Αυτό το απόσπασμα από τον “Θαυμαστό Νέο Κόσμο” του Άλντους Χάξλεϊ δίνει μια γεύση από τη συναισθηματική αναταραχή της Λενίνας, καθώς αντιμετωπίζει μια σκηνή στον Καταυλισμό των Αγρίων που αμφισβητεί βαθιά τις εξαρτημένες πεποιθήσεις και τους κοινωνικούς κανόνες της.
Η Λενίνα, συνηθισμένη στο αυστηρά ελεγχόμενο και συναισθηματικά αποστειρωμένο περιβάλλον του Παγκόσμιου Κράτους, αιφνιδιάζεται από την ωμή, φυσική πράξη της μητρότητας που επιδεικνύουν οι γυναίκες στην Εφεδρεία των Άγριων. Η απουσία ταμπλετών σόμα, του ναρκωτικού που χρησιμοποιείται στην κοινωνία τους για την καταστολή των αρνητικών συναισθημάτων, ενισχύει τη δυσφορία και το σοκ της Λενίνας για το θέαμα που αντικρίζει. Η πράξη του θηλασμού, μια θεμελιώδης και φυσική έκφραση της ζωής, γίνεται αντιληπτή ως αισχρή και τρομακτική από τη Λενίνα, αντανακλώντας το μέγεθος της προσαρμογής που έχει υποστεί.Ο Μπέρναρντ, από την άλλη πλευρά, ανταποκρίνεται με αίσθημα προκλητικότητας και περιέργειας, αμφισβητώντας τις συμβατικές αξίες που έχουν ενσταλαχθεί στη Λενίνα. Το σχόλιό του για την “όμορφη στιγμή της ανθρώπινης οικειότητας” όχι μόνο έρχεται σε αντίθεση με την τρομαγμένη αντίδραση της Λενίνας, αλλά υποδηλώνει επίσης την αυξανόμενη δυσαρέσκειά του για την επιφανειακή και συναισθηματικά αποστασιοποιημένη φύση της κοινωνίας τους.
Η οργή της Λενίνας τροφοδοτείται περαιτέρω από την απόκλιση του Μπερνάντ από τα κοινωνικά πρότυπα και την προσπάθειά του να προκαλέσει τις σκέψεις της για τη μητρότητα. Η αντιπαράθεση των αντιδράσεών τους αναδεικνύει τις έντονες διαφορές στις προοπτικές τους και την αναδυόμενη ένταση μεταξύ της ατομικότητάς τους και της συμμόρφωσης που απαιτεί το Παγκόσμιο Κράτος.Η συνάντηση με τις φυσικές, αδάμαστες πτυχές της ζωής στο Καταφύγιο των Άγριων γίνεται καταλύτης για την εσωτερική σύγκρουση της Λενίνας και την αυξανόμενη δυσαρέσκεια του Μπερνάρντ με τους περιορισμούς της εξαρτημένης ύπαρξής τους. Καθώς αντιμετωπίζουν την πραγματικότητα έξω από τον ελεγχόμενο κόσμο τους, η αφήγηση αρχίζει να εξερευνά την πολυπλοκότητα των ανθρώπινων συναισθημάτων, την κοινωνική προσαρμογή και τους εγγενείς αγώνες μεταξύ συμμόρφωσης και ατομικότητας.
Το πιο «προκλητικό» μέσα στο κείμενο είναι πως παρουσιάζει τον δικαιωματισμό του ατομικισμού ως σύστημα χειραγώγησης της κοινωνίας από το σύστημα. Αυτό μας έβαλε σε σκέψεις!
Άλντους Χάξλεϋ, ο «Θαυμαστός Καινούργιος Κόσμος», σελ. 91-92, (μετάφραση: Β. Καζαντζή)
«Μα είναι φρικτό», ψιθύρισε η Λενίνα, «είναι φοβερό. Δεν θα έπρεπε να έχουμε έρθει εδώ». Έψαξε στην τσέπη της να βρει καμιά ταμπλέτα «σόμα», μα ανακάλυψε πως, από κάποια ασυγχώρητη αφηρημάδα, είχε αφήσει το φιαλίδιο στον Ξενώνα. Ο Μπέρναρντ έψαξε τις δικές του τσέπες, μα ήταν το ίδιο αδειανές. Κι έτσι η Λενίνα ήταν υποχρεωμένη να αντιμετωπίσει τη φρίκη του Μαλπαί, χωρίς την παρηγοριά της παστίλιας. Όλα την πλακώσανε με μιας. Να, εκεί, ήταν δυο νέες γυναίκες, και είχαν γυμνώσει το στήθος τους και βύζαιναν τα μωρά τους.
Η Λενίνα απέστρεψε το πρόσωπο, κατακόκκινη από ντροπή. Δεν είχε δει τέτοια αισχρότητα σ’ όλη τη ζωή της.
Εκείνο, όμως, που την εξόργισε, ακόμα περισσότερο, ήταν πως ο Μπέρναρντ, αντί ν’ αγνοήσει το θέαμα με κάποια διακριτικότητα, άρχισε να σχολιάζει αυτό το φρικαλέο φαινόμενο του ενδομητρογενούς βίου. Τώρα, που οι παστίλιες είχαν πάψει πια να επενεργούν, ένιωθε και ο ίδιος ντροπιασμένος για την αδυναμία που του είχε δείξει εκείνο το πρωί στο ξενοδοχείο, και λες και έκανε το παν για να παρουσιάζεται μπροστά της ισχυρός και καινοτόμος.
«Για κοίταξε μια όμορφη στιγμή ανθρώπινης οικειότητας», και η φωνή του έμοιαζε σκόπιμα προκλητική. «Τί έντονα συναισθήματα θα πρέπει να γεννάει! Συχνά συλλογίζομαι πως κάτι στερείται κανείς, με το να μην έχει μητέρα – και ίσως και συ κάτι να στερήθηκες, Λενίνα, με το να μην νιώσεις τη μητρότητα. Το σκέφτεσαι; Να ‘χες και συ ένα μωρό, δικό σου, να το βυζαίνεις…».
«Μπέρναρντ, πώς τολμάς!».
Ανάμεσά τους πέρασε μια γριά με οφθαλμία και δερματίτιδα και το θέα μα την έκανε να δώσει τόπο στην οργή της.
«Πάμε να φύγουμε», τόν παρακάλεσε. «Δεν μ’ αρέσει καθόλου εδώ»
***
16 αποφθέγματα του Άλντους Χάξλευ – Ένα «κατηγορώ» στην ανελευθερία
Ο Άλντους Χάξλεϊ, γνωστότερος για το δυστοπικό μυθιστόρημά του “Θαυμαστός νέος κόσμος”, που δημοσιεύτηκε το 1932, δίνει σταγόνες ελευθερίας μέσα από τα αποφθέγματά του.
Ο Χάξλεϊ εξερεύνησε τις σκοτεινές συνέπειες μιας τεχνολογικά προηγμένης και ηδονιστικής κοινωνίας που θυσίαζε την ατομικότητα για την κοινωνική σταθερότητα.Η λογοτεχνική σταδιοδρομία του Χάξλεϊ κάλυψε μια ποικιλία ειδών, όπως μυθιστορήματα, δοκίμια, ποίηση και σενάρια. Τα πρώιμα έργα του, όπως το “Crome Yellow” (1921) και το “Point Counter Point” (1928), αντανακλούσαν το σατιρικό του πνεύμα και τις οξυδερκείς παρατηρήσεις του για τη σύγχρονη κοινωνία. Αργότερα στη ζωή του, ο Χάξλεϊ εμβάθυνε στον μυστικισμό και στην εξερεύνηση των μεταβαλλόμενων καταστάσεων συνείδησης, γεγονός που διαφαίνεται στο επιδραστικό έργο του “Οι πύλες της αντίληψης” (1954).
Οι πνευματικές αναζητήσεις του Χάξλεϊ επεκτάθηκαν πέρα από τη λογοτεχνία, περιλαμβάνοντας τη γοητεία του για την ψυχολογία, τον πνευματισμό και τη φιλοσοφία. Η ικανότητά του να διασχίζει ποικίλα πνευματικά πεδία τον χαρακτήρισε ως έναν οραματιστή στοχαστή της εποχής του.Η κληρονομιά του Άλντους Χάξλεϊ παραμένει όχι μόνο μέσα από τα λογοτεχνικά του επιτεύγματα, αλλά και μέσα από τη βαθιά επίδρασή του στο πολιτιστικό και φιλοσοφικό τοπίο του 20ού αιώνα.
16 αποφθέγματα του Άλντους Χάξλευ
1.Οι παροιμίες είναι κοινοτοπίες μέχρι να αποκτήσεις προσωπική εμπειρία για το πόσο αληθινές είναι.
2.Σε ένα καλό και σε ένα κακό βιβλίο κρύβεται μέσα τους ο ίδιος κόπος.
3.Οι περισσότεροι από εμάς παραμένουμε αδαείς γύρω από τον εαυτό μας, επειδή η αυτογνωσία είναι επώδυνη και προτιμούμε την απόλαυση της ψευδαίσθησης.
4.Προσέξτε να μην είστε υπερβολικά λογικοί. Στη χώρα των τρελών, ο μυαλωμένος άνθρωπος δεν γίνεται βασιλιάς. Τον λιντσάρουν.
5.Διανοούμενος είναι κάποιος που ανακάλυψε κάτι πιο ενδιαφέρον από το σεξ.
6.Η τέλεια δικτατορία θα έχει την εμφάνιση της δημοκρατίας. Μια φυλακή χωρίς τοίχους στην οποία οι κρατούμενοι δεν θα ονειρεύονται να δραπετεύσουν. Ένα σύστημα δουλείας όπου χάρη στην κατανάλωση και τη διασκέδαση, οι δούλοι θα αγαπήσουν τη δουλεία τους.
7.Μπορεί αυτός ο κόσμος να είναι η κόλαση κάποιου άλλου πλανήτη.
8.Η γοητεία της ιστορίας και το αινιγματικό της δίδαγμα είναι ότι από εποχή σε εποχή τίποτα δεν αλλάζει κι όμως τα πάντα είναι διαφορετικά.9.Εμπειρία δεν είναι αυτό που σου συμβαίνει. Είναι αυτό που κάνεις σε σχέση με αυτό που σου συμβαίνει.
10.Οι ατομικοί επιστήμονες στρώνουν το κρεβάτι που θα ξαπλώσει πάνω του η ανθρωπότητα.
11.Ντρέπομαι λίγο που μετά από 45 χρόνια έρευνας και μελέτης, η καλύτερη συμβουλή που μπορώ να δώσω στους ανθρώπους είναι να φέρονται στους άλλους με λιγάκι περισσότερη καλοσύνη.
12.Οι ελευθερίες δεν χαρίζονται, παίρνονται.
13.Ο πατέρας μου θεωρούσε έναν περίπατο στα βουνά ισοδύναμο του να πηγαίνεις στην εκκλησία.14.«Γνώσεσθε την αλήθειαν» και η αλήθεια θα σας κάνει έξω φρενών.
15.Όσο πιο δυνατό και πρωτότυπο ένα μυαλό, τόσο περισσότερο θα έχει κλίση προς τη θρησκεία της μοναχικότητας.
16.Το ζήτημα για την επόμενη γενιά δεν θα είναι το πώς θα απελευθερωθούν οι μάζες, αλλά μάλλον πώς θα πειστούν να αγαπήσουν τη δουλεία τους.
https://www.lavart.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου