Αποτίμηση των συλλαλητηρίων – Καί τώρα, τί; (δ’ μέρος)
εκινάμε, εν ολίγοις, από τη διαπίστωση πως: αυτή την ιστορική στιγμή, ο Ελληνικός Λαός (α) δεν διαθέτει ηγεσία, (β) είναι εντελώς μόνος του στο πεδίο της μάχης, (γ) άπαντες οι απέξω του σκάβουν τον λάκκο με κάθε τρόπο. (Πχ αποδυναμώνοντας τις Ένοπλες Δυνάμεις της χώρας.)
Αυτό είναι λίαν αρνητικό, φυσικά· ίσως καί να μήν υπάρχει χειρότερη κατάσταση απ’ αυτήν! Αλλά, αν είναι να μας αποκαρδιώνει καί να το ρίξουμε σε ανατολίτικου τύπου μοιρολατρεία, καλύτερα ν’ αυτοκτονήσουμε από τώρα.
Ωστόσο, δεν βλέπω να υπάρχουν καί πολλοί οπαδοί αυτής της εναλλακτικής. Σωστά, παίδες Ελλήνων; Καλά μαντεύω; Ακούω πολλά «ναί»; Ωραία! Θα δώσουμε τη μάχη μας, λοιπόν… καί υπό την καθοδήγηση του Σάν Τζού, ειπόντος ότι οι μάχες κερδίζονται πρίν δοθούν!
Τα συλλαλητήρια μπορεί να μην κατέστησαν την Ελλάδα κοσμοκράτειρα. (Όπως περίμεναν αρκετοί αφελείς.) Ωστόσο, πέτυχαν κάτι άκρως σημαντικό: αποδείξαμε πως
Άρα, αυτή είναι μία πολύ καλή αρχή γιά τα καθαρώς Ελληνικά επέκεινα!
Τί πρέπει να κάνουμε στο εξής, επομένως; Ιδού μερικές ιδέες!
i. Καμμία εμπιστοσύνη σε πωλητικούς καί κόμματα
Τα συλλαλητήρια έδειξαν καθαρά ότι δεν είναι απαραίτητοι οι πωλητικοί, γιά να συγκεντρωθεί ο κόσμος. Άλλως τε, εδώ καί χρόνια οι ίδιοι οι πωλητικοί εγκατέλειψαν τις συγκεντρώσεις. Μόνο «γιά τα μάτια» κάνουν στην Αθήνα κάποιες ψευτοσυγκεντρώσεις την τελευταία εβδομάδα προ των εκλογών. Αν πείς, όμως, γιά τα εκλογικά τους κέντρα εκτός Αθηνών, αυτά έχουν από καιρό συρρικνωθεί στα γραφεία των κομμάτων.
Πάνε πιά οι παλιές εποχές, με τα κεράσματα, τα ουΐσκια (μετά ξηρών καρπών), τις ευειδείς γκόμενες του κόμματος να βολτάρουν στο εκλογικό κέντρο, καί κάποιο ταλαίπωρο κομματόσκυλο να προσπαθεί να περάσει τα ονόματα των υποψηφίων ψηφοφόρων σε κάποια βάση δεδομένων στον υπολογιστή. (Γιά να φανεί πως όντως το κόμμα τηρεί τις υποσχέσεις του γιά ρουσφέτια.) Τώρα τα θλιβερά γραφεία του κόμματος γίνονται το «εκλογικό κέντρο» γιά όλους μαζί τους ίδιου χρώματος πωλητικούς, γιά να αισθάνονται ασφάλεια· διότι ξεμοναχιασμένοι ένας-ένας, ενδεχομένως να φάνε ξύλο από καμιά ομάδα πολιτών, που θα μπουκάρει μέσα.
Άσε καί την τσιγκουνιά! Ποιά ουΐσκια καί ποιοί …ξηρούς καρποί, αφού το πιθανώτερο είναι οι πωλητικοί να φάνε τροπικό μαύρισμα; (Το ξέρουν κι οι ίδιοι καλά, πως μ’ αυτά που κάνουν, δεν θα έχουν καλύτερη τύχη.) Άρα, γιατί να ξοδεύονται;
Όθεν, στις μέρες μας οι πωλητικοί είναι τελείως άχρηστοι γιά ηγέτες του λαού· άχρηστοι, καί ακατάλληλοι. Κι επικίνδυνοι. (Όχι πως δεν ήταν από παλιά, αλλά τώρα παραγίνανε.)
Τα κόμματα, τώρα, έχουν καιρό που απέδειξαν στην πράξη πως είναι ένας θεσμός τελείως παρωχημένος – άρα, τελείως άχρηστος. Γιά τη συγκεκριμένη διαπίστωση, σχεδόν πρέπει να ευγνωμονούμε τους Γερμαναράδες, με την τεχνητή οικονομική κρίση που μας φόρεσαν καπέλλο! Η κρίση ξεγύμνωσε τελείως πολλά άτομα καί πολλές καταστάσεις. Τους αφαίρεσε καί το τελευταίο τρύπιο βρακί που φορούσαν.
Τί έκαναν μέχρι στιγμής τα κόμματα – όλα ανεξαιρέτως; Υποσχόντουσαν στον κόσμο λεφτά καί διορισμό στο Δημόσιο. Κι ο (χαζός) κόσμος τσιμπούσε, ελπίζοντας στον παράδεισο του κομματικού «Άη-Βασίλη»… σπρώχνοντας ταυτόχρονα σε βαθειά επίπεδα λησμονιάς την ξενοδουλεία των κομμάτων καί το αργό προδοτικό ροκάνισμα της χώρας απ’ τα προαναφερθέντα τρωκτικά.
Με την κρίση, όμως, όλ’ αυτά τελείωσαν! Ποιά «λεφτά», πλέον; Ποιοί «διορισμοί»; Εντάξει, υφίστανται αμφότερα γιά λίγους στενούς κομματικούς «κολλητούς»· λίγους, όμως. «- Οι ρέστ, τον πούλον!», που λέει κι ο Μιμάκος! Άσε που τα μόνα κάπως άφθονα χρήματα στην εποχή μας είναι τα της προδοσίας (δηλ. να γίνεις εργαζόμενος σε «Μ»ΚΟ που ξεσκατίζει λαθρεποίκους -αφού πρώτα τους βοηθάει να μπούν στη χώρα παρανόμως-, κτλ παρόμοια). Όμως, οι περισσότεροι καταλαβαίνουν ότι με τέτοιες δουλειές, απλά πριονίζεις στη ρίζα το κλαδί, πάνω στο οποίο κάθεσαι.
Επίσης, εδώ καί καιρό έχει εκμηδενιστεί καί το δεύτερο «ατού» των κομμάτων, οι υποτιθέμενες ιδεολογικές διαφορές τους. Το δήθεν-τάχαμ’ «εμείς οι καλοί, αυτοί οι κακοί». Ο αφορισμός «- Όλοι ίδιοι είναι!», είναι απόλυτα σωστός. Έχει αποδειχθεί κατ’ επανάληψη πως όλα τους ροκανίζουν το δημόσιο χρήμα, όλα έχουν κρυφά (παναπεί όχι καί πολύ νόμιμα) έξτρα εισοδήματα, που τα κρύβουν σε απίθανες χώρες… Κι αν το εκλογικό σώμα το πάρει απ’ τη μύτη καμιά κομματική μπόχα σκανδάλων, όλα τα κόμματα αλληλοσυγκαλύπτονται – καί τα σκεπάζουν τα σκατά τους, σαν τις γάτες. Άσε που οι λεκτικές τους μάχες περιορίζονται μονάχα εντός Βουλής. Εκτός αυτής, όλα καλά! Ουδείς κακός, ουδείς αντίπαλος!
Τελείως άχρηστα, λοιπόν, τα κόμματα. Συνεπώς, κάτι προσπάθειες …καθαρισμού από παλιές αμαρτίες ήδη γνωστών κομμάτων (με τη μέθοδο της αποχής από κυβερνητικά καθήκοντα γιά κάποια έτη – μπας καί ξεχάσει ο κόσμος το τί κάνανε), ή κάποιες κινήσεις δημιουργίας νέων κομμάτων, καί ειδικά (εντός, ή εκτός εισαγωγικών) πατριωτικών τοιούτων, είναι καταδικασμένες εξ αρχής. Μην εντυπωσιάζεστε, λοιπόν, από τις κυκλοφορούσες φήμες, ότι κάποιοι πάνε να εκμεταλλευτούνε τα συλλαλητήρια γιά δικό τους όφελος. (Ότι δήθεν πάνε να φτιάξουν δικά τους κόμματα, κτλ.) Ας πάνε, οι άνθρωποι! Τη βραδυά των εκλογών, άμα βρουν έστω καί τη δική τους ψήφο, να μ’ ενημερώσουν – διότι με τρώει η περιέργεια! Lol!!!
Γιά να τελειώνουμε: έχει σημάνει οριστικό τέλος εποχής γιά τα κόμματα. Το παιχνίδι στο εξής δεν θα παιχτεί έτσι. Οπότε, μην ασχολείστε μαζί τους. Δεν αξίζει τον κόπο. Ξοδεύετε τον χρόνο σας ματαίως, κι η ζωή σας περνάει, καί δε γυρίζει πίσω. Μάθετε, λοιπόν, να ζήτε χωρίς αυτά. Η ύπαρξη των κομμάτων ΔΕΝ είναι κάτι το αυτονόητο.
Μήπως με ρωτάτε μερικοί, τί θα γίνει χωρίς κόμματα;… Ειλικρινά, δεν σας καταλαβαίνω! Με τόσα παραδείγματα (από την μακραίωνη Ιστορία μας) μορφών διακυβερνήσεως χωρίς κόμματα, καί μ’ έναν λαό, όπου ο καθένας μας είναι εν δυνάμει πρωθυπουργός, δυσκολεύεστε να βρήτε τί θα κάνουμε χωρίς κόμματα; Σοβαρά; Μήν κάνετε σαν εκείνον τον απίθανο κοτζάμπαση, τον Σωτήρη Χαραλάμπη, που (το 1821) είπε το φοβερό: «- Τώρα που θα φύγουν οι Τούρκοι, σε ποιόν θα δίνουμε λόγο;» Οι βάρβαροι δεν είναι πάντα «μιά κάποια λύσις»! Μπορούμε καί χωρίς αυτούς, πιστέψτε με.
Εκτός κι αν ακόμη περιμένετε από τα κόμματα λεφτά καί διορισμούς, που δεν πρόκειται να ‘ρθούν ποτέ. Ή αν βρίσκεστε στο αούγκαγκα επίπεδο, στο οποίο βρίσκονται τα τζιχάντια· κι αυτά αναμένουν ένα δίπτυχο παροχών, αν καί διαφορετικό απ’ το του μέσου κομματόπληκτου Έλληνα: το γέρας της βαρβαρότητάς τους αυτωνών είναι οι παρθένες καί τα πιλάφια.
Οπότε, οι αναμένοντες κομματικές παροχές, σε τί διαφέρετε απ’ αυτά τα νεάντερταλ;
ii. Καμμία εμπιστοσύνη σε αρδ
Δεν σας επαρκούν όσες ψευδείς ειδήσεις φάγατε στα μούτρα μέχρι σήμερα; Δεν σας επαρκεί το δούλεμα, πχ να σας κόβεται το εισόδημα, αλλά οι αρδ να σας μπαλαμουτιάζουν ότι μ’ αυτόν τον τρόπο θα παίρνετε …περισσότερα χρήματα; Ή ότι το τάϊσμα των τραπεζικών απατεώνων γίνεται «γιά το καλό σας»; Σας τρώει ο κώλος σας καί γι’ άλλα τέτοια παραμυθολογήματα; Δεν σας έφτασαν τα μέχρι τώρα;
Ειδικά εκείνη την τηλεόραση, κλείστε τη τη ρημάδα!!!
Αυτό δεν το λέω, επειδή βρίσκω όμορφο κάποιο θεωρητικό τσιτάτο αναρχικών (που λένε ακριβώς τα ίδια), αλλά επειδή έτσι είναι! Δεν είναι μόνο ότι η τηλεόραση μας ταΐζει ψέμματα καί προπαγάνδα, είναι ότι …δεν είναι τηλεόραση! Εξηγώ:
Ανοίγεις στις ειδήσεις, καί βλέπεις γι’ αρκετά λεπτά έναν κουστουμαρισμένον να σου μιλάει μπλά-μπλά-μπλά, ότι -ξέρω ‘γώ- γίνεται πόλεμος στη Συρία. Έ! Αυτός ο πόλεμος είναι η «μαγική εικόνα», που είχαν παλιά στα πανηγύργια, διότι δεν τον βλέπουμε! Διότι δεν πήγε κανένας εκεί (ανάμεσα στις σφαίρες) να στείλει εικόνες καί βίντεο. Όχι! Αντ’ αυτού, η τηλεόραση προτιμάει να δείχνει σχετικά φιλμάκια από το Διαδίκτυο.
Όμως, αν είναι έτσι, τότε την να την κάνουμε; Από το Διαδίκτυο ενημερωνόμαστε κι εμείς κατ’ ευθείαν. Δεν χρειαζόμαστε μεσάζοντες.
Αν αντιτάξει κανείς (ως τελευταίο επιχείρημα υπέρ των αρδ καί των πουλημένων ΜΜΕ) πως υπάρχουν καί γεροντάκια, που δεν ξέρουν από Διαδίκτυο… αυτό δεν είναι απόλυτα αληθές. Στην πραγματικότητα, ισχύει καί δεν ισχύει. Διότι, οι σαραντάρηδες που έζησαν την εποχή των πρώτων pc καί του DOS, είναι πλέον τουλάχιστον εβδομηντάρηδες· καί σας πληροφορώ πως στη χρήση υπολογιστή είναι αρκετά έμπειροι. Οπότε, μας μένουν γιά τηλεοπτικό κοινό (αν μένουν) οι ηλικίες πάνω από τα 80.
Δηλαδή, ο «πληροφορικός αλφαβητισμός» του μεγαλύτερου ποσοστού ηλικιών στην Ελλάδα δεν είναι κάτι, που κινείται στη σφαίρα της φαντασίας. Είναι κατάσταση υπαρκτότατη. (Με την ευκαιρία, ειρήσθω κι ένα μεγαλοπρεπές «- Άει σιχτήρ!», γιά τις διαφημίσεις που δείχνουν τους «νέους» σαν χαπακωμένα ηλίθια, τα οποία στα κινητά τους δεν ξέρουν να γράψουν μηνύματα στα Ελληνικά.)
Όθεν, κλείστε την τηλεόραση μία καί καλή! Άντε, ανοίχτε την γιά κανένα ποδόσφαιρο· καί γιά τίποτε παιδικά με τα Στρουμφάκια, να κάτσει ήσυχα ο μπέμπης γιά κανα μισάωρο, να μη σας ζαλίζει τ’ @@. (Αν καί κανονικά το παιδί, αντί να τ’ αφήνετε ν’ αποβλακώνεται με τα κινούμενα σχέδια, πρέπει να το παίρνετε καί να τ’ αμολάτε στην παιδική χαρά καί στην εξοχή.) Αλλά, αν την ανοίγετε στις ειδήσεις, μην παραπονιέστε μετά ότι σας κοροϊδεύουν καί σας φτύνουν προπαγάνδα στα μούτρα.
Καί πρό παντός, μην νευριάζετε σ’ αυτή την περίπτωση! Αν σας ανέβηκε το αίμα στο κεφάλι μ’ όσα ακούσατε καί είδατε ( ; ) στην τιβή, …κατεβάστε το! (Το αίμα σας, όχι το κεφάλι σας! Lol!!!) Τα θέλατε καί τα πάθατε.
iii. Λογική, καί μόνον λογική
Τα προηγούμενα μας φέρνουν φυσιολογικώς στο επόμενο βήμα, που είναι η καθημερινή εξάσκηση της λογικής μας. Οφείλουμε ν’ αξιολογούμε κάθε ερέθισμα με βάση το λογικό φίλτρο μας· κι αν αυτό έχει αδρανήσει με τα χρόνια (διότι γλυκαθήκαμε απ’ τα εύπεπτα παραμυθάκια της εξουσίας), το επαναφέρουμε με …φυσιοθεραπεία! Ή με δεήσεις καί κομποσχοίνια. Ή με οποιονδήποτε άλλον τρόπο. Αλλά το επαναφέρουμε, που να πάρ’ η ευχή! Δεν τ’ αφήνουμε.
Άντε, όμως, να βοηθήσω καί λιγάκι! Αφού δεν βλέπουμε φώς από πουθενά, τί λογικό πρέπει να πράξουμε στο εξής;
Το πιό βασικό, να επανασυσφίξουμε τους κοινωνικούς δεσμούς μας. Είμαστε λαός μ’ ένα τεράστιο ιστορικό παρελθόν καί με παραδόσεις, όχι ορδή νομάδων. Το κυριώτερο, είμαστε αυτόχθονες κι ιδιοκτήτες στη γή που πατάμε καί κατοικούμε! Οφείλουμε, λοιπόν, να πράξουμε αναλόγως.
Ειδικά γιά τα συλλαλητήρια (καί ως παράδειγμα λογικής σκέψης), να μη γκρινιάζουμε πως κάποιοι κινούν υπόγειες διεργασίες, γιά να μας εκμεταλλευτούν. Δεν στέκει λογικά. Ο καθένας, βέβαια, μπορεί να κάνει ό,τι θέλει υπογείως ή υπεργείως· αλλά, αν δεν σου κολλήσει το πιστόλι στο κεφάλι, δεν είσαι υποχρεωμένος να τον ακολουθήσεις. Αυτό λέει η λογική. Οπότε, όσες ύποπτες διεργασίες κι αν κάνουν, κι όποιοι κι αν τις κάνουν, δεν τρέχει μία!
Τώρα, αν κάποιος κάνει σαν τον παθολογικό αλκοολικό, που μυρίζει οινόπνευμα καί γίνεται ντίρλα, δηλαδή αν μας λέει πως αδυνατεί ν’ αντισταθεί στη σαγήνη ενός τυχόντος «αρχηγού», άρα με το παραμικρό θα ξαναπέσει θύμα επιτηδείων, δεν φταίει η λογική γι’ αυτό. Ούτε εμείς οι υπόλοιποι φταίμε. Ας φροντίσει ο καθένας να μάθει να λέει «όχι». (Αν δεν το ξέρει ήδη.)
Όσον αφορά την πολιτική μας σκέψη εν γένει, καλά θα κάνουμε να ξεφύγουμε από το νηπιακό επίπεδο. Δεν υπάρχει μόνο μαύρο καί άσπρο. Επίσης, πρέπει να μάθουμε στρατηγική. Προς τον σκοπό αυτόν, βοηθάει πάρα πολύ το να ξέρουμε πολεμικές τέχνες, ή οποιοδήποτε άθλημα που απαιτεί στρατηγική (πχ ποδόσφαιρο). Το κορυφαίο βοήθημα, βεβαίως, παραμένει διαχρονικώς το βιβλιαράκι του Σάν Τζού, «Η τέχνη του πολέμου». Θα παρακαλούσα τους συν-Έλληνες, ειδικά αυτό να το μάθουν απέξω. Όπως απέξω πρέπει να μάθει ο καθένας μας την Ιστορία μας καί τη Μυθολογία μας.
Βλέπετε, δεν είναι καί πολύ έξυπνο το να πέφτουμε ξανά καί ξανά καί ξανά στις ίδιες παγίδες. Δεν μας τιμάει ούτε ως άτομα, ούτε ως λαό.
Οπότε, με τη βοήθεια της λογικής καί της γνώσης του παρελθόντος της χώρας μας, πρέπει να χαράξουμε την πορεία μας προς το μέλλον. Οφείλουμε να γνωρίζουμε ποιοί είμαστε, από πού ερχόμαστε, καί προς τα πού πάμε. Τί πιό βασικό απ’ αυτό! Αν δεν ξεκαθαρίσουμε αυτά τα ερωτήματα, τα βήματά μας θα είναι μετέωρα καί ασταθή.
Κάτι άλλο, θεμελιωδώς λογικό, που καλούμαστε να κάνουμε, είναι η διατροφική καί αμυντική μας επάρκεια εν όψει των επερχομένων γεγονότων. Αποθηκεύσατε τρόφιμα μακράς διαρκείας; Κι αλήθεια, αυτές οι πενταμελείς ομάδες που σας προέτρεψα να φτιάξετε, τί απέγιναν;
iv. Ξεκαθάρισμα καταστάσεων
Όντως!… Μόνοι μας, προδομένοι, χωρίς όπλα, δεν μπορούμε να κάνουμε καί πολλά. Μπορούμε, όμως, να βάλουμε το μυαλουδάκι μας να σκέφτεται, ώστε σιγά-σιγά να ξεκαθαρίζουν κάποιες καταστάσεις. Το ξεκαθάρισμα αυτό, με τη σειρά του, θα βοηθήσει πολύ την αποτελεσματικότητα των όποιων αντιδράσεών μας στα επερχόμενα. Αλοίμονο! Αν αφήσουμε τη σύγχυση να βασιλεύει, τότε σε τί ακριβώς ελπίζουμε;
Όπως γιά παράδειγμα, στο ερώτημα ποιοί είμαστε με ποιούς, κι εναντίον ποιών. Έ, λοιπόν, ειδικά στα δημόσια πρόσωπα, ρωτάμε πάντα το ονοματεπώνυμο της μητέρας τους. Αν δεν λάβουμε απάντηση, ή αν ακούμε λόγια μασημένα, τότε η πόρτα κλείνει. Οριστικώς καί τελειωτικώς! Τα δημόσια πρόσωπα οφείλουν να είναι Έλληνες καί από μητέρα, καί από πατέρα. Αλλοιώς, δεν θα γίνονται δεκτά στην Εκκλησία του Δήμου. Μέσα στα πλαίσια της δημιουργίας μιάς νέας Ελλάδας, αντάξιας του ονόματός της, η παράβαση αυτού του κανόνα δεν είναι κάτι αλαφρό. Είναι προδοσία, καί τιμωρείται. Δεν είναι καθόλου αμελητέο το να κάνουμε πλάτες στην πέμπτη φάλαγγα!
Πάντα το ονοματεπώνυμο της μητέρας, λοιπόν – κι ας βγούν όσοι πονηροί νόμοι θέλουν, που καταργούν την αναγραφή του πατρικού επιθέτου της γυναίκας. Μή μασάτε! Τέτοια ΦΕΚ χρησιμεύουν καί στην τουαλέττα, σε καιρούς φτώχειας σαν ετούτον εδώ.
(Λοιπόν; Πώς τη λένε τη μαμά σου, κύρ-πρόεδρα, που κλάνεις τον Ελληνικό Λαό καί πας κι ανάβεις λυχνίες; Έ; Διότι, αν είσαι «από ‘κεί», δεν μπορείς ταυτόχρονα να είσαι κι «από ‘δώ». Με πιάν’ς, κύρ-πρόεδρα; Μή μας υποτιμάς τόσο πολύ, το λοιπόν! Θα θυμώσουμε, καί δεν σε συμφέρει.)
Κάτι άλλο, πολύ βασικό που πρέπει να μάθουμε (καί να ξεκαθαρίζουμε στην πράξη), είναι η διάκριση σημαντικών κι ασημάντων. Νά, γιά παράδειγμα η σκανδαλολογία των ημερών. (Λες καί υπήρξαν εποχές -από το 1832 καί μετά- χωρίς σκάνδαλα…) Ευτυχώς, βρέθηκαν αρκετοί που είπαν πως το θέμα των δωροδοκιών της Νοβάρτις είναι τζούφιο (διότι τα συγκεκριμένα σκάνδαλα δεν θα τιμωρηθούν, λόγωι παραγραφής), καί πως ουσιαστικά ανακινείται από τους αρδ, απλά γιά να παίξει τον ρόλο του μελανιού της σουπιάς. Να ξεχαστούν τα μεγαλειώδη συλλαλητήρια, δηλαδή!
v. Ανταλλαγή ιδεών
Αν ρωτάτε τί πρέπει να κάνουμε ως Έλληνες, καί ταυτόχρονα έχει κολλήσει το μυαλό σας, ίσως κάποιος άλλος συν-Έλληνας να έχει ήδη βρεί τη λύση σ’ αυτό που σας απασχολεί. Το Διαδίκτυο είναι (εκτός των άλλων ιδιοτήτων του, πχ μέσο διασκέδασης) ένα υπερόπλο, που μας βοηθάει τα μέγιστα. Μιλάτε, ρωτάτε, απαντάτε, κι η λύση θα βρεθεί.
Μόνο κρατηθήτε μακριά από βλάκες, κακοπροαίρετους, καί τρόλλς. Δεν χρειάζεται να έχετε βραβείο Νομπέλ, γιά να τους εντοπίσετε αυτουνούς!
vi. Περιορισμός του εγωϊσμού μας
Αλήθεια, υπό τις παρούσες άθλιες συνθήκες, σε τί ακριβώς εξυπηρετεί ο άκρατος εγωϊσμός μας; Σε τί ακριβώς εξυπηρετεί ο ξερολισμός μας; Σε τί ακριβώς εξυπηρετεί η ξεροκεφαλιά μας, να μη θέλουμε ν’ ακούσουμε καμμία καλή συμβουλή από κανέναν; Σε τί ακριβώς εξυπηρετεί η αδιαφορία μας γιά τον συν-Έλληνα; Δίνουν πουθενά κανένα βραβείο γιά τέτοιες συμπεριφορές, καί τα στυλώνουμε πεισματικώς;
Αυτή την άϋλη Λερναία Ύδρα του εγωϊσμού πρέπει να την τσακίσουμε, αν θέλουμε να πάμε μπροστά. Έστω καί την ύστατη ώρα, πρέπει να μάθουμε να παίζουμε ομαδικά, αν θέλουμε να επιβιώσουμε ως έθνος.
Στο κάτω-κάτω, στρατός από ένα καί μόνον άτομο δεν υφίσταται πουθενά!
Αυτά είναι τα αμέσως πρακτέα που σκέφτηκα. Αν υπάρχουν κι άλλα (που θα υπάρχουν, είμαι σίγουρος), τότε θα τα ξετρυπώσουμε με τον πέμπτο κανόνα των προεκτεθέντων.
Επαναλαμβάνω, πως όλα τα προηγούμενα δεν είναι παιχνίδι! Ούτε η παράλειψή τους αντιμετωπίζεται μ’ ένα: «- Έλα, μωρέ!» Είναι ανεπίτρεπτο να σε συμβουλεύει ο συν-Έλληνας πχ ότι αν πέσεις σε βόθρο, θα κολλήσεις ασθένειες ενδεχομένως θανατηφόρες· κι εσύ να πας καί να πέφτεις, επειδή… «- ‘Ντάξ, μωρέ, καί τί έγινε; Ποιός είν’ αυτός, που θα μου κάνει υποδείξεις, ναούμ’;»
Δεν κάνουμε θεωρητική διδασκαλία εδώ, ούτε γεροντίστικη ηθικολογία. Όταν λέμε πχ ότι «δεν ξαναβλέπουμε τηλεόραση», το τηρούμε επακριβώς, διότι υπάρχει σοβαρώτατος λόγος να το τηρήσουμε. Λόγος επιλογής ανάμεσα σε ζωή καί θάνατο!
Αλλοιώς, γιά ποιά Ελλάδα του μέλλοντος μιλάμε;
εκινάμε, εν ολίγοις, από τη διαπίστωση πως: αυτή την ιστορική στιγμή, ο Ελληνικός Λαός (α) δεν διαθέτει ηγεσία, (β) είναι εντελώς μόνος του στο πεδίο της μάχης, (γ) άπαντες οι απέξω του σκάβουν τον λάκκο με κάθε τρόπο. (Πχ αποδυναμώνοντας τις Ένοπλες Δυνάμεις της χώρας.)Αυτό είναι λίαν αρνητικό, φυσικά· ίσως καί να μήν υπάρχει χειρότερη κατάσταση απ’ αυτήν! Αλλά, αν είναι να μας αποκαρδιώνει καί να το ρίξουμε σε ανατολίτικου τύπου μοιρολατρεία, καλύτερα ν’ αυτοκτονήσουμε από τώρα.
Ωστόσο, δεν βλέπω να υπάρχουν καί πολλοί οπαδοί αυτής της εναλλακτικής. Σωστά, παίδες Ελλήνων; Καλά μαντεύω; Ακούω πολλά «ναί»; Ωραία! Θα δώσουμε τη μάχη μας, λοιπόν… καί υπό την καθοδήγηση του Σάν Τζού, ειπόντος ότι οι μάχες κερδίζονται πρίν δοθούν!
Τα συλλαλητήρια μπορεί να μην κατέστησαν την Ελλάδα κοσμοκράτειρα. (Όπως περίμεναν αρκετοί αφελείς.) Ωστόσο, πέτυχαν κάτι άκρως σημαντικό: αποδείξαμε πως
είμαστ’ ακόμα ζωντανοί… στη σκηνή…
Άνθρωποι απ’ ολες τις γωνιές της Ελλάδας, άγνωστοι μεταξύ τους, συγκεντρώθηκαν γιά να διαδηλώσουν την αντίθεσή τους, όχι μονάχα στις όποιες σχεδιαζόμενες προδοσίες των πωλητικών, αλλά συνολικώς στον πολυμόρφως σχεδιαζόμενον τελικό θάνατο του λαού μας.Άρα, αυτή είναι μία πολύ καλή αρχή γιά τα καθαρώς Ελληνικά επέκεινα!
Τί πρέπει να κάνουμε στο εξής, επομένως; Ιδού μερικές ιδέες!
i. Καμμία εμπιστοσύνη σε πωλητικούς καί κόμματα
Τα συλλαλητήρια έδειξαν καθαρά ότι δεν είναι απαραίτητοι οι πωλητικοί, γιά να συγκεντρωθεί ο κόσμος. Άλλως τε, εδώ καί χρόνια οι ίδιοι οι πωλητικοί εγκατέλειψαν τις συγκεντρώσεις. Μόνο «γιά τα μάτια» κάνουν στην Αθήνα κάποιες ψευτοσυγκεντρώσεις την τελευταία εβδομάδα προ των εκλογών. Αν πείς, όμως, γιά τα εκλογικά τους κέντρα εκτός Αθηνών, αυτά έχουν από καιρό συρρικνωθεί στα γραφεία των κομμάτων.
Πάνε πιά οι παλιές εποχές, με τα κεράσματα, τα ουΐσκια (μετά ξηρών καρπών), τις ευειδείς γκόμενες του κόμματος να βολτάρουν στο εκλογικό κέντρο, καί κάποιο ταλαίπωρο κομματόσκυλο να προσπαθεί να περάσει τα ονόματα των υποψηφίων ψηφοφόρων σε κάποια βάση δεδομένων στον υπολογιστή. (Γιά να φανεί πως όντως το κόμμα τηρεί τις υποσχέσεις του γιά ρουσφέτια.) Τώρα τα θλιβερά γραφεία του κόμματος γίνονται το «εκλογικό κέντρο» γιά όλους μαζί τους ίδιου χρώματος πωλητικούς, γιά να αισθάνονται ασφάλεια· διότι ξεμοναχιασμένοι ένας-ένας, ενδεχομένως να φάνε ξύλο από καμιά ομάδα πολιτών, που θα μπουκάρει μέσα.
Άσε καί την τσιγκουνιά! Ποιά ουΐσκια καί ποιοί …ξηρούς καρποί, αφού το πιθανώτερο είναι οι πωλητικοί να φάνε τροπικό μαύρισμα; (Το ξέρουν κι οι ίδιοι καλά, πως μ’ αυτά που κάνουν, δεν θα έχουν καλύτερη τύχη.) Άρα, γιατί να ξοδεύονται;
Όθεν, στις μέρες μας οι πωλητικοί είναι τελείως άχρηστοι γιά ηγέτες του λαού· άχρηστοι, καί ακατάλληλοι. Κι επικίνδυνοι. (Όχι πως δεν ήταν από παλιά, αλλά τώρα παραγίνανε.)
Τα κόμματα, τώρα, έχουν καιρό που απέδειξαν στην πράξη πως είναι ένας θεσμός τελείως παρωχημένος – άρα, τελείως άχρηστος. Γιά τη συγκεκριμένη διαπίστωση, σχεδόν πρέπει να ευγνωμονούμε τους Γερμαναράδες, με την τεχνητή οικονομική κρίση που μας φόρεσαν καπέλλο! Η κρίση ξεγύμνωσε τελείως πολλά άτομα καί πολλές καταστάσεις. Τους αφαίρεσε καί το τελευταίο τρύπιο βρακί που φορούσαν.
Τί έκαναν μέχρι στιγμής τα κόμματα – όλα ανεξαιρέτως; Υποσχόντουσαν στον κόσμο λεφτά καί διορισμό στο Δημόσιο. Κι ο (χαζός) κόσμος τσιμπούσε, ελπίζοντας στον παράδεισο του κομματικού «Άη-Βασίλη»… σπρώχνοντας ταυτόχρονα σε βαθειά επίπεδα λησμονιάς την ξενοδουλεία των κομμάτων καί το αργό προδοτικό ροκάνισμα της χώρας απ’ τα προαναφερθέντα τρωκτικά.
Με την κρίση, όμως, όλ’ αυτά τελείωσαν! Ποιά «λεφτά», πλέον; Ποιοί «διορισμοί»; Εντάξει, υφίστανται αμφότερα γιά λίγους στενούς κομματικούς «κολλητούς»· λίγους, όμως. «- Οι ρέστ, τον πούλον!», που λέει κι ο Μιμάκος! Άσε που τα μόνα κάπως άφθονα χρήματα στην εποχή μας είναι τα της προδοσίας (δηλ. να γίνεις εργαζόμενος σε «Μ»ΚΟ που ξεσκατίζει λαθρεποίκους -αφού πρώτα τους βοηθάει να μπούν στη χώρα παρανόμως-, κτλ παρόμοια). Όμως, οι περισσότεροι καταλαβαίνουν ότι με τέτοιες δουλειές, απλά πριονίζεις στη ρίζα το κλαδί, πάνω στο οποίο κάθεσαι.
Επίσης, εδώ καί καιρό έχει εκμηδενιστεί καί το δεύτερο «ατού» των κομμάτων, οι υποτιθέμενες ιδεολογικές διαφορές τους. Το δήθεν-τάχαμ’ «εμείς οι καλοί, αυτοί οι κακοί». Ο αφορισμός «- Όλοι ίδιοι είναι!», είναι απόλυτα σωστός. Έχει αποδειχθεί κατ’ επανάληψη πως όλα τους ροκανίζουν το δημόσιο χρήμα, όλα έχουν κρυφά (παναπεί όχι καί πολύ νόμιμα) έξτρα εισοδήματα, που τα κρύβουν σε απίθανες χώρες… Κι αν το εκλογικό σώμα το πάρει απ’ τη μύτη καμιά κομματική μπόχα σκανδάλων, όλα τα κόμματα αλληλοσυγκαλύπτονται – καί τα σκεπάζουν τα σκατά τους, σαν τις γάτες. Άσε που οι λεκτικές τους μάχες περιορίζονται μονάχα εντός Βουλής. Εκτός αυτής, όλα καλά! Ουδείς κακός, ουδείς αντίπαλος!
Τελείως άχρηστα, λοιπόν, τα κόμματα. Συνεπώς, κάτι προσπάθειες …καθαρισμού από παλιές αμαρτίες ήδη γνωστών κομμάτων (με τη μέθοδο της αποχής από κυβερνητικά καθήκοντα γιά κάποια έτη – μπας καί ξεχάσει ο κόσμος το τί κάνανε), ή κάποιες κινήσεις δημιουργίας νέων κομμάτων, καί ειδικά (εντός, ή εκτός εισαγωγικών) πατριωτικών τοιούτων, είναι καταδικασμένες εξ αρχής. Μην εντυπωσιάζεστε, λοιπόν, από τις κυκλοφορούσες φήμες, ότι κάποιοι πάνε να εκμεταλλευτούνε τα συλλαλητήρια γιά δικό τους όφελος. (Ότι δήθεν πάνε να φτιάξουν δικά τους κόμματα, κτλ.) Ας πάνε, οι άνθρωποι! Τη βραδυά των εκλογών, άμα βρουν έστω καί τη δική τους ψήφο, να μ’ ενημερώσουν – διότι με τρώει η περιέργεια! Lol!!!
Γιά να τελειώνουμε: έχει σημάνει οριστικό τέλος εποχής γιά τα κόμματα. Το παιχνίδι στο εξής δεν θα παιχτεί έτσι. Οπότε, μην ασχολείστε μαζί τους. Δεν αξίζει τον κόπο. Ξοδεύετε τον χρόνο σας ματαίως, κι η ζωή σας περνάει, καί δε γυρίζει πίσω. Μάθετε, λοιπόν, να ζήτε χωρίς αυτά. Η ύπαρξη των κομμάτων ΔΕΝ είναι κάτι το αυτονόητο.
Μήπως με ρωτάτε μερικοί, τί θα γίνει χωρίς κόμματα;… Ειλικρινά, δεν σας καταλαβαίνω! Με τόσα παραδείγματα (από την μακραίωνη Ιστορία μας) μορφών διακυβερνήσεως χωρίς κόμματα, καί μ’ έναν λαό, όπου ο καθένας μας είναι εν δυνάμει πρωθυπουργός, δυσκολεύεστε να βρήτε τί θα κάνουμε χωρίς κόμματα; Σοβαρά; Μήν κάνετε σαν εκείνον τον απίθανο κοτζάμπαση, τον Σωτήρη Χαραλάμπη, που (το 1821) είπε το φοβερό: «- Τώρα που θα φύγουν οι Τούρκοι, σε ποιόν θα δίνουμε λόγο;» Οι βάρβαροι δεν είναι πάντα «μιά κάποια λύσις»! Μπορούμε καί χωρίς αυτούς, πιστέψτε με.
Εκτός κι αν ακόμη περιμένετε από τα κόμματα λεφτά καί διορισμούς, που δεν πρόκειται να ‘ρθούν ποτέ. Ή αν βρίσκεστε στο αούγκαγκα επίπεδο, στο οποίο βρίσκονται τα τζιχάντια· κι αυτά αναμένουν ένα δίπτυχο παροχών, αν καί διαφορετικό απ’ το του μέσου κομματόπληκτου Έλληνα: το γέρας της βαρβαρότητάς τους αυτωνών είναι οι παρθένες καί τα πιλάφια.
Οπότε, οι αναμένοντες κομματικές παροχές, σε τί διαφέρετε απ’ αυτά τα νεάντερταλ;
ii. Καμμία εμπιστοσύνη σε αρδ
Δεν σας επαρκούν όσες ψευδείς ειδήσεις φάγατε στα μούτρα μέχρι σήμερα; Δεν σας επαρκεί το δούλεμα, πχ να σας κόβεται το εισόδημα, αλλά οι αρδ να σας μπαλαμουτιάζουν ότι μ’ αυτόν τον τρόπο θα παίρνετε …περισσότερα χρήματα; Ή ότι το τάϊσμα των τραπεζικών απατεώνων γίνεται «γιά το καλό σας»; Σας τρώει ο κώλος σας καί γι’ άλλα τέτοια παραμυθολογήματα; Δεν σας έφτασαν τα μέχρι τώρα;
Ειδικά εκείνη την τηλεόραση, κλείστε τη τη ρημάδα!!!
Αυτό δεν το λέω, επειδή βρίσκω όμορφο κάποιο θεωρητικό τσιτάτο αναρχικών (που λένε ακριβώς τα ίδια), αλλά επειδή έτσι είναι! Δεν είναι μόνο ότι η τηλεόραση μας ταΐζει ψέμματα καί προπαγάνδα, είναι ότι …δεν είναι τηλεόραση! Εξηγώ:
Ανοίγεις στις ειδήσεις, καί βλέπεις γι’ αρκετά λεπτά έναν κουστουμαρισμένον να σου μιλάει μπλά-μπλά-μπλά, ότι -ξέρω ‘γώ- γίνεται πόλεμος στη Συρία. Έ! Αυτός ο πόλεμος είναι η «μαγική εικόνα», που είχαν παλιά στα πανηγύργια, διότι δεν τον βλέπουμε! Διότι δεν πήγε κανένας εκεί (ανάμεσα στις σφαίρες) να στείλει εικόνες καί βίντεο. Όχι! Αντ’ αυτού, η τηλεόραση προτιμάει να δείχνει σχετικά φιλμάκια από το Διαδίκτυο.
Όμως, αν είναι έτσι, τότε την να την κάνουμε; Από το Διαδίκτυο ενημερωνόμαστε κι εμείς κατ’ ευθείαν. Δεν χρειαζόμαστε μεσάζοντες.
Αν αντιτάξει κανείς (ως τελευταίο επιχείρημα υπέρ των αρδ καί των πουλημένων ΜΜΕ) πως υπάρχουν καί γεροντάκια, που δεν ξέρουν από Διαδίκτυο… αυτό δεν είναι απόλυτα αληθές. Στην πραγματικότητα, ισχύει καί δεν ισχύει. Διότι, οι σαραντάρηδες που έζησαν την εποχή των πρώτων pc καί του DOS, είναι πλέον τουλάχιστον εβδομηντάρηδες· καί σας πληροφορώ πως στη χρήση υπολογιστή είναι αρκετά έμπειροι. Οπότε, μας μένουν γιά τηλεοπτικό κοινό (αν μένουν) οι ηλικίες πάνω από τα 80.
Δηλαδή, ο «πληροφορικός αλφαβητισμός» του μεγαλύτερου ποσοστού ηλικιών στην Ελλάδα δεν είναι κάτι, που κινείται στη σφαίρα της φαντασίας. Είναι κατάσταση υπαρκτότατη. (Με την ευκαιρία, ειρήσθω κι ένα μεγαλοπρεπές «- Άει σιχτήρ!», γιά τις διαφημίσεις που δείχνουν τους «νέους» σαν χαπακωμένα ηλίθια, τα οποία στα κινητά τους δεν ξέρουν να γράψουν μηνύματα στα Ελληνικά.)
Όθεν, κλείστε την τηλεόραση μία καί καλή! Άντε, ανοίχτε την γιά κανένα ποδόσφαιρο· καί γιά τίποτε παιδικά με τα Στρουμφάκια, να κάτσει ήσυχα ο μπέμπης γιά κανα μισάωρο, να μη σας ζαλίζει τ’ @@. (Αν καί κανονικά το παιδί, αντί να τ’ αφήνετε ν’ αποβλακώνεται με τα κινούμενα σχέδια, πρέπει να το παίρνετε καί να τ’ αμολάτε στην παιδική χαρά καί στην εξοχή.) Αλλά, αν την ανοίγετε στις ειδήσεις, μην παραπονιέστε μετά ότι σας κοροϊδεύουν καί σας φτύνουν προπαγάνδα στα μούτρα.
Καί πρό παντός, μην νευριάζετε σ’ αυτή την περίπτωση! Αν σας ανέβηκε το αίμα στο κεφάλι μ’ όσα ακούσατε καί είδατε ( ; ) στην τιβή, …κατεβάστε το! (Το αίμα σας, όχι το κεφάλι σας! Lol!!!) Τα θέλατε καί τα πάθατε.
iii. Λογική, καί μόνον λογική
Τα προηγούμενα μας φέρνουν φυσιολογικώς στο επόμενο βήμα, που είναι η καθημερινή εξάσκηση της λογικής μας. Οφείλουμε ν’ αξιολογούμε κάθε ερέθισμα με βάση το λογικό φίλτρο μας· κι αν αυτό έχει αδρανήσει με τα χρόνια (διότι γλυκαθήκαμε απ’ τα εύπεπτα παραμυθάκια της εξουσίας), το επαναφέρουμε με …φυσιοθεραπεία! Ή με δεήσεις καί κομποσχοίνια. Ή με οποιονδήποτε άλλον τρόπο. Αλλά το επαναφέρουμε, που να πάρ’ η ευχή! Δεν τ’ αφήνουμε.
Άντε, όμως, να βοηθήσω καί λιγάκι! Αφού δεν βλέπουμε φώς από πουθενά, τί λογικό πρέπει να πράξουμε στο εξής;
Το πιό βασικό, να επανασυσφίξουμε τους κοινωνικούς δεσμούς μας. Είμαστε λαός μ’ ένα τεράστιο ιστορικό παρελθόν καί με παραδόσεις, όχι ορδή νομάδων. Το κυριώτερο, είμαστε αυτόχθονες κι ιδιοκτήτες στη γή που πατάμε καί κατοικούμε! Οφείλουμε, λοιπόν, να πράξουμε αναλόγως.
- Να συμμετέχουμε εμείς οι ίδιοι ξανά στην Εκκλησία του Δήμου, όχι δι’ αντιπροσώπων!
- Να ζητήσουμε λογοδοσία των αρχόντων καί ν’ αποδώσουμε ευθύνες.
- Να μην επαφιέμαστε σ’ ένα χαρτάκι που ρίχνουμε σ’ ένα κουτί, μία φορά κάθε τετραετία – καί το οποίο απλά θα δείξει ποιό αφεντικό γουστάρουμε γιά τα επόμενα τέσσερα χρόνια.
- Να μήν παρακολουθούμε ως κατάπληκτοι θεατές τυχόν παραστάσεις αοράτων θιάσων, που ξαφνικά θα μας παρουσιάσουν νέους …αρχηγούς μέσα απ’ το καπέλλο του ταχυδακτυλουργού. (Θυμάστε κάτι ηλίθιους, που τρέχανε στο αεροδρόμιο των Αθηνών με λαμπάδες το 1974; Παράδειγμα προς αποφυγήν.)
Ειδικά γιά τα συλλαλητήρια (καί ως παράδειγμα λογικής σκέψης), να μη γκρινιάζουμε πως κάποιοι κινούν υπόγειες διεργασίες, γιά να μας εκμεταλλευτούν. Δεν στέκει λογικά. Ο καθένας, βέβαια, μπορεί να κάνει ό,τι θέλει υπογείως ή υπεργείως· αλλά, αν δεν σου κολλήσει το πιστόλι στο κεφάλι, δεν είσαι υποχρεωμένος να τον ακολουθήσεις. Αυτό λέει η λογική. Οπότε, όσες ύποπτες διεργασίες κι αν κάνουν, κι όποιοι κι αν τις κάνουν, δεν τρέχει μία!
Τώρα, αν κάποιος κάνει σαν τον παθολογικό αλκοολικό, που μυρίζει οινόπνευμα καί γίνεται ντίρλα, δηλαδή αν μας λέει πως αδυνατεί ν’ αντισταθεί στη σαγήνη ενός τυχόντος «αρχηγού», άρα με το παραμικρό θα ξαναπέσει θύμα επιτηδείων, δεν φταίει η λογική γι’ αυτό. Ούτε εμείς οι υπόλοιποι φταίμε. Ας φροντίσει ο καθένας να μάθει να λέει «όχι». (Αν δεν το ξέρει ήδη.)
Όσον αφορά την πολιτική μας σκέψη εν γένει, καλά θα κάνουμε να ξεφύγουμε από το νηπιακό επίπεδο. Δεν υπάρχει μόνο μαύρο καί άσπρο. Επίσης, πρέπει να μάθουμε στρατηγική. Προς τον σκοπό αυτόν, βοηθάει πάρα πολύ το να ξέρουμε πολεμικές τέχνες, ή οποιοδήποτε άθλημα που απαιτεί στρατηγική (πχ ποδόσφαιρο). Το κορυφαίο βοήθημα, βεβαίως, παραμένει διαχρονικώς το βιβλιαράκι του Σάν Τζού, «Η τέχνη του πολέμου». Θα παρακαλούσα τους συν-Έλληνες, ειδικά αυτό να το μάθουν απέξω. Όπως απέξω πρέπει να μάθει ο καθένας μας την Ιστορία μας καί τη Μυθολογία μας.
Βλέπετε, δεν είναι καί πολύ έξυπνο το να πέφτουμε ξανά καί ξανά καί ξανά στις ίδιες παγίδες. Δεν μας τιμάει ούτε ως άτομα, ούτε ως λαό.
Οπότε, με τη βοήθεια της λογικής καί της γνώσης του παρελθόντος της χώρας μας, πρέπει να χαράξουμε την πορεία μας προς το μέλλον. Οφείλουμε να γνωρίζουμε ποιοί είμαστε, από πού ερχόμαστε, καί προς τα πού πάμε. Τί πιό βασικό απ’ αυτό! Αν δεν ξεκαθαρίσουμε αυτά τα ερωτήματα, τα βήματά μας θα είναι μετέωρα καί ασταθή.
Κάτι άλλο, θεμελιωδώς λογικό, που καλούμαστε να κάνουμε, είναι η διατροφική καί αμυντική μας επάρκεια εν όψει των επερχομένων γεγονότων. Αποθηκεύσατε τρόφιμα μακράς διαρκείας; Κι αλήθεια, αυτές οι πενταμελείς ομάδες που σας προέτρεψα να φτιάξετε, τί απέγιναν;
iv. Ξεκαθάρισμα καταστάσεων
Όντως!… Μόνοι μας, προδομένοι, χωρίς όπλα, δεν μπορούμε να κάνουμε καί πολλά. Μπορούμε, όμως, να βάλουμε το μυαλουδάκι μας να σκέφτεται, ώστε σιγά-σιγά να ξεκαθαρίζουν κάποιες καταστάσεις. Το ξεκαθάρισμα αυτό, με τη σειρά του, θα βοηθήσει πολύ την αποτελεσματικότητα των όποιων αντιδράσεών μας στα επερχόμενα. Αλοίμονο! Αν αφήσουμε τη σύγχυση να βασιλεύει, τότε σε τί ακριβώς ελπίζουμε;
Όπως γιά παράδειγμα, στο ερώτημα ποιοί είμαστε με ποιούς, κι εναντίον ποιών. Έ, λοιπόν, ειδικά στα δημόσια πρόσωπα, ρωτάμε πάντα το ονοματεπώνυμο της μητέρας τους. Αν δεν λάβουμε απάντηση, ή αν ακούμε λόγια μασημένα, τότε η πόρτα κλείνει. Οριστικώς καί τελειωτικώς! Τα δημόσια πρόσωπα οφείλουν να είναι Έλληνες καί από μητέρα, καί από πατέρα. Αλλοιώς, δεν θα γίνονται δεκτά στην Εκκλησία του Δήμου. Μέσα στα πλαίσια της δημιουργίας μιάς νέας Ελλάδας, αντάξιας του ονόματός της, η παράβαση αυτού του κανόνα δεν είναι κάτι αλαφρό. Είναι προδοσία, καί τιμωρείται. Δεν είναι καθόλου αμελητέο το να κάνουμε πλάτες στην πέμπτη φάλαγγα!
Πάντα το ονοματεπώνυμο της μητέρας, λοιπόν – κι ας βγούν όσοι πονηροί νόμοι θέλουν, που καταργούν την αναγραφή του πατρικού επιθέτου της γυναίκας. Μή μασάτε! Τέτοια ΦΕΚ χρησιμεύουν καί στην τουαλέττα, σε καιρούς φτώχειας σαν ετούτον εδώ.
(Λοιπόν; Πώς τη λένε τη μαμά σου, κύρ-πρόεδρα, που κλάνεις τον Ελληνικό Λαό καί πας κι ανάβεις λυχνίες; Έ; Διότι, αν είσαι «από ‘κεί», δεν μπορείς ταυτόχρονα να είσαι κι «από ‘δώ». Με πιάν’ς, κύρ-πρόεδρα; Μή μας υποτιμάς τόσο πολύ, το λοιπόν! Θα θυμώσουμε, καί δεν σε συμφέρει.)
Κάτι άλλο, πολύ βασικό που πρέπει να μάθουμε (καί να ξεκαθαρίζουμε στην πράξη), είναι η διάκριση σημαντικών κι ασημάντων. Νά, γιά παράδειγμα η σκανδαλολογία των ημερών. (Λες καί υπήρξαν εποχές -από το 1832 καί μετά- χωρίς σκάνδαλα…) Ευτυχώς, βρέθηκαν αρκετοί που είπαν πως το θέμα των δωροδοκιών της Νοβάρτις είναι τζούφιο (διότι τα συγκεκριμένα σκάνδαλα δεν θα τιμωρηθούν, λόγωι παραγραφής), καί πως ουσιαστικά ανακινείται από τους αρδ, απλά γιά να παίξει τον ρόλο του μελανιού της σουπιάς. Να ξεχαστούν τα μεγαλειώδη συλλαλητήρια, δηλαδή!
v. Ανταλλαγή ιδεών
Αν ρωτάτε τί πρέπει να κάνουμε ως Έλληνες, καί ταυτόχρονα έχει κολλήσει το μυαλό σας, ίσως κάποιος άλλος συν-Έλληνας να έχει ήδη βρεί τη λύση σ’ αυτό που σας απασχολεί. Το Διαδίκτυο είναι (εκτός των άλλων ιδιοτήτων του, πχ μέσο διασκέδασης) ένα υπερόπλο, που μας βοηθάει τα μέγιστα. Μιλάτε, ρωτάτε, απαντάτε, κι η λύση θα βρεθεί.
Μόνο κρατηθήτε μακριά από βλάκες, κακοπροαίρετους, καί τρόλλς. Δεν χρειάζεται να έχετε βραβείο Νομπέλ, γιά να τους εντοπίσετε αυτουνούς!
vi. Περιορισμός του εγωϊσμού μας
Αλήθεια, υπό τις παρούσες άθλιες συνθήκες, σε τί ακριβώς εξυπηρετεί ο άκρατος εγωϊσμός μας; Σε τί ακριβώς εξυπηρετεί ο ξερολισμός μας; Σε τί ακριβώς εξυπηρετεί η ξεροκεφαλιά μας, να μη θέλουμε ν’ ακούσουμε καμμία καλή συμβουλή από κανέναν; Σε τί ακριβώς εξυπηρετεί η αδιαφορία μας γιά τον συν-Έλληνα; Δίνουν πουθενά κανένα βραβείο γιά τέτοιες συμπεριφορές, καί τα στυλώνουμε πεισματικώς;
Αυτή την άϋλη Λερναία Ύδρα του εγωϊσμού πρέπει να την τσακίσουμε, αν θέλουμε να πάμε μπροστά. Έστω καί την ύστατη ώρα, πρέπει να μάθουμε να παίζουμε ομαδικά, αν θέλουμε να επιβιώσουμε ως έθνος.
Στο κάτω-κάτω, στρατός από ένα καί μόνον άτομο δεν υφίσταται πουθενά!
Αυτά είναι τα αμέσως πρακτέα που σκέφτηκα. Αν υπάρχουν κι άλλα (που θα υπάρχουν, είμαι σίγουρος), τότε θα τα ξετρυπώσουμε με τον πέμπτο κανόνα των προεκτεθέντων.
Επαναλαμβάνω, πως όλα τα προηγούμενα δεν είναι παιχνίδι! Ούτε η παράλειψή τους αντιμετωπίζεται μ’ ένα: «- Έλα, μωρέ!» Είναι ανεπίτρεπτο να σε συμβουλεύει ο συν-Έλληνας πχ ότι αν πέσεις σε βόθρο, θα κολλήσεις ασθένειες ενδεχομένως θανατηφόρες· κι εσύ να πας καί να πέφτεις, επειδή… «- ‘Ντάξ, μωρέ, καί τί έγινε; Ποιός είν’ αυτός, που θα μου κάνει υποδείξεις, ναούμ’;»
Δεν κάνουμε θεωρητική διδασκαλία εδώ, ούτε γεροντίστικη ηθικολογία. Όταν λέμε πχ ότι «δεν ξαναβλέπουμε τηλεόραση», το τηρούμε επακριβώς, διότι υπάρχει σοβαρώτατος λόγος να το τηρήσουμε. Λόγος επιλογής ανάμεσα σε ζωή καί θάνατο!
Αλλοιώς, γιά ποιά Ελλάδα του μέλλοντος μιλάμε;
(συνεχίζεται)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου