* Αφιερώνεται στον Παλαιό *

Η αστροπύλη άνοιξε σε δράκους άλλης Γής!
Φυλάξτε τις κ_λάρες σας, γιατ’ ο τσολιάς εγγύς!
[Αντιγράφω από μνήμης το ποιητούργημα του Μάρκο ντε Σάντ,
που απευθύνεται σε ηπαπαραίους καί λοιπά ανθρωποειδή.
Από την ποιητική συλλογή:
«Κάποιος (δεν θυμάμαι ποιός) ήρθε, καί την έχει μεγάλη!» (Την υπόληψη.    )]

Αποτέλεσμα εικόνας για ηλεκτρονιο
ύσκολο θέμα σήμερα, αλλά μεγάλη η συνεισφορά μου. (Ελπίζω.)
Όταν λέμε «Μάτριξ», κι όπως το βλέπω εγώ: κατά βάση εννοούμε ένα σύνολο κανόνων επιβαλλομένων στον χώρο καί στον χρόνο. Δηλαδή, το Σύμπαν (η Φύση, όπως θες πές το) είναι αυτό που είναι (πχ οι πλανήτες κάθε πλανητικού συστήματος περιστρέφονται γύρω από έναν ήλιο, κτλ κτλ), αλλά υπάρχουν καί κάποιοι κανόνες παραπανήσιοι, οι οποίοι συν-διαμορφώνουν την πραγματικότητα.
Κατά τη γνώμη μου, αυτοί οι κανόνες (α) είναι τεχνητοί (δηλαδή, έχουν τεθεί από έλλογα όντα πλήν του Θεού), καί (β) διαμορφώνουν τοπική πραγματικότητα. Αλλά όλ’ αυτά θα τα εξετάσουμε παρακάτω, με την ησυχία μας.
Φυσικά, η παρούσα μικρή μελέτη κάθε άλλο παρά πλήρης είναι. Εκτός αυτού, ακόμη καί τα -σχετικώς λίγα- παρατιθέμενα στοιχεία οδηγούν σε τεράστιο πεδίο έρευνας. Πιστεύω, όμως, πως η όλη ερευνητική προσπάθεια αξίζει.

i-α. Προοίμιο – Το γνωσιακό έλλειμμα των Φυσικών.
Στην ανάρτηση του ποιητή μας, υπό τον τίτλο «Morbus gravis», θα βρήτε παρατιθέμενα μιά σειρά βίντεο, που -υποθετικώς- αναφέρονται στο Μάτριξ. Αυτά όλα μιλάνε γιά τον μικρόκοσμο (άτομα καί υποατομικά σωματίδια), όπου κάποιοι Φυσικοί υποτίθεται πως ανακάλυψαν δομές, προσομοιάζουσες με σειρά εντολών προγράμματος ηλεκτρονικού υπολογιστή. Όθεν, συμπεραίνουν πως όλος ο κόσμος μας είναι κάτι σαν τεράστιο πρόγραμμα ενός τεράστιου υπολογιστή.
Άρα, όλοι ζούμε σε μιά προσομοίωση… σ’ ένα όνειρο, πιό απλά.
Από ‘κεί καί μετά, συνδέουν αυτό το συμπέρασμα με τον πλατωνικό μύθο του σπηλαίου, με βουδδισμούς / νιρβάνες, καί δε συμμαζεύεται.

Έχω, όμως, να πω τα εξής… κι έχω να τα πω ως ειδικός της Φυσικής, κι όχι ως φιλομαθής αναγνώστης περιοδικών «εκλαϊκευμένης» επιστήμης:
Επειδή γνωρίζω άριστα τη διαδικασία παραγωγής κορυφαίων Φυσικών της καριέρας (προφεσσόρων τε καί ερευνητών), σας δηλώνω πως η διαδικασία αυτή δεν περιλαμβάνει την βαθειά κατανόηση της συγκεκριμένης επιστήμης.
Γιατί;
Διότι, εμποτισμένοι -σχεδόν- άπαντες από το «δυτικό» πνεύμα της βιασύνης (γιά την ακρίβεια, της χρησιμοθηρίας-απληστίας τύπου «εδώ καί τώρα»), δεν κάθονται να ξοδέψουν χρόνο σε κατανόηση της επιστήμης τους· καί δή, βαθύτατη. Η όλη τους προσπάθεια συνίσταται στο να «καθαρίσουν» τις εξετάσεις με καλό βαθμό, καί μετέπειτα ν’ αναρριχηθούν στην πανεπιστημιακή ιεραρχία. Γρήγορα. Βιαστικά. Μή χάνοντας δευτερόλεπτο.
Αν τους ρωτήσεις πότε σκοπεύουν ν’ ασχοληθούν σοβαρά με το υλικό τους (καί όχι εξετασιοκεντρικώς), σου απαντούν: «- Αργότερα!». Ένθα «αργότερα» σημαίνει όταν θα έχουν στρογγυλοκάτσει σε καρέκλα, καί δεν θα τους κουνάει κανείς. Πλήν όμως, αυτό το «αργότερα» δεν έρχεται ποτέ. Βλέπετε, κάθε εποχή, κάθε χρόνος, κάθε μέρα, κάθε περίοδος της ζωής μας, έχουν τις δικές τους απαιτήσεις – η δέ ζωή μας δεν είναι άπειρη. Κι ό,τι δεν γίνεται εγκαίρως, έχει ελάχιστες πιθανότητες να γίνει αργότερα.
Επειδή είχα δεί αρκετούς τέτοιους κατά τα φοιτητικά μου χρόνια, ξέρω πως αντιμετωπίζουν τα μαθήματα ως «πακέτο» ύλης σεμιναρίου πχ 200 ωρών (ας πούμε, ετήσιο μάθημα 6 ωρών εβδομαδιαίως, 4 θεωρία / 2 εργαστήριο, επί 35 εβδομάδες του απρόσκοπτου διδακτικού έτους), συν τα συνοδευτικά αυτής της ύλης «πονηρά»· δηλαδή βιβλιογραφία αναφοράς (υποτίθεται γι’ αργότερα), βιβλία με λυμένα δύσκολα προβλήματα, σημειώσεις… κτλ παρόμοια, προοριζόμενα γιά τα γατόνια που την ψάχνουν κρυφά γιά καλό βαθμό. (Εντάξει, έχουν κι ένα δίκιο: η μέρα έχει μόνον 24 ώρες· κι αν είναι να τηρήσουν την «κατανοητική» αναλογία 1 προς 10 -δες αμέσως παρακάτω-, τότε πρέπει να σπουδάζουν γιά …σαράντα χρόνια! Απ’ την άλλη, όμως, δεν γίνεται να φας ομελέττα, χωρίς να σπάσεις αυγά.)
Όμως, όταν δεν σκοτώνεις το τέρας μικρό, θα σε σκοτώσει αυτό όταν μεγαλώσει. Έτσι, προσωπικώς δεν απορώ καθόλου με ανοησίες του τύπου: «Ο Θεός δεν παίζει ζάρια με τον κόσμο!»… σαφέστατο δείγμα ότι αυτοί που τις εκστομίζουν, ανάθεμα κι αν κατανόησαν τί διάβαζαν! (Αδιάφορο αν έχουν πάρει δέκα Νομπέλ.)
Συνεπώς, γιά όποιον -στον καιρό της μαθητείας του- δεν τήρησε τον χρυσούν κανόνα: «10 ώρες κατανόηση γιά 1 διάβασμα», τίθενται αμείλικτα τα ερωτήματα:
  • Αν κατάλαβε.
  • Τί κατάλαβε.
  • Πώς το κατάλαβε.
Καί, κατά κανόνα, η τριπλέτα των απαντήσεων είναι: δεν / τίποτε / εντελώς σκατά. Γι’ αυτό ακούς ουρανομήκεις ανοησίες, πχ ότι το «πείραμα του αιώνα» θα επιβεβαιώσει το Μπίγκ Μπάνγκ! (Ναί, πώς;! Θα επιβεβαιωθεί πειραματικώς ένα συμπέρασμα μιάς καθαρά νοητικής θεωρίας, η οποία δεν στηρίζεται σε κανένα προγενέστερο πειραματικό δεδομένο! Καί μάλιστα, συμπέρασμα ισχύον υπό προϋποθέσεις!!! Τώρα, από πότε στη Φυσική κάνουμε άλματα υπερβάσεων της λογικής –ράβδος ες γωνίαν, άρα βρέχει-, δεν γνωρίζω. Μάλλον έχω χάσει επεισόδια.)
Τί να κάνουμε; σ’ αυτόν τον ντουνιά ο καθένας «την ακούει» με την παραμύθα του. Άλλος με χασίς, άλλος με ποδόσφαιρο… Κι οι δυτικές νοημοσύνες του iq 145 την ακούν με τις συστατικές επιστολές (καί τις κλειστές λέσχες εξουσίας), με τις οποίες (νομίζουν πως) ανεβαίνουν λίγο παρακάτω απ’ τον Θεό. Τά ‘παμε…

Είπαμε τί γίνεται, όταν οι εκκολαπτόμενοι επιστήμονες παραλείπουν σημαντικά πράγματα. Αλλά υπάρχουν μερικοί ακόμη «χρυσοί κανόνες» καί γιά τους ήδη καριερίστες Φυσικούς. (Δεν γλυτώνουν εύκολα! Lol!!!)
«Φυσική» σημαίνει έρευνα στη Μαμά Φύση. (Κι όχι στο μυαλό του Αϊνστάϊν, ή της επιστημονικής ομάδας πίσω απ’ αυτόν – που τον έβγαζε ασπροπρόσωπο τον κόπανο, κύριοι «συνάδελφοι».) Όταν, λοιπόν, ερευνούμε το τί συμβαίνει στη Μαμά Φύση, πρέπει σαφώς να κατανοούμε πως υπάρχουν τρία επίπεδα στην έρευνά μας – θέλουμε-δέ θέλουμε, μας αρέσει-δέ μας αρέσει:
  • Το (να το πώ έτσι) «όντως όν» στο παρατηρούμενο.
  • Το συμπεριφορικό μοντέλο του παρατηρουμένου.
  • Τα Μαθηματικά, που μας βοηθάνε να καλουπώσουμε το συμπεριφορικό μοντέλο.
Πολλοί ταυτίζουν το δεύτερο με το τρίτο, αλλ’ αυτό δεν είναι σωστό. (Άσε που οι περισσότεροι αδιαφορούν γιά το πρώτο!)
Υπάρχει κι ένα τέταρτο επίπεδο. Τελείως αχρείαστο μέν· αλλά, εφ’ όσον υφίστανται καί κόπανοι, …υπαρκτό. Το εξής:
  • Η ερμηνεία των Μαθηματικών, που μας βοηθάνε κτλ.
Εδώ ακριβώς γίνεται ο κακός χαμός, αν καί δεν θά ‘πρεπε. Γιατί; Διότι τα Μαθηματικά, ως «γλώσσα» ακριβούς περιγραφής, δεν επιδέχονται πολλές ερμηνείες. Είναι ερμηνευτικώς μονοδιάστατα! Επίσης, τυγχάνουν καθολικής ισχύος. Γι’ αυτό βλέπεις, όταν πχ κολλάνε οι θετικοί αριθμοί, μπαίνουν στο παιχνίδι οι αρνητικοί αριθμοί. Όταν κολλάνε κι αυτοί, μπαίνουν οι φανταστικοί / μιγαδικοί. Καί ούτω καθ’ εξής. (Ναί, έχει κι άλλα είδη αριθμών ο μπαχτσές: τους τετραδικούς καί τους οκταδικούς… καί, φαντάζομαι, προς το παρόν! Σε καναδυό αιώνες ακόμη, βλέπουμε!    ) Μ’ άλλα λόγια, τα Μαθηματικά αφ’ ενός δεν αφήνουν περιθώριο γιά παρανοήσεις, αφ’ ετέρου δεν κολώνουν πουθενά (σά Χαϊλούξ Τογιότα, να πούμε! lol!!!) – εφ’ όσον στηρίζεσαι πάνω τους, γιά να ερμηνεύσεις τα φυσικά φαινόμενα.
Αλλά, όσο υπάρχουν ημιμαθείς καί χαζοβιόληδες, εισχωρούν καί παρεξηγήσεις – με «ερμηνείες» τραβηγμένες απ’ τα μαλλιά! (Πχ «η πιθανότητα να βρίσκεται το ηλεκτρόνιο κάπου», μπλά-μπλά-μπλά. Ποιά «πιθανότητα», ρέ βλάκα Μάξ Μπόρν; Γιά «πιθανότητες» μίλησε ο Σραίντιγκερ; Αυτό κατάλαβες εσύ; )

[Παρένθεση – περί μαθηματικής ερμηνείας της Φύσεως.
«- Γιατί επιμένεις στα επεξηγηματικά περί των Μαθηματικών, ρέ Εργοδότη; Υπάρχουν κι άλλες ερμηνείες των φυσικών φαινομένων;»
Ναί, αμέ! Έτσι, πρόχειρα – κι ίσως η σημαντικώτερη μή-μαθηματική: ο Θεός! Άμα αρχίσεις να λες: «- Στον Θεό οφείλεται αυτό, το άλλο, το παράλλο!», έχεις μιά πλήρη εξήγηση των φυσικών φαινομένων. Καί μήν κοροϊδεύετε, διότι η επιλογή της επεξηγηματικής γλώσσας των φυσικών φαινομένων είναι α-ξι-ω-μα-τι-κή! Δηλαδή, δεν επιδέχεται απόδειξη· ανατρέπεται, δέ, μόνο με άλλο αξίωμα «αλλήλοις αποκλειόμενον» με αυτό που διάλεξες.
Εάν αμφιβάλετε, να πάτε ξανά πίσω στη Β’ Γυμνασίου, να μάθετε τις ιδιότητες του αξιώματος! Τις οποίες, ειρήσθω, ούτε ο Αϊνστάϊν -που πολλοί τον τιμούν ως άκρως πανέξυπνον- τις ήξερε! Αν τις ήξερε, δεν θα έλεγε / δεχόταν χοντρομαλακίες· ότι δηλαδή τα αδρανειακά συστήματα αναφοράς καί υπάρχουν, καί …δεν υπάρχουν! Τόση βλακεία, ούτε μαθητής Γυμνασίου -με τις ορμόνες φουντωμένες- δεν επιδεικνύει!
Τα παραπάνω -περί Μαθηματικών καί Θεού- έχουν κάποιες …συνέπειες· κατεβατά ολόκληρα μπορούμε να γράψουμε γιά τη «λογική» των λίγο μετά την Αναγέννηση επιστημολογούντων, πχ των Ιησουϊτών. Όμως, δεν είναι της παρούσης η ανάπτυξη τέτοιου θέματος.]

Γιά να γίνω πιό κατανοητός περί των ερευνητικών επιπέδων, ας πάρουμε ένα ηλεκτρόνιο.
Ουσιαστικά, ηλεκτρόνιο ίσον ένα μικροσκοπικό μπαλλάκι με αρνητικό ηλεκτρικό φορτίο, το οποίο γυρνάει γύρω-γύρω απ’ τον πυρήνα ενός ατόμου. Σε ελλειπτική τροχιά, γιά οικονομία ενέργειας. Αυτές οι λίγες λέξεις είναι το «όντως όν» του ηλεκτρονίου (το πρώτο ερευνητικό επίπεδο, που λέγαμε), καί συγνώμη αν παρέλειψα κάτι.
Όμως, άμα ρωτήσετε έναν Φυσικό τί είναι το ηλεκτρόνιο, το 99.99% του πληθυσμού αυτής της περίεργης φυλής θα πάει κατ’ ευθείαν στο τρίτο ερευνητικό επίπεδο· θα σας πετάξει κατακέφαλα την κυματική εξίσωση του Σραίντιγκερ, καί θα σας πεί ότι αυτή περιγράφει το ηλεκτρόνιο… κι άμα κατάλαβες, κατάλαβες. (Δίκην βαρύμαγκα μανάβη της λαϊκής, που έχει παρατεταγμένα τα κασάκια με τα φρούτα, κι έτοιμες τις ταμπέλες – «α’ ποιότητα 4 ευρώ, β’ ποιότητα 2.5 ευρώ». Καί σου προτείνει: «- Βάλε στη σακκούλα, κύριος!», αρνούμενος να κουνήσει απ’ την καρέκλα του.) Ναί, αλλά εσείς ρωτήσατε τί είναι το ηλεκτρόνιο, όχι ποιά Μαθηματικά περιγράφουν τη συμπεριφορά του!
Εάν θέλετε να κάνετε άγρια πλάκα σε Φυσικούς, αν θέλετε να τους δήτε σε κατάσταση λίγο πρίν τις ενέσεις των τρελλογιατρών, να επιμείνετε στην αρχική σας ερώτηση! Lol!!! (Ο γράφων, βεβαίως, εξαιρείται. Όχι, τώρα, η αλ’πού ‘κατό χρονώ, τ’ αλεπουδάκια ‘κατονδέκα! Δεν γίνονται αυτά!    ) Δεν μπορούν ν’ αντιμετωπίσουν ερωτήματα ουσίας, οι «συνάδελφοι», κι αναφέραμε παραπάνω τις (σοβαρώτατες) αιτίες προς τούτο.
Καί πάει στην ευχή! Ο Σραίντιγκερ ήταν ένας πραγματικά πανέξυπνος άνθρωπος, ο οποίος υπηρετούσε την επιστήμη του. Άρα, είχε κάθε δικαίωμα να γράφει «κουφές» εξισώσεις, διότι δεν απευθυνόταν σε άσχετους. Έλα, όμως, που σήμερα ο κάθε ημιμαθής επικαλείται έναν άλλον ημιμαθή, τον Μπόρν, ο οποίος νόμισε ότι κατάλαβε όσα έλεγε ο Σραίντιγκερ, καί πήρε την κυματοεξίσωση του τελευταίου καί της άλλαξε τα φώτα! Ως συνέπεια, (σχεδόν) όλοι σήμερα μιλάνε γιά «πιθανότητα» να βρίσκεται κάπου ένα ηλεκτρόνιο… διότι δεν μπορούμε, λέει, να υπολογίσουμε το πού πραγματικά θα βρίσκεται αυτό!
Σοβαρά, έ;
Κοίτα να δείς, τί μαθαίνει κανείς!… 
Δυστυχώς, το κακό δεν περιορίστηκε στην άγρια φυλή των Φυσικούα. Τις «πιθανότητες» καί τα ρέστα τις βρήκαν του γούστου τους μέχρι κι οι μοντέρνοι φιλόσοφοι! (Σαν τον μακαρίτη τον Πόππερ, αν δεν κάνω λάθος.) Καί δώσ’ του γραπτά σεντόνια ολόκληρα (έμπλεα ανοησιών), γιά το αν ανατρέπεται η αιτιοκρατία!… (Εύκολο είναι, ρέ;) Το καλό είναι πως δεν νομίζω ότι επηρέασαν πολύ κόσμο, αυτές οι χαζές αντιλήψεις. Ποιός διαβάζει φιλοσοφία σήμερα;

i-β. Το (υποτιθέμενο) μικροκοσμικό Μάτριξ.
Επανέρχομαι στα βίντεο του Μάρκο. (Καί ναί, είχα την υπομονή να τα δώ όλα! Προσεκτικά.) Όλα μα όλα δείχνουν πολύ πρόχειρη κατανόηση της Κβαντομηχανικής, κι άσε καί την πιό δύσκολη Κβαντική Ηλεκτροδυναμική! Καί όντως, ο μικρόκοσμος έχει τελείως διαφορετικούς κανόνες απ’ την καθημερινότητά μας. Ωστόσο, παρελθέτωσαν απ’ εμού τα εκλαϊκευμένα βιντεάκια με τις όμορφες μουσικούλες καί τα όμορφα γραφικά του υπολογιστή. Δεν προτίθεμαι να ξεμάθω την (ακριβοπληρωμένη με τα νιάτα μου) Φυσική που ξέρω, γιά χάρη τους! Οπότε, μή μασάτε από τον «κώδικα προγράμματος υπολογιστή», που υποτίθεται ότι ανακάλυψαν οι «συνάδελφοι». Σας λέω εγώ πως δεν ισχύει, κι αυτό να σας αρκεί. (Αν δεν σας αρκεί, …επανάληψη τα παραπάνω.    )
Έγινα σαφής, νομίζω.

Είναι αλήθεια πως η Φύση μας έχει ήδη κλείσει το ματάκι σε συγκλονιστικά πράγματα, όπως πχ ότι άλλο το πάνω, κι άλλο το κάτω. (Δεν τά ‘χει ίσωμα αυτά τα δυό!) Ή, ας πούμε, μας έχει δείξει πως όντως υπάρχει αρνητικός χρόνος! Πως είναι δυνατόν το ταξίδι προς το παρελθόν, παναπεί. Αλλ’ αυτά τα θέματα δεν προσφέρονται γιά κουβέντες να περνάει η ώρα μας, καί δή κουβεντολόϊ ασχέτων με ημιμαθείς. Συμπερασματικώς, όμως – να μή μακρηγορούμε: δεν θα βρούμε ίχνη του Μάτριξ (δηλαδή επιβαλλομένων κανόνων κτλ κτλ) στα πειράματα με τα φωτόνια καί τις σχισμές καί τις αβεβαιότητες.
Επίσης… θα μου επιτρέψετε να παίξω κι εγώ ένα φιλοσοφικό παιχνιδάκι!
Αν ο παρατηρητής επηρεάζει το πείραμα (όπως τονίζεται κατ’ επανάληψη στα βίντεο του Μάρκο), θα δυσκολέψω την όλη φάση έτι περισσότερον: Ο τρόπος που κατανοούμε τα πράγματα, εξαρτάται σχεδόν αποκλειστικά από το λεγόμενο «πνεύμα της εποχής»! (Αν δεν κάνω λάθος, πρόκειται γιά το λεγόμενο zeitgeist, γιά το οποίο μίλησαν κάτι Γερμανοί φιλόσοφοι των αρχών του 20ου αιώνα – νομίζω ο Κάντορ, καί δεν ξέρω ποιός άλλος. Βλέπετε, δεν είμαι καλός στα φιλοσοφικά αυτού του είδους. Μιά γνώμη, κύριε «Μποτίλια» μας; )
Όπως καταλαβαίνετε, αυτός ο ισχυρισμός κρύβει πολύ πράμα: συλλογικό ασυνείδητο, γένη των ανθρώπων, εγκεφαλικά κέντρα, ανέλιξη της ανθρωπότητας… Όθεν, χρειάστηκε ν’ αρχίσει ο 20ος αιώνας μΧ, ώστε τα πιό προχωρημένα μυαλά της ανθρωπότητας ν’ αρχίσουν να σκέπτονται με όρους ασυνέχειας, κι όχι συνέχειας. (Παναπεί, να οραματίζονται κεφτεδάκια να μπαίνουν στο στόμα τους, κι όχι να εξέρχεται από δαύτο μιά τσίχλα, που την τραβάς όσο γουστάρεις.) Χρειάστηκε να ξεκινήσει ο 21ος, ώστε όλοι να μιλάνε γιά «πιθανότητες» καί πολλαπλά Σύμπαντα. (Αδόκιμος όρος – το Σύμπαν είναι ένα, εξ ορισμού. Καί γιά να είμαστε πιό ακριβείς, προσωπικώς δεν θα τις αποκαλούσα «πιθανότητες», αλλά «πολλαπλά ενδεχόμενα».) Κι έχει ο καλός Θεός!
Το «πνεύμα της εποχής», λοιπόν… Γιάααα να δούμε τώρα, πώς θα το επιλύσετε κι αυτό το θέμα, κύριοι «συνάδελφοι», που (νομίζετε πως) τα μάθατε όλα! 

Τέλος, να επισημάνω πως η διάδοση τέτοιων ιδεών δεν γίνεται από καθαρά επιστημονικό ενδιαφέρον· υποκρύπτει πολύ άσχημες σκοπιμότητες. Όπως πχ η προπαγάνδα γιά δήθεν επιστημονική απόδειξη περί υπάρξεως του επακριβώς κατά «Παλαιάν Διαθήκην» περιγραφομένου Θεού. (Φαίνεται κανείς δεν συνετίστηκε από τους Ιησουΐτες, που έφαγαν τα μούτρα τους κυνηγώντας ακριβώς τον ίδιο στόχο.) Ή, εφ’ όσον πλέουμε σ’ έναν ωκεανό πιθανοτήτων, κι αυτός με τη σειρά του συνδέεται με νιρβάνες καί τα ρέστα, γιατί ν’ αγωνιζόμαστε γιά το ο,τιδήποτε; Γιατί να μην παραδώσουμε μιά κι έξω σώμα καί πνεύμα σε μερικούς …καλούς κυρίους;
Αν ρωτάτε εμένα, ευχαριστώ, αλλά δεν θα πάρω!

Εφ’ όσον, όμως, δεν ανιχνεύουμε ύπαρξη Μάτριξ στο μικροκοσμικό επίπεδο, πού πρέπει να ψάξουμε;
Μά, φυσικά στο μακροκοσμικό!

(συνεχίζεται