. . . . . . . . . . .

Δεν ξέρω αν συνέλαβε την ιδέα από μόνος του, ή αν ήταν μετά από συζήτηση με άλλους ομοϊδεάτες του, πάντως στο όνομα κατέληξε (κατέληξαν; ) δύο μέρες πρίν. Το Σάββατο, 29 Ιουλίου 2023.

Γιατί;

Διότι τότε ακριβώς συνέβησαν δύο αστρονομικά γεγονότα με ισχυρό συμβολισμό. Ας τα δούμε στην απεικόνιση του ουρανού πάνω από το Γκέλφ· χωριστά, όμως, διότι δεν θα τα χωρέσει μία εικόνα.

Πρώτα, η διέλευση της Σελήνης ακριβώς μπροστά από το Γαλαξιακό κέντρο. (Αυτό βρίσκεται στην περιοχή κάτω ακριβώς από το «κομμένο» πόδι του «Οφιούχου» καί μπροστά στην αιχμή του βέλους του Τοξότη.) Προσέξτε την ώρα!…

Η Σελήνη τότε βρισκόταν κάτω από τον ορίζοντα· ανέτειλε στις 18:50′ (πάντα σε τοπική θερινή ώρα).

Μετά, η συζυγία του Ερμή με τον Βασιλίσκο. Γιά να είμαστε ακριβείς, αυτή συνέβη την προηγούμενη μέρα, την Παρασκευή, 28 Ιουλίου 2023, περίπου στις 6:18′ το απόγευμα τοπική θερινή ώρα, καί πάνω από τον ορίζοντα. (Γιά προσέξτε πάλι την ώρα!)

Αλλά, μέσα σε μιά μέρα, εξακολουθούσε κάλλιστα να ισχύει. Ο Ερμής δεν είχε προχωρήσει, παρά ελάχιστα.

Συμπεραίνουμε, λοιπόν, ότι ουσιαστικώς το αγαπημένο άστρο «αυτών», ο Βασιλίσκος, είναι που έδωσε την ιδέα, που πέρασε μέσα από το «ραφινάρισμα» του Ερμή. Η δέ Σελήνη πήρε δύναμη από το Γαλαξιακό κέντρο, γιά να περάσει την ιδέα στα πλήθη. Στο συλλογικό υποσυνείδητο.

Μπορεί να πέφτω κι έξω, αλλά ο συγκεκριμένος συμβολισμός υπαγορεύει ακριβώς το συμπέρασμα που διατύπωσα.

. . . . . . . . . . .

Επειδή τα ψάχνω όλα, καλού-κακού έριξα καί μιά ματιά στο μαγαζί των «αδελφών» της περιοχής. Αλλά, σαρπράϊζ!!!

«- Τί σαρπράϊζ, ώ βλακίστατε Εργοδότα;»

Περίμενα μονάχα ένα ποδιτσομάγαζο! Αλλά, έλα που συνολικώς είναι πέντε, ζωή νά ‘χουνε! lol!!! Απλώς, μαζεύονται σε έναν χώρο, εκ περιτροπής.

«- Έ, καί πού βρίσκεις το παράξενο;»

Τί ρωτάς κι εσύ!… Ουσιαστικά, πρόκειται γιά χωριό! Πόσες στοές νά ‘χει;

[…Άσχετο… Στην Ουκρανία, συνεχίζουν να λειτουργούν οι στοές; Κι αν ναί, γιατί δεν τις έβαλαν στο σημάδι οι Ρώσσοι;

…Καλά, μή με κοιτάτε έτσι! Μου κατεβαίνουν κάτι περίεργα στη γκλάβα, ώρες-ώρες.

Συνεχίζουμε.]

Ουδέν σχόλιον, όμως, γιά τον χώρο – τουλάχιστον όπως φαίνεται απέξω. (Από μέσα, αγνοώ.) Οι χαρτοπαικτικές λέσχες, φερ’ ειπείν, κατά κανόνα είναι καλύτερες σε εμφάνιση! Αλλά ίσως μειονεκτούν στο ότι δεν έχουν πιτσαρία -ή ζαχαροπλαστείο- στο ισόγειο, όπως στο ποδιτσομάγαζο του Γκέλφ! 🙂 Οπότε, άμα βαρυούνται οι μασώνοι τα πολλά-πολλά «ουζαί ουζαί ουζαί», ρίχνουν καί καμιά παραγγελιά σε μία απ’ όλα μέγεθος γίγας, καί μπύρες! 🙂 (Ή καί κατεβαίνουν αυτοπροσώπως να χλαπακιάσουν. Το πνεύμα επάνω, στον όροφο, το σώμα κάτω, στο ισόγειο. Άκρως συμβολικό, έ; Ακαλόε! 🙂 )

Τώρα, ως ερευνητής περίμενα να διαβάσω το ωρολόγιο πρόγραμμα λειτουργίας τους, καί να περιλαμβάνει Σάββατο, ή έστω καί Παρασκευή.

[Καταλαβαίνετε το γιατί περίμενα αυτές τις μέρες· τα αστρονομικά φαινόμενα, που ήδη περιγράψαμε, υπέθεσα πως τα «υποδέχτηκαν» εν χορώι οι «αδελφοί». Άλλως τε, στις μέρες μας είναι πανεύκολο να βρείς ένα καλό αστρονομικό πρόγραμμα, ακόμη καί δωρεάν, να το σκαλίσεις λίγο, καί να δείς πότε λαμβάνουν χώραν τα αστρονομικά φαινόμενα που θέλεις. Ώστε, αν είσαι μέλος τελετουργικής σέχτας, να προετοιμαστείς να κάνεις τα δικά σου τη μέρα καί την ώρα του συγκεκριμένου αστρονομικού φαινομένου.

Το σκεπτικό μου απεδείχθη τελικώς εσφαλμένο, αλλά οκ.]

Δεν βρήκα ώρες, αλλά διάβασα πως οι συνεδριάσεις τους γίνονται από Δευτέρα έως Πέμπτη.

[Εδώ, στον Βόλο, απ’ όσα διαπίστωσα εδώ καί χρόνια, γίνονται Τρίτη απόγευμα, επειδή η στοά βρίσκεται στην οδό Ερμού, στα όρια της κεντρικής αγοράς, καί τα καταστήματα είναι ανοικτά το απόγευμα της Τρίτης. Όθεν, έχει πάρει το μάτι μου κόσμο να μπαίνει μέσα στη στοά τέτοια ώρα τις Τρίτες.]

Δεν γνωρίζω λεπτομέρειες της λειτουργίας των στοών (καθ’ ό «βέβηλος» – δηλαδή απ’ τους απόξω! lol!!!), αλλά ευλόγως υποθέτω -γενικεύοντας απ’ όσα διάβασα γιά τις στοές του Γκέλφ- ότι δεν συνεδριάζουν από Παρασκευή έως καί Κυριακή (παρεκτός από έκτακτες περιπτώσεις, πχ εθνικές γιορτές κτλ), γιά να μην προσβάλουν τις αργίες των τριών μεγάλων μονοθεϊστικών θρησκειών.

Τέλος πάντων, τις ανωτέρω πληροφορίες τις πήρα από ‘δώ, καί -αφού δεν είχαν συνεδρίαση- φαίνεται πως ο ερίφης αποφάσισε γιά το όνομα μόνος του. Επίσης, η συγκεκριμένη ιστοσελίδα μας πληροφορεί ότι οι στοές του Γκέλφ ακολουθούν …σχολικό πρόγραμμα: κατεβάζουν ρολά από Ιούνιο μέχρι καί Αύγουστο, καθώς καί τον Δεκέμβριο.

Όχι συνεδριάσεις το καλοκαίρι, όχι συνεδριάσεις τις συγκεκριμένες μέρες της εβδομάδας (Π/Σ/Κ)… Εντάξει, μόνος του το σκέφτηκε. Τώρα, αν από τις 29/7ου, έως τη μέρα της ανακοίνωσης, την 1η/8ου, πήρε έγκριση από κάποιους, δεν το γνωρίζω.

. . . . . . . . . . .

ε1. Το χρυσό μήλο – εγκυκλοπαιδικώς

Εκείνο που λείπει από την παρούσα ιστορία μας, όμως, είναι το χρυσό μήλο της μανδάμ Έριδος.

Έ, πού ‘ν’ το γιά; 🙂 Δεν θά ‘πρεπε να υπάρχει; Αφού η Μυθολογία μας είναι σαφέστατη!

Υπάρχει καί παραϋπάρχει, αλλά πρώτα χρειάζεται μία εισαγωγή γιά να το δεί ο «αμύητος». Πάντα είναι πιό εύκολο να δείς, αν ξέρεις τί ψάχνεις.

. . . . . . . . . . .

i. Τα πολύ βασικά σύμβολα

Όταν σε Μυθολογίες, «Παλαιές Διαθήκες», καί τα ρέστα λέμε «μήλο», εννοούμε την πεντάλφα. (Το λημματάκι της Γουΐκι λέει όσα θα σας παραθέσω κι εγώ, αλλά μή βιάζεστε! Εγώ θα σας τα πω καλύτερα!)

Γνωμάρα μου, αλλά δεν βλέπω κι άλλη εξήγηση: η πεντάλφα καί η σβάστικα είναι δύο πανίσχυρα σύμβολα, τα οποία τα εφηύραν οι σοφοί που επιβίωσαν μετά από τον Κατακλυσμό. (Μάλλον του Δευκαλίωνα, ίσως καί κάποιου προηγούμενου. Ουδόλως αποκλείεται.) Πανίσχυρα, πού; στο ότι έχουν την ικανότητα να ξαναβάλουν μπρός το ανθρώπινο μυαλό προς την πρόοδο, ακόμη κι όταν έχουν χαθεί όλα.

  • Η μεν πεντάλφα δίνει την αφορμή να ξεκινήσει κάποιος (πάλι) τη μαθηματική σκέψη, ακόμη κι αν τυγχάνει πρωτόγονος.
  • Η δέ σβάστικα δίνει την αφορμή να σκεφτεί κάποιος ως φυσικός. (Είναι σαφέστατη συμβολική εικόνα γιά κάτι, που γυρίζει γύρω-γύρω – εποχές, άστρα, κτλ.)

Έτσι, ώστε σιγά-σιγά καί μπουσουλώντας, να ξαναβρεί η αποδεκατισμένη ανθρωπότητα τον δρόμο προς τον Παράδεισο της τεχνολογίας.

. . . . . . . . . . .

ii. Μήλο μου κόκκινο

Τώρα, γιατί «μήλο»; Διότι το συνηθισμένο μήλο έχει ένα περικάρπιο, που είναι μιά κανονικώτατη πεντάλφα. (Κάτω αριστερά στο σκίτσο της Γουΐκι… αλλά μή μου πήτε πως ποτέ δεν κόψατε ένα μήλο στον «ισημερινό» του, καί δεν είδατε την πενταλφική συμμετρία του περικαρπίου του!)

Επειδή, όμως, τα Μαθηματικά της πεντάλφας μας λένε ότι:

  • πεντάλφα,
  • χρυσός αριθμός φ («χρυσό μήλο Έριδος»;… πάλι η έννοια του χρυσού μπροστά μας!),
  • ακολουθία Φιμπονάτσι

είναι συνώνυμα, τότε ως τέταρτο συνώνυμό τους στον συμβολισμό προστίθεται καί το μήλο.

Γενικά μιλώντας, δεν είναι μονάχα το μήλο, που παρουσιάζει μαθηματικά πεντάλφας. Όλη η Φύση κινείται επάνω σ’ αυτό το σκεπτικό! Από τα καβούκια των σαλιγκαριών, μέχρι το DNA, μέχρι το μακροκοσμικό DNA / κηρύκειο (τά ‘παμε αυτά, θυμηθήτε τα ξεκινώντας από εδώ), μέχρι ό,τι θες! Καμιά φορά, η μαμά Φύση μας κάνει καί προχωρημένα κολπάκια, όπως πχ με τις διπλές (αριστερόστροφη – δεξιόστροφη) ακολουθίες σπειρών Φιμπονάτσι στο ηλιοτρόπιο!

Αλλά, πιό εύκολο είναι να συνοψίσεις αυτές τις έννοιες στη δισύλλαβη λέξη «μήλο».

. . . . . . . . . . .

iii. Η αμαρτία – 1

Καί η αμαρτία, πού κολλάει σ’ όλ’ αυτά; Είναι αμαρτία η γνώση (των Μαθηματικών ιδιοτήτων της πεντάλφας – κι όχι μόνον) ;

Γιά ηλίθιους φανατικούς (βλέπε πχ Ίσις μούσλιμζ, σαρία, Πάκια, κτλ δίποδα του είδους), ναί.

Γιά μας τους υπόλοιπους, σαφώς όχι… αν καί χάθηκε ολόκληρος Παράδεισος μ’ αυτά καί μ’ αυτά! 🙂

Η εξήγηση που έχω βρεί, λέει ότι οι γνώσεις ναί μέν οδηγούν σε τεχνολογικές κορυφώσεις, αλλά δυστυχώς όχι απαραίτητα καί σε ηθικές κορυφώσεις. (Σκεφθήτε πχ σήμερα ποιοί παλιάνθρωποι έχουν στα χέρια τους πυρηνικό οπλοστάσιο!) Οπότε, εκεί επέρχεται το σημείο θραύσεως της ανθρωπότητας, καί ο πολιτισμός μηδενίζεται μετά από μιά τεράστια καταστροφή. (Κατακλυσμός, ή οι παγκόσμιες καταστροφές της Μυθολογίας των Μάγιας, κτλ.) Καί μετά, φτού κι απ’ την αρχή στον ανήφορο οι επιβιώσαντες!

Οπότε, οι όντως σοφοί κάθε εποχής γνωρίζουν τις καταστροφές αυτές, των οποίων η ανάμνηση είναι πάντα επώδυνη. (Οι αρχαίοι ημών θυμόντουσαν τρείς Κατακλυσμούς, όχι έναν. Οι δέ Μάγιας άλλες τρείς παγκόσμιες καταστροφές – καί τώρα, λέει, περιμένουν την τέταρτη, «της φωτιάς». Πυρηνικά; το πιθανώτερο.) Έ, λοιπόν, αυτό δεν απέχει πολύ από το να χαρακτηρίσεις «αμαρτία» την κατάχρηση των γνώσεων, διότι αυτή η κατάχρηση ξανα-οδηγεί τον πολιτισμό στον γκρεμό καί την εκμηδένιση!

Αυτή είναι η εξήγηση.

. . . . . . . . . . .

iv. Αφροδίτη

Καί η Αφροδίτη; Αυτή, τώρα, πού κολλάει σ’ αυτά όλα;

Η Αφροδίτη, ως πλανήτης, σχηματίζει ευθεία τριών σημείων με τη Γή πίσω της καί τον Ήλιο μπροστά της πέντε φορές μέσα σε οκτώ χρόνια. Τα δε σημεία των συναντήσεων αυτών σχηματίζουν στον ουρανό μιά σχεδόν τέλεια πεντάλφα… παρά δύο μέρες! (Αυτό συμβαίνει, επειδή οι τροχιές Γής καί Αφροδίτης δεν είναι τέλειοι κύκλοι.) Το φαινόμενο προφανώς το είχαν παρατηρήσει / σκεφτεί οι αρχαίοι ημών, ίσως καί να το ήξεραν από προηγούμενη φάση τεχνολογικώς προχωρημένου πολιτισμού (πρό Κατακλυσμού, δηλαδή), οπότε η πεντάλφα / μήλο συνδέθηκε με την θεά Αφροδίτη.

Προσέξτε κάτι: η Αφροδίτη σχηματίζει ευθεία τριών σημείων επίσης με Ήλιο καί Γή μπροστά της. Αυτό το φαινόμενο ονομάζεται «ανώτερη συζυγία» (superior conjunction) Ηλίου-Αφροδίτης, αλλά εδώ δεν μας ενδιαφέρει. Αυτό με την πεντάλφα είναι η «κατώτερη συζυγία» (inferior conjunction) Ηλίου-Αφροδίτης, όπου η Αφροδίτη είναι στην πλησιέστερη θέση της ως προς τη Γή. (Στην ανώτερη συζυγία, βρίσκεται στην πλέον απομακρυσμένη θέση της από τη Γή.)

[Δες εδώ, έχει κι ένα ωραίο σχηματάκι γιά τις συζυγίες· συν φωτογραφίες, γιά να καταλάβουμε τί σημαίνει αστρονομικώς η εκάστοτε όψη της Αφροδίτης, που βλέπουμε στον ουρανό παρατηρώντας από τη Γή.]

Η αλήθεια είναι ότι οι αρχαίοι ημών μίλησαν κυρίως συμβολικά γιά το θέμα αυτό. Όμως οι μεταγενέστεροι, πχ οι μεσαιωνικοί παπάδες, τα βρήκαν αυτά στα συγγράμματα της Αλεξανδρινής βιβλιοθήκης, καί επεξέτειναν κατά πολύ το σκεπτικό τους, χαρακτηρίζοντας τελεσιδίκως τη θεά μας «αμαρτωλή» καί «πόρνη». Βάλε στην εικόνα καί την πεντάλφα, παναπεί τις γνώσεις που οδηγούν στην καταστροφή ξανά καί ξανά, καί θεριεύει ο χαρακτηρισμός της αμαρτωλής στο μή παρέκει!

[Έμ κι αυτή; τά ‘θελε η καμπούρα της! Έχει άπειρες απεικονίσεις ξεβράκωτη, κι άλλο που δεν ήθελαν οι παπάδες! Αντιπαράδειγμα προς αποφυγήν η θεά, τζίζ κακά! Δεν είναι κορίτσι γιά σπίτι! Καρα-lol!!!

Τώρα, βέβαια, η συμπεριφορά των παπάδων αιτιολογείται. Αλλά ο οποιοσδήποτε «καθημερινός» άντρας, αν τη γυναίκα τη θέλει μονάχα ντυμένη καί μονάχα από μακριά, πρέπει να πάει να τον κοιτάξει ψυχίατρος.]

Δυστυχώς, ελάχιστοι απ’ όσους ξιφουλκούν κατά της θεάς μας, θυμούνται ότι έχει καί δύο άλλες ιδιότητες, που αντιστοιχούν στο πνευματικό κάλλος: η Αφροδίτη είναι επίσης καί Ουρανία, καί Αποστροφία. (Δεν επεκτείνομαι σε θεολογικά θέματα, ξεφεύγουμε.)

. . . . . . . . . . .

v. Η αμαρτία – 2

Επειδή ο πλανήτης Αφροδίτη είναι πολύ λαμπρός, προφανώς ζωντάνευε στη φαντασία των ανθρώπων την εικόνα του ακόμη λαμπρότερου πάλαι ποτέ πλανήτη Φαέθωνα. Κι επειδή είπαμε, οι γνώσεις οδηγούν στην καταστροφή, άρα πεπτωκώς, άρα Εωσφόρος… χαρακτηρισμός, που μεταφέρθηκε στην Αφροδίτη. Είναι καί που η Αφροδίτη επί αρκετές μέρες στον κύκλο της ανατέλλει πρίν τον Ήλιο, άρα «Αυγερινός», άρα οκ ο χαρακτηρισμός «Εωσφόρος» (αυτός που φέρνει την Ηώ, δηλαδή την αυγή).

Άρα, νά ‘την πάλι η αμαρτία μπροστά μας!

Καί πού τον ήξεραν τον Φαέθωνα οι Αλεξανδρινοί; Απλούστατα, από βιβλιογραφία που δεν διαθέτουμε πλέον εμείς. Καί, προφανώς, το ιερατείο μας επί Ελληνιστικής Εποχής είχε αποδεσμεύσει κάποιες μέχρι τότε κρυφές γνώσεις… επίσης προφανώς κτηθείσες σε ακόμη (πολύ) παλαιότερες εποχές.

Αυτόν τον συσχετισμό (Αφροδίτη = Εωσφόρος) τον έκαναν πρώτοι κάτι μισότρελλοι της Ελληνιστικής εποχής, κάτι «Γνωστικοί» καί διάφοροι άλλοι τέτοιοι – καί επέμεναν σ’ αυτόν. (Αυτοί είχαν την πετριά ότι Ο Θεός -που όλοι εννοούμε ως δημιουργό του Σύμπαντος- δεν ήταν καλός, άρα καλός ήταν ο οξαποδώ.) Τέλος πάντων, σήμερα αυτός ο συσχετισμός έχει ατονήσει· τρελλός είναι πλέον όποιος βλέπει «αμαρτίες» φορτωμένες σ’ ένα άστρο. Αλλά γιά την έρμη τη θεά, ισχύει ακόμη σήμερα το ότι είναι πολύ ευκολώτερο ν’ απαλλαγεί από τα ρούχα της, παρά από τον χαρακτηρισμό της ως αμαρτωλής!…

(συνεχίζεται)