Καθυστερημένο επετειακό
τις 29 Μαΐου, όπως κάθε χρόνο, πάλι είχαμε θρήνους (μας πήραν τημΜπόλιν) καί ψαλμωδίες· κι ευχολόγια (θα την ξαναπάρουμε… «πάλι με χρόνια με καιρούς»… θα ξαναλειτουργήσει η Αγιασοφιά… – κτλ κτλ). Πάλι τα ίδια, με τους «σαπιοδάσκαλους σαπιορήτορες-αναφορατζήδες» κάθε εθνικής επετείου, κατά τον μεγάλο Περικλή Γιαννόπουλο.
Προσωπικώς, ουδόλως θρηνώ γιά μιά πόλη / ομάδα ανθρώπων, που κατάφερε κι έβγαλε τα μάτια της με τα χέρια της – καί το προσπαθούσε χρόνια αυτό, μετά μανίας. Μόνο στους ήρωες που την υπερασπίστηκαν απονέμω τιμές.
Αν είναι να θρηνήσουμε γιά κάποια ημερομηνία αλώσεως τηςΜπόλης, τότε πρέπει να θρηνούμε γιά την 13η Απριλίου 1204· οι δε συνετοί ίστορες, να θρηνούμε γιά όλα τα χρόνια που πέρασαν, από τότε που ο παραπαίων Βασίλειος Β’ Βουλγαροκτόνος έβαλε το στέμμα στο κεφάλι του άχρηστου αδερφού του, του Κωνσταντίνου Θ’ Μονομάχου. (Διαβάστε καί κανένα βιβλίο του Κυριαζή, ωρέ!) Από τότε πήρε τον άγριο κατήφορο η Αυτοκρατορία (βλέπε Μαντζικέρτ, ως άμεση συνέπεια του να φορτώνεις τη διοίκηση μιάς αυτοκρατορίας στον κόκκορα)… με την εξαίρεση, ίσως, των Κομνηνών, που έδιωξαν τους Νορμανδούς. (Τους έδιωξαν προσωρινώς, γιά …εφτά αιώνες. Οι Νορμανδοί μας ξανακουβαλήθηκαν εδώ περί το 1821, ως «Άγγλοι» – με τις γνωστές συνέπειες.)
Καί στο μεσοδιάστημα των δύο αλώσεων, να οργιάζουν οι ούλτρα ανθέλληνες συνομώτες τύπου Φελλού.
Αυτά, κύριοι, γιά τον «πραγματικό Έλληνα», που ανακαλύψατε εσχάτως.]
Τώρα, όσον αφορά το να ξαναπάρουμε τημΜπόλιν…
Αν ρωτάτε εμένα, να την ξαναπάρουμε, ναί· αλλά γιά τους εξής λόγους, όχι αυτούς που νομίζετε:
Άρα, εμείς τί ακριβώς τα θέλουμε τα Στενά, γεωστρατηγικώς πως; σκοπεύουμε να επιτεθούμε ποτέ στη Ρωσσία; Αλλά καί στους ειρηνικούς καιρούς… γιά σκεφθήτε, τί ακριβώς παράγουν οι Παρευξείνιες χώρες, ώστε να κάνουμε εμπόριο μαζί τους; Ποιά βιομηχανία έχει πχ η Ρωσσία; επιστήμονες μεν έχει, αλλά παράγει τίποτε κινητά, μήπως, καί δή σε καλύτερες τιμές απ’ τους Κορεάτες; Ή θ’ αγοράσουμε τίποτε αυτοκίνητα από τη Μολδαβία; (Γιά χαβιάρι σε καλή τιμή, όμως, το συζητάμε! lol!!!)
Μονάχα γιά να πουλάμε πορτοκάλια σ’ όλους αυτούς, χρειάζονται τα Στενά. Οι Έλληνες δεν είμαστε Άγγλοι, να σκεφτόμαστε σαν …τοιούτοι!
Άρα, ρέ Εργοδότη, μας λες γενικώς να κάτσουμε στ’ αυγά μας ως έθνος;
Όχι… το αντίθετο ακριβώς. Αλλά με άριστα οργανωμένο σχέδιο, καί προσεκτικά.
Αν είναι να ξαναπάρουμε τημΜπόλιν γιά γεωστρατηγικούς λόγους, θα το κάνουμε μονάχα γιά να τη σπάσουμε στα λαμόγια του πλανήτη (που ονειρεύονται κατακτήσεις).
Όμως, ναί, έχουμε σχέδια δικά μας, να επεκτείνουμε την Ελλάδα· αλλά όχι ακριβώς γιά «κατακτήσεις», ούτως ειπείν. Γιά επανάκτηση ανέκαθεν Ελληνικών εδαφών.
Στα πλαίσια αυτά, ηΜπόλις ΔΕΝ είναι ο πρώτος στόχος μας. Ο πρώτος ΕΘΝΙΚΟΣ στόχος μας είναι η περιοχή «Τροία» – Νίκαια – Άγκυρα. Καί γιά να τον κατακτήσουμε, θα πέσει -αν χρειαστεί- νεκρός μέχρι κι ο τελευταίος μαχόμενος βάρβαρος! lol!!!
Γιατί;
Γιατί, όμως;
Αυτό, Α-ΠΑ-ΓΟ-ΡΕΥ-Ε-ΤΑΙ. Κι όποιος πάει κόντρα, καλύτερα να έχει ήδη συντάξει τη διαθήκη του – δεμπανά ‘χει δέκα χιλιάδες πυρηνικές κεφαλές!
Η Νίκαια ήταν έδρα της Α’ Οικουμενικής Συνόδου, αλλά κι έδρα αυτοκρατορίας (μετά το 1204). Άρα, φαίνεται πως ο Βατάτζης είχε δίκιο, που έλεγε στους ξεπεσμένους άρχοντες της κατακτημένης Μπόλης του 1204 (που κατέφυγαν ικέτες σ’ αυτόν) : «- Εδώ είναι το καλό το πράμα, κι όχι εκεί, απ’ όπου φύγατε!»
Γιατί; Διότι φαίνεται πως γνώριζε μιά κρυμμένη, παλιά ιερή Γεωγραφία, που διαχρονικώς την ξέρουν λίγοι – κι απ’ τους «απέξω», την έχουν υποψιαστεί ελάχιστοι. (Ο εξής ένας, δηλαδή! – καί να μην το παινεύομαι! lol!!!)
Γι’ αυτούς τους λόγους, επομένως, ειδικά τον τρίτο, ο πρώτος μας εθνικός στόχος οφείλει να είναι Αγκύραζε.
Όμως, θα σας το ξηγήσω τ’ όνειρο άλλη φορά· σε κάποια απ’ τις προσεχείς αναρτήσεις, όταν θα ‘χω τελειώσει καί τα σχήματα.
Ως τότε, ας φροντίσουμε όλοι να μή μας έρθει κατακέφαλα ένα νέο 1453· διότι, οι καταστάσεις που ζούμε σήμερα, είναι επανάληψη του 1452.
Υγ: Η αφεντιά μου, ως καταγόμενος με βαθύτατες ρίζες από την κυρίως Ελλάδα, δεν διανοούμαι κάν ότι το διοικητικό κέντρο της Ελλάδας του μέλλοντος θα φύγει από τον Ελλαδικό κορμό. (Καί δεν είναι μονάχα συναισθηματικοί οι λόγοι.) Αλλά, τα εθνικά μας συμφέροντα είναι τα εθνικά μας συμφέροντα – καί ΔΕΝ τα συζητάμε
τις 29 Μαΐου, όπως κάθε χρόνο, πάλι είχαμε θρήνους (μας πήραν τημΜπόλιν) καί ψαλμωδίες· κι ευχολόγια (θα την ξαναπάρουμε… «πάλι με χρόνια με καιρούς»… θα ξαναλειτουργήσει η Αγιασοφιά… – κτλ κτλ). Πάλι τα ίδια, με τους «σαπιοδάσκαλους σαπιορήτορες-αναφορατζήδες» κάθε εθνικής επετείου, κατά τον μεγάλο Περικλή Γιαννόπουλο.Προσωπικώς, ουδόλως θρηνώ γιά μιά πόλη / ομάδα ανθρώπων, που κατάφερε κι έβγαλε τα μάτια της με τα χέρια της – καί το προσπαθούσε χρόνια αυτό, μετά μανίας. Μόνο στους ήρωες που την υπερασπίστηκαν απονέμω τιμές.
Αν είναι να θρηνήσουμε γιά κάποια ημερομηνία αλώσεως τηςΜπόλης, τότε πρέπει να θρηνούμε γιά την 13η Απριλίου 1204· οι δε συνετοί ίστορες, να θρηνούμε γιά όλα τα χρόνια που πέρασαν, από τότε που ο παραπαίων Βασίλειος Β’ Βουλγαροκτόνος έβαλε το στέμμα στο κεφάλι του άχρηστου αδερφού του, του Κωνσταντίνου Θ’ Μονομάχου. (Διαβάστε καί κανένα βιβλίο του Κυριαζή, ωρέ!) Από τότε πήρε τον άγριο κατήφορο η Αυτοκρατορία (βλέπε Μαντζικέρτ, ως άμεση συνέπεια του να φορτώνεις τη διοίκηση μιάς αυτοκρατορίας στον κόκκορα)… με την εξαίρεση, ίσως, των Κομνηνών, που έδιωξαν τους Νορμανδούς. (Τους έδιωξαν προσωρινώς, γιά …εφτά αιώνες. Οι Νορμανδοί μας ξανακουβαλήθηκαν εδώ περί το 1821, ως «Άγγλοι» – με τις γνωστές συνέπειες.)
Καί στο μεσοδιάστημα των δύο αλώσεων, να οργιάζουν οι ούλτρα ανθέλληνες συνομώτες τύπου Φελλού.
- Τί να θρηνήσει κανείς, λοιπόν, που ο Μεχμέτ ο Β’, ο -καραγλειφτικώς πως- αποκαλούμενος Φατίχ (Πορθητής – διότι κατάφερε μετά από ενάμιση μήνα να εκπορθήσει μιά μάντρα παλαιών υλικών), πήρε τημΜπόλιν, την ουσιαστικώς άνευ υπερασπιστών;…
- Τί να θρηνήσει, που οι αρχοντάδες της, ακόμη καί στο παρά πέντε, σκάβανε τον λάκκο των όσων είχανε λίγο μυαλό κι οργανώνανε την άμυνα;
- Τί να θρηνήσει, που τα λαμόγια είχαν χεστεί γιά Ιστορία κι ιδέες καί πατρίδες καί σύμβολα, κι απέβλεπαν μονάχα στο πώς θα γλείψουν τους Τουρκαλάδες μετά (αλλά καί …πρίν) την -σίγουρη- άλωση, γιά να διατηρήσουν τις θέσεις τους καί τα προνόμιά τους;
Αυτά, κύριοι, γιά τον «πραγματικό Έλληνα», που ανακαλύψατε εσχάτως.]
Τώρα, όσον αφορά το να ξαναπάρουμε τημΜπόλιν…
Αν ρωτάτε εμένα, να την ξαναπάρουμε, ναί· αλλά γιά τους εξής λόγους, όχι αυτούς που νομίζετε:
- Γιά τους καλλιτεχνικούς της θησαυρούς. Πχ την Αγία Σοφία, ή τη Μονή Χώρας (Καχριγιέ Τζαμί), με τα φανταστικά ψηφιδωτά. Συν το αρχαιολογικό μουσείο, με τη σαρκοφάγο του Μ. Αλεξάνδρου – «μικρό Παρθενώνα», που το ίδρυσε ο γυιός Έλληνα, αρπαγμένου -ως βρέφος- μετά τη σφαγή της Χίου, ο Οσμάν Χαμντή Μπέης.
- Γιά τους γαστριμαργικούς της θησαυρούς (βλέπε «Πολίτικη κουζίνα»). Άμα δεν φάγατε παγωτά ιδιοκατασκευής (όχι βιομηχανίας) στημΜπόλιν, ή σιροπιαστά στον πεζόδρομο Ιστικλάλ (με τα παλιά τραμάκια), δεν έχετε ζήσει τίποτε από κουζινοεμπειρίες!
- Καί γιά λόγους νοσταλγίας των Ελλήνων, καταγομένων απ’ αυτήν καί μή.
Άρα, εμείς τί ακριβώς τα θέλουμε τα Στενά, γεωστρατηγικώς πως; σκοπεύουμε να επιτεθούμε ποτέ στη Ρωσσία; Αλλά καί στους ειρηνικούς καιρούς… γιά σκεφθήτε, τί ακριβώς παράγουν οι Παρευξείνιες χώρες, ώστε να κάνουμε εμπόριο μαζί τους; Ποιά βιομηχανία έχει πχ η Ρωσσία; επιστήμονες μεν έχει, αλλά παράγει τίποτε κινητά, μήπως, καί δή σε καλύτερες τιμές απ’ τους Κορεάτες; Ή θ’ αγοράσουμε τίποτε αυτοκίνητα από τη Μολδαβία; (Γιά χαβιάρι σε καλή τιμή, όμως, το συζητάμε! lol!!!)
Μονάχα γιά να πουλάμε πορτοκάλια σ’ όλους αυτούς, χρειάζονται τα Στενά. Οι Έλληνες δεν είμαστε Άγγλοι, να σκεφτόμαστε σαν …τοιούτοι!
Άρα, ρέ Εργοδότη, μας λες γενικώς να κάτσουμε στ’ αυγά μας ως έθνος;
Όχι… το αντίθετο ακριβώς. Αλλά με άριστα οργανωμένο σχέδιο, καί προσεκτικά.
Αν είναι να ξαναπάρουμε τημΜπόλιν γιά γεωστρατηγικούς λόγους, θα το κάνουμε μονάχα γιά να τη σπάσουμε στα λαμόγια του πλανήτη (που ονειρεύονται κατακτήσεις).
Όμως, ναί, έχουμε σχέδια δικά μας, να επεκτείνουμε την Ελλάδα· αλλά όχι ακριβώς γιά «κατακτήσεις», ούτως ειπείν. Γιά επανάκτηση ανέκαθεν Ελληνικών εδαφών.
Στα πλαίσια αυτά, ηΜπόλις ΔΕΝ είναι ο πρώτος στόχος μας. Ο πρώτος ΕΘΝΙΚΟΣ στόχος μας είναι η περιοχή «Τροία» – Νίκαια – Άγκυρα. Καί γιά να τον κατακτήσουμε, θα πέσει -αν χρειαστεί- νεκρός μέχρι κι ο τελευταίος μαχόμενος βάρβαρος! lol!!!
Γιατί;
Γιατί, όμως;
- Πρώτον, διότι ο Τρωϊκός Πόλεμος δεν τελείωσε ποτέ, καί ΠΡΕΠΕΙ να τον τελειώσουμε.
- Δεύτερον, επειδή μου τη σπάνε οι διάφοροι βάρβαροι της «γεωστρατηγικής», στους οποίους δεν πέφτει ΚΑΝΕΝΑΣ ΛΟΓΟΣ στη διαχείριση ανέκαθεν Ελληνικών εδαφών.
Αυτό, Α-ΠΑ-ΓΟ-ΡΕΥ-Ε-ΤΑΙ. Κι όποιος πάει κόντρα, καλύτερα να έχει ήδη συντάξει τη διαθήκη του – δεμπανά ‘χει δέκα χιλιάδες πυρηνικές κεφαλές!
- Τρίτον, επειδή υπάρχουν λόγοι πολλάκις ανώτεροι της (μην ξεχνάτε, βαρβαρικής συλλήψεως) «γεωστρατηγικής».
Η Νίκαια ήταν έδρα της Α’ Οικουμενικής Συνόδου, αλλά κι έδρα αυτοκρατορίας (μετά το 1204). Άρα, φαίνεται πως ο Βατάτζης είχε δίκιο, που έλεγε στους ξεπεσμένους άρχοντες της κατακτημένης Μπόλης του 1204 (που κατέφυγαν ικέτες σ’ αυτόν) : «- Εδώ είναι το καλό το πράμα, κι όχι εκεί, απ’ όπου φύγατε!»
Γιατί; Διότι φαίνεται πως γνώριζε μιά κρυμμένη, παλιά ιερή Γεωγραφία, που διαχρονικώς την ξέρουν λίγοι – κι απ’ τους «απέξω», την έχουν υποψιαστεί ελάχιστοι. (Ο εξής ένας, δηλαδή! – καί να μην το παινεύομαι! lol!!!)
Γι’ αυτούς τους λόγους, επομένως, ειδικά τον τρίτο, ο πρώτος μας εθνικός στόχος οφείλει να είναι Αγκύραζε.
Όμως, θα σας το ξηγήσω τ’ όνειρο άλλη φορά· σε κάποια απ’ τις προσεχείς αναρτήσεις, όταν θα ‘χω τελειώσει καί τα σχήματα.
Ως τότε, ας φροντίσουμε όλοι να μή μας έρθει κατακέφαλα ένα νέο 1453· διότι, οι καταστάσεις που ζούμε σήμερα, είναι επανάληψη του 1452.
Υγ: Η αφεντιά μου, ως καταγόμενος με βαθύτατες ρίζες από την κυρίως Ελλάδα, δεν διανοούμαι κάν ότι το διοικητικό κέντρο της Ελλάδας του μέλλοντος θα φύγει από τον Ελλαδικό κορμό. (Καί δεν είναι μονάχα συναισθηματικοί οι λόγοι.) Αλλά, τα εθνικά μας συμφέροντα είναι τα εθνικά μας συμφέροντα – καί ΔΕΝ τα συζητάμε
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου