Η γεωπολιτική του Ελευθεροτεκτονισμού
Ο Ελευθεροτεκτονισμός –υπό τα διάφορα τάγματά του και τους διάφορους βαθμούς του ανά τον κόσμο– αποτελεί μια συμβολική τεχνολογία για την άσκηση νοοπολιτικής, σύμφωνα με τη νοοπολιτική στρατηγική της εκάστοτε Τεκτονικής ηγεσίας και του τυπικού του αντίστοιχου Τεκτονικού συστήματος. Ο Ελευθεροτεκτονισμός βασίζεται στον μύθο, δηλαδή στην ουσία της κουλτούρας, καθώς και στο δράμα-θέατρο, δηλαδή στη βιωματική διδασκαλία, όπως την έχει παραδώσει λ.χ. ο Αριστοτέλης στη θεωρία του περί της τραγωδίας. Αυτές οι μέθοδοι χρησιμοποιούνται για να ‘σμιλευθούν’ οι συνειδήσεις (συμβολικά, οι ‘λίθοι’) σύμφωνα με το ‘αρχιτεκτονικό σχέδιο’ της ηγεσίας και του τυπικού του εκάστοτε Τεκτονικού συστήματος, ώστε, με αυτόν τον τρόπο, τα μέλη της οργάνωσης να καταστούν ‘ζώντες λίθοι’ του επιδιωκόμενου ‘οικοδομήματος’. Κάθε τάγμα, στην ιστορία του Ελευθεροτεκτονισμού, έχει και ένα ιδιαίτερο ‘αρχιτεκτονικό σχέδιο’ κατά νου. Επίσης, διαφορετικά πνευματικά λόμπι, ακόμη και μέσα στο ίδιο Τεκτονικό τάγμα, μπορεί να ανταγωνίζονται μεταξύ τους για το ποιο θα ασκήσει τη σημαντικότερη επιρροή στη διαμόρφωση του ‘αρχιτεκτονικού σχεδίου’.
Από την άλλη πλευρά, μέσα στον Ελευθεροτεκτονισμό, υπάρχουν πολλά μέλη που δεν έχουν επίγνωση –τουλάχιστον πλήρως– ούτε τι συμβαίνει στον Ελευθεροτεκτονισμό ούτε τι τους συμβαίνει στο πλαίσιο της Τεκτονικής πορείας τους, αλλά ασχολούνται είτε με απλές δημόσιες σχέσεις μέσα στις Στοές (για ατομικούς κοινωνικούς και οικονομικούς λόγους) είτε βυθίζονται μέσα σε δικές τους φαντασιακές δημιουργίες εμπνευσμένες από τα Τεκτονικά τελέσματα και σύμβολα.
Σε διεθνές επίπεδο, στην αυγή του 21ου αιώνα, οι ισχυρότερες Τεκτονικές δυνάμεις είναι η Ηνωμένη Μεγάλη Στοά της Αγγλίας (η λεγόμενη Μητρική Μεγάλη Στοά του Συμβολικού Τεκτονισμού του κόσμου), η Μεγάλη Ανατολή της Γαλλίας, οι Ηνωμένες Μεγάλες Στοές της Γερμανίας, η Νότια Δικαιοδοσία του Σκωτικού Τύπου των ΗΠΑ (το λεγομένο Μητρικό Ύπατο Συμβούλιο του Σκωτικού Τύπου του κόσμου), καθώς και ο Τύπος της Υόρκης (York Rite) των ΗΠΑ. Μάλιστα, μετά από τη λήξη του Ψυχρού Πολέμου, αυτά τα Τεκτονικά τάγματα ανταγωνίσθηκαν μεταξύ τους για να πρωτοστατήσουν (και άρα να εξασφαλίσουν τη μεγαλύτερη επιρροή) στη δημιουργία Τεκτονικών συστημάτων στη Ρουμανία, τη Βουλγαρία, τη Σερβία, τα Σκόπια, την Κροατία, τη Σλοβενία, την Τσεχία, την Πολωνία, την Ουκρανία και τη Ρωσία (βλ. Ν. Ηλιόπουλος, «Η Παγκόσμια Γεωπολιτική του Τεκτονισμού», στον συλλογικό τόμο Τεκτονισμός: Η Μεγαλύτερη Μυστική Αδελφότητα του Κόσμου, Εκδ. Αρχέτυπο, 2009, σελ. 285).
Ο γερμανικός Τεκτονισμός απέκτησε την κυριότερη επιρροή στην Κροατία, τη Σλοβενία και την Τσεχία, ο Τεκτονισμός των ΗΠΑ απέκτησε την κυριότερη επιρροή στη Ρουμανία, τη Βουλγαρία και τα Σκόπια, ενώ ο γαλλικός και ο αγγλικός Τεκτονισμός ανταγωνίζονται για την κυριαρχία επί των Τεκτονικών υποθέσεων στη Ρωσία. Παράλληλα, λόγω των προαναφερθέντων ανταγωνισμών μεταξύ των μεγάλων Τεκτονικών Δυνάμεων της Δύσης για τη δημιουργία σφαιρών Τεκτονικής επιρροής, υποκινούνται διάφορα Τεκτονικά σχίσματα, όπως λ.χ. έχει συμβεί στη Ρουμανία, τη Βουλγαρία, την Ουκρανία, τη Σερβία, την Ελλάδα, την Ιταλία, τη Γαλλία κ.λπ. (ορισμένες χρήσιμες πληροφορίες για τη μελέτη της γεωπολιτικής του Ελευθεροτεκτονισμού περιλαμβάνονται επίσης στο βιβλίο του Φρανσουά Τυάλ υπό τον τίτλο Η Γεωπολιτική του Ελευθεροτεκτονισμού, το οποίο εκδόθηκε στα ελληνικά από τις Εκδόσεις Προσκήνιο, με πρόλογο από τον καθηγητή γεωπολιτικής Ιωάννη Θ. Μάζη και εισαγωγή από τον ψυχίατρο Κωστή Μπάλλα, ο οποίος διετέλεσε ενεργό μέλος του Υπάτου Συμβουλίου του Αρχαίου και Αποδεδεγμένου Σκωτικού Τύπου για την Ελλάδα).
Στο Λονδίνο, το διήμερο 5-6 Νοεμβρίου 2007, έγινε συνάντηση όλων των Μεγάλων Στοών της Ευρώπης, κατόπιν σχετικής πρωτοβουλίας της Ηνωμένης Μεγάλης Στοάς της Αγγλίας. Το Τεκτονικό Δελτίο Πυθαγόρας της Μεγάλης Στοάς της Ελλάδος, στο τεύχος 98 του έτους 2008, έγραψε τα εξής για αυτήν τη διεθνή Τεκτονική συνάντηση: «Η πρώτη ημέρα ήταν αφιερωμένη στην γνωριμία των προσκεκλημένων στο κτίριο της Μεγάλης Στοάς της Αγγλίας και στην συνέχεια ακολούθησε γεύμα με τη συμμετοχή του Μεγάλου Διδασκάλου της Ην. Μεγ. Στοάς της Αγγλίας Α.Β.Ε. Δούκα του Κεντ, κατά την διάρκεια του οποίου ο Μεγ. Διδ. της Ην. Μεγ. Στοάς της Αγγλίας απηύθυνε χαιρετισμό και εξήγησε ότι ο στόχος της συναντήσεως δεν είναι η λήψη αποφάσεων αλλά η κατάθεση απόψεων σε θέματα που προβληματίζουν σήμερα τον Ελευθεροτεκτονισμό στην Ευρώπη αλλά και παγκοσμίως και κυρίως σε θέματα κανονικότητος, ιδίως μετά την δημιουργία πολλών νέων ή την αφύπνιση παλαιοτέρων Μεγάλων Στοών στις χώρες της Αν. Ευρώπης» (σελ 165).
Στην Ανατολική Ευρώπη, ο Ελευθεροτεκτονισμός εξυπηρετεί μεθοδικά την πολιτική Δυτικών ελίτ για την προώθηση της φιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης. Ειδικά δε στη Ρωσία, ο Ελευθεροτεκτονισμός έχει μακρά ιστορία ως θεσμός ο οποίος προωθεί Δυτικές φιλελεύθερες αξίες και νοοτροπίες στη ρωσική κοινωνία. Ο φυσικός επιστήμων, πολιτικός στοχαστής και υπέρμαχος των αξιών του Τεκτονισμού, Χρίστος Γούδης, στο άρθρο του υπό τον τίτλο «Τεκτονισμός και Επαναστάσεις», το οποίο δημοσιεύθηκε στο Τεκτονικό Δελτίο Πυθαγόρας της Μεγάλης Στοάς της Ελλάδος, στο τεύχος 98 του έτους 2008, έγραψε τα εξής: «Τέκτονες ήταν επίσης οι ηγήτορες του κινήματος των Ρώσων Δεκεμβριστών του 1825, οι οποίοι δρούσαν μέσα στις τάξεις του τσαρικού στρατού οργανώνοντας πραξικόπημα με σκοπό την φιλελευθεροποίηση της Ρωσίας. Η επιστροφή των νικηφόρων ρωσικών στρατευμάτων το 1814, μετά την ήττα του Ναπολέοντος, συνοδεύτηκε από την συνειδητοποίηση στο σώμα των αξιωματικών ότι η υπεροχή των όπλων δεν απήλασσε την Ρωσία από την κατωτερότητά της, έναντι μιας ταχέως φιλελευθεροποιούμενης Ευρώπης. Αποτέλεσμα αυτής της επαφής της στρατιωτικής αριστοκρατίας με τις φιλελεύθερες ιδέες της Γαλλικής Επανάστασης ήταν η ίδρυση μυστικών εταιρειών κατά τα τεκτονικά πρότυπα...ο Καρλ Μαρξ αλλά και ο πατέρας του αναρχισμού Πιέρ Ζοζέφ Προυντόν, καθώς και πολλοί ηγήτορες των μετέπειτα Ρωσικών Επαναστάσεων του 1905 και του 1917, μεταξύ των οποίων ο Νικολάι Ίλιτς Ουλιάνωφ (Βλαδιμίρ Λένιν) και ο Αλέξανδρος Κερένσκι, επέρασαν από τον τεκτονισμό» (σελ. 111-112). Υπέρμαχος του Τεκτονικού σχεδίου φιλελευθεροποίησης της Ευρώπης, ο Γούδης, στο προαναφερθέν άρθρο του, δεν διστάζει να χαρακτηρίσει τη ρωσική πολιτική παράδοση ως στοιχείο της δήθεν ρωσικής «κατωτερότητας» έναντι της Δύσης. Αυτήν ακριβώς την ιδεολογική ‘γραμμή’ προωθεί ο Ελευθεροτεκτονισμός στη Ρωσία ειδικά και στην Ανατολική Ευρώπη γενικότερα, μετά από τη λήξη του Ψυχρού Πολέμου, προκειμένου οι Ρώσοι και γενικά οι Ανατολικοευρωπαίοι Τέκτονες να γίνουν πιστοί υπέρμαχοι της φιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης και όργανα της ατλαντικής ολιγαρχίας.
Παράλληλα με την προώθηση ενός παγκόσμιου φιλελεύθερου μονόλογου, ο Ελευθεροτεκτονισμός προωθεί τον διαθρησκειακό συγκρητισμό, ως μια μορφή θρησκευτικής παγκοσμιοποίησης. Για παράδειγμα, σύμφωνα με το Τυπικόν της Συνόδου του 32ου Βαθμού του Αρχαίου και Αποδεδεγμένου Σκωτικού Τύπου, εκδοθέντος υπό του Υπάτου Συμβουλίου του 33ου της Ελλάδος, εν Αθήναις, το έτος 1975, ο μυούμενος στον 32ο βαθμό, ο οποίος ονομάζεται Πρίγκιπας του Βασιλικού Μυστικού, διδάσκεται τα εξής[8]: «Ίσως όμως έλθη κάποτε η ημέρα, κατά την οποίαν αι υπάρχουσαι ακόμη τότε θρησκείαι, διατηρούσαι την ιστορικήν μορφήν των, θα θεωρούν αλλήλας ως διαφόρους Τύπους μιας και της αυτής Θρησκείας, δηλ. μιας πράγματι καθολικής Θρησκείας...Θα παραμερίσουν τότε πολλά πράγματα εξ εκείνων τα οποία τιμούν ή κηρύσσουν εις τας ινδικάς παγόδας, τους βουδιστικούς ναούς, τα μωαμεθανικά τεμένη και τας χριστιανικάς εκκλησίας. Έκαστος θα φέρη τότε μαζί του εις την ειρηνικήν κρύπτην, παν ό,τι εκτιμά και θεωρεί ως το υψηλότερον» (σελ. 28). Εξ ου και η λεγομένη «εισητήριος λέξις» στον 32ο βαθμό δίδεται ως εξής: ο ένας λέγει «PHAAL CHOL» (Φαάλ Χολ), δηλαδή χωρισμένοι, ο άλλος λέγει «PHARASCH CHOL» (Φαράς Χολ), δηλαδή ενωμένοι, και μετά οι δύο μαζί λέγουν «SHADDAI» (Σαντάι), δηλαδή Παντοδύναμε, ως ομολογία του Τεκτονικού διαθρησκεισκού συγκρητισμού (βλ. το Τυπικό του 32ου βαθμού, όπ.π., σελ. 43, καθώς επίσης και το Τεκτονικό σύγγραμμα Manuel Maçonnique Ou Tuileur des Divers Rites de Maçonnerie Pratiqués en France, Εκδ. Imprimerie de Sétier, rue de Grenelle-St-Honoré, no. 29, Paris, 1830).
Επίσης, στον 32ο βαθμό, λαμβάνει χώρα μια ανασκόπηση και συνοπτική ερμηνεία όλων των προηγουμένων βαθμών. Αυτή η ανασκόπηση δείχνει ότι η φιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση, ο ορθολογισμός της νεωτερικής Δύσης και ο Γνωστικισμός αποτελούν πνευματικούς πυλώνες του Αρχαίου και Αποδεδεγμένου Σκωτικού Τύπου. Το Τυπικόν της Συνόδου του 32ου Βαθμού του Αρχαίου και Αποδεδεγμένου Σκωτικού Τύπου, εκδοθέν υπό του Υπάτου Συμβουλίου του 33ου της Ελλάδος, εν Αθήναις, το έτος 1975, γράφει για το νόημα του 8ου βαθμού, ο οποίος ονομάζεται «Επόπτης των Οικοδομών»: «Εις τον βαθμόν τούτον εδιδάχθημεν ότι μόνον η συνεργασία όλων δύναται να προωθήση το έργον μας και ότι δια της συνεργασίας όλων των εθνών είναι δυνατόν να αποτραπούν και οι πόλεμοι ακόμη» (σελ. 15). Σύμφωνα με το ίδιο Τυπικό, οι κάτοχοι του 28ου βαθμού, δηλαδή οι «Ιππότες του Ηλίου», «απέκτησαν την πεποίθησιν ότι...ο Ορθός Λόγος είναι το Απόλυτον και ότι η Αναλογία είναι η κλεις προς το Ασύλληπτον» (Τυπικό 32ου βαθμού, όπ.π., σελ. 20). Επίσης, σύμφωνα με το προαναφερθέν Τυπικό, οι κάτοχοι του 30ού βαθμού, δηλαδή οι «Ιππότες Καδώς» ή «Ιππότες του Λευκού και Μέλανος Αετού», είναι «οι διαφυλάσσοντες την Ναϊτικήν Γνώσιν» και «αγωνίζονται εναντίον κάθε πολιτικής και πνευματικής απολυταρχίας, της οποίας έπεσαν θύματα ο Ιάκωβος ντε Μολαί (Jacques de Molay) και το Τάγμα των Ναϊτών», και «εις τους κατόχους του 31ου βαθμού ετονίσθη ότι καθήκον των είναι να καλλιεργούν και να διαφυλάσσουν την διδασκαλίαν των Γνωστικών»[9] (Τυπικό 32ου βαθμού, όπ.π., σελ. 20-21).
Η βαθιά σχέση του Ελευθεροτεκτονισμού με τον ορθολογισμό και τον φιλελευθερισμό της νεωτερικής Δύσης και με τις δυνάμεις του προτεσταντικού κόσμου τονίζεται στον 30ό βαθμό. Σύμφωνα με το Τυπικόν του Αρείου Πάγου του 30ού Βαθμού του Αρχαίου και Αποδεδεγμένου Σκωτικού Τύπου, εκδοθέν υπό του Υπάτου Συμβουλίου του 33ου της Ελλάδος, εν Αθήναις, το έτος 1957, ο μυούμενος στον 30ό βαθμό, ο οποίος ονομάζεται Ιππότης Καδώς ή Ιππότης του Λευκού και Μέλανος Αετού, διδάσκεται τα εξής[10]: οι Ιππότες Καδώς ζητούν να λάβουν εκδίκηση για την καταστροφή του Τάγματος των Ναϊτών και την εκτέλεση του τελευταίου Μεγάλου Μαγίστρου των Ναϊτών, «στηλιτεύοντες αδιαλείπτως τας καταχρήσεις, ων ούτοι έπεσον θύματα και αγωνιζόμενοι κατά του θρησκευτικού και πολιτικού δεσποτισμού...Τοιαύτη είναι η εκδίκησις, ήτις έπεσεν επί του Πάπα Κλήμεντος του Ε’, ουχί την ημέραν καθ’ ην τα οστά αυτού εκάησαν υπό των Καλβινιστών της Προβηγκίας, αλλά την ημέραν, καθ’ ην ο Λούθηρος διήγειρε το ήμισυ της Ευρώπης κατά της παπωσύνης, εν ονόματι των δικαιωμάτων της συνειδήσεως. Τοιαύτη είναι η εκδίκησις, ήτις επέπεσεν εναντίον του Βασιλέως Φιλίππου του Ωραίου...την ημέραν, καθ’ ην η Συντακτική των Γάλλων Συνέλευσις ανεκήρυξε τα δικαιώματα του ανθρώπου και του πολίτου. Το έργον ημών πόρρω απέχει να τερματισθή» (σελ. 39). Εξ ου και, σύμφωνα με το προαναφερθέν Τυπικό του 30ού βαθμού, κατά τη μυστική χειραψία μεταξύ των μελών του 30ού βαθμού, ο ένας λέγει «NEKAM MENACHEM» (Νεκάμ Μεναχέμ), το οποίο σημαίνει «ικανοποίησις εν τη εκδικήσει ή ικανοποίησις εν τη τιμωρία του ενόχου», και ο άλλος απαντά PHARASCH CHOL (Φαράς Χολ), το οποίο εδώ σημαίνει «το παν εξηγείται», δοξολογώντας έτσι τη Μεταρρύθμιση του Λουθήρου και τον αστικό φιλελευθερισμό ο οποίος προέκυψε από τη Γαλλική Επανάσταση, ως μέρος της εκδίκησις που φιλοδοξούν να λάβουν οι Ιππότες Καδώς στο όνομα και χάριν των Ναϊτικών ιδεωδών τους (βλ. το Τυπικό του 30ού βαθμού, όπ.π., σελ. 8, καθώς επίσης και το Τεκτονικό σύγγραμμα Manuel Maçonnique Ou Tuileur des Divers Rites de Maçonnerie Pratiqués en France, Εκδ. Imprimerie de Sétier, rue de Grenelle-St-Honoré, no. 29, Paris, 1830). Μάλιστα, όπως αναγράφεται στο ίδιο Τυπικό του 30ού βαθμού, κατά την «Επίσημη Διαβεβαίωση», ο Ιππότης Καδώς ορκίζεται προς το Τάγμα, μεταξύ άλλων, τα εξής: «Εγώ...ενώπιον του Μ.Α.Τ.Σ. (Μεγάλου Αρχιτέκτονος του Σύμπαντος) και της σεπτής ταύτης ομηγύρεως, ορκίζομαι να εκτελέσω άνευ δισταγμού και με κίνδυνον ακόμη της ζωής μου παν ό,τι μοι διαταχθή υπό του Τάγματος...Ορκίζομαι να εκδικώ το δίκαιον και την αλήθειαν, έστω και ενόπλως εν ανάγκη, αν μοι επιταχθή...Ορκίζομαι να συμβάλλω δι’ όλων των εις εμέ δυνατών μέσων εις την διάδοσιν και εξάπλωσιν όλων των ελευθέρων ιδεών» (Τυπικό 30ού βαθμού, όπ.π., σελ. 40-42).
Ελευθεροτεκτονισμός και σιωνιστικός ιμπεριαλισμός
Στο τεύχος της 3ης Νοεμβρίου 2000 του ειδικού ενημερωτικού δελτίου Executive Intelligence Review, το οποίο εκδίδεται υπό τη διεύθυνση του Αμερικανού ειδικού σε θέματα αντικατασκοπίας και προσωπικού γνωστού μου, Τζεφ Στάινμπεργκ (Jeff Steinberg), δημοσιεύθηκε μια έκθεση για την τρομοκρατική δράση Ισραηλινών φονταμενταλιστών και τη σχέση τους με παράγοντες του βρετανικού Ελευθεροτεκτονισμού. Στις 16 Οκτωβρίου 2000, η Αστυνομία του Ισραήλ απώθησε μέλη του κινήματος εξτρεμιστών σιωνιστών με την ονομασία «Temple Mount and Land of Israel Faithful Movement» (Κίνημα των Πιστών του Όρους του Ναού και της Γης του Ισραήλ) καθώς προσπαθούσαν να εισβάλουν στο ισλαμικό τζαμί Κουμπάτ Ας-Σάκρα (Qubbat As-Sakhrah), που βρίσκεται στο Όρος του Ναού, στην Παλαιά Πόλη της Ιερουσαλήμ, για να καθαγιάσουν τον θεμέλιο λίθο του Τρίτου Ναού της Ιερουσαλήμ, τον οποίο θέλουν να ανοικοδομήσουν. Το Κίνημα των Πιστών του Όρους του Ναού εξέδωσε δελτίο Τύπου στο οποίο ισχυριζόταν ότι η προκλητική ενέργειά τους είχε την έγκριση των ισραηλινών Αρχών και την προστασία των ισραηλινών Δυνάμεων Ασφαλείας. Το προαναφερθέν δελτίο Τύπου του Κινήματος των Πιστών του Όρους του Ναού έφερε την υπογραφή του ηγέτη αυτού του κινήματος, Γκέρσον Σάλομον (Gershon Salomon) και ανέφερε τα εξής: «Τώρα είναι ο καιρός να επανοικοδομήσουμε τον Οίκο του Θεού στο ιερό Όρος του Ναού, στη θέση του Πρώτου και του Δευτέρου Ναού. Ο Θεός είναι έτοιμος γι’ αυτό και αναμένει το Ισραήλ να επανελευθερώσει το Όρος του Ναού από τους παγανιστές Άραβες θρησκευομένους και να επανοικοδομήσει τον Οίκο Του για να γίνει πάλι η καρδιά, η ψυχή και η εστία του Ισραήλ και όλων των εθνών».
Εάν οι ισραηλινές Αρχές είχαν επιτρέψει σε εκείνους τους εξτρεμιστές του Όρους του Ναού να προχωρήσουν άμεσα στα σχέδιά τους, θα ξέσπαγε ένας θρησκευτικός πόλεμος ανυπολόγιστων συνεπειών, δεδομένου ότι το τζαμί Κουμπάτ Ας-Σάκρα, όπως και το τζαμί Αλ-Άκσα (Al-Aqsa), είναι ορισμένα από τα ιερότερα προσκυνήματα του Ισλάμ παγκοσμίως.
Ωστόσο, μόλις τρεις εβδομάδες πριν από εκείνη την προκλητική κίνηση των εξτρεμιστών του Όρους του Ναού, οι ισραηλινές Αρχές είχαν επιτρέψει στον Αριέλ Σαρόν (Ariel Sharon), αρχηγό τότε του ισραηλινού Δεξιού κόμματος «Λικούντ» και διαβόητο «σφαγέα» Παλαιστινίων στα προσφυγικά στρατόπεδα Σάμπρα και Σατίλα, να εισέλθει στην περιοχή των ισλαμικών Ιερών στο Όρος του Ναού συνοδευόμενος από χιλιάδες φανατικούς Εβραίους και δυνάμεις Ασφαλείας του Ισραήλ. Ο Σαρόν αποτελούσε ηγετικό παράγοντα του Κινήματος των Πιστών του Όρους του Ναού, και η προαναφερθείσα παρουσία του, στις 28 Σεπτεμβρίου 2000, στα ισλαμικά προσκυνήματα του Όρους του Ναού προκάλεσε μαζικές εκδηλώσεις διαμαρτυρίας από την πλευρά των Αράβων.
Την ημέρα κατά την οποία ο Σαρόν πραγματοποίησε την ανωτέρω προβοκατόρικη επιχείρησή του στο Όρος του Ναού, Ισραηλινοί και Παλαιστίνιοι διαπραγματευτές, στη Νέα Υόρκη, είχαν ανακοινώσει ότι βρίσκονταν κοντά σε μια συμφωνία που θα προωθούσε τις μεταξύ τους ειρηνευτικές συνομιλίες. Οι ειρηνευτικές συνομιλίες μεταξύ Ισραηλινών και Παλαιστινίων είχαν φθάσει σε ένα δύσκολο και κομβικό σημείο διότι ο Αμερικανός πρόεδρος Μπιλ Κλίντον (Bill Clinton) –υπό την επιρροή του Αμερικανού αντιπροέδρου Αλ Γκορ (Al Gore), που λειτουργούσε ως σιωνιστική μαριονέτα, και ορισμένων συμβούλων της ομάδας του Προέδρου για ζητήματα Μέσης Ανατολής– είχε θέσει το ζήτημα του Όρους του Ναού και της Ιερουσαλήμ στη σύνοδο κορυφής του Camp David του Ιουλίου 2000. Τον Σεπτέμβριο του 2000, δηλαδή σε μια ιδιαιτέρως κρίσιμη φάση των συνομιλιών του Κλίντον με τον Παλαιστίνιο ηγέτη Γιάσερ Αραφάτ (Yasser Arafat) και τον Ισραηλινό πρωθυπουργό Εχούντ Μπαράκ (Ehud Barak), παρενέβη ο Αριέλ Σαρόν με τους εξτρεμιστές προβοκάτορές του στο Όρος του Ναού για να υπονομεύσει την ειρηνευτική διαδικασία στη Μέση Ανατολή και να προωθήσει τα σχέδια του σιωνιστικού ιμπεριαλισμού.
Η εβραϊκή θρησκευτική οργάνωση «Ateret Cohanim yeshiva», που βρίσκεται στην Παλαιά Πόλη της Ιερουσαλήμ, αποτελεί έναν σημαντικό πυρήνα μυστικής παραστρατιωτικής δράσης εξτρεμιστών Ιουδαίων και έχει ως στόχο της τα ισλαμικά προσκυνήματα στο Όρος του Ναού. Ο Σαρόν, όπως και ο διάδοχός του στην ηγεσία του κόμματος «Λικούντ», Μπενιαμίν Νετανιάχου έχουν βοηθήσει σημαντικά τη χρηματοδότηση της οργάνωσης «Ateret Cohanim yeshiva» από εβραϊκούς παράγοντες της Νέας Υόρκης. Επίσης, σύμφωνα με τα στοιχεία που δημοσιεύθηκαν στο τεύχος της 3ης Νοεμβρίου 2000 του ειδικού ενημερωτικού δελτίου Executive Intelligence Review, ο Σαρόν έχει λειτουργήσει ως «αγωγός εκατομμυρίων δολαρίων προς το κίνημα Γκους Εμουνίμ (Gush Emunim) του Ραβίνου Μοσέ Λέβινγκερ (Moshe Levinger) και του Ραβ Ζβι Γιεχούντα Κουκ (Rav Zvi Yehuda Kook), το οποίο δρα ως ένα θρησκευτικό φονταμενταλιστικό τάγμα θανάτου».
Στο τεύχος της 3ης Νοεμβρίου 2000 του Executive Intelligence Review, αναλύθηκε ο ρόλος που έχουν παίξει η στρατηγικής σημασίας «ερευνητική Στοά Quatuor Coronati» της Ηνωμένης Μεγάλης Στοάς της Αγγλίας και ο Έβδομος Μαρκήσιος του Νορθάμπτον (Spencer Douglas David Compton), ο οποίος διετέλεσε Πρόσθετος Μέγας Διδάσκαλος της Ηνωμένης Μεγάλης Στοάς της Αγγλίας από το 2001 μέχρι το 2009, στην υποστήριξη σχεδίων Εβραίων φανατικών για την οικοδόμηση του Τρίτου Ναού της Ιερουσαλήμ και στην πραγματοποίηση προβοκατόρικων ενεργειών σε βάρος Μουσουλμάνων, ώστε να πυροδοτήσουν έναν μεγάλο θρησκευτικό πόλεμο και έτσι να εγκαθιδρύσουν μια «Pax Judaica» (Ιουδαϊκή Ειρήνη). Στο ίδιο τεύχος του Executive Intelligence Review, δημοσιεύθηκε ότι ο Έβδομος Μαρκήσιος του Νορθάμπτον είναι οπαδός ενός ρεύματος «Βρετανικού Ισραηλιτισμού», το οποίο καλλιεργεί τη μυθολογία ότι η βρετανική ολιγαρχία κατέχει μυστικές δυνάμεις επειδή η Αγγλία εποικίστηκε από χαμένες φυλές του Ισραήλ και ότι γι’ αυτό η Καμπαλά είναι πολύ ισχυρή στην Αγγλία. Επίσης, σύμφωνα με δηλώσεις του ίδιου του Εβδόμου Μαρκησίου του Νορθάμπτον που δημοσιεύθηκαν στο ανωτέρω τεύχος του Executive Intelligence Review, «η Αμερική και η Αγγλία παρέλαβαν τις Δύο Χαμένες Φυλές (του Ισραήλ) και γι’ αυτό έκτοτε, με έναν πολύ διανοητικό ιουδαϊκό τρόπο, άρχισαν να διοικούν τον κόσμο» (κατά λέξη: «America and England got the Two Lost Tribes, and that is why they then, in a very intellectual Jewish way, started to run the world»).
Τον Δεκέμβριο του 1995, η ελευθεροτεκτονική Στοά «Ιερουσαλήμ» εγκαθιδρύθηκε δίπλα στο Όρος του Ναού και, όπως δημοσιεύθηκε στο τεύχος της 3ης Νοεμβρίου 2000 του Executive Intelligence Review, συνεργάζεται με εξτρεμιστές σιωνιστές, Ιουδαίους και ‘Χριστιανούς’, για τον έλεγχο του Όρους του Ναού και την οικοδόμηση του Τρίτου Ναού της Ιερουσαλήμ. Ευλόγως, οι συντάκτες του τεύχους της 3ης Νοεμβρίου 2000 του Executive Intelligence Review διατυπώνουν το εξής σχόλιο: «Το ότι μια τέτοια Στοά θεμελιώθηκε λίγο καιρό μετά από τα επαναστατικά αποτελέσματα του Όσλο[11] –και μόλις εβδομάδες μετά από τη δολοφονία του Ισραηλινού πρωθυπουργού Γιτζάκ Ράμπιν (Yitzhak Rabin), ενός εκ των αρχιτεκτόνων της ειρήνης– σίγουρα δεν είναι τυχαίο».
Η ανωτέρω Στοά «Ιερουσαλήμ» ιδρύθηκε από τον Μέγα Διδάσκαλο του Κανονικού Ελευθεροτεκτονισμού της Ιταλίας (Gran Loggia Regolare degli Antichi, Liberi e Accettati Muratori d’Italia), Τζουλιάνο ντι Μπερνάρντο (Giuliano di Bernardo), ‘δεξί χέρι’ του Εβδόμου Μαρκησίου του Νορθάμπτον, επί τη βάσει του σιωνιστικού σχεδίου για το Όρος του Ναού. Στην τελετή εγκαθίδρυσης αυτής της Στοάς, ο Τζουλιάνο ντι Μπερνάρντο διεκήρυξε το εξής: «Η επανοικοδόμηση του Ναού βρίσκεται στο επίκεντρο των μελετών μας». Τον Ιούνιο του 1996, ο Τζουλιάνο ντι Μπερνάρντο εξέδωσε ένα βιβλίο με τίτλο Επανοικοδομώντας τον Ναό (Rebuilding the Temple), το οποίο εκδόθηκε στα αγγλικά από την Στοά «Quatuor Coronati» της Ηνωμένης Μεγάλης Στοάς της Αγγλίας. Επίσης, σε συνεντεύξεις του, ο Τζουλιάνο ντι Μπερνάρντο ευθαρσώς παραδέχθηκε ότι έχει δημιουργήσει ένα ολόκληρο διεθνές κίνημα προώθησης μιας νέας ουτοπικής πίστης βασισμένης στον ιουδαϊκό Καμπαλισμό και στην επανοικοδόμηση του Ναού της Ιερουσαλήμ. Επίσης, αυτό το εβραιοκεντρικό σχέδιο παγκοσμιοποίησης και η εβραιοκεντρική μυθολογία επί της οποίας στηρίζεται προωθούνται και από διάφορα νεοναϊτικά ιπποτικά τάγματα.
ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ.....
Ο Ελευθεροτεκτονισμός –υπό τα διάφορα τάγματά του και τους διάφορους βαθμούς του ανά τον κόσμο– αποτελεί μια συμβολική τεχνολογία για την άσκηση νοοπολιτικής, σύμφωνα με τη νοοπολιτική στρατηγική της εκάστοτε Τεκτονικής ηγεσίας και του τυπικού του αντίστοιχου Τεκτονικού συστήματος. Ο Ελευθεροτεκτονισμός βασίζεται στον μύθο, δηλαδή στην ουσία της κουλτούρας, καθώς και στο δράμα-θέατρο, δηλαδή στη βιωματική διδασκαλία, όπως την έχει παραδώσει λ.χ. ο Αριστοτέλης στη θεωρία του περί της τραγωδίας. Αυτές οι μέθοδοι χρησιμοποιούνται για να ‘σμιλευθούν’ οι συνειδήσεις (συμβολικά, οι ‘λίθοι’) σύμφωνα με το ‘αρχιτεκτονικό σχέδιο’ της ηγεσίας και του τυπικού του εκάστοτε Τεκτονικού συστήματος, ώστε, με αυτόν τον τρόπο, τα μέλη της οργάνωσης να καταστούν ‘ζώντες λίθοι’ του επιδιωκόμενου ‘οικοδομήματος’. Κάθε τάγμα, στην ιστορία του Ελευθεροτεκτονισμού, έχει και ένα ιδιαίτερο ‘αρχιτεκτονικό σχέδιο’ κατά νου. Επίσης, διαφορετικά πνευματικά λόμπι, ακόμη και μέσα στο ίδιο Τεκτονικό τάγμα, μπορεί να ανταγωνίζονται μεταξύ τους για το ποιο θα ασκήσει τη σημαντικότερη επιρροή στη διαμόρφωση του ‘αρχιτεκτονικού σχεδίου’.
Από την άλλη πλευρά, μέσα στον Ελευθεροτεκτονισμό, υπάρχουν πολλά μέλη που δεν έχουν επίγνωση –τουλάχιστον πλήρως– ούτε τι συμβαίνει στον Ελευθεροτεκτονισμό ούτε τι τους συμβαίνει στο πλαίσιο της Τεκτονικής πορείας τους, αλλά ασχολούνται είτε με απλές δημόσιες σχέσεις μέσα στις Στοές (για ατομικούς κοινωνικούς και οικονομικούς λόγους) είτε βυθίζονται μέσα σε δικές τους φαντασιακές δημιουργίες εμπνευσμένες από τα Τεκτονικά τελέσματα και σύμβολα.
Σε διεθνές επίπεδο, στην αυγή του 21ου αιώνα, οι ισχυρότερες Τεκτονικές δυνάμεις είναι η Ηνωμένη Μεγάλη Στοά της Αγγλίας (η λεγόμενη Μητρική Μεγάλη Στοά του Συμβολικού Τεκτονισμού του κόσμου), η Μεγάλη Ανατολή της Γαλλίας, οι Ηνωμένες Μεγάλες Στοές της Γερμανίας, η Νότια Δικαιοδοσία του Σκωτικού Τύπου των ΗΠΑ (το λεγομένο Μητρικό Ύπατο Συμβούλιο του Σκωτικού Τύπου του κόσμου), καθώς και ο Τύπος της Υόρκης (York Rite) των ΗΠΑ. Μάλιστα, μετά από τη λήξη του Ψυχρού Πολέμου, αυτά τα Τεκτονικά τάγματα ανταγωνίσθηκαν μεταξύ τους για να πρωτοστατήσουν (και άρα να εξασφαλίσουν τη μεγαλύτερη επιρροή) στη δημιουργία Τεκτονικών συστημάτων στη Ρουμανία, τη Βουλγαρία, τη Σερβία, τα Σκόπια, την Κροατία, τη Σλοβενία, την Τσεχία, την Πολωνία, την Ουκρανία και τη Ρωσία (βλ. Ν. Ηλιόπουλος, «Η Παγκόσμια Γεωπολιτική του Τεκτονισμού», στον συλλογικό τόμο Τεκτονισμός: Η Μεγαλύτερη Μυστική Αδελφότητα του Κόσμου, Εκδ. Αρχέτυπο, 2009, σελ. 285).
Ο γερμανικός Τεκτονισμός απέκτησε την κυριότερη επιρροή στην Κροατία, τη Σλοβενία και την Τσεχία, ο Τεκτονισμός των ΗΠΑ απέκτησε την κυριότερη επιρροή στη Ρουμανία, τη Βουλγαρία και τα Σκόπια, ενώ ο γαλλικός και ο αγγλικός Τεκτονισμός ανταγωνίζονται για την κυριαρχία επί των Τεκτονικών υποθέσεων στη Ρωσία. Παράλληλα, λόγω των προαναφερθέντων ανταγωνισμών μεταξύ των μεγάλων Τεκτονικών Δυνάμεων της Δύσης για τη δημιουργία σφαιρών Τεκτονικής επιρροής, υποκινούνται διάφορα Τεκτονικά σχίσματα, όπως λ.χ. έχει συμβεί στη Ρουμανία, τη Βουλγαρία, την Ουκρανία, τη Σερβία, την Ελλάδα, την Ιταλία, τη Γαλλία κ.λπ. (ορισμένες χρήσιμες πληροφορίες για τη μελέτη της γεωπολιτικής του Ελευθεροτεκτονισμού περιλαμβάνονται επίσης στο βιβλίο του Φρανσουά Τυάλ υπό τον τίτλο Η Γεωπολιτική του Ελευθεροτεκτονισμού, το οποίο εκδόθηκε στα ελληνικά από τις Εκδόσεις Προσκήνιο, με πρόλογο από τον καθηγητή γεωπολιτικής Ιωάννη Θ. Μάζη και εισαγωγή από τον ψυχίατρο Κωστή Μπάλλα, ο οποίος διετέλεσε ενεργό μέλος του Υπάτου Συμβουλίου του Αρχαίου και Αποδεδεγμένου Σκωτικού Τύπου για την Ελλάδα).
Στο Λονδίνο, το διήμερο 5-6 Νοεμβρίου 2007, έγινε συνάντηση όλων των Μεγάλων Στοών της Ευρώπης, κατόπιν σχετικής πρωτοβουλίας της Ηνωμένης Μεγάλης Στοάς της Αγγλίας. Το Τεκτονικό Δελτίο Πυθαγόρας της Μεγάλης Στοάς της Ελλάδος, στο τεύχος 98 του έτους 2008, έγραψε τα εξής για αυτήν τη διεθνή Τεκτονική συνάντηση: «Η πρώτη ημέρα ήταν αφιερωμένη στην γνωριμία των προσκεκλημένων στο κτίριο της Μεγάλης Στοάς της Αγγλίας και στην συνέχεια ακολούθησε γεύμα με τη συμμετοχή του Μεγάλου Διδασκάλου της Ην. Μεγ. Στοάς της Αγγλίας Α.Β.Ε. Δούκα του Κεντ, κατά την διάρκεια του οποίου ο Μεγ. Διδ. της Ην. Μεγ. Στοάς της Αγγλίας απηύθυνε χαιρετισμό και εξήγησε ότι ο στόχος της συναντήσεως δεν είναι η λήψη αποφάσεων αλλά η κατάθεση απόψεων σε θέματα που προβληματίζουν σήμερα τον Ελευθεροτεκτονισμό στην Ευρώπη αλλά και παγκοσμίως και κυρίως σε θέματα κανονικότητος, ιδίως μετά την δημιουργία πολλών νέων ή την αφύπνιση παλαιοτέρων Μεγάλων Στοών στις χώρες της Αν. Ευρώπης» (σελ 165).
Στην Ανατολική Ευρώπη, ο Ελευθεροτεκτονισμός εξυπηρετεί μεθοδικά την πολιτική Δυτικών ελίτ για την προώθηση της φιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης. Ειδικά δε στη Ρωσία, ο Ελευθεροτεκτονισμός έχει μακρά ιστορία ως θεσμός ο οποίος προωθεί Δυτικές φιλελεύθερες αξίες και νοοτροπίες στη ρωσική κοινωνία. Ο φυσικός επιστήμων, πολιτικός στοχαστής και υπέρμαχος των αξιών του Τεκτονισμού, Χρίστος Γούδης, στο άρθρο του υπό τον τίτλο «Τεκτονισμός και Επαναστάσεις», το οποίο δημοσιεύθηκε στο Τεκτονικό Δελτίο Πυθαγόρας της Μεγάλης Στοάς της Ελλάδος, στο τεύχος 98 του έτους 2008, έγραψε τα εξής: «Τέκτονες ήταν επίσης οι ηγήτορες του κινήματος των Ρώσων Δεκεμβριστών του 1825, οι οποίοι δρούσαν μέσα στις τάξεις του τσαρικού στρατού οργανώνοντας πραξικόπημα με σκοπό την φιλελευθεροποίηση της Ρωσίας. Η επιστροφή των νικηφόρων ρωσικών στρατευμάτων το 1814, μετά την ήττα του Ναπολέοντος, συνοδεύτηκε από την συνειδητοποίηση στο σώμα των αξιωματικών ότι η υπεροχή των όπλων δεν απήλασσε την Ρωσία από την κατωτερότητά της, έναντι μιας ταχέως φιλελευθεροποιούμενης Ευρώπης. Αποτέλεσμα αυτής της επαφής της στρατιωτικής αριστοκρατίας με τις φιλελεύθερες ιδέες της Γαλλικής Επανάστασης ήταν η ίδρυση μυστικών εταιρειών κατά τα τεκτονικά πρότυπα...ο Καρλ Μαρξ αλλά και ο πατέρας του αναρχισμού Πιέρ Ζοζέφ Προυντόν, καθώς και πολλοί ηγήτορες των μετέπειτα Ρωσικών Επαναστάσεων του 1905 και του 1917, μεταξύ των οποίων ο Νικολάι Ίλιτς Ουλιάνωφ (Βλαδιμίρ Λένιν) και ο Αλέξανδρος Κερένσκι, επέρασαν από τον τεκτονισμό» (σελ. 111-112). Υπέρμαχος του Τεκτονικού σχεδίου φιλελευθεροποίησης της Ευρώπης, ο Γούδης, στο προαναφερθέν άρθρο του, δεν διστάζει να χαρακτηρίσει τη ρωσική πολιτική παράδοση ως στοιχείο της δήθεν ρωσικής «κατωτερότητας» έναντι της Δύσης. Αυτήν ακριβώς την ιδεολογική ‘γραμμή’ προωθεί ο Ελευθεροτεκτονισμός στη Ρωσία ειδικά και στην Ανατολική Ευρώπη γενικότερα, μετά από τη λήξη του Ψυχρού Πολέμου, προκειμένου οι Ρώσοι και γενικά οι Ανατολικοευρωπαίοι Τέκτονες να γίνουν πιστοί υπέρμαχοι της φιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης και όργανα της ατλαντικής ολιγαρχίας.
Παράλληλα με την προώθηση ενός παγκόσμιου φιλελεύθερου μονόλογου, ο Ελευθεροτεκτονισμός προωθεί τον διαθρησκειακό συγκρητισμό, ως μια μορφή θρησκευτικής παγκοσμιοποίησης. Για παράδειγμα, σύμφωνα με το Τυπικόν της Συνόδου του 32ου Βαθμού του Αρχαίου και Αποδεδεγμένου Σκωτικού Τύπου, εκδοθέντος υπό του Υπάτου Συμβουλίου του 33ου της Ελλάδος, εν Αθήναις, το έτος 1975, ο μυούμενος στον 32ο βαθμό, ο οποίος ονομάζεται Πρίγκιπας του Βασιλικού Μυστικού, διδάσκεται τα εξής[8]: «Ίσως όμως έλθη κάποτε η ημέρα, κατά την οποίαν αι υπάρχουσαι ακόμη τότε θρησκείαι, διατηρούσαι την ιστορικήν μορφήν των, θα θεωρούν αλλήλας ως διαφόρους Τύπους μιας και της αυτής Θρησκείας, δηλ. μιας πράγματι καθολικής Θρησκείας...Θα παραμερίσουν τότε πολλά πράγματα εξ εκείνων τα οποία τιμούν ή κηρύσσουν εις τας ινδικάς παγόδας, τους βουδιστικούς ναούς, τα μωαμεθανικά τεμένη και τας χριστιανικάς εκκλησίας. Έκαστος θα φέρη τότε μαζί του εις την ειρηνικήν κρύπτην, παν ό,τι εκτιμά και θεωρεί ως το υψηλότερον» (σελ. 28). Εξ ου και η λεγομένη «εισητήριος λέξις» στον 32ο βαθμό δίδεται ως εξής: ο ένας λέγει «PHAAL CHOL» (Φαάλ Χολ), δηλαδή χωρισμένοι, ο άλλος λέγει «PHARASCH CHOL» (Φαράς Χολ), δηλαδή ενωμένοι, και μετά οι δύο μαζί λέγουν «SHADDAI» (Σαντάι), δηλαδή Παντοδύναμε, ως ομολογία του Τεκτονικού διαθρησκεισκού συγκρητισμού (βλ. το Τυπικό του 32ου βαθμού, όπ.π., σελ. 43, καθώς επίσης και το Τεκτονικό σύγγραμμα Manuel Maçonnique Ou Tuileur des Divers Rites de Maçonnerie Pratiqués en France, Εκδ. Imprimerie de Sétier, rue de Grenelle-St-Honoré, no. 29, Paris, 1830).
Επίσης, στον 32ο βαθμό, λαμβάνει χώρα μια ανασκόπηση και συνοπτική ερμηνεία όλων των προηγουμένων βαθμών. Αυτή η ανασκόπηση δείχνει ότι η φιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση, ο ορθολογισμός της νεωτερικής Δύσης και ο Γνωστικισμός αποτελούν πνευματικούς πυλώνες του Αρχαίου και Αποδεδεγμένου Σκωτικού Τύπου. Το Τυπικόν της Συνόδου του 32ου Βαθμού του Αρχαίου και Αποδεδεγμένου Σκωτικού Τύπου, εκδοθέν υπό του Υπάτου Συμβουλίου του 33ου της Ελλάδος, εν Αθήναις, το έτος 1975, γράφει για το νόημα του 8ου βαθμού, ο οποίος ονομάζεται «Επόπτης των Οικοδομών»: «Εις τον βαθμόν τούτον εδιδάχθημεν ότι μόνον η συνεργασία όλων δύναται να προωθήση το έργον μας και ότι δια της συνεργασίας όλων των εθνών είναι δυνατόν να αποτραπούν και οι πόλεμοι ακόμη» (σελ. 15). Σύμφωνα με το ίδιο Τυπικό, οι κάτοχοι του 28ου βαθμού, δηλαδή οι «Ιππότες του Ηλίου», «απέκτησαν την πεποίθησιν ότι...ο Ορθός Λόγος είναι το Απόλυτον και ότι η Αναλογία είναι η κλεις προς το Ασύλληπτον» (Τυπικό 32ου βαθμού, όπ.π., σελ. 20). Επίσης, σύμφωνα με το προαναφερθέν Τυπικό, οι κάτοχοι του 30ού βαθμού, δηλαδή οι «Ιππότες Καδώς» ή «Ιππότες του Λευκού και Μέλανος Αετού», είναι «οι διαφυλάσσοντες την Ναϊτικήν Γνώσιν» και «αγωνίζονται εναντίον κάθε πολιτικής και πνευματικής απολυταρχίας, της οποίας έπεσαν θύματα ο Ιάκωβος ντε Μολαί (Jacques de Molay) και το Τάγμα των Ναϊτών», και «εις τους κατόχους του 31ου βαθμού ετονίσθη ότι καθήκον των είναι να καλλιεργούν και να διαφυλάσσουν την διδασκαλίαν των Γνωστικών»[9] (Τυπικό 32ου βαθμού, όπ.π., σελ. 20-21).
Η βαθιά σχέση του Ελευθεροτεκτονισμού με τον ορθολογισμό και τον φιλελευθερισμό της νεωτερικής Δύσης και με τις δυνάμεις του προτεσταντικού κόσμου τονίζεται στον 30ό βαθμό. Σύμφωνα με το Τυπικόν του Αρείου Πάγου του 30ού Βαθμού του Αρχαίου και Αποδεδεγμένου Σκωτικού Τύπου, εκδοθέν υπό του Υπάτου Συμβουλίου του 33ου της Ελλάδος, εν Αθήναις, το έτος 1957, ο μυούμενος στον 30ό βαθμό, ο οποίος ονομάζεται Ιππότης Καδώς ή Ιππότης του Λευκού και Μέλανος Αετού, διδάσκεται τα εξής[10]: οι Ιππότες Καδώς ζητούν να λάβουν εκδίκηση για την καταστροφή του Τάγματος των Ναϊτών και την εκτέλεση του τελευταίου Μεγάλου Μαγίστρου των Ναϊτών, «στηλιτεύοντες αδιαλείπτως τας καταχρήσεις, ων ούτοι έπεσον θύματα και αγωνιζόμενοι κατά του θρησκευτικού και πολιτικού δεσποτισμού...Τοιαύτη είναι η εκδίκησις, ήτις έπεσεν επί του Πάπα Κλήμεντος του Ε’, ουχί την ημέραν καθ’ ην τα οστά αυτού εκάησαν υπό των Καλβινιστών της Προβηγκίας, αλλά την ημέραν, καθ’ ην ο Λούθηρος διήγειρε το ήμισυ της Ευρώπης κατά της παπωσύνης, εν ονόματι των δικαιωμάτων της συνειδήσεως. Τοιαύτη είναι η εκδίκησις, ήτις επέπεσεν εναντίον του Βασιλέως Φιλίππου του Ωραίου...την ημέραν, καθ’ ην η Συντακτική των Γάλλων Συνέλευσις ανεκήρυξε τα δικαιώματα του ανθρώπου και του πολίτου. Το έργον ημών πόρρω απέχει να τερματισθή» (σελ. 39). Εξ ου και, σύμφωνα με το προαναφερθέν Τυπικό του 30ού βαθμού, κατά τη μυστική χειραψία μεταξύ των μελών του 30ού βαθμού, ο ένας λέγει «NEKAM MENACHEM» (Νεκάμ Μεναχέμ), το οποίο σημαίνει «ικανοποίησις εν τη εκδικήσει ή ικανοποίησις εν τη τιμωρία του ενόχου», και ο άλλος απαντά PHARASCH CHOL (Φαράς Χολ), το οποίο εδώ σημαίνει «το παν εξηγείται», δοξολογώντας έτσι τη Μεταρρύθμιση του Λουθήρου και τον αστικό φιλελευθερισμό ο οποίος προέκυψε από τη Γαλλική Επανάσταση, ως μέρος της εκδίκησις που φιλοδοξούν να λάβουν οι Ιππότες Καδώς στο όνομα και χάριν των Ναϊτικών ιδεωδών τους (βλ. το Τυπικό του 30ού βαθμού, όπ.π., σελ. 8, καθώς επίσης και το Τεκτονικό σύγγραμμα Manuel Maçonnique Ou Tuileur des Divers Rites de Maçonnerie Pratiqués en France, Εκδ. Imprimerie de Sétier, rue de Grenelle-St-Honoré, no. 29, Paris, 1830). Μάλιστα, όπως αναγράφεται στο ίδιο Τυπικό του 30ού βαθμού, κατά την «Επίσημη Διαβεβαίωση», ο Ιππότης Καδώς ορκίζεται προς το Τάγμα, μεταξύ άλλων, τα εξής: «Εγώ...ενώπιον του Μ.Α.Τ.Σ. (Μεγάλου Αρχιτέκτονος του Σύμπαντος) και της σεπτής ταύτης ομηγύρεως, ορκίζομαι να εκτελέσω άνευ δισταγμού και με κίνδυνον ακόμη της ζωής μου παν ό,τι μοι διαταχθή υπό του Τάγματος...Ορκίζομαι να εκδικώ το δίκαιον και την αλήθειαν, έστω και ενόπλως εν ανάγκη, αν μοι επιταχθή...Ορκίζομαι να συμβάλλω δι’ όλων των εις εμέ δυνατών μέσων εις την διάδοσιν και εξάπλωσιν όλων των ελευθέρων ιδεών» (Τυπικό 30ού βαθμού, όπ.π., σελ. 40-42).
Ελευθεροτεκτονισμός και σιωνιστικός ιμπεριαλισμός
Στο τεύχος της 3ης Νοεμβρίου 2000 του ειδικού ενημερωτικού δελτίου Executive Intelligence Review, το οποίο εκδίδεται υπό τη διεύθυνση του Αμερικανού ειδικού σε θέματα αντικατασκοπίας και προσωπικού γνωστού μου, Τζεφ Στάινμπεργκ (Jeff Steinberg), δημοσιεύθηκε μια έκθεση για την τρομοκρατική δράση Ισραηλινών φονταμενταλιστών και τη σχέση τους με παράγοντες του βρετανικού Ελευθεροτεκτονισμού. Στις 16 Οκτωβρίου 2000, η Αστυνομία του Ισραήλ απώθησε μέλη του κινήματος εξτρεμιστών σιωνιστών με την ονομασία «Temple Mount and Land of Israel Faithful Movement» (Κίνημα των Πιστών του Όρους του Ναού και της Γης του Ισραήλ) καθώς προσπαθούσαν να εισβάλουν στο ισλαμικό τζαμί Κουμπάτ Ας-Σάκρα (Qubbat As-Sakhrah), που βρίσκεται στο Όρος του Ναού, στην Παλαιά Πόλη της Ιερουσαλήμ, για να καθαγιάσουν τον θεμέλιο λίθο του Τρίτου Ναού της Ιερουσαλήμ, τον οποίο θέλουν να ανοικοδομήσουν. Το Κίνημα των Πιστών του Όρους του Ναού εξέδωσε δελτίο Τύπου στο οποίο ισχυριζόταν ότι η προκλητική ενέργειά τους είχε την έγκριση των ισραηλινών Αρχών και την προστασία των ισραηλινών Δυνάμεων Ασφαλείας. Το προαναφερθέν δελτίο Τύπου του Κινήματος των Πιστών του Όρους του Ναού έφερε την υπογραφή του ηγέτη αυτού του κινήματος, Γκέρσον Σάλομον (Gershon Salomon) και ανέφερε τα εξής: «Τώρα είναι ο καιρός να επανοικοδομήσουμε τον Οίκο του Θεού στο ιερό Όρος του Ναού, στη θέση του Πρώτου και του Δευτέρου Ναού. Ο Θεός είναι έτοιμος γι’ αυτό και αναμένει το Ισραήλ να επανελευθερώσει το Όρος του Ναού από τους παγανιστές Άραβες θρησκευομένους και να επανοικοδομήσει τον Οίκο Του για να γίνει πάλι η καρδιά, η ψυχή και η εστία του Ισραήλ και όλων των εθνών».
Εάν οι ισραηλινές Αρχές είχαν επιτρέψει σε εκείνους τους εξτρεμιστές του Όρους του Ναού να προχωρήσουν άμεσα στα σχέδιά τους, θα ξέσπαγε ένας θρησκευτικός πόλεμος ανυπολόγιστων συνεπειών, δεδομένου ότι το τζαμί Κουμπάτ Ας-Σάκρα, όπως και το τζαμί Αλ-Άκσα (Al-Aqsa), είναι ορισμένα από τα ιερότερα προσκυνήματα του Ισλάμ παγκοσμίως.
Ωστόσο, μόλις τρεις εβδομάδες πριν από εκείνη την προκλητική κίνηση των εξτρεμιστών του Όρους του Ναού, οι ισραηλινές Αρχές είχαν επιτρέψει στον Αριέλ Σαρόν (Ariel Sharon), αρχηγό τότε του ισραηλινού Δεξιού κόμματος «Λικούντ» και διαβόητο «σφαγέα» Παλαιστινίων στα προσφυγικά στρατόπεδα Σάμπρα και Σατίλα, να εισέλθει στην περιοχή των ισλαμικών Ιερών στο Όρος του Ναού συνοδευόμενος από χιλιάδες φανατικούς Εβραίους και δυνάμεις Ασφαλείας του Ισραήλ. Ο Σαρόν αποτελούσε ηγετικό παράγοντα του Κινήματος των Πιστών του Όρους του Ναού, και η προαναφερθείσα παρουσία του, στις 28 Σεπτεμβρίου 2000, στα ισλαμικά προσκυνήματα του Όρους του Ναού προκάλεσε μαζικές εκδηλώσεις διαμαρτυρίας από την πλευρά των Αράβων.
Την ημέρα κατά την οποία ο Σαρόν πραγματοποίησε την ανωτέρω προβοκατόρικη επιχείρησή του στο Όρος του Ναού, Ισραηλινοί και Παλαιστίνιοι διαπραγματευτές, στη Νέα Υόρκη, είχαν ανακοινώσει ότι βρίσκονταν κοντά σε μια συμφωνία που θα προωθούσε τις μεταξύ τους ειρηνευτικές συνομιλίες. Οι ειρηνευτικές συνομιλίες μεταξύ Ισραηλινών και Παλαιστινίων είχαν φθάσει σε ένα δύσκολο και κομβικό σημείο διότι ο Αμερικανός πρόεδρος Μπιλ Κλίντον (Bill Clinton) –υπό την επιρροή του Αμερικανού αντιπροέδρου Αλ Γκορ (Al Gore), που λειτουργούσε ως σιωνιστική μαριονέτα, και ορισμένων συμβούλων της ομάδας του Προέδρου για ζητήματα Μέσης Ανατολής– είχε θέσει το ζήτημα του Όρους του Ναού και της Ιερουσαλήμ στη σύνοδο κορυφής του Camp David του Ιουλίου 2000. Τον Σεπτέμβριο του 2000, δηλαδή σε μια ιδιαιτέρως κρίσιμη φάση των συνομιλιών του Κλίντον με τον Παλαιστίνιο ηγέτη Γιάσερ Αραφάτ (Yasser Arafat) και τον Ισραηλινό πρωθυπουργό Εχούντ Μπαράκ (Ehud Barak), παρενέβη ο Αριέλ Σαρόν με τους εξτρεμιστές προβοκάτορές του στο Όρος του Ναού για να υπονομεύσει την ειρηνευτική διαδικασία στη Μέση Ανατολή και να προωθήσει τα σχέδια του σιωνιστικού ιμπεριαλισμού.
Η εβραϊκή θρησκευτική οργάνωση «Ateret Cohanim yeshiva», που βρίσκεται στην Παλαιά Πόλη της Ιερουσαλήμ, αποτελεί έναν σημαντικό πυρήνα μυστικής παραστρατιωτικής δράσης εξτρεμιστών Ιουδαίων και έχει ως στόχο της τα ισλαμικά προσκυνήματα στο Όρος του Ναού. Ο Σαρόν, όπως και ο διάδοχός του στην ηγεσία του κόμματος «Λικούντ», Μπενιαμίν Νετανιάχου έχουν βοηθήσει σημαντικά τη χρηματοδότηση της οργάνωσης «Ateret Cohanim yeshiva» από εβραϊκούς παράγοντες της Νέας Υόρκης. Επίσης, σύμφωνα με τα στοιχεία που δημοσιεύθηκαν στο τεύχος της 3ης Νοεμβρίου 2000 του ειδικού ενημερωτικού δελτίου Executive Intelligence Review, ο Σαρόν έχει λειτουργήσει ως «αγωγός εκατομμυρίων δολαρίων προς το κίνημα Γκους Εμουνίμ (Gush Emunim) του Ραβίνου Μοσέ Λέβινγκερ (Moshe Levinger) και του Ραβ Ζβι Γιεχούντα Κουκ (Rav Zvi Yehuda Kook), το οποίο δρα ως ένα θρησκευτικό φονταμενταλιστικό τάγμα θανάτου».
Στο τεύχος της 3ης Νοεμβρίου 2000 του Executive Intelligence Review, αναλύθηκε ο ρόλος που έχουν παίξει η στρατηγικής σημασίας «ερευνητική Στοά Quatuor Coronati» της Ηνωμένης Μεγάλης Στοάς της Αγγλίας και ο Έβδομος Μαρκήσιος του Νορθάμπτον (Spencer Douglas David Compton), ο οποίος διετέλεσε Πρόσθετος Μέγας Διδάσκαλος της Ηνωμένης Μεγάλης Στοάς της Αγγλίας από το 2001 μέχρι το 2009, στην υποστήριξη σχεδίων Εβραίων φανατικών για την οικοδόμηση του Τρίτου Ναού της Ιερουσαλήμ και στην πραγματοποίηση προβοκατόρικων ενεργειών σε βάρος Μουσουλμάνων, ώστε να πυροδοτήσουν έναν μεγάλο θρησκευτικό πόλεμο και έτσι να εγκαθιδρύσουν μια «Pax Judaica» (Ιουδαϊκή Ειρήνη). Στο ίδιο τεύχος του Executive Intelligence Review, δημοσιεύθηκε ότι ο Έβδομος Μαρκήσιος του Νορθάμπτον είναι οπαδός ενός ρεύματος «Βρετανικού Ισραηλιτισμού», το οποίο καλλιεργεί τη μυθολογία ότι η βρετανική ολιγαρχία κατέχει μυστικές δυνάμεις επειδή η Αγγλία εποικίστηκε από χαμένες φυλές του Ισραήλ και ότι γι’ αυτό η Καμπαλά είναι πολύ ισχυρή στην Αγγλία. Επίσης, σύμφωνα με δηλώσεις του ίδιου του Εβδόμου Μαρκησίου του Νορθάμπτον που δημοσιεύθηκαν στο ανωτέρω τεύχος του Executive Intelligence Review, «η Αμερική και η Αγγλία παρέλαβαν τις Δύο Χαμένες Φυλές (του Ισραήλ) και γι’ αυτό έκτοτε, με έναν πολύ διανοητικό ιουδαϊκό τρόπο, άρχισαν να διοικούν τον κόσμο» (κατά λέξη: «America and England got the Two Lost Tribes, and that is why they then, in a very intellectual Jewish way, started to run the world»).
Τον Δεκέμβριο του 1995, η ελευθεροτεκτονική Στοά «Ιερουσαλήμ» εγκαθιδρύθηκε δίπλα στο Όρος του Ναού και, όπως δημοσιεύθηκε στο τεύχος της 3ης Νοεμβρίου 2000 του Executive Intelligence Review, συνεργάζεται με εξτρεμιστές σιωνιστές, Ιουδαίους και ‘Χριστιανούς’, για τον έλεγχο του Όρους του Ναού και την οικοδόμηση του Τρίτου Ναού της Ιερουσαλήμ. Ευλόγως, οι συντάκτες του τεύχους της 3ης Νοεμβρίου 2000 του Executive Intelligence Review διατυπώνουν το εξής σχόλιο: «Το ότι μια τέτοια Στοά θεμελιώθηκε λίγο καιρό μετά από τα επαναστατικά αποτελέσματα του Όσλο[11] –και μόλις εβδομάδες μετά από τη δολοφονία του Ισραηλινού πρωθυπουργού Γιτζάκ Ράμπιν (Yitzhak Rabin), ενός εκ των αρχιτεκτόνων της ειρήνης– σίγουρα δεν είναι τυχαίο».
Η ανωτέρω Στοά «Ιερουσαλήμ» ιδρύθηκε από τον Μέγα Διδάσκαλο του Κανονικού Ελευθεροτεκτονισμού της Ιταλίας (Gran Loggia Regolare degli Antichi, Liberi e Accettati Muratori d’Italia), Τζουλιάνο ντι Μπερνάρντο (Giuliano di Bernardo), ‘δεξί χέρι’ του Εβδόμου Μαρκησίου του Νορθάμπτον, επί τη βάσει του σιωνιστικού σχεδίου για το Όρος του Ναού. Στην τελετή εγκαθίδρυσης αυτής της Στοάς, ο Τζουλιάνο ντι Μπερνάρντο διεκήρυξε το εξής: «Η επανοικοδόμηση του Ναού βρίσκεται στο επίκεντρο των μελετών μας». Τον Ιούνιο του 1996, ο Τζουλιάνο ντι Μπερνάρντο εξέδωσε ένα βιβλίο με τίτλο Επανοικοδομώντας τον Ναό (Rebuilding the Temple), το οποίο εκδόθηκε στα αγγλικά από την Στοά «Quatuor Coronati» της Ηνωμένης Μεγάλης Στοάς της Αγγλίας. Επίσης, σε συνεντεύξεις του, ο Τζουλιάνο ντι Μπερνάρντο ευθαρσώς παραδέχθηκε ότι έχει δημιουργήσει ένα ολόκληρο διεθνές κίνημα προώθησης μιας νέας ουτοπικής πίστης βασισμένης στον ιουδαϊκό Καμπαλισμό και στην επανοικοδόμηση του Ναού της Ιερουσαλήμ. Επίσης, αυτό το εβραιοκεντρικό σχέδιο παγκοσμιοποίησης και η εβραιοκεντρική μυθολογία επί της οποίας στηρίζεται προωθούνται και από διάφορα νεοναϊτικά ιπποτικά τάγματα.
ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ.....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου