Τί επιλογές έχουμε -ως πατριώτες- γι’ αυτές εδώ τις εκλογές;

  • Είτε ρίχνουμε λευκό, κι οραματιζόμαστε την έλευση ενός «καθαρού» ηγέτη. (Που θα οδηγήσει την χώρα εκεί που της πρέπει.)
  • Είτε την παλεύουμε με μικρά κόμματα, ώστε να μπούν στη Βολή όσo περισσότερα από δαύτα γίνεται, καί τ’ όνειρο του κουκλοχαιρετάκια γιά απόλυτη πλειοψηφία 180 βουλευτών ν’ απομακρυνθεί.

Βέβαια, και οι δύο επιλογές κάθε άλλο, παρά εύκολες είναι. Έχουν πολλά εμπόδια.

Από μεν το κατεστημένο, θ’ αντιμετωπιστούν με νοθεία καί χοντρή αλλοίωση του εκλογικού αποτελέσματος. Μετά, η μέν οδός «λευκό + οραματισμός» δεν οδηγεί σε σύντομα αποτελέσματα (αλλά εμάς τώρα καίγεται ο κώλος μας), στα δέ μικρά κόμματα, ακόμη κι αν καταφέρουν να μπούν στη στοά της πλατείας Συντάγματος, οι εξαγορές βουλευτών τους (καί οι πωλήσεις συνειδήσεων…) θα πέσουν σύννεφο. Παλιά, γνωστά παπατζηλίκια· άλλως τε, μικρό πατριωτικό ( ; ) κόμμα δεν σημαίνει αναγκαστικά καί καθαρό κόμμα (χωρίς βρώμικες διασυνδέσεις / χρηματοδοτήσεις, ή βρώμικους απώτερους καί απόκρυφους σκοπούς).

Επίσης, αν στις περασμένες εκλογές (του Μαΐου 2023) ήθελαν πραγματικά τα άλλα κόμματα να μας απαλλάξουν απ’ τον Κούλη, θα σχημάτιζαν κυβέρνηση αυτά όλα μαζί, μιά που είχαν την πλειοψηφία. (Θα μου πείς, δεν θα περπατούσε. Εντάξει, θα του έκοβε όμως τον βήχα – έστω καί γιά λίγο.) Γιά να μην το κάνουν, όμως, παναπεί πως όλα είναι στο κόλπο.

Από δέ τους ψηφοφόρους, πρέπει να έχουμε μεγάλη αλλαγή νοοτροπίας – η οποία, δυστυχώς, δεν επιτυγχάνεται μέσα σ’ ένα 24ωρο. Κατ’ αρχήν, πρέπει να έρθει να ψηφίσει αυτό το 40+% που απέχει, καί που είναι φανερό ότι δεν γουστάρει τα κατεστημένα κόμματα… καί μόνον τότε θα δούμε αξιοσημείωτες πολιτικές ανατροπές. Αλλά, άμα το δήτε νά ‘ρχεται, τηλεγραφήστε μου!

. . . . . . . . . . .

Εν πάσει περιπτώσει, εσείς, όσοι θα πάτε να ψηφίσετε, παλαίψτε το με τις δύο ως άνω επιλογές.

Τί θα κερδίσει, όμως, η χώρα μας, με την κινητοποίηση καί τη συμμετοχή πατριωτών ψηφοφόρων, αν όλα είναι στημένα καί προκαθορισμένα;

Μόνον χρόνο. Ο οποίος, όμως, στην παρούσα ιστορική φάση είναι υπερπολύτιμος γιά την εθνική μας επιβίωση. (Διότι απομακρύνει το -κατά τα φαινόμενα- οδυνηρό τέλος που μας περιμένει.)

Θα πάμε καί σ’ άλλες εκλογές, καί σ’ άλλες… περιμένοντας στο μεταξύ γεγονότα, που θ’ αλλάξουν την πορεία όλων των λαών της Γής προς το καλύτερο. Καί, γιά να μην κρυβόμαστε, θα περιμένουμε την έναρξη του εν όπλοις Γ’ ΠΠ… καί θά ‘ρθει.

Εάν, όμως, στο μεταξύ βγάλει ο νέος Χίτλερ (δες Υγ. 1) τους 180 βολευτές που θέλει, τελειώσαμε οριστικά ως έθνος. Καί δεν πρόκειται να μας βοηθήσει κανένας, έστω καί από σπόντα.

Καταλάβετέ το:

  • Με παρατεταμένη ακυβερνησία ( ; ) «υπηρεσιακών» κυβερνήσεων, πιθανόν καί να έρθει καταδώ κανένας Ρώσσος καί κανένας Γάλλος, μπας καί φάει κανά ψαχνό κι αυτός… εμποδίζοντας, όμως, στο μεταξύ την απόλυτη κυριαρχία ηπαπαραίων καί Γερμαναράδων επάνω μας. (Είναι περισσότερο από σίγουρο, πως όλοι αυτοί θα βγάλουν τα μάτια τους μεταξύ τους. Αυτό είναι υπέρ ημών.)
  • Όμως, αντίθετα, με κουκλοχαιρετάκια με 180 βολευτές, δείχνουμε καθαρά πως -ως λαός- καραγουστάρουμε τουρλοκώλιασμα στη «σφαίρα επιρροής» των ηπαπάρα καί της γερμανίτσας. Που σημαίνει, ότι κανένας Ρώσσος καί κανένας Κινέζος δεν θα κατεβεί στο Αιγαίο, ώστε ν’ αποτελέσει ανάχωμα αυτών των αλητών. Που σημαίνει, Ελλάδα τέλος.

Βλέπετε, άσχετο τί νομίζουμε εμείς, οι κοινοί θνητοί, οι Ρώσσοι (καί σε αντίθεση με τους αλήτες τους Δυτικούς) σέβονται απόλυτα το μοίρασμα του κόσμου, που συμφωνήθηκε σε Τεχεράνη / Γιάλτα / Πότσνταμ, καί δεν ανακατεύονται στα παραμάγαζα των Δυτικών… έως ότου έρθει η ώρα γιά νέο μοίρασμα. Η οποία, όμως, με τα σημερινά δεδομένα καί αργεί, καί δεν είναι πρώτης προτεραιότητας γιά την Αρκούδα.

(Αλλά, καθόλου δεν θα μας χάλαγε, αν ως έθνος επιταχύναμε την έλευση της …νέας μοιρασιάς του πλανήτη!)

. . . . . . . . . . .

Εμπρός, λοιπόν, συν-Έλληνες! Επιλέξτε μία από τις δύο οδούς του παρόντος, καί κερδίστε χρόνο… ευχόμενοι να έρθουν στο μεταξύ τα καλύτερα γιά τη χώρα μας!

Καλή ψήφο!

ΤΕΛΟΣ

. . . . . . . . . . .

Υγ 1: Ο Χίτλερ βγήκε πρωθυπουργός («καγκελλάριος») της Γερμανίας ύστερα από τέσσερεις (4) απανωτές εκλογές, που τις προκάλεσαν οι βουλευτές του παραιτούμενοι κάθε φορά. Μετά, βέβαια, ξέρουμε τί επακολούθησε.

Ετούτος εδώ ο σατανιασμένος εφαρμόζει ακριβώς την ίδια τακτική, ελπίζοντας να κερδίσει ένα 5% με 10% σε ψήφους ηλιθίων, που δεν μπορούν χωρίς «σταθερή» κυβέρνηση!!! Παρουσιάζουν συμπτώματα ψυχολογικού κοκομπλόκου, οι άνθρωποι, με τις υπηρεσιακές κυβερνήσεις! Λες καί θα κολλήσουμε ψώρα, αν πηγαίνουμε κάθε μήνα να ψηφίζουμε.

Φυσικά, αν επικρατήσουν οι ηλίθιοι φίλοι των «σταθερών» κυβερνήσεων καί του δώσουν 180 νοματαίους, μαντεύουμε εύκολα τί θα επακολουθήσει.

«- Μά, αυτός δεν είναι Χίτλερ! Είναι δημοκράτης!»

Ρέ Ζό, ίδια δεδομένα οδηγούν σε ίδια αποτελέσματα! Ζό, έ Ζό!!!

. . . . . . . . . . .

Υγ 2: Καί γιατί δεν τον βγάζει μία καί καλή η νοθεία με 180 βολευτές;

Ειλικρινά, δεν γνωρίζω. Ίσως, γιά δικούς τους λόγους των νοθευτών, αυτή να (αυτο)περιορίζεται μέσα σε κάποια όρια αποκλίσεων.

Άρα, έχει καί παραέχει νόημα η συμμετοχή των πατριωτών ψηφοφόρων στις εκλογές, παρά την ύπαρξη νοθευτικών μηχανισμών! Να εκμεταλλευτούμε έστω τις υπάρχουσες χαραμάδες ευκαιριών.

. . . . . . . . . . .

Υγ 3: «- Καί γιατί δεν έκαναν ό,τι κι ο Χίτλερ, οι εγχώριοι θαυμαστές του, ώστε να μπλοκάρουν το βρωμερό κομματικό κατεστημένο – ειδικά με την προδοσία της Παραφωνίας των Πρεσπών;»

Λες γιά τη ΧΑ, έ;

Καταλαβαίνω τί λες· αλλά αυτοί δεν ήταν θαυμαστές του Χίτλερ (άσχετο τί έλεγαν), αλλά της αγγλίτσας. Έχει διαφορά το πράγμα.

. . . . . . . . . . .

Υγ 4: Λένε μερικοί ανιστόρητοι μαλάκες: «- Σιγά μή χαθεί το Ελληνικό έθνος, υπερβολές! Άει μαζέψου, ρέ Εργοδότη!»

Θυμίζω, όμως, το πώς γλυτώσαμε την οριστική εξαφάνιση του έθνους μας από την οργή του σουλτάνου το 1770. Ναί, εμείς γλυτώσαμε, καί δή από σπόντα· εμείς, με τις δεκάδες χιλιετίες Ιστορίας πίσω μας! Ναί, εμείς οι Έλληνες, που καταποντίσαμε την Ατλαντίδα κάποτε. Ναί, εμείς.

Τίποτε δεν είναι δεδομένο, καταλάβετέ το. Η ίδια η ύπαρξή μας ως έθνους δεν είναι δεδομένη. Καί αδιαφορώ πλήρως γιά το τί λένε στις επετείους οι «σαπιοδάσκαλοι / σαπιορήτορες αναφορατζήδες», ή το τί είπε κάποτε μιά Πυθία γιά ασκούς καί θάλασσες.

Τότε, το 1770, φάγαμε την κίτρινη κάρτα. Τώρα, πάμε γυρεύοντας να φάμε την κόκκινη.

Θέλετε να βάλετε μυαλό εσείς, που είσαστε Ζά καί που περιμένετε τα κόμματα να κάνουν την Ελλάδα Παράδεισο (…έστω, Παράδεισο όχι γιά όλους, αλλά μονάχα γιά την τσέπη σας…) ; Βάλτε.

Δεν θέλετε; Παραδοθήτε από τώρα στον Ερντογάν (καί σ’ όποιον άλλον γουστάρετε), αλλά αδειάστε μας τη γωνιά.