Όταν βιάζεται κανείς… (Ξεχνάει σημαντικά πράγματα· αυτό.)

Αλλά, πάλι, δεν γίνεται να έχεις ένα γενικής μορφής άρθρο, καί να το αρχίζεις στην παράθεση λεπτομερειών.

Λοιπόν, σε συνέχεια των όσων εξιστορήσαμε στο αμέσως προηγούμενο άρθρο:

Η δυτική πρωτεύουσα των Φοινίκων, η Καρχηδών: ξέρετε τί τοπογραφία είχε; ξέρετε με τί έμοιαζε;

Τα αποκαλύπτει η Γουΐκι, στο λήμμα Carthage. (Αν κι η αφεντιά μου το ξέρω από αλλού.) Αξίζει να δήτε καί το φιλμάκι που έχει, με την τοπογραφική καί αρχιτεκτονική αναπαράσταση της πόλης αυτής. Εδώ, παραθέτω την εικόνα της:

(Ο σύνδεσμος επάνω στην εικόνα παραπέμπει στην αντίστοιχη της Γουΐκι στο πλήρες αρχικό μέγεθος.)

. . . . . . .

Η πόλη κτισμένη σε ομοκέντρους κύκλους, το λιμάνι στ’ ανατολικά, κυκλικό με ευθεία είσοδο… ‘Ντάξ’ όχι ακριβώς το πρωτότυπο, γιά να μην αναγνωρίζεται καί φάνε φάπες (διότι τότε ο κόσμος μάλλον ήξερε καί καταλάβαινε περισσότερα από τους σημερινούς ακαδημαϊκούς αρχαιολόγους, που θεωρούν την Ατλαντίδα μύθο)… αλλά σαφής απομίμηση, ώστε να διατηρείται καί η φυλετική μνήμη.

Καί το πρωτότυπο;

Μά, η Ατλαντίδα, με την πρωτεύουσά της, την Ποσείδια, καί το λιμάνι της τελευταίας! (Πολύ καλή απεικόνιση εδώ, στο τέλος του κειμένου.) Ποιό άλλο;!

Κι ύστερα μου λες, δεν ήταν Άτλαντες οι Φοίνικες! Όοοχι!… Ήταν κάποιοι τυχαίοι, που επεξεργαζόντουσαν κοχύλια – καί στο μεταξύ, έτυχε να εφεύρουν καί το αλφάβητο! Ρέ αρχαιολόγοι, δεν πάτε στη γωνία, να δήτε αν έρχομαι;

(Επιβάλλεται, όμως -τώρα, αφού είδαμε το σχήμα-, ν’ αναρωτηθούμε γιατί λύσσαξε ο Κάτων ο Πρεσβύτερος να την ισοπεδώσει την Καρχηδόνα. Την έβλεπε απλά ως εχθρική δύναμη προς εξουδετέρωση, ή μήπως ήξερε τίποτε παραπάνω; )

. . . . . . .

Ως «επιδόρπιο», πάρτε καί τον Κελτικό σταυρό:

Μπάαα… η ομοιότητα με την τοπογραφία του λιμανιού της Ποσείδιας είναι εντελώς συμπτωματική! 🙂 Ούτε οι αναγραφόμενες στους σχετικούς πλατωνικούς διαλόγους (Τίμαιο καί Κριτία) μαθηματικές αναλογίες του σχήματος έχουν σχέση, ούτε τίποτε. Καμμία σχέση οι Γκάελς (Κέλτες) με την Ατλαντίδα! Αλοίμονο! 🙂

Πάντως, όταν μιλάω γιά τέτοια θέματα, κάντε μου τη χάρη να μ’ ακούτε. Δεν θα χάσετε.