Ο Alexander Grebenkin (αναπληρωτής γραμματέας του Συμβουλίου Ασφαλείας της Ρωσίας) πρόσφατα ισχυρίστηκε ότι ψευδο-ειρηνιστικές ομάδες που επαναλαμβάνουν δυτικές κουβέντες σχετικά με το ζήτημα της Ουκρανίας έχουν πάρει δεκάδες εκατομμύρια δολάρια σε μετρητά από ξένες υπηρεσίες πληροφοριών.
«Τον Φεβρουάριο-Μάρτιο του τρέχοντος έτους, μεμονωμένες ριζοσπαστικές δομές και άτομα που έλαβαν τα χρήματα» επιχείρησαν να οργανώσουν τις λεγόμενες αντιπολεμικές εκδηλώσεις διαμαρτυρίας. Τώρα αυτά τα γεγονότα έχουν απομονωθεί και δεν βρίσκουν υποστήριξη στον πληθυσμό», δήλωσε ο αναπληρωτής γραμματέας του Συμβουλίου Ασφαλείας σε συνέντευξή του στη ρωσική Rossiyskaya Gazeta τη Δευτέρα.
Η χρηματοδότηση για την υποστήριξη φιλοδυτικών πολιτικών και κοινωνικών οργανώσεων στην Ανατολική Ευρώπη και την Κεντρική Ασία έχει τελειοποιηθεί από τις ΗΠΑ και έχει χρησιμοποιηθεί επανειλημμένα τις τελευταίες τρεις δεκαετίες για την επίτευξη των επιθυμητών πολιτικών αποτελεσμάτων, οι ελίτ μπορούν να αλλάξουν την πορεία της ιστορίας, ακόμα και να ανατρέψουν κυρίαρχες δημοκρατικά εκλεγμένες κυβερνήσεις.
Θυμηθείτε όταν στις ΗΠΑ και σε αρκετές χώρες της ευρώπης ειρηνιστικοί οργανισμοί διαδήλωναν κατά του προέδρου των ΗΠΑ Ντόναλτ Τραμπ για να σταματήσει ο πόλεμος, ένας πόλεμος που δεν έγινε ποτέ. Ενώ αντιθέτως οι προκατοχοί του, έκαναν πραγματικούς πολέμους και οι “ειρηνικές” οργανώσεις δεν αντέδρασαν καθόλου.
Ουκρανία: Ξεκινώντας την υποστήριξη για την καταστροφή
Στα τέλη του 2013, μετά τις διαδηλώσεις του Euromaidan στο Κίεβο που είχαν ως αποτέλεσμα την ρίξει της δημοκρατικά εκλεγμένης κυβέρνησης της χώρας και την εφαρμογή ενός φιλοδυτικού, υπέρ της ΕΕ, ριζοσπαστικά εθνικιστικού καθεστώτος, η βοηθός υπουργός Εξωτερικών Victoria Nuland εκφώνησε μια ομιλία τονίζοντας τη σημασία της «επένδυσης» της Ουάσιγκτον στην «κοινωνία των πολιτών» της Ουκρανίας.
«Από την ανεξαρτησία της Ουκρανίας το 1991, οι Ηνωμένες Πολιτείες υποστήριξαν τους Ουκρανούς καθώς οικοδόμησαν δημοκρατικές δεξιότητες και θεσμούς, προωθόντας τη συμμετοχή των πολιτών στη διακυβέρνηση, και βάζοντας προϋποθέσεις για την Ουκρανία, βοηθώντας να επιτύχει τις ευρωπαϊκές της φιλοδοξίες. Επενδύσαν πάνω από 5 δισεκατομμύρια δολάρια για να βοηθήσουν την Ουκρανία σε αυτούς και άλλους στόχους εξασφαλίζοντας μια ασφαλή και ευημερούσα δημοκρατική Ουκρανία», είπε η Νούλαντ σε εκδήλωση του Ιδρύματος ΗΠΑ-Ουκρανίας στην Ουάσιγκτον στις 13 Δεκεμβρίου 2013.
«Σήμερα υπάρχουν ανώτεροι αξιωματούχοι στην ουκρανική κυβέρνηση, στην επιχειρηματική κοινότητα, καθώς και στην αντιπολίτευση, στην κοινωνία των πολιτών και στη θρησκευτική κοινότητα που πιστεύουν σε αυτό το δημοκρατικό και ευρωπαϊκό μέλλον της χώρας. Και εργάζονται σκληρά για να οδηγήσουν τη χώρα τους και τον πρόεδρό τους στη σωστή κατεύθυνση», πρόσθεσε η Νούλαντ.
Η Νούλαντ επιλέχθηκε απο τη νέα κυβέρνηση της Ουκρανίας μέσω τηλεφώνου με τον Τζέφρι Πάιατ, τον πρεσβευτή των ΗΠΑ που περπάτησε στους δρόμους του Κιέβου λίγες βδομάδες μετά, μοιράζοντας δωρεάν μπισκότα, τον Φεβρουάριο του 2014, την ημέρα του πραξικοπήματος του Euromaidan.
Το πραξικόπημα είχε απίστευτη επιτυχία. Η κυβέρνηση του Προέδρου Βίκτορ Γιανουκόβιτς ανατράπηκε και η Ουκρανία βυθίστηκε σε μια κρίση ανασφαλείας που μαίνεται ακόμη σήμερα. Η «επένδυση» αποδείχθηκε προσοδοφόρα.
Μετρητά και για το Κιργιστάν
Το κορυφαίο έπαθλο ήταν η Ουκρανία, το πιο πυκνοκατοικημένο, το πιο ανεπτυγμένο, το καλύτερα μορφωμένο και το πλουσιότερο πρώην σοβιετικό έθνος που μετατράπηκε σε πελατειακό κράτος των ΗΠΑ. Αλλά δεν ήταν το μόνο.
Σχεδόν μια δεκαετία νωρίτερα, την άνοιξη του 2005, Κιργίζιοι κάτοικοι βγήκαν στους δρόμους για να ανατρέψουν την αυταρχική διοίκηση του Προέδρου Askar Akayev, με το κλεπτοκρατικό καθεστώς του να παρασύρεται από τη δημοκρατική εξέγερση της «Επανάστασης της Τουλίπας». Αυτή, τουλάχιστον, είναι η δυτική εκδοχή των γεγονότων…
Το National Endowment for Democracy (επίσης γνωστό ως « Δεύτερη CIA »), το Εθνικό Δημοκρατικό Ινστιτούτο (NDI) και το Radio Liberty εργάστηκαν στο παρασκήνιο για να θέσουν τα θεμέλια για την «επανάσταση». Τα μεγάλα κυρίαρχα μέσα ενημέρωσης όπως το The Wall Το Street Journal και οι New York Times θα το επιβεβαιώσουν. Αυτοί οι οργανισμοί και φορείς, μαζί με το Αμερικανικό Πανεπιστήμιο στο Μπισκέκ, επένδυσαν δεκάδες εκατομμύρια δολάρια σε «προγράμματα δημοκρατίας» όπως τα ονόμασαν, σε δυνάμεις της αντιπολίτευσης, συμπεριλαμβανομένης της χρηματοδότησης «ανεξάρτητων» μέσων ενημέρωσης και κοινωνικών οργανώσεων των πολιτών καθώς και υποτροφιών.
«Τα αμερικανικά χρήματα βοηθούν στη χρηματοδότηση οργανώσεων της κοινωνίας των πολιτών σε όλη τη χώρα, όπου ακτιβιστές και πολίτες μπορούν να συναντηθούν, να εκπαιδευτούν, να διαβάσουν “ανεξάρτητες εφημερίδες” και ακόμη και να παρακολουθήσουν CNN ή να σερφάρουν στο Διαδίκτυο (αλλα σε ορισμένες σελίδες). Μόνο το NDI λειτουργεί 20 κέντρα που παρέχουν περιλήψεις ειδήσεων στα ρωσικά, τα κιργιζικά και τα ουζμπεκικά», εξήγησαν οι NYT. «Όλα αυτά τα χρήματα και το ανθρώπινο δυναμικό έδωσαν στη συγχωνευμένη αντιπολίτευση της Κιργιζίας την οικονομική και ηθική υποστήριξη τα τελευταία χρόνια, καθώς και την υποδομή που της επέτρεψε να μεταδώσει τις ιδέες της στον λαό της Κιργιζίας», πρόσθεσε η εφημερίδα.
Τον Απρίλιο του 2010, υποστηριζόμενα από τις ΗΠΑ στρατεύματα με επικεφαλής τη Roza Otunbayeva ανέτρεψαν την κυβέρνηση του Προέδρου Kurmanbeck Bakiyev, η οποία είχε συσταθεί και πάλι με τη βοήθεια των ΗΠΑ πέντε χρόνια νωρίτερα. Η κυβέρνησή της Otunbayeva διήρκεσε μέχρι τον Δεκέμβριο του 2011, όταν αντικαταστάθηκε από τον Almazbek Atambayev, ο οποίος προσπάθησε να αποκαταστήσει τους θετικούς δεσμούς με τη Μόσχα, ενώ επίσης έκοψε την πρόσβαση των ΗΠΑ στον βασικό σταθμό διέλευσης Manas, τον οποίο η Ουάσιγκτον χρησιμοποιούσε για τη μεταφορά στρατευμάτων και εξοπλισμού προς και από το Αφγανιστάν.
Rose Revolution Nuurished by Greenbacks
Διαδηλώσεις ξέσπασαν και στο έθνος του Καυκάσου της Γεωργίας τον Νοέμβριο του 2003, με τους πολίτες να συρρέουν στους δρόμους για να διαμαρτυρηθούν για τη διαφθορά και τον νεποτισμό, τη φτώχεια, την οικονομική κακοδιαχείριση και την υποτιθέμενη εκλογική νοθεία στις κοινοβουλευτικές εκλογές που διεξήχθησαν στις 2 Νοεμβρίου του 2003. Η κυβέρνηση του Προέδρου Eduard Shevardnadze – (πρώην υπουργός Εξωτερικών της Σοβιετικής Ένωσης) που έγινε Γεωργιανός πρόεδρος και επαινέστηκε ως «ήρωας» από τον πρώην υπουργό Εξωτερικών των ΗΠΑ Τζέιμς Μπέικερ για τη συμβολή του στην εκχώρηση των σοβιετικών συμφερόντων στην Ανατολική Ευρώπη, την εξάρθρωση χιλιάδων πυραύλων μέσου βεληνεκούς και την παράδοση ενός μεγάλου κομματιού του θαλάσσιου εδάφους στη Βερίγγειο Θάλασσα – είχε όμως ανεξαρτητοποιηθεί και έπρεπε πλέον να πέσει.
Το αναίμακτο πραξικόπημα στα τέλη του 2003 δεν θα διαρκέσει πολύ, με τον Μιχαήλ Σαακασβίλι, έναν νεαρό πολιτικό εκπαιδευμένο στις Ηνωμένες Πολιτείες και τη Γαλλία, να καταλαμβάνει την εξουσία και να κυβερνά τη χώρα με σιδερένια γροθιά, αντικαθιστώντας το παλιό καθεστώς του Σεβαρντνάτζε με δικούς του ανθρώπους. Πέντε χρόνια αργότερα, ο Σαακασβίλι θα διεξαγάγει έναν ανεπιτυχή πόλεμο εναντίον των αποσχισμένων δημοκρατιών της Νότιας Οσετίας και της Αμπχαζίας, αναγκάζοντας έτσι τη ρωσική επέμβαση.
Ακριβώς όπως στο Κιργιστάν, η Ουάσιγκτον δημιούργησε τα θεμέλια για το πραξικόπημα, με τον πρεσβευτή των ΗΠΑ Ρίτσαρντ Μάιλς να υποστηρίζει μια δήθεν «δημοκρατική μετάβαση» της εξουσίας, και με τους Ευρωπαίους συμμάχους τους να βοηθούν.
Τα Ιδρύματα Open society του Τζορτζ Σόρος , επίσης σπατάλησαν πολλά εκατομμύρια σε μέσα ενημέρωσης, οργανώσεις της «κοινωνίας των πολιτών» και εκπαιδευτικές πρωτοβουλίες για να αναγκάσουν τον Σεβαρντνάτζε να φύγει.
Ο Σαακασβίλι απομακρύνθηκε τελικά από την εξουσία το 2013 και αναγκάστηκε να εγκαταλείψει τη χώρα εν μέσω ισχυρισμών για δωροδοκία και κατάχρηση εξουσίας, πρώτα στις Ηνωμένες Πολιτείες, όπου δίδαξε για λίγο στο Πανεπιστήμιο Tufts, και στη συνέχεια στην Ουκρανία, όπου υπηρέτησε ως κυβερνήτης της Οδησσού για δύο χρόνια πριν τσακωθεί με τον υποστηριζόμενο από τις ΗΠΑ πολιτικό Πέτρο Ποροσένκο. Στα τέλη του 2021, ο Σαακασβίλι επέστρεψε στη Γεωργία και φυλακίστηκε.
Η επανάσταση της μπουλντόζας
Η «Επανάσταση της Μπουλντόζας» της Γιουγκοσλαβίας το 2000, κατά την οποία ο Πρόεδρος Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς εκδιώχθηκε επιδέξια από την εξουσία και αντικαταστάθηκε από μια φιλοδυτική κυβέρνηση, τον έστειλε στη Χάγη με κατηγορίες για εγκλήματα πολέμου για τα οποία δεν καταδικάστηκε ποτέ πριν από το θάνατό του το 2006.
Η κινητήρια δύναμη πίσω από την Επανάσταση της Μπουλντόζας του 2000, ήταν ένα κίνημα νεολαίας πολιτών που υποστηρίζεται από ξένες χώρες και από το National Endowment for Democracy, USAID και το Διεθνές Ρεπουμπλικανικό Ινστιτούτο. Από τα τέλη του 1998 έως τα τέλη του 2000, μόνο το National Endowment for Democracy παρείχε πάνω από 3 εκατομμύρια δολάρια στον οργανισμό, ενώ η USAID παρείχε πάνω από 30 εκατομμύρια δολάρια για τηλεπικοινωνιακό εξοπλισμό, μετρητά για «παρατηρητές εκλογών», αφίσες, κονκάρδες, μπλουζάκια και άλλα.
Ήταν τόσο αποτελεσματικό που βοήθησε να ξεκινήσει μια νέα εποχή επιχειρήσεων αλλαγής καθεστώτων τον 21ο αιώνα στη Λατινική Αμερική, την Ανατολική Ευρώπη, την πρώην Σοβιετική Ένωση, τη Μέση Ανατολή και την Ασία. Ποτέ και σε καμμία περίπτωση, δεν έχει υπάρξει έγχρωμη επανάσταση που να έχει μετατρέψει το έθνος σε ένα ακμάζον, ευημερούν, δημοκρατικό κράτος, για κάθε ειλικρινή υποστηρικτή των ιδανικών του φιλελευθερισμού και των δημοκρατικών αξιών δυτικού τύπου. Φυσικά τα παραδείγματα των έγχρωμων επαναστάσεων είναι πάρα πολλά, εδω αναφέραμε μόνο μερικά απο αυτά.
https://anazitiseis.gr/
3 σχόλια:
Νομίζω ότι χρειάζεσαι διακοπές,δοκίμασε με τον κοινωνικό τουρισμό,όσο για τα σιδερικα αυτά δεν είναι για σένα,εσύ είσαι για βούτυρο κακάο,τσάι λεμόνι και αλλονησο μη μπερδεύεσαι.
Δημοσίευση σχολίου