κόμη κάτι, άκρως σημαντικό – πριν προχωρήσουμε: ο ρόλος μερικών ιστολογίων, που περνάνε γιά πατριωτικά. Παριστάνουν τα πατριωτικά, αλλά δεν είναι. Καί πού το ξέρω αυτό; εκ του αποτελέσματος.
Είπαμε το Διαδίκτυο είναι υπερόπλο, αλλά αυτό το γνωρίζει κι η «άλλη» πλευρά. Καί το χρησιμοποιεί κατά κόρον. Έτσι, όπως σ’ άλλα ιστολόγια (κατά το μάλλον ή ήττον θρησκευτικού χαρακτήρα) έχουμε:
  • διακίνηση χαλκευμένων «προφητειών» (πρώτη διδάξασα τον 19ο αιώνα η Οξφόρδη με τον «Αγαθάγγελο» – καί άριστη μαθήτριά της σήμερα η …Θεία με το …έπος «Παϊσιάδα»),
  • ή διάφορες γριές με οράματα… φερ’ ειπείν «βλέπουν» στη θεία κοινωνία πως τρώνε τον Χριστό ζωντανόν (δεν θέλω να σκέφτομαι το πώς θα σχολίαζε ο Μάρκο ντε Σάντ το ρήμα «τρώνε», διότι το  θέμα είναι σοβαρό… Lol, εν πάσει περιπτώσει!    ),
φαινόμενα τα οποία ήδη τα στηλίτευσα, στα δήθεν πατριωτικά ιστολόγια έχουμε υπερπροβολή εμφυλιοπολεμικού κλίματος. Καί νά οι «Εαμοβούλγαροι», καί νά ο Μελιγαλάς, καί δε συμμαζεύεται!
Ο κατ’ αυτά λόγος; ότι πρέπει να δοθεί οριστική απάντηση στα διαχρονικά εγκλήματα της εντόπιας Αριστεράς.
Εκ πρώτης όψεως, αυτό φαίνεται σωστό – αλλά δεν είναι. Διότι, όσον αφορά το σήμερα, ο όρος «Αριστερά» καλύπτει (το προσπαθεί, έστω) ως δήθεν ιδεολογία διάφορα ετερόκλητα άτομα αλητήριου καί κακοποιού χαρακτήρα (καί παρακρατικού ταΐσματος), καθώς κι εγκληματικές / πρακτορίστικες συμπεριφορές· τα δε προαναφερθέντα ιστολόγια σιγοντάρουν στη συγκάλυψη μιάς άσχημης κατάστασης, καί δεν λένε τα πράγματα με τ’ όνομά τους. Μ’ άλλα λόγια, αν οι «άλλοι» θέλουν να φαίνονται ως ιδεολόγοι, τα πατριωτικά ( ; ) ιστολόγια γιατί τους κάνουν αβάντα στη δήθεν «ιδεολογία», καί δεν τους αποκαλούν / περιγράφουν όπως είναι αυτοί στην πραγματικότητα; (Αλήτες κι εγκληματίες, δηλαδή.)
Όσον αφορά το παρελθόν, δέ, οι εμφυλιοπολεμικοί «υπερπατριωτικοί» αφορισμοί απλώς παραποιούν την Ιστορία, προς όφελος των ξένων.
Ο Μελιγαλάς, γιά παράδειγμα. Επισύρει καταιγισμό «πατριωτικών» αφορισμών… «Ο κακός ΕΛΑΣ!», «Ο εγκληματίας Βελουχιώτης!», κτλ κτλ κτλ. Πλήν όμως, όλοι αυτοί οι λεβέντες γραφιάδες «ξεχνάνε» πως το 1944 ο ΕΛΑΣ ήταν μονάδα του Συμμαχικού Στρατηγείου της Μέσης Ανατολής! Γιατί το «ξεχνάνε», όμως, έ; Εδώ σε θέλω!
  • Εάν θεωρήσουμε πως ο ΕΛΑΣ εκτελούσε εντολές, τότε αυτομάτως ο ένοχος δεν είναι κάποιος Βελουχιώτης (ή κάποιοι φανατικοί Ελασίτες μέλη του ΚΚΕ), αλλά η αγγλίτσα. Άσε που ο Μελιγαλάς έγινε με εντολή του «γέρου της Δημοκρατίας»!
Τί σου κάνει κι αυτό το Αλτσχάϊμερ, έ «πατριωταράδες» μου; Ευτυχώς, βρέθηκε κι ένας Χατζάρας, να γράψει ότι οι δύο αγγλο-εβραίοι «διαμεσολαβητές» μεταξύ ΕΛΑΣ καί ταγματασφαλιτών όχι μόνο δεν ειρήνευσαν την κατάσταση, αλλά έβαλαν μπουρλότο στους Ελασίτες, κι ακολούθησε ό,τι ακολούθησε.
Μονάχα δύο τζιούϊς άτομα οδήγησαν στον τάφο τόσους Έλληνες – καί μόνο σ’ αυτή τη φάση. Τακτική γνωστή από τον καιρό του ομοφύλου τους Μαρδόνιου… Ένα μονάχα άτομο κι αυτό, κι έκανε Περσία κι Ελλάδα «ώπα»!
  • Εάν, πάλι, θεωρήσουμε ότι ένα τμήμα του ΕΛΑΣ υπάκουε μόνο στο ξερό του το κεφάλι κι αυτενεργούσε (όπως πχ στην περίπτωση που κάποιοι Ελασίτες στον Βορρά υπέγραφαν συμφωνητικά με διαφόρους Βαλκάνιους κατσαπλιάδες γιά διαμοιρασμό της Μακεδονίας), τότε μπαίνει στο κάδρο το ΚΚΕ καί η τακτική …Μαρδόνιου, από κάποιους …Μαρδόνιους του συγκεκριμένου κόμματος!
Μεγάλο θέμα αυτό, κι ακόμη ανεξερεύνητο. Δεν θα το αναπτύξω εδώ, πάντως ρωτάω: Ζαχαριάδης, ή Χαζαριάδης; Σέρ Μπάζιλ Ζαχάρωφ (εντάξει, όχι ΚΚΕ αυτός!), ή σέρ Τρεχαγύρευε Χαζάρωφ; Ποιοί, είπαμε, άλλαζαν ταυτότητες ως «έθιμο»; (Άσε καί τη φάτσα του νεάντερταλ τζιού Πουλιόπουλου.)
Ένθα «τακτική Μαρδόνιου», ίσον: διπλαρώνουμε την κορυφή της κοινωνικής πυραμίδας, την επηρεάζουμε 100%, κι οδηγούμε το κοπάδι όπου γουστάρουμε! Συνεπώς, δεν είναι σωστό να βρίζουμε ολόκληρον τον ΕΛΑΣ, δηλαδή ενάμισυ εκατομμύριο Έλληνες, γιά τα καμώματα ενός 4%. (Το γράφω καί ολογράφως: τέσσερα τοις εκατό. Ήταν το μέγιστο προπολεμικό ποσοστό του ΚΚΕ, που το πήρε στις εκλογές του 1935.) Καί δεν είναι σωστό να βρίζουμε ούτε αυτό το 4% συλλήβδην, γιά να τη γλυτώνουν από τον πέλεκυ της Ιστορίας κάποιοι …Μαρδόνιοι…
«Εαμοβούλγαροι», λοιπόν, σύμφωνα με τα δήθεν «πατριωτικά» ιστολόγια, οι Έλληνες πατριώτες που αντιστάθηκαν στους Γερμαναράδες… Αλλά γιά τις αποζημιώσεις που μας χρωστάει η Βουλγαρία, ούτε κίχ οι «πατριώτες»!!! (Καί ν’ αρχίσουν να κελαηδάνε τώρα περί τούτων, θα είναι κατόπιν εορτής. Δεν έχει καμμία αξία. Είστε αγρίως εκτεθειμένοι, «κύριοι»!) Φυσικά, (καί) τις αποζημιώσεις αυτές δεν τις διεκδικήσαμε ποτέ, επειδή πάλι μας δέσμευσαν η αγγλίτσα κι οι ηπαπάρα. (Σιγά που θ’ άφηναν την Ελλάδα να γίνει πλούσια καί να ευημερήσει!) Αλλά αντιλαμβάνεστε άριστα πως η επιλεκτική «αμνησία» των ιστολογούντων «πατριωταράδων», οφείλεται καθαρά στο ότι αυτοί ταΐζονται από τον αγγλοσαξωνικό παράγοντα. (Αν δεν πρόκειται γιά ηλίθιο κι ανιστόρητο μιμητισμό πρακτορίστικης «πολιτικής ορθότητας».) Καί η υποδαύλιση εμφυλιοπολεμικού κλίματος (σε αγαστή συνεργασία με τους «αντιπάλους» τους) οφείλεται στο ότι υπακούουν στη φωνή των αφεντικών τους.
Εμείς, τώρα, ως Έλληνες οφείλουμε να μή ρίχνουμε καύσιμο υλικό στην εμφυλιοπολεμική φωτιά. Κι αν κάτι τέτοιες ιστοσελίδες δεν πρόκειται να κλείσουν από έλλειψη μαύρου χρήματος (διότι πληρώνουν καλά οι αγγλοσαξωνικές «υπερεσίες»), τότε πρέπει να κλείσουν από μηδενική απήχηση. Μήν αναπαράγετε τα άρθρα τους, μήν πάτε να τους αφήσετε σχόλια. Είναι εθνική ανάγκη! Το ότι ακόμη δεν τους καρφώνω ανοιχτά, οφείλεται σε λόγους δικής μου στρατηγικής. Αλλά, αν συνεχίσουν να πάνε γυρεύοντας, δεν θα διστάσω καθόλου. Όσον αφορά τις όποιες μικρές μου δυνατότητες, δεν θ’ αφήσω μερικούς αληταράδες να ξαναβάλουν τους Έλληνες να μακελευτούν μεταξύ τους!

Τέλος με τα εμφυλιοπολεμικά… Πάντως, την «τακτική Μαρδόνιου» κρατήστε την γιά τα παρακάτω.

ζ. Ο μεταφυσικός παράγων
Καί φτάνουμε στο «ψητό»!
Τα συλλαλητήρια σαφώς είχαν καί τη μεταφυσική τους πλευρά. Σε αρκετούς τομείς.
  • Ήδη θίξαμε την υλοποίηση πιθανών ματριξιανών αρχετύπων, δηλ. τη Στάση του Νίκα καί το 1204.
Ευτυχώς, το πρώτο έσπασε πολλαπλώς. Ακόμη ευτυχέστερα (κι επειδή έσπασε πολλαπλώς), δεν κατέληξε σε αιματοχυσία. Το 1204, τώρα, αφορά σχεδόν αποκλειστικώς το γκουβέρνο – με τον Ελληνικό Λαό, όμως, να μην κρατάει παθητική στάση, όπως τότε ο λαός της Πόλης. (Άρα, σπάει κι αυτό – στο κομμάτι που μας αφορά άμεσα.)
  • Το δεύτερο σχετικό θέμα που είδαμε, είναι ο χρόνος διεξαγωγής των συλλαλητηρίων.
Ήδη αναφέραμε πως η 20η Ιανουαρίου (μ’ ένα διάστημα ανοχής +2 μέρες) αποτελεί «πύλη»· προσωπικώς, καί γιά τον λόγο αυτόν καί μόνον, ήμουνα απόλυτα σίγουρος πως θα πετύχουν καί τα δύο.
  • Τρίτο θέμα… Δεν ξέρω αν το καταλάβατε, αλλά πάλι μας ένωσε ο Μέγας Αλέξανδρος!
Δυστυχώς, η έρευνα γιά χρονοσειρές, συσχετίζουσες το σήμερα με τις χρονολογίες γεννήσεως καί θανάτου του Μ. Αλεξάνδρου, ή τέλος πάντων με τις χρονολογίες των κοινών όρκων των Ελλήνων υπό τον Φίλιππο Β’ καί τον Αλέξανδρο, μέχρι στιγμής δεν απέδωσε τίποτε. (Είπαμε τί ψάχνουμε καί πως: όρους της ακολουθίας Φιμπονάτσι καί δυνάμεις του φ, ως ακεραίους αριθμούς ετών. Τα σημεία αγκυρώσεως είναι άλλη ιστορία. Δεν φαίνεται να έχουν συγκεκριμένους κανόνες.) Φυσικά, βρίσκεται ακόμη σ’ εξέλιξη, αν καί -ομολογώ πως- δεν περιμένω αποτελέσματα συντόμως.
  • Τέταρτον, η παρουσία της Γεωργίας Μπιτάκου.
Κανείς -ή σχεδόν- δεν κατάλαβε τί ακριβώς είδε το Πανελλήνιον στην τηλεόραση. Κι ήταν μπροστά στα μάτια μας! Ναί, σύμφωνοι, μιά ωραία νέα δυναμική γυναίκα (καί μ’ ελαφρώς ναρκισσιστική παρουσία στην τιβή), με λόγο εκτός προγράμματος, καί τα λοιπά καί τα λοιπά… Αλλά τί ακριβώς αντιπροσώπευσε η Μπιτάκου στο συλλαλητήριο;
Χμμμ…. Κάτι έπιασαν ο Λευτέρης Πανούσης κι ένας ακόμη ιστότοπος, καί την απεικόνισαν αμφότεροι ως κλασική Σπαρτιάτισσα μάνα, που δίνει την ασπίδα στον πολεμιστή γυιό της με το πασίγνωστο: «Ή τάν, ή επί τάς!». Αλλά δεν ήταν μόνον αυτό.
Ήταν οι πανάρχαιες δονήσεις της Λακεδαίμονος, καί κατ’ επέκταση μιάς Ελλάδας από το πολύ βαθύ παρελθόν, που ανέστησε η Μπιτάκου! Αλλ’ αυτά πρέπει να είναι κανείς κάπως αλαφροΐσκιωτος (σαν τον γράφοντα), γιά να τα πιάσει. Τις θέλετε καί πιό χύμα τις δονήσεις αυτές; Ορίστε πώς τις εκφράζει μιά άλλη Μανιάτισσα, η Διαμάντω Γκαλάς:

Κι εδώ, ακόμη περισσότερο:

Ελλάδα απ’ το βαθύ παρελθόν… Κάπως έτσι πρέπει να τραγουδούσαν κι οι Ερινύες, Εν-ρινίες σωστότερα.

Άσχετη ζωολογική παρατήρηση: Εφ’ όσον τα φίδια τρώνε αυγά, λογικά πρέπει να τρώνε κι αυγά περιστεριού.
«- Καί τί σχέση έχει αυτό, ρέ Εργοδότη;»
Έ, μή θέλετε να σας τα λέω καί όλα! 

Καί τώρα, κυρίες καί κύριοι, το «κλού» της βραδιάς:
  • Η «ψυχική ενέργεια», που έβγαλαν τα συλλαλητήρια!
Η εκμετάλλευση της ψυχικής ενέργειας είναι μέγα θέμα. (Καί ναί, το γνωρίζει καί η «άλλη πλευρά» – κι αυτό.)
Κατά μερικούς, πρόκειται γιά παραμύθι. Όμως, οι χριστιανοί έχτισαν τους ναούς τους ακριβώς από πάνω από τους αρχαίους ναούς, οι δε μωαμεθανοί κατακτητές της Ελλάδας μετέτρεψαν τις εκκλησίες σε τζαμιά. (Μπορεί να μην ήξεραν να χτίζουν δικά τους, αλλά πάντα θα υπήρχε κάποιος Σινάν. Άρα, δεν είναι τα προβλήματα του πολιτικού μηχανικού ο λόγος της μετατροπής.) Επίσης, όπου μαζεύονται πολλοί πιστοί, γίνονται καί θαύματα. Κι όχι μόνον στον χριστιανισμό! (Καλά θα κάνετε να διαβάσετε τον «Πλούτο» του Αριστοφάνη.)
Επομένως, η «ψυχική ενέργεια» υπάρχει· καί το θέμα είναι ποιός θα χρησιμοποιήσει την «ψυχική ενέργεια» των συλλαλητηρίων, καί πώς!
Θέλω να καταλάβετε πως πράγματι δεν έχει καμμία σημασία ποιός τα διοργάνωσε, ποιός κατάφερε να μαζέψει τόσον κόσμο· διότι καί το μέλι που τρώτε, δεν το μαζεύετε εσείς! Θέλω επίσης να καταλάβετε πως ούτε η κινδυνολογία («- Τα συλλαλητήρια θα τα εκμεταλλευτούν μασώνοι, κόμματα, ο ένας, ο άλλος!») έχει κάποια σημασία, διότι πρέπει εμείς να καθοδηγήσουμε όλον αυτόν τον κόσμο. Εμείς, καί κανείς άλλος. «Τακτική Μαρδόνιου», δεν είπαμε;    Τί, δηλαδή;! Πιό έξυπνοι από μας είναι οι «άλλοι»;
Όθεν, όποιος αισθάνεται πως δεν μπορεί να γίνει ηγέτης, ή φέρει μέσα του το σύμπλεγμα του εθελούσιου σκλάβου προς αμφίβολης αξίας «αρχηγούς», παρακαλείται να μή μπλέκεται στα πόδια μας. Είτε έτσι, όμως, είτε αλλοιώς, η κινδυνολογία περί του ποιού των διοργανωτών δεν έχει κανένα νόημα. Ακόμη καί σε πρακτικό επίπεδο, αν δεν σε εκφράζει κάποιος, απλά δεν τον ψηφίζεις. Τί σημασία έχει, λοιπόν, ποιός θα κάνει / αν κάνει κόμμα απ’ τα συλλαλητήρια;
Σας τα κάνω μέν πενηνταράκια, αλλά θέλω να μάθετε να σκέφτεστε. Δεν θα είμαι μιά ζωή διαθέσιμος, να εξηγώ αυτονόητα πράγματα.
Γιά να μή μακρηγορώ, όμως, αυτή η τρομερή ενέργεια του πλήθους των Ελλήνων πρέπει να διοχετευθεί σε κατάλληλους εθνικούς στόχους. Θα βοηθήσω προς τούτο με τις όποιες δυνάμεις μου, θα δείξω την ακολουθητέα πορεία, καί καλείται ο κάθε καθαρός Έλληνας πατριώτης να βοηθήσει κι αυτός. Έχουμε εθνικούς στόχους, οι οποίοι δεν συμβαδίζουν απαραιτήτως με τους εθνικούς (ή άλλους) στόχους φιλικών κι εχθρικών κρατών καί εθνών. Κι όσο καθυστερούμε την υλοποίησή τους, τόσο το χειρότερο.

η. Επίλογος
Τα συλλαλητήρια αυτά ήταν μόνον η αρχή.
Σοβαρευτήτε κι ετοιμαστήτε, διότι ήδη μπήκαμε στην «τελική ευθεία»· ή μας τρώνε, ή τους τρώμε.
Τρίτη επιλογή ΔΕΝ υφίσταται.

ΤΕΛΟΣ