ΚΑΙ ΟΜΩΣ ΟΤΙ ΖΟΥΜΕ ΣΗΜΕΡΑ ΠΕΡΙΓΡΑΦΕΤΑΙ ΣΕ ΔΥΟ ΝΟΥΒΕΛΕΣ!!!!

 

Είναι εκπληκτικό αλλά σχεδόν όλα όσα ζούμε αυτή την εποχή, περιγράφονται σαν το «μεγάλο σχέδιο» ή υπονοούνται σε δυο νουβέλες του Γιουλιάν Σεμιόνοβ/ Юлиа́н Семёнов, που στην Ελλάδα κυκλοφόρησαν τη δεκαετία του ‘80. Δυστυχώς δεν κυκλοφορούν πια, ίσως σε παλαιοβιβλιοπωλεία ή έχουν ξεμείνει σε βιβλιοθήκες. Τα «Διατάσσεσαι να επιζήσεις» και «Η Επέκταση»

Ο σοβιετικός κατάσκοπος Isaev, που πολλοί είχαν γνωρίσει σαν SS αξιωματικό Stirlitz στο περίφημο και πολυδιαβασμένο «17 στιγμές της άνοιξης» του ίδιου συγγραφέα, μετά την ήττα της Γερμανίας, συνεχίζει τη δράση του στις ομάδες των Ναζί που αγκάλιασαν και υιοθέτησαν οι αμερικανικές υπηρεσίες, ώστε να επανδρώσουν το «μεγάλο σχέδιο» για τον «επόμενο γύρο» και σκοπό την παγκόσμια κυριαρχία, τότε βέβαια κατά της Σοβιετικής Ένωσης:
✓ Η οργάνωση της «Μαύρης Διεθνούς» σαν παγκόσμιο δίκτυο,
✓ Η προετοιμασία και εγκατάσταση μαριονετών κυβερνήσεων, ο έλεγχος των ΜΜΕ και η κατά παραγγελία ενημέρωση,
✓ Η προετοιμασία σαν τελικού σκοπού της στρατιωτικής επικράτησης και του εκμηδενισμού και διάλυσης της Σοβιετικής Ένωσης,
✓ Μέχρι και η ίδρυση ενός Νεοναζιστικού 4ου Ράιχ, σαν πολιορκητικού κριού για το γονάτισμα και αποσύνθεση της Σοβιετικής Ένωσης.

Υπάρχουν ακόμα αυτόπτες -και αυτήκοοι- μάρτυρες από όσα είχε πει ο Σεμιόνοβ σχετικά, το 1986 στο κατάμεστο Αμφιθέατρο των Χημικών στο ΕΜΠ και μετά σε πιο στενό κύκλο σε μια ταβέρνα στα Εξάρχεια.
Είχε έρθει στην Ελλάδα με αφορμή την κυκλοφορία των πρώτων βιβλίων του και την προβολή της σειράς «17 στιγμές της άνοιξης» στην ΕΡΤ τότε.
Στο Πολυτεχνείο βρέθηκε σαν προσκαλεσμένος της Σπουδάζουσας της ΚΝΕ, κυρίαρχης ακόμα στα πανεπιστήμια αλλά θεωρούμενης τότε σαν «αιρετικής» από τον Περισσό, γιατί ζαλισμένη κι αμήχανη αναζητούσε απαντήσεις σε ένα κόσμο που άλλαζε ραγδαία – όμως αυτό είναι μιαν άλλη ιστορία.

Σχολίαζε λοιπόν τότε ο Σεμιόνοβ ότι τα βιβλία του δεν είναι λογοτεχνία αλλά «ερευνητική δημοσιογραφία».
Έλεγε ότι όσα περιγράφει δεν ήταν φαντασία, αλλά πραγματική ιστορία κι αποτέλεσμα έρευνας και τεκμηρίωσης. Μάλιστα μετέφερε και την αγωνία του Αντρόποφ – ήταν ακόμα πρόσφατος ο θάνατός του – ο οποίος σαν διοικητής των Σοβιετικών Μυστικών υπηρεσιών πιο παλιά, στη ουσία πήρε από το χέρι τον Σεμιόνοβ, του έδωσε πρόσβαση στα αρχεία και τον κάλεσε να γράφει τις ιστορίες του.
Ο Σεμιόνοβ επέμενε, στις προβοκατόρικες ερωτήσεις των παρισταμένων, ότι δεν ήταν μια έξυπνη κίνηση Δημοσίων σχέσεων του Αντρόποφ για να «ξεπλύνει» ή να ηρωοποιήσει τις μυστικές υπηρεσίες, αλλά το κύριο κίνητρο του ήταν η αγωνία του για ότι σχεδιαζόταν, ο φόβος του για την αναβίωση του νεοφασισμού κι ότι όσα ο ίδιος γνώριζε από τη θέση του έπρεπε να γίνουν γνωστά και να ταρακουνήσουν ηγεσίες, κράτη και κοινωνίες που κοιμόντουσαν τον ύπνο του δικαίου στο όνομα της … «ειρηνικής συνύπαρξης».

Σχεδόν όλοι οι ακροατές και συνδαιτημόνες του Σεμιόνοβ άκουσαν μάλλον με συγκατάβαση όσα έλεγε:
⁃ «Ε, τι να κάνουμε είναι γνωστό το κόλλημα των σοβιετικών συντρόφων με το φασισμό. Κάπου υπερβάλλουν κιόλας…»

Έλα όμως…
Πολλοί πια νιώθουν αφελείς με όσα γίνονται σήμερα…

Από ανάρτηση του “Θερσίτη” στο Telegram και το https://www.konstantakopoulos.gr/