’θεϊκή’’ Πολιτεία.
Ο Ελληνισμός μόνο αν εφαρμόσει την πρόρρηση του Θουκυδίδη ‘’Μέγα το της θαλάσσης κράτος’’ θα μπορέσει να επικρατήσει, να κυριαρχήσει και να ενοποιήσει τις δύο ακτές του Αιγαίου Πελάγους απελευθερώνοντας την Ιωνία, Τον Πόντο και την Καππαδοκία και εξασφαλίζοντας ειρήνη και ευδαιμονία στην Ανατολική Μεσόγειο και την Ευρασία.
Ο Ελληνισμός στον πνευματικό αυτό πόλεμο δεν έχει καμία ελπίδα χωρίς πίστη στον Τριαδικό Θεό και χωρίς να θέσει τον εαυτό του υπό την αρχηγία του Ιησού Χριστού.
Δεν έχει την δυνατότητα να αντιμετωπίσει την πολεμική μηχανή του τουρκοισλαμικού παράγοντα, αν δεν κηρύξει πρώτα πόλεμο στο υπέρμετρο Εγώ του και δεν καταπολεμήσει τον κατώτερο εθνικό του εαυτό.
Μόνο τότε θα μπορέσει να διαπράξει το νέο του ‘’θαύμα’’ και να εκπληρώσει το πεπρωμένο του.

Όπως έλεγε και ο μεγάλος Έλλην στοχαστής και λόγιος, Περικλής Γιαννόπουλος:
”Ελληνική φυλή, μεγαλύτερος εχθρός σου είναι ο εαυτός σου’’! (14)

ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ:

1. Η Μάχη του Μάτζικερτ και οι συνέπειες του στη Βυζαντινή Αυτοκρατορία – Σωτήριος Λέκκας

2. Ελληνική Γεωμυθολογία, Εισαγωγή στη Γεωμυθολογία – Γεωλογικό και Φυσικογεωγραφικό Δυναμικό – Ηλίας Μαριολάκος

3. Ο Άνθρωπος και τα Σύμβολα του – Carl Yung

4. ΑΙΓΑΙΟ ΠΕΛΑΓΟΣ, Ιστορία και Γεωπολιτική του Ελληνισμού από την προϊστορία ως τους αλεξανδρινούς χρόνους – Ιωάννης Λουκάς

5. Η Θεωρία των Πλατωνικών Στερεών και το Πενταδωδεκάεδρο

6. Ο Ελληνισμός μου και οι Έλληνες – Ίωνας Δραγούμης

7. Η ιστορία από την πλευρά των Τούρκων – Σαράντος Καργάκος

8. Η Άλωση της Κωνσταντινούπολης 1453 – Steven Runciman

9. Νέα Πολιτική Διοίκησις – Ρήγας Βελεστινλής

10. Η Εκδίκηση της Γεωγραφίας – Robert Kaplan

Πηγή https://infognomonpolitics.gr/