Ο Έλλην βασιλιάς των Αθηνών Αιγέας και ο νορβηγός Ægir
(Ο Αιγίων-Ποσειδών κύριος των υδάτων)
Έρευνα & συγγραφή Ιωάννης Βαφίνης
Στην προϊστορική εποχή, μεταξύ της εποχής του χάλκινου και του ηρωικού γένους, στην Αθήνα τον βασιλικό θρόνο κατέχει ο Αιγέας. Ο Αιγέας ήταν γιος του Πανδίονα κι εγγονός του Ερεχθέα. Σύμφωνα με τις πληροφορίες της Χρονογραφίας του Γεωργίου Σύγγελου στην πόλη των Αθηνών βασίλευσε μη' έτη, δηλαδή 48 χρόνια περί του έτους 4.219 από κτίσεως κόσμου. Κατά τον ιστορικό πίνακα χρονολόγησης των Αθηναίων βασιλέων, ο Αιγέας, ήταν ο ένατος στην σειρά Άνακτας της Αττικής πόλης.
Η παρουσία του Αιγέα εμφανίζει μια διττή όψη, την ιστορική και την μυθολογική. Η ιστορική του μορφή συνάδει μ' αυτή που καταγράφηκε από ιστορικούς της ελληνικής κλασσικής περιόδου κι αποτελεί την επιβεβαιωμένη βασιλεία του Αιγέα στην Αθήνα του 1.354 π.Χ. Αντ' αυτού, η μυθολογική όψη του παλαιότατου βασιλέα γίνεται αντιληπτή μέσα από την ετυμολογία του ονόματος και των μυθολογουμένων.
Η ονομασία του Αιγεύς, του θνητού πατέρα του Θησέα, εκ του λήμματος Αίγεν=κυματισμός της θάλασσας(δες εγκυκλ. Ηλίου, λήμμα Αιγεύς), παραπέμπει εις την μορφή του Αιγίου Ποσειδώνα. Η ταυτοποίηση του με τον αθάνατο θεό Ποσειδώνα είναι η διάσταση της μυθολογικής υπόστασης που τον συνδέει με τους γενάρχες θεούς & ήρωες βασιλείς της Ελλάδος.
Ο Αιγίων ή Αιγαίων Ποσειδών ταυτίζεται ή συσχετίζεται τρόπον τινά με τον Αιγέα, τον βασιλέα των Αθηνών. Το στρατηγικό σημείο ανάπτυξης της ναυσιπλοΐας και εμπορικού και πολεμικού στόλου της αρχαίας εποχής ήταν το Αιγαίο πέλαγος. Υπενθυμίζουμε ότι, η ονομασία δόθηκε από τον Θησέα, στο ελληνικό πέλαγος, για να τιμήσει τον άδικο θάνατον του πατέρα του Αιγέα. Αυτό με τη σειρά του υποδηλώνει την απόλυτη κυριαρχία των Ελλήνων Αθηναίων κατά την περίοδο της βασιλείας του προαναφερθέντος Αθηναίου ήρωα.
Ο Αιγέας με την μορφή ενός υδάτινου Θεού και κυρίαρχου των υδάτων[1] σε κάποιο χρονικό σημείο της μυθιστορίας θα συνενωθεί με την πριγκίπισσα Αίθρα, (εκ της αιθρίας λέξεως που σημαίνει καθαρός ολοφώτεινος ουρανός)[2]. Από την συνένωση αυτή θα γεννηθεί ο θείος γόνος Θησεύς. Ο Θησέας, ένα λαμπρό τέκνο του καθάριου ουρανού και του εξαγνισμένου θαλασσινού στοιχείου αναλαμβάνει να λυτρώσει την Αθήνα αλλά και την Ελλάδα, δηλαδή την τότε ανθρωπότητα, από τους διεφθαρμένους ηγέτες, υιούς του Δία (δες Μίνωας Β' εγγονός του Μίνωα Α΄).
Ο Αιγεύς Ποσειδών, με πρωτεύουσα την Αθήνα, διατηρούσε μια θαλάσσια αυτοκρατορία με ισχυρό ναυτικό στόλο. Όσο ο Δαίδαλος ενεργούσε για την τεχνολογική εξέλιξη της πατρίδας του Αθήνας τόσο η πόλη βρίσκονταν στο απόγειο της δυνάμεως της. Όταν ο Δαίδαλος εξορίστηκε στην Κρήτη, τότε ο Μίνωας έγινε ισχυρότερος των Αθηνών και ξεκίνησαν οι πρώτες έριδες. Μοιραίο ήταν να συγκρουστεί το ιερατείο του Ποσειδώνα των Αθηνών με το ιερατείο του Διός της Κρήτης.
Η δύναμη του ιερατείου του Ποσειδώνα ήταν εξαπλωμένη έως τις βόρειες θάλασσες της Ευρώπης. Διαβάζοντας την σκανδιναβική μυθολογία μαθαίνουμε δια την ύπαρξη ενός σημαντικού προσώπου του Αιγκίρ(Aegir). Ο Αιγκίρ ή Εγκίρ ήταν ένας γίγαντας βασιλιάς της θάλασσας. Η υπόσταση του ομοιάζει με την μορφή του Έλληνα θεού Ποσειδώνα. Στο Λεξικό του αρχαίου κόσμου, στο λήμμα Θέτις, αναγράφεται μια λεπτομέρεια της ελληνικής μυθολογίας η οποία θέλει την Θέτιδα ως διαμεσολαβητή της συμμετοχής του θαλάσσιου γίγαντα Αιγαίωνα, με το μέρος του Δία, σε μία συνωμοτική προσπάθεια ανατροπής της εξουσίας από την Ήρα.
Παράλληλα, σύμφωνα με την Σάγκα των Ισλανδών των Σκανδιναβών αλλά και της γερμανικής μυθολογίας, ο Αιγκίρ ήταν μια προσωποποίηση της δύναμης των υδάτων. Στα χαρακτηριστικά του στοιχεία προστίθονται οι αγαστές σχέσεις με τους ουρανιώνες θεούς τους οποίους καλούσε πάντα εις τα οικογενειακά συμπόσια. Οι λεπτομέρειες αυτές δείχνουν μια καθαρή συγγένεια της βορειοευρωπαϊκής μυθολογίας με τα τεκταινόμενα της αρχαίας ελληνικής μυθολογίας.
Επιπλέον, στην προσφάτως εκδιδόμενη εγκυκλοπαίδεια υπό τον τίτλο "Παγκόσμια Μυθολογία", στο λήμμα "Αιγεύς", αναφέρεται η συνταύτιση του βασιλιά των Αθηνών με τον μυθολογικό γίγαντα της Βόρειας Ευρώπης που ονομάζεται Αιγκίρ (Aegir). Κλείνοντας, μπορούμε να προσδιορίσουμε χρονικά την παρουσία και τον αποικισμό των Ελλήνων στις θαλάσσιες βορειοευρωπαϊκές ακτές από τα προϊστορικά κιόλας χρόνια. Ο θαλάσσιος γίγαντας Αιγαίων-Aegir ήταν ένας εξ αυτών των αποικιστών από την περιοχή του Αιγαίου...
Η παρουσία του Αιγέα εμφανίζει μια διττή όψη, την ιστορική και την μυθολογική. Η ιστορική του μορφή συνάδει μ' αυτή που καταγράφηκε από ιστορικούς της ελληνικής κλασσικής περιόδου κι αποτελεί την επιβεβαιωμένη βασιλεία του Αιγέα στην Αθήνα του 1.354 π.Χ. Αντ' αυτού, η μυθολογική όψη του παλαιότατου βασιλέα γίνεται αντιληπτή μέσα από την ετυμολογία του ονόματος και των μυθολογουμένων.
Η ονομασία του Αιγεύς, του θνητού πατέρα του Θησέα, εκ του λήμματος Αίγεν=κυματισμός της θάλασσας(δες εγκυκλ. Ηλίου, λήμμα Αιγεύς), παραπέμπει εις την μορφή του Αιγίου Ποσειδώνα. Η ταυτοποίηση του με τον αθάνατο θεό Ποσειδώνα είναι η διάσταση της μυθολογικής υπόστασης που τον συνδέει με τους γενάρχες θεούς & ήρωες βασιλείς της Ελλάδος.
Ο Αιγίων ή Αιγαίων Ποσειδών ταυτίζεται ή συσχετίζεται τρόπον τινά με τον Αιγέα, τον βασιλέα των Αθηνών. Το στρατηγικό σημείο ανάπτυξης της ναυσιπλοΐας και εμπορικού και πολεμικού στόλου της αρχαίας εποχής ήταν το Αιγαίο πέλαγος. Υπενθυμίζουμε ότι, η ονομασία δόθηκε από τον Θησέα, στο ελληνικό πέλαγος, για να τιμήσει τον άδικο θάνατον του πατέρα του Αιγέα. Αυτό με τη σειρά του υποδηλώνει την απόλυτη κυριαρχία των Ελλήνων Αθηναίων κατά την περίοδο της βασιλείας του προαναφερθέντος Αθηναίου ήρωα.
Ο Αιγέας με την μορφή ενός υδάτινου Θεού και κυρίαρχου των υδάτων[1] σε κάποιο χρονικό σημείο της μυθιστορίας θα συνενωθεί με την πριγκίπισσα Αίθρα, (εκ της αιθρίας λέξεως που σημαίνει καθαρός ολοφώτεινος ουρανός)[2]. Από την συνένωση αυτή θα γεννηθεί ο θείος γόνος Θησεύς. Ο Θησέας, ένα λαμπρό τέκνο του καθάριου ουρανού και του εξαγνισμένου θαλασσινού στοιχείου αναλαμβάνει να λυτρώσει την Αθήνα αλλά και την Ελλάδα, δηλαδή την τότε ανθρωπότητα, από τους διεφθαρμένους ηγέτες, υιούς του Δία (δες Μίνωας Β' εγγονός του Μίνωα Α΄).
Ο Αιγεύς Ποσειδών, με πρωτεύουσα την Αθήνα, διατηρούσε μια θαλάσσια αυτοκρατορία με ισχυρό ναυτικό στόλο. Όσο ο Δαίδαλος ενεργούσε για την τεχνολογική εξέλιξη της πατρίδας του Αθήνας τόσο η πόλη βρίσκονταν στο απόγειο της δυνάμεως της. Όταν ο Δαίδαλος εξορίστηκε στην Κρήτη, τότε ο Μίνωας έγινε ισχυρότερος των Αθηνών και ξεκίνησαν οι πρώτες έριδες. Μοιραίο ήταν να συγκρουστεί το ιερατείο του Ποσειδώνα των Αθηνών με το ιερατείο του Διός της Κρήτης.
Η δύναμη του ιερατείου του Ποσειδώνα ήταν εξαπλωμένη έως τις βόρειες θάλασσες της Ευρώπης. Διαβάζοντας την σκανδιναβική μυθολογία μαθαίνουμε δια την ύπαρξη ενός σημαντικού προσώπου του Αιγκίρ(Aegir). Ο Αιγκίρ ή Εγκίρ ήταν ένας γίγαντας βασιλιάς της θάλασσας. Η υπόσταση του ομοιάζει με την μορφή του Έλληνα θεού Ποσειδώνα. Στο Λεξικό του αρχαίου κόσμου, στο λήμμα Θέτις, αναγράφεται μια λεπτομέρεια της ελληνικής μυθολογίας η οποία θέλει την Θέτιδα ως διαμεσολαβητή της συμμετοχής του θαλάσσιου γίγαντα Αιγαίωνα, με το μέρος του Δία, σε μία συνωμοτική προσπάθεια ανατροπής της εξουσίας από την Ήρα.
Παράλληλα, σύμφωνα με την Σάγκα των Ισλανδών των Σκανδιναβών αλλά και της γερμανικής μυθολογίας, ο Αιγκίρ ήταν μια προσωποποίηση της δύναμης των υδάτων. Στα χαρακτηριστικά του στοιχεία προστίθονται οι αγαστές σχέσεις με τους ουρανιώνες θεούς τους οποίους καλούσε πάντα εις τα οικογενειακά συμπόσια. Οι λεπτομέρειες αυτές δείχνουν μια καθαρή συγγένεια της βορειοευρωπαϊκής μυθολογίας με τα τεκταινόμενα της αρχαίας ελληνικής μυθολογίας.
Επιπλέον, στην προσφάτως εκδιδόμενη εγκυκλοπαίδεια υπό τον τίτλο "Παγκόσμια Μυθολογία", στο λήμμα "Αιγεύς", αναφέρεται η συνταύτιση του βασιλιά των Αθηνών με τον μυθολογικό γίγαντα της Βόρειας Ευρώπης που ονομάζεται Αιγκίρ (Aegir). Κλείνοντας, μπορούμε να προσδιορίσουμε χρονικά την παρουσία και τον αποικισμό των Ελλήνων στις θαλάσσιες βορειοευρωπαϊκές ακτές από τα προϊστορικά κιόλας χρόνια. Ο θαλάσσιος γίγαντας Αιγαίων-Aegir ήταν ένας εξ αυτών των αποικιστών από την περιοχή του Αιγαίου...
Εικόνα εκ της εγκυκλοπαίδειας Παγκόσμια Μυθολογία
που αναφέρεται στην ταύτιση του Έλληνα βασιλιά των Αθηνών
Αιγέα με τον Σκανδιναβό ή Γερμανό βασιλιά Αιγκίρ ή Εγκίρ.
Ο Βασιλιάς της Αθήνας με μακριά γενειάδα στον βράχο του
Σουνίου περιμένει να γυρίσει ο γιος του Θησέας από την Κρήτη
Ο Αιγκίρ (Aegir) βασιλιάς και κύριος των υδάτων στις βόρειες
θάλασσες της Ευρώπης εμφανίζεται με μακριά γενειάδα
και πλησίον του θαλάσσιου πελάγου.
ΥΠΟΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ
[1] Ιδού και τα λεχθέντα της Αποκάλυψης του Ιωάννου περί της αγγελικής οντότητας, του θαλάσσιου ορίζοντα, που κυριαρχεί επί του υδάτινου κόσμου: "Καὶ ἤκουσα τοῦ ἀγγέλου τῶν ὑδάτων λέγοντος· δίκαιος εἶ, ὁ ὢν καὶ ὁ ἦν, ὁ ὅσιος, ὅτι ταῦτα ἔκρινας·"(16.5).
[2] Το όνομα Αίθρα προέρχεται από την λέξη Αιθήρ και Αιθέρας, δηλαδή καθαρός/αγνός. Ο Αιθέρας, σύμφωνα με τον Αριστοτέλη, είναι το πέμπτο στοιχείο της φύσης. Ο Αιθήρ απλώνεται σε όλα τα μήκη κα πλάτη του ουρανού και αποτελεί την κύρια αιτία που όλα τα έμβια όντα στον πλανήτη γη ζούνε χωρίς να τους κατακαίει η ηλιακή ακτινοβολία. Σύγχρονοι μελετητής πιστεύουν ότι ο αιθέρα διαχέεται σε όλο το σύμπαν ωσάν μία θαλάσσια αύρα. Εν κατακλείδι, ένας θείος γόνος, εκ του υδάτινου στοιχείου του πλανήτη Ποσειδώνα και κατ' επέκταση το άστρο Σείριος, κατήλθε εις την γη και εγκολπώθηκε σε αιθέρια ουράνια μήτρα και γεννήθηκε ο θείος ήρωας Θησέας. Σύμφωνα με μυθολογικά απόρρητα, ο Θησέας, κατά τους αρχαίους μυθογράφους, συμβόλιζε τον ανατέλλοντα ήλιο εκ της θαλάσσης. Άλλωστε, ο γιος του Αιγαία θεωρούνταν ταυτόχρονα και γόνος του Κυρίου των υδάτων, του οποίου η παρουσία ως Θεού και δημιουργού του σύμπαντος κόσμου εκδηλώνεται και στην Αποκάλυψη του Ιωάννου. Έτσι, προκύπτει πως, ο Θησέας ήλθε ως απεσταλμένος του Θεού για να αποκαταστήσει στην ανθρωπότητα την δικαιοσύνη και την θηριώδη επιβολή της μινωταυρικής τυραννίας. Κατ' ουσίαν, ως απεσταλμένος ποσειδωνιάτης εκ του τριπλού άστρου του Σειρίου, κατατρόπωσε τις δυνάμεις του σκότους των οφιονείδων διογενών (των υποτιθέμενων διογενών που εφάρμοζαν πειράματα τερατογενών ανθρωπογεννέσεων) εκ του άστρου της Περιστεράς(δες Πλειάδες), που προσπάθησαν να εγκαθιδρύσουν την αντίθεη κοσμοκρατορία τους επί της νήσου Κρήτης. Πολλοί εκ των Κρητών παραπλανήθηκαν πιστεύοντας ότι, οι νεοεισαχθέντες αστρικοί επισκέπτες, εκ του άστρου της Περιστεράς, ήταν φιλικοί, ομογενείς κι εκπρόσωποι του Ιδαίου Ζευς. Όταν όμως κατάλαβαν το λάθος τους ήταν πλέον αργά. Αργότερα, μετά από σωρεία γεγονότων, συντάχθηκαν με το μέρος του νικητή, δηλαδή του Αθηναίου πρίγκιπα Θησέα, και τον αναγόρευσαν βασιλέα της Κρήτης, όπως αναγράφεται στο λεξικό του Σουίδα. Διαφαίνεται, εκ τούτου, η κυριαρχία του Αθηναϊκού κράτους εις την μεγαλόνησο κατά τα τριακοστά και δύο έτη της βασιλείας του Θησέα εις την Αθήνα. Υπάρχει μάλιστα η πληροφορία ότι ένας δεσμός αιώνιας φιλίας ένωσε τους Μινωίτες Κρήτες με τους Αθηναίους, ώστε οι πρώτοι ορκίστηκαν να μην πολεμήσουν ποτέ εναντίον των Αθηναίων. Αυτό σημαίνει ότι, αναγνώρισαν τον Θησέα ως ελευθερωτές κι ως εκ τούτου κι όλους τους Αθηναίους!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου