ντάξει, στα προηγούμενα θεμελιώσαμε πολύ καλά τη μεθοδολογία της έρευνάς μας! Μήπως, όμως, κυνηγάμε χίμαιρες;
Αυτό, υπολογίζω πως υπάρχουν τρείς τρόποι να το απαντήσουμε στην πράξη (καί δεν νομίζω πως ξεχνάω κάποιον άλλον) :
  • Είτε πέφτουμε με τα μούτρα στον προγραμματισμό υπολογιστών καί τον πειραματισμό. (Καί τις ιστορικές μελέτες.)
  • Είτε φροντίζουμε να …γίνουμε αθάνατοι! (Ώστε, ζώντας μερικές χιλιάδες χρόνια, να δούμε ιδίοις όμμασιν τί παίζει.)
  • Είτε αναρωτιόμαστε, αν όσα ζητάμε τα ξαναζήτησαν καί τα ξέρουν / ήξεραν κι άλλοι.
Απ’ αυτούς τους τρόπους, γιά τον γράφοντα (δεν ξέρω γιά εσάς) οι δύο πρώτοι είναι ανέφικτοι. Ο τρίτος, όμως, καί εφικτός είναι, καί προσφέρει μιά μεγαλειώδη επιβεβαίωση σε όσα σκεφτήκαμε – έχοντας κατ’ επανάληψη δοκιμαστεί στην πράξη (σε άλλες έρευνες). «Του πρώτου τα πατήματα, διοφύρι του δευτέρου!», όπως λέει η παροιμία (που αναφέρει ο Λασκαράτος, αν θυμάμαι καλά).
Επομένως, εξειδικεύουμε την ερώτηση: μήπως ειδικά οι αρχαίοι ημών… έστω, τα ιερατεία τους, σκεφτόντουσαν έτσι / έπαιρναν αποφάσεις έτσι;
Γιάααα να δούμε!…

v. Μερικά αρχαιο-Ελληνικά ευρήματα.
Εδώ, πρέπει ν’ ακονίσουμε λίγο τη φαντασία μας. Όχι, βέβαια, προς την κατεύθυνση να φανταζόμαστε πράσινα ανθρωπάκια καί λοιπές απιθανότητες, αλλά ως προς το τί θα μπορούσαν ν’ απεικονίζουν κάποια ευρήματα των αρχαίων ημών. Τί θα μπορούσαν ν’ απεικονίζουν, πλήν του προφανούς.
Ξεκινάμε με το πρώτο, την αναθηματική ασπίδα (που βρίσκεται στο μουσείο) των Δελφών:

Τί παρατηρούμε; Κάτι που μοιάζει αρκετά με το τοπογραφικό της Ποσείδιας! αλλά δεν είναι· είναι απεικόνιση του Ηλιακού μας Συστήματος. (Όπως είναι καί το τοπογραφικό της Ποσείδιας, άλλως τε.) Ο Ήλιος στη μέση, τέσσερεις τροχιές κολλητά, κι άλλες τρείς παραέξω. Κάθετα, «από τον βορρά των χαρτών» θα λέγαμε, έχουμε δύο βέλη προς τον Ήλιο. Κι ένα εξόγκωμα επάνω απ’ τις αιχμές των βελών, που θεωρώ πως είναι η Σελήνη. Υπόψη, οι τροχιές κάτω απ’ τις δύο με τα βέλη, διακόπτονται. (Από μέσα προς τα έξω: μία διακοπτόμενη, μία με βέλος. Μία διακοπτόμενη, μία με βέλος.)
Γιά καλύτερη παρατήρηση (επειδή η σκουριά του μπρούντζου δείχνει τα «τροχιακά» εξογκώματα λίγο κολλημένα μεταξύ τους), ιδού ξανά η ασπίδα· περασμένη τώρα από φίλτρα του προγράμματος επεξεργασίας εικόνας που χρησιμοποιώ (του Gimp) :
Σε σύνολο:

Καί στη λεπτομέρεια που μας ενδιαφέρει:

Τί μας δείχνει τελικά το σχέδιο; Προφανώς ελάσσονα ευθυγράμμιση (inferior conjunction) Ήλιου, Ερμή, Γής, καί Σελήνης – σε Πανσέληνο. (Αν θεωρήσουμε ως εσώτατη τροχιά την του Ηφαίστου. Καί γιατί να μην τη θεωρήσουμε, άλλως τε; επειδή θεωρούν τον Ήφαιστο ανύπαρκτο οι οπαδοί της Γενικής Σχετικότητας; ) Ειλικρινά, δεν ξέρω σε ποιά ημερομηνία συνέβη αυτή, όπως δεν ξέρω με ποιό γεγονός συνδέεται. Πάντως, είμαι απόλυτα σίγουρος γιά το τί βλέπω στο σχέδιο.
Σημειώστε ότι, εφ’ όσον η ασπίδα αυτή έχει χρονολογηθεί κάπου τον 7ο αιώνα πΧ, ο βορράς της Γής κατά το θερινό ηλιοστάσιο έδειχνε τότε περίπου τις 10 μοίρες του Καρκίνου. Κάπου εκεί βρίσκεται το άστρο χ-Καρκίνου, που σηματοδοτεί το πίσω δεξιά πόδι του κάβουρα. Δυστυχώς, δεν γνωρίζω αν έχει κάποια σημασία αυτό.

Ως επιβεβαίωση των ισχυρισμών μου, έρχεται το περίφημο ημερολόγιο των Αζτέκων με τη Μέδουσα στο κέντρο:

Γιάαα προσέξτε τα βελάκια!!! 
Πρέπει να σημειώσουμε πως: (α) το Αζτέκικο ημερολόγιο έχει να κάνει με τις μαθηματικές χρονικές περιόδους, που λέγαμε· παρά με θέσεις άστρων. (Αυτή είναι η κύρια διαφορά του με τα δικά μας ευρήματα.) Καί (β) πως η μορφή στο κέντρο (η Μέδουσα), δεν είναι ούτε ο Ήλιος, ούτε η Σελήνη (που λένε μέχρι σήμερα οι ερευνητές). Είναι το γαλαξιακό κέντρο του Γαλαξία μας, το φοβερό καί τρομερό Τσιμπάλμπα Μπέ των Κιτσέ Μάγιας. Το οποίο όλοι οι λαοί της περιοχής εκείνης το θεωρούσαν ως κάτι το φρικαλέο. Πράγματι, πρόκειται γιά μία τεραστίας ισχύος μαύρη τρύπα, γύρω από την οποία περιστρέφεται το Ηλιακό μας Σύστημα κάθε 275,000 χρόνια περίπου. Έτσι (δηλ. εφ’ όσον δεχθούμε πως η Μέδουσα συμβολίζει το Τσιμπάλμπα Μπέ) αιτιολογούνται καί οι τρομερά μεγάλες χρονικές περίοδοι του μαγιάνικου ημερολογίου, όλα εκείνα τα -τούν (Μπακτούν, Πικτούν, Κιντσιλτούν, κτλ κτλ).
Πάμε, όμως, παρακάτω.

Άλλα ευρήματα, που πιθανόν βοηθάνε στην έρευνά μας, είναι αρκετά χρυσά σκουλαρίκια της Ελληνιστικής εποχής. Όπως πχ τούτο εδώ, που προέρχεται από αρχαιοκαπηλεία:

(Κλίκ επάνω στην εικόνα, γιά να βρήτε το πλήρες άρθρο με την πλήρη εικόνα.)
Ή μερικά ακόμη, που ετυχώς φυλάσσονται στο μουσείο Θεσσαλονίκης (αν δεν κάνω λάθος). Πχ τούτο εδώ:

(Κλίκ επάνω στην εικόνα, γιά να βρήτε το πλήρες άρθρο με την πλήρη εικόνα.)
Ίσως αυτο το δεύτερο ζευγάρι σκουλαρίκια να έχει σαφέστερο αστρονομικό συμβολισμό. (Τετραπλή συζυγία άστρων; ) Ίσως, πάλι, αυτά τα μοτίβα απλώς να ήταν της μόδας τα χρόνια από το 323 πΧ μέχρι (ας πούμε) το 100 μΧ – καί να μην απεικονίζουν τίποτε, πέραν όσων βλέπουμε. Όπως καί νά ‘χουν τα πράγματα, ήδη σας έδωσα τον τρόπο να βλέπετε κάποια ευρήματα των αρχαίων ημών με μιά διαφορετική ματιά.

Σημειώστε πως υπάρχουν κι άλλα ευρήματα των αρχαίων ημών, πολύ σαφέστερα ως προς τον αστρονομικό συμβολισμό, γιά τα οποία δεν θέλω να μιλήσω δημοσίως. (Διότι δίνουν …στεγνά σημαντικές ημερομηνίες!) Δεν είναι μόνο ότι δεν θέλω ν’ ανοίξω τα μάτια κατεστημένων αρχαιολόγων του κιλού· ο σοβαρώτερος λόγος είναι πως μαίνεται νοητικός πόλεμος εναντίον μας, ημών των Ελλήνων! Αυτός είναι ακόμη μία πλευρά του συνολικού πολέμου που δεχόμαστε, καί κατά την εκτίμησή μου η πιό σημαντική. (Διότι, έτσι καί κερδίσεις τον νοητικό πόλεμο, η νίκη σ’ όλους τους υπόλοιπους έπεται αυτομάτως.)
Όθεν, κεκλείδωται.
«- Μά, ρέ Εργοδότη, μ’ όσα έγραψες, δεν τους άνοιξες ήδη τα μάτια;»
Όχι! Όσα έγραψα εδώ, είναι μονάχα γιά δικό σας όφελος – καί πολλαπλώς ελεγμένα ως ανώδυνα. Άλλως τε, «αυτοί» ήδη έχουν κάνει μεγάλα καί σημαντικά βήματα προς την κατεύθυνση που ψάχνω, άρα τούτα εδώ τα γραφόμενα τα ξέρουν. Τα έχουν ήδη σκεφτεί πρό πολλού. (Θα σας το αποδείξω παρακάτω αυτό που λέω. Δυστυχώς, ισχύει.)
Μόνο, να ξέρουν καί να ξέρετε τα εξής:
  • Όσο καί να την ψάχνουν τη δουλειά «αυτοί», πάντα θα φτάνουν στην πηγή, αλλά ΔΕΝ θα πίνουν νερό. Είναι η μοίρα τους, καί καλά θα κάνουν να την αποδεχθούν!
  • Όσον φόρο αίματος καί να πληρώνουμε εμείς, πάντα ΕΜΕΙΣ θα κερδίζουμε στο τέλος.
Λίγη υπομονή, διότι παρακάτω μας περιμένουν τέρατα. (Δίποδα καί μή.)
…Αλλά καί ήρωες!

(συνεχίζεται