Δεν ξεχνούμε τίποτα!
Τώρα που τέλειωσε ο προεκλογικός «ορυμαγδός» - με τα σωστά, τις υπερβολές, τις προκλήσεις και τα ευτράπελα - κι έφθασε η ώρα της νέας νομιμοποίησης του πολιτικού μας συστήματος με την ψήφο μας, τουλάχιστον να μην ξεχνούμε ότι είναι αυτό το υπάρχον ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ, που με τις διαχρονικές πολιτικές του :
• χρεοκόπησε τη χώρα και την παρέδωσε στους δανειστές της σαν ιδιωτικό χώρο προς εκμετάλλευση,
• φάνηκε ανίκανο να διαμορφώσει σταθερή κι ενιαία στρατηγική στα εθνικά μας θέματα,
• συντήρησε την ξενοκρατία, το καθεστώς προστασίας και τη διαχρονική υποτέλεια της χώρας στον «ξένο παράγοντα» και «προστάτη»,
• αδιαφόρησε για το μέγιστο εθνικό ζήτημα, το δημογραφικό, στηρίζοντας την σταδιακή κι οργανωμένη πλέον αντικατάσταση του ελληνικού πληθυσμού με ξένους και αλλότριους πληθυσμούς,
• προώθησε, άλλοτε φανερά κι άλλοτε «υπογείως», όλα τα νέα «προϊόντα» της παγκοσμιοποίησης (πολιτική της ταυτότητας, gender, woke, δικαιωματισμός, πολιτική ορθότητα, εθνομηδενισμό κλπ) σε βάρος της ελληνικής ιδεοπροσωπίας και ταυτότητας και της ελληνικής διαχρονίας,
• υποβάθμισε την παιδεία, την υγεία, τον πολιτισμό, την ενέργεια, το φυσικό περιβάλλον, την ασφάλεια,
• τραυμάτισε θανάσιμα τους δημοκρατικούς θεσμούς δημιουργώντας κλειστό σύστημα εξουσίας και ένα αλαζονικό καθεστώς που συχνά νομοθετεί για να εξασφαλίζει το ακαταδίωκτο και την ατιμωρησία στους μετέχοντες σε αυτό,
• θεοποίησε τον ιδιωτικό τομέα και ιδιαίτερα το κατασκευαστικό καρτέλ προσφέροντάς του «γη και ύδωρ»,
• έκανε σύστημα την διαπλοκή, τη διαφθορά, το κομματικό ρουσφέτι, τη μίζα, την αλληλοκάλυψη-κουκούλωμα, τις παρακολουθήσεις, τη λεηλασία,
• απαξίωσε συστηματικά τον δημόσιο τομέα και τις δημόσιες υποδομές για πιο εύκολο ξεπούλημα,
• μετέτρεψε την πολιτική σε επικοινωνία δημιουργώντας μηχανισμούς χειραγώγησης της κοινής γνώμης μέσω αργυρώνητης «δημοσιογραφίας»,
• διαπλέχτηκε με τους θεσμούς της δικαιοσύνης υποτάσσοντάς την στην εκτελεστική εξουσία,
• επέτρεψε ισχυρούς εξωθεσμικούς παράγοντες («ολιγάρχες» - «νταβατζήδες») να ελέγξουν την πολιτική και την οικονομία της χώρας,
• ερήμωσε την ύπαιθρο και συρρίκνωσαν την παραγωγική ικανότητα τόσο στον πρωτογενή τομέα όσο και στον δευτερογενή,
• προκάλεσε φαινόμενα διάλυσης του κοινωνικού ιστού,
• επέβαλλε την κομματοκρατία με νέο «ηγεμόνα» τον εκάστοτε πρωθυπουργό και την «καμαρίλα» του.
Τουλάχιστον, ας τα ξανασκεφτούμε όλα τα παραπάνω - είτε συμφωνούμε είτε όχι με αυτά ή με κάποια από αυτά - πριν μετανιώσουμε πικρά για μια ακόμα φορά ως «εξαπατηθέντες ψηφοφόροι» μιας «κοινωνίας που νοσεί» κι ας ψηφίσουμε τους ΚΑΛΥΤΕΡΟΥΣ του κόμματος της επιλογής μας, ευελπιστώντας «καλύτερες μέρες» για την πατρίδα μας μέσα στο ιδιαίτερα ρευστό κι επικίνδυνο παγκόσμιο περιβάλλον!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου