Πολυτεχνείο πριν και μετά...

 

By ifestosedu Π.ΗΦΑΙΣΤΟΣ

Εάν λάβουμε υπόψη τον άσκοπο και έξωθεν υποκεινούμενο (εκατέρωθεν!) καταστροφικό Μεταπολεμικό εμφύλιο και τις ιδεολογικές, κομματικές και βαθύτατα εμφύλιες διαιρέσεις της Μεταπολεμικής Ελλάδας γύρω από ανυπόστατα εσχατολογικά ιδεολογήματα (Η ΤΡΑΓΩΔΙΑ ΤΟΥ ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΟΥ ΡΟΚΑΝΙΣΜΑΤΟΣ ΤΩΝ ΝΕΟΕΛΛΗΝΩΝ ΕΧΕΙ ΤΙΣ ΡΙΖΕΣ ΤΗΣ ΣΤΗΝ ΤΡΑΓΩΔΙΑ ΤΟΥ ΑΝΤΙ-ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΙΣΜΟΥ ΤΗΣ ΝΕΟΤΕΡΗΣ ΣΚΕΨΗΣ. Συμπεριλαμβάνει απόσπασμα από το «Κοσμοθεωρία των Εθνών» http://wp.me/p3OqMa-1ie), ίσως δεν είναι περίεργο το γεγονός ότι η εξέγερση το 1973 και τα γεγονότα του 1974 συνήθως περιγράφονται γραμμικά, επίπεδα και με ιδεολογικούς/κομματικούς όρους. Δεν αναφέρω μόνο το 1973 αλλά και το 1974 γιατί κάποιοι συνέχισαν να αντιστέκονται μέχρι την πτώση της χούντας. Μετά την πτώση της χούντας, επίσης. Μεταξύ άλλων γνωστών, σημειώνεται ότι η «ομαλότητα» δεν ήλθε αυτόματα, εάν ποτέ είχαμε ομαλότητα. Ιδιαίτερα όταν θυμηθούμε τις μεταπολιτευτικές παλινωδίες που κατέληξαν στα δολοφονικά μνημόνια που κυριολεκτικά κατέστειλαν την κοινωνίας και καταχρέωσαν το κράτος, την συνέχιση της ουσιαστική εγκατάλειψη της Κύπρου που είναι το μεγαλύτερο θύμα της χούντας, τις θανατηφόρες κατευναστικές προσεγγίσεις της Τουρκίας η οποία διευρύνει τις αναθεωρητικές αξιώσεις ολοένα και περισσότερο και αναμενόμενα το ροκάνισμα της εθνικής ανεξαρτησίας επειδή δεν εφαρμόζονται οι πρόνοιες του διεθνούς δικαίου στο Αιγαίο με αποτέλεσμα de facto απώλεια κρατικής κυριαρχίας με οτιδήποτε αυτό συνεπάγεται.

Όλοι σχεδόν θεωρούν τα γεγονότα του Πολυτεχνείου ως σταθμό στην μεταπολεμική διαδρομή μας. Πολλοί βέβαια θέλουν να πιστεύουν πως το Πολυτεχνείο έριξε την επάρατη χούντα. Είναι έτσι; Πέραν όσων ξέρουμε βιωματικά, όσα ακούσαμε και όσα έγκυρα κείμενα έχουν γραφτεί, κανείς δεν πρέπει να ταυτίζει τους πάντες και τα πάντα γιατί πολλοί έχουν «εμπλακεί» στην εξέγερση του 1973. Οι απόψεις είναι πολλές και συχνά διαφέρουν και οι ειδοποιοί διαφορές σημαντικές. Όσον μας αφορά και επειδή πολλά βιώσαμε εκτιμάται ότι υπάρχουν τρία κύρια είδη ομαδοποιήσεων: α) Η πλειονότητα των μελών της κοινωνίας και των φοιτητών, β) αυτοί που πραγματικά πρωτοστάτησαν ανιδιοτελώς με μόνο κριτήριο την φιλοπατρία και την προσκόλληση στις δημοκρατικές αρχές της Ελληνικότητας και γ) μερικοί άλλοι που πάντα σε αυτές τις περιπτώσεις διεισδύουν για να εκπληρώσουν διάφορους ατομικούς ή ιδεολογικούς σκοπούς ή όπως συχνά συμβαίνει σε ολα τα κράτη σε ίδιες ή παρόμοιες περιπτώσεις και για να στρατευτούν στην εκπλήρωση στρατηγικών άλλων κρατών. Οι τελευταίοι θα μπορούσαν να είναι από ξένοι πράκτορες μέχρι προβοκάτορες της χούντας οι οποίοι σε κάθε περίπτωση συνειδητά η ανεπίγνωστα εκπλήρωναν ξένα συμφέροντα που ευνόησαν την δικτατορία. Γι’ αυτούς εξ αντικειμένου ξέρουμε λίγα ή τίποτα αλλά αυτό καμιά σχέση δεν έχει με τον ηρωισμό και την επίδειξη αυτοθυσίας όσων πριν και μετά το Πολυτεχνείο αυθόρμητα και γνήσια πάλεψαν για να φύγει η επάρατη χούντα.

Τώρα, η συμβατική αφήγηση γράφτηκε, κατά βάση, από όσους ναι μεν πρωτοστάτησαν ή «πρωτοστάτησαν» στην αντίσταση κατά της Χούντας αλλά στην συνέχεια και για ουκ ολίγους το Πολυτεχνείο έγινε σύνθημα και όχημα αναρριχήσεων και αφορμή εκλογικεύσεων που εξυπηρετούν εφήμερα ιδεολογικά και κομματικά συμφέροντα. Οι αντικειμενικές αφηγήσεις αναγκαστικά και εξ αντικειμένου μειώθηκαν. Για πολλούς φλύαρους, πάντως, οι αφηγήσεις τους χρησίμευσαν ως μέσο αυτό-προβολής και λιγότερο ως ταπεινή υπόμνηση για το γεγονός ότι τα μέλη της κοινωνίας και οι φοιτητές στην πλειοψηφία τους απέρριπταν την φασιστοειδή χούντα. Διόλου τυχαία όσοι δεν σεβάστηκαν και δεν σέβονται την επανάσταση των φοιτητών και της κοινωνίας συχνά τους συναντούσες στους διαδρόμους των πεδίων όπου δίνονται υψηλά αμειβόμενες «θέσεις», όπου οι εγχώριοι υποψήφιοι πραιτοριανοί γονυπετείς «διδάσκονταν» πώς να υπηρετούν την ξενοκρατία και όπου κανείς αν μείνει ενδέχεται να μολυνθεί με το χείριστο της πολιτικής συγκρότησης, την ιδιωτεία.

Δεν γενικεύουμε, σημειώνεται, καθότι, τονίζεται ξανά, υπάρχουν εξαιρέσεις και κανόνες, πολλές εκδοχές ποικίλων βαθμίδων και πολλές αποχρώσεις. Γι’ αυτό όταν μιλάμε για τόσο σημαντικά και ταυτόχρονα για αμφιλεγόμενα φαινόμενα, οφείλουμε να προσπαθούμε να δώσουμε όσες περισσότερες αποχρώσεις μπορούμε, και είναι πολλές. Λογικό είναι, επιπλέον, η περιγραφή να είναι δύσκολη επειδή το εκκρεμές της ανθρώπινης φύσης είναι συχνά απρόβλεπτο και οι κυμάνσεις του πολλές. Αυτό το εκκρεμές όποτε και όταν υπάρχει έλλειμμα δημοκρατικής πολιτικής συγκρότησης κυμαίνεται κυρίως προς τον πόλο της ιδιωτείας, δηλαδή όχι προς τον πόλο της δημοκρατίας, της πολιτικής ελευθερίας, του κοινού συμφέροντος και της εθνικής ανεξαρτησίας. Πάντως, ισχύει ότι η εξέγερση των πολλών εξέφραζε την αγανάκτηση που επικρατούσε στην κοινωνία λόγω χούντας, λόγω δηλαδή αρπαγής της εξουσίας από μικρούς και ασήμαντους πράκτορες ξένων ή χρήσιμους ηλίθιους. Για όποιον ενδιαφέρεται να ακούσει δεκάδες χιλιάδες Έλληνες πολίτες να κηρύττουν μαζικά και ηχηρά αξιώσεις για δημοκρατία και ελευθερία μπορούν να παρακολουθήσουν τα βίντεο των παραστάσεων του Μίκη Θεοδωράκη αμέσως μετά την πτώση της χούντας στην διοργάνωση των οποίων ο υποφαινόμενος συμμετείχε (βλ. ανάρτηση Συζητήσεις περί «δημοκρατίας και τα μνημειώδη «τραγούδια της φωτιάς» . https://wp.me/p3OqMa-2JL »)

Πάντως η χούντα, τα γεγονότα του Πολυτεχνείου τον Νοέμβριο του 1973 και όλα τα συμπαρομαρτούντα είναι πολύ μεγάλων και βαθύτατων προεκτάσεων για τους σύγχρονους Έλληνες και απαιτείται όσο είναι εφικτό να μιλάμε για την πραγματικότητα. Αναμφίβολα, όπως για κάθε ανάλογο και αντίστοιχο σημαντικό ζήτημα όταν επιχειρείται να γίνουν αντικειμενικές αφηγήσεις οι δυσκολίες είναι πολλές και εδώ συνεκτιμώνται δεόντως. Όσον αφορά το Πολυτεχνείο θα μπορούσαμε να αναφέρουμε, μεταξύ άλλων, τα εξής.

· τίποτα δεν είναι γραμμικό ενώ έτσι πολλοί το παρουσιάζουν και πολλοί πείθονται,

· δεν υπάρχει αντικειμενική αφήγηση όταν όπως ήδη αναφέρθηκε ίσως αναμενόμενα οι συζητήσεις διολίσθησαν σε εκλογικεύσεις με ιδεολογικούς και κομματικούς όρους,

· δεν χρειάζονται εκλογικεύσεις και απλουστεύσεις πως το Πολυτεχνείο δήθεν έριξε την Χούντα: (την διαδέχθηκε η ιωαννιδική απόλυτη πολιτική διαστροφή και αν το 1974 δεν κατέστρεφαν την Κύπρο με το προδοτικό και εγκληματικό πραξικόπημα η μια μετάβαση θα διαδεχόταν την άλλη και ο χουντικός δεσποτισμός ενδεχομένως θα διαρκούσε ίσως και για πολλές δεκαετίες),

· η εθελοτυφλία βλάπτει εάν κανείς δεν βλέπει πως κατά την διάρκεια της Χουντικής δικτατορίας μερικοί αποδείχθηκαν δειλοί, ιδιώτες και χειρότερα –ιδιαίτερα οι φορείς φασιστικών πεποιθήσεων οι οποίες αντιβαίνουν στις παραδοχές της διαχρονικής Ελληνικότητας για ελευθερία και δημοκρατία– έγιναν ένθερμοι θιασώτες της επταετούς δικτατορίας,

· είναι υπερβολικό να ακούγονται τόσο χοντρά λάθη ή και αχρείαστα ολοφάνερα ψέματα για τις προεκτάσεις της εξέγερσης του Πολυτεχνείου επειδή μετά το 1974 την οποιουδήποτε είδους «δημοκρατία» (δηλαδή τις πανομοιότυπες εναλλασσόμενες κομματικές ομάδες) δεν την έφερε το Πολυτεχνείο, αλλά όπως ήδη υπαινιχθήκαμε, ένα σχεδόν χρόνο μετά η χούντα κατάρρευσε επειδή με το προδοτικό πραξικόπημα εκτέλεσε το έγκλημα της καταστροφής της Μεγαλονήσου Κύπρου η οποία στην συνέχεια εγκαταλείφθηκε κάτι το οποίο συνεχίζεται (εδν εξισορροπήθηκε η Τουρκία στην Κύπρο παρά το ότι εκεί βρίσκεται το ένα δέκατο του Ελληνισμού και το Ελληνικό κράτος είναι εγγυήτρια δύναμη),

· και δεν χρειάζονται αυταπάτες όταν μετά το 1974 αντί να επανέλθουμε στις αξιώσεις των Επαναστατών για Εθνοσυνέλευση, για δημοκρατία, για πολιτική ελευθερία και για αδιαπραγμάτευτη εθνική ανεξαρτησία, ουκ ολίγοι καταβυθίστηκαν στους μοντερνισμούς, στους κομμουνισμούς, στους αναρχισμούς, στους νεοφιλελευθερισμούς και στους μεταμοντέρνους εθνομηδενισμούς [Εθνικός πολιτισμός, εθνική ιδιοσυστασία, μεταφυσική πίστη, δημοκρατία και ελευθερία https://wp.me/p3OqMa-2KJ]. Καταβυθίστηκαν μέσα σε ανυπόστατα ιδεολογήματα και στις κομματικές διαιρέσεις οι οποίες εκατέρωθεν «συσπειρώνουν» ατομικιστές με κριτήρια ιδιωτείας και οι οποίες θρέφουν καρεκλοκένταυρους κάθε είδους με το να αναπτύσσουν το πελατειακό σύστημα.

· Ουκ ολίγοι που για διάφορους λόγους «εξεγέρθηκαν» τον Νοέμβριο του 1973, στην συνέχεια και ολοφάνερα, κραυγαλέα και επί μακρόν έγιναν ή και συνεχίζουν να είναι κράχτες αξιοθρήνητων ιδεολογημάτων που ενοχοποιούν την φιλοπατρία και το έθνος. Ουκ ολίγοι!!! Τα παραδείγματα είναι αναρίθμητα και πέραν του ότι είναι γνωστά, καθημερινά και συνεχιζόμενα, δεν αξίζει να τους «διαφημίζεις» αναφέροντάς τους.

· «Νάνοι της πολιτικής» που αναρριχήθηκαν σε θέσεις ευθύνης δεν έχουν να ζηλέψουν σε κάτι από την χούντα εάν και όταν μιλούν για τον θεσμό συλλογικής ελευθερίας, δηλαδή το κράτος, την εθνική του ανεξαρτησία και την εκπλήρωση των προνοιών του διεθνούς δικαίου για την Επικράτειά του, ως και να ήταν για πέταμα λόγω … παγκοσμιοποίησης, και όσοι εξ αυτών διόλου τυχαία μεθοδικά και συστηματικά έκτισαν τα θεμέλια του θανατηφόρου εθνομηδενισμού που ρέει μέσα στο εκπαιδευτικό σύστημα και στις δημόσιες συζητήσεις.

· Πολιτικοί νάνοι ή και φορείς αναρχοδεσποτικών δογμάτων θεωρούν την κοινωνία όχλο και μάλιστα … ετερόκλητο που αυτοί, οι ανυπόστατοι και δεσποτικοί, ρητά λένε θέλουν να την συμμορφώσουν! Τονίζεται ότι τέτοιες νοοτροπίες είναι ευρύτατα διαδεδομένες σε όλο το φάσμα έστω και αν δεν δηλώνονται με αφέλεια όπως η συγκεκριμένη «ανώνυμη περίπτωση».

· [Κάθε ιδεολογικό δόγμα «συμμόρφωσης» των πολιτών φασίζει γιατί δημοκρατία σημαίνει όχι φαντασιώσεις του κάθε ανόητου κοντόφθαλμου και πολιτικού και πνευματικού νάνου που θέλει να κατασκευάσει ανθρώπους με κριτήρια τα ιδεολογήματά του, αλλά κοινωνικοπολιτική σμίλευση της συλλογικής πολιτικής ηθικής, της διανεμητικής δικαιοσύνης, και τον νόμων μέσα στον Πολιτειακό Δήμο όπου οι πολίτες είναι εντολείς και οι κατέχοντες θέσεις εξουσίας εντολοδόχοι και ανακλητοί].

Θα λέγαμε ότι με δεδομένη την διαδρομή πριν και μετά το 1973, επέτειοι όπως αυτή του Πολυτεχνείου, είναι ευκαιρία για αυτοκριτική και όχι για κραυγές και εκτόξευση ιδεολογικών σαπουνόφουσκων. Θα πρέπει να σκεφτούμε τα αίτια του κατήφορου που στις μέρες μας κοντεύει την Άβυσσο σε όλα τα μέτωπα. Ως προς το τελευταίο είναι επείγον να καταλάβουμε ότι το καταχρεωμένο κράτος μας από χώρα κοντεύει να γίνει «χώρος». Εκατοντάδες χιλιάδες κυρίως νέοι έφυγαν και η Ελλάδα ως κρατικός δρων είναι απών από τις εξελίξεις της διεθνούς πολιτικής. Χρειάζεται περίσκεψη, αυτοκριτική και όχι καπηλεία όπως συχνά γίνεται με αφορμή την επέτειο του Πολυτεχνείου.

Μπορούμε να διερωτηθούμε για το πώς κάθε κράτος κάθε εποχής προκαλεί κατήφορο των ατόμων, των ομάδων, των κοινωνιών και του ίδιου του κράτους.

· Όταν κυριαρχούν ηδονιστικές επιθυμίες για θέσεις και θεσούλες και μάλιστα αναξιοκρατικά και εξόχως πελατειακά.

· Όταν κυριαρχούν επιστημονικοί τίτλοι «υψιτενούς ημιμάθειας»,

· Όταν ο «διάλογος»-μονόλογος διεξάγεται μέσα από «δοξαστικές» για κάποιες αφοριστικές επιφυλλίδες επικοινωνιακού χαρακτήρα ή και χειρότερα, όταν κάποιοι συνειδητά ή ανεπίγνωστα γίνονται κράχτες ξένου soft power.

· Όταν έχουμε μεταστροφές κάθε είδους και χωρίς αιτιολόγηση, ταυτόχρονα και κυνική αθέτηση υποσχέσεων.

· Όταν θεατά ή αθέατα έχουμε «αντιπροσωπεύσεις» κάθε είδους και απόχρωσης ξένων συμφερόντων, συχνές «άσκοπες» επισκέψεις στις πρεσβείες Βασιλικών λεωφόρων, κορδωμένες παρελάσεις πάνω στις πασαρέλες των δεξιώσεων ηγεμονικών πρεσβειών, προσκλήσεις σε … «εξαμηνιαία συνέδρια» στις «Μητροπόλεις» της ξενοκρατίας, προσκλήσεις σε μυστήρια εκπαιδευτικά ταξίδια σε πρωτεύουσες ηγεμονικών κρατών, συχνά και πυκνά περίεργα γεύματα από Πρέσβεις ξένων δυνάμεων σε πολυτελή ξενοδοχεία, ιδεολογικές κωλοτούμπες και συσπειρώσεις ανίερων εθνομηδενιστικών μειγμάτων που «ενθαρρύνονται» ή αντιπροσωπεύονται με … ΜΚΟ των οποίων τα νήματα «ενδέχεται» να κινούν έξωθεν δρώντες, οργανισμοί «προτάσεων πολιτικής» που χρηματοδοτούνται από ποικίλους «αγαθοεργούς ευεργέτες» και «διεθνικούς αγγέλους» και πολλά άλλα τα οποία «ενθαρρύνονται ποικιλοτρόπως» σε χώρες ιθαγενών υποψήφιων για κατακρεούργηση και διασκορπισμό.

· Σε οποιοδήποτε κράτος που έτσι κατηφορίζει εάν δεν γίνεις «ένα από τα ίδια» πληρώνεις μεγάλο κόστος!!!! Πάντα και για όλους καλύτερα είναι όμως στις Θερμοπύλες παρά στον βάλτο του συνειδητού ή ανεπίγνωστου Εφιάλτη. Το εγχώριο «ΣΥΣΤΗΜΑ» στα ξενοκρατούμενα κρατίδια δεν ανέχεται αντιρρήσεις αλλά όπως μπορεί και όταν μπορεί πλήττει κάθε ατίθασο «ιθαγενή». Σε κάθε παρακμάζουσα και εν δυνάμει θνήσκουσα κοινωνία τα στουρνάρια!! είναι πολλά, και, φορώντας περικεφαλαίες βλακείας και ημιμάθειας είναι οι κύριοι συνομιλητές κάθε κατακτητή και λογικότατα και αναμενόμενα εγχώριοι κατεξουσιαστές. Διόλου σπάνια, και οι εμπειρίες πολλών κρατών αυτό δείχνουν, πολλοί γίνονται αδίστακτοι πραιτοριανοί.

Επί προσωπικού τώρα, όταν έφυγα για σπουδές και πολλά άλλα –πιο κάτω παρατίθεται χάρτης ταξιδιών σε εφηβική βασικά ηλικία πριν ενταχθώ στο πανεπιστήμιο και στην συνέχεια μετά την καταστροφή του 1974 ένα ακόμη χρόνο για να μπορέσω να συνεχίσω τις μεταπτυχιακές μου σπουδές– επέστρεψα για σπουδές στην Νομική Αθηνών. Στην αρχή δεν πίστευα αυτό που έβλεπα και αυτό που βίωνα. Έχοντας βασικά βιωματική πλέον θέαση της απεραντοσύνης του εθνικά και πολιτισμικά διαφοροποιημένου πλανήτη μονολογούσα: «δεν μπορεί να κατάντησε έτσι η Ελλάδα μας, δεν μπορεί τόσο πολλοί να μιλούν απλουστευτικά, εξομοιωτικά και εξισωτικά για τα έθνη, τα κράτη, τον πλανήτη και την πολιτική». Εννοώ βέβαια τις φαντασιόπληκτες εσχατολογικές ιδεολογικές διαμάχες που βασικά άρχισαν μετά τον εμφύλιο πόλεμο και συνεχίζονται μέχρι σήμερα. [«Το Θουκυδίδειο Παράδειγμα ανάλυσης της διεθνούς πολιτικής και η προσανατολιστική προσέγγιση»  https://wp.me/p3OqMa-2LM Άνθρωπος, εθνοκράτος, εθνικοί πολιτισμοί και διεθνής πολιτική καθώς κινούμαστε βαθύτερα στον 21ο αιώνα https://wp.me/p3OqMa-3g4 ΤΟ ΕΘΝΟΚΡΑΤΟΚΕΝΤΡΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΤΟΝ 21ο ΑΙΩΝΑ. Παθογένειες, αδιέξοδα, αίτια, πολιτικός στοχασμός. Μεταμοντέρνος εθνομηδενισμός versus Έθνος και Πολιτισμός (Εκδόσεις Ποιότητα). Σελίδα βιβλίου Εκδότη: https://piotita.gr/?p=41774]

Τώρα όμως τι γίνεται, μισό αιώνα μετά την πτώση της επάρατης χούντας; Δυστυχώς το κακό που συντελέστηκε τις πρώτες δεκαετίες μετά την Χούντα, ήταν πολύ μεγάλο. Δεν φτάσαμε τυχαία στην μνημονιακή φάση. Γι’ αυτό δεν πρέπει να κλείνουμε τα μάτια μπροστά στην πραγματικότητα και την αλήθεια ως προς τα αίτια μιας πολύ επικίνδυνης κατάστασης.

· Βαθιά και ίσως ανεπίστροφα τις τελευταίες δεκαετίες και εντονότερα την τελευταία δεκαετία, ενοχοποιήθηκε η κοινωνία για τα εγκλήματα της ξενοκρατίας και των πραιτοριανών τους,

· η γνώση καταποντίστηκε ποικιλοτρόπως και το κομματικό σύστημα δεν αφήνει περιθώρια για καλλιέργεια της πολιτικής παιδείας των πολιτών παρά μόνο για αδιέξοδες και πολιτικά άσκοπες ιδεολογικές-κομματικές διαμάχες,

· τα αριστεροδεξιοαναρχικά ιδεολογήματα και τα θεωρήματα πλημμυρίζουν τα μυαλά ουκ ολίγων «πνευματικών ελιτ», πρωταγωνιστών των μέσων επικοινωνίας,

· η οικονομία μπήκε στον αυτόματο πιλότο ή καλύτερα στο αεροπλάνο ξένων ή διεθνικών τεχνοκρατών, τοκογλύφων και κερδοσκόπων,

· το πελατειακό σύστημα των τελευταίων δεκαετιών γιγαντώθηκε σε βαθμό που προκαλεί ανατριχίλα,

· οι «ληστές» των λιστών» όπως της λίστας («ληστών») Λαγκάρτ, για παράδειγμα, δεν ξέρουμε τι απέγιναν, ποιοι είναι, που βρίσκονται και τι έκανε το κράτος (το ίδιο για φαινόμενα των τελευταίων ετών για επιδοτήσεις, παρακολουθήσεις κτλ),

· ο εθνομηδενισμός έγινε σημαιοφόρος μιας «προοδευτικά» μεταμφιεσμένης παρακμής,

· ο πλανήτης στην βάση του ενός ή άλλου εσχατολογικού δόγματος ή απόχρωσής του κηρύχθηκε ενωμένος από τους ενωμένους πλέον αριστεροδεξιοαναρχικούς φαντασιόπληκτους ή άλλως πως «παγκοσμιόπληκτους» ιδεολόγους και

· η Ευρώπη ωραιοποιήθηκε ως το ανθόσπαρτο πεδίο μέσα στο οποίο οι νεοέλληνες θα απολαύσουν (δωρεάν, περίπου) αιώνια μακάρια ευημερία και ευδαιμονία με αποτέλεσμα να αυτοκτονήσουμε με το να ενταχθούμε στην ΟΝΕ (για την άσκοπη αυτή ένταξη ως προάγγελος των μνημονίων βλ. αναρτήσεις στο τέλος).

· Μέχρι τις Βρυξέλλες έφθασαν οι μερικοί επαναστάτες ή «επαναστάτες» του «εδώ πολυτεχνείο» και αναμείχθηκαν με τους τεχνοκράτες και τους κερδοσκόπους, ενώ για παράδειγμα, κάποιοι με μουστάκια (αν … θυμάμαι καλά), μόλις πάρουν κάποια θέση στην μνημονιακή εποχή γίνονται πιο μνημονιακοί και από τα τεχνοκρατικά τρωκτικά της τρόικα.

· Ίσως και κάποιοι άλλοι κωλοτουμποπολυτεχνειάκηδες το μόνο που δεν έκαναν ήταν να κρατούν μαστίγιο και να κυκλοφορούν στην Αθήνα για να «μαστιγώνουν» πολίτες `«του ετερόκλητου όχλου». Η φιλοπατρία, εν τέλει, ενοχοποιείται από τους φορείς εσχατολογικών ιδεολογημάτων ή γελοιοποιείται με οικειοποίησή της από άτομα συχνά αθέατων ακραίων φασιστικών παραδοχών οι οποίοι διευκολύνουν έτσι τους πρώτους να ενοχοποιούν όλη την κοινωνία.

· Η Ελλάδα, εύλογα διερωτάται κανείς, μήπως αναπόδραστα μετατρέπεται σε πελατειακό μπάχαλο και ένας μεγάλος ακταρμάς αριστεροδεξιοαναρχικών κυριολεκτικά αφηνιάζει κραυγάζοντας συνθήματα επισκιάζοντας κάθε λογική και ορθολογιστική σκέψη.

· Ο μη διεφθαρμένος πολίτης (δηλαδή οι περισσότεροι) επιβίωνε και συνεχίζει να επιβιώνει ναι μεν τίμια πλην με μεγάλο κόπο και μεγάλο κόστος. Δεν είναι διόλου σίγουρο εάν υπάρχουν άλλες αντοχές.

. Ακούγονται ακόμη και ακατανόητες φωνές μπερδεμένων μυαλών που εμμέσως πλην σαφώς και με πολλά υπονοούμενα κραυγάζουν για «αλλαγή λαού» που θα αντικαταστήσει τους νυν … εθνικιστές πολίτες από … οπαδούς του … Αλλάχ 

Οι δολοφονίες χαρακτήρα κατά όσων αντιστέκονται στην ξενοκρατία και κατά όσων και υποστηρίζουν ένα ισχυρό κράτος το οποίο απαιτείται να αναπτύξει εθνική στρατηγική είναι συνήθη φαινόμενα. Ύβρεις όπως φασίστες, ρατσιστές, εθνικιστές, πολεμοκάπηλοι και άλλες βωμολοχίες κατά των δημοκρατικά εμφορούμενων φιλοπάτριδων πολιτών δεν λείπουν. Εδώ μας χαρακτήρισαν, «οι» αφιλότιμοι του γνωστού ευαγούς ιδρύματος («περιέργως») παντός καιρού, εθνικιστές και πολεμοκάπηλους επειδή γράφαμε βιβλία και άρθρα εξηγώντας τι είναι η αποτρεπτική στρατηγική ενός κράτους το οποίο απειλείται από τους γείτονές του.

Ένα μεγάλο πρόβλημα, επίσης, με βαθύτατες προεκτάσεις είναι ότι δυναμώνουν οι αποδομητικές τάσεις με το να επιχειρείται να στερηθούν οι νέες γενιές για γεγονότα και τις «ιστορικές» «λεπτομέρειες» – ίσως, πλέον, πολλοί να μην γνωρίζουν καν ότι υπήρξε χούντα ή πραξικόπημα στην Κύπρο ενώ ηρακλειδείς της επιθετικής Τουρκίας μέχρι που αιτιολογούν την βάρβαρη και παράνομη εισβολή στην Κύπρο ως … προστασία ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Μέχρι που θα μπορούσαν να ανακαλύψουν ότι ένα νέο μυστήριο διεθνές δίκαιο σμιλευμένο μέσα σε ασήμαντες δήθεν επιστημονικές παρασυναγωγές δίνει δικαίωμα σε μια μειονότητα πχ όπως του Έβρου να αποσχιστεί. Γιατί όχι, αφού για κάποιους το μισητό κράτος μέσα στο οποίο ζουν από τα λεγόμενά τους και τα υπονοούμενά τους συνάγεται ότι θα πρέπει να κατακερματιστεί ή και να εξαφανιστεί.

Παραμένει γεγονός ότι ιδιαίτερα μετά τα μνημόνια πολλοί Έλληνες πλέον είτε μεταναστεύουν είτε καταδικάζονται από τους τοκογλύφους και κερδοσκόπους που κατά βάση εκτιμάται ότι κυβερνούν την neoellada να αργοπεθαίνουν οικονομικά, επιχειρηματικά ή και βιολογικά (μέσα σε αθέατες ζώνες τα καρδιακά και οι καρκίνοι λόγω κακουχιών είναι εν πολλοίς άγνωστοι). Στο όνομα τοκογλυφικών σκοπών και Δαρβινιστικών αντιλήψεων για «αποτελεσματικότητα» που υιοθέτησαν ακόμη και … αναρχικοί καρεκλοκένταυροι, καταστρέφονται πολλά νοικοκυριά και τα αποκτήματα του κόπου και του μόχθου πολλών γενεών των οποίων οι απόγονοι πλέον ζουν στα όρια της φτώχειας. Μερικοί άλλοι όντας εξ αντικειμένου αδύναμοι και / ή δειλοί γονυπετείς δίνουν γη και ύδωρ στους κατακτητές και τους πραιτοριανούς τους. Εξάλλου, οι κατασχέσεις από τις τράπεζες που κατά κάποιο τρόπο με «νόμους» εξελίχθηκαν σε εισαγγελείς, δικαστές και εκτελεστές, είναι πλέον αναρίθμητες. Φεουδαρχία και δεσποτισμός στο φόρτε τους και δημοκρατία ροκανισμένη ή και εκμηδενισμένη.

«Παρενθετικά», υπενθυμίζουμε ότι στην πολλών αιώνων διαδρομή τους οι Έλληνες απέδειξαν ότι είχαν αντοχές. Όταν οι Ρωμαίοι κατέλαβαν τον Ελληνικό κόσμο, εγκατέστησαν πραιτοριανούς και διοικούσαν δεσποτικά τις Ελληνικές Πόλεις και Κοινά. Όμως, των Ελλήνων οι Κοινότητες αντιστάθηκαν σθεναρά μέχρι που είχαμε την Βυζαντινή ιστορική φάση. Το ίδιο και στην Οθωμανική Αυτοκρατορία μετά την πτώση της Βασιλεύουσας Πόλης. Βασικά, ο απέραντος Ελληνικός κόσμος που άρχιζε από την Ευρώπη και έφθανε στα βάθη της Ανατολής δέχθηκε μεγάλα πλήγματα. Αναφέρθηκα εν μέρει πιο πάνω και συνοψίζω ξανά γιατί είναι τα σημαντικότερα:

· Με την δολοφονία το Καποδίστρια ακυρώθηκε η ελπίδα απόκτησης ενός αληθινά εθνικά ανεξάρτητου-ελεύθερου και δημοκρατικού νεοελληνικού κράτους [«ΟΙ ΑΦΕΤΗΡΙΕΣ ΤΟΥ ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΚΑΙ Ο ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑΣ» https://piotita.gr/2017/08/24/%cf%80-%ce%ae%cf%86%ce%b1%ce%b9%cf%83%cf%84%ce%bf%cf%82-%ce%bf%ce%b9-%ce%b1%cf%86%ce%b5%cf%84%ce%b7%cf%81%ce%b9%ce%b5%cf%83-%cf%84%ce%bf%cf%85-%ce%bd%ce%b5%ce%bf%ce%b5%ce%bb%ce%bb%ce%b7%ce%bd/  – http://wp.me/p3OqMa-1oL Ο Ιωάννης Καποδίστριας και οι διπλωματικές διαπραγματεύσεις με τις Μεγάλες Δυνάμεις: Σχέσεις ισχυρών και λιγότερο ισχυρών κρατών στο σύγχρονο διεθνές σύστημα https://piotita.gr/2020/03/23/%cf%80-%ce%ae%cf%86%ce%b1%ce%b9%cf%83%cf%84%ce%bf%cf%82-%ce%bf-%ce%b9%cf%89%ce%ac%ce%bd%ce%bd%ce%b7%cf%82-%ce%ba%ce%b1%cf%80%ce%bf%ce%b4%ce%af%cf%83%cf%84%cf%81%ce%b9%ce%b1%cf%82-%ce%ba%ce%b1%ce%b9/   http://wp.me/p3OqMa-1p5 Η Ελληνική Επανάσταση του 1821, ο Καποδίστριας, η δολοφονία του και οι προεκτάσεις μέχρι και σήμερα (Ημερίδα, βίντεο 03:18:00). Α. Κοκορίκος, Γ. Κοντογιώργης, Γ. Καραμπελιάς, Π. Ήφαιστος, Ναταλία Καποδίστρια https://wp.me/p3OlPy-284 1821 και σήμερα: Η Ελληνική Επανάσταση και η αξίωση για δημοκρατικό προσανατολισμό και Εθνική Ανεξαρτησία. https://piotita.gr/2018/03/24/%cf%80-%ce%ae%cf%86%ce%b1%ce%b9%cf%83%cf%84%ce%bf%cf%82-1821-%ce%ba%ce%b1%ce%b9-%cf%83%ce%ae%ce%bc%ce%b5%cf%81%ce%b1-%ce%b7-%ce%b5%ce%bb%ce%bb%ce%b7%ce%bd%ce%b9%ce%ba%ce%ae-%ce%b5%cf%80%ce%b1%ce%bd/    Η Εθνική Ανεξαρτησία ως η κοινή Κοσμοθεωρία όλων των Εθνών και η Ελληνική Επανάσταση του 1821 https://piotita.gr/?p=8505  Από τη δολοφονία του Καποδίστρια στον εθνομηδενισμό  https://piotita.gr/2019/03/30/%cf%80-%ce%ae%cf%86%ce%b1%ce%b9%cf%83%cf%84%ce%bf%cf%82-%ce%b1%cf%80%cf%8c-%cf%84%ce%b7-%ce%b4%ce%bf%ce%bb%ce%bf%cf%86%ce%bf%ce%bd%ce%af%ce%b1-%cf%84%ce%bf%cf%85-%ce%ba%ce%b1%cf%80%ce%bf%ce%b4%ce%af/?fbclid=IwAR16vZzPYqaT32LNk2db5Js39T0HQ-Jpn0q5TqCcGkCum8lg6NTw8Ns68p0],

· με την εγκατάλειψη του Ελληνισμού των Βαλκανίων το νεοελληνικό κράτος συρρικνώθηκε, αποδυναμώθηκε και απομονώθηκε,

· με την καταστροφή του 1922 που προκάλεσε ο ερασιτεχνισμός του Αθηναϊκού κράτους εξοντώθηκαν οι Κοινότητες της Ανατολής,

. με τον εμφύλιο πόλεμο που υποκίνησαν ξένοι εκτός από τα θύματα η κοινωνία διαιρέθηκε εμφύλια μέχρι και τι μέρες μας,

· με το πραξικόπημα του 1974 στην Κύπρο οι Έλληνες της Μεγαλονήσου μπήκαν σε τροχιά αφανισμού ενώ αν στις μέρες μας ενταχθούν με κάποια δήθεν λύση στα πεδία της Τουρκικής επικυριαρχίας ο Ελληνισμός στο σύνολό του στρατηγικά παγιδεύεται ανεπίστροφα και εξοντωτικά και τέλος αλλά όχι το τελευταίο που θα μπορουσε να αναφερθει,

· με την κρίση της δεκαετίας του 2010 ο «μεταμοντέρνος πόλεμος» των μνημονίων και των κερδοσκοπικών τεχνασμάτων κοινωνικοπολιτικά ανεξέλεγκτων διεθνικών δρώντων και τεχνοκρατών επιχειρεί να εξοντώσει όσους απέμειναν.

· Στα πλήγματα αυτά και πολλά άλλα πολλοί διερωτώνται μήπως δεν υπάρχουν πλέον οι προϋποθέσεις για αντίσταση και ανόρθωση (ή μήπως όχι;).

· Το εθνομηδενιστικό δηλητήριο των τελευταίων δεκαετιών (συχνά οι βρύσες από τις οποίες έτρεχε ήταν και κωλοτουμπο»πολυτεχνειακές») είναι αβάσταχτα χειμαρρώδες και οι πνευματικές πληγές δύσκολα θα επουλωθούν.

· Ασυγκράτητος εθνομηδενιστικός Χείμαρρος κυριαρχεί. Ακόμη και τώρα. Πάνω στα πεσμένα κορμιά των δύσμοιρων πολιτών που πλήττονται, αδίστακτα κάποιοι ξερνούν εθνομηδενιστικό δηλητήριο.

Επανερχόμενοι στην εποχή της Χούντας και στο Πολυτεχνείο και για να είμαστε όσο μπορούμε πιο ακριβείς και αντικειμενικοί, πρέπει να πούμε ότι πολλοί αφανείς Έλληνες μεταξύ των οποίων και πολλά Ελληνόπουλα γνήσιοι συνεχιστές της διαχρονικής Ελληνικότητας, αντιστάθηκαν στην Χούντα. Πολύ πιθανό δεν θα τους βρείτε σε κυβερνητικές θέσεις και δεν ωφελήθηκαν από ανίερες πελατειακές συναλλαγές. Δεν θα τους βρείτε σε υψηλά αμειβόμενες «πολιτικές» θέσεις (εκεί όπου ως συνήθως σε όλα τα κράτη νεοθεσίτες και νεόπλουτοι επιδίδονται στο να διοικούν στο όνομα ξένων συμφερόντων τις «μάζες», όπως υβριστικά χαρακτηρίζουν κάποιοι τους Έλληνες πολίτες. Τα κοσμοθεωρητικά γνήσια και άφθαρτα Ελληνόπουλα μέσα στα οποία ρέει ο διαχρονικός και οικουμενικός πολιτισμός της Ελληνικότητας, δηλαδή της Δημοκρατίας και της Ελευθερίας, λογικά θα συνεχίσουν να προσκολλώνται στις πολιτικές τους παραδόσεις και θα τις διαιωνίζουν (οι εκατοντάδες χιλιάδες που διαμαρτυρήθηκαν για το Μακεδονικό και τα Τέμπη το καταμαρτυρούν). Ιθάκη τους είναι η πατρίδα και οι σημαίες τους γράφουν δημοκρατία, πολιτική ελευθερία και εθνική ανεξαρτησία. Θα συνεχίσουν να το κάνουν έστω και εάν το εξ αντικειμένου, πλέον, αξιοθρήνητο και υπό τοκογλυφική κατοχή νεοελληνικό «κράτος» συνεχίσει να πάσχει. Το Ελληνικό «πνευματικό DNA» τους περιέχει τις έννοιες Ελευθερία και Δημοκρατία και θα συνεχίσουν να παλεύουν, να αντιστέκονται και να είναι περήφανοι γι’ αυτό έστω και αν πλήττονται. Για μερικούς άλλους, είτε βρέθηκαν στις διαδηλώσεις του 1973-74 είτε όχι αυτό δεν ισχύει. Γι’ αυτούς Θερμοπύλες δεν υπάρχουν και μέριμνά τους είναι να ανοίγουν τον δρόμο στους Μήδους. Το «πνευματικό DNA» τους είναι μολυσμένο από το δηλητήριο του Εφιάλτη, δηλαδή τα οικουμενιστικά δόγματα που θεωρούν το κράτος δευτερεύων ή περιττό στο όνομα κάποιας μυστήριας φαντασιόπληκτης ένωσης του πλανήτη. Σε όλες τις εποχές και σε όλες τις κοινωνίες αυτοί οι ανυπόστατοι οικουμενισμοί μεταμφιέζουν τις ηγεμονικές αξιώσεις ισχύος και ροκανίζουν και υποσκάπτουν την εκάστοτε οικεία πατρίδα. Είναι το αντίθετο της έννοιας πατρίδα, πολιτισμός, ελευθερία, δημοκρατία.

ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ.

1. Αμέσως μετά την πτώση της χούντας και αφού πριν βρεθήκαμε στον πόλεμο, ως εκλεγμένοι φοιτητές οργανώσαμε, μεταξύ άλλων, τις μεγαλειώδεις συναυλίες του Μίκη Θεοδωράκη https://wp.me/p3OqMa-2JL αλλά και τις μεγάλες διαδηλώσεις για να αποκατασταθεί η Συνταγματική τάξη στην Κύπρο και να επανέλθει ο νόμιμος πρόεδρος. Η φωτογραφία σύλληψης που αναρτάται μαζί με τις υπόλοιπες είναι έξω από την Μεγάλη Βρετανία και μου την έδωσε φίλος μετά από πολλά χρόνια. Η φωτογραφία με τον Τσε και τον Λυσσαρίδη είναι το Φθινόπωρο του 1974 [https://wp.me/p3OqMa-197 – https://wp.me/p3OqMa-1Xf και https://wp.me/p3OqMa-1wE]. Ο Τσε γιατί κατά κάποιο τρόπο και ανεξάρτητα άλλων κριτηρίων συμβολίζει την αντί-ηγεμονική υπεράσπιση κάθε πατρίδας κατά κάθε επιθετικού, αναθεωρητικού και ηγεμονικού κράτους (βλ. και άρθρο «ο Τσε Γκουεβάρα της νεότητάς μας») και ο Λυσσαρίδης γιατί μέχρι τον θάνατό του ήταν ανάλογα και αντίστοιχα σύμβολο αντίστασης των συγχρόνων Ελλήνων και όχι μόνο. Το τελευταίο γράμμα του Τσε συμβολίζει την υποχρέωση κάθε πολίτη όταν κινδυνεύει η πατρίδα του να επιδεικνύει αυτοθυσία: «Πάντοτε ως τη νίκη ! Πατρίδα ή θάνατος !» Για δε τους βιαστικούς ας μην σπεύσουν σε απλουστευτικές ερμηνείες. Ο όρος αντί-ηγεμονισμός δεν είναι ιδεολογικός και δεν συνεπάγεται να εχθρεύεσαι άλλα κράτη ακόμη και ηγεμονικά παρά μόνο διασφάλιση της εθνικής ανεξαρτησίας της πατρίδας, συμμετρικές και ισόρροπες σχέσεις και ισοτιμία στις συνομιλίες και συναλλαγές. Ο χειρόγραφος χάρτης της ανάρτησης με τον Καβάφη στο υποσέλιδο είναι «κάποιου» στα ταξίδια του όταν ήταν 17-19 χρόνων αφού αποφοίτησε την σχολή Πλοιάρχων Ασπροπύργου και λίγο πριν αρχίσει πανεπιστημιακές σπουδές.

ΑΝΤΙ-ΗΓΕΜΟΝΙΣΜΟΣ: Η ΟΥΣΙΑ ΤΩΝ ΣΥΖΗΤΗΣΕΩΝ ΚΑΙ Ο ΤΣΕ ΓΚΕΒΑΡΑ ΤΩΝ ΑΦΕΤΗΡΙΑΚΩΝ ΑΝΤΙ-ΗΓΕΜΟΝΙΚΩΝ ΣΤΑΣΕΩΝ ΜΑΣ https://wp.me/p3OqMa-197

ΑΝΤΙ-ΗΓΕΜΟΝΙΣΜΟΣ: Η ΟΥΣΙΑ ΤΩΝ ΣΥΖΗΤΗΣΕΩΝ ΚΑΙ Ο ΤΣΕ ΓΚΕΒΑΡΑ ΤΩΝ ΑΦΕΤΗΡΙΑΚΩΝ ΑΝΤΙ-ΗΓΕΜΟΝΙΚΩΝ ΣΤΑΣΕΩΝ ΜΑΣ https://wp.me/p3OqMa-197

ΑΝΤΙ-ΗΓΕΜΟΝΙΣΜΟΣ: Η ΟΥΣΙΑ ΤΩΝ ΣΥΖΗΤΗΣΕΩΝ ΚΑΙ Ο ΤΣΕ ΓΚΕΒΑΡΑ ΤΩΝ ΑΦΕΤΗΡΙΑΚΩΝ ΑΝΤΙ-ΗΓΕΜΟΝΙΚΩΝ ΣΤΑΣΕΩΝ ΜΑΣ https://wp.me/p3OqMa-197

ΟΙ ΈΛΛΗΝΕΣ «ΜΠΟΥΜΠΟΥΝΟΚΕΦΑΛΟΙ ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΟΙ» (ΣΥΝΟΜΙΛΙΑ ΜΕ ΤΟΝ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΚΟΝΔΥΛΗ)  https://wp.me/p3OqMa-1wE

ΟΙ ΈΛΛΗΝΕΣ «ΜΠΟΥΜΠΟΥΝΟΚΕΦΑΛΟΙ ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΟΙ» (ΣΥΝΟΜΙΛΙΑ ΜΕ ΤΟΝ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΚΟΝΔΥΛΗ)  https://wp.me/p3OqMa-1wE

2. ΠΑΤΡΙΔΑ, ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΚΑΙ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΕΙΝΑΙ ΠΕΡΑΝ ΚΑΙ ΥΠΕΡΑΝΩ ΥΠΟΚΕΙΜΕΝΙΣΜΩΝ ΚΑΙ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΕΩΝ. Αφού διερωτηθούμε κατά πόσο κάποιες από τις πιο πάνω θέσεις είναι αξιολογικού και υποκειμενικού χαρακτήρα, ας το κάνουμε σαφές: Όπως έχουμε υποστηρίξει σε εκτενή κείμενα η ανθρώπινη ελευθερία και η συλλογική ελευθερία δηλαδή η εθνική ανεξαρτησία είναι έσχατες λογικές και πέραν αξιολογήσεων και υποκειμενισμών. Όποιος διαφωνεί απλός δεν γνωρίζει, δεν το σκέφτηκε ή δεν φρόντισε να μάθει ότι αποτελεί επιστροφή στην προ-πολιτική εποχή της βαρβαρότητας ή και της κτηνωδίας εάν καταστρατηγηθεί η ελευθερία, δηλαδή η δυνατότητα των μελών των κοινωνικών οντοτήτων να αυτοθεσπίζονται αυτεξούσια σύμφωνα με τον πολιτισμό τους, τις πολιτικές τους παραδόσεις και συνολικά της ιστορικής τους ταυτότητας κα ιδιοσυστασίας. Τουτέστιν, η πατρίδα και η ελευθερία είναι υπεράνω όλων και έσχατες λογικές. Ρήγας Βελεστινλής: “Άμα φύγει ο τύραννος, ο ελληνικός λαός θα είναι φίλος και σύμμαχος με όλα τα ελεύθερα έθνη. Οι Έλληνες δεν ανακατεύονται εις την διοίκηση των άλλων εθνών, αλλά ούτε είναι εις αυτούς αποδεκτό να ανακατωθούν άλ­λα έθνη εις την δική τους. Δεν κάμνουν ποτέ ειρήνη με ένα εχθρό ο οποίος κατακρατεί ελληνικό τόπο”. Αυτή είναι η ανθρωποκεντρική Ελληνικότητα της οποίας ο πολιτισμός και οι πολιτικές παραδόσεις ήταν ο άξονας της διαχρονίας του πολιτικού πολιτισμού και της οποίας οι σύγχρονοι Έλληνες διεκδικούν ότι είναι οι κληρονόμοι. Πριν δυο αιώνες, οι πρόγονοί μας με την Εθνεγερσία αξίωσαν Ελευθερία και Δημοκρατία. Δημοκρατία, ελευθερία, εθνική ανεξαρτησία, σεβόμαστε όλα τα έθνη και τον πολιτισμό τους και στεκόμαστε στις Θερμοπύλες της πατρίδας εάν και όταν απειληθεί. Οι δε δεσποτικοί δικτάτορες κάθε είδους εγχώριοι ή πραιτοριανοί ξένων εξ αντικειμένου δεν ανήκουν στον Ελληνικό πολιτισμό. Ο Ελληνικός πολιτικός πολιτισμός σημαίνει προσανατολισμό προς την Ιθάκη της Πολιτικής Ελευθερίας και στο ταξίδι αυτό ο πολίτης είναι εντολέας της εντολοδόχου (και κανονικά υπό προϋποθέσεις ανακλητής) πολιτικής εξουσίας. Πατρίδα λοιπόν, ελευθερία και δημοκρατία είναι πέραν και υπεράνω υποκειμενισμών και αξιολογήσεων. Η δική μας και κάθε άλλου έθνους» .https://ifestos.edu.gr/

**Τό ιστολόγιο δέν συμφωνει απαραίτητα με τις απόψεις των αρθρογράφων