ΜΙΑ ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΜΑΡΤΥΡΙΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΕΡΙΦΗΜΟ ΙΟ.......

 

Ioannis Koukoutsis

...ακολουθεί προσωπική μαρτυρία...

ΑΤΥΧΟΣ Η' ΤΥΧΕΡΟΣ

έζησα ο ίδιος την περιπέτεια του ιού – super star, και είμαι πλέον σε θέση να κοινοποιήσω σε φίλους και γνωστούς την περιπέτειά μου. Για όσους βέβαια ενδιαφέρονται.

Ως γνωστόν, ποτέ δεν αμφέβαλα για την ύπαρξη της ίωσης. Αλλωστε, ιοί κυκλοφορούν χιλιάδες και είναι διαρκώς γύρω μας. Ανθρωποι πεθαίνουν από ιώσεις, χωρίς αυτό να γίνεται αφορμή διαμόρφωσης κυβερνητικής πολιτικής σε παγκόσμιο επίπεδο.

Αυτό που ποτέ δεν αποδέχτηκα, και τώρα έχω χίλιες φορές περισσότερους λόγους να το υποστηρίζω, είναι τα μέτρα για την υποτιθέμενη αντιμετώπισή της, ιδίως τα αστυνομικά.

Ποτέ δεν φόρεσα μάσκα, ποτέ δεν έστειλα sms, ποτέ δεν τήρησα ωράριο, και τώρα που περάσαμε την ίωση όλοι οικογενειακώς, διαπιστώνω ότι και όλα αυτά να τα τηρούσα με θρησκευτική ευλάβεια, τίποτα δεν θα άλλαζε.

Πρώτος που αρρώστησε ήταν ο μεγάλος μου γιος, ηλικίας 20 ετών. Ετσι μπήκε ο ιός στο σπίτι μου. Απ’ αυτόν κολλήσαμε και οι υπόλοιποι με τα συμπτώματα να εκδηλώνονται με διαφορά 1-2 ημερών. Σε τι θα μας βοηθούσαν οι μάσκες, τα sms και τα ωράρια ? Η μήπως θα κάναμε και lockdown μέσα στο σπίτι? Να ζει ο καθένας σε ένα δωμάτιο χωριστά και κάποιος (ποιος???) τρίτος να μας έφερνε να τρώμε. Η μήπως θα έκλεινα τον 20 χρονο μέσα επί 15 μήνες, μην τυχόν και κολλήσει την ίωση εκεί που γυρνάει με παρέες. Δεν μεγάλωσα τα παιδιά μου για να τα στείλω στο ψυχιατρείο!

Τα συμπτώματα των υπολοίπων ήταν ελαφρότατα, από 6 ώρες μέχρι 4 μέρες, δέκατα, βήχα και πονάκια στο σώμα. Αυτός που την πλήρωσε ακριβότερα ήμουν εγώ, ίσως λόγω σωματικής καταπόνησης μιας και τον τελευταίο χρόνο δουλεύω για πέντε!

Επί 10 μέρες είχα δέκατα, χωρίς κανένα άλλο σύμπτωμα. Ούτε βήχα, ούτε δύσπνοια, ούτε ιδιαίτερους πόνους. Απομονωμένος, συμβουλευόμουν φίλους ιδιώτες γιατρούς για το τι πρέπει να κάνω. Την 11η μέρα, κάποια μείωση στον κορεσμό Ο2 και μια αίσθηση αδυναμίας, με οδήγησαν να αναζητήσω θεραπεία δραστικότερη απ’ τα Ντεπον. Τότε ανακάλυψα ότι δεν μπορούσα να πάω οπουδήποτε αλλού εκτός από κρατικό “νοσοκομείο αναφοράς”. Ούτε σε ιδιώτη γιατρό, ούτε σε ιδιωτικό θεραπευτήριο. Σημειώνω ότι η ιδιωτική μου ασφάλεια μου καλύπτει νοσηλεία σε οποιαδήποτε κλινική και για οποιαδήποτε αιτία. Πλην covid. !!! Μου το ανακοίνωσαν 3 ιδιωτικές κλινικές και, δύσπιστος, επικοινώνησα και με την ασφαλιστική εταιρία, η οποία επιβεβαίωσε ότι πράγματι, δια νόμου, δεν μπορώ να πάω πουθενά αλλού.

Η αντιμετώπιση του covid είναι ΚΡΑΤΙΚΟ ΜΟΝΟΠΩΛΙΟ. Και όσα μας λένε οι γιατροί φίλοι μας, τα λένε off the record. Δεν μπορούν ούτε να γνωμοδοτήσουν, ούτε να συνταγογραφήσουν.

Ετσι, λοιπόν ήρθα σε επαφή με το δημόσιο σύστημα υγείας, μετά από πολλά – πολλά χρόνια. Επισκέφτηκα το «νοσοκομείο αναφοράς» 2 φορές. Με βρήκαν ασθενή, αλλά με διώξαν με κάτι χαπάκια, και τις 2 φορές. Την τρίτη φορά, αφού η κατάστασή μου είχε επιδεινωθεί, με έβαλαν μέσα για νοσηλεία. Η οποία νοσηλεία συνίστατο στην χορήγηση Ρεμ ντεσιβιρ επί 5 μέρες. Απ’ το πρώτο βράδυ εξαφανίστηκε ο πυρετός και απ΄την επόμενη μέρα η βελτίωση ήταν θεαματική. Τις επόμενες 5 μέρες απ’ τις 10 συνολικά που έμεινα μέσα, δεν μου έγινε καμία άλλη θεραπεία, παρά μόνο η χορήγηση οξυγόνου προς αποκατάσταση του πνεύμονα. Όπως μου είπαν αργότερα είχα βλάβες στον πνεύμονα επειδή δεν μου χορηγήθηκε το Ρεμ ντεσιβιρ εγκαίρως.

Φυσικά προκάλεσα συζητήσεις με τους γιατρούς, η περίληψη των οποίων ακολουθεί:

- Ηρθα 2 φορές και με διώξατε! Αν ήμουν καλά θα ερχόμουνα? Αφού και τις δυο φορές βρήκατε κλιμακούμενες βλάβες, τι περιμένατε? Να περάσουν μόνες τους? Εδώ το χέρι σου κόβεις με το κουζινομάχαιρο, κι αν δεν το αντιμετωπίσεις αμέσως θα τρέχεις και δε θα φτάνεις. Κι εσείς με διώξατε 2 φορές, ενώ βλέπατε σαφή επιδείνωση!

– Ναι, έχετε δίκαιο, αλλά έτσι λένε τα πρωτόκολλα !

- Δηλαδή, τι λένε? Ότι τρενάρουμε την εισαγωγή μέχρι ο ασθενής να μην μπορεί να σταθεί?

- - Ναι, κάπως έτσι. Για να μην γεμίζουν τα κρεβάτια.

- Μα, οι θάλαμοι ήταν μισοί!

- - Ετσι λένε τα πρωτόκολλα.!

- Και γιατί δεν μου δίνατε αγωγή απ’ την πρώτη μέρα, έστω και χωρίς εισαγωγή?. Η διαδικασία να πηγαινοέρχομαι και να με εξετάζετε κάθε 2-3 μέρες περισσότερο χρόνο πήρε απ’ ότι αν με φέρνατε 1 ώρα τη μέρα για 5 μέρες για να μου δώσετε το φάρμακό σας. Κάπως έτσι δεν γίνεται κι η αιμοκάθαρση? Δεν θα μπορούσε να γίνει και σ’ αυτή την περίπτωση?

– Ναι, ίσως μπορούσε, χρειάζεται μια άλλη οργάνωση, αλλά έτσι λένε τα πρωτόκολλα !

- Κι αφού δεν έχετε την οργάνωση και τα μέσα που θα θέλατε, γιατί δεν αφήνετε τις ιδιωτικές κλινικές και τους ιδιώτες γιατρούς να βοηθήσουν τους ασθενείς? Γιατί κάνατε αυτή την αρρώστια κρατική υπόθεση, κρατικό μονοπώλιο? Τι το ιδιαίτερο έχει? Σιγά τη θεραπεία! Μόνο εσείς ξέρετε να δίνετε Ρεμ ντεσιβιρ?

- Ε, ναι αυτό θα βοηθούσε κι εμάς αλλά δεν αποφασίζουμε εμείς. Αυτές είναι κρατικές αποφάσεις.

- Είναι κρατικές αποφάσεις οι οποίες στηρίζονται στη δική σας συνεργασία. Κι εσείς δεν είστε τίποτα αγράμματοι κι ανεπάγγελτοι που τρέμετε μήπως δεν ανανεωθεί η σύμβασή σας στο Δήμο. Εσείς είστε επιστήμονες γιατροί, περιζήτητοι διεθνώς και φάγατε χρόνια στα θρανία. Το ίδιο έκανα κι εγώ, αν και όχι στην ιατρική, αλλά εύκολα μπορώ να έρθω στη θέση σας. Όταν σας ανακοινώνει ο κάθε εγκάθετος πολιτικάντης τα «πρωτόκολλα» η επιστημονική σας συνείδηση δεν επαναστατεί? Η αξιοπρέπειά σας δεν θίγεται? Ακόμα κι αν ο πολιτικάντης βάζει μπροστά άλλους γιατρούς, εσείς δεν καταλαβαίνετε ότι κάτι δεν πάει καλά?

- Καταλαβαίνουμε και πολύ καλά μάλιστα. Αλλά είμαστε ανοργάνωτοι και υπάλληλοι. Εχουμε μάθει να ακολουθούμε οδηγίες πιστά.

- Ναι, σας θυμάμαι απ’ το Πανεπιστήμιο! Δεν αντιλαμβάνεστε, όμως ότι γίνεστε το πάτημα και το όργανο, ώστε μια μέτρια ίωση, δια της μονοπωλιακής κρατικής αντιμετώπισής της, να μετατραπεί σε αφορμή κατάλυσης του πολιτεύματος?

- Κοιτάξτε κε Κουκούτση. Οι περισσότεροι γιατροί ποτέ δεν είχαν το χρόνο να σκεφτούν τέτοια πράγματα. Οι λίγοι που εμβαθύνουν, διαπιστώνουν ότι δραστηριοποιούνται επαγγελματικά μέσα σε μια «έρημο» αδιαφορίας και ιδιοτέλειας. Ποιος θα ρισκάρει τις σχέσεις του με τους ανωτέρους του και με το «σύστημα» γενικώς, ώστε να επαναστατήσει προτάσσοντας την επιστημονική ευσυνειδησία ? Τέτοιοι, όχι μόνο γιατροί, αλλά άνθρωποι, είναι ελάχιστοι.

Αυτή είναι η προσέγγιση των κρατικών γιατρών στο θέμα. Οσων μίλησα. Είναι υπάκουοι.

Ευτυχώς πέρασα τη μπόρα χωρίς να μου μείνουν μόνιμες βλάβες, όπως χθεσινή εξέταση έδειξε. Εγώ ήμουν τυχερός. Δεν είχα άλλα νοσήματα και επανήλθα σύντομα. Όμως όλες οι περιπτώσεις δεν είναι ίδιες. Είδα ανθρώπους μικρότερους από μένα, να υποφέρουν και να αργούν πολύ να αποκατασταθούν, λόγω άλλων νοσημάτων.

Η μοναδική αιτία της κατάστασής τους δεν είναι άλλη από την καθυστερημένη χορήγηση του κατάλληλου φαρμάκου που δεν είναι πάντα το ίδιο για όλους. Πάντως για την μεγάλη πλειοψηφία των περιπτώσεων, τα φάρμακα είναι διαθέσιμα. Απλά η καθυστερημένη χορήγησή τους επιδεινώνει την κατάσταση και κάνει την ανάρρωση σαφώς δυσκολότερη.

Εχοντας πλέον προσωπική εμπειρία, μπορώ να επιβεβαιώσω τις προηγούμενες απόψεις μου και να τις ενισχύσω με τις μαρτυρίες πληθώρας άλλων ασθενών.

Το πρόβλημα δεν είναι ο ιός. Είναι τα «πρωτόκολλα». Αν δεν είσαι ετοιμοθάνατος δεν σε βάζουν μέσα. Κι αλλού δεν μπορείς να πας. Και τα φάρμακα που χρειάζεσαι μόνο εκεί τα ‘ χουν κι αλλού δεν τα επιτρέπουν.

Η τέλεια παγίδα. Σε παγκόσμια κλίμακα. Αυτό το σκηνικό δεν μπορεί παρά να το σχεδίαζαν χρόνια. Μια μέτρια ίωση την κάνουν thriller, τη διαφημίζουν στην κρατικοδίαιτη τηλεόραση, αποσιωπούν τη θεραπεία και θεοποιούν τα αδοκίμαστα πειραματικά εμβόλια.

Προς Θεού, δεν είμαι εναντίον των εμβολίων. Είμαι εναντίον του τσαρλατανισμού και της ψυχολογικής πίεσης στον αδαή, φοβισμένο λαό, ώστε να δεχθεί εκβιαστικά να εισάγει στον οργανισμό του ένα αδοκίμαστο σκεύασμα με άγνωστες, αν και θρυλούμενες βλαβερές συνέπειες.

Εφόσον υπάρχουν φάρμακα, θα έπρεπε αυτά να είναι η βάση της αντιμετώπισης της ίωσης. Όλα τα υπόλοιπα είναι ύποπτα. Όπως και το κρατικό μονοπωλιο επί της ασθένειας. Είναι προφανές σε κάθε νοήμονα, πως το θέμα δεν είναι ιατρικό, είναι βαθιά πολιτικό.

Αν και το lobby των φαρμακο- εταιριών είναι πανίσχυρο και εύκολα θα μπορούσε κάποιος να ισχυριστεί, όπως πολλοί κάνουν, πως οι μίζες πάνε κι έρχονται, εγώ δεν πιστεύω ότι αυτός είναι ο βασικός λόγος της «τρέλας» με τα εμβόλια. Πιστεύω ότι η πραγματική αιτία είναι η εκπαίδευση του κόσμου να δέχεται αδιαμαρτύρητα παρεμβάσεις στο άτομό του, ξεκινώντας απ’ το σώμα του, στο όνομα μιας «ασφάλειας» που, παρά την προπαγάνδα, κανείς δεν απήλαυσε μέχρι σήμερα.

Αν, υπό το κράτος του φόβου, δέχεσαι να εισαχθούν αδοκίμαστες ουσίες στο σώμα σου και ενδίδεις σε όλες τις δυστοπικές προβλέψεις του καθεστώτος, με free passes, και QR – codes για είσοδο σε μαγαζιά και μέσα μεταφοράς, τότε ποιο είναι το όριο ? Τι ΔΕΝ δέχεσαι? Είναι προφανές ότι η προσωπικότητα καταλύεται και η ατομική συνείδηση εξαυλώνεται. Ο πολίτης μετατρέπεται σε ένα υπάκουο cyborg, αντίστοιχο των δούλων του Μεσαίωνα.

Από που όμως ξεκίνησε αυτό? Ποιος το οργάνωσε? Με λογικούς συνειρμούς, όπως οι γιατροί του δικού μου «νοσοκομείου αναφοράς» είναι υπάκουοι, συμβιβασμένοι με τους ανωτέρους τους, η σκάλα ανεβαίνει προς τα πάνω και φτάνουμε στον ΠΟΥ. Από κει αρχίζουν όλα. Όταν ο ΠΟΥ σου λέει ότι έχουμε φονική πανδημία και τα σωστά πρωτόκολλα είναι αυτά και κλείστε τον κόσμο μέσα, τότε ποιο εθνικό Υπουργείο Υγείας θα σηκώσει κεφάλι και θα έχει αντίρρηση?

Ο ΠΟΥ που τον έχει η Κίνα στο χέρι. Απ’ όπου ξεκίνησε η όλη ιστορία. Και όλως τυχαίως, ο ΠΟΥ έχει έδρα στη Γενεύη, όπου και το WEF, ο πρόεδρος του οποίου δημοσίευσε τον Ιούνιο του 2020 το The Great Reset.

Ποια η σχέση Κίνας, ΠΟΥ, WEF και μεγάλων τεχνολογικών εταιριών ? Πως το σύμπλεγμα αυτό συνδέεται με τον σχεδιασμό και την διαχείριση της « Πανδημίας»? Αυτό είναι το ερώτημα που κανείς δεν τολμά να θέσει δημοσίως. Και να το θέσει, την άλλη μέρα «κατεβαίνει» το post ή το video. Ποιος έχει συμφέρον να λογοκρίνει κάθε άποψη αντίθετη προς την επίσημη?

Σκοπός της υπαρκτής και οφθαλμοφανούς παγκόσμιας πλεκτάνης του κορωνοιού, δεν είναι τίποτα άλλο απ’ την ακύρωση των Δυτικών πολιτευμάτων και την επιστροφή στο Μεσαίωνα.

Είναι η επέκταση του Κινέζικου μοντέλου σε παγκόσμια κλίμακα που βρίσκει προσωρινούς συμμάχους τους τεχνολογικούς κολοσσούς.

Οι νέοι φεουδάρχες δεν έχουν πλέον κάστρα, τσιφλίκια και δουλοπάροικους. Είναι οι δημιουργοί και χειριστές της νέας τεχνολογίας, τα κάστρα τους είναι οι «πλατφόρμες» και δουλοπάροικοι οι απλοί χρήστες της τεχνολογίας αυτής. Μεγάλος στόχος του, όντως, εμπνευσμένου project covid-19, είναι η διάλυση της οικονομίας και η επανασύστασή της σε on-line βάση. Οι επόμενες φάσεις του έργου είναι τραγικές και, αλίμονο, ο θεατής ακόμα δεν κατάλαβε ότι το thriller είναι γεμάτο δικό του αίμα.

Ζούμε ιστορικές στιγμές, θα ήταν εύκολο να πούμε «ο καθένας ας αναλάβει τις ευθύνες του», αλλά νομίζω πως ο κύβος ερίφθη. Ο δυτικός πολιτισμός καταρρέει υπό το βάρος της ευδαιμονίας που δημιούργησε και της μαλθακότητας που αυτή έφερε.

Της θαλπωρής της υπακοής. Προτιμάει να πάψει να ζει για να μην αρρωστήσει.

Η επιχείρηση Covid είναι κομβικής σημασίας για την επιστροφή στο Μεσαίωνα έστω και με τεχνολογικό χιτώνα. Ούτως ή άλλως η πρόοδος της ανθρωπότητας προυποθέτει τη λειτουργία πολιτικών θεσμών. Αυτή όμως αναστέλλεται με την πρόφαση του «εκτάκτου» της κατάστασης.

Το κόλπο είναι τόσο καλά σχεδιασμένο που η λύση θα έρθει από εκεί που κανείς δεν περιμένει. Μάλλον απ’ την ίδια την τεχνολογία. Η συνέχεια επί της οθόνης…