α. Οι στόχοι της Ρωσσίας προς Νότον

Είπαμε στα προηγούμενα, πως όλη η ιστορία είναι να τηρηθεί το: «η Ρωσσία, έξω» του συνεδρίου της Βιέννης· αλλά η Ρωσσία αντιδρά, διότι θέλει τον εαυτό της …«μέσα». Καί ξαναντιδρούν οι Δυτικοί, αποκλείοντάς της τις διόδους – κατά το δυνατόν.

Τί γυρεύει, όμως, η Ρωσσία στο Αιγαίο καί τη Μεσόγειο; (Αυτό δεν το είπαμε.)

Απλούστατα, ό,τι γυρεύουν καί οι Δυτικοί:

  • Πρώτον, να γίνει -αντί των Δυτικών- ντερβέναγας των πηγών ενέργειας της περιοχής… ειδικά τώρα, που έγινε «της μόδας» ο ορυκτός πλούτος του Αιγαίου, κι όλοι συζητούν γι’ αυτόν.

Ειδικά αυτόν (πετρέλαια, φυσικό αέριο) τον ξέρανε από τον 19ο αιώνα – ακόμη καί τον στεριανό (της Ελλάδας). Μόνον μαλάκες καί δασκαλεμένοι (τύπου ΓΑΠα, που είναι καί τα δύο! 🙂 ) λέγανε πως δεν έχουμε τίποτε.

[Στη Θάσο, προφανώς εδώ καί 51 χρόνια βγάζουν ξυνόγαλο απ’ τη γεώτρηση… γι’ αυτό ο ΓΑΠας δεν έβλεπε πετρέλαιο.

Τί να πείς… Δεν φταίει αυτός, αλλά τα Ζά που τον έκαναν πρωθυπουργό. Μόνο που τα σκατά τα τρώμε όλοι, κι όχι μονάχα οι τρισηλίθιοι καί παλιάνθρωποι οπαδοί καί ψηφοφόροι τέτοιων ανοήτων ατόμων.]

  • Δεύτερον, να γίνει -επίσης αντί των Δυτικών- ντερβέναγας των δρόμων επικοινωνίας Ανατολής-Δύσης, ειδικά των εναλλακτικών θαλασσίων διαδρομών του «Δρόμου του Μεταξιού».
  • Τρίτον, να την έχει στημένη στους Κινέζους (αποκλείοντάς τους εκβιαστικώς την πρόσβαση στο αγοραστικό κοινό της Δύσης), σε περίπτωση που αυτοί στο μέλλον της κάνουν τσαλιμάκια. (Παναπεί, γιά την περίπτωση που θα θεωρήσει η Κίνα τον εαυτό της υποψήφια κοσμοκράτειρα – διότι δύο καρπούζια δεν χωράνε στην ίδια μασχάλη.)
  • Τέταρτον (κατά Γ. Αδαλή, εδώ καί κάτι χρόνια – αλλ’ αδυνατώ να βρώ τώρα τον σύνδεσμο), να εκβιάζει τους Δυτικούς· διότι (λέγεται ότι) τους διεμήνυσε να της αφήσουν τα τεράστια κοιτάσματα καί τη ναυσιπλοΐα του Β. Πόλου (ειδικά τώρα, που βγήκαν εμπορικά πλοία με παγοθραυστική ικανότητα), κι αυτή -ως αντάλλαγμα- θα σηκωθεί καί θα φύγει από την ανατολική Μεσόγειο, καί θ’ αφήσει πάραυτα τη Συρία στο έλεος. (Αλλά οι Δυτικοί αφ’ ενός έκαναν το κορόϊδο, αφ’ ετέρου έβαλαν τον Καναδά να γαυγίζει ότι δικαιούται μερίδιο – καί να μην ονειρεύεται η Ρωσσία το 100%.)

Αυτά επιδιώκει η Ρωσσία στο Αιγαίο καί τη Μεσόγειο. Επίσης, οι προπάθειές της να βγάλει παγκόσμιο ανταλλακτικό νόμισμα συν «επίσημο» ψηφιακό (κρυπτο)νόμισμα, να στήσει συμμαχίες με ισχυρά κράτη, κτλ κτλ, δείχνουν καθαρά ότι -πολύ απλά- σκέφτεται καί επιδιώκει να γίνει χαλίφης στη θέση του χαλίφη.

Τέλος, το ότι δεν δείχνει προθέσεις ν’ αλλάξει τον παγκόσμιο βιομηχανικό παραγωγικό σχεδιασμό, ώς αυτός έχει σήμερα (αυτή πετρέλαιο / αέριο / όπλα, η Κίνα ηλεκτρονικά καί καταναλωτικά προϊόντα, οι Ευρώπη / Ιαπωνία / Κορέα / αργότερα ενδεχομένως καί η Ινδία αυτοκίνητα, κτλ), δείχνει ακόμη μία φορά …το χαλιφάτο. 🙂

. . . . . . . . . . .

β. Γιατί τα πράγματα δεν θ’ αλλάξουν τόσο γρήγορα

Γιά τις πηγές ενέργειας χωράει μεγάλη συζήτηση, καί επίσης χωράνε πολλές απόψεις. Προσωπική γνώμη, όμως: μην ακούτε γιά αλλαγή των συνηθισμένων πηγών (πετρέλαιο), καί δή σύντομα.

Γιατί;

Γιά δύο λόγους:

  • Πρώτος λόγος, ότι υπάρχει μακροχρόνιος σχεδιασμός των ισχυρών στην εκμετάλλευση των πηγών.

Γιά παράδειγμα, οι ηπαπάρα επί δεκαετίες δεν έβγαζαν τα δικά τους πετρέλαια καί φυσικά αέρια (πλήν κάτι Τεξανών, που καί βαρύ χέρι έχουν, καί δεν παίρνουν από ευγένειες καί συστάσεις), διότι εκμεταλλευόντουσαν κυρίως τα Σαουδαραβικά. Είχαν το σκεπτικό ότι, όταν κι αν τελειώσουν τα Σαουδαραβικά, τότε «βλέπουμε γιά τα δικά μας».

Επίσης, αν ακούτε γιά κοίτασμα σε χώρα-ψιλοπροτεκτοράτο, που έχει εκτιμώμενο περιθώριο πχ εκατό χρόνια μέχρι να στερέψει, τί λέτε; θ’ αλλάξουν οι γεωπολιτικοί σχεδιασμοί (των ισχυρών, εις βάρος των αδυνάτων) πρίν τελειώσει το κοίτασμα αυτό; Μάλλον όχι, έ;

  • Δεύτερος λόγος, ότι οι βιομηχανίες δεν αλλάζουν την τεχνολογία που μας πουλάνε, παρά μόνο όταν στίψουν καί την τελευταία σταγόνα της λεμονόκουπας, ή αναγκαστούν ν’ αλλάξουν.

Γιατί; διότι εάν συνεχίσουν να πουλάνε την ίδια τεχνολογία, δεν πληρώνουν πνευματικά δικαιώματα στους εφευρέτες της. Αυτά έχουν ήδη πληρωθεί άπαξ, άρα οι εφεξής πωλήσεις προϊόντων είναι καθαρό κέρδος γιά την εταιρεία. Γιά να καταλάβετε: αν εφευρεθεί πχ ο διάδοχος του Pentium, τότε οι σχεδιαστές του θα πληρωθούν ενδεχομένως καμιά εικοσαριά εκατομμύρια ντάλλαρζ, αλλά άπαξ. Η δέ εταιρεία παραγωγής σε ενάμισυ χρόνο θα έχει κάνει απόσβεση, καί θα κρατήσει την τεχνολογία αυτή γιά άλλα 7-8 χρόνια (μή σου πώ περισσότερα από 10), ως πωλήσεις με καθαρό κέρδος.

[Καί ποιός ο λόγος να την αλλάξει, αφού οι «καθημερινοί» χρήστες, δηλαδή το 99.9% του συνόλου, δεν χρειάζονται πιό γρήγορους υπολογιστές, γιά -πχ- να γράφουν καί να τυπώνουν κείμενα – μιά που αυτό το κάνουν μιά χαρά με τους υπολογιστές, που ήδη έχουν. (Βλέπετε, οι «καθημερινές» εφαρμογές του ΗΥ ήδη χτύπησαν ταβάνι από δυνατότητες εδώ καί αρκετά χρόνια. Είναι σα να μου λες να εφευρεθούν «βελτιωμένα» κορδόνια παπουτσιών. Ποιός ο λόγος; ) ]

Αντιπαράδειγμα του είδους, αποτελεί η IBM με τον PC: όταν αυτός βγήκε το 1981, η IBM του πρόσθεσε (κατ’ επιλογήν του πελάτη) σκληρό δίσκο τεχνολογίας του …1953 (πάλι εφεύρεση της IBM)!!! Ενώι ήδη υπήρχαν μηχανάκια με όλα τα απαραίτητα προγράμματα μέσα σε σταθερές εργοστασιακές μνήμες (ROM), όπως σήμερα τα κινητά τηλέφωνα!

Την τεχνολογική καθυστέρηση 28 ετών φυσικά καί δεν την αποκαλείς «πρόοδο», ούτε «καινοτομία», αλλά βλέπετε πώς λειτουργεί το πράγμα.

Εάν, τώρα, επιστρέψουμε στα δικά μας (πετρέλαιο), μην περιμένετε ν’ αλλάξουν στο 100% των κυκλοφορούντων οι μηχανές των αυτοκινήτων· ακόμη καί τα ηλεκτρικά, είναι τεχνολογία πειραματικού σταδίου του 1832, πρακτικού δέ του 1866! (Ναί!) Τίποτε το καινούργιο, δηλαδή.

Όθεν, μην περιμένετε τίποτε εξωτικές εφευρέσεις ενεργειακών πηγών σύντομα (ακόμη καί η ελεγχόμενη σύντηξη καθυστερεί επίτηδες, τουλάχιστον από το 1961 – τις δέ εφευρέσεις του Τέσλα τις θάψανε, μαζί με τον αιθέρα του Μάξγουελλ), η δέ γεωπολιτική επάνω στις παγκόσμιες πηγές ενέργειας (δηλαδή των ορυκτών καυσίμων) δεν αναμένεται ν’ αλλάξει πρίν αρκετές δεκαετίες από τώρα.

Παρεκτός αν οι ισχυροί του κόσμου αναγκαστούν.

. . . . . . . . . . .

Στο σημείο αυτό, σχεδόν είμαι υποχρεωμένος ν’ αναφέρω την «ένσταση» στα παραπάνω, που προκύπτει από τα σχέδια των Ελίτ/Αλήτ, τύπου «Ατζέντας 2030», κτλ.

Δηλαδή: αν αυτοί οι λεβέντες επιδιώκουν τη μείωση του παγκοσμίου πληθυσμού, τις «πόλεις των 15 λεπτών», την επιβαλλόμενη παγκόσμια φτώχεια, κτλ παρόμοια, τότε τί νόημα έχει ο γεωπολιτικός «στρατηγικός» σχεδιασμός γιά κοιτάσματα πετρελαίου καί φυσικού αερίου, που θα τροφοδοτούν πχ όλη την Ευρωπαϊκή βιομηχανία γιά τα επόμενα 200 χρόνια; Γιά ποιόν, προς χάρη ποιών θα είναι εκμεταλλεύσιμα όλα αυτά τα κοιτάσματα, αν ο παγκόσμιος πληθυσμός περιοριστεί στο μισό δίς (όπως γουστάρει η Σβάμπαινα) ; Τί να την κάνει τη βιομηχανία -καί δή, να παράγει προϊόντα με σημερινούς ρυθμούς- το μισό δίς; Τί να το κάνουν «αυτοί» ακόμη καί το μισό δίς παγκόσμιου πληθυσμού, εάν (σχεδόν) όλες οι εργασίες μπορούν πλέον να ρομποτοποιηθούν;

Η απάντηση είναι δύσκολη, καί ειλικρινά δεν γνωρίζω. Πιστεύω, όμως, το εξής:

Ότι αυτά τα σχέδια γιά τα κοιτάσματα κτλ καλώς υπάρχουν, κανείς δεν λέει όχι, αλλά με την εξής διαφορά:

  • «Αυτοί», μέν (που βρίσκονται πίσω από τους Δυτικούς αχυρανθρώπους «ηγέτες κρατών»), θα κοιτάξουν να καθαρίσουν όλη τη Γή από «ανεπιθύμητους», καί σε δεύτερο στάδιο θα τη γεμίσουν μονάχα με δικούς τους απογόνους, που θα έχουν τα πάντα (ενεργειακές πηγές κτλ) στη διάθεσή τους.
  • Αλλά οι Ρώσσοι (φαίνεται πως) αρκούνται στο να είναι αυτοί οι άρχοντες της Γής, κι ας αναπτυχθεί πληθυσμιακώς όποιος λαός θέλει, όσο θέλει. (Στο κάτω-κάτω, εάν πχ οι Κινέζοι γίνουν τρία τρίς καί δεν βρίσκουν φαγητό γιά τόσο κόσμο, πρόβλημά τους. Ας φορούσαν προφυλακτικά, να μη φτάσουν τρία τρίς! 🙂 )

«Νέα τάξη πραγμάτων» έναντι «Παλαιάς», δηλαδή. Αυτή είναι η προσωπική μου γνώμη· όμως, πάσα άλλη καλή ιδέα, δεκτή.

. . . . . . . . . . .

γ. Η Δύση στη Μ. Ανατολή

Γιά να καταλάβουμε καλύτερα τί ακριβώς πάει να κάνει η Ρωσσία στη Μεσόγειο, ας δούμε τί έκαναν μέχρι τώρα στην ίδια περιοχή οι Δυτικοί.

Λοιπόν, αυτοί:

  • Έστησαν δύο ΠΠ, ώστε να πειστεί καί ο πλέον ξεροκέφαλος ότι η μεταπολεμική (1945 καί εντεύθεν) κύρια ενεργειακή πηγή είναι το πετρέλαιο. (Αντιθέτως, οι ναζί -καί ως πρώϊμοι «οικολόγοι» της εποχής μας…- είχαν φτιάξει κάτι πανέμορφα ιστιοφόρα, σωζόμενα μέχρι σήμερα, προοριζόμενα καί γιά εμπορικά πλοία.)
  • Υπό το πρόσχημα της «καταπιεσμένης» θρησκείας κάποιων «αδικημένων» (ιουδαίων), έστησαν το κράτος του Ισραήλ, ως ντερβέναγα στην περιοχή.
  • Από πρίν τον Α’ ΠΠ, καί γνωρίζοντας την ύπαρξη πετρελαίων στην περιοχή, ξεκίνησαν να βάζουν μπουρλότο στους Άραβες (βλέπε Λώρενς της Αραβίας) γιά την απελευθέρωση ( ; ) των τελευταίων από τους Οθωμανούς. Φυσικά, γιά να τους καλοπιάσουν καί να τους εκμεταλλευτούν αυτοί αγρίως. (Εννοείται πως, κάτι συνθήκες Σάϋκς-Πικώ, κάτι σύνορα ευθείες γραμμές / τρέχα γύρευε μέσα στην έρημο, κτλ, έπαιξαν βοηθητικό ρόλο στα εκμεταλλευτικά δυτικά σχέδια.) Φυσικά (δίς), γι’ αυτό καί δεν επέτρεψαν στο Ισραήλ να επεκταθεί πολύ προς τα μέσα, γιά να μην εξερεθίσουν πολύ τους Άραβες.
  • Όμως, τώρα τελευταία, επειδή τα Αραβικά κράτη της περιοχής Ρωσσοφέρνουν αγρίως (καί κλάνουν τους Δυτικούς), σχεδιάζουν επαναχάραξη συνόρων, με σκοπό το «Μεγάλο Ισραήλ» (δες πχ εδώ) – καί με αιτιολογία προσχηματικώς διάφορες «Βιβλικές» ιδεοληψίες.

Άρα, η Ρωσσία είτε θ’ αναγκαστεί να φτιάξει ως δική της «προκεχωρημένη βάση» τη Συρία (καί να την προστατεύει εις το διηνεκές – πράγμα, όμως, που προξενεί φθορά, κυρίως ανθρωπίνων πόρων), είτε θα έρθει ευθέως σε σύγκρουση με το Ισραήλ…

...καί θα το διαλύσει.

[Το να το προσεταιρισθεί, δεν το βλέπω ως δόκιμη πιθανότητα. Ο εγωϊσμός του συγκεκριμένου κρατιδίου φτάνει μέχρι τον Θεό …του. 🙂 Καί καθόλου δεν φημίζεται γιά διπλωματική ευελιξία, αλλά γιά μή υποχωρητικότητα κι εκδικητικότητα.]

Είπαμε, δύο καρπούζια στην ίδια μασχάλη δεν χωράνε.

. . . . . . . . . . .

Ας μην ξεχνάμε, επίσης, ότι το Ισραήλ αφ’ ενός έχει καμιά διακοσαριά πυρηνικές κεφαλές, αφ’ ετέρου έχει αυτονομηθεί σε μεγάλο βαθμό από τους σιωνιστές της Ευρώπης καί των ηπαπάρα (που, οκ, εξακολουθούν να το τροφοδοτούν με χρήματα καί τεχνολογία), κι έχει πλέον τη δική του ατζέντα – πράγμα που οι προσεκτικοί παρατηρητές το έχουν διαπιστώσει εδώ καί χρόνια.

Πώς κι έτσι, όμως;

Απλούστατα, επειδή οι κάτοικοί του βαρέθηκαν το να είναι συνεχώς με το όπλο «παρά πόδα», γιά χάρη ξένων συμφερόντων, ακόμη καί -υποτιθεμένων- ομοθρήσκων τους. (Το ίδιο, δηλαδή, σα να μας έλεγαν εμάς κάποιοι Ελληνοαμερικανοί μεγιστάνες να πολεμάμε συνεχώς, γιά να μπορούν να πουλάνε αυτοί πχ λαθραίο πετρέλαιο. Πόσο θ’ αντέχαμε αυτό το βιολί; επί πόσες γενιές; ) Κι απ’ την άλλη, φυσικά καί δεν είναι ζωή το να ξυπνάς κάθε μέρα να πας στη δουλειά σου, με τον κίνδυνο κάποιος «μάρτυρας» στο λεωφορείο ν’ ανατιναχτεί δίπλα σου.

Συμπεραίνουμε, επομένως, ότι το Ισραήλ έχει πλέον τα δικά του (ακόμη καί επεκτατικά) σχέδια, που δεν συμπίπτουν αναγκαστικά με τις βλέψεις των εκπροσώπων Ευρώπης / ηπαπάρα είτε του πολιτικού, είτε του θρησκευτικού σιωνισμού.

Αναγκαστικά, λοιπόν, Ρωσσία καί Ισραήλ θα συγκρουστούν…

…καί αιτιολογείται απολύτως η προφητεία του Παϊσίου, ότι «γήπεδο θα είναι η Παλαιστίνη, τάφος τους η Νεκρά Θάλασσα». (Δες πχ εδώ.)

. . . . . . . . . . .

Όμως, δεν τελειώσαμε. Το πράγμα (δηλαδή, η σύγκρουση Ρώσσων καί ιουδαίων) έχει ρίζες πολύ πίσω στον χρόνο. Γι’ αυτό καί κάποια στιγμή θα δοθεί η λύση με την οπωσδήποτε οριστική εξόντωση του ενός, ή του άλλου αντιπάλου στη μεταξύ τους σύγκρουση.

. . . . . . . . . . .

δ. Η Ιστορία – Στάλιν

Αντιπαρέρχομαι τα κατά καιρούς «πογκρόμ» της τσαρικής Ρωσσίας εναντίον των ιουδαίων της επικράτειάς της, τα οποία είχαν ως κυρίως αιτία την ακόμη παλιότερη (αρκετών αιώνων) σύγκρουση (ορθοδόξων χριστιανών) Ρώσσων καί (ιουδαίων) Χαζάρων. Μένω στον Στάλιν.

Ο «Μουστάκιας» («συνομωτικό» ψευδώνυμό του, που χρησιμοποιούσε το ΚΚΕ επί Κατοχής καί μετά), λοιπόν, σε -ας πούμε- «μικροκλίμακα» έφαγε βαθμηδόν (κυρίως με τις διαβόητες «δίκες των ιατρών«) τους περισσότερους ιουδαίους πρωτεργάτες του 1917 (με κυριώτερον τον Τρότσκυ), γι’ αυτό καί στο τέλος -ως λέγεται- ξαπόστειλαν τον ίδιον τρείς ιουδαίοι γιατροί. Αλλά, σε «μεγάλη κλίμακα», καί όντας απολύτως ενήμερος γιά τα από δεκαετιών σχέδια των Δυτικών προς κατασκευή κράτους του Ισραήλ, έδωσε «τα ρέστα του», αντιπροτείνοντας την μετοίκηση όλων των ιουδαίων της ΕΣΣΔ (αλλά, νομίζω καί όποιου άλλου ομοθρήσκου τους ήθελε) στο Μπιρομπιτζάν.

Μακριά από Μέση Ανατολή, δηλαδή, διότι καταλάβαινε τί πληγές θ’ άνοιγε ένα τέτοιο κράτος στην περιοχή της Μ. Ανατολής.

[Αν κι οι Άγγλοι δεν πήγαν πίσω· με το ίδιο σκεπτικό, δηλαδή «κολακεύουμε ιουδαίους, αλλά όχι κράτος τους στη Μ. Ανατολή, μή βρούμε κανά μπελά», είχαν αρχικά προτείνει τη Μαδαγασκάρη. Αντέδρασαν όμως παρασκηνιακώς οι ισχυροί ιουδαίοι της αγγλίτσας – Ρότσιλντ καί λοιποί παρόμοιοι.]

Τ’ είν’ αυτό το Μπιρομπιτζάν, τώρα, έ;

Είναι περιοχή, που βρίσκεται στα σύνορα Ρωσσίας-Μογγολίας. Υποτίθεται θα ήταν ένα αμιγώς ιουδαϊκό κράτος, ως πολιτεία μέσα στην ΕΣΣΔ, καί δή ευνοημένο: «αυτόνομη Σοβιετική Δημοκρατία». Οι «αυτόνομες» Δημοκρατίες επί ΕΣΣΔ ήταν λιγάκι …πιό ίσες απ’ τις ίσες, καί του τίτλου αυτού έχαιραν κυρίως οι με πλειονοτικό Ρωσσογενή πληθυσμό (Ρωσσία, Λευκορωσσία, Ουκρανία). Τελικώς, κάποιοι ιουδαίοι πήγαν εκεί (προφανώς εκτοπίστηκαν με το ζόρι), αλλά οι περισσότεροι αντέδρασαν, ζητώντας «Ισραήλ», καί η υπόθεση (μεσολαβήσαντος καί του Β’ ΠΠ, όταν οι πάντες είχαν άλλα ζόρια, κι όχι την μετοίκηση των ιουδαίων) δεν προχώρησε.

[Μεταπολεμικώς, όπως ξέρουμε, ο Στάλιν ήταν ο χρονικώς πρώτος ηγέτης, που αναγνώρισε το Ισραήλ ως κράτος, προλαβαίνοντας τους ηπαπαραίους γιά λίγες ώρες, καί προβληματίζοντας μεγάλως τους Δυτικούς γιατί το έκανε αυτό, καί πού το πάει – τί σκοπούς έχει.]

Σήμερα, καί μετά την κατάρρευση της ΕΣΣΔ το 1990-91, το Μπιρομπιτζάν …υπάρχει καί δεν υπάρχει. Είναι κάτι σαν «κράτος καί μή κράτος», με απροσδιόριστα σύνορα, αραιοκατοικημένο από τους απογόνους εκείνων των εκτοπισμένων ιουδαίων… καί ξεχασμένο από τους πάντες.

Γιά να καταλάβετε, τέτοιο «κράτος καί μή κράτος» υπάρχει ακόμη ένα, η λεγόμενη «Δυτική Σαχάρα«. Αυτή αποσπάστηκε (ανεπισήμως) από το νότιο τμήμα του Μαρόκου το 1975, επί κάποιο διάστημα υπήρξε πόλεμος μεταξύ τους, το Μαρόκο ακόμη σήμερα δεν αναγνωρίζει απόσπαση εδαφών του, αλλά ούτε καί ο στρατός του πάει εκεί κάτω. Ωστόσο, με το Μπιρομπιτζάν έχει μία διαφορά: η «Δυτική Σαχάρα» έχει πλούσια κοιτάσματα φωσφορικών ορυκτών, που χρειάζονται στα λιπάσματα. Γι’ αυτό καί αυτονομήθηκε – προφανώς, με υποκίνηση διαφόρων πολυεθνικών, που θέλουν να τα πάρουν αυτά μπίρ παρά. Ενώι το Μπιρομπιτζάν δεν διαθέτει τέτοια καλούδια.

. . . . . . . . . . .

ε. Η (μεταφυσική) Προϊστορία!

Μέγα θέμα, κι από πού να το πιάσεις γι’ αρχή!

Εν πάσει περιπτώσει, η σύγκρουση Ρώσσων καί ιουδαίων του Ισραήλ αναφέρεται από αιώνες πρό Χριστού, όταν Ρώσσοι δεν υπήρχαν ούτε κατά διάνοια!!!

Πώς αυτό;

Χμ, μάλλον πρόκειται γιά πραγματική προφητική ικανότητα κάποιου ανθρώπου, γνωστού υπό το όνομα «Ιεζεκιήλ», που προέβλεψε μιά μελλοντική πολεμική σύγκρουση δύο εθνών «Γώγ καί Μαγώγ» στην περιοχή. (Δες πχ εδώ, αλλά ψάξτε γενικώς καί γι’ άλλους συνδέσμους.) Ωστόσο, τα άκρως εκπληκτικά είναι αυτά εδώ:

  • Ρώσσοι,
  • Μόσχα,
  • τέρμα Βορράς (Ρωσσία καί Σκανδιναυΐα)…

Έχω μείνει άφωνος!

Λέει κι άλλα ενδιαφέροντα το κείμενο· αν καί (αν δεν σφάλλω) δεν αναφέρει σαφώς ούτε την αιτία, ούτε το πότε θα επισυμβεί αυτός ο πόλεμος, ούτε το πού ακριβώς, ούτε το ποιοί θα είναι οι αντίπαλοι (κι εννοώ με αναγνωρίσιμα ονόματα)…

…Ερωτήματα, που θα προσπαθήσουμε ν’ απαντήσουμε εμείς.

(συνεχίζεται)