ΑΝΑΚΤΑΣ,ΣΚΕΨΗ ΚΑΙ ΓΛΩΣΣΑ

Γράφει ο
Ελευθέριος Παλιγγίνης
Άνακτας, Σκέψη και Γλώσσα Περί Γραφών και Ονομάτων

Σε κάθε νέα κοινωνία, και αφού απο την εξέλιξη και αλληλεπίδραση των εγκεφάλων για να συνεννοηθούν, προκύψει νέα γλώσσα, ή επικρατήσει κάποια παλαιότερη, αρχικά η γραφή είναι άγνωστη στον πολύ λαό, και η χρήση της περιορισμένη.
Οι γραφές δίνονται -απο την Μνημοσύνη (Μνήμη) -του Συμπαντικού Νου που αντιγράφεται στον ανθρώπινο-, τον Απόλλωνα ΜουσΗγέτη (Φώτιση-Έμπνευση), την Αθηνά (Σοφία, Πνεύμα) και τον Προμηθέα (εδώ ΠυρΦόρο)- αρχικά σε λίγους που επιλέγονται και αναπτύσσουν ισχυρή διαίσθηση, πολύπλοκη σκέψη, κατακτώντας επίπεδα Σοφίας, και που έχουν μόνιμη Έμπνευση, αφού οι Θεότητες ως "Νοότητες" -οντότητες Νοός- αντιγραφούν απο το "Σπήλαιον-Λαβύρινθο", και γεννηθούν και μονιμοποιηθούν στο Κρανίο τους.

Οι γλώσσες και οι γραφές τους, ως εργαλεία λεπτομερέστερης σκέψης, αποτελούν ταυτόχρονα και Θεουργικό (ανώτερο μαγικό) Κώδικα. Αυτό είναι κάτι που λησμονούμε όταν σκεπτόμαστε τη γλώσσα και τη γραφή όπως τη διδασκόμαστε και την χρησιμοποιούμε στη ζωή μας. Όμως, όπως μπορούμε να θυμηθούμε όλοι, είναι δώρο των Μουσών -του Θείου και της Μνήμης- και του Προμηθέως. Και σε άλλους λαούς υπάρχουν παραδόσεις οτι είναι δώρο των Αγγέλων.

Δίδονται επίσης, απο τους ίδιους, και ακολούθως απο τα Ονόματα στα οποία αυτοί παραπέμπουν, για επί μέρους θέματα, ιδιαίτερες γνώσεις και ικανότητες επί παντός.

Η γλώσσα είναι βασικό εργαλείο λεπτομερούς σκέψης. Με αυτήν κάποιος σκέπτεται. Συνειδητά. Όσο πιο πολύπλοκη και λεπτομερέστερη είναι για την απόδοση λεπτών και Υψηλών Εννοιών, τόσο πιο ψηλά φτάνει ο άνθρωπος με την χρήση της, υπό την προϋπόθεση οτι την γνωρίζει σε βάθος. Μαζί με τους πολλούς τρόπους χρήσης της.

H γραφή της γλώσσας κρίνεται απαραίτητη ώστε να υπάρχει καταγραφή των σκέψεων, συνεπώς να εξελίσσεται κάθε ιδιαίτερο γνωσιακό αντικείμενο, και θέμα στο χρόνο.

Για να υπάρχει εξέλιξη, πρέπει να υπάρχει και καταγραφή των μέχρι τότε πληροφοριών και συμπερασμάτων απο αυτές. Απαιτείται σημείωση των σκέψεων, και θεωριών, για να μην ξεχνιούνται. Έτσι ώστε να σημειώνεται πρόοδος. Επί πλέον προ-απαιτείται η παρουσία εξελιγμένης γλώσσας και γραφής, για να πρωτο-αντιληφθεί αλλά και να προοδεύσει κάποιος σε όλους τους τομείς, δίδοντας σημασία στις λεπτομέρειες.

Με μία απλή γλώσσα, αναπόφευκτα και η σκέψη που γίνεται μέσω αυτής, είναι "στο περίπου". Κατά προσέγγιση και ασαφώς. Τότε ο άνθρωπος δεν έχει λεπτομερή σκοπό. Ούτε μπορεί να επιτύχει πολλούς απο τους Υψηλούς Σκοπούς.

Οι ικανότεροι άνθρωποι, για τους οποίους αρχικά έγινε λόγος, που επιλέγονται, αναπόφευκτα, με όλες τις γνώσεις που λαμβάνουν σε συνεχή ροή Έμπνευσης, που δεν είναι μόνο υλικές, και με την Εξουσία, την Δύναμη, την Πειθώ και τον "Μαγνητισμό" που αποκτούν, γρήγορα καταλήγουν και Κυβερνήτες του λαού αυτού.

Έτσι, έχουμε τον επί κεφαλής τους, Άνακτα-Αρχιερέα και τους "Αυλικούς" ή "Ευγενείς", δηλαδή βλέπουμε να ταυτίζεται η Εξουσία στο λαό, με την αλληλεπίδραση με τον Προσωποποιημένο Συμπαντικό Νου (Θείον), και όσα εκείνος παρέχει σε όσους (1) ξέρουν να σκέφτονται σωστά, ανοίγοντας δρόμους και παρακάμπτοντας ή διαλύοντας τα εμπόδια, κάνοντας ρυθμίσεις, υποσυνείδητα και συνειδητά, (2) έχοντας και το κατάλληλο συναίσθημα.

Διακρίνουμε ένα είδος "(μετα)φυσικής επιλογής" (!) όπου εκείνοι με τις περισσότερες γνώσεις και δυνατότητες, εξουσιάζουν αυτούς που έχουν λιγότερες ή καθόλου.

Είναι σαν να κατεβαίνει ένα "πρόγραμμα" σε ανθρώπους που μπορούν να το δεχτούν και να το επεξεργαστούν, μόνο σε αυτούς, και αργότερα, σε μία δεύτερη φάση να αντιγράφεται μέσω διαδικασίας μάθησης, σε ανθρώπους που δεν μπορούν να "κατεβάζουν" -στους πολλούς-.

Έτσι μέσω καθοδήγησης των Κυβερνητικών, ξεκινά διδασκαλία των πολλών.

Δίδεται ένα αλφάβητο στον λαό, για να συνεννοείται και να περνάει καλύτερα και ευκολότερα η εκπαίδευση που θέλει το Στέμμα, αλλά δεν δίνονται όλα τα αλφάβητα που έχουν συγκεντρωθεί, ούτε και όλα τα γράμματα, και διδάσκεται μία κατώτερη "έκδοση" κάποιων εκ των γνωσιακών τομέων. Και είναι κατώτερη για λόγους ασφαλείας των δασκάλων τους.

Εκείνος λοιπόν που θα ξεχωρίσει απο τους άλλους ανθρώπους, λίγο μετά την δημιουργία της κοινωνίας, αφού κατεβάσει τις ειδικές πληροφορίες, και διακριθεί διοικητικά, γίνεται Βασιλιάς-Αυτοκράτορας.

Τα αρχαία Ανάκτορα εκτός απο βασιλική-κυβερνητική κατοικία, είναι και τόπος Ιερός, Μαγικός-Θεουργικός. Ο Άνακτας είναι ταυτοχρόνως βασιλιάς, και Αρχιερέας-Μάγος. Ναός και Ανάκτορο ταυτίζονται.

Κάπου εδώ οι υπεύθυνοι να μιλήσουν στο λαό για αυτό, οι σημερινοί διδάσκοντες, τα φέρνουν... ήδη δύσκολα, και απο εδώ και κάτω τα σχολικά και ιστορικά βιβλία, τηρούν "σιγήν Ιχθύος" και "Σφιγγός" μαζί.

Γιατί άραγε; Δεν έχουν πληροφορίες; Το θέμα τους είναι ίσως δυσάρεστο; Έχουν άλλη... γραμμή; Ας διαπεράσουμε λοιπόν αυτόν τον τοίχο. Θα διαπιστώσετε οτι το τζελ του έχει γίνει ημι-περατό και μπορείτε να το φθείρετε, για να βγάλετε έξω... το μισό σας κεφάλι.

Ο... τύπος λοιπόν που... "κατασκοπεύουμε", ο Άναξ-Βασιλιάς, ασχολείται με τον Θεουργικό Κώδικα που έχει "κατεβάσει" ή κληρονομήσει, -γλωσσικό: προφορικό και γραπτό- και συνεδριάζει με Νόες και ανθρώπους, συμπεραίνοντας, λαμβάνοντας αποφάσεις μα και εφαρμόζοντας οδηγίες. Έχει ισχύ, και ο λόγος του είναι αποδεκτός απο τους άλλους ανθρώπους, πολύ εύκολα -συγκριτικά-.

Και δεν είναι τυχαίο, οτι τα πιο αναγνωρίσιμα σύμβολα του Βασιλιά, διαχρονικά, είναι το Στέμμα-η Κορώνα, και το Σκήπτρο. Αμφότερα, είναι μυστικιστικά σύμβολα. Αυτό όμως, δεν το σκέπτεται κάποιος εύκολα.

To Στέμμα πάντοτε έχει εμφανές ένα μαξιλαράκι με χώρισμα στο κέντρο, ώστε να φαίνoνται δύο μαξιλαράκια στις θέσεις των δύο ημισφαιρίων. Με αυτόν τον τρόπο δηλώνεται... "ισοτιμία" συνειδητού και μη-συνειδητού μέρους. Οτι και τα δύο ημισφαίρια είναι συνειδητά, πως σε αυτούς -τους Μυημένους Αυτοκρατορικής Μυητικής Γραμμής- είναι ξεκάθαρο εκείνο που είναι ασαφές στον μέσο άνθρωπο.

Έτσι επισημαίνεται οτι αυτοί που το φέρουν, έχουν ενεργό Πνεύμα Οδηγό δεξιά, στο δεξί ημισφαίριο. Και όχι μόνο Ψυχή στο αριστερό (έτσι έχει ξεκινήσει ο Συμβολισμός, σήμερα ίσως αυτό να αγνοείται επισήμως).

Επίσης με τους πολλούς κρυστάλλους και την δομή με γωνίες και ακτίνες στην Κορώνα, δηλώνεται η ακτινοβολία και η λάμψη του 7ου τσάκρα -του τσάκρα του Στέμματος (!)-.

Πάμε τώρα στο δεύτερο χαρακτηριστικό αντικείμενο του βασιλιά. Το Σκήπτρο, σύμβολο εξουσίας σε ύλη και πνεύμα, πέρα απο Μαγικό Ραβδί-Κηρύκειο Ερμή, παραπέμπει και στην ράβδο με την οποία κάθε βοσκός καθοδηγεί τα ζώα του, κατευθύνει τις σκέψεις του -τον Κώδικα- και τις Ιδέες του, στον "δρόμο" που θέλει. Εκείνος βέβαια σε ένα άλλο επίπεδο, απλού ανθρώπου.

Εάν πούμε τον βοσκό, ποιμένα, τότε εάν εκείνος κάνει σωστή διοίκηση, σε σκέψη και συναίσθημα, και είναι καλός, μπορεί να τα έχει όλα... ποιημένα, φτιαγμένα και πλεγμένα μερικώς όπως θέλει, αλλά και όπως πρέπει, να είναι δηλαδή συνειδητός δημιουργός του Σύμπαντός του.

Γι' αυτό πάρα πολλές συμβολικές ιστορίες με Θεό ή Σοφό-Μάντη-Θεουργό, αναφέρονται σε Ποιμένα, όπως τον Ερμή Αμνοφόρο, και τον Επιμενίδη (ε-ποιμενίδη) που ενώ βόσκει το πρόβατο το χάνει, και πολύ αργότερα ο ίδιος με μαύρα και λευκά πρόβατα στον Άρειο Πάγο καθάρει την Αθήνα απο το Κυλώνειον Άγος, κλπ.

Επί πλέον στα Ομηρικά περιλαμβάνεται το γνωστό περιστατικό του Οδυσσέα -που είναι Βασιλιάς της Ιθάκης- να αντιμετωπίζει τον Βοσκό Κύκλωπα ΠολύΦημο μέσα στο Σπήλαιό του, διαπερνώντας το μέτωπό του με ένα ακόντιο, σε έναν συμβολισμό του ανοίγματος του τρίτου ματιού -όπου το Σπήλαιο είναι το Κρανίο του ανθρώπου, και τα πρόβατα που μπαινοβγαίνουν με τους ανθρώπους να κρέμονται πάνω τους αγκαλιάζοντάς τα, οι σκέψεις του-. Και εδώ έχουμε το δίδυμο Βασιλιά - Βοσκού, σε συμβολισμό Φώτισης.

Οι σκέψεις ελέγχονται με τον λόγο. Το ανώτερο είδος λόγου, είναι η Ποίηση. Με την Ποίηση έχεις αποτελέσματα. Δεν είναι μόνο το ΛογοΤεχνικό σκέλος. Ποιείς κιόλας. Φτιάχνεις. Δημιουργείς. Αποτελέσματα στην ύλη. Είναι Μαγεία-Θεουργία, διαμορφώνεις γλωσσικό κώδικα. Που με τη σειρά του προγραμματίζει τον εγκέφαλο, σε δύο επίπεδα: σε προσωπικό νου, και σε συμπαντικό Νου.

Οι Γραφές και οι Σκέψεις είναι... Ξόρκια -κυριολεκτικά-, είναι Κώδικας Γλώσσας που οδηγεί σε αποτελέσματα κινητοποιώντας μηχανισμούς, απλώς στον κάθε συνηθισμένο άνθρωπο υπάρχει... "ανενέργεια". Συνεπώς δουλεύουν πάρα πολύ λίγο οι μηχανισμοί, στα εμφανή υλικά σε όλους αποτελέσματα επικοινωνίας των ανθρώπων. Οπου επηρεάζει συνήθως κάποιος τον συνάνθρωπο, με την κατάλληλη πληροφόρηση και με την πειθώ του σκεπτικά και επιχειρήματα, ή... την πλύση εγκεφάλου -επαναλαμβάνοντας το ίδιο, επακριβώς ή με άλλα λόγια-.

Ενώ για να είναι ενεργά όλα, σε ένα άλλο επίπεδο μέσου ή πλήρους δυναμικού τους, πρέπει να είναι συνειδητό το άτομο με (Ε)αυτογνωσία, Δαιμόνιον και Μούσα σε δράση.

Όταν δουλέψουν σωστά οι συμπαντικοί μηχανισμοί στον Νου του ανθρώπου, κάθε λέξη έχει απτό αποτέλεσμα, οι φράσεις και σκέψεις επηρεάζουν δραστικά εμφανώς, μετά τις αλλαγές στον προσωπικό νου, και τον Συμπαντικό Νου, το κοινό σύμπαν όλων μας. Τότε το άτομο αυτό, προκαλεί αλλαγές παντού. Αντιληπτές και απο τους άλλους.

Το μυστικιστικό σκέλος της δραστηριότητας του Βασιλιά ή της Βασίλισσας, παρ' ό,τι δεν πολυσυζητάται σήμερα -άλλωστε έχουν μειωθεί αισθητά σε αριθμό οι βασιλείς- στις μέρες μας δεν ειναι καθόλου συνειδητό στον πολύ λαό.

Ακούμε για κάποια που χρίζει Sir - ιππότες, και δεν πάει το μυαλό μας οτι είναι μυστικιστικός Τίτλος, ή κατάλοιπό του, που δίνει ή έδινε κάποτε επί πλέον ιδιότητες και δυνατότητες στον άνθρωπο που επιλεγόταν να τον λάβει απο τον Βασιλιά - που στο παρελθόν ήταν η αρμόδια Αρχή και για να απονέμει Μυήσεις.

Στον ναό δίνονται μόνο οι εξωτερικής διαβάθμισης γνώσεις. Πρώτη, αρχική Μύηση. Για τις γνώσεις των άλλων στοιβάδων-τροχιών, των ενδότερων και ανώτερων, απαιτείται έγκριση -προϋποθέσεις-, και ειδική εκπαίδευση.

Οι πολλοί, διαχρονικά, δεν έχουν Έμπνευση ούτε ιδιαίτερη διανοητική ικανότητα, αλλά απλώς κάνουν 1. ανάγνωση, 2. απομνημόνευση -μέσω διαδικασίας μάθησης επίσημης ή ανεπίσημης-, και 3. εκτέλεση Κώδικα (μέσος συνήθης άνθρωπος που δεν δημιουργεί νέες, αλλά μόνο εφαρμόζει οδηγίες).

Θα πρέπει να επισημανθεί οτι το Ανάκτορο και Ιερατείο δεν έχει απαραίτητα μόνο έναν τρόπο γραφής της ίδιας γλώσσας. Και το ελληνικό αλφάβητο δεν είναι ένα, και πέρα απο αυτά που ξέρουμε ανα αρχαία διάλεκτο και πόλη, και τις γραμμικές γραφές, υπάρχουν και ιερατικά κρυφά αλφάβητα. Ποτέ δεν προκύπτει μόνο ένα αλφάβητο όταν φωτίζεται κάποιος σε επίπεδο Άνακτος (Βασιλέως-Αρχιερέως) όπως των Πόλεων-Κρατών. Ένα δίδεται μετά στο λαό και διδάσκεται μαζικά, αλλά το Ανάκτορο-ο Ναός έχει και άλλα.

Κάθε Όνομα "τώρα", ιδιαίτερα Προσώπου, πέρα απο την κυριολεκτική σημασία του σε πρώτη ανάγνωση, ή τις δύο κυριολεκτικές, δημιουργεί και κάποια αίσθηση στον άνθρωπο, και ένα συναίσθημα, που αναλόγως της ικανότητας και ταχύτητας επεξεργασίας και των άλλων τρόπων που έχει μάθει να κάνει αναγνώσεις, αποκωδικοποιήσεις και αποσυμβολισμούς, αλλά και της διαίσθησής του, περνάει και σε διασυνδεόμενες σημασίες και λεπτές γενικές και Υψηλές έννοιες.

Οι σημασίες, οι αισθήσεις και τα συναισθήματα δημιουργούν ένα νοητικό αντίστοιχο κυκλώματος, και μηχανισμού, και προγράμματος, που δημιουργεί αποτελέσματα στον εγκέφαλο. Αναλόγως του Κώδικα, του Θέματος, και του Σκοπού του. Αυτό ισχύει απο απλά πράγματα καθημερινότητας όλων, μέχρι πράγματα ανείπωτα και πολύ Υψηλά. Άφταστα και απροσέγγιστα.

Το οτι όλοι οι άνθρωποι λαμβάνουν και διαισθητική πληροφορία, είναι εμφανέστερο στις Υψηλές Έννοιες, που προκαλούν πρώτα μία αίσθηση Δέους στον άνθρωπο, και μετά διαβάζει και καταλαβαίνει με νοητική διαδικασία ανάλυσης και μνήμης τί σημαίνει η λέξη ή εικόνα.

Με το Όνομα Αθηνά, με το Όνομα Ασκληπιός, καθένας βλέπει αυτομάτως στον Νου του μία κολοσσιαία εικόνα, ενός άγαλματος σε θρόνο, ή για να ακριβολογούμε, βλέπει εν αγνοία του το Ανώτερο αυτό Πνεύμα, και αισθάνεται Ευδαιμονία. Συνεπώς, η Λέξη μεταφέρει πολλές πληροφορίες, αλλά προκαλεί και Σύνδεση με συγκεκριμένο Νου, πανίσχυρο. Αυτό είναι πιο έντονο σε ισχυρά Ονόματα, και με τα συγκεκριμένα παραδείγματα που σημειώθηκαν το καταλαβαίνουν όλοι.

Γνωρίζουμε πως στην αρχαιότητα οι ιερατικές και άλλες κάστες μυημένων χρησιμοποιούσαν την πολλαπλή ανάγνωση όπως την σημειώνει σε παραδείγματά του ο Πλούταρχος που ήταν αρχιερέας στους Δελφούς, φυσικά ο Πλάτων, και σε νεότερα είδη κρυπτογραφίας, οι νεότεροι μυστικιστές.

Βασικοί οι αναγραμματισμοί, και η "εναλλακτικότητα", αντικατάσταση των γραμμάτων που συνηθίζεται απο διάλεκτο σε διάλεκτο.

Επί πλέον ως στοιχείο μυστικιστικής χρήσης της κωδικοποίησης, έχουμε το εγχειρίδιο κρυπτογραφίας του ιρλανδικού "Bιβλίο του Ballymote", οπου φαίνεται οτι οι μετατροπές κώδικα αποτελούσαν... σπορ των ιερέων και θεουργών. Στα τρία πρώτα χρόνια εκπαίδευσής του, ο μελλοντικός δάσκαλος του Δρυιδισμού, έπρεπε να γνωρίζει εκατόν πενήντα (!!!) διαφορετικά κρυπτογραφικά αλφάβητα.

Εδώ συνδέεται πως ο Ιούλιος Καίσαρας είχε παρατηρήσει (όπως επισημαίνει στο "Απομνημονεύματα περί του γαλατικού πολέμου") οτι οι Κέλτες οι ιερείς των Γαλατών, μιλούσαν μεταξύ τους και στις τελετές τους αρχαία ελληνικά (κάτι που σημαίνει πως σίγουρα και άλλες φυλές που θεωρούμε μη-ελληνικές, είχαν ελληνικές μυστικιστικές καταβολές).

Οι ιερείς των Δρυίδων είχαν μια δική τους συμβολική γραφή με τα λεγόμενα Όγμια Γράμματα, όπου κάθε γράμμα και συνδυασμός τους δεν ειχε πάντα το ίδιο νόημα. Άλλο νόημα είχαν στην ποίηση και άλλο στην θεραπευτική ή στην νομοθεσία. Ανάλογα με το περιβάλλον, ή τον ειδικό περιέκτη στο περιβάλλον, ή τί άλλο εμπεριέχεται μαζί, υπάρχει άλλο αποτέλεσμα.

Έλευση νέου νοητικού κώδικα, γλώσσας, αλφαβήτου και άλλου τύπου Έμπνευσης συμβαίνει όχι μόνο σε κάθε νέα κοινωνία, αλλά και σε κάθε... παρηκμασμένη παλιά, όπου χρειάζεται ανανέωση της Αυτοκρατορικής Μυητικής Γραμμής-Κορμού.

Και εδώ ερχόμαστε στα δικά μας...

Πόλεις-Κράτη, Aυτοκρατορίες Ελλήνων ----> Ρωμαιοκρατία ----> Βυζάντιο ----> Τουρκοκρατία ----> ΓερμανοΒαυαροί και Δανοί Βασιλείς των Ελλήνων ----> Σήμερα τί;  http://hellanion.blogspot.gr/