Η οικογένεια των Ατρειδών (Μέρος 1ο)
Ο ποταμός Ασωπός και η Μετώπη, κόρη του ποταμού Λάδωνα και της Γαίας, γέννησαν 12 κόρες και 2 γιους, ανάμεσά τους και η Άρπινα. Η Άρπινα, μαζί με το θεό Άρη γέννησε τον Οινόμαο, που γέννησε την Ιπποδάμεια. Η Ιπποδάμεια, μαζί με τον Πέλοπα, γιο του Τάνταλου και της Ωκεανίδας Διώνης, και εγγονό του Δία, γέννησαν τον Ατρέα, το Θυέστη, τη Νικίππη, τον Πιτθέα, ενώ εξώγαμος γιος του Πέλοπα ήταν και ο Χρύσιππος, και έτσι δημιουργήθηκε η δυναστεία των Ατρειδών (12ος - 9ος αιώνας π.Χ.), μια οικογένεια καταραμένη από διάφορες συγκυρίες, που δεν άντεξε πολλές γενεές. Μπορούμε να βρούμε και την ονομασία Πελοπίδες ή Τανταλίδες, λόγω της καταγωγής του Ατρέα. Ο Ατρέας, γιος του Πέλοπα και της Ιπποδάμειας, νυμφεύτηκε την Αερόπη, αδελφή της Κλυμένης, κόρη του Κατρέα και της Φρονίας. Περισσότερες πληροφορίες στο επόμενο άρθρο μας.
Ο Οινόμαος, βασιλιάς της Πίσης στην Ήλιδα, πατέρας της Ιπποδάμειας και σύζυγος της Στερόπης, μετά από χρησμό ότι θα σκοτωνόταν από μνηστήρα της κόρης του, Ιπποδάμειας, καλούσε τον κάθε μνηστήρα της κόρης του σε αγώνα αρματοδρομίας που πάντοτε νικούσε - γιατί δίπλα από τον κάθε ένα από τους 12 μνηστήρες έβαζε την Ιπποδάμεια και έτσι, απασχολημένος από την ομορφιά της, έχανε και αποκεφαλιζόταν, αλλά και, ως γιος του Άρη, κατείχε δυο αθάνατα άλογα και ανίκητα όπλα - μέχρι που νικήθηκε και σκοτώθηκε από τον Πέλοπα. Σκοτώθηκε από τον Πέλοπα, ενώ έκτισε την πόλη Άρπινα, προς τιμή της μητέρας του, στην Πισάτιδα της Ηλείας.
Η Ιπποδάμεια ήταν περίφημη για το εξαίρετο κάλλος της, περιζήτητη από τους μνηστήρες της. Με κάθε ένα μονομαχούσε ο πατέρας τους και τους νικούσε, σκοτώνοντάς τους. Μόνο ο Πέλοπας τον νίκησε, και έτσι νυμφεύτηκε την Ιπποδάμεια. Η πάλη του Πέλοπα με τον πατέρα της Ιπποδάμειας απεικονίζεται στο ανατολικό αέτωμα του ναού του Δία στην Ολυμπία. Στην αρχαιότητα υπήρχε ιερό στην Ολυμπία όπου τελούνταν θυσίες προς τιμήν της Ιπποδάμειας και το όνομά της φέρει ο αστεροειδής αρ. 692.
Ο Πέλοπας, μετά τον κατατεμαχισμό του από τον πατέρα του, επαναφέρθηκε στη ζωή από το Δία και, διωκόμενος από το βασιλιά της Τροίας, Ίλο, μετέβηκε στην Ήλιδα, όπου και ερωτεύτηκε την Ιπποδάμεια και, χρηματίζοντας τον ηνίοχο του πατέρα της, Μύρτιλο - που έβαλε κέρινα καρφιά στο άρμα του πατέρα της - σκότωσε τον Οινόμαο και πήρε σύζυγό του την Ιπποδάμεια. Στο Μύρτιλο υποσχέθηκε το μισό βασίλειο και μια νύχτα με την Ιπποδάμεια, για την οποία έτρεφε κρυφό πάθος. Την ώρα, όμως, που ο Οινόμαος πέθαινε έβαλε κατάρα στο Μύρτιλο να πεθάνει από τα χέρια του Πέλοπα. Έτσι και έγινε, ο Πέλοπας σκότωσε το Μύρτιλο, για να μην μπορεί να μαρτυρήσει την μπαγαποντιά του αλλά και γιατί επιχείρησε να προσεγγίσει ερωτικά την Ιπποδάμεια, ρίχνοντας τον στο Μυρτώο πέλαγος, που πήρε το όνομά του. Κυριάρχησε σε όλη την Πελοπόννησο, δίνοντάς της το όνομά του (ονομαζόταν Απία ή Πελασγία παλαιότερα), αλλά ο φόνος του Μύρτιλου, που ήταν γιος του Ερμή, επέφερε τη μήνη των θεών, που πέρασε στους απογόνους του.
Ο Τάνταλος, γιος του Δία, αδελφός της Νιόβης και του Βροτέα και βασιλιάς της Σίπυλου στη Φρυγία, ήταν φίλος των θεών του Ολύμπου και σε γεύμα που παράθεσε προς τιμήν των Ολύμπιων θεών - που του προσέφεραν το προνόμιο να γευτεί το νέκταρ και την αμβροσία - θέλησε να δοκιμάσει την κοσμογνωσία και παντογνωσία τους, σερβίροντάς τους τα μέλη του κατατεμαχισμένου γιου του, Πέλοπα, σε δείπνο που παράθεσε προς τιμήν τους· οι θεοί το κατάλαβαν αμέσως και καταδίκασαν τον Τάνταλο, όταν αυτός πήγε στον κάτω Κόσμο, να μένει σε μια λίμνη που, μόλις έσκυβε να πιει το νερό της εξαφανιζόταν, ενώ γύρω από τη λίμνη υπήρχαν οπωροφόρα με ζουμερούς καρπούς, που όταν έσκυβε να τους πάρει ψήλωναν τα κλαδιά. Το όνομά του φέρει ο αστεροειδής αρ. 2102 και το στοιχείο 73 (Ταντάλιο), ενώ ο Σοφοκλής έχει γράψει την ομώνυμη τραγωδία.
Ο Ατρέας διαδέχθηκε το θρόνο του Πέλοπα, αλλά ο αδελφός του Θυέστης αποπλάνησε τη σύζυγό του και άρπαξε το χρυσόμαλλο δέρας (πρόβατο), δώρο του Ερμή προς τον Ατρέα και εχέγγυο σύμβολο της βασιλείας του, έτσι και οργανώθηκε η αναζήτηση του χρυσόμαλλου δέρατος, η Αργοναυτική εκστρατεία, που θα μας απασχολήσει σε επόμενο άρθρο. Ο Δίας, βοήθησε τον Ατρέα να ρίξει στη θάλασσα την Αερόπη και σκότωσε το Θυέστη και τους δυο του γιους· λόγω του ανοσιουργήματός του, λέγεται ότι ο Ήλιος ανέτειλε από τη δύση. Για να τιμωρήσει το Θυέστη, ο Ατρέας του παράθεσε δείπνο με τα διαμελισμένα μέρη των σφαγιασμένων παιδιών του. Το όνομά του φέρει ο αστεροειδής αρ. 14791.
Ο Θυέστης, αδελφός του Ατρέα, συνεχώς παρενοχλούσε το μεγαλύτερο αδελφό του και το θρόνο του. Τόσα πολλά ήταν τα κακά που έκαμε στον Ατρέα, που ο Δίας έκανε τον Ήλιο να ανατέλλει από τη δύση· βλέποντάς τον, ο λαός κατάλαβε τη θέληση των θεών και κατέβασε το Θυέστη από το θρόνο. Παραπλανώντας τη σύζυγο του Ατρέα, Αερόπη, γέννησε τον Τάνταλο και τον Πλεισθένη, γι’ αυτό και εξορίστηκε από τον αδελφό του, επανακλήθηκε όμως αργότερα από τον αδελφό του, που του παρέθεσε δείπνο (θυέστια δείπνα) με τις διαμελισμένες σάρκες των παιδιών του. Όταν το αντιλήφθηκε ο Θυέστης καταλήφθηκε από φρίκη και καταράστηκε τον Ατρέα και τους απογόνους του. Το όνομά του φέρει ο αστεροειδής αρ. 14792.
Η Νικίππη νυμφεύτηκε το Σθενελό, γιο του Περσέα και της Ανδρομέδας, με τον οποίο γέννησε τον Ευρυσθένη. Περισσότερα στοιχεία για την οικογένεια του Σθενελού, του Περσέα και της Ανδρομέδας σε επόμενο άρθρο.
Ο Πιτθέας, βασιλιάς της Τροιζήνας, φημιζόταν για τη σοφία του και τις γνώσεις του σε σημείο που πολλοί τον χαρακτήριζαν ως το σοφότερο της εποχής του. Τα γνωστά ρητά «μηδέν άγαν» (τίποτα υπερβολικό) και «μη δικάσης πριν αμφοίν μύθον ακούσης» (μην κρίνεις πριν ακούσεις και τις δύο πλευρές).. Είναι πατέρας της Αίθρας, μητέρας του Θησέα, τον οποίο μεγάλωσε και για τον οποίο θα αφιερώσουμε επόμενο άρθρο
Ο Χρύσιππος, εξώγαμο παιδί του Πέλοπα και της νύμφης Αξιόχης σκοτώθηκε από τους ετεροθαλείς αδελφούς του, Τάνταλο και Αίγισθο, μετά από παρακίνηση της Ιπποδάμειας, γιατί τόση αδυναμία του είχε ο πατέρας του που φοβούνταν ότι θα έδινε το θρόνο σ’ αυτόν αντί στα νόμιμα παιδιά του. Όταν τον σκότωσαν εξορίστηκαν από τον πατέρα τους, που τους καταράστηκε σε διχόνοια μεταξύ τους.
ΑΤΡΕΙΔΕΣ ( Μέρος β΄)
Όπως αναφέραμε στο προηγούμενο άρθρο, ο Ατρέας, γιος του Πέλοπα και της Ιπποδάμειας, νυμφεύτηκε την Αερόπη, αδελφή της Κλυμένης, κόρη του Κατρέα και της Φρονίας. Ο Κατρέας ήταν γιος του Μίνωα και της Πασιφάης, αδελφός του Ανδρόγεω, της Ακάλης, της Αριάδνης, του Γλαύκου, του Δευκαλίωνα και της Φαίδρας. Η μητέρα του ήταν κόρη του Ηλίου και της Περσηίδας, ενώ ο πατέρας του ήταν γιος του Δία και της Ευρώπης, αδελφός του Ραδάμανθυ και του Σαρπηδόνα. Για τους απογόνους του Ατρέα και του Θυέστη θα αναφερθούμε σε επόμενο άρθρο μας.
Η Αερόπη, κόρη του Κατρέα, εγγονή του Μίνωα και σύζυγος του βασιλιά των Μυκηνών, Ατρέα. Σύμφωνα με το μύθο, ο πατέρας της την έδωσε μαζί με την αδελφή της, Κλυμένη, στο Ναύπλιο, γιο του Ποσειδώνα, να τις πουλήσει σε ξένες χώρες, γιατί υπήρχε ένας χρησμός που έλεγε ότι οι κόρες του θα τον σκότωναν. Ο Ναύπλιος όμως, αφού νυμφεύτηκε την Κλυμένη, την οδήγησε μαζί με την Αερόπη στο Άργος.
Ο Κατρέας ίδρυσε την πόλη Κάτρη στην Κρήτη και φιλοξένησε το Μενέλαο στο ταξίδι του στην Κρήτη, όταν το Πάρις είχε αρπάξει την Ελένη. Πατέρας της Απημοσύνης, της Κλυμένης, της Αερόπης και του Αλθαιμένη, από τον οποίο και σκοτώθηκε.
Κατά το Στράβωνα, μετά από την αποτυχία της εκστρατείας των Ηρακλειδών και Δωριέων εναντίον της Αττικής, ο Αλθαιμένης οδήγησε μέρος της δύναμης τους στην Κρήτη, γενόμενος ο πρώτος Δωριέας οικιστής της. Για να αποφύγει χρησμό που έλεγε ότι θα σκότωνε τον πατέρα του μετοίκησε στη Ρόδο, όπου ίδρυσε την Κρητηνία και έκτισε το βωμό του Αταβυρίου Διός. Αλλά, όπως έλεγαν και οι αρχαίοι Έλληνες, το «πεπρωμένον φυγήν αδύνατον», όταν ο Κατρέας πήγε στη Ρόδο να δει το παιδί του, ο Αλθαιμένης, όντας νύχτα, τον εξέλαβε ως κακοποιό στοιχείο και τον σκότωσε. Μετά απ’ αυτό τον κατάπιε η γη, αφού εξέφρασε σχετική επιθυμία.
Η Αριά δνη ερωτεύτηκε το Θησέα όταν αυτός πήγε στην Κρήτη για να σκοτώσει το Μινώταυρο, δίνοντάς του οδηγίες και τον περίφημο μίτο (νήμα) της [ο μίτος της Αριάδνης], με τη βοήθεια του οποίου μπήκε στο λαβύρινθο, σκότωσε το Μινώταυρο και βγήκε έξω. Φεύγοντας από την Κρήτη, την πήρε μαζί με την αδελφή της, Φαίδρα, αλλά την εγκατέλειψε στη Νάξο, όπου και σκοτώθηκε από την Άρτεμη ή νυμφεύθηκε το Διόνυσο ή απαγχονίστηκε μόνη της, πληγωμένη βαθιά από την απόρριψη του Θησέα. Ο Δίας την έκανε αθάνατη, ενώ οι περιπέτειές της αποτέλεσαν έμπνευση σε διάφορους ποιητές και καλλιτέχνες, Το όνομά της φέρει ο αστεροειδής αρ. 43 και προς τιμήν της τελούνταν τα «Αριάδνεια». Ο Γλαύκος πνίγηκε σε ένα πιθάρι με μέλι, αλλά επανήλθε στη ζωή από το μάντη Πολυΐδη, που χρησιμοποίησε ένα βότανο. Το όνομά του φέρει ο αστεροειδής αρ. 1870.
Η Φαίδρα, μετά το φόνο του Μινώταυρου απήχθηκε από το Θησέα μαζί με την αδελφή της Αριάδνη· ο Θησέας εγκατέλειψε τη δεύτερη στη Νάξο και πήρε σύζυγό του τη Φαίδρα και μαζί πήγαν στην Τροιζήνα, όπου η Φαίδρα είδε τον Ιππόλυτο, γιο του Θησέα και της Αμαζόνας Αντιόπης. Ο Ιππόλυτος, γνωστός για την ωραιότητα και την ομορφιά του, αγαπήθηκε αμέσως από την Φαίδρα, που ηδονιζόταν να τον βλέπει να γυμνάζεται. Η Φαίδρα, βλέποντας πως ο όμορφος νέος δεν ανταποκρινόταν στον έρωτά της, διέβαλε το Θησέα, λέγοντας του ότι επιχείρησε να την βιάσει, έτσι και ο Θησέας σκότωσε το γιο του· όταν, όμως, αποκαλύφθηκε το ψέμα της Φαίδρας, αυτή κρεμάστηκε και αυτοκτόνησε. Η αρχαία τέχνη χρησιμοποίησε το μύθο αυτό σαν θέμα για ανάλυση, όπως ο Ευριπίδης έγραψε τον «Ιππόλυτο». Το όνομά της φέρει ο αστεροειδής αρ. 174.
Ο Αγαμέμνονας, αρχηγός των Ελλήνων στην εκστρατεία της Τροίας και βασιλιάς των Μυκηνών και όλου του Άργους και των γύρω νησιών περιγράφεται στην Ιλιάδα του Ομήρου ως γενναίος πολεμιστής, περήφανος και φλογερός άνδρας, αλλά αναποφάσιστος και εύκολα επηρεαζόμενος από τις γνώμες των άλλων. Φαίνεται ότι αποτελεί ιστορικό πρόσωπο· αδελφός του Μενέλαου, του οποίου τη σύζυγο απήγαγε ο Πάρις, γιος του βασιλιά της Τροίας, Πριάμου, οργάνωσε εκστρατεία προς αποκατάσταση της τιμής του αδελφού του, καλώντας όλους τους Έλληνες να συμμετάσχουν σ’ αυτή και επιχειρεί να θυσιάσει την κόρη του, Ιφιγένεια, για εξευμενισμό της θεάς Αρτέμιδας, που θα επέτρεπε τον απόπλουν των ελληνικών στρατευμάτων από την Αυλίδα. Αρχηγός 100 πολεμικών πλοίων, κατά τη διάρκεια του πολέμου έλαβε ως αιχμάλωτη τη Χρυσηίδα, αρνούμενος να την επιστρέψει στον ιερέα πατέρα της, που προσέφερε πλούσια λύτρα για την απελευθέρωσή της.
Έτσι, έπεσε λοιμός ανάμεσα στα ελληνικά στρατεύματα και ο Στρατάρχης Αγαμέμνονας αναγκάζεται να την παραδώσει, αφαιρώντας ταυτόχρονα την αιχμάλωτη του Αχιλλέα, Βρισηίδα, προσβάλλοντας τον επικό ήρωα, που αποχώρησε από την εκστρατεία. Όταν όμως σκοτώθηκε ο Πάτροκλος, ο Αγαμέμνονας παρακαλεί τον Αχιλλέα να επιστρέψει πίσω, συμφιλιωνόμενος μαζί του. Ως λάφυρο από τον πόλεμο παίρνει την παλλακίδα Κασσάνδρα, μαζί με την οποία επιστρέφει στις Μυκήνες, όπου σκοτώνεται από τον Αίγισθο και την Κλυταιμνήστρα. Ο Αισχύλος έγραψε την ομώνυμη τραγωδία «Αγαμέμνων». Το όνομά του σημαίνει «επίμονος, καρτερικός, πεισματάρης, σταθερός» από το άγαν (υπερβολικά) και μένω (στέκω, παραμένω, αντέχω) και φέρεται από τον αστεροειδή αρ. 911.
Από τη Χρυσηίδα ο Αγαμέμνονας απόκτησε ένα εξώγαμο παιδί, το Χρύση, που σκότωσε το Θόαντα όταν συνειδητοποίησε ότι η Ιφιγένεια και ο Ορέστης, που καταδίωκε, ήταν αδέλφια του, ενώ αργότερα, για να αποφύγει την οργή της Κλυταιμνήστρας κατέφυγε στην ακτή του Βυζαντίου, όπου και ίδρυσε τη Χρυσάπολη.
Ο Μενέλαος, σύζυγος της ωραίας Ελένης, έγινε διάδοχος του Τυνδάρεω, μετά το θάνατο των Διόσκουρων. Ο Πάρις άρπαξε την Ελένη και έτσι ο Μενέλαος, μαζί με τον Αγαμέμνονα, τον Αχιλλέα, το Νέστορα, τον Οδυσσέα και άλλους ήρωες οργάνωσε εκστρατεία για να εκδικηθούν τους Τρώες· επικεφαλής 60 πλοίων επιχείρησε να λύσει το θέμα με ειρηνικά μέσα, αλλά, αποτυγχάνοντας και τραυματισμένος από τον Πάρη, με βοηθό τη θεά Ήρα, άρχισε τον πόλεμο, σκοτώνοντας πλήθος ανδρών (Θόας, Πείσανδρος, Σκάμανδρος, Υπερήνορας κτλ). Πολέμησε εναντίον του Αινεία και θα σκότωνε τον Πάρη, αν δεν είχε βοήθεια από τη θεά Αφροδίτη. Μετείχε και στον αγώνα για το νεκρό Πάτροκλο και τους υπόλοιπους χαμένους ήρωες, ενώ πληγώθηκε από τον Πάνδαρο. Μέσω του Δουρείου Ίππου, μπήκε στην Τροία και την άλωσε. Αφού αλώθηκε η Τροία έψαξε για την ωραία Ελένη, βρίσκοντάς την σε ένα βωμό, όπου και συμφιλιώθηκαν, αλλά για 8 ολόκληρα χρόνια δεν μπορούσαν να πάνε πίσω στη Σπάρτη, λόγω κακοκαιρίας, έτσι βρίσκονταν μεταξύ Κρήτης και Αιγύπτου. Στα γεράματά του κατέβηκε στα Ηλύσια Πεδία, όπου ζούσαν μακάριοι και αθάνατοι άνδρες, έτσι δεν πέθανε όπως ένας κοινός θνητός. Το όνομα του φέρει ο αστεροειδής αρ. 1647.
Ο Αίγισθος, γιος του Θυέστη και της κόρης του Πελοπίας, που τη διέφθειρε μια νύχτα, χωρίς να της αποκαλύψει την ταυτότητά του, όταν γεννήθηκε αφέθηκε έκθετος σε έρημο τόπο να πεθάνει, για να μην αποκαλυφθεί η αιμομικτική καταγωγή του, αλλά τον διέσωσε ο Ατρέας, μεγαλώνοντάς τον με γάλα γίδας (αιγός), απ’ όπου και πήρε το όνομά του. Διαδέχτηκε τον Ατρέα και, όταν μεγάλωσε, τον έπεισε να επιχειρήσει να σκοτώσει τον πατέρα του· ο Θυέστης, όμως, αναγνωρίζοντάς τον, τον κατάφερε να σκοτώσει τον Ατρέα. Έτσι έγινε βασιλιάς ο Θυέστης, που σκοτώθηκε από το γιο του Ατρέα, Αγαμέμνονα. Όταν όμως έγινε η τρωική εκστρατεία, του εμπιστεύτηκε το θρόνο των Μυκηνών. Κατά την απουσία του Αγαμέμνονα από τις Μυκήνες, στην πολιορκία της Τροίας (1194-1184 π.Χ), ο Αίγισθος έγινε εραστής της Κλυταιμνήστρας. Όταν επέστρεψε ο Αγαμέμνονας, βοήθησε την Κλυταιμνήστρα να τον σκοτώσει, μαζί με την παλλακίδα του, Κασσάνδρα, στο λουτρό και βασίλεψε για 8 χρόνια, έως ότου τους σκότωσε και τους δύο ο Ορέστης, γιος του Αγαμέμνονα.
Η Κλυταιμνήστρα ήταν αδελφή της Ελένης, του Τυνδάρεω και των Διόσκουρων, αρχικά σύζυγος του Τάνταλου, τον οποίο σκότωσε ο Αγαμέμνονας, οπόταν και την παντρεύτηκε. Μαζί με τον Αίγισθο σκότωσε το δεύτερό της σύζυγο, την Κασσάνδρα (παλλακίδα του άνδρα της) και δύο από τα ίδια τα παιδιά της. Σκοτώθηκε από το γιο της Ορέστη, 8 χρόνια μετά από τη δολοφονία του συζύγου της. Η Κλυταιμνήστρα απασχόλησε τους τρεις μεγάλους τραγικούς της αρχαιότητας, ενώ πολλές παραστάσεις της υπάρχουν σε σαρκοφάγους, αγγεία και κάτοπτρα, ενώ το όνομά της φέρει ο αστεροειδής αρ. 179.
Η Ιφιγένεια, κόρη του Αγαμέμνονα και της Κλυταιμνήστρας, κλήθηκε από τον πατέρα της στην Αυλίδα υπό το πρόσχημα του γάμου με τον Αχιλλέα, αλλά έχοντας σκοπό να τη θυσιάσει στην Άρτεμη, για να επιτρέψει τον απόπλου του συγκεντρωμένου στρατεύματος στην Ταυρίδα, αφού επικρατούσε απόλυτη νηνεμία - ο Αγαμέμνονας είχε σκοτώσει το ιερό της ελάφι - και, σύμφωνα με μαντεία που προφήτεψε ο μάντης Κάλχας, έπρεπε να θυσιαστεί. Παρά το βάρος της ψυχής του, όμως, έπρεπε να τη θυσιάσει, αφού οι υπόλοιποι Έλληνες το απαιτούσαν. Την ύστατη στιγμή, πριν να της επιφέρει το θανάσιμο τραύμα ο μάντης Κάλχας, η θεά την αντικαθιστά με ένα ελάφι και τη μεταφέρει με σύννεφο στην Ταυρίδα, ως ιέρειά της, για να ετοιμάζει σε θυσία τους Έλληνες που έρχονταν από τον Τρωικό πόλεμο.
Όταν έφθασε ο αδελφός της Ορέστης με το φίλο του Πυλάδη, κρατώντας το ξόανο της Αρτέμιδος, η Ιφιγένεια αναγνώρισε τον αδελφό της και, με τη βοήθεια της θεάς Αθηνάς δραπετεύει μαζί του, φθάνοντας στην Ελλάδα και γίνεται ιέρεια στη Βαυρώνα της Αττικής. Ο Ευριπίδης έγραψε δύο τραγωδίες αναφορικά με την Ιφιγένεια, την «Ιφιγένεια εν Ταύροις» και την «Ιφιγένεια εν Αυλίδι». Το όνομά της φέρει ο αστεροειδής αρ. 112. Ο Ορέστης, παιδί ακόμη (12 χρονών) όταν σκοτώθηκε ο πατέρας του από τη μητέρα του και τον εξάδελφό του, κατέφυγε στη Φωκίδα με την αδελφή του, Ηλέκτρα, όπου μεγάλωσε στην αυλή του βασιλιά Στροφία. Κατά τον Όμηρο, διέφυγε στην Αθήνα μετά από διαταγή του Μαντείου των Δελφών, επιστρέφοντας στις Μυκήνες μετά από 8 χρόνια, για να σκοτώσει τη μητέρα του, Κλυταιμνήστρα, και τον εξάδελφό του, Αίγισθο, εκδικούμενος την πονηρή δολοφονία του πατέρα του.
Μαζί με το φίλο του Πυλάδιο, γιο του βασιλιά Στροφία, επανάκτησε τις Μυκήνες και το θρόνο τους· οι Ερινύες όμως δεν τον άφηναν να χαρεί λεπτό το θρόνο του χωρίς να έχει στο νου του τη μητροκτονία που διέπραξε, ενώ δικάστηκε από τους θεούς στον Άρειο Πάγο και αθωώθηκε με την ψήφο της θεάς Αθηνάς. Συμβουλευόμενος το μαντείο των Δελφών πήγε στην Ταυρική χερσόνησο, όπου και συνελήφθηκε από το βασιλιά των Σκυθών, Θόαντα, οδηγούμενος στο ναό της Άρτεμις για να σφαχτεί, σύμφωνα με την τοπική παράδοση που ίσχυε για τους ξένους. Εκεί, τον αναγνώρισε η αδελφή του, Ιφιγένεια, και διέφυγαν μαζί στην Ελλάδα, όπου και, νυμφευόμενος με την Ερμιόνη, κόρη του Μενέλαου και της Ελένης, έγινε βασιλιάς της Σπάρτης και πατέρας του Τισαμενού. Πέθανε στην Αρκαδία, κοντά στην πόλη Ορεστεία, όταν τον δάγκωσε ένα φίδι, και τάφηκε στην Τεγέα.
Ο Αισχύλος έγραψε τριλογία με το όνομα «Ορέστεια», όπως και ο Ευριπίδης έγραψε την τραγωδία «Ορέστης», αναφερόμενος στην ιστορία του Ορέστη. Οι μύθοι του Ορέστη ενέπνευσαν περιώνυμους ποιητές των αρχαίων και νεότερων χρόνων (Όμηρος, Αισχύλος, Στησίχορος, Ευριπίδης, Ρακίνας, Βολταίρος, Γκαίτε), αλλά και πολλούς καλλιτέχνες (Παρράσιος, Θέωνας, Τιμόμαχος κτλ), ενώ πολλά αγγεία φέρουν αναπαραστάσεις του. Το όνομά του φέρει ο αστεροειδής αρ. 13475. Ο Τυνδάρεως, βασιλιάς της Σπάρτης, γιος του Οίβαλου και της Βάτειας, βοήθησε το Θέστιο σε πόλεμο με γειτονικούς λαούς, ενώ ο Ηρακλής σκότωσε τον Ιπποκόοντα και τους 12 του γιους, επαναφέροντάς τον στο θρόνο της Σπάρτης.
Η Αερόπη, κόρη του Κατρέα, εγγονή του Μίνωα και σύζυγος του βασιλιά των Μυκηνών, Ατρέα. Σύμφωνα με το μύθο, ο πατέρας της την έδωσε μαζί με την αδελφή της, Κλυμένη, στο Ναύπλιο, γιο του Ποσειδώνα, να τις πουλήσει σε ξένες χώρες, γιατί υπήρχε ένας χρησμός που έλεγε ότι οι κόρες του θα τον σκότωναν. Ο Ναύπλιος όμως, αφού νυμφεύτηκε την Κλυμένη, την οδήγησε μαζί με την Αερόπη στο Άργος.
Ο Κατρέας ίδρυσε την πόλη Κάτρη στην Κρήτη και φιλοξένησε το Μενέλαο στο ταξίδι του στην Κρήτη, όταν το Πάρις είχε αρπάξει την Ελένη. Πατέρας της Απημοσύνης, της Κλυμένης, της Αερόπης και του Αλθαιμένη, από τον οποίο και σκοτώθηκε.
Κατά το Στράβωνα, μετά από την αποτυχία της εκστρατείας των Ηρακλειδών και Δωριέων εναντίον της Αττικής, ο Αλθαιμένης οδήγησε μέρος της δύναμης τους στην Κρήτη, γενόμενος ο πρώτος Δωριέας οικιστής της. Για να αποφύγει χρησμό που έλεγε ότι θα σκότωνε τον πατέρα του μετοίκησε στη Ρόδο, όπου ίδρυσε την Κρητηνία και έκτισε το βωμό του Αταβυρίου Διός. Αλλά, όπως έλεγαν και οι αρχαίοι Έλληνες, το «πεπρωμένον φυγήν αδύνατον», όταν ο Κατρέας πήγε στη Ρόδο να δει το παιδί του, ο Αλθαιμένης, όντας νύχτα, τον εξέλαβε ως κακοποιό στοιχείο και τον σκότωσε. Μετά απ’ αυτό τον κατάπιε η γη, αφού εξέφρασε σχετική επιθυμία.
[Για το Μίνωα, τα αδέλφια του και το Μινώταυρο θα αναφερθούμε σε επόμενη ανάρτηση, οπως και για την Πασιφάη και τα’ αδέλφια της ].
Ο Ανδρόγεως, γιος του Μίνωα, σκοτώθηκε από το μαραθώνιο ταύρο, εναντίον του οποίου τον έστειλε ο βασιλιάς της Αθήνας, Αιγέας, ζηλεύοντάς τον που νίκησε όλα τα αγωνίσματα στα Παναθήναια, καθώς αυτός πήγαινε στη Θήβα. Ο Μίνωας, για να εκδικηθεί το θάνατο του γιου του εξεστράτευσε εναντίον των Αθηναίων, τους οποίους πολιόρκησε και υποχρέωσε να στέλλουν κάθε χρόνο 7 νέες και 7 νέους στην Κρήτη, τροφή για το Μινώταυρο· από το βαρύτατο φόρο απάλλαξε την Αθήνα ο Θησέας, που σκότωσε το Μινώταυρο. Τον Ανδρόγεω επανάφερε στη ζωή ο Ασκληπιός, με μαγικά βότανα, και ο Ηρακλής δώρισε στα παιδιά του το νησί Θάσος. Το όνομά του φέρει ο αστεροειδής αρ. 5027.
Η Αριά δνη ερωτεύτηκε το Θησέα όταν αυτός πήγε στην Κρήτη για να σκοτώσει το Μινώταυρο, δίνοντάς του οδηγίες και τον περίφημο μίτο (νήμα) της [ο μίτος της Αριάδνης], με τη βοήθεια του οποίου μπήκε στο λαβύρινθο, σκότωσε το Μινώταυρο και βγήκε έξω. Φεύγοντας από την Κρήτη, την πήρε μαζί με την αδελφή της, Φαίδρα, αλλά την εγκατέλειψε στη Νάξο, όπου και σκοτώθηκε από την Άρτεμη ή νυμφεύθηκε το Διόνυσο ή απαγχονίστηκε μόνη της, πληγωμένη βαθιά από την απόρριψη του Θησέα. Ο Δίας την έκανε αθάνατη, ενώ οι περιπέτειές της αποτέλεσαν έμπνευση σε διάφορους ποιητές και καλλιτέχνες, Το όνομά της φέρει ο αστεροειδής αρ. 43 και προς τιμήν της τελούνταν τα «Αριάδνεια». Ο Γλαύκος πνίγηκε σε ένα πιθάρι με μέλι, αλλά επανήλθε στη ζωή από το μάντη Πολυΐδη, που χρησιμοποίησε ένα βότανο. Το όνομά του φέρει ο αστεροειδής αρ. 1870.
Η Φαίδρα, μετά το φόνο του Μινώταυρου απήχθηκε από το Θησέα μαζί με την αδελφή της Αριάδνη· ο Θησέας εγκατέλειψε τη δεύτερη στη Νάξο και πήρε σύζυγό του τη Φαίδρα και μαζί πήγαν στην Τροιζήνα, όπου η Φαίδρα είδε τον Ιππόλυτο, γιο του Θησέα και της Αμαζόνας Αντιόπης. Ο Ιππόλυτος, γνωστός για την ωραιότητα και την ομορφιά του, αγαπήθηκε αμέσως από την Φαίδρα, που ηδονιζόταν να τον βλέπει να γυμνάζεται. Η Φαίδρα, βλέποντας πως ο όμορφος νέος δεν ανταποκρινόταν στον έρωτά της, διέβαλε το Θησέα, λέγοντας του ότι επιχείρησε να την βιάσει, έτσι και ο Θησέας σκότωσε το γιο του· όταν, όμως, αποκαλύφθηκε το ψέμα της Φαίδρας, αυτή κρεμάστηκε και αυτοκτόνησε. Η αρχαία τέχνη χρησιμοποίησε το μύθο αυτό σαν θέμα για ανάλυση, όπως ο Ευριπίδης έγραψε τον «Ιππόλυτο». Το όνομά της φέρει ο αστεροειδής αρ. 174.
Ο Ιππόλυτος, γιος του Θησέα και της Αμαζόνας Αντιόπης, ξεχώριζε για την ομορφιά του και την ικανότητά του στις αρματοδρομίες. Λάτρευε την Άρτεμη (θεά της αγνότητας) και περιφρονούσε την Αφροδίτη (θεά του έρωτα), γεγονός που έκανε την Αφροδίτη να ζηλέψει και, για να τον εκδικηθεί, έβαλε τη μητριά του, Φαίδρα, να τον ερωτευτεί και, όταν δεν ανταπέδιδε τον έρωτά της, την έκανε να τον κατηγορήσει ψευδώς ότι είχε επιχειρήσει να τη βιάσει· ο Θησέας τον κυνήγησε και, την ώρα που έφευγε με το άρμα του, όρμησε ένα τέρας από τη θάλασσα, γεγονός που έκανε τα άλογά του να αφηνιάσουν και να σκοτωθεί ο νέος. Αργότερα, ιδρύθηκε ιερό αφιερωμένο στον Ιππόλυτο στην Τροιζήνα.
Η οικογένεια των Ατρειδών (Μέρος 3ο)
Όπως αναφέραμε πιό πάνω, ο Ατρέας και ο Θυέστης ήταν γιοι της Ιπποδάμειας και του Πέλοπα. Ο Ατρέας νυμφεύτηκε την Αερόπη και γέννησαν τον Αγαμέμνονα και το Μενέλαο, ενώ ο παμπόνηρος Θυέστης γέννησε, με την εξαπατημένη γυναίκα του αδελφού του, Αερόπη, τον Αγλαό, τον Καλαό, τον Ορχομενό, την Πελοπία, τον Πλεισθένη και τον Τάνταλο. Μαζί με την κόρη του, Πελοπία, γέννησε τον Αίγισθο. Ο Αγαμέμνονας, πρωτότοκος γιος του Ατρέα, νυμφεύτηκε την Κλυταιμνήστρα, κόρη του Τυνδάρεω και της Λήδας και μαζί απέκτησαν την Ηλέκτρα, την Ιφιάνασσα, την Ιφιγένεια, τη Λαοδίκη, τον Ορέστη και τη Χρυσόθεμις. Ο Μενέλαος ήταν σύζυγος της ωραίας Ελένης, μαζί με την οποία απόκτησε την Ερμιόνη, που έγινε σύζυγος του εξάδελφού της, Ορέστη και μαζί απέκτησαν τον Τισαμενό.
Ο Αγαμέμνονας, αρχηγός των Ελλήνων στην εκστρατεία της Τροίας και βασιλιάς των Μυκηνών και όλου του Άργους και των γύρω νησιών περιγράφεται στην Ιλιάδα του Ομήρου ως γενναίος πολεμιστής, περήφανος και φλογερός άνδρας, αλλά αναποφάσιστος και εύκολα επηρεαζόμενος από τις γνώμες των άλλων. Φαίνεται ότι αποτελεί ιστορικό πρόσωπο· αδελφός του Μενέλαου, του οποίου τη σύζυγο απήγαγε ο Πάρις, γιος του βασιλιά της Τροίας, Πριάμου, οργάνωσε εκστρατεία προς αποκατάσταση της τιμής του αδελφού του, καλώντας όλους τους Έλληνες να συμμετάσχουν σ’ αυτή και επιχειρεί να θυσιάσει την κόρη του, Ιφιγένεια, για εξευμενισμό της θεάς Αρτέμιδας, που θα επέτρεπε τον απόπλουν των ελληνικών στρατευμάτων από την Αυλίδα. Αρχηγός 100 πολεμικών πλοίων, κατά τη διάρκεια του πολέμου έλαβε ως αιχμάλωτη τη Χρυσηίδα, αρνούμενος να την επιστρέψει στον ιερέα πατέρα της, που προσέφερε πλούσια λύτρα για την απελευθέρωσή της.
Έτσι, έπεσε λοιμός ανάμεσα στα ελληνικά στρατεύματα και ο Στρατάρχης Αγαμέμνονας αναγκάζεται να την παραδώσει, αφαιρώντας ταυτόχρονα την αιχμάλωτη του Αχιλλέα, Βρισηίδα, προσβάλλοντας τον επικό ήρωα, που αποχώρησε από την εκστρατεία. Όταν όμως σκοτώθηκε ο Πάτροκλος, ο Αγαμέμνονας παρακαλεί τον Αχιλλέα να επιστρέψει πίσω, συμφιλιωνόμενος μαζί του. Ως λάφυρο από τον πόλεμο παίρνει την παλλακίδα Κασσάνδρα, μαζί με την οποία επιστρέφει στις Μυκήνες, όπου σκοτώνεται από τον Αίγισθο και την Κλυταιμνήστρα. Ο Αισχύλος έγραψε την ομώνυμη τραγωδία «Αγαμέμνων». Το όνομά του σημαίνει «επίμονος, καρτερικός, πεισματάρης, σταθερός» από το άγαν (υπερβολικά) και μένω (στέκω, παραμένω, αντέχω) και φέρεται από τον αστεροειδή αρ. 911.
Από τη Χρυσηίδα ο Αγαμέμνονας απόκτησε ένα εξώγαμο παιδί, το Χρύση, που σκότωσε το Θόαντα όταν συνειδητοποίησε ότι η Ιφιγένεια και ο Ορέστης, που καταδίωκε, ήταν αδέλφια του, ενώ αργότερα, για να αποφύγει την οργή της Κλυταιμνήστρας κατέφυγε στην ακτή του Βυζαντίου, όπου και ίδρυσε τη Χρυσάπολη.
Ο Μενέλαος, σύζυγος της ωραίας Ελένης, έγινε διάδοχος του Τυνδάρεω, μετά το θάνατο των Διόσκουρων. Ο Πάρις άρπαξε την Ελένη και έτσι ο Μενέλαος, μαζί με τον Αγαμέμνονα, τον Αχιλλέα, το Νέστορα, τον Οδυσσέα και άλλους ήρωες οργάνωσε εκστρατεία για να εκδικηθούν τους Τρώες· επικεφαλής 60 πλοίων επιχείρησε να λύσει το θέμα με ειρηνικά μέσα, αλλά, αποτυγχάνοντας και τραυματισμένος από τον Πάρη, με βοηθό τη θεά Ήρα, άρχισε τον πόλεμο, σκοτώνοντας πλήθος ανδρών (Θόας, Πείσανδρος, Σκάμανδρος, Υπερήνορας κτλ). Πολέμησε εναντίον του Αινεία και θα σκότωνε τον Πάρη, αν δεν είχε βοήθεια από τη θεά Αφροδίτη. Μετείχε και στον αγώνα για το νεκρό Πάτροκλο και τους υπόλοιπους χαμένους ήρωες, ενώ πληγώθηκε από τον Πάνδαρο. Μέσω του Δουρείου Ίππου, μπήκε στην Τροία και την άλωσε. Αφού αλώθηκε η Τροία έψαξε για την ωραία Ελένη, βρίσκοντάς την σε ένα βωμό, όπου και συμφιλιώθηκαν, αλλά για 8 ολόκληρα χρόνια δεν μπορούσαν να πάνε πίσω στη Σπάρτη, λόγω κακοκαιρίας, έτσι βρίσκονταν μεταξύ Κρήτης και Αιγύπτου. Στα γεράματά του κατέβηκε στα Ηλύσια Πεδία, όπου ζούσαν μακάριοι και αθάνατοι άνδρες, έτσι δεν πέθανε όπως ένας κοινός θνητός. Το όνομα του φέρει ο αστεροειδής αρ. 1647.
Ο Αίγισθος, γιος του Θυέστη και της κόρης του Πελοπίας, που τη διέφθειρε μια νύχτα, χωρίς να της αποκαλύψει την ταυτότητά του, όταν γεννήθηκε αφέθηκε έκθετος σε έρημο τόπο να πεθάνει, για να μην αποκαλυφθεί η αιμομικτική καταγωγή του, αλλά τον διέσωσε ο Ατρέας, μεγαλώνοντάς τον με γάλα γίδας (αιγός), απ’ όπου και πήρε το όνομά του. Διαδέχτηκε τον Ατρέα και, όταν μεγάλωσε, τον έπεισε να επιχειρήσει να σκοτώσει τον πατέρα του· ο Θυέστης, όμως, αναγνωρίζοντάς τον, τον κατάφερε να σκοτώσει τον Ατρέα. Έτσι έγινε βασιλιάς ο Θυέστης, που σκοτώθηκε από το γιο του Ατρέα, Αγαμέμνονα. Όταν όμως έγινε η τρωική εκστρατεία, του εμπιστεύτηκε το θρόνο των Μυκηνών. Κατά την απουσία του Αγαμέμνονα από τις Μυκήνες, στην πολιορκία της Τροίας (1194-1184 π.Χ), ο Αίγισθος έγινε εραστής της Κλυταιμνήστρας. Όταν επέστρεψε ο Αγαμέμνονας, βοήθησε την Κλυταιμνήστρα να τον σκοτώσει, μαζί με την παλλακίδα του, Κασσάνδρα, στο λουτρό και βασίλεψε για 8 χρόνια, έως ότου τους σκότωσε και τους δύο ο Ορέστης, γιος του Αγαμέμνονα.
Η Κλυταιμνήστρα ήταν αδελφή της Ελένης, του Τυνδάρεω και των Διόσκουρων, αρχικά σύζυγος του Τάνταλου, τον οποίο σκότωσε ο Αγαμέμνονας, οπόταν και την παντρεύτηκε. Μαζί με τον Αίγισθο σκότωσε το δεύτερό της σύζυγο, την Κασσάνδρα (παλλακίδα του άνδρα της) και δύο από τα ίδια τα παιδιά της. Σκοτώθηκε από το γιο της Ορέστη, 8 χρόνια μετά από τη δολοφονία του συζύγου της. Η Κλυταιμνήστρα απασχόλησε τους τρεις μεγάλους τραγικούς της αρχαιότητας, ενώ πολλές παραστάσεις της υπάρχουν σε σαρκοφάγους, αγγεία και κάτοπτρα, ενώ το όνομά της φέρει ο αστεροειδής αρ. 179.
Η Ηλέκτρα, μαζί με τον Ορέστη, σκότωσε τη μητέρα της και τον εραστή της, Αίγισθο στον ίδιο χώρο που αυτοί σκότωσαν τον πατέρα της, την παλλακίδα του και δύο αδέλφια της. Αργότερα παντρεύτηκε τον Πυλάδη. Από τους τρεις τραγικούς (Αισχύλο, Ευριπίδη και Σοφοκλή) κατέστη ένα από τα τραγικότερα πρόσωπα της αρχαίας τραγωδίας. Υπάρχει τραγωδία «Ηλέκτρα» από τον Αισχύλο και το Σοφοκλή, ο αστεροειδής αρ. 130, αλλά και ο δεύτερος σε λαμπρότητα από τις Πλειάδες.
Η οικογένεια των Ατρειδών
Όπως αναφέραμε στο προηγούμενο άρθρο, ο Αγαμέμνονας, πρωτότοκος γιος του Ατρέα, νυμφεύτηκε την Κλυταιμνήστρα, κόρη του Τυνδάρεω και της Λήδας και μαζί απέκτησαν την Ηλέκτρα, την Ιφιάνασσα, την Ιφιγένεια, τη Λαοδίκη, τον Ορέστη και τη Χρυσόθεμις. Ο Τυνδάρεως, αδελφός του Ικάριου και του Ιπποκόοντα, ήταν γιος του Οίβαλου και της νύμφης Βάτειας, ενώ η Λήδα ήταν κόρη του Θέστιου και της Ευρυθέμιδας. Ο Οίβαλος ήταν γιος του βασιλιά Κυνόρτη, ενώ η Λήδα, αργότερα πλάγιασε και με το Δία. Ο Μενέλαος, σύζυγος της ωραίας Ελένης, και πατέρας της Ερμιόνης, που έγινε σύζυγος του εξάδελφού της, Ορέστη και μαζί απέκτησαν τον Τισαμενό.
Η Ιφιγένεια, κόρη του Αγαμέμνονα και της Κλυταιμνήστρας, κλήθηκε από τον πατέρα της στην Αυλίδα υπό το πρόσχημα του γάμου με τον Αχιλλέα, αλλά έχοντας σκοπό να τη θυσιάσει στην Άρτεμη, για να επιτρέψει τον απόπλου του συγκεντρωμένου στρατεύματος στην Ταυρίδα, αφού επικρατούσε απόλυτη νηνεμία - ο Αγαμέμνονας είχε σκοτώσει το ιερό της ελάφι - και, σύμφωνα με μαντεία που προφήτεψε ο μάντης Κάλχας, έπρεπε να θυσιαστεί. Παρά το βάρος της ψυχής του, όμως, έπρεπε να τη θυσιάσει, αφού οι υπόλοιποι Έλληνες το απαιτούσαν. Την ύστατη στιγμή, πριν να της επιφέρει το θανάσιμο τραύμα ο μάντης Κάλχας, η θεά την αντικαθιστά με ένα ελάφι και τη μεταφέρει με σύννεφο στην Ταυρίδα, ως ιέρειά της, για να ετοιμάζει σε θυσία τους Έλληνες που έρχονταν από τον Τρωικό πόλεμο.
Όταν έφθασε ο αδελφός της Ορέστης με το φίλο του Πυλάδη, κρατώντας το ξόανο της Αρτέμιδος, η Ιφιγένεια αναγνώρισε τον αδελφό της και, με τη βοήθεια της θεάς Αθηνάς δραπετεύει μαζί του, φθάνοντας στην Ελλάδα και γίνεται ιέρεια στη Βαυρώνα της Αττικής. Ο Ευριπίδης έγραψε δύο τραγωδίες αναφορικά με την Ιφιγένεια, την «Ιφιγένεια εν Ταύροις» και την «Ιφιγένεια εν Αυλίδι». Το όνομά της φέρει ο αστεροειδής αρ. 112. Ο Ορέστης, παιδί ακόμη (12 χρονών) όταν σκοτώθηκε ο πατέρας του από τη μητέρα του και τον εξάδελφό του, κατέφυγε στη Φωκίδα με την αδελφή του, Ηλέκτρα, όπου μεγάλωσε στην αυλή του βασιλιά Στροφία. Κατά τον Όμηρο, διέφυγε στην Αθήνα μετά από διαταγή του Μαντείου των Δελφών, επιστρέφοντας στις Μυκήνες μετά από 8 χρόνια, για να σκοτώσει τη μητέρα του, Κλυταιμνήστρα, και τον εξάδελφό του, Αίγισθο, εκδικούμενος την πονηρή δολοφονία του πατέρα του.
Μαζί με το φίλο του Πυλάδιο, γιο του βασιλιά Στροφία, επανάκτησε τις Μυκήνες και το θρόνο τους· οι Ερινύες όμως δεν τον άφηναν να χαρεί λεπτό το θρόνο του χωρίς να έχει στο νου του τη μητροκτονία που διέπραξε, ενώ δικάστηκε από τους θεούς στον Άρειο Πάγο και αθωώθηκε με την ψήφο της θεάς Αθηνάς. Συμβουλευόμενος το μαντείο των Δελφών πήγε στην Ταυρική χερσόνησο, όπου και συνελήφθηκε από το βασιλιά των Σκυθών, Θόαντα, οδηγούμενος στο ναό της Άρτεμις για να σφαχτεί, σύμφωνα με την τοπική παράδοση που ίσχυε για τους ξένους. Εκεί, τον αναγνώρισε η αδελφή του, Ιφιγένεια, και διέφυγαν μαζί στην Ελλάδα, όπου και, νυμφευόμενος με την Ερμιόνη, κόρη του Μενέλαου και της Ελένης, έγινε βασιλιάς της Σπάρτης και πατέρας του Τισαμενού. Πέθανε στην Αρκαδία, κοντά στην πόλη Ορεστεία, όταν τον δάγκωσε ένα φίδι, και τάφηκε στην Τεγέα.
Ο Αισχύλος έγραψε τριλογία με το όνομα «Ορέστεια», όπως και ο Ευριπίδης έγραψε την τραγωδία «Ορέστης», αναφερόμενος στην ιστορία του Ορέστη. Οι μύθοι του Ορέστη ενέπνευσαν περιώνυμους ποιητές των αρχαίων και νεότερων χρόνων (Όμηρος, Αισχύλος, Στησίχορος, Ευριπίδης, Ρακίνας, Βολταίρος, Γκαίτε), αλλά και πολλούς καλλιτέχνες (Παρράσιος, Θέωνας, Τιμόμαχος κτλ), ενώ πολλά αγγεία φέρουν αναπαραστάσεις του. Το όνομά του φέρει ο αστεροειδής αρ. 13475. Ο Τυνδάρεως, βασιλιάς της Σπάρτης, γιος του Οίβαλου και της Βάτειας, βοήθησε το Θέστιο σε πόλεμο με γειτονικούς λαούς, ενώ ο Ηρακλής σκότωσε τον Ιπποκόοντα και τους 12 του γιους, επαναφέροντάς τον στο θρόνο της Σπάρτης.
Ο Τυνδάρεως, μυθικός βασιλιάς της Σπάρτης, γιος του Οίβαλου και της νύμφης Βάτειας, εκθρονίστηκε από τον αδελφό του, Ιπποκόοντα, και κατέφυγε στην Αιτωλία, όπου και νυμφεύτηκε τη Λήδα, κόρη του βασιλιά Θέστη. Το όνομά του φέρει ο αστεροειδής αρ. 8125. Ο Οίβαλος, μυθολογικός ήρωας, γιος του σπαρτιάτη βασιλιά Κυνόρτη, από τη νύμφη Βάτεια ή την κόρη του Περσέα, Γοργοφόνη, γέννησε τον Ικάριο, τον Ιπποκόοντα και τον Τυνδάρεω. Τέλος, ο Τισαμενός, γιος του Ορέστη και της Ερμιόνης και εγγονός του Μενέλαου ήταν ο τελευταίος βασιλιάς του Άργους, των Μυκηνών και της Σπάρτης, ενώ κατά την κάθοδο των Ηρακλειδών (Δωριέων) σκότωσε τον αρχηγό τους, Αριστόμαχο, τα παιδιά του οποίου αργότερα (Αριστόδημος, Κρεοφόντης και Τήμενος) τον σκότωσαν, εκδικούμενοι το φόνο του πατέρα τους. Θεωρείται ο τελευταίος απόγονος των Ατρειδών.
πηγήhttp://www.typos.com.cy/nqcontent.cfm?a_id=4949
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου