ΕΓΚΕΦΑΛΙΚΑ ΚΥΜΑΤΑ ΚΑΙ ΒΑΘΥΤΕΡΕΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗΣ--ΝΕΥΡΟΓΝΩΣΙΑ,ΕΝΑ ΑΥΘΕΝΤΙΚΟ ΜΥΣΤΙΚΟ

Εγκεφαλικά κύματα και βαθύτερες καταστάσεις συνείδησης

24JUL

 Κάθε μέρος του σώματός σας δονείται στο δικό του ρυθμό. Ο εγκέφαλός σας έχει ένα μοναδικό σύνολο εγκεφαλικών κυμάτων. Στην νευροεπιστήμη, υπάρχουν πέντε διαφορετικές συχνότητες εγκεφαλικών κυμάτων, δηλαδή οι Beta, οι Alpha, οι Theta, οι Delta και οι λιγότερο γνωστές Gamma. Το να μάθει κανείς τον έλεγχο του νου στις βαθύτερες συνειδησιακές καταστάσεις του ανοίγει τις πόρτες προς τον κόσμο του υποσυνείδητου, όπου μπορείτε να δημιουργήσετε την πραγματικότητά σας κατά βούληση και με σταθερή ακρίβεια.
Κάθε συχνότητα, μετράται σε κύκλους ανά δευτερόλεπτο (Hz), έχει το δικό του σύνολο των χαρακτηριστικών της, αντιπροσωπεύει ένα συγκεκριμένο επίπεδο της δραστηριότητας του εγκεφάλου και ως εκ τούτου μια μοναδική κατάσταση της συνείδησης.

Βήτα (12- 30 Hz) : Τα εγκεφαλικά κύματα Βήτα είναι συνδεδεμένα με την συνηθή συνειδητότητα της εγρήγορσης και την υψηλή κατάσταση ετοιμότητας, λογικής και κριτικής σκέψης. Καθώς πραγματοποιείς τις καθημερινές εργασίες σου χρησιμοποιείς τα Βήτα. Ωστόσο, παρόλο που είναι σημαντικά για τις αποτελεσματικές λειτουργίες της καθημερινής ζωής, τα υψηλότερα επίπεδα βήτα, μεταφράζονται σε στρες, άγχος και ανησυχία. Με την πλειονότητα των ενηλίκων να τελεί τις δραστηριότητες της, ενώ βρίσκεται σε επίπεδα βήτα, κατά το διάστημα στο οποίο είναι ξύπνιοι, δεν υπάρχει αμφιβολία για ποιο λόγο το στρες, αποτελεί ένα από τα σημερινά πιο κοινά προβλήματα υγείας. Η φωνή των Βήτα είναι η μικρή φλύαρη γκρίνια της εσωτερικευμένης κριτικής σας, η οποία δυναμώνει και γίνεται εντονότερη όσο περίσσοτερο πλησιάζει κανείς προς το εύρος των κυμάτων.

Άλφα (7.5- 12 Hz): Τα εγκεφαλικά κύματα Άλφα είναι παρόντα στην βαθιά χαλάρωση, με τα μάτια συχνά κλειστά κατά την διάρκεια της ονειροπόλησης. Η χαλαρή αποσπασμένη συναίσθηση που επιτεύχθηκε κατά την διάρκεια ενός ήπιου διαλογισμού, είναι χαρακτηριστική των Άλφα και είναι η καλύτερη πιθανή για τον προγραμματισμό του νου σας προκειμένου να πετύχεται κάτι. Τα Άλφα ενισχύουν την φαντασία σας, την οπτικοποίηση, την μνήμη, την μαθησιακή ικανότητα και την συγκέντρωση. Βρίσκεται στην βάση της συνειδησιακής επαγρύπνησης και είναι η δίοδος για το υποσυνείδητο. Η ανανεωμένη μέθοδος Silva, του Jose Silva βασίζεται στην δύναμη των Άλφα. Η φωνή των Άλφα είναι η διορατικότητα σου, η οποία γίνεται καθαρότερη και πιο βαθειά όσο πιο κοντά πλησιάζεις στα 7,5 Ηz.

Θήτα (4- 7.5 Hz) : Τα εγκεφαλικά κύματα θήτα είναι παρόντα κατά την διάρκεια του βαθύ διαλογισμού και του ελαφρύ ύπνου, συμπεριλαμβανομένης κατάστασης ονείρων REM. Τα Θήτα είναι η σφαίρα του υποσυνειδήτου. Επίσης, είναι γνωστό ως η κατάσταση του λυκόφωτος, καθώς είναι κανονικά μόνο στιγμίαια αισθητή είτε όταν περνάς στο στάδιο του ύπνου (από την κατάσταση Άλφα) είτε καθώς ξυπνάς από τον βαθύ ύπνο (δηλαδή την κατάσταση Δέλτα). Μια αίσθηση βαθειάς πνευματικής σύνδεσης και ένωσης με το Σύμπαν μπορεί να βιωθεί σε κατάσταση Θήτα. Οι ζωηρές απεικονίσεις, η μεγάλη έμπνευση, η βαθιά δημιουργικότητα, η εξαιρετική διορατικότητα, καθώς και τα πιο βαθιά- εσωτερικά προγράμματα του μυαλού σας είναι όλα σε συχνότητες Θήτα. Η φωνή των Θήτα είναι η σιωπή.

Δέλτα (0.5- 4Hz): Η συχνότητα Δέλτα είναι η πιο αργή και είναι παρούσα στον βαθύ, χωρίς όνειρα ύπνο και σε πολύ βαθύ, υπερβατικό διαλογισμό, κατά τον οποίο η συναίσθηση έχει πλήρως αποσπαστεί. Τα Δέλτα ανήκουν στη σφαίρα του ασυνείδητου. Αποτελεί την πύλη για τον συμπαντικό νου και το συλλογικό ασυνείδητο, όπου η ίδια πληροφορία που δέχεται κανείς δεν θα μπορούσε να είναι διαθέσιμη στο συνειδητό επίπεδο. Τα Δέλτα σχετίζονται με τις διαδικασίες της θεραπείας και της αναγέννησης, δείχνοντας το πόσο σημαντικός είναι ο βαθύς ύπνος στην διαδικασία της θεραπείαςY

Ακολουθεί διάγραμμα που δείχνει τα ηλεκτροεγγεφαλικά διαγράμματα των τεσσάρων κυριότερων επιπέδων της εγκεφαλικής λειτουργίας.

Το Άλφα- Θήτα σύνορο, από 7 μέχρι 8 Hz, είναι το καλύτερο εύρος κυμάτων για την οπτικοποίηση, τον προγραμματισμό του νου και την χρήση της δημιουργικής δύναμης του μυαλού. Είναι η νοητική κατάσταση κατά την οποία συνειδητά δημιουργείς την πραγματικότητα σου. Σε αυτήν την συχνότητα του νοητικού ελέγχου έχει επίγνωση του περιβάλλοντα χώρου σου αλλά το σώμα σου βρίσκεται σε βαθιά χαλάρωση. Για να μάθεις πως να εισέρχεσαι σε αυτο το νοητικό επίπεδο θα πρέπει να μάθεις πρώτα πως να χαλαρώνεις.

Γάμμα (30- 100 Hz): Το εύρος που ανακαλύφθηκε πιο πρόσφατα είναι το Γάμμα, το οποίο περιλαμβάνει τις πιο γρήγορες συχνότητες σε κλίμακα πάνω από 40 Hz (μερικοί ερευνητές δεν ξεχωρίζουν τα Βήτα από τα Γάμμα κύματα). Παρόλο που λίγα είναι γνωστά για αυτήν την νοητική κατάσταση, η βασική έρευνα δείχνει ότι τα κύματα Γάμμα σχετίζονται με ξεσπάσματα διορατικότητας και την υψηλού επιπέδου επεξεργασία πληροφοριών.

Εν ολίγοις, υπάρχουν 5 κύρια εύρη εγκεφαλικών κυμάτων: Το Βήτα (12-30 Hz) που είναι παρόν κατά την διάρκεια του ξυπνήματος και κορυφώνεται στην διάρκεια στρεσογόνων στιγμών, το Θήτα (4-7,5Hz) εμφανίζεται στο διαλογισμό και στον ελαφρύ ύπνο, και το πιο αργό το Δέλτα (0.5- 4Hz) στον βαθύ ύπνο δίχως όνειρα και στον υπερβατικό διαλογισμό. Το λιγότερο αναγνωρισμένο Γάμμα είναι και το πιο γρήγορο (άνω των 40Hz) και σχετίζεται με την αιφνίδια αντίληψη. Το βέλτιστο επίπεδο για εικονοποίηση είναι το σύνορο Άλφα- Θήτα στα 7 με 8 Hz, το οποίο είναι και η πύλη στο υποσυνείδητο

Νευρογνωσία : Ένα Αυθεντικό Μυστικό

26MAY

Παγίωση ή μνημονική παγίωση είναι το σύνολο των νευροβιολογικών διεργασιών που απαιτούνται για τη σταθεροποίηση του μνημονικού αποτυπώματος (στο νευρωνικό επίπεδο) και τη μακροπρόθεσμη συγκράτηση της μνήμης (στο επίπεδο της συμπεριφοράς). Η παγίωση καθιστά τις ευάλωτες σε καταστροφή πρόσφατες μνήμες σε ανθεκτικές μακρόχρονες μνήμες. Διακρίνονται δύο είδη παγίωσης, η κυτταρική και η συστημική.
Η κυτταρική παγίωση περιλαμβάνει όλες εκείνες τις μοριακοκυτταρικές αλλά και διακυτταρικές διεργασίες και αλληλεπιδράσεις που συμβάλλουν στη συγκράτηση των αλλαγών που σχετίζονται με τη μνήμη. Οι διεργασίες αυτές πραγματοποιούνται τόσο κατά τη διάρκεια του πρωτοσχηματισμού του μνημονικού αποτυπώματος όσο και αργότερα, κατά τη διάρκεια των αλληλεπιδράσεων μεταξύ νευρωνικών δικτύων διαφορετικών εγκεφαλικών περιοχών.
Η συστημική παγίωση συνίσταται στις αλληλεπιδράσεις μεταξύ διακριτών νευρωνικών δικτύων, οι οποίες πραγματοποιούνται στη διάρκεια ενός πολύ ευρύτερου χρονικού διαστήματος, και περιλαμβάνει διεργασίες μεταφοράς και αναδιοργάνωσης της μνημονικής πληροφορίας.
Η μακρόχρονη συγκράτηση και επεξεργασία της μνημονικής πληροφορίας συνίσταται σε αλληλεπιδράσεις μεταξύ κυτταρικής και συστημικής παγίωσης, προφανώς. Οι διεργασίες κυτταρικής παγίωσης βασίζονται σε διεργασίες συναπτικής πλαστικότητας, ενώ η συστημική παγίωση δηλωτικών ή βιωματικών μνημών απαιτεί την αλληλεπίδραση μεταξύ του δικτύου του ιππόκαμπου και του νεοφλοιού. H επαναπαγίωση που πυροδοτείται κατά την επανενεργοποίηση, την ανάκτηση μιας μνήμης, μπορεί ουσιαστικά να αντανακλά την ανάγκη για συνεχή αναδιοργάνωση του μνημονικού περιεχομένου των προηγούμενων εμπειριών και την αντίστοιχη προσαρμοστική ενσωμάτωση στοιχείων νέων εμπειριών. Οι διεργασίες παγίωσης και επαναπαγίωσης αποτελούν στόχους παρέμβασης τόσο για την ενίσχυση των μνημονικών ικανοτήτων σε φυσιολογικές ή νευροπαθολογικές καταστάσεις, καθώς και την απαλοιφή επώδυνων τραυματικών αναμνήσεων που συνοδεύουν ορισμένα είδη ψυχιατρικών διαταραχών.
Πηγή

ΜΑΘΗΣΗ είναι ένας νευρωνικός μηχανισμός με τον οποίο ένα άτομο αλλάζει συμπεριφορά ως αποτέλεσμα εμπειριών.
ΜΝΗΜΗ είναι ο μηχανισμός φύλαξης του ό,τι μάθαμε.
Κύρια και πρωταρχική ιδιότητα του εγκεφάλου μας η ΠΛΑΣΤΙΚΟΤΗΤΑ του – ευπλαστότητα. Αυτή η  πλαστικότητα είναι η βάση όλων των μηχανισμών που αποκαλούμε μάθηση και μνήμη.
…και μάλιστα με την πολύ ευρεία έννοια του όρου πλασικότητα, που περιλαμβάνει:
• την εξελικτική προσαρμογή μας ως ζωικού είδους
• τη μάθηση / παιδεία δια βίου
• τη δημιουργία προσωπικών ονείρων και διαπροσωπικών σχέσεων (ανάπτυξη προσωπικότητας, κοινωνικοποίηση κτλ)
• την ευαισθησία σε εξαρτήσεις
• την προσαρμογή στο χρόνιο stress
• την προδιάθεση σε νευροψυχιατρικές νόσους αλλά και
• την επιβίωση μαζί τους (προσαρμογή στη νόσο) και
• τη δυνατότητα θεραπείας & αποκατάστασης

Η έννοια της πλαστικότητας του εγκεφάλου αφορά την ιδιότητά του να αλλάζει, λειτουργικά αλλά και δομικά, ως αποτέλεσμα της εμπειρίας και της μάθησης. Όλα τα επίπεδα οργάνωσης του εγκεφάλου υπόκεινται σε πλαστικότητα.
Η πλαστικότητα δουλεύει …ενώ κοιμώμαστε. Κατα τον ύπνο δεν μαθαίνουμε καινούργια πράγματα επειδή δεν δεχόμαστε πληροφορίες από το περιβάλλον (δεν θυμόμαστε καν τα όνειρα μας γιατί δεν εκκρίνεται στον εγκέφαλο νοραδρεναλίνη και είναι απενεργοποιημένα τα προμετωπιαία κέντρα ενεργού μνήμης). Σταθεροποιούμε όμως ότι μάθαμε μέσα στην ημέρα. Το stress μειώνει τη συναπτική ευπλαστότητα και την ικανότητα μάθησης. Μελέτες βλαβών στον εγκέφαλο και μελέτες συμπεριφοράς υποδεικνύουν την δυνατότητα νευρωνικής πλαστικότητας καθ’ όλη τη ζωή. Ομως φαίνεται ότι υπάρχει μεγαλύτερη πλαστικότητα στα πρώιμα χρόνια και ότι πρώιμες «κριτικές περίοδοι» είναι σημαντικές για την εγκατάσταση της νευρωνικής πλαστικότητας.

ΤΙ ΕΙΝΑΙ Η ΠΛΑΣΤΙΚΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΕΓΚΕΦΑΛΟΥ ;
ΠΛΑΣΤΙΚΟΤΗΤΑ είναι η ικανότητα του εγκεφάλου να αναδιοργανώνει τις συνδέσεις των κυκλωμάτων του αυξομειώνοντας την ισχύ των συνάψεών του. Οι αλλαγές αυτές
• είναι προσωρινές ή και μόνιμες.
• Έχουν χαρακτηριστικά εξαρτώμενα από την ηλικία, αλλά συνεχίζονται δια βίου.
• Κατά την ανάπτυξη περιλαμβάνουν «κλάδεμα» συνάψεων που δεν σταματά μέχρι την εφηβεία (μετωπιαίοι λ.)
• Έχουν ποικίλους κυτταρικούς μηχανισμούς, προ- και μετα- συναπτικούς και νεο- νευρογέννεση.
• Τροποποιούν τους εγκεφαλικούς «χαρτες» αντιπροσώπευσης ανάλογα με την εμπειρία ή νόσο.
• Επηρεάζονται από το stress.
• ενέχονται στον εθισμό και άλλες νόσους αλλά και στην αποκατάσταση από αυτές
• Συνεχίζονται κατά τον ύπνο, ο οποίος είναι απαραίτητος για τη μάθηση.
• εκδηλούμενες σε διαφορετικές περιοχές του εγκεφάλου οδηγούν σε διαφορετικούς τύπους μνήμης (ως προς το συνειδητό ή μή, το περιεχόμενο, τη διάρκεια κ.α.)
• σωματικές μνήμες δημιουργούνται από επίδραση του μεταιχμιακού συστήματος στο ΑΝΣ.
• αποτελούν πρωταρχικό μοχλό της βιολογικής εξέλιξης.
• διαμορφώνουν προσωπικότητες με αποκλίνοντα πλαίσια αναφοράς.
[Αυθεντικότητα; Διαφορετικότητα;]

Ο εγκέφαλος εχει δυνατότητες αυτο-αναδόμησης.
Αναπάντητο ερώτημα : Είναι οι αλλαγές προ- ή μετα- συναπτικές ή και τα δύο;

Η Μάθηση και η μνήμη μπορούν να μελετηθούν στο κυτταρικό επίπεδο σε ασπόνδυλα και σε ανώτερα ζώα. Η μακροπρόθεσμη ενίσχυση επιτυγχάνεται με μία αύξηση της συναπτικής αποτελεσματικότητας που διαρκεί ώρες έως εβδομάδες και περιλαμβάνει προ- και μετα- συναπτικές αλλαγές.
Η μνήμη περιλαμβάνει διεργασίες σύντομης (λεπτά) και μακρόχρονης φύλλαξης και ένα μηχανισμό ανάκλησης. Ο ιπποκάμπειος σχηματισμός είναι σημαντικός για την δηλωτική μνήμη.

Τα τρία ‘στάδια’ της µνήµης
Κωδικοποίηση – Αποθήκευση – Ανάσυρση
Η µνήµη απαιτεί οι πληροφορίες που έρχονται από τον εξωτερικό κόσµο πρώτα να κωδικοποιούνται, µετά να αποθηκεύονται και τέλος να ανασύρονται.
Αν κάποιο από αυτά τα στάδια της µνήµης δεν λειτουργήσει, τότε η πληροφορία ξεχνιέταιY

Walter J. Freeman: Οι εγκέφαλοί μας είναι αυτο-οργανωνόμενα δυναμικά συστήματα. Η αντίληψη του κόσμου δεν αποτελεί κατασκευή αναπαράστασής του στον εγκέφαλο αλλά δυναμική δόμηση του εγκεφάλου στη βάση προθέσεων, υποθέσεων και αισθητικής ανάδρασης προς αυτές. Κατά συνέπεια οι εγκέφαλοί μας αποκλίνουν συνεχώς σε δικά τους πλαίσια αναφοράς απροσπέλαστα από τους άλλους. Πώς τότε είναι δυνατή η κοινωνία, η οικογένεια, η φιλιά, ο έρωτας; Οι δεσμοί με άλλους και η κοινωνικοποίηση απαιτεί ειδική συλλογική λήθη και συλλογική μάθηση. Προϋποθέσεις : κατάσταση ειδικού stress που εκλύει νευροχυμικούς παράγοντες στον εγκέφαλο (πεπτίδια αρχικά συνδεόμενα με την γέννα και το δεσμό των γονέων, π. χ. ωκυτοκίνη).

Πηγή

————————–

Τα παραπάνω προσπαθεί να πει και ο συγγραφέας του παρακάτω άρθρου :
Πρόσφατες ανακαλύψεις στις νευροεπιστήμες, μας επιτρέπουν την κατανόηση της διαφορετικότητας μεταξύ των ατόμων, σε πρωτογενές επίπεδο. Όταν εξετάζουμε εκείνο που κάνει ένα πρόσωπο επιτυχημένο και ποιες ιδιότητες επιφέρουν την επιτυχία, μπορούμε βασιζόμενοι στις σύγχρονες επιστήμες να προσδιορίσουμε συγκεκριμένες νευρωνικές διεργασίες που οδηγούν στην όξυνση της ευφυΐας, των δεξιοτήτων και των ταλέντων. Ιδιαίτερα αξιοσημείωτο είναι το γεγονός ότι τα ανθρώπινα όντα έχουν την ικανότητα να ξεκλειδώσουν αυτό το μηχανισμό με αβίαστες διαδικασίες, που πολλοί επιτυχημένοι άνθρωποι συνειδητά ή υποσυνείδητα γνωρίζουν. Επιστημονικές μελέτες σχετικά με τα οφέλη της οξυμένης επίγνωσης της συνείδησης είναι πολύ συνηθισμένo φαινόμενο τις τελευταίες δεκαετίες. Όσο πιο ανεπτυγμένη επίγνωση των σκέψεων και των δράσεων μας διαθέτουμε, τόσο πιο ενεργά είμαστε σε θέση να διοχετεύσουμε τη νευρωνική δραστηριότητα προς τα μέρη του εγκεφάλου μας εκείνα που είναι σε θέση να εξωτερικεύουν ότι καλύτερο διαθέτουμε μέσα μας.

Λόγω εκείνου που ονομάζεται νευροπλαστικότητα -μια εγγενής ιδιότητα του εγκεφάλου-, μας επιτρέπεται να τροποποιούμε βιολογικά τη διαμόρφωση του εγκεφάλου μας και να αλλάζουμε τις καθορισμένες νοοτροπίες μας, με την πάροδο του χρόνου.

Η συναπτική πλαστικότητα ως βάση της μάθησης και της μνήμης

Συνάψεις που χρησιμοποιούνται έντονα υπόκεινται στη βελτίωση αποτελεσματικότητας

Συχνά υποτιμημένοι, ως απλά ο τρόπος με τον οποίο ο εγκέφαλος αποθηκεύει μνήμες και προσαρμόζεται προκειμένου να μάθει, οι μηχανισμοί αυτοί μας επιτρέπουν να ξεκλειδώσουμε απίστευτες δυνατότητες διαμέσω απλών αποφάσεων. Ένα από τα καλύτερα παραδείγματα είναι η περίπτωση του Viktor Frankl, αυστριακού ψυχιάτρου και νευρολόγου που υπήρξε φυλακισμένος στο στρατόπεδο του Άουσβιτς. Κατά τη διάρκεια αφάνταστα φρικτών και απάνθρωπων συνθηκών, που μετέτρεπαν τους κρατουμένους σε απελπισμένα πλάσματα με μόνη προσκόλληση στην επιβίωση, στο μυαλό του ο Viktor βίωνε την ελευθερία και το νόημα ενώ επικεντρώθηκε στο να κάνει ό, τι μπορούσε για να βοηθήσει τους άλλους. Ο Frankl έγραψε : “Βλέπαμε μερικούς από τους συντρόφους μας να συμπεριφέρονται σαν γουρούνια, ενώ άλλοι συμπεριφέρονταν σαν άγιοι. Ο άνθρωπος έχει και τις δύο δυνατότητες μέσα του, ποιά από τις δύο πραγματώνει εξαρτάται από την απόφαση αλλά όχι από τις συνθήκεςY

Υπάρχει μεγάλος αριθμός ερευνών γύρω από τις νέες ανακαλύψεις και ιδέες στις νευροεπιστήμες, που καλύπτουν όλο το εύρος, από τη μεταπλαστικότητα ως την προηγμένη μηχανική πίσω από την επαναπαγίωση της μνήμης. Λίγες όμως από αυτές έχουν διαπεράσει το κέλυφος της κυρίαρχης τάσης στην ενημέρωση. Ως εκ τούτου, κατέστη κανόνας η παρορμητικότητα να μας ωθεί προς τη μια ή την άλλη νοοτροπία, επιτρέποντας έτσι στους περιβαλλοντικούς παράγοντες και στις τυχαίες εξωγενείς μεταβλητές να καθορίζουν τις νευρωνικές δραστηριότητές μας, με λίγο ή καθόλου έλεγχο πάνω στο ποιοι θέλουμε να είμαστε. Όμως, από τα αποτελέσματα των ερευνών στις νευροεπιστήμες συνάγεται πως, εάν συνειδητά παρατηρούμε αυτή τη διαδικασία τότε η δραστηριότητα μετατοπίζεται στον προμετωπιαίο φλοιό, (βλ. συνημμένα στο τέλος) ο οποίος μπορεί να ενισχύσει δραστικά τη συναισθηματική αυτορύθμιση και τον έλεγχο.

Εφόσον το μυαλό βρίσκεται σε διαρκή εξάρτηση από την πραγματική φυσιολογία του εγκεφάλου, όταν τον ενισχύουμε με παράγοντες όπως σταθερός ύπνος, υγιεινή διατροφή ή άσκηση, τότε, επιδρούμε παράλληλα στους παράγοντες που καθορίζουν το πόσο ανεξάρτητοι είμαστε όταν εξετάζουμε τον κόσμο και όταν κρίνουμε καταστάσεις. Μερικοί άνθρωποι φαίνεται να έχουν όλα αυτά τα συστατικά στον τρόπο ζωής τους, ενώ άλλοι μπορεί να αισθάνονται ότι δεν έχουν τη βούληση για την επίτευξη των. Η πραγματική όμως και θεμελιώδης διαφορά μεταξύ αυτών των ατόμων είναι εντελώς αμελητέα και ο εγκέφαλος είναι εξαιρετικά ικανός στην εναλλαγή καταστάσεων. Ο καθένας έχει τις στιγμές στη ζωή του που αισθάνεται εμπνευσμένος από ένα πρόσωπο, ένα βιβλίο, μια ταινία ή μια κατάσταση που του αφήνει μια αίσθηση ενδυνάμωσης και ένα ισχυρό κίνητρο για να επιδιώξει αξιόλογους στόχους. Η δυναμική αυτή συχνά εξασθενίζει γρήγορα, επειδή είτε συνειδητά ή υποσυνείδητα είναι πιο εύκολο να εγκαταλείψεις τις φιλόδοξες ιδέες. Ωστόσο, είναι το σύστημα των πεποιθήσεών μας που καθορίζει το βαθμό με τον οποίο ο εγκέφαλος αναδιοργανώνει τον εαυτό του για να προσαρμοστεί σε ορισμένες ιδέες. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο τα εικονικά φάρμακα (placebo) είναι τόσο αποτελεσματικά. Είναι επίσης ο λόγος για τον οποίο η νευροεπιστήμη μας επιτρέπει τη διείσδυση στο μυαλό και το ξεκλείδωμα χαρακτηριστικών τα οποία διαφορετικά μπορεί να φαίνονταν απρόσιτα.

Με τη τρέχουσα επιστημονική ερμηνεία ο ορισμός της συνείδησης περιγράφεται ως μια ενότητα διαρκώς μεταβαλλόμενη χωρίς κέντρο, που επιφέρουν όλα τα ενεργά νευρωνικά κυκλώματα σε εκείνο το συγκεκριμένο σημείο του χρόνου. Τρέχουσες θεωρίες των νευροεπιστημών για την επαναπαγίωση της μνήμης δείχνουν ότι είμαστε σε θέση να επανεγγράψουμε ακόμη και πάνω στις αρχαιότερες μνήμες και επίσης έχουμε την ικανότητα της επανακαλωδιώσης ακόμη και στις βαθύτερες πεποιθήσεις. Με τις γνώσεις μας για φαινόμενα όπως η νευροπλαστικότητα, ενισχύεται σημαντικά η ικανότητά μας στο να κρατάμε αποστάσεις από τα εσωδημιούργητα δόγματα και να περιορίζουμε τις πεποιθήσεις, αρκεί να αντιληφθούμε ότι ο εαυτός δεν έχει πυρήνα, αλλά είναι απλά μια κυμαινόμενη έκφραση της διαρκώς μεταβαλλόμενης κατανομής ηλεκτρικής δραστηριότητας μέσα στο μυαλό.

Στην πορεία της εξέλιξης του ο εγκέφαλος ο ίδιος έχει διαμορφώσει ισχυρές συνδέσεις με τους μηχανισμούς άμυνας που οξύνουν την ικανότητά μας για επιβίωση, αλλά επίσης με την ενσυναίσθηση και τη στρατηγική συνεργασία. Ο πολιτισμός και η επιστήμη έχουν εξυψώσει σε μεγάλο βαθμό τη σημερινή κοινωνία προς την κατεύθυνση ‘ποιότητα ζωής’ κι έτσι όλοι είμαστε στη βέλτιστη θέση για να ενισχύσουμε με σχετική ευκολία τα σημεία που μας βοηθούν να εξελιχθούμε και να αναπτυχθούμε ως άτομα. Σαν να πρόκειται για ένα κωδικό πρόσβασης στον ασύλληπτα ισχυρό υπερυπολογιστή που είναι ο ανθρώπινος εγκέφαλος, μόνο κατά τις τελευταίες δεκαετίες έχουμε πρόσβαση στα δεδομένα που μας καταδεικνύουν το πώς μπορούμε να ξεκλειδώσουμε τη δική μας απέραντη και αναξιοποίητη δυναμική. Για το βιολογικό υπολογιστή που είναι ο ανθρώπινος εγκέφαλος, η νευρογνωσία είναι το επιστημονικό λογισμικό που δίνει τη δυνατότητα για εξέλιξη, αυτεπίγνωση, επανεγγραφή και τροποποίηση του ίδιου του εαυτού

Μπορείς να ξεκλειδώσεις ικανότητες που κανονικά θεωρούνται αδιανόητες. Ένα παράδειγμα, για το τρόπο που το σύστημα πεποιθήσεων στο μυαλό μας καθορίζει τα όρια μας, έλαβε χώρα στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1968, όταν ο Bob Beamon έσπασε το ρεκόρ στο άλμα εις μήκος με διαφορά πάνω από μισό μέτρο. Η οπτική συσκευή που είχε εγκατασταθεί για την ακριβή μέτρηση των αποστάσεων στο άλμα δεν είχε καν σχεδιαστεί για να μετρήσει ένα άλμα τέτοιου μήκους. Αυτό που θεωρούνταν αδύνατον πριν, τώρα έγινε γνωστό ότι είναι εφικτό. Ως εκ τούτου, σε όλα τα άλματα στους επόμενους ολυμπιακούς, οι νικητές πέτυχαν μήκος που ήταν πολύ πάνω από το παλαιότερο μέσο όρο.

Τι θεωρούμε εφικτό και τι νομίζουμε ως ανέφικτο βαθύτατα καθορίζει τη δομή του εγκεφάλου μας και τις ικανότητές μας. Όταν έχουμε επίγνωση είμαστε σε θέση να παρακολουθούμε τις σκέψεις και τα συναισθήματά μας. Η νευρο-επίγνωση λαμβάνει χώρα όταν παρατηρούμε την ίδια τη διαδικασία της συνειδητοποίησης και ενσυνειδήτως κατευθύνουμε τη νευρική δραστηριότητα που επιφέρει την επίγνωση. Είναι μια απλή άσκηση της σκέψης που μας επιτρέπει να αποσπάσουμε και να ενισχύσουμε τα νευρωνικά κυκλώματα που μας ενδυναμώνουν και αυτό επιτυγχάνεται με το να έχουμε κατά νου αυτές τις ιδέες και νοερά να παρατηρούμε τον εαυτό μας ως ένα κυμαινόμενο διανομέα της ηλεκτρικής δραστηριότητας.

Στη σύγχρονη κοινωνία, ο θόρυβος των ερεθισμάτων ανταγωνισμού είναι μια δύναμη που αποσπά την προσοχή και περιορίζει την ισχύ της σωστής δράσης μας. Η επιστήμη έχει τη δυνατότητα να αντιμετωπίσει αυτές τις επιδράσεις και η νευρογνωσία είναι μια πρακτική που μπορεί να ξεκλειδώσει το μεγαλείο της ικανότητας των ανθρώπινων όντων. Για κάποιους από εσάς, η νευρο-διέγερση λαμβάνει χώρα ενώ διαβάζετε αυτό το άρθρο. Αυτή η ενδυνάμωση των νευρικών οδών μπορεί εύκολα να ενισχύεται κάθε μέρα απλώς υπενθυμίζοντας το στον εαυτό σας, επειδή αυτή η διαδικασία επανακαλωδιώνει αποτελεσματικά τον εγκέφαλο προς ένα ισχυρότερο σκοπό με στόχο την επίτευξη αξιολογότερων πραγμάτων.

(Νευροπλαστικότητα και επαναπαγίωση της μνήμης, βάσει του Ελληνικού πολιτισμικού μοντέλου: “επανάληψη, μήτηρ πάσης μαθήσεως”, «H αρετή είναι έξη προαιρετικη». Με τον όρο «έξις» δηλώνεται η ιδιότητα που απέκτησε κάποιος επαναλαμβάνοντας μια πράξη πολλές φορές, ώστε να του γίνει συνήθεια. Είναι η τελική κατοχή ενός μόνιμου και σταθερού τρόπου συμπεριφοράς, μιας ορισμένης στάσης απέναντι στα πάθη (οργή, επιθυμία, φόβος, μίσος κλπ). Συνεπώς, οι έξεις που συνιστούν την ενάρετη συμπεριφορά θα προέλθουν από την επανάληψη αντίστοιχων ενεργειών.)

ς

[..]

λειτουργική οργάνωση του προμετωπιαίου φλοιού των πρωτευόντων

διάφορες πολύπλοκες διαδικασίες ελέγχου, συνιστούν τον τομέα της μετωπιαίας λειτουργίας

βασικά χαρακτηριστικά

-Ο πλάγιος μετωπιαίος φλοιός φαίνεται να οργανώνεται λειτουργικά κατά μήκος ενός οριζόντιου, πρόσθιου-οπίσθιου άξονα και κατά μήκος ενός κάθετου, άνω-κάτω άξονα.
-Η απώτατη οπίσθια μετωπιαία περιοχή, η κινητική περιοχή της πρόσθιας κεντρικής έλικας, συμμετέχει στον ακριβή κινητικό έλεγχο και τον λεπτομερή συσχετισμό σωματοαισθητηριακών και κινητικών αντιδράσεων, ενώ
-η οπίσθια πλάγια προμετωπιαία περιοχή συμμετέχει σε υψηλού επιπέδου διαδικασίες ελέγχου που ρυθμίζουν τις επιλογές μεταξύ πολλαπλών ανταγωνιστικών αντιδράσεων και ερεθισμάτων.
-Η μέση πλάγια προμετωπιαία περιοχή παίζει έναν ακόμη πιο αφηρημένο ρόλο στον νοητικό έλεγχο.
-Η μέση πλάγια προμετωπιαία περιοχή είναι και αυτή οργανωμένη κατά μήκος ενός κάθετου άνω-κάτω άξονα οργάνωσης : ο μεν
–μέσος άνω πλάγιος προμετωπιαίος φλοιός συμμετέχει στην εποπτεία πληροφοριών κατά την διάρκεια ενεργών μνημονικών διεργασιών, η δε
–μέση κάτω πλάγια προμετωπιαία περιοχή συμμετέχει σε κρίσεις πληροφοριών που διατηρούνται στις οπίσθιες συνειρμικές περιοχές του φλοιού. Οι κρίσεις αυτές είναι αναγκαίες για την ενεργό ανάσυρση και κωδικοποίηση των πληροφοριών.

• Δημοσιεύτηκε στο Philosophical Transactions of the Royal Society of London, Series B. Biological Sciencies, 2005, 360 (1456), 781-795. Η μετάφραση είναι του Κώστα Πάταγα και θεωρήθηκε από το συγγραφέα.

Μιχάλης Πετρίδης Καθηγητής – Διευθυντής του Τμήματος Γνωσιακών Νευροεπιστημών στο Νευρολογικό Ινστιτούτο του Παν/μίου ΜοΟίΙΙ, Μόντρεαλ Καναδάς

ΠΗΓΗ   https://teteleste.wordpress.com