Πώς οι Ρότσιλντ βοήθησαν στη δημιουργία του Τρίτου Ράιχ και του Ισραήλ

 

Βαλεντίν Κατασόνοφ

Μετά το ξέσπασμα ενός νέου γύρου πολέμου στη Μέση Ανατολή στις 7 Οκτωβρίου 2023, το ενδιαφέρον για το ερώτημα τι είναι το κράτος του Ισραήλ, γιατί δημιουργήθηκε το 1948 και ποιος ήταν πίσω από τη δημιουργία του έχει και πάλι αυξηθεί.

Άνθρωποι με γνώση της ιστορίας θα σας πουν ότι η ιδέα της δημιουργίας ενός εβραϊκού κράτους εμφανίστηκε στο δεύτερο μισό του 19ου αιώνα. Διατυπώθηκε στο Πρώτο Σιωνιστικό Συνέδριο, το οποίο έλαβε χώρα στη Βασιλεία το 1897 υπό την ηγεσία του Theodor Herzl (1860-1904). Σε αυτό το συνέδριο εξελέγη και πρόεδρος του Παγκόσμιου Σιωνιστικού Οργανισμού (WZO). Ο Χερτσλ εξέφρασε και εξέφρασε τις ιδέες της παγκόσμιας εβραϊκής ελίτ, που διοικούσε το ποίμνιό της (Εβραίοι και οπαδοί διαφόρων ερμηνειών του Ιουδαϊσμού) για πολλούς αιώνες. Μερικοί συγγραφείς αναφέρονται σε αυτήν την ελίτ ως Παγκόσμιο Σανχεντρίν.

Παρεμπιπτόντως, η WZO έλαβε επίσης πολύ σθεναρή υποστήριξη από τους λεγόμενους «Χριστιανοσιωνιστές». Αυτό είναι ένα σημαντικό μέρος των Προτεσταντών (ειδικά από τον αγγλοσαξονικό κόσμο), οι οποίοι συνήθως αναφέρονται ως «ευαγγελικοί» (πουριτανοί, μεθοδιστές, βαπτιστές και άλλοι) και που είχαν ήδη σχηματιστεί ως κίνημα κατά τη διάρκεια της Μεταρρύθμισης. Έπρεπε να επικοινωνήσω με τέτοιους χριστιανοσιωνιστές στην Αμερική. Έχουν κάποιου είδους δυσνόητο αίσθημα ενοχής προς τους Εβραίους (παρόμοιο με αυτό που νιώθουν ορισμένοι Γερμανοί τον 21ο αιώνα απέναντι στους Εβραίους, ειδικά στους Εβραίους του Ισραήλ). Αναφερόμενοι στις Αγίες Γραφές, οι Προτεστάντες Σιωνιστές ισχυρίστηκαν (και, παρεμπιπτόντως, συνεχίζουν να ισχυρίζονται μέχρι σήμερα) ότι οι αληθινοί Χριστιανοί πρέπει να εκπληρώσουν το καθήκον τους απέναντι στον «εκλεκτό λαό». Η ουσία αυτού του καθήκοντος είναι πρωτίστως να βοηθήσει τους Εβραίους να επιστρέψουν στη «Γη της Επαγγελίας». Ένα εντυπωσιακό παράδειγμα τέτοιου προτεστάντη σιωνιστή είναι ο Ντόναλντ Τραμπ, ο οποίος μόλις κέρδισε τις προεδρικές εκλογές στις Ηνωμένες Πολιτείες.

Ας πάμε όμως πίσω στον 19ο αιώνα. Το παρασκηνιακό Σανχεντρίν ανησυχούσε πολύ εκείνη την εποχή για την απότομη εντατικοποίηση της διαδικασίας της εβραϊκής αφομοίωσης στην Ευρώπη (και επίσης στον Νέο Κόσμο). Πολλοί από αυτούς είχαν από καιρό ξεχάσει τι ήταν ο Ιουδαϊσμός, η Τορά (η Πεντάτευχο του Μωυσή) και το Ταλμούδ, το Σάββατο και η περιτομή. σταμάτησαν να πηγαίνουν στη συναγωγή, άρχισαν να βαφτίζονται, να παντρεύονται μη Εβραίους και ούτω καθεξής. Με μια λέξη, το παγκόσμιο Σανχεντρίν άρχισε να χάνει τη βάση του και οι Εβραίοι βοσκοί άρχισαν να χάνουν το κοπάδι τους. Και οι Χριστιανοί Σιωνιστές ανησυχούσαν ότι σύντομα δεν θα έμενε κανείς για να εκπληρώσει το ιερό τους καθήκον.

Ο Βρετανός πρωθυπουργός Benjamin Disraeli (1804-1881), όντας βαφτισμένος Εβραίος που βρισκόταν σε διαδικασία αφομοίωσης, ένιωσε πολύ καλά αυτή την ανησυχητική ατμόσφαιρα για τους απογόνους του «εκλεκτού λαού». Οι απόγονοι ήθελαν να γίνουν εκατό τοις εκατό Ευρωπαίοι και το παρασκηνιακό Σανχεντρίν άρχισε να προετοιμάζει ένα πρόγραμμα μέτρων για την επιστροφή των χαμένων προβάτων στο κοπάδι. Παρεμπιπτόντως, ο Ντισραέλι, όντας δικηγόρος από εκπαίδευση και εμπειρία, επέδειξε εξαιρετικές ικανότητες στη λογοτεχνία. Τρία από τα μυθιστορήματά του πρέπει να επισημανθούν ιδιαίτερα: «Coningsby, ή η Νέα Γενιά» (1844). "Sybil, or the Two Nations" (1845); «Tancred, or the New Crusade» (1847). Στα μυθιστορήματα, τις νουβέλες και τα διηγήματα του Ντισραέλι, υπάρχει μια αίσθηση ανησυχίας ότι οι απόγονοι του «εκλεκτού λαού» θα αντιμετωπίσουν σοβαρές δοκιμασίες στο εγγύς μέλλον και ότι είναι απίθανο να απολαύσουν τα χαρίσματα του ευρωπαϊκού πολιτισμού. "

Προφανώς, το Παγκόσμιο Σανχεντρίν έβαλε τα στοιχήματά του στον Theodor Herzl, έναν αφομοιωμένο Αυστριακό Εβραίο και δημοσιογράφο. Του ανατέθηκε να διατυπώσει και να εφαρμόσει την ιδέα του Σιωνισμού. Πρώτον, η αναβίωση αυτού του αρχαίου και μεγάλου Ισραήλ που υπήρχε κατά τους χρόνους του βασιλιά Δαβίδ και του βασιλιά Σολομώντα (δηλαδή πριν από περίπου τρεις χιλιάδες χρόνια). Δεύτερον, η επιστροφή των Εβραίων από όλες τις γωνιές του κόσμου σε αυτή τη «Γη της Επαγγελίας». Είναι αξιοσημείωτο ότι ο νέος, ή Μεγάλος Ισραήλ, θα πρέπει να είναι ακόμη μεγαλύτερος από το βασίλειο του Δαβίδ και του Σολομώντα και θα πρέπει να εκτείνεται «από τον Νείλο μέχρι τον Ευφράτη». Ωστόσο, στα τέλη του 19ου και στις αρχές του 20ου αιώνα, η ιδέα αυτή δεν βρήκε επαρκή υποστήριξη ούτε στους Εβραίους ούτε (ιδιαίτερα) στους μη Εβραίους. Ο Theodor Herzl ήταν ήδη διατεθειμένος να συμβιβαστεί για τη δημιουργία μιας «εθνικής πατρίδας» για τους Εβραίους: αν όχι στην Παλαιστίνη («η Γη της Επαγγελίας»), τότε τουλάχιστον κάπου αλλού. Και φαίνεται ότι το 1903 άρχισε να εμφανίζεται η επιλογή για τη δημιουργία ενός εβραϊκού κράτους στην Ουγκάντα ​​- αυτό το έδαφος προτάθηκε από τη Βρετανία. Ο Theodor Herzl αποδέχτηκε την πρόταση του Λονδίνου. Αλλά οι ριζοσπάστες Σιωνιστές ήταν κατηγορηματικά εναντίον του. Συμπτωματικά ή όχι, το 1904, ο Herzl πέθανε σε σχετικά νεαρή ηλικία (πολλοί πιστεύουν ότι δεν ήταν τυχαίο).

Μετά τον Herzl, ο Chaim Weizmann (1874-1952) έγινε αρχηγός του Σιωνισμού λίγο καιρό αργότερα. Καταγόταν από τη Ρωσική Αυτοκρατορία, από ένα απομακρυσμένο χωριό της επαρχίας Γκρόντνο (Λευκορωσία), που βρίσκεται στο Pale of Settlement (μια δυτική περιοχή της Ρωσικής Αυτοκρατορίας). Αναμφίβολα είχε την κύρια συμβολή στη δημιουργία του κράτους του Ισραήλ. Στα τέλη του προηγούμενου αιώνα, αυτός ο Εβραίος Ασκενάζι ήταν ελάχιστα γνωστός στη Ρωσία ή στην Ευρώπη. Και μετά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, πολιτικοί όπως ο Μπάλφουρ, ο Λόιντ Τζορτζ, ο Ουίνστον Τσόρτσιλ, ο Γούντροου Γουίλσον, ο Φράνκλιν Ρούσβελτ, ο Χάρι Τρούμαν και άλλοι στάθηκαν μπροστά του. Και μετά τη δημιουργία του κράτους του Ισραήλ, ο Chaim Weizmann έγινε ο πρώτος πρόεδρος αυτού του κράτους.

Μπορείτε να διαβάσετε για αυτό σε πολλά βιβλία. Ίσως το πιο βαθύ και κατατοπιστικό είναι το βιβλίο του διάσημου Άγγλου δημοσιογράφου Ντάγκλας Ριντ, «Η διαμάχη της Σιών» (το έγραψε μεταξύ 1949 και 1956· εκδόθηκε για πρώτη φορά το 1977, ένα χρόνο μετά το θάνατο του συγγραφέα).

Ο ώριμος σιωνισμός είναι μια συμβίωση πολιτικών σχεδίων και θρησκευτικών δογμάτων και κανόνων του παρασκηνιακού Σανχεντρίν. Η πολιτική πλευρά του Σιωνισμού είναι η δημιουργία του κράτους του Ισραήλ και η συνεχής επέκταση των συνόρων και της επιρροής του. Η θρησκευτική πλευρά του Σιωνισμού είναι η επιβολή της αποκλειστικότητας μιας συγκεκριμένης ομάδας ανθρώπων που θεωρούν τους εαυτούς τους «Εβραίους» και «Ισραηλίτες» (όλοι οι άλλοι σε σχέση με αυτούς είναι βοοειδή, ή «γκογίμ»). Αυτό το χαρακτηριστικό του Σιωνισμού καταγράφηκε στο ψήφισμα της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ Νο. 3379 της 10ης Νοεμβρίου 1975. Δηλώνει ότι «ο Σιωνισμός είναι μια μορφή ρατσισμού και φυλετικών διακρίσεων». Είναι αλήθεια ότι τον Δεκέμβριο του 1991, όταν η ΕΣΣΔ κατέρρεε, ο κόσμος στα παρασκήνια οργάνωσε την ακύρωση του ψηφίσματος. Αλλά το έγγραφο που ορίζει τον Σιωνισμό δεν μπορεί να καταστραφεί.

Φυσικά, το κράτος του Ισραήλ το ετοίμασαν πολλά πρόσωπα, όχι μόνο ο Chaim Weizmann. Όπως γράφει ο Ντάγκλας Ριντ, οι ρόλοι και οι αναθέσεις κατανεμήθηκαν όχι μόνο από τους ηγέτες του παρασκηνιακού Σανχεντρίν, αλλά και από εκείνους που μπορούν να ονομαστούν «κύριοι του χρήματος», δηλαδή τραπεζίτες και χρηματοδότες, οι οποίοι, όπως είναι γνωστό, είναι απόγονοι των Εβραίων τοκογλύφων που δημιούργησαν την αρχική συσσώρευση κεφαλαίου κατά τον Μεσαίωνα και που προετοίμασαν και πραγματοποίησαν αστικές επαναστάσεις για να να καταργήσει κάθε περιορισμό στην οικονομική και τοκογλυφική ​​δραστηριότητα και να κάνει τα χρήματα το κύριο μέσο για τον έλεγχο των ανθρώπων και της κοινωνίας.

Δεδομένων των προαναφερθέντων, θα ήθελα να επισημάνω τη συμβολή της φυλής Rothschild στην υπόθεση του Σιωνισμού και στη δημιουργία του κράτους του Ισραήλ.

Πολλοί είναι εξοικειωμένοι με τη «Διακήρυξη Μπάλφουρ», που πήρε το όνομά της από τον τότε Βρετανό υπουργό Εξωτερικών Μπάλφουρ και η οποία δημοσιεύτηκε τον Νοέμβριο του 1917. Ήταν η πρώτη φορά που ο στόχος της δημιουργίας του κράτους του Ισραήλ στο έδαφος της Παλαιστίνης ανακηρύχθηκε δημόσια . Η επιστολή προετοιμάστηκε από τον Μπάλφουρ και σκεφτόταν ποιον να ορίσει ως παραλήπτη του μηνύματος. Ο Weizmann ήταν ήδη μέλος του γραφείου του Υπουργού Εξωτερικών εκείνη την εποχή και συμβούλεψε τον Balfour να απευθύνει τη δήλωση στον πρόεδρο της Βρετανικής Σιωνιστικής Ομοσπονδίας, Λόρδο Lionel Walter Rothschild, απόγονο του Nathan Mayer Rothschild, του ιδρυτή του παραρτήματος του Λονδίνου. το τραπεζικό σπίτι. Τον Δεκέμβριο του 1917, οι πιο επιφανείς Εβραίοι της Αγγλίας συγκεντρώθηκαν στην Όπερα του Λονδίνου. Η αίθουσα ήταν κατάμεστη. Πολλοί στέκονταν στους διαδρόμους και στο δρόμο. Ο Λόρδος Lionel Walter Rothschild διάβασε μια επίσημη επιστολή από τη βρετανική κυβέρνηση και εκφώνησε μια ομιλία στην οποία όρισε τη Διακήρυξη Balfour ως το πιο σημαντικό πολιτικό γεγονός στην εβραϊκή ιστορία τα τελευταία δύο χιλιάδες χρόνια. (Kandel Felix Solomonovich, The Land Under Our Feet: The History of Settlement and Development of Eretz Israel from the Early 19th Century to the End of World War I. Moscow: Gesharim, 2003).

Σημαντικό γεγονός ήταν η εκλογή του Chaim Weizmann ως «Βασιλιά των Εβραίων» του κόσμου το 1920 από τους Rothschild, Schiffs, Baruchs και άλλους πλούσιους Εβραίους. Στη Σιωνιστική Διάσκεψη του 1920 στο Λονδίνο, ο Βάιζμαν εξελέγη Πρόεδρος της Σιωνιστικής Οργάνωσης. Κατείχε αυτή τη θέση μέχρι το 1931, και στη συνέχεια ξανά από το 1935 έως το 1946.

Αφού η Κοινωνία των Εθνών όρισε ότι η Παλαιστίνη βρισκόταν υπό βρετανική εντολή το 1922, οι Ρότσιλντ άρχισαν να διευκολύνουν τη μετανάστευση Εβραίων από διάφορες χώρες στην επικράτεια της εντολής. Όμως η αποτελεσματικότητα αυτών των προσπαθειών ήταν εξαιρετικά χαμηλή. Μεταξύ 1924 και 1929 (η λεγόμενη Τέταρτη Αλίγια), 82.000 Εβραίοι ήρθαν στην Παλαιστίνη, κυρίως ως αποτέλεσμα της έκρηξης του αντιεβραϊκού αισθήματος στην Πολωνία και την Ουγγαρία. Ωστόσο, περίπου 23.000 από αυτό το κύμα μεταναστών εγκατέλειψαν στη συνέχεια την Παλαιστίνη.

Στα τέλη της δεκαετίας του 1920 και στις αρχές της δεκαετίας του 1930, έγινε σαφές ότι δεν θα ήταν δυνατό να συγκεντρωθεί μια κρίσιμη μάζα Εβραίων στη «γη της επαγγελίας» μέσω εκκλήσεων και κάποιου είδους οικονομικής υποστήριξης. Τότε οι Σιωνιστές πόνταραν στην προετοιμασία και τη διεξαγωγή ενός ακόμη παγκόσμιου πολέμου, σκοπεύοντας να αναγκάσουν τους Εβραίους να μην πάνε, αλλά να καταφύγουν στη «Γη της Επαγγελίας». Σε αυτό, οι Ρότσιλντ συνέβαλαν επίσης σημαντικά σε τέτοιες προετοιμασίες. Εκτός από τους Ρότσιλντ, ο Αδόλφος Χίτλερ και το NSDAP υποστηρίχθηκαν οικονομικά από σημαντικούς Εβραίους βιομήχανους όπως ο Φριτς Μάντελ. Ο Führer έλαβε σημαντική υποστήριξη από τους τραπεζίτες του Βερολίνου Oskar Wasserman (ένας από τους επικεφαλής της Deutsche Bank) και Hans Privin, καθώς και από τον διάσημο τραπεζικό όμιλο Warburg και τον Max Warburg προσωπικά (διευθυντή της τράπεζας του Αμβούργου "MM Warburg & Co.").

Υπάρχουν αρκετά βιβλία στα οποία οι συγγραφείς συμπεραίνουν ευθέως: οι Εβραίοι χρηματοδότησαν τη δημιουργία του Τρίτου Ράιχ και ο Χίτλερ προσωπικά, ήταν μέρος της ηγεσίας της Γερμανίας, συμμετείχαν στην "τελική λύση" του "εβραϊκού ζητήματος" - το εξόντωση των ομοφυλοφίλων τους και πολέμησαν στις γερμανικές ένοπλες δυνάμεις. Πολλοί ήταν στην ανώτερη ηγεσία της Wehrmacht (οι ένοπλες δυνάμεις του Τρίτου Ράιχ): Erhard Milch (στρατάρχης της Πολεμικής Αεροπορίας). Reinhard Heydrich (το 1939-1942 ηγήθηκε του RSHA - Κεντρικό Γραφείο Ασφαλείας του Ράιχ, έγινε ο νεότερος SS-Obergruppenführer στην ιστορία - το ισοδύναμο ενός στρατηγού). Ναύαρχος Wilhelm Canaris; Συνταγματάρχης Walter Hollander; Abwehr Αντισυνταγματάρχης Ernst Bloch, και άλλοι.

Ο Bryan Mark Rigg, ένας Αμερικανός ιστορικός, πρώην αξιωματικός του Σώματος Πεζοναυτών των ΗΠΑ και εθελοντής στις Ισραηλινές Αμυντικές Δυνάμεις, έγραψε και δημοσίευσε το βιβλίο με τίτλο "Hitler's Jewish Soldiers" το 2002. Ο Rigg δηλώνει ότι 150.000 Εβραίοι υπηρέτησαν στη Βέρμαχτ. Αυτό το απόσπασμα χωρίζεται στις ακόλουθες ομάδες: 60.000 στρατιώτες με τουλάχιστον έναν Εβραίο γονέα και 90.000 των οποίων οι παππούδες ήταν Εβραίοι. «Δεν ήταν όλοι όσοι φορούσαν τη στολή ναζί και δεν διώχτηκαν όλοι οι Εβραίοι», σημειώνει ο Ριγκ. Ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα, κατά τη γνώμη μου, είναι η παρακάτω πλοκή του βιβλίου. Τον Ιανουάριο του 1944, η Γερμανική Υπηρεσία Προσωπικού Στρατού ετοίμασε την περίφημη «Λίστα των 77». Περιλάμβανε «υψηλόβαθμους αξιωματούχους μικτής εβραϊκής φυλής» που υπηρέτησαν στη Βέρμαχτ. Αυτά τα 77 άτομα έλαβαν την έγκριση του Χίτλερ και τους απένειμε τον τίτλο του «λαού του γερμανικού αίματος».

Μπορείτε να διαβάσετε για τη σύνδεση του Χίτλερ με τους Ρότσιλντ, καθώς και άλλων Εβραίων τραπεζιτών και χορηγών, στα ακόλουθα βιβλία: «Πριν από τον Χίτλερ» του Ντίτριχ Μπρόντερ (ο οποίος ήταν ο γενικός γραμματέας της ένωσης μη θρησκευτικών κοινοτήτων στη Γερμανία) , «Himmler» του Willi Frischauer, «The Bormann Brotherhood» του William Stevenson, «Eichmann» του John Donovan, «Canaris» του Charles Whiting, και άλλων.

Παρά τις προσπάθειες των Σιωνιστών, μαζί με τους Ναζί της Γερμανίας, να χρησιμοποιήσουν τον πόλεμο ως ισχυρό μέσο συμπίεσης των Εβραίων στην Παλαιστίνη, απέτυχαν. Εδώ είναι μερικά ενδιαφέροντα στοιχεία που περιέχονται στα βιβλία διάσημων Εβραίων συγγραφέων: K. Saiko "Crossroads on the Road to Israel" (1965), Nathan Weinstock "Sionism against Israel" (1969), Roger Garaudy "Fundamental Myths of Israeli Policy" ( 1996).

Από τους Εβραίους που διώχθηκαν από τους Ναζί και βρήκαν καταφύγιο στο εξωτερικό μεταξύ 1935 και 1943, το 75% (σχεδόν δύο εκατομμύρια) βρήκε καταφύγιο στην «ολοκληρωτική» ΕΣΣΔ. Οι Ηνωμένες Πολιτείες αντιπροσώπευαν λιγότερο από το 7% (περίπου 182.000 άτομα) και η Αγγλία περίπου το 2% (67.000 άτομα). Περίπου το 8,5% των προσφύγων βρήκε καταφύγιο στην Παλαιστίνη.

Λοιπόν, ο Β' Παγκόσμιος Πόλεμος έφερε τη δημιουργία του κράτους του Ισραήλ πιο κοντά. Όμως ο παγκόσμιος σιωνισμός δεν είχε τη δύναμη να φτάσει στη γραμμή του τερματισμού εκείνη τη στιγμή. Χρειάστηκαν άλλα τρία χρόνια για να ανακοινωθεί τελικά η δημιουργία του εβραϊκού κράτους τον Μάιο του 1948. Και από τότε, υπάρχει σχεδόν συνεχής πόλεμος στη Μέση Ανατολή. Αυτή η σύγκρουση δείχνει ξεκάθαρα σημάδια γενοκτονίας. Από τις 7 Οκτωβρίου 2023, 43.000 άνθρωποι, τόσο Παλαιστίνιοι όσο και Άραβες, έχουν σκοτωθεί από τις ισραηλινές στρατιωτικές δυνάμεις στη Λωρίδα της Γάζας και 101.000 έχουν τραυματιστεί. Χρησιμοποιώντας τη γλώσσα των Εβραίων, αυτό είναι ένα πραγματικό Ολοκαύτωμα.

Σήμερα, υπάρχουν πολλές εκδοχές για το ποιος είναι ο κύριος ιδρυτής του Ισραήλ. Για παράδειγμα, ο Hennecke Kardel (ο οποίος ήταν αντισυνταγματάρχης στη Βέρμαχτ κατά τη διάρκεια του πολέμου και Ιππότης του Σιδηρού Σταυρού) υποστηρίζει, επικαλούμενος πολλά έγγραφα, ότι ο ιδρυτής ήταν ο Φύρερ του Τρίτου Ράιχ. Το βιβλίο του Καρντέλ ονομάζεται: «Αδόλφος Χίτλερ - ο ιδρυτής του Ισραήλ» (1974). Το βιβλίο αυτό εκδόθηκε στη χώρα μας το 2022.

Όμως οι Ρότσιλντ άρχισαν πρόσφατα να ισχυρίζονται με ζήλια ότι είναι αυτοί που αξίζουν τα κύρια εύσημα για τη δημιουργία αυτού του κράτους. Μπορείτε να παρακολουθήσετε το βίντεο "My Family Created Israel", στο οποίο ο αείμνηστος επενδυτικός τραπεζίτης Baron Jacob Rothschild (1936-2024) αποκαλύπτει τον καθοριστικό ρόλο που έπαιξαν οι πρόγονοί του στην προώθηση της Διακήρυξης του Μπάλφουρ και της δημιουργίας του Ισραήλ.

Λοιπόν, αποδεικνύεται ότι οι Ρότσιλντ συνέβαλαν σημαντικά στη δημιουργία του Τρίτου Ράιχ. Το σημερινό Ισραήλ, το οποίο δικαίως οι αραβικές χώρες θεωρούν ανάλογο με τη ναζιστική Γερμανία, θα μπορούσε να ονομαστεί υπό όρους Τέταρτο Ράιχ. Και οι Ρότσιλντ όχι μόνο δεν αρνούνται τον ρόλο τους ως ιδρυτές αυτού του Τέταρτου Ράιχ, αλλά στην πραγματικότητα επιμένουν σε αυτόν.

Έτσι, βλέπουμε τη στενή σύνδεση που αναπτύχθηκε τον τελευταίο αιώνα μεταξύ του εβραϊκού τραπεζικού κεφαλαίου, του γερμανικού εθνικοσοσιαλισμού και του σιωνισμού του «Μεγάλου Ισραήλ». Υπάρχουν πολλά για προβληματισμό.

Μετάφραση από τα ρωσικά στα αγγλικά από τον Hadi bin Hurr https://katehon-com.