ΜΕΡΟΣ Β...Θα έχουν ορισμένα προβλήματα στη νέα διεθνή πραγματικότητα καθότι υπάρχουν θεμελιώδεις διαφορές νοοτροπίας. Οι Αμερικανοί θα δυσκολευτούν να προσαρμοστούν τόσο όσο δυσκολεύονται και οι σύγχρονοι Έλληνες να αποδεχτούν (οι «σύγχρονοι Έλληνες» είναι λιγότερο Έλληνες και περισσότερο πουριτανοί αγγλοσάξονες όπως θα γίνει κατανοητό από το κάτωθι απόσπασμα). Ο liberal -θαλάσσιος αγγλοσαξονικός- καλβινισμός εμπεριέχει αντίστοιχου -περίπου αν και όχι τόσο «υψηλού»- επιπέδου μπουρδολογίες με τον social -ηπειρωτικό γερμανικό- λουθηρανισμό (ο οποίος είναι... ασυναγώνιστος). («εκσυγχρονισμένη-μεταρρυθμισμένη») Προτεσταντίλα prevails. Οι «Βυζαντινοί», δηλαδή οι Ελληνορωμαίορθόδοξοι, ήταν περισσότερο Έλληνες από τους «σύγχρονους Έλληνες», οι οποίοι είναι περισσότερο «εκκοσμικευμένοι» -μεταπράτες- κρυφοπροτεστάντες ή κρυφοπουριτανοί.
---------------------------------------------------------------
II
Ο παθιασμένος ζήλος των δικών μας πουριτανών με την εκ μέρους τους εφαρμογή της εβραϊκής ιστορίας στην αγγλική πολιτική, οι πολιτικές αρχές των υπερασπιστών των πολιτικών ελευθεριών στην Αμερική, ο άγριος ενθουσιασμός των Σκώτων οπαδών της ομολογίας της Πίστεως του 1633, των Ολλανδών διαμαρτυρόμενων και των Μπόερς εκπηγάζουν από την Παλαιά μάλλον παρά από την Καινή Διαθήκη... Ο Έλληνας ήταν πάντοτε έτοιμος να προασπιστεί ένα δόγμα. Αισθανόταν βαθιά αντιπάθεια και περιφρόνηση για τους χριστιανούς αιρετικούς, οι οποίοι ήταν συνήθως λιγότερο ενημερωμένοι από τον ίδιο και γενικώς πολύ φανατικοί. Ωστόσο, ήταν πιο ανεκτικός απέναντι στους αιρετικούς απ' ότι οι κάτοικοι της Δύσης, οι οποίοι στη διάρκεια του Μεσαίωνα έτρεφαν για τους αιρετικούς φανατικό μίσος και περιφρόνηση...
Οι Έλληνες δεν θεώρησαν ποτέ κάποιο ζήτημα ως ικανό να τους προκαλέσει πάθος ανάλογο με εκείνο που επέδειξαν οι στρατιώτες της Δύσης. Με τη θρησκεία να έχει καταστεί φιλοσοφία βασιζόμενη στην Καινή Διαθήκη και την απώλεια της δυνατότητας της Παλαιάς Διαθήκης να επηρεάζει τον εθνικό βίο, δεν υπήρχε ιδιαίτερο ενδιαφέρον για την διάδοση των θρησκευτικών τους πεποιθήσεων...
Στους αιώνες που ακολούθησαν η θρησκεία δεν παρότρυνε ποτέ τους Έλληνες να εμπλακούν σε διάφορες αποστολές. Ο Έλληνας δεν ήταν ικανός για θρησκευτικούς συναισθηματισμούς, εκτός σε ό,τι αφορούσε στην προσωπική του συμπεριφορά, στην ελεημοσύνη, την καλοσύνη προς τους αδερφούς ορθόδοξους χριστιανούς και την ηθική του ως ατόμου και εμπόρου. Ο χριστιανισμός είχε ήπια επίδραση επί του Έλληνα και δεν πέτυχε να καταστεί μια από τις ισχυρές δυνάμεις του έθνους παρά μόνο ως φιλοσοφικό σύστημα, εξαιτίας παραγόντων που οφείλονταν στην καταγωγή του, τις παραδόσεις του και στη θεολογική του παιδεία.
Τότε, όπως και τώρα, οι Έλληνες δεν μπορούσαν να συμπαθήσουν ή έστω να κατανοήσουν το θρησκευτικό συναίσθημα που οδήγησε του Δυτικούς, να εμπλακούν σε μεγάλα κινήματα, ακόμα και σε πόλεμο, προκειμένου να υπερασπιστούν ένα σκοπό μόνο και μόνο επειδή αυτός ο σκοπός ήταν δίκαιος.
Αυτός που δεν τιμά τη μνήμη και δεν σέβεται την επιρροή του Καλβίνου γνωρίζει λίγα για τις ρίζες της αμερικάνικης ελευθερίας. Καμαρώνουμε για τα δημόσια σχολεία μας' ο Καλβίνος ήταν ο πατέρας της λαικής εκπαίδευσης, ο εφευρέτης του συστήματος των ελεύθερων σχολείων. Είμαστε περήφανοι για τις ελεύθερες πολιτείες του Ατλαντικού. Οι Προσκυνητές του Plymouth ήταν Καλβινιστές' η καλύτερη επιρροή στη Νότια Καρολίνα προήλθε από τους Καλβινιστές της Γαλλίας. Ο William Penn ήταν μαθητής των Ουγενότων' τα πλοία από την Ολλανδία που πρώτα έφεραν αποίκους στο Manhattan ήταν γεμάτα Καλβινιστές.
George Bancroft
---------------------------------------------------------------
Το νόστιμο με τους Αμερικανογερμανούς θα είναι να δούμε από τους μεν ατλαντικούς-θαλάσσιους έναν -στρατηγικό- νεοβυζαντινισμό, προς τον οποίον παρακινεί ο Luttwak, και από τους δε ηπειρωτικούς-ευρωπαίους έναν νέο αντιβυζαντινισμό (ο οποίος ήδη καλλιεργείται στα καθ' ημάς) και μια αναβίωση ενός δόγματος ανάμεσα σε Αγιορωμαιογερμανισμό, Mitteleuropa και Οstpolitik (θα το αναλύσω αυτό το τρίπτυχο σε επόμενη ανάρτηση καθώς αρκετοί μένουν μονάχα στο πρώτο συστατικό του μέρος). Το νόστιμο με τους Ελλαδίτες («αριστερούς» και «δεξιούς»), από την άλλη είναι πως γι' αυτούς φαντάζει σχεδόν αδιανόητο να αποδεχτούν πως εάν καταρρέει ο liberal -θαλάσσιος αγγλοσαξονικός- καλβινιστικός κλάδος, αυτόματα δεν θα κυριαρχήσει ο social -ηπειρωτικό γερμανικό- λουθηρανικός κλάδος και αντίστροφά. Έχουν βραχυκυκλώσει. Μονάχα που ο κόσμος άλλαξε, ο πλανητικός μετασχηματισμός συνεχίζεται, και ορισμένοι παραμένουν καθηλωμένοι στον ρόλο τους, αυτόν του ουραγού. Η λειτουργία τους μπορεί να περιγραφεί ως η λειτουργία της ουράς η οποία απομακρύνει -ενσωματώνοντας- τις ακαθαρσίες και τα ιπτάμενα ενοχλητικά έντομα από τα οπίσθια του γαϊδάρου (συμπαθέστατο ζωντανό). Αυτός και αν είναι «καταμερισμός έργου και ισχύος». Όχι παίζουμε!
.~`~.
Για περαιτέρω ιχνηλάτηση και πληρέστερη προοπτική
Για περαιτέρω ιχνηλάτηση και πληρέστερη προοπτική
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου