. . . . . . . . . . .

Αλλά, τί είδους άνθρωποι είναι αυτοί, που κατασκευάζουν μικρόβια καί τα πετάνε στη μούρη των υπολοίπων, κάθε που η Αφροδίτη – κτλ κτλ;

Ας δοκιμάσουμε να τους περιγράψουμε. Ελπίζοντας η γυμνή θεά μας να μας βοηθήσει στο …ξεβράκωμά τους! 🙂

. . . . . . . . . . .

iv. Φιλοσοφική εξίσωση από την Αλεξάνδρεια

Παρατηρώντας τις (φιλοσοφικές, θρησκευτικές, καί άλλες) ιδεολογίες του σημερινού κόσμου, από τον 19ο αιώνα μέχρι τις μέρες μας, καθώς καί τη διαδρομή τους διά μέσου των αιώνων, κατέληξα στο συμπέρασμα ότι: η συντριπτική τους πλειονότητα, αν δεν υπήρχε ήδη, γεννήθηκε στην Αλεξάνδρεια της Ελληνιστικής Εποχής.

Εντάξει, δεν απαξιώνω την πνευματική συνεισφορά (σε ιδέες καί φιλοσοφία) των αιώνων μετά την Αναγέννηση, αλλά οι ρίζες των περισσοτέρων σημερινών ιδεολογιών, φιλοσοφιών, θρησκευτικών ρευμάτων βρίσκονται στην Αλεξάνδρεια.

Τώρα, βέβαια, εννοείται πως φιλοσοφίες καί ιδεολογίες (καί θρησκείες) προϋπήρχαν. Αλλά, η ανάμειξη φυλών καί λαών της Αλεξάνδρειας, καθώς καί η ανταλλαγή, μάλλον η αλληλαφήγηση παραδόσεων / πεποιθήσεων / αντιλήψεων μεταξύ τους, ήταν το κάτι άλλο· δεν ξαναϋπήρξε τέτοια κοσμογονία δημιουργίας ιδεών στα παγκόσμια χρονικά… καί δύσκολο να ξαναϋπάρξει στην εποχή μας, ακόμη καί στις «παγκόσμιες πρωτεύουσες». (Δηλαδή, σε πόλεις που μαζεύουν την αφρόκρεμα του πλούτου καί του πνεύματος. Γιά τον 19ο αιώνα ήταν το Παρίσι, γιά τον 20ο ήταν η Νέα Υόρκη, γιά τον 21ο πάει να γίνει η Σαγκάη – όπως εκτιμώ.)

Έτσι, οι ιδεολογικές ζυμώσεις μέσα στην πόλη επί μία χιλιετία (κάπου τόσο κράτησε η Ελληνιστική Αλεξάνδρεια: 331 πΧ έως 642 μΧ, που έπεσε στους Άραβες) έβγαλαν πολύ καρπό στα ιδεολογικά. Όχι πάντα της προκοπής, βέβαια, αλλά η ποσότητα ήταν ανάλογη της ποιότητας: μεγάλες αμφότερες!

. . . . . . . . . . .

Ανάμεσα στους (καί σημερινούς) «-ισμούς», στην Αλεξάνδρεια μπορούμε να διακρίνουμε σαφώς καί τη «λατρεία του Κακού»· υπό την ένννοια:

  • είτε ότι οι πιστοί «του Κακού» θεωρούν πως τα πάντα είναι ένα ψέμμα, άρα η πραγματικότητα είναι αντεστραμμένη, άρα το «Κακό» είναι όντως το Καλό (καί το θεωρούμενο Καλό είναι το Κακό μεταμφιεσμένο),
  • είτε επειδή, πίσω από τη λατρεία του Κακού, κρύβεται ο πραγματικός στόχος: η λατρεία της Δύναμης (που μόνον το Κακό μπορεί να δώσει… επειδή οι προσευχές στο Καλό μάλλον δεν παρέχουν στους δυναμολάτρεις άμεσο καί ικανοποιητικό αποτέλεσμα σύμφωνα με τις επιθυμίες τους),
  • είτε επειδή …έτσι· επειδή οι λάτρεις (μάλλον οι γιαλαντζή λάτρεις) του Κακού απλά δεν γουστάρουν να πηγαίνουν με τις κατεστημένες αντιλήψεις. (Όπως πχ κάτι «αναρχικοί» πλουσιόπαιδα.)

Όμως, μετά από χρόνια ερευνών (εννοείται: πάντα παρατηρώντας καί τις σημερινές αντιλήψεις), συνεπέρανα πως: η λατρεία του Κακού, ο αποκαλούμενος «σατανισμός», είναι μιά σαλάτα ιδεών· που, όμως, δεν είναι μόνος του στον τομέα του, αλλά υφίσταται ως μία περίπτωση μαζί με άλλες τρείς ομοειδείς.

Αυτές οι τέσσερεις «κακολατρείες», πότε πορεύονται χωριστά, πότε αναμειγνύονται, καί πότε τις ερμηνεύει ο καθένας κατά το δοκούν. Το (ιστορικώς καί θεματολογικώς) σωστό είναι να τις εκλαμβάνουμε ως ξεχωριστά ιδεολογικά ρεύματα· αλλά, βέβαια, το θέμα (στις λεπτομέρειές του) είναι αρμοδιότητα τόσο της συγκριτικής Θεολογίας, όσο καί της φιλοσοφίας, όσο καί εξειδικευμένων ιστορικών ερευνών· πάντως, χοντρικά η περιγραφή των τεσσάρων αυτών ιδεολογικών (καί εν πολλοίς θρησκευτικών) ρευμάτων πάει περίπου ως εξής (παρουσιάζω, χωρίς να δεσμεύομαι από την αυστηρή ακαδημαϊκή έρευνα στο θέμα) :

. . . . . .

  • «Φαεθωνισμός»

Μάλλον αδόκιμος όρος (δικός μου), αλλά δεν βρήκα καλύτερον.

Η αφήγηση μιάς κάποιας μακρυνής, άκρως ευτυχισμένης (γιά όλους) εποχής, κάπου αλλού, που όμως -γιά χ, ψ λόγους- διακόπηκε βιαίως καί δεν επανήλθε, οδηγεί σε θρήνους γιά την απώλεια καί εκδικητικότητα γιά τους φταίχτες της καταστροφής εκείνης της διαρκούς ευτυχίας. Εάν, μάλιστα, το μυαλό προσωποποιεί τους φταίχτες στα κυριαρχούντα κοινωνικά στρώματα κάθε εποχής, τότε η εμμονική -ωσάν …ναρκωτικό- αναζήτηση του απωλεσθέντος Παραδείσου οδηγεί σε αποκοπή απ’ αυτά καί περιθωριοποίηση. Φυσικά, το περιθώριο πάντα παρουσιάζεται ως κακό καί μαύρο από τους κρατούντες.

Δεν γνωρίζω αν όντως οι Αλεξανδρινοί ήξεραν πως ο Φαέθων ήταν κατοικημένος πλανήτης (καί δή, με γίγαντες), αλλά υπάρχουν κάμποσες ιστορίες σχετικές – μάλλον παραλλαγές του ενός βασικού σεναρίου: «ήμασταν άρχοντες κάποτε, αλλά τα χάσαμε όλα!»

  • το «πεπτωκός» δέκατο (καί πάλαι ποτέ καλύτερο απ’ όλα) τάγμα αγγέλων,
  • η απώλεια του Παραδείσου του Αδάμ καί της Εύας (αν καί εδώ, η αφήγηση -από μή Έλληνες γραφιάδες- δείχνει τους «πρωτοπλάστους» ως πλάσματα αποδεχόμενα πλήρως τη μοίρα τους),
  • ο ωραίος αλλά ανυπάκουος νέος, που από την ξεροκεφαλιά του τελικώς σκοτώνεται (Φαέθων, Ίκαρος),
  • σε παραλλαγή πιό ήπια: ο ωραίος νέος, που όμως από νεαρή ηλικία έχει πάρε-δώσε με τον Κάτω Κόσμο (Άδωνις), με αρκετά έμμεση αναφορά σε κάποιον απωλεσθέντα Παράδεισο ( = ανέβασμα στην επιφάνεια της Γής κάθε Άνοιξη).

Όμως, το «ηθικόν δίδαγμα» συνοψίζεται στο εξής σκεπτικό: Ρέ, μπάς κι αυτοί οι ωραίοι (νεκροί) νέοι ήξεραν καλύτερα πού βρίσκεται η ευτυχία; (Η δέ …ρητορική απάντηση υπονοεί ότι σαφώς όχι στον παρόντα κόσμο. Άρα…)

. . . . . .

  • Εωσφορισμός

Εδώ, πολλά έχουν γραφεί. Δεν θ’ αναμασήσω ακαδημαϊσμό, αλλά θα πω ότι: εάν δεν μπορούμε να έχουμε το πρωτότυπο, θα έχουμε το πλησιέστερο υποκατάστατο.

Εφ’ όσον, λοιπόν, ο πολύ λαμπρός Φαέθων έχει πάψει να λάμπει στον ουρανό της Γής εδώ κι εκατομμύρια χρόνια, τότε υποκαθίσταται με την πολύ λαμπρή (κι εντυπωσιακή) Αφροδίτη. Βάλε, τώρα, στον λογαριασμό κι όσα λέγαμε γι’ αρχαίες απόκρυφες γνώσεις, πεντάλφες, αμαρτία, καί τα ρέστα, καί το γλυκό έδεσε. Πιστεύω καταλάβατε πώς πάει το πράγμα· δεν χρειάζονται ακαδημαϊκοί τόμοι επί τόμων, γιά να το εξηγήσουν.

Μονάχα μία αντίρρηση από μένα, φιλολογικής φύσεως: δεν είναι «ο» Εωσφόρος (δηλαδή, αυτός που φέρνει την αυγή), αλλά «η» Εωσφόρος. Παναπεί, η Αφροδίτη (πλανήτης).

Υπ’ όψιν, κάτι αγάλματα (μάλλον μασωνικής εμπνεύσεως) με ξεβράκωτες γυναίκες που κρατούν πυρσούς, τα οποία είναι συνήθως «η Αλήθεια», καί σπανιώτερα -ξέρω ‘γώ- «η Λογική», απεικονίζουν ουσιαστικά τη θεά Αφροδίτη. Τώρα, γιατί δεν την κατονομάζουν στα ίσα… πιστεύω γιά να μην εγείρουν την μήνι της Καθολικής Εκκλησίας. (Λες καί η ίδια η Καθολική Εκκλησία δεν τα ξέρει αυτά τα κόλπα! lol!!!) Όπως πιστεύω ότι ακριβώς αυτός είναι κι ο λόγος, που η -σε άγαλμα- επίσης πυρσοφόρος «Ελευθερία» της Τζιού Γιάρκ είναι ντυμένη, κι όχι …απελευθερωμένη (από ρούχα 🙂 ) !

Φυσικά, οι πυρσοί συμβολίζουν την έλευση του φωτός του Ηλίου (όταν η Αφροδίτη ανατέλλει πρίν απ’ αυτόν), καί συνεκδοχικώς το πνευματικό φώς, που διώχνει τα πνευματικά σκοτάδια.

. . . . . .

  • «Προμηθεϊσμός»

Επίσης δικός μου όρος (κι άλλο τόσο όχι η καλύτερη επιλογή). Φαίνεται πως μάλλον πρόκειται γιά μεταγενέστερη ιδεολογική εξέλιξη του εωσφορισμού.

Εδώ, το αίτιο που διώχνει τα πνευματικά σκοτάδια, προσωποποιείται – διότι δεν γίνεται οι πλανήτες (ως «λίθοι διάπυροι«) να είναι θεοί, ή έστω να έχουν έλλογη σκέψη. (Επί Ελληνιστικής Εποχής, είχε υποχωρήσει πολύ η παραδοσιακή θρησκευτική ευσέβεια του «Χρυσού Αιώνος», κι είχε επικρατήσει ο κοσμοπολιτισμός.)

Ο καταλληλότερος, λοιπόν, υποψήφιος γιά τον ρόλο του πυρ(σο)φόρου ήταν ο Προμηθέας… διότι ο Προμηθέας «χάρισε την φωτιά στους ανθρώπους». (Στα βιολογικά ρομποτάκια, στους σπαρτούς που έφτιαξε τη χάρισε, όχι στους ανθρώπους – αλλά ποιός να το πάρει χαμπάρι αυτό!) Ο οποίος Προμηθέας συν τοις άλλοις αψήφησε το θέλημα κοτζάμ Δία, άρα είχε όλα τα προσόντα να …προσληφθεί γιά τη θέση!… καί θαυμάζεται μέχρι σήμερα σε κάτι στοές κι από κάτι ποιητές της οκάς, καί ρέστους παρεμφερείς. (‘Ντάξ’, περί ορέξεως… 🙂 )

Το θέμα, όμως, είναι ότι υπάρχουν κι άλλοι αμφισβητίες των θεών, με πρώτον καί καλύτερον τον Διομήδη της Ιλιάδας. (Ειρήσθω ότι κι ο Αχιλλέας τά ‘βαλε με τους θεούς – γιά την κοροϊδία που θεώρησε πως του κάνανε, όταν είδε το φάντασμα του Πατρόκλου καί τον θεώρησε ζωντανόν.) Έλα, όμως, που ο Διομήδης είναι Έλλην (άσε που απάνω στη μάχη κοπάνησε καί την θεά Αφροδίτη, καί τον γυιό της… έναν απ’ όλους, εννοείται) , ενώι ο Προμηθέας Ατλάντειος δικτάτωρ. Γι’ αυτό ο πρώτος είναι μισοξεχασμένος σήμερα, καί δεν τυγχάνει τιμών στα ποδιτσομάγαζα – σε αντίθεση με τον δεύτερο.

Πρίν κλείσουμε την ενότητα, ειρήσθω ότι η εξύμνηση του Προμηθέα εξυπονοεί τη λατρεία της Δύναμης: δηλονότι, «ο -κάθε- άνθρωπος είναι θεός, καί τα μπορεί όλα!»

‘Ντάξ’, ό,τι πήτ’ εσείς! 🙂

. . . . . .

  • Σατανισμός

Λίθοι καί πλίνθοι καί κέραμοι, ατάκτως ερριμμένοι!

Όλοι οι κακοί θεοί των Μυθολογιών, ο καθένας μόνος του, ή μαζεμένοι σε πακέτο: Κρόνος, Σέτ (Σέτ-ανάς σήμερα), Τυφών… Η πλάκα είναι πως καί οι τρείς προαναφερθέντες, προέρχονται από την Ατλαντίδα! Ειδικά οι δύο τελευταίοι, καθίσταται σαφές στις Μυθολογίες πως προέρχονται από τη Δύση, ως προσωποποιημένη ανάμνηση της καταστροφικής επιθέσεως των Ατλάντων.

Στο πακέτο εμπεριέχεται ως «δώρο» κι ο χριστιανικός «σατανάς», ο οποίος σχηματοποιείται στη γνωστή καρικατούρα μετά το 1095 μΧ.

[Όταν, δηλαδή, μετά τη σφαλιάρα του Μαντζικέρτ, οι Δυτικοί μυρίστηκαν ψητό στην καθ’ ημάς Ανατολή, κι έσπευσαν ν’ αρχίσουν πρώτα τον ψυχολογικό πόλεμο εναντίον μας -πρίν τον ένοπλο-, υποτιμώντας ένα από τα θεμέλια του πολιτισμού μας: το κλασικό μας αλφάβητο.

Καί σήμερα επιμένουν να υιοθετήσουμε το «λατινικό» αλφάβητο, δηλαδή το προφανώς τεχνητό αλφάβητο της Κύμης… Παρθενόπης… Ρώμης, που -άλλο τόσο προφανώς- εξυπηρετούσε τη «στέγαση» φθόγγων των Γεφυραίων, μή υπαρχόντων αυτών των φθόγγων στην Ελληνική γλώσσα.

Μονο που σήμερα το απαιτούν στα ίσα, όχι εμμέσως με ζωγραφιές καρβουνιασμένων τύπων με μυτερές ουρές.]

Τη σύχγυση επιτείνουν ακόμη χειρότερα κάποιοι όχι κακοί -ως χαρακτήρες- θεοί, όπως ο Βάαλ, που όμως τρώνε φτύσιμο από «παλαιοδιαθηκικούς» ιουδαίους γραφιάδες – άρα, τζίζ κακά η λατρεία τους αυτωνών!

[Βάαλ, ή Βήλος, είναι πολύ απλά ο Ήλιος των Βαβυλωνίων καί λοιπών λαών της περιοχής. Το Β μπροστά-μπροστά είναι τό δίγαμμα, εναλλακτικώς η δική μας δασεία / Χ: «Χέλιος».]

Γενικώς, ο σατανισμός είναι ένα σουπερμάρκετ του Κακού, χωρίς ξεκαθαρισμένη ταυτότητα του όντος που λατρεύει, άσχετο τί πνευματική τρικυμία είχαν στο μυαλό τους διάφοροι διάσημοι -κατά δήλωσίν τους- σατανιστές, όπως ο Κρόουλυ, ή ο Λαβέϋ.

. . . . . . . . . . .

v. Άρα, το συμπέρασμα;

Απ’ όλη αυτή την προηγηθείσα συζήτηση, τί κρατάμε;

Την «εξίσωση» ότι Αφροδίτη = Εωσφόρος.

Γιατί;

Μά, δεν είναι προφανές;

Επειδή περιέχει αμαρτία, αρχαίες απόκρυφες γνώσεις (που δεν τις έχει όποιος κι όποιος, αλλά ένα ιερατείο, που τις δίνει -ως πνευματικό φώς- στους «αμύητους»)…

…καί Μαθηματικά. (Καί εμμέσως Αστρονομία.)

Πολύ του γούστου των σημερινών επιστημόνων τα Μαθηματικά, θα έλεγα· κι εδώ ακριβώς βρίσκεται το ζουμί.

. . . . . . . . . . .

ε3. Εωσφορικό βιολογικό ρολόϊ

Αμέσως, λοιπόν (καί σύμφωνα με τα παραπάνω), αντιλαμβανόμαστε ότι αυτοί οι βιολόγοι «επιστήμονες», που κατασκευάζουν παθογόνους παράγοντες καί τους πετάνε κατακέφαλα στην κοινωνία, είναι εωσφοριστές. Μπορεί να τυγχάνουν -ως βιολόγοι- καί θαυμαστές του αρχαίου συναδέλφου τους, του Προμηθέα, μπορεί να είναι καί σατανιστές (λιγάκι απίθανο), αλλά αυτά είναι δευτερεύοντα. Το βασικό τους πιστεύω είναι ο εωσφορισμός.

Οπότε, μπορούμε πολύ εύκολα: (α) να καταλάβουμε τον τρόπο που δρούν, (β) να προβλέψουμε τις μελλοντικές κινήσεις τους… παραλλήλως ανιχνεύοντας σε επίπεδο ενοχοποιητικών αποδείξεων καί τις (υποτίθεται κρυμμένες από τη δημοσιότητα) παρελθοντικές.

. . . . . . . . . . .

i. Ταυτότητες, παρακαλώ!

Ποιοί είναι αυτοί, τώρα, οι σπουδαίοι μπιστήμονες;

Αυτό είναι εύκολο ν’ απαντηθεί, διότι δεν κρύβονται (πλέον) : είναι ένα σύνολο

  • κομπογιαννιτών (δήθεν γιατρών),
  • συν ιδιοκτητών βιομηχανιών παρασκευής δηλητηρίων (που τα πουλάνε ως «φάρμακα» – αλλά καί ως «εμβόλια»).

Από κοντά καί λοιποί παρατρεχάμενοι, όπως:

  • πωλητικοί (που φροντίζουν να υποχρεώνουν τον λαό να πάει να δηλητηριαστεί),
  • αρδ (που φροντίζουν να πείσουν τον λαό πως «όλα καλά»),
  • καί λοιποί μαϊντανοί, άνευ αρμοδιότητας (μερικοί καί άνευ οποιουδήποτε πτυχίου – ίσως καί μέλη τρομοκρατικών οργανώσεων).

Παναπεί, όοοοοολο το (πασίγνωστο, πλέον) διεθνές κι εγχώριο σκυλολόϊ, όπως: Φάουτσι, Θοδώρα Τανταμόναινα, Μπίλλης Γκέητζ, Σβάμπαινα (μετά θυγατρός εσχάτως – δεν ήξερα πως τεκνοποιούν κι οι αδερφές), Χαρ(αρ)ωκαμμένη, κουκλοχαιρετάκιας, ιεροψάλτης, φρενοβλαβής, Παγώνα, Λινομούμια, Γεροτζούφιος, καί λοιπά άνευ ουράς δίποδα του είδους.

Μαζί μ’ ένα πολυπληθές, πολυμελές, ΑΞΕΔΙΑΛΥΤΟ παγκόσμιο πλέγμα βιολογικών εργαστηρίων, όπου κανείς κοινός θνητός δεν ξέρει (ακόμη) ποιοί κρύβονται από πίσω ως μέτοχοι / χρηματοδότες / εντολοδότες… καί το οποίο κάνει πάσα τις ανακαλύψεις του από το ένα μέλος του στο άλλο, χωρίς να γνωρίζει όρια συνόρων καί καθεστώτων. (Αυτά ισχύουν μονάχα γιά την πλέμπα, γιά τον κοσμάκη.) Νά ‘ταν μόνον το εργαστήριο της Γουχάν, νά ‘ταν μόνον τα αντίστοιχα εργαστήρια της Ουκρανίας (σε διάταξη Μεγάλης Άρκτου) καί άλλων χωρών (που δεν πάει το μυαλό σου εξ αρχής)… είναι καί το ότι ο (καί φίλος του Μοντανιέ) Φουρτιγιάν καρφώνει στα ίσα (ποιός θα τό ‘λεγε;!) το Ινστιτούτο Παστέρ…

…Οι ιδέες του οποίου είναι η πηγή / το θεμέλιο γιά μεγάλο μέρος της σύγχρονης ιατρικής σκέψης. («Γιά τις ασθένειες φταίνε τα μικρόβια», κτλ κτλ.)

Τώρα, το πώς συνεννοούνται μεταξύ τους (καί …κατανέμουν αρμοδιότητες) όλοι αυτοί οι διεθνείς παλιάνθρωποι, καί δεν παίρνουμε εμείς χαμπάρι (αν δεν υπήρχε καί το Διαδίκτυο…), είναι ερώτημα άνευ σημασίας καί ουσίας. Γιατί, δηλαδή; Αν είναι να κάνουν τα δικά τους, θα μας ρωτήσουν; Ή θα μας ενημερώσουν; (…Πρό εορτής.)

Εκείνο που (δεν γνωρίζω, αλλά) είμαι περίεργος να μάθω, είναι αν στα εργαστήριά τους έχουν κανένα άγαλμα καμιάς γυμνής γυναίκας, να κρατάει πυρσό. Αν έχει κανείς θετική απάντηση, δηλαδή απόδειξη ότι πέφτω μέσα σε όσα ανέφερα, θα το εκτιμούσα τα μάλα – πιστεύω καί οι αναγνώστες!

. . . . . . . . . . .

ii. Πώς δρούν;

Εάν λάβουμε υπ’ όψιν μας όλα τα προεκτεθέντα, αυτό είναι εύκολο ν’ απαντηθεί:

  • Περιμένουν πότε θα συμβεί εγγύτατη προσέγγιση Γής-Αφροδίτης («κατώτερη συζυγία Αφροδίτης-Ηλίου» …Βάαλ! χίχί!!!).
  • Κάνουν τα τελετουργικά τους κάθε μέρα μετά τη συζυγία, που την χρονική απόστασή της από τη συζυγία υπαγορεύει αριθμητικώς η ακολουθία Φιμπονάτσι (1, 1, 2, 3, 5, 8, 13, 21, 34, 55…). Όπως περίπου εμείς κάνουμε μνημόσυνα στις 3, 9, 40, 365 (ή 366) μέρες.

Δεν γνωρίζω τί ακριβώς κάνουν, αλλά η λογική οδηγεί στο ότι πράγματι κάνουν κάποια συγκεκριμένα τελετουργικά. Επίσης δεν γνωρίζω γιατί μερικές φορές περιμένουν έως 67 μέρες, που λένε τα κιτάπια (στους σχετικούς συνδέσμους, που σας παρέθεσα). Επειδή, όμως, το 67 = 55+12, τότε ίσως κρύβεται κάποιο άλλο τελετουργικό υπ’ αυτόν τον αριθμό ημερών.

. . . . . . . . . . .

[Σημειώστε επίσης πως, αφού είπαμε ότι δρούν μετά τον 9ο, αλλά κατά προτίμηση επάνω στον 10ο όρο της ακολουθίας Φιμπονάτσι, το 10 μας δείχνει ξεκάθαρα καμπαλλισμό. Ας μην ξεχνάμε ότι ο καμπαλλισμός δεν είναι τίποτε άλλο, παρά (υπό μή Ελλήνων) κακοχωνεμένος νεο-Πυθαγορισμός… αφού μιλάει γιά «σεφιρώθ» (σφαίρες), «κλιφώθ» (κελύφη), καί «Γκεμμάτρια» (Γεωμετρία). (Πάλι στην Αλεξάνδρεια σχηματίστηκε καί αυτή η θεωρία!… Είδατε; Άσχετο αν οι ιουδαίοι βγάλανε προς τα έξω το μέχρι τότε δήθεν απόκρυφο σύστημά τους μονάχα κατά τον 13ο αιώνα μΧ – καταπώς γράφει η Γουΐκι. Οι ρίζες του φωνάζουν «Αλεξάνδρεια».)

Ο δέ Πυθαγόρας, ειρήσθω ότι κάθε άλλο παρά από «καθαρές» πηγές σχημάτισε τη θεωρία του. (Ως «καθαρές», εννοώ γνήσιες κι ανόθευτες Ελληνικές, χωρίς παρεμβάσεις Χαλδαίων καί λοιπών μυταίων.) Μάλλον ανακύκλωσε Ατλάντειες σαχλαμάρες, που τις είχαν κρατημένες στα αρχεία τους κάποια ιερατεία εδώ τριγύρω, σε Μεσόγειο καί Μεσοποταμία.

Εν πάσει περιπτώσει, γιά τους ιουδαίους -καί τους θαυμαστές τους- των μεταχριστιανικών αιώνων παίζει ως θεουργικό σύστημα το 10 (καί, τους σχετικώς προσφάτους αιώνες, το 10+1), αλλά εμείς οι Έλληνες το θεωρούμε -καί είναι- ατελές. Γιά μας, πάντοτε έπαιζε το 12+1.]

. . . . . . . . . . .

Τέλος, οι εωσφοριστές των βιολογικών εργαστηρίων…

  • …Κάποια στιγμή, με κάποιον τρόπο, εξαπολύουν στο ευρύ κοινό τους παθογόνους παράγοντες. (Φαγητό σε ανυποψίαστους σε κάποιο εστιατόριο; μόλυνση -έναντι αμοιβής- ατόμων του κοινωνικού περιθωρίου; κάπως, τέλος πάντων.) Καί η συνάφεια των ανθρώπων κάνει τα υπόλοιπα.

Όπως καί νά ‘χει, όμως, δεν νομίζω ότι οι λογικές αυτές υποθέσεις μου βρίσκονται μακρυά από την πραγματικότητα.

. . . . . . . . . . .

iii. Πότε δρούν;

Κι αυτό είναι εύκολο ν’ απαντηθεί, διότι γνωρίζουμε με ακρίβεια τις ημερομηνίες, κατά τις οποίες λαμβάνει χώραν «κατώτερη συζυγία» Αφροδίτης-Ηλίου. (Σημειώστε, πάλι, ότι κατά τις συγκεκριμένες συζυγίες η Αφροδίτη είναι τέρμα σκοτεινή, διότι μας δείχνει τη μή φωτιζόμενη πλευρά της. Ούλτρα συμβολικό!…)

Να με συμπαθάτε, αλλά νομίζω πως απλά γουστάρετε τις έτοιμες σερβιρισμένες πληροφορίες του παρόντος ιστολογίου, καί δεν μπήκατε στον κόπο να ψάξετε όλους τους συνδέσμους που σας έδωσα. 🙂 Αλλοιώς, θα βλέπατε ότι η πλέον πρόσφατη τέτοια συζυγία έλαβε χώραν λίγες μέρες πρίν τη συγγραφή του παρόντος, στις 13 Αυγούστου 2023.

Συνεχίζω, παρακάμπτοντας:

  • το γεγονός ότι η 13η Αυγούστου είναι η δεύτερη σε ισχύ (μετά την 20η Ιουλίου) «πύλη» του έτους (μάχη Μαραθώνα, μάχη Θερμοπυλών, πείραμα Φιλαδέλφειας…), άρα η «κατώτερη συζυγία» της Αφροδίτης, σε (συμπτωματικό) συνδυασμό με την 13η 8ου, αυξάνει την ισχύ της, καθώς καί (πιθανώτατα) την ισχύ των εωσφορικών τελετουργικών των «μπιστημόνωνε»,
  • καθώς καί το ότι το 13 θεωρείται η «ανώτερη οκτάβα» του 1 (1η Αυγούστου η ανακοίνωση του ονόματος «Έρις»),

καί σας δίνω έναν πληρέστερο σύνδεσμο… ο οποίος με τη σειρά του παραπέμπει (με συνδέσμους) σε δύο άκρως ενδιαφέροντα κείμενα:

Γιατί, όμως, άκρως ενδιαφέροντα κείμενα; Διότι:

  • από το πρώτο, -βρίσκουμε έτοιμο, καί- μπορούμε να συσχετίσουμε το φόντο του ουρανού (δηλαδή, τους εκάστοτε απλανείς αστέρες πίσω από τις συζυγίες κτλ) με την σφοδρότητα της εκάστοτε πανδημίας γρίππης (…σας έχω πεί ότι «αυτοί» χρησιμοποιούν καί δύο σχετικά άγνωστες Αστρολογίες, την των αστεροειδών καί την των απλανών αστέρων),
  • κι από το δεύτερο, μαθαίνουμε ποιός ήταν ο κατεργάρης (που τον έψαχνα να τον δείρω), που σκέφτηκε καί πρότεινε -εμμέσως- τη θεωρία της «μικροβιακής Αφροδίτης».

Ήταν ο αρχιψεύταρος απατεών μυτόγκας Ιμμάνουελ Βελικόφσκυ.

[Στο έργο του «Κόσμοι σε σύγκρουση«, του 1950. Επειδή, όμως, εδώ παραπάνω στο άρθρο είδαμε (από συνδέσμους) ότι η θεωρία της «μικροβιακής Αφροδίτης» έσκασε μύτη προπολεμικώς στην αγγλίτσα, κάπου το 1936, ου μην καί στις ηπαπάρα με την «Ισπανική γρίππη» του 1918, έχω να πω ότι το μέν 1918 ο Βελικόφσκυ ήταν 23 ετών, καί 41 ετών το 1936. Αρκετά μεγάλος καί αρκετά ενήλικας, δηλαδή, σ’ αμφότερες τις χρονολογίες, ώστε να πασσάρει τις ιδέες αυτές προφορικώς σε ευήκοα ώτα («αδελφών» μπιστημόνωνε), κάμποσα χρονάκια πρίν τις καταθέσει στο ψευδεπιστημονικό του βιβλίο.

Τώρα, βέβαια, αν πράγματι ήταν αυτός ο εμπνευστής τους, ή τις αντέγραψε -πιθανώς διαστρέφοντας τις αρχικές αναφορές- από πουθενά αλλού, ή του τις πασσάρανε άλλοι πονηροί, αυτό δεν το γνωρίζω, καί μικρή σημασία έχει.]

. . . . . . . . . . .

Τα ίδια σκατά ο συγκεκριμένος παπατζής Ιμμάνουελ με τον έτερο ομόφυλο, ομόθρησκο, καί συμπαπατζή του, τον δήθεν «ειδικό της κλιματικής αλλαγής», τον «Κέρρυ», που όλο τον πιάνουν στα ψέμματα, κι όλο συνεχίζει απτόητος την μετάθεση του «τέλους της Γής» λόγωι «κλιματικής αλλαγής» δεκαετία μετά τη δεκαετία. (Τον κατουράνε στα μούτρα, δηλαδή, κι αυτός αναφωνεί: «- Τί Ζιβανσύ εκ Παρισίων είν’ αυτό;!» )

[Ούτε ο (ψυχίατρος στο επάγγελμα) Βελικόφσκυ χαμπάριαζε από το φτύσιμο, που του έριξαν σοβαροί επιστήμονες. Άλλο τόσο ξεροκέφαλος καί γάϊδαρος. Κι άλλο τόσο άσχετος με τις επιστήμες που επεκαλείτο, ολόϊδια με τον «Κέρρυ». Ψεύτες καί προπαγανδιστές του κερατά, σαν τον τρίτο του είδους, τον Σίτσιν. Έναν λογιστή στο επάγγελμα, που από σφηνοειδή γραφή μπορεί μεν να ήξερε (επειδή έριξε διάβασμα), αλλά από Αστρονομία / Αστροφυσική ήταν πάτος.

Θα μου πείς, όμως… καί γιατί να μην λένε ψέμματα, καί μάλιστα να κονομάνε παραδάκι από δαύτα; Αφού το ποσοστό ηλιθίων παγκοσμίως (των κατά Παλαιόν «ζών») χτυπάει άνετα ένα 50-60%… (Τά ‘δαμε κι εδώ, με τον κοροϊδοϊό.) Αν δεν υπήρχαν τα ζά, οι πονηροί θα πέθαιναν της πείνας. Η ισορροπία του Σύμπαντος, που λένε! 🙂 ]

. . . . . . . . . . .

iv. Πρακτικοί υπολογισμοί

Είμαστε τώρα έτοιμοι, να δούμε πού οδηγούν οι περίοδοι των 34-67 ημερών μετά τις «κατώτερες συζυγίες» της Αφρροδίτης, από το 1995 μέχρι σήμερα – καί ίσως γιά τα επόμενα λίγα χρόνια.

  • Όσον αφορά τις μελλοντικές ημερομηνίες, δεν το κόβω μέν ότι η ιστορία με τον κοροϊδοϊό θα κρατήσει τόσο πολύ· αλλά, αν καί οι επιθέσεις εναντίον της ανθρωπότητας σίγουρα θα πάρουν (κι) άλλη μορφή (περιορισμών, οικονομικής δυσπραγίας, κτλ – όχι απαραίτητα πανδημιών), πιθανολογώ πως πάλι θα ξεκινάνε μετά από «κατώτερες συζυγίες» Αφροδίτης-Ηλίου, καί με τα ίδια κεκρυμμένα τελετουργικά.
  • Όσον αφορά τις παρελθοντικές ημερομηνίες (μέχρι το 1995 που ανέγραψα), ναί μέν, ο κοροϊδοϊός είναι υπόθεση του 2019 καί εντεύθεν· αλλά, κάτι πατέντες των εμβολίων ( ; ) του κοροϊδοϊού, που σκάσανε μύτη στο Διαδίκτυο τώρα τελευταία, εμφανίζουν ημερομηνίες εγκρίσεως μέχρι τόσο πίσω, όσο το 2005!!!!! (Αν θυμάμαι καλά.) Όθεν, γιά λόγους πληρότητας του άρθρου, βάζουμε κι ένα «περιθώριο ασφαλείας» 10 ετών.

Τώρα, αν πάμε ακόμη παραπίσω, πχ στο 1975 (εργαστηριακή δημιουργία AIDS), ή στις επιδημίες / πανδημίες γρίππης του 1956 καί του 1918 (καί άλλων ετών), όντως υπάρχει κι εκεί αρκετό υλικό προς μελέτη κι εξαγωγή συμπερασμάτων – καί μερικοί ήδη τό ‘ψαξαν (όπως, ίσως, διαβάσατε στους παρετεθέντες συνδέσμους). Μην περιμένετε όμως από τον γράφοντα (με τον λίαν περιορισμένο ελεύθερο χρόνο του) να υποκαταστήσει ολόκληρη ερευνητική ομάδα, έχουσα μέλη διαφόρων ειδικοτήτων, κι εφοδιασμένη με την τελευταία λέξη της τεχνολογίας σε υπολογιστικό καί εργαστηριακό εξοπλισμό… σε συνδυασμό με δυσθεώρητου μεγέθους βιβλιογραφικούς πόρους.

Θα σας δίνω όσα στοιχεία μπορώ κάθε φορά να παραθέσω ως μεμονωμένος ερευνητής, αλλά φυσικά τίποτε περισσότερο.