Ποια είναι η πολιτική πραγματικότητα σήμερα; Πρώτον, ο Κυριάκος Μητσοτάκης είναι πανίσχυρος και υπάρχουν πολλές πιθανότητες σε αυτές τις εκλογές να κερδίσει πάνω από 180 έδρες και να κυβερνά την επόμενη τετραετία σαν κοινοβουλευτικός δικτάτορας. (και είδαμε πόσο υπολογίζει ο Μητσοτάκης τις ελευθερίες μας...) Δεύτερον, τα δυο μεγάλα κόμματα της αντιπολίτευσης, ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ, παρά τα λεκτικά τους πυροτεχνήματα , αποδέχονται, όπως και η ΝΔ, τις βασικές αρχές της φιλελέφτ συναίνεσης : "τα λοκντάουν είναι ευλογία", υποχρεωτικοί εμβολιασμοί, κρατικοδίαιτη και πανάκριβη "πράσινη ανάπτυξη", ορθοπολιτική λογοκρισία, "τα φύλα είναι 63", απαγορεύσεις κομμάτων, "Refugees Welcome", "πατρίδα μας η Ευρωπη". Τρίτον, δεν έχει εμφανιστεί ακόμη ένα σοβαρό αντισυστημικό δεξιό κόμμα, σαν κι αυτά που εμφανίστηκαν στην υπόλοιπη Ευρώπη, που αντιτάχθηκαν στην φιλελέφτ ορθοδοξία, έσπασαν τα κομματικά στεγανά και άλλαξαν το πολιτικό σκηνικό.
Με αυτά τα δεδομένα και μέσα σε αυτό το ασφυκτικό σκηνικό, αν θέλουμε να μειώσουμε την κοινοβουλευτική πλειοψηφία του Μητσοτάκη και να βάλουμε ένα ανάχωμα στην παντοδυναμία του, αν θέλουμε να ακουστεί ο αντίλογος στην κυρίαρχη φιλελέφτ ατζέντα, είναι επιτακτική ανάγκη να μπουν στη νέα Βουλή όσο το δυνατόν περισσότερα κόμματα που αμφισβητούν το καθεστωτικό αφήγημα. Και αναγκαστικά πρέπει να διαλέξουμε από τα υπάρχοντα κόμματα που στις τελευταίες εκλογές βρέθηκαν λίγο πάνω ή λίγο κάτω από το 3% και όχι από τα ιδεατά κόμματα που έχουμε στο μυαλό μας.
Ναι, το κόμμα "Νίκη", για το οποίο γίνεται πολύς λόγος τελευταία, απέχει πολύ από το να είναι το ιδανικό δεξιό κόμμα που θα μπορούσε να ανατρέψει το πολιτικό σκηνικό και να δώσει τέλος στις επικίνδυνες και αποτυχημένες πολιτικές της φιλελέφτ συναίνεσης. Πολλές θέσεις του φαίνονται να μην είναι ιδιαίτερα επεξεργασμένες και δουλεμένες (όπως πχ στην οικονομία όπου το πρόγραμμα του καταφεύγει συχνά σε ανώδυνες γενικότητες και σε ευχολόγια) ενώ η έντονα θρησκευτική του γλώσσα, αν και είναι καλοδεχούμενη στο δημόσιο διάλογο και μπορεί να προσφέρει μια νέα οπτική που λείπει σε μια εποχή ισοπεδωτικής και κούφιας εκκοσμίκευσης, πολύ φοβάμαι πως από μόνη της δεν αρκεί για την ανατροπή και θα περιορίσει αναπόφευκτα το κοινό του κόμματος. Από την άλλη όμως, η "Νίκη" έχει μια σειρά από σωστές θέσεις που ασπάζεται ο συντηρητισμός σε όλη τη Δύση (πχ υποστήριξη της Ευρώπης των Εθνών και όχι ενός συγκεντρωτικού πανευρωπαϊκού υπερκράτους, αντίθεση στους υποχρεωτικούς εμβολιασμούς και στα λοκντάουν, στην woke εκπαίδευση στα σχολεία, στην "αλλαγή φύλου" για 15χρονα παιδιά κτλ). Επίσης το κόμμα αυτό δεν μιλάει για νέες κρατικές απαγορεύσεις αλλά για ένα νέο ηθικό παράδειγμα ζωής που βασίζεται στον χριστιανισμό. Γι' αυτό και θα ήθελα να μπει στη νέα Βουλή. Το ίδιο θα ήθελα, όμως, και για την "Ελληνική Λύση". Τα αρνητικά του κόμματος του Βελόπουλου είναι πολλά και γνωστά και δεν χρειάζεται να τα επαναλάβω. Και αυτό το κόμμα όμως αντιτάχθηκε στις υποχρεωτικότητες, στον ορθοπολιτικό προοδευτισμό και στη μαζική μετανάστευση και η φωνή του είναι χρήσιμη στη νέα Βουλή. Και για να το πάω πιο πέρα : αν και διαφωνώ σε πολλά μαζί τους, θα ήθελα στο νέο κοινοβούλιο και την Ζωή Κωνσταντοπούλου και τον Γιάνη Βαρουφάκη, γιατί μπορούν να ασκήσουν χρήσιμη κριτική στην ευρωλαγνεία του καθεστωτικού αφηγήματος, καθώς και στον φετιχισμό του ευρώ αλλά και να αναδείξουν την στενή σχέση της κυβέρνησης Μητσοτάκη με μεγάλα κρατικοδίαιτα επιχειρηματικά συμφέροντα.
Γι' αυτό λοιπόν, το καλύτερο αποτέλεσμα στις 25 Ιουνίου θα ήταν μια Βουλή οκτακομματική, μια Βουλή και με τη "Νίκη" και με την "Ελληνική Λύση" αλλά και με την "Πλεύση Ελευθερίας" και το "Μέρα25". Με όλα τα αρνητικά τους, τις ανεπάρκειες τους, τις αδυναμίες τους και τις αντιφάσεις τους. Εν αναμονή κάτι καλύτερου αλλά μέχρι τότε δεν μπορούμε να αφήσουμε τον Μητσοτάκη και τον επικίνδυνο φιλελέφτ καθεστωτισμό του να αλωνίζουν.
Από τόν
Η προοπτική που ανοίγεται μπροστά μας σ' αυτές τις κρίσιμες εκλογές που καταφτάνουν σαν τρένο στο αντίθετο ρεύμα καταπάνω μας, είναι ιδιαίτερα ζοφερή. Κατά τη γνώμη μου, για τα μικρά κόμματα, εκείνα κάτω του 2%, έχουν μόνο μια καλή επιλογή.
Ν' απέχουν όλοι οι μικροί από τις εκλογές, δίνοντας οδηγίες στους ψηφοφόρους τους με στρατηγική να μπουν οχτώ κόμματα στη βουλή και ν' αποκλειστεί η περίπτωση να πάρει ο εν λόγω το ελεύθερο να κηλιδώνει το Σύνταγμα κατά την αρεσιά του. Ίσως αυτή είναι μια πολιτική πράξη που θα έχει πολλαπλά πλεονεκτήματα: Α) Θα έδειχνε κατανόηση και στρατηγική σκέψη από την πλευρά των μικρών κομμάτων. Β) Θα απέσειε τις κατηγορίες για προσωπικές βλέψεις, αρχηγιλίκια κ.λπ. Γ) Θα έστελνε σαφές πολιτικό μήνυμα και θα εξέπεμπε αντισυστημικό στίγμα. Δ) Έτσι και αλλιώς, είναι πολύ δύσκολο οικονομικά τα μικρά κόμματα ν' ανταπεξέλθουν σε νέες εκλογές. Ε) Θα επιδείκνυε υπευθυνότητα, μπροστά στην κρίσιμη για το πολίτευμα ώρα. Κι όλ' αυτά, θ' αποτελούσαν διαφήμιση και παρακαταθήκη για το μέλλον. Έτσι οι μικροί γίνονται μεγάλοι. Όταν δείχνουν μεγάλες αρετές και αυτοσυγκράτηση...|
Μια κοινή ανακοίνωση, με προτροπή προς ένα αντιμτστκικό μέτωπο, θα ήταν η μέγιστη πολιτική προσφορά που θα είχαν όλα τα μικρά κόμματα στην παρούσα φάση. Να παράγουν τελικώς πολιτική...
Όσοι συμφωνούν, μεταδίδουν την πρόταση αυτή, με τα δικά μου ή τα δικά τους λόγια, δεν έχω εγώ το μονοπώλιο. Το νου σας, ρεμάλια, αυτό που έρχεται μόνο οι παππούδες μας το 'χουνε ζήσει, βρυκολάκιασε η μετεμφυλιακή Δεξιά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου