ΟΙ ΣΥΝΔΕΣΕΙΣ ΤΩΝ ΥΞΩΣ ΜΕ ΤΟΥΣ ΕΒΡΑΙΟΥΣ[Μέρος Γ΄]

ΜΕΡΟΣ Γ΄
Οι τοποθετήσεις του Φλάβιου Ιώσηπου

Φλάβιος Ιώσηπος - ο κορυφαίος Ιουδαίος
συγγραφέας

Ο Φλάβιος Ιώσηπος (37 - 100 μ.χ.)  ήταν κορυφαίος Ιουδαίος ιστορικός και συγγραφέας και μέλος της Ιουδαικής θρησκευτικής παράταξης των Φαρισαίων, έγινε Ρωμαίος πολίτης και αφοσιώθηκε στην λογοτεχνία ολοκληρώνοντας τα δύο κορυφαία έργα του Ιστορία των Ιουδαικών πολέμων και Ιουδαική  Αρχαιολογία. Στο έργο του Ιουδαική Αρχαιολογία προσπάθησε με κάθε μέσο να τονίσει την ανωτερότητα του Ιουδαικού λαού όπως επίσης να κατοχυρώσει την ιστορική αλήθεια όλων των γεγονότων που περιγράφονται απο την βίβλο. Στο θέμα των Αιγυπτιακών γεγονότων σημαντικότερες πηγές του ήταν ο κορυφαίος Αιγύπτιος συγγραφέας Μανέθωνας (3ος αι. π.χ.) για τους Υξώς ο Μανέθωνας είχε γράψει δύο εκτεταμένες αναφορές που καταστράφηκαν, ο Ιώσηπος ισχυρίστηκε οτι αντέγραψε τις δύο κατεστραμμένες αναφορές του Μανέθωνα. Στην πρώτη του αναφορά για τους Υξώς ισχυρίζεται οτι οι 12 γιοί του βιβλικού Ιακώβ ανάμεσα τους και ο Ιωσήφ επιτέθηκαν στην Αίγυπτο τον 17ο αι. π.χ. με τους στρατούς τους καταλαμβάνοντας το βόρειο τμήμα της χώρας στο Δέλτα του Νείλου, αυτοί ήταν οι Υξώς. Έναν αιώνα αργότερα οι απόγονοι των 12 γιών του Ιακώβ, δηλαδή οι Υξώς διώχθηκαν απο τους Αιγύπτιους μετά απο περιπλανήσεις στην έρημο κατέλαβαν μεγάλες περιοχές της Παλαιστίνης οπου ίδρυσαν την νέα τους πρωτεύουσα τα Ιεροσόλυμα.  Στην δεύτερη αναφορά του ο Ιώσηπος αναφέρεται στον Οσαρσέφ έναν τυραννικό ιερέα του Οσίρη που έζησε τον 14ο αιώνα π.χ. στην Ηλιούπολη, ο φαραώ Αμένοφις ήθελε να δεί τους θεούς αλλά αυτοί του ζήτησαν να καθαρίσει την Αίγυπτο απο τους μολυσμένους λαούς. Ο Αμένοφις μάζεψε 80.000 μολυσμένους τους οποίους έβαλε να εργάζονται στα λατομεία την περιοχή του Άβαρι παλιά πρωτεύουσα των Υξώς, εκεί συνάντησαν τον τυραννικό ιερέα Οσαρσέφ τον έκαναν αρχηγό τους επαναστατώντας κατά του Φαραώ.

Η γεωγραφική θέση της Εμπλά και της Ουγκαρίτ

Ο Οσαρσέφ κάλεσε βοήθεια κατά του Φαραώ απο τους απογόνους των Υξώς στα Ιεροσόλυμα, όλοι μαζί με την βοήθεια στρατού των Υξώς κατάφεραν να εξορίσουν τον Φαραώ Αμένοφις και τον γιό και διάδοχο του Ραμσή για 13 χρόνια στην Νουβία καταλαμβάνοντας την εξουσία στην Αίγυπτο. Τότε οι λεπροί μαζί με τους απογόνους των Υξώς υπο την αρχηγία του Οσαρσέφ κατέστρεψαν όλες τις πόλεις, τους ναούς, τα αγάλματα των θεών, τα ιερά έγιναν κουζίνες οπου έψηναν σε καθημερινή βάση και έτρωγαν όλα τα ιερά ζώα των Αιγυπτίων. Όταν πέρασαν τα 13 χρόνια της τυραννικής κυριαρχίας τους ο Αμένοφις με τον γιό του Ραμσή επέστρεψαν διώχνοντας τους όλους οριστικά απο την αίγυπτο, τότε ο Οσαρσέφ ονομάστηκε Μωυσής πήγε στα Ιεροσόλυμα μαζί με τους Αιγύπτιους λεπρούς οπου έγινε ο νομοθέτης των κατοίκων. Η δεύτερη αναφορά του Ιώσηπου στερείται πιθανώς ιστορικής πραγματικότητας, δέν υπάρχει κανένα αρχαιολογικό εύρημα που την επιβεβαιώνει την έγραψε προφανώς για να επιβάλει την ιστορική αλήθεια της βίβλου, τα δύο ονόματα Αμένοφις και Ραμσής δέν έχουν καμιά σχέση μεταξύ τους αφού ανήκουν σε φαραώ διαφορετικών δυναστειών. Είναι γεγονός οτι οι Υξώς ίσως να έχουν σχέση με τους πραγματικούς Εβραίους γι'αυτό αναφέρει στην πρώτη του αναφορά ο Ιώσηπος την ιστορία των 12 γιών του Ιακώβ λόγω του οτι η καταγωγή τους σχετίζεται με την θρυλική προιστορική πόλη της Έμπλα (Ebla) την κοιτίδα του Εβραικού λαού.

Το βιβλίο της πράσινης φυλής
Το μεγάλο αίνιγμα βρίσκεται στον τόπο τον οποίο μετακινήθηκαν την εποχή διάλυσης του πρώτου μεγάλου βασιλείου τους απο τους Ακκάδες του Ναράμ - Σίν  διάφοροι τοπικοί θρύλοι έχουν δημιουργήσει την θεωρία μετακίνησης τους στην Ιρλανδία.

Frank O' Collins

Το βιβλίο της πράσινης φυλής - Book of the Green Race ή Lebor Clann Glas γράφτηκε το 2006 απο τον συγγραφέα και ιστορικό ερευνητή Frank O' Collins σύγχρονο φιλόσοφο συγγραφέα του περίφημου συστήματος διακυβέρνησης και νόμων UCADIA. Γεννήθηκε το 1965 στην Μελβούρνη της Αυστραλίας, οι προ-παππούδες καταγόμενοι απο την βασιλική οικογένεια της Ιρλανδίας με αρχαίες ρίζες εγκαταστάθηκαν στην Αυστραλία στα τέλη του 19ου αιώνα. Η Ιρλανδική οικογένεια Collins έχει μακρινή καταγωγή απο τους Δρυίδες την αρχαία ιερή Ιρλανδική φυλή τους Cuileain/Cuillean ολοκλήρωσε το μεγάλο έργο του αφού συγκέντρωσε όλα τα στοιχεία απο τους αρχαίους Ιρλανδικούς θρύλους. Το έργο του "το βιβλίο της πράσινης φυλής" είναι γραμμένο σε ποιητική μορφή με 27 κεφάλαια τα οποία περιλαμβάνουν 583 ποιήματα, βασική πηγή του ήταν και το βιβλίο των εισβολών της Ιρλανδίας που γράφτηκε τον 12ο αιώνα απαριθμώντας τους πολυάριθμους προϊστορικούς εισβολείς στο νησί βάση των αρχαίων θρύλων. Σύμφωνα με το βιβλίο των εισβολών οι τελευταίοι μεγάλοι άποικοι στο νησί μετά τους Δαναούς του Παρθολώοντα σε προιστορική εποχή ήταν οι Μιλήσιοι που ήρθαν μέσω της Ιβηρίας/Ισπανίας, αυτοί οι Μιλήσιοι αναγνωρίστηκαν σαν οι φυγάδες περί το 2100 π.χ. απο το πρώτο μεγάλο βασίλειο της Έμπλα. Ο Ελληνικός μύθος λέει οτι η Μίλητος ιδρύθηκε στα πανάρχαια χρόνια απο τον Σαρπηδόνα αδελφό του Μίνωα, αργότερα πολλοί Μιλήσιοι μετανάστευσαν στην Συρία και απο κεί μέσω Αιγύπτου - Λιβύης - Ισπανίας βρέθηκαν στην Ιρλανδία, όπως φαίνεται υπάρχουν σημαντικές ομοιότητες σε όλες τις ιστορίες. Στο θέμα της ονοματολογίας υπάρχουν απίστευτες ομοιότητες, οι κάτοικοι της Έμπλα μετά την βασιλεία του Εβριούμ ονομάστηκαν και Εβραίοι προς τιμή του μεγάλου τους βασιλιά, το όνομα της Ιβηρικής χερσονήσου έχει την ίδια πηγή (Εβρίουμ) το Ιρλανδικό βιβλίο των εισβολών (12ος αι.) λέει οτι οι Μιλήσιοι πρίν έρθουν στην Ιρλανδία έζησαν πολύ χρόνο στην Ιβηρική. Το όνομα του Δουβλίνου έχει την ίδια ακριβώς ρίζα Δ-ουβλίνο (Νέα Έλμπα) στην περιοχή του εγκαταστάθηκαν οι φυγάδες μετά την διάλυση της πόλης τους απο τον Ναράμ - Σίν των Ακκάδων, ίδρυσαν την πόλη που παραμένει πρωτεύουσα της Ιρλανδίας μέχρι και σήμερα. Οι αρχαιολόγοι έχουν αποδείξει οτι την εποχή του χαλκού την 3η χιλιετία π.χ. η Ιρλανδία ήταν μεγάλο κέντρο επεξεργασίας μετάλλων χαλκού, χρυσού και μπρούτζου με διαπλανητικές συναλλαγές με όλο τον τότε γνωστό κόσμο όπως λέει χαρακτηριστικά ο Αμερικάνος Ακαδημαικός και ιστορικός T. Koch. Κάτω απο αυτές τις συνθήκες είναι αδύνατο εκείνη την εποχή να μήν είχαν επαφές με το επίσης μεγάλο εμπορικό κέντρο τις Έλμπα αφού αναφέρεται οτι οι βασιλιάδες της ταξίδευαν για μεγάλα χρονικά διαστήματα σε μακρινές περιοχές για εμπορικούς σκοπούς. Ο Frank O' Collins στο Book of the Green Race λέει οτι οι κάτοικοι της Έλμπα εγκαταστάθηκαν γύρω στο 3100 π.χ. στο Δουβλίνο μέσω Ισπανίας, εκεί τελειοποίησαν τις ψηλές για την εποχή τους τεχνολογικές γνώσεις ανακαλύπτοντας το πολεμικό άρμα, την ασπίδα, το σύνθετο τόξο και διάφορα σκληρά αμυντικά συστήματα όπως κράνη και πανοπλίες. Μετά την ανακάλυψη των νέων ισχυρών τους όπλων μερικοί απο αυτούς επέστρεψαν ανακαταλαμβάνοντας εύκολα την πατρίδα τους Έλμπα, μετά την εκδίωξη απο τους Χετταίους γύρω στο 1600 π.χ. κατέλαβαν την βόρεια Αίγυπτο εύκολα με τα ισχυρά τους όπλα σε σχέση με τα πρωτόγονα των Αιγυπτίων. Έζησαν στην Αίγυπτο περίπου 1 αιώνα, οι Αιγύπτιοι τους μίσησαν σάν ξένους εισβολείς αλλά αντέγραψαν τα ισχυρά τους όπλα, έκαναν πολλά εγγειοβελτιωτικά έργα και οι σχέσεις τους με τους Αιγυπτίους δέν ήταν τόσο κακές ή πολεμικές όσο οι Αιγύπτιοι αργότερα τις παρουσιάζουν.
Απο την Ιρλανδία επανήλθε μεγάλο τμήμα τους το οποίο ίδρυσε τον 19ο π.χ. το νέο βασίλειο του Εμπλά τέλος στο ίδιο νησί επανήλθε μεγάλο τμήμα των Υξώς το οποίο εκδιώχθηκε απο τους Αιγύπτιους της 18ης δυναστείας ενώ οι υπόλοιποι εγκαταστάθηκαν ξανά στην Χαναάν δημιουργώντας το βασίλειο της Ουγκαρίτ. Οι Υξώς που επανήλθαν στην Ιρλανδία κατάφεραν πρίν φύγουν να πάρουν απο την Αίγυπτο τον θρόνο των Φαραώ και το φίδι της σοφίας για να τα μεταφέρουν στην Ιρλανδία, τον θρόνο τον χρησιμοποίησαν οι απόγονοι τους βασιλείς της Ιρλανδίας ώς το 450 π.χ. Αργότερα στην Αίγυπτο ο πρίγκηπας Τουθμώσις (Tuthmoses) μεγαλύτερος γιός του φαραώ Αμενχοτέπ του 3ου (Amenhotep III) και μεγαλύτερος αδελφός του μονοθειστή φαραώ Ακενατόν παραιτήθηκε απο τα δικαιώματα του στον θρόνο προκειμένου να ταξιδέψει στην Αίγυπτο και να αναζητήσει το φίδι της σοφίας που το είχαν κλέψει ως λάφυρο οι Υξώς.


ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ του ΚΛΕΟΒΟΥΛΟΥ ΑΝΑΓΝΩΣΤΙΔΗ.
Kuvin N. Sowada : Egypt in the Eastern Mediterranean during the Old Kingdom - An Archaeological Perspective.
http://abocanto.blogspot.gr/2012/09/blog-post.html