ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΠΑΤΣΗΣ[ΣΥΜΒΑΣΗ COOPER]!!!!

 

Ότι ο Δημήτρης Μπάτσης εκτελέστηκε πλάι στον Νίκο Μπελογιάννη δεν ήταν τυχαίο. Ότι εκτελέστηκε για το βιβλίο του «Η βαρειά βιομηχανία στην Ελλάδα», που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις «Τα νέα βιβλία» το 1947!  και τις ανακαλύψεις του  για την Σύμβαση «Cooper» , ούτε κι αυτό είναι τυχαίο. .Ότι μια γενιά Ελλήνων αγνόησε την ύπαρξη του βιβλίου και τον συγγραφέα του και αυτό δεν ήταν τυχαίο.

Το κατεστημένο είχε πολλές και βαριές ενοχές για να μπορέσει να σταθεί στο έργο του Μπάτση και να αντλήσει από αυτό έστω και λίγα διδάγματα.
Όποιος θέλει ας ψάξει να βρει ποιος ήταν αυτός ο πατριώτης, και μην μπερδέψετε τα πολιτικά στην μέση ..Νά τι εγραφε ο ιδιος..."

«...Σήμερα, λοιπόν, προϋπόθεση για να τεθούν τα θεμέλια της ανοικοδόμησης στο απώτερο μέλλον σε πλατιές και κοινωνικές βάσεις είναι να ελευθερωθεί ο λαός και η οικονομία του, από κάθε αντιπαραγωγικό, αντιοικονομικό και εκμεταλλευτικό εμπόδιο που έστηνε στην πρόοδο της χώρας μια μονοπωλιακή κερδοσκοπική ολιγαρχία… Ο λαός κάνει το καθήκον του με στερήσεις και εξαντλητική εργασία. Ποιος όμως δεν κάνει το καθήκον του απέναντι στη χώρα και το λαό; Να, το βασικό πρόβλημα της ανοικοδόμησης. Πρέπει να εξεταστεί κατά κλάδους και τομείς της οικονομίας ποια ενδογενής αιτία εμποδίζει την ανασυγκρότηση και πως μπορεί να εξουδετερωθεί …» 

""έφυγε βαθύτατα πικραμένος αλλά αγέρωχος. Δεν συνεργάστηκε με την Ασφάλεια και δεν υπέκυψε σε πιέσεις και εκβιασμούς που του έγιναν ακόμα και όταν ήταν μελλοθάνατος στη φυλακή. Γνωρίζω ότι επανειλημμένα τον κάλεσαν στη διεύθυνση των φυλακών ανώτατοι αξιωματούχοι της Ασφάλειας και του ζήτησαν να συνεργαστεί επισείοντας, ακόμα και την τελευταία μέρα, το φάσμα της επικείμενης εκτέλεσης. Αρνήθηκε και έφυγε με το κεφάλι ψηλά. Και τον εκτέλεσαν παρότι γνώριζαν καλά ότι δεν είχε καμιά σχέση με ασυρμάτους και «κατασκόπους». Γιατί στο πρόσωπό του (προέρχονταν από αστική οικογένεια και ήταν γιος ναυάρχου) ήθελαν να χτυπήσουν τους «συνοδοιπόρους», αυτούς που έμπαιναν στο κίνημα από αγνό ιδεαλισμό, φλεγόμενοι από την επιθυμία να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους για το καλό και την πρόοδο αυτού του τόπου."

Η Σύμβαση «Cooper» υπάρχει στο Yπουργείο Bιομηχανίας (άγνωστο αν έχει περιέλθει τώρα στο υπουργείο Οικονομικών ή το Ανάπτυξης) και παραδίδεται – σαν «ιερό κείμενο»- από υπουργό σε υπουργό! Στην Σύμβαση αυτή, δεσμεύονται τα λεγόμενα «στρατηγικά ορυκτά» της Ελλάδος, μαζί με τον υδάτινο μας πλούτο, από ένα Αμερικανικό consortium εταιρειών!...λεπτομέρειες εδώ..https://enaasteri.blogspot.com/2022/03/blog-post_30.html?spref=fb&fbclid=IwAR2HEDTE5oFV0nxAwQUuvTQ_JaQS446PiGc5VCfkeYnmICwKY0BY9Y88TII

Ο Δημήτριος Μπάτσης κατάγονταν από πλούσια μεγαλοαστική οικογένεια. Πατέρας του ήταν ο βασιλόφρονας ναύαρχος Αντώνιος Μπάτσης, που καταγόταν από τα Ψαρά και μητέρα του ήταν η Αναστασία Πρίντεζη-Μπάτση, από τη Σύρο.
Σπουδές
Ο Δημήτρης φοίτησε στο Βαρβάκειο ή το Πειραματικό Σχολείο, σύμφωνα με τη μαρτυρία της κόρης του Ελένης, σπούδασε Νομικά και Οικονομικά και μιλούσε άριστα Γαλλικά και Αγγλικά. Ήταν μάχιμος δικηγόρος, όμως ασχολήθηκε ιδιαίτερα με τη Μαρξιστική θεωρία και μελέτησε με δική του πρωτοβουλία, κοινωνιολογία και οικονομικά. Ήταν μέλος της «Επιστημονικής Εταιρείας Μελέτης Νεοελληνικών Προβλημάτων «Επιστήμη-Ανοικοδόμηση», γνωστής με τα αρχικά «ΕΠ-ΑΝ», που ίδρυσαν στις 3 Σεπτεμβρίου του 1945, μαζί με τον πρύτανη του Εθνικού Μετσόβειου Πολυτεχνείου Νικόλαο Κιτσίκη, πατέρα του επίσης πανεπιστημιακού καθηγητή Δημήτρη Κιτσίκη, ο οποίος προλόγισε το βιβλίο του.
Περιοδικό «Ανταίος»
Δημήτρης & Λίλιαν Μπάτση
Ο Μπάστης υπήρξε αρχικά συντάκτης και υπεύθυνος συντάξεως, ενώ από το 6ο τεύχος του ήταν εκδότης και διευθυντής στο δεκαπενθήμερο επιστημονικό περιοδικό «Ανταίος» [1], το οποίο κυκλοφόρησε από τις 20 Μαΐου 1945 έως τον Ιούνιο του 1951. Στο περιοδικό ο Μπάτσης δημοσίευσε άρθρα για την αποικιακή εκχώρηση της Πτολεμαΐδας. Επίσης δημοσίευσε κατ' αρχήν από τις 10 Μαΐου 1946 κείμενα που αποτέλεσαν αργότερα το υλικό για το βιβλίο «Η βαρειά βιομηχανία στην Ελλάδα», όπου μεταξύ άλλων αναφέρεται και στην υπογραφή [2] της συμβάσεως «Hugh Cooper».
Σύλληψη του Μπάτση
Ο Μπάτσης συνελήφθη στις 23 Οκτωβρίου 1951 στην οδό Σοφοκλέους από την Ασφάλεια Πειραιά. Λίγες ημέρες αργότερα από την Ελληνική Αστυνομία εκδόθηκε η ακόλουθη ανακοίνωση: «Ο φερόμενος ως εξαφανισθείς, δικηγόρος Δημήτριος Μπάτσης, διευθυντής του περιοδικού Ανταίος, συνελήφθη υπό της Γενικής Ασφαλείας Πειραιώς, όπου και κρατείται. Ούτος ενέχεται εις υπόθεσιν δια την οποίαν διενεργείται ανάκρισις». Στις 14 Νοεμβρίου 1951 η αστυνομία ανακοινώνει ότι από την ημέρα που συνελήφθη ο Μπάτσης ο ασύρματος της βίλας «Αύρα» στη Γλυφάδα διέκοψε τις εκπομπές της για δέκα μέρες. Στις 8 Ιανουαρίου του 1952 ο Μπάτσης μεταφέρθηκε στο Υπουργείο Εσωτερικών, όπου τον ανέκρινε προσωπικά ο ίδιος ο υπουργός Κωνσταντίνος Ρέντης με την βοήθεια των ανώτερων αστυνομικών διευθυντών, Ιωάννη Πανόπουλου, Λιαρομάτη και Ρακιτζή, ενώ η πληροφορία δόθηκε στις εφημερίδες από τον ίδιο τον Ρέντη, ο οποίος στις 18 Ιανουαρίου ανακοίνωσε ότι παραπέμπονται στο Διαρκές Στρατοδικείο Αθηνών: ερήμην η εκτός Ελλάδος ηγεσία του Κ.Κ.Ε. και «κατ αντιμωλίαν» οι Νίκος Μπελογιάννης, η ερωμένη του Έλλη Παππά-Ιωαννίδου, Δημήτριος Μπάτσης, Αργυριάδης, Νίκος Καλούμενος και άλλοι.
Η δίκη του Μπάτση
Η δίκη του Μπάτση άρχισε στις 15 Φεβρουαρίου 1952 στο Α' Διαρκές Στρατοδικείο Αθηνών, με την κατηγορία της «διενέργειας κατασκοπείας κατά των συμφερόντων του κράτους» , [Α.Ν. 375/1936]. Ο Υπουργός Κωνσταντίνος Ρέντης και ο Διευθυντής της Αστυνομίας Ιωάννης Πανόπουλος φέρονται να είχαν υποσχεθεί στους συνηγόρους του Μπάτση αλλά και στην γυναίκα του Λίλιαν ότι δεν θα εκτελεστεί αν βοηθήσει την ανάκριση [4]. Στη διάρκεια της δίκης, στην οποία υπήρξαν 29 κατηγορούμενοι και οκτώ από αυτούς καταδικάστηκαν σε θάνατο, όπως σημειώνει η [5] συγκατηγορούμενη του Έλλη Παππά-Ιωαννίδου, [«Γράμματα στο γιο μου», «Μαρτυρίες»]
«Ο Μπάτσης δεν γύριζε να μας δει. Νόμιζε ο φουκαράς πως έτσι θα έδειχνε «καλή διαγωγή» ....».
Στις 21 Φεβρουαρίου κατέθεσε ως μάρτυρας κατηγορίας ο Αστυνομικός Διευθυντής Ιωάννης Πανόπουλος, που είπε ότι ο Μπάτσης δεν ήξερε τίποτα για τους ασυρμάτους και κατέθεσε ως επιβαρυντικό μόνο το γεγονός ότι πήρε χρήματα από το Κ.Κ.Ε. μέσω ενός ναυτικού και τα παρέδωσε σε μια συγκατηγορούμενη του. Ένας από τους μάρτυρες υπερασπίσεως ήταν ο καθηγητής της ΑΣΟΕΕ Δημήτριος Καλλιτσούνης, που μίλησε με εγκωμιαστικά λόγια για το επιστημονικό έργο του Μπάτση.
Στην απολογία του ο Μπάτσης είπε ότι πίστευε όσα του έλεγαν ο Νίκος Πλουμπίδης και η Έλλη Παππά-Ιωαννίδου, η ερωμένη του Νίκου Μπελογιάννη, ότι δηλαδή το Κ.Κ.Ε. ζητούσε ειρήνευση και ανασυγκρότηση της χώρας και ότι τα χρήματα έφταναν από το εξωτερικό για αυτό τον σκοπό ενώ τέλος είπε ότι δεν φανταζόταν ότι γινόταν κατασκοπία. Παράλληλα αρνήθηκε ότι είναι οικονομικός διαχειριστής του παράνομου μηχανισμού του Κ.Κ.Ε. όμως παραδέχθηκε ότι τρεις φορές παρέλαβε και μετέφερε χρήματα ενώ προκειμένου να αποφύγει τη σχεδόν βέβαιη καταδίκη σε θάνατο απαρνήθηκε την μαρξιστική ιδεολογία και τον κομμουνισμό, είναι μάλιστα αμφίβολο αν υπήρξε ποτέ κομμουνιστής με την κομματική σημασία της λέξεως και ως ένδειξη ειλικρινούς «μεταμέλειας» ζήτησε να καταταχθεί στο Ελληνικό σώμα που επρόκειτο να συμμετάσχει στις επιχειρήσεις του Ν.Α.Τ.Ο. στον πόλεμο μεταξύ Βόρειας και Νότιας Κορέας.
Στις 29 Φεβρουαρίου 1952 αγόρευσαν οι συνήγοροι και την 1η Μαρτίου εκδόθηκε η απόφαση, με την οποία καταδικάστηκαν 8 κατηγορούμενοι σε θάνατο, μεταξύ τους και Μπάτσης, 4 σε ισόβια, 2 σε 20 χρόνια φυλακή, 4 σε 15 χρόνια, 2 σε 10 χρόνια, 2 σε ένα χρόνο και 7 απαλλάχθηκαν. Η απόφαση για τη θανατική καταδίκη του Μπάτση εκδόθηκε με μειοψηφούντα τον Στρατοδίκη τότε Ταγματάρχη και μετέπειτα επικεφαλής του Εθνικού καθεστώτος της 21ης Απριλίου 1967, Γεώργιο Παπαδόπουλο. Η δεύτερη σύζυγος του Μπάτση, η Λίλιαν Καλαμάρο-Black, μίλησε στην εκπομπή «Ανατροπή» στις 11 Απριλίου 2002 για τη σύλληψη του, η οποία έγινε πέντε μέρες μετά το γάμο τους, και τις πιέσεις που δεχόταν ώστε να τον επηρεάσει ν' αρνηθεί τις αριστερές του πεποιθήσεις.
Εκτέλεση Μπάτση
Παρά τις παρεμβάσεις, μεταξύ τους κι αυτή του τότε Αρχιεπισκόπου Αθηνών και Πάσης Ελλάδος Σπυρίδωνος [6] ο οποίος ανταποκρίθηκε στο σχετικό τηλεγράφημα του Πατριάρχη Αλεξανδρείας Χριστόφορου που ζήτησε την παρέμβαση του, η θανατική καταδίκη δεν άλλαξε, ούτε δόθηκε χάρη από τον βασιλιά Παύλο [7]. Στις 28 Μαρτίου το Συμβούλιο Χαρίτων εξέδωσε απόφαση με την οποία γίνονται δεκτές μόνο οι αιτήσεις χάριτος του Τάκη Λαζαρίδη, του Μιλτιάδη Μπισμπιάνου, του Χαράλαμπου Τουλιάτου και της Έλλης Ιωαννίδου-Παππά ενώ απέρριψε αυτές των Νίκου Μπελογιάννη, Δημήτρη Μπάτση, Ηλία Αργυριάδη και Νίκου Καλούμενου. Τις πρώτες ώρες της Κυριακής 30 Μαρτίου 1952 ο βασιλικός επίτροπος συνταγματάρχης Αθανασούλας ανακοίνωσε στους καταδικασμένους σε θάνατο ότι η αίτηση χάριτος που υπέβαλαν απορρίφθηκε. Υπέρ της εφαρμογής των ποινών και της εκτελέσεως των ποινών τάχθηκε το σύνολο των πολιτικών αρχηγών, μεταξύ τους και οι Σοφοκλής Βενιζέλος και Γεώργιος Παπανδρέου, που εκπροσωπούσαν τα κόμματα του Κέντρου.
Σχεδιάγραμμα εκτελέσεως
Μαζί με τον Μπάτση εκτελέστηκαν [8] στις 4:12 το ξημέρωμα εκείνης της Κυριακής, επίσης καταδικασμένοι σε θάνατο με την κατηγορία της συνωμοσίας και της κατασκοπίας, οι Νίκος Μπελογιάννης, Ηλίας Αργυριάδης και Νίκος Καλούμενος. Όλοι τους μεταφέρθηκαν στο στρατόπεδο του Γουδή, πίσω από το νοσοκομείο «Σωτηρία», από τις φυλακές της Καλλιθέας Αττικής που βρίσκονταν απέναντι από τον «Οίκο Τυφλών», και ο τυφεκισμός τους έγινε με το φως των προβολέων των στρατιωτικών αυτοκινήτων, ενώ τάφηκαν την ίδια μέρα [9] στο Γ' Νεκροταφείο Αθηνών. Το Μάρτιο του 2010 έγιναν τα αποκαλυπτήρια μνημείου που αναγέρθηκε στο άλσος «Γουδή», απέναντι από την πρώην σχολή χωροφυλακής και είναι αφιερωμένο στη μνήμη των τεσσάρων εκτελεσμένων.
Μνήμη Δημητρίου Μπάτση
Ο Τάκης Λαζαρίδης στο βιβλίο του «Ευτυχώς ηττηθήκαμε σύντροφοι...» γράφει για τον Μπάτση:
«...στάθηκε σαν άντρας, έφυγε βαθύτατα πικραμένος αλλά αγέρωχος. Δεν συνεργάστηκε με την Ασφάλεια και δεν υπέκυψε σε πιέσεις και εκβιασμούς που του έγιναν ακόμα και όταν ήταν μελλοθάνατος στη φυλακή. Γνωρίζω ότι επανειλημμένα τον κάλεσαν στη διεύθυνση των φυλακών ανώτατοι αξιωματούχοι της Ασφάλειας και του ζήτησαν να συνεργαστεί επισείοντας, ακόμα και την τελευταία μέρα, το φάσμα της επικείμενης εκτέλεσης. Αρνήθηκε και έφυγε με το κεφάλι ψηλά. Και τον εκτέλεσαν παρότι γνώριζαν καλά ότι δεν είχε καμιά σχέση με ασυρμάτους και «κατασκόπους». Γιατί στο πρόσωπό του (προέρχονταν από αστική οικογένεια και ήταν γιος ναυάρχου) ήθελαν να χτυπήσουν τους «συνοδοιπόρους», αυτούς που έμπαιναν στο κίνημα από αγνό ιδεαλισμό, φλεγόμενοι από την επιθυμία να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους για το καλό και την πρόοδο αυτού του τόπου. Είπαν πως στη δίκη «έσπασε», «λύγισε». Τώρα, με την πείρα και τη γνώση των 46 χρόνων που κύλησαν από τότε, θα μπορούσε κανείς εύλογα να ρωτήσει: Τι θα πει «λύγισε;» Και γιατί να μη «λυγίσει;». Γιατί έπρεπε να υποστηρίξει με «πάθος» και «αδιαλλαξία» την ανεύθυνη και τυχοδιωκτική πολιτική του Ζαχαριάδη που λειτουργούσε ως όργανο της σοβιετικής εξωτερικής πολιτικής; Τραγική αλλά και ηρωική συνάμα μορφή ο Δ. Μπάτσης λαμπρός επιστήμονας και ακέραιος χαρακτήρας κλήθηκε να πληρώσει σφάλματα άλλων χωρίς ο ίδιος να έχει την παραμικρή ευθύνη. Η μοίρα του φέρθηκε πολύ σκληρά. Την αντιμετώπισε με αξιοπρέπεια και υπερηφάνεια σαν πραγματικός άντρας.»
Συγγραφικό έργο
Ο Δημήτριος Μπάτσης δημοσίευσε άρθρα σε επιστημονικά περιοδικά και έγραψε το βιβλίο:
«Η βαρειά βιομηχανία στην Ελλάδα», εκδόσεις «Τα νέα βιβλία Α.Ε.», εκδοτικός οίκος του ΚΚΕ, που διαχειριζόταν ο Γιώργος Ζιούτος, Αθήνα, Μάιος 1947, το οποίο ασχολείται με την αξιοποίηση των πλουτοπαραγωγικών πόρων, το οικονομικό σχέδιο για την εκβιομηχάνιση και τη βιωσιμότητα.
Ο μεγάλος όγκος του βιβλίου (περί τις 600 σελίδες, μαζί με τα παραρτήματα), οι -απαραίτητοι- οικονομικοί και τεχνικοί όροι που περιλαμβάνει, η θεωρητική και τεχνική ανάλυση σε κάθε επί μέρους θέμα, δεν το καθιστούν προσιτό στο ευρύ κοινό. Όμως, αποτελεί πηγή για κάθε μελετητή της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας, αφού καταδεικνύει, σχεδόν προφητικά, την πορεία του τόπου από τότε μέχρι σήμερα. Απολύτως δικαιολογημένα, το βιβλίο του Μπάτση και η «Έκθεση Βαρβαρέσσου» συνιστούν τα δυο πολυτιμότερα κείμενα της εποχής, που η Ελλάδα πάλευε να αναστηλώσει τα ερείπια της.
ΠΗΓΕΣ https://el.metapedia.org
https://enaasteri.blogspot.com/2022/03/blog-post_30.html?spref=fb&fbclid=IwAR2HEDTE5oFV0nxAwQUuvTQ_JaQS446PiGc5VCfkeYnmICwKY0BY9Y88TII

Η ΘΕΑ ΤΗΣ ΣΟΦΙΑΣ ΚΑΙ ΚΑΠΟΙΑ ΠΑΡΕΠΟΜΕΝΑ!!!!

 Η ΘΕΑ ΑΘΗΝΑ ΔΩΡΙΖΕΙ ΤΗΝ ΕΛΑΙΑ ΣΤΗΝ ΠΟΛΗ ΤΩΝ ΑΘΗΝΩΝ - ΜΕΤΑΞΟΓΡΑΦΙΑ Δ.ΚΛΑΔΑ

 γράφει ο Διονύσης Κλαδάς ('Μποτίλια στο Πέλαγος')

1. ΕΙΣΑΓΩΓΙΚΑ

  Πριν προχωρήσω στην παρουσίαση τού θέματος που επέλεξα, αγαπητοί φίλες και φίλοι, ευθυμώ να ενημερώσω τον φίλτατο σχολιαστή, που έθεσε ένα ερώτημα σχετικά με την στάση των Ντόναλντ Τραμπ και Βλαδίμιρου Πούτιν αναφορικά με τα λεγόμενα “εμβόλια” για τον λεγόμενο “κόβιντ”, ότι σύντομα θα αναρτήσω την απάντηση στο σημαντικό του ερώτημα, αφού τού ζητήσω συγγνώμη για την αργοπορία, η οποία οφείλεται σε δυο αιτίες.

  Τις τελευταίες εβδομάδες έχω σταματήσει τελείως να σχολιάζω, διότι έχω στρέψει την προσοχή μου στην εντατική μελέτη θεμάτων των μαθηματικών και τής φυσικής, που αφορούν τόσο την παρούσα ανάρτηση, όσο και κάποιες άλλες αναρτήσεις στο προσεχές μέλλον, σχετικά με μια θεματολογία, που θεωρώ ιδιαίτερα χρήσιμη και ενδιαφέρουσα. Αναμφίβολα, αισθάνομαι διαρκώς την συμπάθεια και την προσμονή κάποιων φίλων επισκεπτών, την οποίαν έχουν εκφράσει και σε κάποια σχόλια, να διαβάσουν κάτι εδώ. Και η ευθύνη που αισθάνομαι έναντι των εκατό και πλέον εισόδων, που καταγράφονται καθημερινά σε αυτήν την σελίδα, σε φάση που δεν συμβαίνει εδώ τίποτε, δεν είναι διόλου αμελητέα. Επί πλέον έχουν συμβεί στο ενδιάμεσο διάστημα συνταρακτικές εξελίξεις, όπως η σύγκρουση των τραίνων στα Τέμπη, αλλά και αρκετές άλλες, που προσκύπτουν σε μεγάλο ενδιαφέρον των ανήσυχων ανθρώπων. Για όλα αυτά τα ζητήματα έχω απόψεις διεξοδικές, που, όπως έχουν καταγραφεί σε αυτήν την σελίδα οι προσεγγίσεις μου στα εκάστοτε συμβάντα, είναι κατά κανόνα ριζοσπαστικές και απέχουσες μακράν των συνήθων εξουσιαστικών και μη αφηγημάτων, άσχετα τού κατά πόσον αυτές μπορεί να είναι ορθές ή όχι. Πλην όμως ακολουθώ την οδό, να προσπαθώ να τοποθετούμαι όσο μπορώ υπεύθυνα. Πριν διατυπωθεί κάτι άξιο λόγου, αρμόζει να κυοφορείται αυτό επαρκώς μέσα στον νου. Και τα όρια που υφίστανται γενικότερα, αφορούν τόσο την επαρκή ωρίμανση των συμβάντων, ώστε να μπορούν να τύχουν αυτά ενός σώφρονα χειρισμού, όσο και την ανάπτυξη και περεταίρω δόμηση τής γνωσιολογικής συγκρότησης, αυτού που φιλοδοξεί να τα προσεγγίσει και να προβεί σε ουσιαστικές ερμηνείες τους.

  Ο δεύτερος λόγος, που καθυστέρησα να απαντήσω στην ερώτηση που προανέφερα, είναι ότι θέλω να το πράξω αυτό με την μορφή βιντεοσκόπησης. Δεδομένου, ότι η αυτή η μέθοδος εφαρμόζεται από πολλούς, που παρεμβαίνουν στο διαδίκτυο και διακρίνεται από κάποια σημαντικά προτερήματα που προσφέρει, θεωρώ σκόπιμο να την εφαρμόσω στο μέλλον συστηματικά, φτιάχνοντας ένα κανάλι. Έτσι ασχολήθηκα ταυτοχρόνως και με το τεχνικό μέρος αυτής τής διαδικασίας, ώστε να μπορώ να ενσωματώνω στις βιντεοσκοπήσεις εικόνες και τμήματα από άλλα βίντεο, που απαίτησαν κάποια προσπάθεια και χρόνο. Στόχος μου είναι στα θέματα τής επικαιρότητος να τοποθετούμε μελλοντικά με μορφή βίντεο, ενώ ζητήματα που έχουν απαιτήσεις θεωρητικής πραγματείας, να παρεμβαίνω κυρίως με κείμενα, εάν είναι δυνατόν συχνά με την μορφή σύντομων βιβλίων, που θα καταχωρούνται για κατέβασμα ατελώς στο διαδίκτυο, όπως έγινε ήδη με το πρώτο βιβλίο:

https://www.keepandshare.com/doc15/25508/?da=y

  Από αυτή την θέση εκφράζω ένα μεγάλο ευχαριστώ στο ιστολόγιο https://diodotos-k-t.blogspot.com και στον αγαπητό φίλο Κώστα για την μόνιμη προβολή του.

  Η χαμηλή ηλιοφάνεια τού χειμώνα στην κεντρική Ευρώπη επέδρασε περιοριστικά στην διάθεση μου, ώστε να μπορέσω να εκπονήσω το δεύτερο βιβλίο, που έχω προαναγγείλει, με θέμα την Κρόνια Λατρεία. Παρ' όλο, ότι έχω συλλέξει και ταξινομήσει ήδη όλο το σχετικό υλικό και ενώ ο πλανήτης Άρης βρισκόταν για διάστημα μηνών στο ζώδιο που ανήκω, προσφέροντας μια σημαντική ενεργητικότητα, αυτή περιορίστηκε σε τρικυμίες μέσα στο μυαλό μου, ελπίζω με δημιουργικό αντίκτυπο, που αναμένω προσεχώς να βρει συγκεκριμένη έκφραση.

  Η εξωτερική μου αδράνεια στην προηγούμενη φάση είχε μια εξαίρεση. Σχετικά με το έγκλημα στα Τέμπη ήταν αδύνατο να αποδεχθώ τα δυο αφηγήματα, που κυριάρχησαν αμέσως μετά την εκδήλωσή του. Τα μαζικά μέσα τού συρμού επικέντρωσαν την προπαγάνδα τους εστιάζοντας την αιτία σε ελλείψεις των συστημάτων ασφάλειας και χαρακτηρίζοντας ως κύριο ένοχο τον σταθμάρχη τής Λάρισας. Τα εναλλακτικά διαδικτυακά φόρα πολύ συχνά απέδωσαν κυρίως την αιτία τού εγκλήματος σε συνειδητά οργανωμένη ανθρωποθυσία. Διαφώνησα ριζικά και με τις δυο αυτές εκδοχές, υποστηρίζοντας, ότι η εμπορική αμαξοστοιχία μετέφερε πυρομαχικά για την Ουκρανία σε μυστική και παράνομη βάση, οπότε παρέμενε σκόπιμα αθέατη. Επειδή τα καλώδια κίνησης είχαν κλαπεί στην γραμμή ανόδου, ο σταθμάρχης στην Λάρισα θεώρησε, ότι δεν υπήρχε άλλη επιλογή, από το να στρέψει το επιβατικό τραίνο στην γραμμή ανόδου, αγνοώντας την έλευση τής εμπορικής αμαξοστοιχίας. Αυτή την οπτική προσπάθησα να τεκμηριώσω με μια σειρά σχολίων σε δυο αναρτήσεις τού ιστολογίου ΔΙΟΔΟΤΟΣ, μελετώντας και αξιολογώντας τα δεδομένα, που ήσαν προσβάσιμα στην συγκεκριμένη φάση. Όσο αφορά την προώθηση αυτής τής ερμηνείας βρισκόμουν τελικά σε συνθήκες πλήρους διαδικτυακής μοναξιάς, μια και κάποιες ελάχιστες ιστοσελίδες (όπως το Greeknewsondemand) έκαναν πολύ μικρή μνεία και τελείως περιθωριακά σε αυτό το ενδεχόμενο. Στην πορεία των εξελίξεων στράφηκε η προσοχή ακόμη κάποιων λίγων ιστολόγων προς αυτό το ενδεχόμενο, χωρίς όμως να εκφέρουν κατηγορηματικά αυτήν την εκδοχή ως μόνη δυνατή ερμηνεία τού εγκλήματος. Οι αναρτήσεις που κατέθεσα τα εκτενή σχετικά σχόλια, έχουν τούς συνδέσμους που ακολουθούν. Επειδή όμως σκοπεύω να ασχοληθώ σύντομα εδώ με ιδιαίτερες αναρτήσεις σε αυτό το θέμα διεξοδικά, στις οποίες σκοπεύω να αξιολογήσω και τα νέα δεδομένα που έχουν προκύψει, μπορούν οι φίλοι που επιθυμούν να ανατρέξουν ενημερωτικά στους συνδέσμους που παραθέτω, προσθέτοντας όμως, ότι η αναφορά στο θέμα από την μεριά μου κάθε άλλο παρά έχει λήξει ήδη:

https://diodotos-k-t.blogspot.com/2023/03/blog-post_8.html#more

https://diodotos-k-t.blogspot.com/2023/03/blog-post_9.html#more 

2. Η ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΜΙΑΣ ΛΕΞΑΡΙΘΜΙΚΗΣ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗΣ ΤΟΥ ΕΓΚΛΗΜΑΤΟΣ ΣΤΑ ΤΕΜΠΗ ΚΑΙ ΑΠΟΨΕΙΣ ΜΟΥ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΑΥΤΗΝ

Στα πλαίσια αυτών των σχολιασμών στους συνδέσμους που προηγούνται, προανήγγειλα μια προσέγγιση τού εγκλήματος σε μαθηματική βάση, την οποίαν δεν έχω κάνει ακόμη. Στις 26 Μαρτίου αναρτήθηκε στον ΔΙΟΔΟΤΟ μια συνέντευξη με τίτλο:

Ελευθέριος Αργυρόπουλος: "Πυθαγόρειος Αριθμοσοφία & Τα Μυστικά Των Τεμπών" - Συνέντευξη στον Τέρρυ Χατζηιερεμία

Την συνέντευξη αυτή είχα παρακολουθήσει με μεγάλη προσοχή όταν αναρτήθηκε στο youtube. Επειδή το περιεχόμενό έχει μαθηματική βάση, έχοντας προβεί ήδη και εγώ σε μια μαθηματικής φύσεως τού θέματος, έκρινα σκόπιμο να την σχολιάσω διεξοδικά.

Θεωρώντας, ότι τα σχόλια, που κατέθεσα σχετικά, έχουν κάποιο μη αμελητέο θεωρητικό ενδιαφέρον τα παραθέτω και εδώ:

 Παρακολούθησα την συνέντευξη τού κυρίου Αργυρόπουλου στον Τέρρυ Χατζηιερεμία πριν κάποιες μέρες με ιδιαίτερη προσοχή. Πέραν τού γενικότερου υψηλού ενδιαφέροντος για όσα ο κ. Αργυρόπουλος κατά καιρούς καταθέτει και αναλύει ως προαίρεση, έχω προαναγγείλει και εγώ μια μαθηματική προσέγγιση τού εγκλήματος στα Τέμπη, την οποία δεν έχω εκπονήσει ακόμη. Τις δυο τελευταίες εβδομάδες έχω σταματήσει πλήρως να σχολιάζω και να αναρτώ κείμενα, έχοντας στρέψει πλήρως την προσπάθειά μου στην εντατική μελέτη των θεμάτων των μαθηματικών και τής θεωρητικής φυσικής, μέσω των οποίων θα προσπαθήσω να διαμορφώσω αυτήν την μελέτη. Το ίδιο ισχύει και την διαμόρφωση τής τοποθέτησής μου στην ερώτηση τού αγαπητού Διός Κούρου, που αφορά την μαθηματική τεκμηρίωση τού φαινομένου τής Συγχρονικότητος, ώστε να μπορέσω να ανταποκριθώ, όσο πιο υπεύθυνα μπορώ στην τρέχουσα φάση.
Οι παρατηρήσεις, που έχω να κάνω στα λεγόμενα τής παρούσης συνεντεύξεως είναι πολλές, εφόσον συν τής άλλοις με απασχολεί και εμένα το ίδιο θέμα, από μια διαφορετική σκοπιά όμως στην προσέγγισή του, από αυτήν που εφάρμοσε ο κ. Αργυρόπουλος. Ενώ αυτός στηρίχθηκε στην λεξαριθμική θεωρία, εγώ προσανατολίζομαι στην μαθηματική ανάλυση των χαοτικών συστημάτων σε συνδυασμό με την κβαντική φυσική, σε μια προσπάθεια να την συνδέσω με τα πεδία πληροφορίας.
Μεταθέτοντας αυτό το θέμα στο επόμενο μέλλον, επειδή ακόμη δεν έχω προχωρήσει σε ικανοποιητικό βαθμό την μελέτη μου, θα παραμείνω προς ώρας σε κάποιες γενικότερες παρατηρήσεις, παρόλο που βλέποντας προχθές αυτήν την ανάρτηση, είχα ενδοιασμούς κατά πόσο έχει νόημα μια σχετική τοποθέτησή μου σχετικά εδώ και τώρα:
Ο Ελευθέριος Αργυρόπουλος είναι μια μορφή αναμφισβήτητα μεγάλης αξίας, γνήσιο τέκνο τού Ελληνικού Πνεύματος και με πολύ σημαντική προσφορά στην επιστήμη των μαθηματικών. Η σημαντικότερη προσφορά του βρίσκεται, κατά την εκτίμησή μου, στην ΕΜΒΑΘΥΝΣΗ τής σύνδεσης των μαθηματικών με την μαθηματική υπόσταση τής Ελληνικής Γλώσσας. Πλην όμως πρόκειται για εμβάθυνση από την μεριά του στο ζήτημα και όχι για τον εντοπισμό τού ζητήματος από αυτόν. Το θέμα αυτό έθεσε αρκετά πριν από αυτόν ο Ιπποκράτης Δακόγλου, με το τεράστιας σημασίας τετράτομο Έργο του για “Τον Μυστικό Κώδικα τού Πυθαγόρα”. Όπως και ο φυσικομαθηματικός Κοσμάς Μαρκάτος, που εκπόνησε επίσης σειρά σημαντικών έργων σχετικά, όπως οι περιοδικές εκδόσεις ΠΑΜΕΓΑΣ (ΠΑγκόσμιος Μαθηματική Μελέτη Ελληνικής ΓλώσσΑΣ) με εξέχον το Έργο “Το DNA Ομιλεί Ελληνικά – Γενετικό και Λεξαριθμικό Πρώτυπο).

 

  Εκτιμώ, ότι αναφορικά με αυτά, που καταθέτει ο κ. Αργυρόπουλος στην συνέντευξή του, μεγαλύτερη αξία έχουν οι παράπλευρες αναφορές του γύρω από το κεντρικό θέμα τής συνέντευξης, παρά η λεξαριθμική προσέγγιση στο έγκλημα των Τεμπών, που επιχειρεί. Οπωσδήποτε και αυτή έχει αναμφισβήτητα σημαντική αξία, πλην όμως θεωρώ, ότι δεν είναι επαρκής. Αυτή παρατίθεται προς το τέλος τής συνέντευξης και έχει πολύ μικρότερη διάρκεια από τα προλεγόμενα.
Η βασικότερη της αδυναμία έγκειται, στο ότι ο Ομιλητής αποστασιοποιείται πλήρως και απερίφραστα από τα συγκεκριμένα πολιτικά δεδομένα. Υπό αυτήν την έννοια, η μαθηματική του προσέγγιση διεξάγεται σε αφηρημένη σφαίρα, εισερχόμενος στα πραγματικά συμβάντα αποκλειστικά με το μαθηματικό όργανο τής Ελληνικής Γλώσσας, τουτέστιν η προσέγγισή του είναι μονομερώς λεξαριθμική. Ουδόλως αμφισβητώ την τεράστια σημασία αυτής τής μεθόδου, η οποία σαφώς μπορεί να οδηγεί σε αξιόπιστους πρωτότυπους εντοπισμούς, αποκαλύπτοντας σημαντικές πτυχές τού μη προφανούς. Εξ άλλου σε αυτήν (την λεξαριθμική μέθοδο) έχει στρέψει και ο ομιλητής το κέντρο βάρος τής μεθόδου προβλέψεων που εφαρμόζει, όπως την αναπτύσσει με αξιοθαύμαστο τρόπο στο βιβλίο του “Η Προβλεπτικότης τής Ελληνικής Γλώσσης”. Και είναι αναμφιβόλως άξιος συγχαρητηρίων ο Συγγραφέας, για την προσφορά του, να απεγκλωβιστούν τα μαθηματικά από την αφηρημένη σφαίρα, προς μια κατεύθυνση των εφαρμοσμένων μαθηματικών, που δεν περιορίζονται μόνον στην μελέτη των φυσικών φαινομένων, την λογιστική και την στατιστική. Την μεγάλη, σύγχρονη επανάσταση στην εφαρμογή των μαθηματικών κατέστησε δυνατή η επιστήμη τής Κυβερνητικής, που με την εξέλιξη των ηλεκτρονικών υπολογιστών, στάθηκε δυνατή η μελέτη πολύπλοκων συστημάτων, οι υπολογισμοί των οποίων δεν είναι δυνατόν να γίνουν με το χέρι, λόγω τού τεράστιου όγκου τους. Αυτή η διαδικασία επανέφερε στην επιφάνεια και έθεσε σε δράση μια πολύ σημαντική διάσταση των μαθηματικών προσεγγίσεων, η οποία σε σημαντικό βαθμό είχε παραμεληθεί στην πορεία τού χρόνου και δεν έχει βρει ακόμη την περίοπτη θέση που τής ανήκει στην ανάπτυξη τής ανθρώπινης διανοητικής δραστηριότητος. Σε αυτήν θα αναφερθώ σύντομα αργότερα.

  Προσωπικά θέλω να ανήκω οργανικά στην σχολή, που καθιέρωσε και προωθεί - συνειδητά ή ασυνείδητα - ο Εργοδότης Δημοσίων Έργων, ΕργΔημΕργ (https://ergdhmerg.wordpress.com). Κατά την ταπεινή μου γνώμη, αυτός είναι μια από τις μεγαλύτερες διάνοιες σε παγκόσμιο επίπεδο στην φυσικομαθηματική επιστήμη, ανοίγοντας σε αυτήν νέους δρόμους στην κυριολεξία, επεκτείνοντας την εφαρμογή των μαθηματικών συν τοις άλλοις μέσω τής σύνδεσης αφηρημένων υπολογιστικών διεργασιών με κοσμικά φαινόμενα, τα οποία επιχειρεί στην συνέχεια να συνδέσει με ιστορικά, κοινωνικά και πολιτικά δεδομένα. Οπωσδήποτε δεν είναι ούτε ο πρώτος, ούτε ο μόνος που επιχειρεί αυτήν την σύνδεση. Πολύ πριν από την δική μας γενιά, ήδη από την δεκαετία τού 60, ογκόλιθοι τού πνεύματος, όπως ο Benoit Mandelbrot, ο Stephen Smale (που δεν τον ήξερε ούτε ο θυρωρός τής πολυκατοικίας του) ο Ilja Prigogine και κάποιοι άλλοι, αρχής γενομένης από τον Henri Poincare τον πρόπερασμένο αιώνα, χίμηξαν στην κυριολεξία επάνω στην μελέτη πολύπλοκων συστημάτων, που θεωρούντο ακραιφνώς απροσδιόριστα και απροσπέλαστα, αποδεικνύοντας στην πράξη, ότι “η τάξις φοράει την μάσκα τής τυχαιότητος”. Παρακολουθώ με μεγάλη προσοχή, τα όσα προσάπτει στην γνώση ο ΕργΔημΕργ., θέτοντας ταυτοχρόνως το ερώτημα, με ποιον τρόπο μπορούν αυτά να προωθηθούν ένα βήμα περαιτέρω. Ο καλός μας φίλος μπορεί να μετράει τα ψιλά στο πορτοφόλι του, για να πάει να αγοράσει μια ρέγκα, όμως η σκέψη του δονείται στις παρυφές τού απείρου, άσχετα από το πόσο συχνά μοιρολογεί την κατάντια μας. Συχνά διαφώνησα με κάποιες πολιτικές εκτιμήσεις του, καθ' ότι η σκέψη όλων μας προσκρούει σε συγκεκριμένα όρια. Όμως η μεγάλη αρετή του βρίσκεται σε μια άκρως ανεπτυγμένη διαίσθηση. Και εάν δεν περάσει κάποιος στην αλυσίδα των ενσαρκώσεών του από ιερατικά σκαμνάκια μάθησης, προβληματισμού και ιεροπραξίας, αυτά δεν γίνονται παλμός ύπαρξης. Εκτιμώ τέτοιου είδους παγοθραυστικές διαδικασίες, διότι προσβλέπω στα μασηματικά τού έρωτα, που μπορεί να είναι αφηρημένα στην σφαίρα των Ιδεών, αλλά αποτολομούν να ξεχύνονται στις προκλήσεις του συγκεκριμένου, χωρίς να εγκλωβίζονται σε φορμαλισμούς και σχήματα, που δεν μπορούν να κυοφορήσουν.

  Στα μαθηματικά, πρέπει για να κατανοηθούν αυτά που έπονται, να έχουν κατανοηθεί καλώς τα βήματα που προηγούνται. Πρόκειται για συνεπαγωγές, που αποτελούν μια λογική σειρά. Αυτή η λογική διαδοχή που τα διέπει, μοιραία διαχέεται και στα πρόσωπα, που τα υπηρετούν και τα εφαρμόζουν. Έτσι, η κάθε γενιά των μαθηματικών στηρίζεται σε αυτά, που ανέδειξαν οι προηγούμενοι. Με αυτήν την διαδικασία δομείται ένας συγκεκριμένος τρόπος σκέψης, που σε μεγάλο βαθμό είναι προκαθορισμένος, για όσους επιθυμούν να τον διαβούν και να επισυνάψουν την δική τους παραγωγή και δημιουργικότητα, σε αυτόν, ή και πιο απλά την δική τους εφαρμοσμένη πρακτική με την χρήση τους. Εξ άλλου, αυτοί που δημιούργησαν τις βάσεις, τις σημαντικές τομές και ανέπτυξαν τις κύριες μεθόδους των μαθηματικών, ήσαν άνθρωποι με τρομερή ευφυία, πλήρη αφιέρωση στην έρευνα και ισχυρή εφευρετικότητα, με αποτέλεσμα να μην αποτολμά ένας καθημερινός άνθρωπος να αμφισβητήσει κάποιους από τούς εντοπισμούς τους, δημιουργώντες νέες διακλαδώσεις, ή παρεκκλίσεις από την πεπατημένη οδό, με εξαίρεση εκείνες τις χαρισματικές διάνοιες, που αποτόλμησαν και καθιέρωσαν τις μεγάλες ανατροπές στην μαθηματική σκέψη. Μια τέτοια μορφή, που καθιέρωσε ίσως το σημαντικότερο συμπέρασμα στα πλαίσια τής μαθηματικής λογικής, ήταν ο Kurt Gödel, που απέδειξε τον “νόμο τής μη πληρότητας” των μαθηματικών θεωριών. Αυτός ο νόμος αφορά το απαράβατο δεδομένο, ότι κανένα σύστημα δεν μπορεί να τεκμηριωθεί από τα στοιχεία που περιέχει. Αυτό συνεπάγεται, ότι όλες οι μαθηματικές θεωρίες στηρίζονται σε πρωτογενείς παραδοχές και αξιώματα, που δεν αποδεικνύονται. Στην ουσία, οι μαθηματικές θεωρίες αποτελούν ανάπτυξη με εφαρμογή πλήρους λογικής συνέπειας, πάνω στα αξιώματα, που γίνονται αποδεκτά, στην βάση τού αυτονόητου. Πλην όμως, οι αντιληπτικές ικανότητες τού ανθρώπου, προσλαμβάνουν την πραγματικότητα μέσω των αισθητηρίων οργάνων, που αυτός διαθέτει και αυτή η πρόσληψη διαθλάται στην συνέχεια μέσω των λειτουργιών τού εγκεφάλου. Οπότε, οι αντιλήψεις που έχουμε για την πραγματικότητα, είναι μεν επαρκείς για να λειτουργήσουμε με βάση τις ανάγκες μας, δεν συλλαμβάνουν όμως την πραγματικότητα με τα εν τέλει δεδομένα της. Οι αισθητηριακές αντιλήψεις μας πχ. έχουν αναλογικό χαρακτήρα, ενώ η πραγματικότητα έχει ψηφιακή δομή. Αντιλαμβανόμαστε ένα αντικείμενο ως συνεχές στερεό σώμα, ενώ αυτό αποτελείται από μόρια, τα οποία δεν μπορούμε να αντιληφθούμε. Άρα, αυτό που θεωρούμε εκάστοτε “αυτονόητο”, δεν ταυτίζεται πλήρως με το πραγματικό. Κατά συνέπεια, οι θεωρήσεις και οι θεωρίες μας έχουν μόνον προσεγγιστικό χαρακτήρα έναντι τής πραγματικότητος, ο οποίος είναι λειτουργικά επαρκής, για την ικανοποίηση των αναγκών μας, με τον τρόπο που αντιλαμβανόμαστε και ορίζουμε αυτές. Κατά συνέπεια και τα μαθηματικά αποτελούν ένα ανοικτό σχήμα, όπου οι μελλοντικές επιγνώσεις μας έρχονται για να προσαρμόσουν, ή ακόμη και να αναθεωρήσουν, αναλόγως την περίπτωση, τις προηγούμενες. Υπό αυτήν την έννοια, πραγματική εξέλιξη σημαίνει να προχωρήσουμε ένα βήμα παραπέρα. Και αυτό δεν μπορεί να επιτευχθεί, εφ' όσον είμαστε προσδεδεμένοι a priori σε σχήματα τού παρελθόντος και εφ' όσον θεωρούμε ως αμετακίνητα θέσφατα τα εκάστοτε επιτεύγματα τού ανθρώπινου πνεύματος.

  Όλοι γνωρίζουμε τις ανεπάρκειες τής παιδείας, που δομείται μέσα σε ένα εξουσιαστικό χώρο. Η παραγωγή ημιμαθών, αλλά και αμαθών, που έχουν την ψευδαίσθηση ότι γνωρίζουν, βρίσκεται στην βάση αναπαραγωγής τού συστήματος. Η αδράνεια και η απάθεια χαρακτηρίζουν την συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων απέναντι στα στοιχειώδη ζητήματα τής ζωής, για να μην αναφερθούμε στις προκλήσεις τής ανθρώπινης δημιουργικής σκέψης. Αυτή οι κακοδαιμονία επεκτείνεται επίσης στο διδακτικό προσωπικό και στα επιστημονικά στεγανά, εφόσον τόσο η παιδεία, όσο και η βασική έρευνα βρίσκονται κάτω από κρατικό έλεγχο. Στο περιοδικό NATURE, τής 09.01.2014 υπάρχει άρθρο με τίτλο „Shut up and calculate“, που περιέχει στοιχεία για την χρηματοδότηση τής έρευνας στις ΗΠΑ, που είναι το τεχνολογικά πλέον προηγμένο κράτος τις Δύσης. Σύμφωνα με τα στοιχεία που περιέχει το άρθρο, από το 1949 και εντεύθεν το 95% των ερευνών στις ΗΠΑ χρηματοδοτείται από το πεντάγωνο και το υπουργείο άμυνας. Ο μεγαλύτερος δεσμώτης μέσα στο Μάτριξ είναι κατά την εκτίμησή μου η επιστήμη και ιδιαίτερα τα μαθηματικά και η φυσική, που δυστυχώς χειραγωγούνται σχεδόν πάντοτε με την σιωπηρή σύμπραξη των επιστημόνων και των ερευνητών. Μέσα σε αυτήν την διαδικασία, μεγάλες μορφές, που επενέργησαν αξιόλογες τομές στην κβαντομηχανική, όπως ο John Archibald Wheeler και ο Richard Feynman συμμετείχαν στο Los Alamos στις έρευνες για την κατασκευή τής πυρηνικής βόμβας.

  Στις 23 αυτού τού μηνός έφυγε ο πλανήτης Πλούτων από το ζώδιο τού Αιγόκερω, που συμβόλιζε την μανιασμένη τάση των εξουσιαστών να διατηρήσουν και να επεκτείνουν την υποδούλωση τής ανθρωπότητος. Μετά από 14 χρόνια παραμονής εκεί, που καταταλάνισαν την ανθρωπότητα, αλλά και συνέβαλαν τα μέγιστα στην αφύπνισή της, εισήλθε στο ζώδιο τού Υδροχόου, που συμβολίζει τις μεγάλες ανατροπές. Όταν ήταν ο Πλούτων στον Υδροχόο έλαβε χώρα η Γαλλική επανάσταση, αλλά και η επανάσταση στην Αμερική. Κατά την παραμονή του εκεί στην διάρκεια τής δεκαετίας τού 1860 συντελέστηκε η μεγάλη βιομηχανική επανάσταση με τις τεράστιες αλλαγές στις μεθόδους παραγωγής. Στον Υδροχόο θα παραμείνει ο Πλούτων για μια εικοσαετία, μέχρι το 2044. Σε αυτήν την περίοδο αναμένεται να λάβει χώρα ριζική ανατροπή των παγκόσμιων δεδομένων. Εκτός από την ανατροπή τής κυριαρχίας τής καμπάλ από την Παγκόσμια Συμμαχία των Λευκών Καπέλων, αναμένεται να μπουν σε εφαρμογή προς όφελος τής ανθρωπότητος δεκάδες εφευρέσεις και ευρεσιτεχνίες, την εφαρμογή των οποίων απαγόρευε το κατεστημένο. Αλλά πέραν αυτών αναμένεται μια έξαρση των επιστημών, νέων κοινωνικών θεωριών και τρόπων κοινωνικής οργάνωσης και συμβίωσης.

 Στην κούρσα των μεγάλων ανακαλύψεων και επιστημονικών τομών τού παρελθόντος παρέμεινε η Ελλάδα παθητικός θεατής, με ελάχιστες εξαιρέσεις, όπως ο μεγάλος μαθηματικός Κωνσταντίνος Καραθεοδωρή. Εκτιμώ, ότι αυτή η κατάση άρδην στα χρόνια που θα ακολουθήσουν. Η Ελλάδα ανήκει στο ζώδιο τού Υδροχόου και αυτό το δεδομένο προαναγγέλλει, ότι ο Ελληνισμός θα τεθεί εκ νέου επικεφαλής στις μεγάλες ανατροπές κάθε είδους, συμπεριλαμβανομένων και των επιστημονικών.
Ο Λένιν είχε ισχυριστεί, ότι “Σοσιαλισμός στην Ρωσία σημαίνει εξουσία των Σοβιέτ συν εξηλεκτρισμός”. Εγώ διατείνομαι αντ΄ αυτού, ότι αληθής επανάσταση σημαίνει προώθηση τής εκμάθησης των αρχαίων Ελληνικών συν καλλιέργεια και ανάπτυξη των μαθηματικών σε νέες ατραπούς. Στις βιντεοσκοπήσεις, που κάναμε με τον φίλτατο Κώστα το προηγούμενο καλοκαίρι, είχα προβάλλει την ανάγκη τής ανάπτυξης κινηματικών διαδικασιών με βάση την προώθηση των Αρχαίων Ελληνικών και τής Κλασσικής Γραμματείας. Τώρα προσθέτω σε αυτά και την προώθηση των μαθηματικών. Είμαι βαθύτατα πεπεισμένος, ότι βρίσκεται στην δική μας δικαιοδοσία, να αφήσει η νεολαία στο επόμενο μέλλον την ανάγνωση των μίκυ μάους και τα βιντεοπαιχνίδια και να στραφεί προς την καλλιέργεια των μαθηματικών. Ότι αποτελεί όραμα στο σήμερα, αυτό θα είναι η πραγματικότητα τού αύριο. Σε αυτό εμμένει εξ' άλλου και ο Ομιλητής τής συνέντευξης, που προβάλλει η ανάρτηση, Ελευθέριος Αργυρόπουλος, τον οποίον συγχαίρω: Ελληνική Γλώσσα και Μαθηματικά. Αυτά δεν είναι μόνον πρόγνωση για το μέλλον, αλλά το ίδιο το μέλλον.

 Κωνσταντίνος Καραθεοδωρή

  Ένα ζήτημα, το οποίο ανέφερα σε προηγούμενο σχόλιο αλλά δεν εξέθεσα, αφορά μια μεθοδολογία των μαθηματικών, που έχει εν πολλοίς ατονίσει, ιδιαίτερα όσο αφορά την εφαρμογή τους στην Ελλάδα. Τα μαθηματικά προσανοτολίστηκαν όλοένα και περισσότερο στην επίλυση προβλημάτων, συσχετισμών και συστημάτων, επιδιώκοντας κατά το σύνηθες ακριβείς λύσεις, τουτέστιν εγκλωβίστηκαν στην έννοια τής ακρίβειας. Πλην όμως μια εξ ίσου σημαντική μέθοδος των μαθηματικών είναι η διερεύνηση. Μέσω αυτής υφίστανται χειρισμό ζητούμενα, τα οποία λόγω πολυπλοκότητος δεν είναι δυνατόν να επιλυθούν, ή να αποσαφηνιθούν, με ακρίβεια. Παρόλα αυτά η διερεύνηση μπορεί να οδηγήσει στον εντοπισμό σημαντικών πλευρών και ιδιοτήτων τους.
Η μέθοδος αυτή είναι ιδιαζόντως σημαντική στην μελέτη του μικροκόσμου. Η ύλη και η ενέργεια είναι κβαντισμένες, οπότε έχουν ψηφιακή υπόσταση. Επί πλέον η διαφορά τής σύστασης των διαφόρων μορφών τους ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΟΙΟΤΙΚΗ, ΑΛΛΑ ΕΙΝΑΙ ΠΟΣΟΤΙΚΗ. Η τυρόπιτα και η φασολάδα μπορεί να διαφέρουν εξωτερικά άρδην μεταξύ τους, όμως η σύστασή και των δύο, ως αποτελούμενες από μόρια, άτομα, ηλεκτρόνια και πυρήνες ΔΙΑΦΕΡΕΙ ΜΟΝΟΝ ΠΟΣΟΤΙΚΑ. ΣΕ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΕΣ ΠΟΣΟΤΙΚΕΣ ΠΟΣΟΣΤΩΣΕΙΣ ΑΝΑΓΟΝΤΑΙ ΕΠΙΣΕΙΣ ΟΙ ΠΡΟΣΛΗΨΕΙΣ ΚΑΙ ΤΑ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ ΜΑΣ. Η ΣΥΝΟΛΗ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΣΥΝΑΓΕΤΑΙ ΑΠΟ ΑΡΙΘΜΟΥΣ, ΠΟΥ ΕΠΛΑΣΕ ΚΑΙ ΕΠΙΣΚΟΠΕΙ Ο ΘΕΙΟΣ ΝΟΥΣ.

  Πέρα αυτού, στο επίπεδο τού μικροοκόσμου η ύλη και η ενέργεια διέπονται από τον λεγόμενο δυισμό, έχουν δηλαδή διτή υπόσταση και μορφή. Πριν περάσουν στην αντίληψή μας, προσλαμβάνοντας συγκεκριμένη μορφή ως σωματίδια, φωτόνια, ή άλλη μορφή ενέργειας, υπάρχουν υπό την μορφή κύμματος, το οποίο αφορά ένα φάσμα πιθανοτήτων. Κατά συνέπεια Η ΒΑΣΗ ΤΗΣ ΥΠΑΡΞΗΣ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΗ ΜΟΡΦΗ, ΑΛΛΑ ΕΙΝΑΙ ΠΙΘΑΝΟΚΡΑΤΙΚΗ. Υπό αυτήν την έννοια, η όλη ύπαρξη σε μικροεπίπεδο υφίσταται εν δυνάμει, ενώ ο τρόπος που θα εκδηλωθεί αφορά περισσότερες δυνατότητες, που περιέχονται σε ένα κυμματικό φάσμα. Αυτό που αντιλαμβανόμαστε, όταν τα κβάντα παρουσιάζονται σε μεγάλο αριθμό, ξεπερνούν δηλαδή ως πλήθος το λεγόμενο στην κβαντική φυσική ΚΑΤΩΦΛΙ, ΕΧΕΙ ΣΤΑΤΙΣΤΙΚΟ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑ, ΠΟΥ ΔΕΝ ΑΦΟΡΑ ΚΑΘΕ ΞΕΧΩΡΙΣΤΟ ΚΒΑΝΤΑ, ΑΛΛΑ ΕΚΔΗΛΩΝΕΤΑΙ ΜΕ ΤΗΝ ΣΥΝΟΛΗ ΕΠΕΝΕΡΓΕΙΑ ΤΟΥΣ. Όπως ακριβώς η θερμοκρασία, που ανάγεται στην κινητική ενέργεια των μορίων ενός σώματος, δεν αφορά την εν τέλει συγκεκριμένη εκινητική ενέργεια ενός εκάστου μορίου αυτού τού σώματος, η οποία ποικίλει σε κάποιο βαθμό από μόριο σε μόριο, αλλά αποτελεί των ΜΕΣΟ ΟΡΟ τής σύνολης κινητικής τους ενέργειας. Γι αυτό τον λόγο, ο μεγάλος ερευνητής Friedrich Bolzmann εισήγαγε την στατιστική στην μελέτη τής θερμοδυναμικής.

  Υπό αυτήν την έννοια, μια μελλοντική κατάστρωση ενός φαινομένου δεν υφίσταται στα πεδία πληροφορίας με συγκεκριμένη μορφή, αλλά με την μορφή μιας γκάμας πιθανοτήτων. Αυτή η γκάμα πιθανοτήτων αποτελεί αναλογικά με την Θεωρία τού Χάους, κατά την άποψή μου, ένα λεγόμενο ΕΛΚΥΣΤΗ. Αυτός “έλκει” τις εξελίξεις προς μια περιοχή δυνατών εκφάνσεων, που ενυπάρχουν μέσα στην πληθώρα των δυναμογραμμών του. ΑΥΤΟ ΤΟ ΔΕΔΟΜΕΝΟ ΕΙΝΑΙ ΙΔΙΑΙΤΕΡΑ ΠΟΛΥΠΛΟΚΟ, ΩΣΤΕ ΝΑ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΜΕΛΕΤΗΘΕΙ ΜΕ ΑΚΡΙΒΕΙΑ. Σε αυτό συμμετέχουν περισσότερες μεταβλητές και ιδιαίτερα στην περίπτωση που υπεισέρχεται η χρονική εξέλιξη, ο χρόνος προσλαμβάνει στην μαθηματική μελέτη τού φαινομένου απειροελάχιστο μέγεθος, με μορφή dt. Οπότε προκύπτουν διαφορικές εξισώσεις ανωτέρου βαθμού, οι οποίες δεν είναι δυνατόν να επιλυθούν επ' ακριβώς, ούτε με σύγχρονους πολύ ισχυρούς ηλεκτρονικούς υπολογιστές. Είναι όμως δυνατόν αυτές να διερευνηθούν σε κάποιο βάθος με την σύγχρονη τεχνολογία, αποκαλύπτοντας πολύ ενδιαφέρουσες πτυχές και ιδιότητες τού φαινομένου.
  Αυτή την πρακτική εκπόνησε ο μεγάλος μετεωρολόγος EDWARD LORENZ με τον εντοπισμό τού λεγόμενου ΠΑΡΑΞΕΝΟΥ ΕΛΚΥΣΤΗ. Για να διερευνήσει όμως αυτός την πολυπλοκότητα τής διαμόρφωσης τού καιρού, περιορίστηκε στην μελέτη μόνον των τριών βασικότερων παραγόντων που τον διέπουν, από τούς δώδεκα που υφίστανται. Έτσι διαμόρφωσε τρεις διαφορικές εξισώσεις, οι οποίες μπορούν να επιλυθούν από ηλεκτρονικό υπολογιστή. Το αποτέλεσμα όμως κάτω από αυτές τις συνθήκες, δεν μπορούσε πάρα να είναι προσεγγιστικό. Προσεγγιστικό μεν, αλλά άκρως χρήσιμο και λειτουργικό, όπως βιώνουμε από τις εκάστοτε προγνώσεις τού καιρού. Η πολυπλοκότητα επίσης τού φαινομένου καθιστά την πρόγνωση τού καιρού προσβάσιμη διάστημα το πολύ δυο εβδομάδων. Κατά συνέπεια, η μαθηματική μέθοδος τής διερεύνησης, ενώ δεν οδηγεί στην πλειοψηφία των περιπτώσεων (αναλόγως τού βαθμού πολυπλοκότητος τού υπό εξέταση ζητουμένου) σε ακριβή αποτελέσματα, είναι πάρα πολύ χρήσιμη και συνήθως επαρκώς λειτουργική.
Ο “Παράξενος Ελκυστής” που εντόπισε ο Lorenz έχει την μορφή τρισδιάστατης γραφικής παράστασης (σε τρεις άξονες αναφοράς, επειδή συμμετέχουν τρεις μεταβλητές) και έχει περίπου την μορφή πεταλούδας. Επειδή πολύ μικρές διακυμάνσεις των μεταβλητών αυτών μπορεί να οδηγήσουν σε αποτελέσματα πολύ διαφορετικά μεταξύ τους, από εκεί καθιερώθηκε η περιώνυμη φράση “Το πέταγμα μιας πεταλούδας στην Νότιο Αμερική, μπορεί να επιφέρει μια καταιγίδα στην Κίνα). Πρόκειται για μια φραστική προσομοίωση τού Παράξενου Ελκυστή και όχι για μια απτήκυριολεξία.

  

  Μέσα από αυτήν την προβληματική, αυτός είναι ο λόγος, που στην μελέτη πολύπλοκων φαινομένων και στην πρόγνωση μελλοντικών καταστάσεων, που μπορεί να προκύψουν, προσανατολίζομαι στην εφαρμογή μεθόδων τής κβαντικής φυσικής, τής θεωρίας των πεδίων πληροφορίας και τής Θεωρίας τού Χάους (καθότι το χάος διέπεται από μη άμεσα αντιληπτή, κεκρυμμένη τάξη) και δεν επιδιώκω την εφαρμογή τής λεξαριθμικής μεθόδου, χωρίς όμως να αμφισβητώ την μεγάλη αξία της
Η λεξαριθμική μέθοδος μέσω των γλωσσικών συναρίθμων, οδηγεί σε ακριβή αποτελέσματα και βεβαιότητες. Η λεξαριθμική ισοψηφία λέξεων ή φράσεων οδηγεί σε συμπεράσματα τού τύπου Α = Β. Χωρίς να θέλω να αμφισβητήσω την ιδιαίτερα υψηλή αξία αυτής τής μεθόδου, που μπορεί να οδηγεί πράγματι σε θεαματικά αποτελέσματα, θεωρώ, ότι αυτή δεν μπορεί να εφαρμόζεται με απόλυτο τρόπο και ότι τα αποτελέσματά της χρήζουν επαλήθευσης δια τής λογικής οδού. Κατ' αρχάς υπάρχουν αναγραμματιζόμενες λέξεις, που έχουν τον ίδιο συνάριθμο, χωρίς όμως να μπορούν να συσχετισθούν σε καμία περίπτωση λεξαριθμικά, όπως πχ. Η λέξεις ΔΩΜΑ και ΜΑΔΩ. Πέραν ότι, οι όποιες διαφορετικές καταστάσεις μπορούν να διατυπωθούν περιφραστικά με δεκάδες διαφορετικούς τρόπους, ώστε να είναι δυνατόν να προκύψουν κοινοί συνάριθμοι, χωρίς όμως αυτές οι καταστάσεις να σχετίζονται μεταξύ τους, ή πολύ λιγότερο να ταυτίζονται. Για να εκφράσω σε μαθηματική βάση αυτό το δεδομένο, φρονώ, ότι οι λεξάριθμοι μπορούν να οδηγούν σε “ικανές” συνθήκες, όχι όμως απαραίτητα και σε “αναγκαίες”. Δηλαδή, η λεξαριθμική μέθοδος μπορεί να οδηγήσει σαφώς σε ασφαλή συμπεράσματα υπό συνθήκες, δεν μπορεί όμως να ισχύει σε κάθε τυχαία περίπτωση. Άρα είναι και αυτή μια μέθοδος, που δεν μπορεί να διεκδικήσει ακραία πληρότητα, οπότε προϋποθέτει προσεκτική εφαρμογή. Αυτός είναι ο λόγος, που δεν επιλέγω μεθόδους ακριβείας, αλλά προσανατολίζομαι σε μεθόδους διερεύνησης των πολύπλοκων καταστάσεων και δεδομένων, που εμπεριέχουν εκ φύσεως την αμφιβολία. Καθ' ότι, ως ορθώς διαπίστωσαν οι πρόγονοί μας, “Ο ΘΕΟΣ ΔΕΝ ΛΕΕΙ ΟΥΤΕ ΝΑΙ ΟΥΤΕ ΟΧΙ, ΑΛΛΑ ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΕΙ ΤΑ ΣΗΜΕΙΑ ΤΟΥ”. Οπότε στο τελικό συμπέρασμα μπορεί να οδηγήσει ΜΟΝΟΝ Η ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΟΥΣ. Γι αυτόν τον λόγο υποκλίνομαι μπροστά στην διαίσθηση τού ΕργΔημΕργ. περισσότερο, από ότι μπροστά στις όποιες μαθηματικές βεβαιότητες. Για το μικρό μυαλό μου (και αυτό το διαπιστώνω χωρίς ίχνος ταπεινοφροσύνης) παραμένει πάντοτε ως οδοδείκτης ο KURT GÖDEL.

 

 bostopel.blogspot.com

Η Αθηναϊκή Συμμαχία και η Ευρωζώνη (αν δεν διαβάζεις την Ιστορία σου πολλά παθαίνεις)!!

 

Spyros Stalias

Η Αθηναϊκή Συμμαχία και η Ευρωζώνη

(αν δεν διαβάζεις την Ιστορία σου πολλά παθαίνεις)

Σπύρος Στάλιας

Οι Πόλεις- Κράτη στην Αρχαία Ελλάδα είχαν το δικό τους νόμισμα και η έκδοση του νομίσματος με τα σήματα της Πόλης ήταν ουσιαστικά διακήρυξη της πολιτικής ανεξαρτησίας της Πόλης. Το νόμισμα ήταν κατ’ αρχήν και πρώτα απ’ όλα ένα πολιτικό έμβλημα. Αυτή είναι η αιτία που όλα τα νομίσματα που εκδόθηκαν τον 5ο αιώνα πΧ, είναι έργα υψηλής τέχνης και απαράμιλλης ομορφιάς που έγιναν ποτέ, γιατί εξέφραζαν την περηφάνια των ανεξαρτήτων Ελληνικών Πόλεων.

Μετά τις νίκες των Ελλήνων κατά των Περσών, ιδρύθηκε από τις Ελληνικές Πόλεις, η Συμμαχία της Δήλου, στην οποία ηγεμονική θέση ανέλαβε η Αθήνα.

Ο Θουκυδίδης (Ιστορία 1.99) μας λέει πως οι Πόλεις της Συμμαχίας μετά υποδουλώθηκαν στην Αθήνα. Αποφάσισαν αντί οι ίδιες με δικά τους μέσα να συνεισφέρουν στην άμυνα της Συμμαχίας, να συνεισφέρουν χρήματα και οι Αθηναίοι να εκστρατεύουν γι αυτές.

Έτσι οι Αθηναίοι, για να συντηρούν αξιόμαχο στρατό, ναυτικό και βάσεις για την προστασία της Συμμαχίας, εισέπρατταν φόρους από τους συμμάχους τους και με αυτό τον τρόπο απέκτησαν δύναμη. Δεδομένων αυτών το επόμενο βήμα ήταν να επεμβαίνουν στα εσωτερικά των συμμαχικών πόλεων.

Η βούληση της Αθήνας για την καλή λειτουργία της Συμμαχίας ήταν πια και η βούληση των Συμμαχικών Πόλεων.

Μετά από αυτά οι Αθηναίοι μετέφεραν την έδρα της Συμμαχίας από την Ιερά Δήλο στην Αθήνα , τα θέματα που αφορούσαν στις διαφορές των Πόλεων αποφάσισαν να επιλύονται στα Αθηναϊκά Δικαστήρια, ενώ το θησαυροφυλάκιο της Συμμαχίας μεταφέρθηκε επίσης από τη Δήλο στην Αθήνα, και τοποθετήθηκε αρχικά στον παλαιό ναό της Αθηνάς στην Ακρόπολη, και αργότερα στον μεγαλοπρεπή Παρθενώνα.

Αλλά οι Πόλεις εξακολουθούσαν να εκδίδουν το νόμισμα τους πράγμα που καθιστούσε την ηγεμονία της Αθήνας επισφαλή. Οι Αθηναίοι κατ αρχήν το 456 πΧ ανάγκασαν την Αίγινα να χρησιμοποιεί ως νόμισμα της όχι τις δικές της ‘χελώνες’ αλλά τις αθηναϊκές ‘κουκουβάγιες’. Οι Αίγινα υπέκυψε στην αθηναϊκή απαίτηση.

Αργότερα το 449πΧ οι Αθηναίοι με ψήφισμά τους απαγόρευσαν την εξόρυξη αργύρου στις συμμαχικές πόλεις, επιβάλλοντας την κυκλοφορία του δικού της νομίσματος αλλά και των δικών της μέτρων και σταθμών. Με σύγχρονα λόγια παρέδοσαν τις εκτυπωτικές χρηματικές πρέσες στην Αθήνα!

Η λίθινη στήλη με το αθηναϊκό ψήφισμα, το οποίο καθιστούσε το αθηναϊκό νόμισμα ως ομοσπονδιακό μέσο συναλλαγών, στήθηκε στις Αγορές όλων των Συμμαχικών Πόλεων και επέβαλε αυστηρές κυρώσεις σε όποιες από αυτές δε θα συμμορφώνονταν με την απόφαση αυτή.

Η επικράτηση των Αθηναίων υπηρξε ολοκληρωτική χωρίς να χυθεί αίμα.

Η Αθήνα είναι η πρώτη δύναμη στην ιστορία που δημιούργησε την πρώτη νομισματικη ένωση και δια του νομίσματος κατέκτησε όλο σχεδόν τον Ελληνικό Κόσμο, με την βοήθεια βεβαίως των προθύμων ‘δημοκρατικών’ πολιτικών των κατεκτημένων πόλεων.

Την Αθήνα την τιμάμε για ότι προσέφερε στον Δυτικό Πολιτισμό, η Αθήνα είναι η βάση του Δυτικού Πολιτισμού οχι η Ιερουσαλήμ, αλλά δεν πρέπει να ξεχνάμε πως μια δημοκρατία μετετράπη τελικά, από την φιλοδοξία της και την απληστία της, σε δύναμη ιμπεριαλιστική και τελικά από την αρπακτικότητα της στο τέλος να καταστραφεί.

Την νομισματική ένωση και την νομισματικη πολιτική την χρησιμοποίησε για τον εαυτό της και αυτό τελικά αιματοκύλισε τον Ελληνικο Κόσμο. Δεν υπήρξαν καλοί Τραπεζίτες οι Αθηναίοι.

Δεν σας φαίνεται η ιστορία αυτή σύγχρονη και δεν νοιώθετε όχι Αθηναίος, αλλά πολίτης μια κατακτημένης Πόλης από τους Αθηναίους;

Η ΜΕΓΑΛΗ ΔΟΥΚΙΣΣΑ ΡΟΜΑΝΩΦ,ΣΕ ΜΙΑ ΣΥΝΤΟΜΗ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ...

Αθανάσιος Κατσικίδης

 «Οι ιστορικές και μακρόχρονες παραδόσεις των στενών σχέσεων μεταξύ Ελλήνων και Ρώσων δεν θα ξεχαστούν και θα εξυπηρετήσουν χρήσιμους σκοπούς», λέει για τη διπλωματική κρίση μεταξύ των δύο χωρών η επικεφαλής του Αυτοκρατορικού Οίκου της Ρωσίας, Μεγάλη Δούκισσα Βλαδιμήροβνα.

To ελληνικό κοινό τη γνώρισε με αφορμή την κηδεία του τέως βασιλιά Κωνσταντίνου. Η παρουσία της προκάλεσε τo ενδιαφέρον των μέσων ενημέρωσης και σχολιάστηκε ευρέως στα κοινωνικά δίκτυα. Φάνηκε ότι οι περισσότεροι δεν γνώριζαν καν πως υπάρχουν ακόμη απόγονοι της τελευταίας τσαρικής οικογένειας της Ρωσίας.

Η Μεγάλη Δούκισσα Βλαδιμήροβνα, επικεφαλής του Αυτοκρατορικού Οίκου της Ρωσίας, όπως είναι ο τίτλος με τον οποίο αυτοσυστήνεται, μιλάει σήμερα στην «Κ». Αναφέρεται στους ιστορικούς δεσμούς του Οίκου των Ρομανόφ με την Ελλάδα και με την πρώην ελληνική βασιλική οικογένεια, εξιστορώντας προσωπικές στιγμές της οικογένειάς της με τον τέως βασιλιά Κωνσταντίνο Β΄.

– Οι σχέσεις του Οίκου των Ρομανόφ με τον ελληνικό χώρο πηγαίνουν πολύ πίσω στον χρόνο. Ποιος ήταν ο ρόλος του Οίκου των Ρομανόφ στον αγώνα των Ελλήνων για την Ανεξαρτησία;

– Ο ρωσικός λαός υιοθέτησε τον Χριστιανισμό από την Κωνσταντινούπολη. Από την αρχή της ίδρυσης της Ρωσίας ως κράτους, οι πολιτιστικοί δεσμοί μεταξύ του ρωσικού και του ελληνικού κόσμου ήταν εξαιρετικά ισχυροί και διαρκείς. Οταν το Βυζάντιο έπεσε στα μέσα του 15ου αιώνα, η Ρωσία, η οποία διήνυε τότε μια περίοδο αυξανόμενης ισχύος, πολιτικής εδραίωσης και αποκατάστασης της κυριαρχίας της, κληρονόμησε την πνευματική και ιστορική παρακαταθήκη της Ρωμαϊκής και της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας. Η ρωσική ορθόδοξη μοναρχία ανέλαβε το καθήκον της προστασίας άλλων ορθόδοξων λαών που βρέθηκαν να ζουν υπό καταπίεση.

Αυτό το καθήκον φάνηκε ξεκάθαρα κατά τη διάρκεια του αγώνα του ελληνικού λαού για ανεξαρτησία. Η αρχική συγκέντρωση των δυνάμεων που θα ηγούνταν του εθνικοαπελευθερωτικού κινήματος έγινε στη Ρωσική Αυτοκρατορία, στην Οδησσό. Πολλοί από τους ηγέτες του ελληνικού λαού απέκτησαν εμπειρία σε κυβερνητικές και στρατιωτικές υπηρεσίες στη Ρωσία. Ο Αλέξανδρος Υψηλάντης, για παράδειγμα, ήταν στρατηγός του ρωσικού στρατού και υπασπιστής του αυτοκράτορα Αλεξάνδρου Α΄, ενώ ο Ιωάννης Καποδίστριας διετέλεσε υπουργός Εξωτερικών της Ρωσικής Αυτοκρατορίας για έξι χρόνια.

Τελικά ήταν η νίκη της Ρωσίας στον πόλεμο κατά της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, στον Ρωσοτουρκικό Πόλεμο του 1828-1829, και η υπογραφή της Συνθήκης της Αδριανούπολης που διευκόλυνε την ευρεία αναγνώριση της ελληνικής αυτονομίας και αργότερα την αναγνώριση της πλήρους εθνικής ανεξαρτησίας της Ελλάδας, η οποία έλαβε διεθνή αναγνώριση με το Πρωτόκολλο του Λονδίνου του 1830, το οποίο υπεγράφη από εκπροσώπους της Ρωσίας, της Μεγάλης Βρετανίας και της Γαλλίας.

– Θα θέλατε να μοιραστείτε μαζί μας τις αναμνήσεις σας από τον βασιλιά Κωνσταντίνο;

– Ο πατέρας μου, ο μεγάλος δούκας Βλαδίμηρος Κυρίλοβιτς, και ο βασιλιάς Κωνσταντίνος Β΄ ήταν φίλοι. Μιλούσαμε συχνά όταν ο βασιλιάς ερχόταν στην Ισπανία. Θυμάμαι με αγάπη πώς επισκεπτόταν συχνά το σπίτι μας με τη σύζυγό του, τη βασίλισσα Αννα-Μαρία.

Και έχω ακόμη τις πιο όμορφες αναμνήσεις από τις συζητήσεις μου με τη μητέρα του βασιλιά Κωνσταντίνου Β΄, τη χήρα βασίλισσα Φρειδερίκη. Με εντυπωσίαζαν η σοφία της, η κοινή λογική της και οι τεράστιες γνώσεις της για τόσο πολλά πράγματα. Είχε το λαμπρό χάρισμα της αφήγησης. Μου άρεσε να ακούω τις αναμνήσεις της, την άποψή της για τα γεγονότα της καθημερινότητας και τις βαθιές φιλοσοφικές σκέψεις της.

Ανέπτυξα επίσης πολύ φιλικές σχέσεις με τις αδελφές του βασιλιά Κωνσταντίνου, τη βασίλισσα Σοφία της Ισπανίας και την πριγκίπισσα Ειρήνη.

Η βασίλισσα Σοφία και ο βασιλιάς Χουάν Κάρλος μας έδειχναν πάντα την αγάπη και τη συμπόνια τους και έδιναν στην οικογένειά μας την ηθική τους υποστήριξη. Μοιράστηκαν τις λύπες και τις χαρές μας.

Συνήθιζα να παρακολουθώ και θαύμαζα πολύ τις συναυλίες πιάνου της πριγκίπισσας Ειρήνης στη Μαδρίτη. Θυμάμαι ότι εκείνη και εγώ μοιραζόμασταν το ίδιο ενδιαφέρον για την αρχαιολογία. Κάποια χρόνια, κατά τη διάρκεια της Εβδομάδας των Παθών, ερχόταν μαζί μας στις Λειτουργίες στην Ορθόδοξη Εκκλησία των Αγίων Ανδρέα και Δημητρίου στη Μαδρίτη και στη συνέχεια ταξίδευε για να δει τον αδελφό της για το Πάσχα.

Επιστρέφοντας στην προσωπικότητα του βασιλιά Κωνσταντίνου Β΄ θυμάμαι ότι, από τα πρώτα χρόνια μου, τον θεωρούσα πάντα πολύ ευγενικό και χαρούμενο, αλλά και πολύ ευφυή. Οταν ο βασιλιάς Κωνσταντίνος Β΄, ο μελλοντικός βασιλιάς Χουάν Κάρλος Α΄ και ο βασιλιάς Συμεών Β΄ της Βουλγαρίας μας επισκέπτονταν όχι μόνο συζητούσαν σημαντικά θέματα, όπως θα περίμενε κανείς, αλλά και διασκέδαζαν αστειευόμενοι μεταξύ τους. Μου συμπεριφέρονταν σαν να ήταν μεγαλύτερα αδέλφια μου και ήμουν πάντα πολύ χαρούμενη όταν είχαμε την ευκαιρία να είμαστε μαζί.

Αργότερα δεν βλέπαμε τον βασιλιά Κωνσταντίνο Β΄ τόσο συχνά όσο τη δεκαετία του 1960 και στις αρχές της δεκαετίας του 1970, αλλά ήταν πάντα μια εξαιρετικά θερμή ευκαιρία όταν το κάναμε. Το 1981 όταν γεννήθηκε ο γιος μου, ο μέγας δούκας Γεώργιος Μιχαήλοβιτς, ο βασιλιάς Κωνσταντίνος Β΄ έγινε νονός του.

Στην καρδιά μου θα κρατήσω για πάντα την πολύτιμη συνάντησή μου το 2006 με τον βασιλιά Κωνσταντίνο Β΄ και τη βασίλισσα Αννα-Μαρία στην πατρίδα μου, στην Αγία Πετρούπολη, κατά την ανακομιδή των λειψάνων της Αυτοκράτειρας Μαρίας Φεοντόροβνα, μητέρας του Αγίου Βασιλέως Παθοφόρου Αυτοκράτορα Νικολάου Β΄, τα λείψανα της οποίας μεταφέρονταν από τη Δανία στο μαυσωλείο της οικογένειάς μας στον Καθεδρικό Ναό των Αγίων Πέτρου και Παύλου. Ηταν μια βαθιά συμβολική και συναισθηματική συγκέντρωση συγγενών από διάφορες ευρωπαϊκές δυναστείες στον τάφο της Αυτοκράτειρας Μαρίας – ήταν κόρη του βασιλιά Φρειδερίκου Θ΄ της Δανίας και αδελφή του βασιλιά Γεωργίου Α΄ των Ελλήνων, ο οποίος συνδέθηκε απόλυτα με τη Ρωσία, έζησε τα χρόνια της Ρωσίας τόσο στο μεγαλείο της όσο και κατά την περίοδο της τρομερής τραγωδίας της επανάστασης και του εμφυλίου πολέμου, έχασε δύο από τους γιους της, έναν εγγονό και τέσσερις εγγονές κατά τη διάρκεια της τρομοκρατίας των μπολσεβίκων, πέθανε στην εξορία και τώρα, επιτέλους, αναπαύεται ειρηνικά στη ρωσική γη δίπλα στον σύζυγό της, αυτοκράτορα Αλέξανδρο Γ΄.

Ενώ σημείωσα την αισιοδοξία και τη χαρούμενη διάθεση που έδειχνε ο βασιλιάς Κωνσταντίνος Β΄, πρέπει επίσης να προσθέσω ότι και αυτός υπέφερε βαθιά λόγω του αποχωρισμού του από την πατρίδα του. Ομως ποτέ δεν εξωτερίκευε τα βάσανά του, αλλά τα ένιωθαν όλοι όσοι μιλούσαν μαζί του. Λαχταρούσε την Ελλάδα. Πάντα ανησυχούσε βαθιά για τα γεγονότα στην πατρίδα του και εργαζόταν για να βοηθήσει τους συμπατριώτες του, τους Ελληνες, τόσο μέσα στην ίδια την Ελλάδα όσο και στη διασπορά με κάθε τρόπο που μπορούσε. Αυτή την αγάπη για την πατρίδα και τον λαό του την κληροδότησε στα παιδιά και τα εγγόνια του. Χαίρομαι πολύ γι’ αυτόν που, τα τελευταία χρόνια της ζωής του, μπόρεσε να ζήσει ξανά στην ίδια του τη χώρα και να ταφεί στην πατρίδα του, δίπλα στους προγόνους του.

– Πολλοί αναλυτές αναγνωρίζουν τη σημασία των βασιλικών οίκων της Ευρώπης και, ειδικότερα, τον ρόλο τους στην εθνική κληρονομιά κάθε κράτους. Ποιος είναι ο ρόλος της μοναρχίας στη σύγχρονη εποχή;

– Θα ήταν παράλογο να αρνηθεί κανείς ότι ο πολιτειακός ρόλος της μοναρχίας σήμερα έχει μειωθεί σημαντικά. Κατά τη διάρκεια του περασμένου αιώνα πολλές χώρες κατάργησαν τις μοναρχίες τους – και όπου αυτές επιβίωσαν, οι εξουσίες των μοναρχών μειώθηκαν σημαντικά.

Ωστόσο αυτό δεν σημαίνει ότι η μοναρχική ιδέα και η κοσμοθεωρία που συνδέεται με αυτήν έγιναν περιττές και μη πρακτικές. Απλώς τώρα οι λειτουργίες του θεσμού της μοναρχίας αντανακλώνται περισσότερο στην κοινωνικο-πολιτισμική σφαίρα.

Οι βασιλικές δυναστείες συνεχίζουν να συμμετέχουν ενεργά σε φιλανθρωπικές οργανώσεις, σε προσπάθειες διατήρησης της ιστορικής και πολιτιστικής κληρονομιάς των χωρών τους και στην προστασία του περιβάλλοντος. Αποτελούν ζωντανά σύμβολα της ιστορικής συνέχειας των εθνών τους. Ακόμη και όταν απέχουν από τη συμμετοχή στην πολιτική, επιτελούν σημαντικό κοινωνικό ρόλο. Στο εσωτερικό των πατρίδων τους συμβάλλουν στην εθνική, θρησκευτική και πολιτική ειρήνη και κατανόηση. Και σε διεθνές επίπεδο συμβάλλουν στις προσπάθειες διατήρησης της ειρήνης, υποστηρίζουν τους πολιτιστικούς δεσμούς μεταξύ των εθνών και «χτίζουν γέφυρες» σε περιπτώσεις που η επίσημη διπλωματία δεν μπορεί να επιλύσει ορισμένες διαφορές.

Οι βασιλικοί οίκοι, είτε έχουν πολιτική δύναμη είτε όχι, παραμένουν πάντα μια «ήπια δύναμη», ένα ουσιαστικό συστατικό της κοινωνίας των πολιτών.

Η Μεγάλη Δούκισσα Βλαδιμήροβνα με τον Κωνσταντίνο Β΄. «Υπέφερε βαθιά λόγω του αποχωρισμού του από την πατρίδα του. Λαχταρούσε την Ελλάδα». Φωτ. Chancellery of the Head of the Imperial House of Russia

– Ποια είναι η σχέση μεταξύ του Οίκου των Ρομανόφ και της σημερινής ρωσικής κυβέρνησης; Επηρεάζει ο Οίκος των Ρομανόφ με οποιονδήποτε τρόπο τις κυβερνητικές πολιτικές;

– Από την πτώση του κομμουνιστικού καθεστώτος το 1991, η δυναστεία μας απολαμβάνει μια σχέση αμοιβαίου σεβασμού με τις διαδοχικές κυβερνήσεις της Ρωσίας. Το άρθρο 13 του Συντάγματος της Ρωσικής Ομοσπονδίας, το οποίο εγγυάται την ιδεολογική ποικιλομορφία, μας επιτρέπει να εκφράζουμε ελεύθερα τις απόψεις μας και να υπερασπιζόμαστε δημόσια τις πεποιθήσεις μας. Μπορούμε να επισκεπτόμαστε την πατρίδα μας όποτε θέλουμε και χωρίς κανένα βάρος.

Ο Αυτοκρατορικός Οίκος της Ρωσίας δεν εμπλέκεται, ως θέμα αρχής, σε οποιαδήποτε μορφή πολιτικής. Είμαστε έτοιμοι για διάλογο με τους εκπροσώπους όλων των πολιτικών κομμάτων, εκτός από τα εξτρεμιστικά και αυτά που εκπροσωπούν την τρομοκρατία, αλλά δεν μπορούμε να πάρουμε θέση με κανένα πολιτικό κόμμα, ακόμη και με αυτά που υποστηρίζουν ιδέες και αξίες κοντά στις δικές μας.

Θεωρούμε ότι η αποστολή μας δεν είναι να προσπαθήσουμε να επηρεάσουμε τις πολιτικές της κυβέρνησης ή της αντιπολίτευσης, αλλά να υπενθυμίσουμε σε όλους τους συμπατριώτες μας τις κοινές παραδοσιακές αξίες μας, να βρούμε σημεία κοινότητας και ένα κοινό πατριωτικό θεμέλιο για τη συνεργασία μεταξύ των λαών με διαφορετικές απόψεις.

– Τον τελευταίο χρόνο οι σχέσεις μεταξύ Ρωσίας και Ελλάδας έχουν επιδεινωθεί. Πιστεύετε ότι αυτή η διπλωματική κρίση είναι προσωρινή;

– Αισθάνομαι ότι η τρέχουσα διεθνής κρίση θα ξεπεραστεί. Είναι αδιανόητο η σύγκρουση μεταξύ των εθνών να βαθαίνει σε σημείο που να απειλείται ολόκληρη η ανθρωπότητα από πυρηνική καταστροφή. Σε όλη τη διάρκεια της Ιστορίας οι συγκρούσεις, ακόμη και οι πιο περίπλοκες συγκρούσεις, επιλύθηκαν όταν επιτεύχθηκε συμβιβασμός. Και δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ο συμβιβασμός δεν είναι μια νίκη για τη μια ή την άλλη πλευρά, αλλά μια λύση που είναι αποδεκτή απ’ όλες τις πλευρές.

Προσεύχομαι ειλικρινά να επικρατήσει και πάλι ειρήνη σε ολόκληρο τον χώρο που κάποτε ήταν η πρώην Ρωσική Αυτοκρατορία. Ελπίζω ότι οι πολιτικοί σε όλο τον κόσμο σήμερα, παρά τις διαφορετικές εκτιμήσεις τους για το τι συμβαίνει, έχουν αρκετή κοινή λογική, επαγγελματική εμπειρία και υπομονή για να αποτρέψουν την περαιτέρω κλιμάκωση των εχθροπραξιών.

Πιστεύω επίσης ότι οι ιστορικές και μακρόχρονες παραδόσεις των στενών σχέσεων μεταξύ Ελλήνων και Ρώσων δεν θα ξεχαστούν και θα εξυπηρετήσουν χρήσιμους σκοπούς.