ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ Η ΠΕΤΡΑ ΣΚΑΝΔΑΛΟΥ ΝΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΕΙ ΤΟΝ ΕΣΧΑΤΟ ΒΡΥΧΗΘΜΟ ΤΩΝ ΣΚΙΩΝ; - ΔΕΥΤΕΡΟ ΜΕΡΟΣ

 

Γράφει ο Μποτίλιας στό πέλαγος!!!

Μερος 2ον

"ΣΚΟΤΕΙΝΗ ΡΩΜΗ - Η ΑΠΟΚΡΥΦΗ ΖΩΗ ΤΩΝ ΡΩΜΑΙΩΝ" τού MICHAEL SOMMER

2. "NOMEN EST OMEN". Η ΠΕΤΡΑ ΩΣ ΣΥΜΒΟΛΟ, ΟΙ ΙΣΤΟΡΙΚΕΣ ΤΟΥ ΠΡΟΕΚΤΑΣΕΙΣ ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΤΟΥ DAVID PETRAEUS, ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΟΙ ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΕΜΑΣ

  Ο Πλάτων αφιέρωσε ένα Διάλογο, τον “Κρατύλο” (“Περί των Ονομάτων Ορθότητος”) σε ζητήματα γλώσσας και ετυμολογίας, αποδίδοντας ιδιαίτερη έμφαση στα ονόματα των ανθρώπων. Ιδιαίτερα γνωστή είναι επίσης και ρήσις τού Αντισθένους “Αρχή σοφίας ονομάτων επίσκεψις”. Τα ονόματα δεν αποκαλύπτουν μόνον σημαντικές ιδιότητες αυτών που τα φέρουν, αλλά μπορούν κατά κάποιο τρόπο να τις διαμορφώνουν. Σε σχόλιο τής προηγούμενης ανάρτησης, παραπέμπει ένας φίλος σε ένα άρθρο τής πολύ ενδιαφέρουσας ιστοσελίδας terrapapers.com με τίτλο “Ξέχνα τις 12 Αλυσίδες του DNA. Tο ανθρώπινο DNA προγραμματίζεται με σκέψεις και λέξεις". Πρόκειται πράγματι για μια πολύ εύστοχη παρέμβαση, σε μια ανάρτηση, που ευθύς εξ αρχής, ήδη από τον τίτλο της, παραπέμπει στον συμβολισμό τού ονόματος μιας πολύ σημαντικής προσωπικότητος. Η προβληματική έχει τεθεί εδώ και αρκετά χρόνια από τον βιολόγο Bruce Lipton, ο οποίος με πολλά βίντεο στο διαδίκτυο και πληθώρα ζωντανών παρουσιάσεων, έχει επιχειρήσει ένα ριζοσπαστικό επαναπροσδιορισμό των αρκετών αντιλήψεών μας σε σχέση με το γενετικό κώδικα και την σχέση του με την διαμόρφωση τής ψυχοσύνθεσής μας. Το μόριο τού DNA έχει την μορφή μιας σπειροειδούς περιέλιξης σε κυλινδρικό σχήμα. Επιστήμονες που διερεύνησαν την ηλεκτρομαγνητική του λειτουργία, διαπίστωσαν, ότι το μόριο αυτό έχει ταυτοχρόνως ιδιότητες τόσο ηλεκτρικής, όσο και μαγνητικής κεραίας. Οι ηλεκτρικές κεραίες λειτουργούν διαμήκως ενός άξονα, ενώ οι μαγνητικές έχουν κυκλικό σχήμα. Η μορφή τού γενετικού μακρομορίου έχει βάσει τής δομής της αυτήν την διπλή ιδιότητα. Οι λέξεις, όταν εκφέρονται, δημιουργούν ηχητικά κύματα. Η κυματική τους ιδιότητα όμως πηγαίνει πολύ πιο μακρυά από την ηχητική διάσταση. Η μαθηματική διάσταση τής γλώσσας προσδίδει στούς όρους κυματική μορφή στην σφαίρα τής πληροφορίας. Και δεν είναι μόνον η διάδοση τους σε αυτή την βάση, που έχει συνέπειες. Η μαθηματική υπόσταση είναι η πλέον αφηρημένη μορφή κύματος, η οποία μπορεί να διαμορφώνει, αυτό που ο Αριστοτέλης ονόμασε πέμπτο στοιχείο, τον αιθέρα. Αυτή η διάσταση τής πραγματικότητος αποτελεί μεγάλη πρόκληση για την σύγχρονη θεωρητική φυσική. Η εξέλιξη τής κβαντομηχανικής, έχοντας εντοπίσει ήδη από την δεκαετία τού 1920 τον καθοριστικό ρόλο τής πληροφορίας και των συνεπειών τής καταγραφής της από την συνείδηση στην διαμόρφωση τής ύλης και τής ενέργειας στην σφαίρα τού μικροκόσμου, ευρισκόμενη σε μια πορεία συνεχούς περεταίρω διαμόρφωσης μέσω τής ερευνητικής διαδικασίας, πιστοποιεί, ότι η διάδοση των κυμάτων μαθηματικής υφής διέπεται από φαινόμενα συντονισμού και επαγωγής, που εκδηλώνονται ακαριαία, παραμερίζοντας το όριο τής ταχύτητας τού φωτός. 

 

(Η ενεργοποίηση υποτίτλων στα Ελληνικά είναι σκόπιμη για όσους δεν γνωρίζουν αγγλικά)

  Πολλοί εξέχοντες πολιτικοί, στρατιωτικοί, συγγραφείς, ηθοποιοί και καλλιτέχνες κάθε είδους επέλεξαν και επιλέγουν να προβάλλονται δημόσια με ψευδώνυμα. Αυτά συχνά σχετιζόντουσαν με τον τρόπο που αυτοί αντιλαμβάνονται τον ρόλο τους και την δραστηριότητά τους. Υπάρχουν απτά ιστορικά παραδείγματα, που πιστοποιούν, ότι μετά την αλλαγή τού ονόματος, ή την υιοθέτηση ενός ψευδωνύμου, η δράση αυτών που υιοθέτησαν αυτήν την πρακτική, εντάθηκε σε θεαματικό βαθμό προς την κατεύθυνση τού περιεχομένου, που δηλώνουν τα ονόματα και τα ψευδώνυμα που επελέγησαν.

  Αντίστοιχα φαινόμενα παρατηρούνται, όταν ένα πρόσωπο ονομάζεται ευθύς εξ αρχής με ένα όνομα, που χαρακτηρίζεται από κάποιο ισχυρό περιεχόμενο, έχοντας ιδιότητες προφανούς συμβολισμού. Έτσι, η διαπίστωση που έχει καθιερωθεί εν πολλοίς „Nomen est Omen“ (Το όνομα είναι σημάδι / σημείο) προέκυψε σε μια εποχή, που οι άνθρωποι απέδιδαν σημασία στα σημεία και στα σύμβολα. Στα πλαίσια τής κυριαρχίας τού ρασιοναλισμού, που επικράτησε μετά τον Διαφωτισμό, τέτοιου είδους ερμηνείες θεωρήθηκαν προλήψεις και προσπερνώνται με περιφρόνηση.  

In reality - excerpts - "DNA is an electromagnetic antenna"

 Στην ουσία αποδόθηκε σκόπιμα και εσφαλμένα στην φυσική, που καθιερώθηκε από τον Ισαάκ Νεύτων μια αυστηρά ρασιοναλιστική υπόσταση, η οποία όμως δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα, δεδομένου, ότι ο θεμελιωτής των αρχών τής φυσικές επιστήμης, κατίσχυσε σε αδιαμφισβήτητη βάση μέχρι τις αρχές τού 20ου αιώνα, ήταν κατά τα 2/3 αλχημιστής. Τα αλχημιστικά έργα του κρατήθηκαν σκόπιμα σφραγισμένα από τούς κληρονόμους του, προφανώς μέσω παρέμβασης της “γνωστής παρασκηνιακής αρχής”, που καθόριζε τι επιτρέπεται να έχει δημόσια πρόσβαση και τι όχι. 

Αντιλήψεις, όπως αυτή τού Pierre – Simon Laplace για αυτό που ονόμασε “κοσμικό ρολόι” στρίμωξαν τις αντιλήψεις για την πραγματικότητα μέσα στα στενά όρια μιας μηχανιστικού τύπου αιτιοκρατίας. 

Σύμφωνα με αυτήν την θεωρία, η αυστηρή και μονοσήμαντη αιτιοκρατία συνεπάγεται ανά πάσα στιγμή μια τελείως συγκεκριμένη εξέλιξη σε κάθε σημείο ή περιοχή τού σύμπαντος, την οποία μπορούμε να εντοπίσουμε εκ των προτέρων, εφ' όσον διαθέτουμε ακριβή γνώση των αρχικών τιμών και τούς φυσικούς νόμους, που διέπουν την συγκεκριμένη διαδικασία. Με την ανακάλυψη όμως των βασικών νόμων και διαδικασιών από την κβαντική φυσική, που σχετίζονται με τον μικρόκοσμο, αυτή η θεωρία έχει εκπέσει τελείως. Βάσει τής διττής υποστάσεως τής ύλης και τής ενέργειας στην σφαίρα τού μικροκόσμου, οι “σωματιδιακές” και οι ενεργειακές οντότητες (ηλεκτρόνια, φωτόνια κλπ.) μπορούν να προσλαμβάνουν τόσο κοκκώδη, όσο και κυματοειδή μορφή. Όσο δεν υφίσταται παρατήρηση, αυτές οι οντότητες έχουν κυματοειδή μορφή, η οποία μετατρέπεται σε συγκεκριμένο κόκκο – πακέτο μόλις τύχη παρατήρησης. Οι τιμές τής κυματοειδούς υπόστασης δεν αφορούν συγκεκριμένη θέση στο χώρο, αλλά υποδηλώνουν την πιθανότητα να βρίσκεται το σωματίδιο σε ένα συγκεκριμένο σημείο. Κατά συνέπεια, ένα ηλεκτρόνιο πχ., όταν έχει κυματική υπόσταση δεν βρίσκεται σε ένα συγκεκριμένο σημείο τού χώρου, αλλά καταλαμβάνει στην βάση πιθανοτήτων μια ολόκληρη περιοχή, στην οποία οι πιθανότητες να βρίσκεται το ηλεκτρόνιο σε μια συγκεκριμένη θέση ποικίλουν, βάσει ενός φάσματος πιθανοτήτων διαφορετικού μεγέθους. Γι αυτό γίνεται λόγος περί “ηλεκτρονικού νέφους”. Αυτό δεν σημαίνει, ότι το ηλεκτρόνιο αποτελείται από περισσότερα μικρά τμήματα, κατ' αναλογία, με ένα νέφος στον ουρανό που αποτελείται από μεγάλο αριθμό μορίων υδρατμού. Πρόκειται για πιθανές θέσεις, που θα μπορούσε εν δυνάμει αυτό να βρίσκεται. Όταν “σπάσει”, όπως λέγεται στην ορολογία τής κβαντικής φυσικής η κυματική οντότητα μέσω τής παρατήρησης και προσλάβει το ηλεκτρόνια συγκεκριμένη μορφή κόκκου – πακέτου στον χώρο, τότε οι συγκεκριμένες διαστάσεις τού κόκκου στον χώρο είναι πολύ μικρότερες από την περιοχή, που υπέχει το πιθανοκρατικό νέφος. Η πρόσληψη ενός σώματος που αντιλαμβανόμαστε έχει στατιστικό χαρακτήρα και αφορά ένα μεγάλο πλήθος “σωματιδίων” τού μικροκόσμου. Όταν το πλήθος του τους βρίσκεται άνωθεν ενός ορίου, τότε λέγεται, ότι αυτά έχουν υπερβεί το κατώφλι, οπότε οι ιδιότητες που εκδηλώνει η ύλη στα πλαίσια τού μεσοκόσμου είναι διαφορετικές από αυτές που εκδηλώνονται στην σφαίρα τού μικροκόσμου. Την στατιστική μελέτη στην φυσική εισήγαγε τον 19ο αιώνα ο Friedrich Bolzmann με την μελέτη τής θερμοδυναμικής. Η θερμοκρασία ενός σώματος ανάγεται στην κινητική ενέργεια των μορίων του. Αυτά τα μόρια δεν έχουν όλα ακριβώς την ίδια ταχύτητα, η οποία ποικίλει ελαφρώς μεταξύ αυτών. Η θερμοκρασία που μετράμε, αποδίδει τον μέσο όρο αυτών των ταχυτήτων.

Η πιθανοκρατική υπόσταση τού μικροκόσμου καταργεί την υποτιθέμενη αρχή τής αιτιότητας και στον μεσόκοσμο. Τα φαινόμενα σε αυτήν την σφαίρα, όπως έχει αποδειχθεί, λαμβάνουν επίσης χώρα βάσει μαθηματικών συσχετισμών, τούς οποίους μελετά η Θεωρία τού Χάους. Σε αυτήν την σφαίρα κυριαρχούν κατά διαστήματα οι λεγόμενοι “ελκυστές”, όταν αυτά χαρακτηρίζονται από σχετική κανονικότητα, ενώ εναλλάσσονται με περιοχές, που έχουν “χαοτική” έκφανση. Πλην όμως, σε όλες τις περιοχές ισχύουν οι ίδιοι μαθηματικοί συσχετισμοί, που εκφράζονται από διαφορικές εξισώσεις, καθ' ότι υπεισέρχεται σε αυτές το διαφορικό τού χρόνου “dt“. Οι τιμές που προσλαμβάνουν αυτές οι εξισώσεις, αναλόγως με τιμές των μεταβλητών που τις διέπουν, ανήκουν σε περιοχές που χαρακτηρίζονται από κανονικότητα, οι οποίες εναλλάσσονται με περιοχές, που οι τιμές των εξισώσεων προσλαμβάνουν ακατάσχετη μορφή.

Η απόρριψη τής αιτιοκρατίας (ή “ντετερμινισμού”) η όποια έλαβε χώρα τόσο πειραματικά, όσο και με μαθηματικούς υπολογισμούς, άλλαξε άρδην την επιστημονική αντίληψη για τις διαδικασίες τού γίγνεσθαι, καταργώντας ταυτοχρόνως και τον ρασιοναλισμό - νοησιαρχία, τον οποίον υποστήριξε με πάθος όχι μόνον οι ομάδα τού Albert Einstein και οι πνευματικοί του επίγονοι, αλλά και οι πρώιμοι επιστήμονες, που ανέπτυξαν την κβαντομηχανική (Max Bohr, Erwin Schrödinger). Οι επίγονοί τους όμως, αναπτύσσοντας περεταίρω πειραματικά και σε μαθηματική βάση την έρευνα, κατέρριψαν αυτές τις αντιλήψεις (Werner Heisenberg, Wolfgang Pauli).

Με την προώθηση τής έρευνας και τής σκέψης έξω από τα όρια της νοησιαρχίας και τής αιτιοκρατίας, σημαντικοί ερευνητές των θετικών επιστημών έστρεψαν τα ενδιαφέροντά τους προς την διερεύνηση φαινομένων, που είχαν εντοπιστεί από επιστήμονες των επιστημών τού ανθρώπου, όπως η ψυχολογία. Το ενδιαφέρον σημαντικών θεωρητικών φυσικών στράφηκε προς φαινόμενα όπως η “Συγχρονικότητα”, που ανέλυσε ο ψυχολόγος Carl Gustav Jung, ή η τηλεπάθεια, η αυξημένη διαίσθηση, η τηλεκίνηση και άλλοι τομείς τής παραψυχολογίας, που μέχρι τα μέσα τού περασμένου αιώνα είχαν αποδοθεί σε παραισθήσεις και εθεωρούντο προλήψεις αντιεπιστημονικά προσανατολισμένων αδαών, ή και αφελών. Σήμερα, ενώ οι επιστημονικές εργασίες, που αφορούν τα λεγόμενα “πεδία πληροφορίας”, ή αυτές που επιχειρούν να ψηλαφίσουν το φαινόμενο τής συνείδησης αυξάνονται συνεχώς, απέχουμε ακόμη αρκετά από τα να ερμηνευθούν αυτά τα φαινόμενα ενδελεχώς και να εντοπιστούν οι μαθηματικοί συσχετισμοί, που ενέχονται. Χωρίς, λοιπόν, να είμαστε σε θέση να να εντοπίσουμε τούς μηχανισμούς συνεκτικά και επαρκή τεκμηρίωση, που διέπουν τον τρόπο, με τον οποίον το όνομα ενός ανθρώπου επηρεάζει την συμπεριφορά του βάσει τής υλικής του υποστάσεως, μπορούμε να συμπεράνουμε, ότι το φαινόμενο αυτό, που βρίσκει γλαφυρή έκφραση σε σε πλείστες περιπτώσεις προωθημένων στους τομείς τους προσωπικοτήτων, δεν αποτελεί σύμπτωση και η διαπίστωσή του και ερμηνεία του δεν είναι προδίνονται νοητικής παράκρουσης, ή προλήψεων, αλλά αποτελεί απτό, ρεαλιστικό δεδομένο, που αρμόζει να στραφούν οι έρευνες και η προβληματική μας. Εκτιμώ, ότι θεμελιώδη βοήθεια προς αυτήν την κατεύθυνση παρέχουν τα συγγράμματα Ελλήνων Σοφών τής κλασικής περιόδου, που μεταφέρουν αρχαία, προγενέστερη αυτών γνώση. Αυτό το δεδομένο θα απασχολήσει σε σύντομο μέλλον αυτήν την σελίδα, όταν επιχειρηθεί αναφορά στα πεδία πληροφορίας σε συνδυασμό με τον διάλογο τού Πλάτωνος “Θεαίτητος”, ή “Περί Επιστήμης”.

  Σύμφωνα με τα γραπτά τού Πλάτωνος, μια οντότητα διατρέχει περίπου δέκα χιλιάδες ενσαρκώσεις στα πλαίσια τού χωροχρόνου, μέχρι να συνάγει τις απαραίτητες για την περεταίρω εξέλιξή της εμπειρίες. Υπάρχουν θρησκείες και δοξασίες, ότι μια οντότητα επιλέγει τα πλαίσια τής επικείμενης ενσαρκώσεώς της, στην βάση τής άντλησης των σκόπιμων εμπειριών. Μέσα από αυτήν την οπτική, η προεπιλογή τού ονόματος έχει μείζονα σημασία, στον βαθμό που οντότητα έχει προγραμματίσει να εκπληρώσει ένα πολύ σημαντικό ρόλο στα πλαίσια τής ενσαρκώσεώς της. Και εάν αυτό δεν καταστεί εφικτό στα πλαίσια των οικογενειακών δεδομένων και αυτών τής παιδικής ηλικίας, υφίσταται η δυνατότητα να επιλεγεί ένα πρόσφορο ψευδώνυμο. Για όσους περιφέρονται παρεμβαίνοντες κατά τα πρόσφατα έτη στην μπολογκόσφαιρα, αποτελεί πλέον πάγια συνήθεια η επιλογή ενός “nick name“. Πολλοί θεωρούν αυτήν την επιλογή ως τάση για διατήρηση ανωνυμίας. Όμως πάντοτε υπάρχει πίσω από αυτές τις επιλογές κάτι περισσότερο. Εξάλλου, δεν είναι τυχαίο, ότι “nick“ σημαίνει χαρακιά και εγκοπή. Εκτός, λοιπόν, ότι με αυτό ο επιλέγων χαράσει ενδομυχα κάποια κατεύθυνση, στην ουσία χαράσει τον εαυτό του, ώστε να χαράξει και άλλους.

 

Συνεχίζεται...

http://bostopel.blogspot.com/