Διηνέκη, αφιερωμένο!

 ΕργΔημΕργ 

ε αφορμή τις πρόσφατες (εμμέσως πλήν σαφώς φιλοπολεμικές) δηλώσεις της Μεράλ Ακσενέρ, ο Διηνέκης ζητάει τη γνώμη μου γι’ αυτήν.

Φυσικά θα τη δώσω, καί δεν την κρύβω· δεν είναι μυστικό.

 

Η εκτίμησή μου γιά το συγκεκριμένο άτομο, τη Μεράλ Ακσενέρ…

[…προσέξτε, όχι εκτίμηση όπως στη φράση: «- Ξέρεις ότι σ’ αγαπώ καί σ’ εκτιμώ!»,

αλλά ως απάντηση στην ερώτηση: «- Πώς το εκτιμάς αυτό το άτομο; πώς το κόβεις;»]

…δεν έχει αλλάξει καθόλου. Καί ως Ανδρομάχη, τότε, αλλά καί ως Μεράλ, σήμερα, υπερασπίζεται με τον τρόπο της αυτήν, που η ίδια εννοεί ως πατρίδα της. Δεν με εκπλήσσει καθόλου, ούτε έπεσα από τα σύννεφα με τις δηλώσεις της.

Ειλικρινά σας λέω, θα με εξέπληττε το ακριβώς αντίθετο: αν άκουγα σημερινό Τούρκο αξιωματούχο να προτείνει να το αυτο-διαλύσουν το μαγαζί τους, διότι εμείς οι Έλληνες έχουμε δίκιο!!! Κι όχι μόνο θα με εξέπληττε, αλλά θα ήμουν λίαν επιφυλακτικός, μέχρι να καταλάβω πού πραγματικά το πάει ο λεγάμενος. Υπάρχουν καί οι προβοκάτσιες, βλέπετε… καί στην περίπτωση της οργανωμένης τουρκικής διπλωματίας, κρατάμε πάντα μικρό καλάθι. (Βλέπε κι ελικοπτεράδες αντι-Ερντογανικούς;;; φυγάδες. Αλήθεια, τί απογίναν αυτοί; )

 

Μένει μονάχα το ερώτημα, γιατί η Ακσενέρ είναι μετενσάρκωση της Ομηρικής Ανδρομάχης. Αυτό, τώρα, ανήκει στην υποκειμενική αλήθεια μου· παρά το ότι είχα επισημάνει κάποια στοιχεία (πρόσωπο εξουσίας, καταγωγή, κτλ), δεν μπορούν να υπογραφούν συμβόλαια γιά τέτοια πράγματα. Ωστόσο, αν κάποιος έχει να προτείνει κάτι καλύτερο (καί να το αιτιολογήσει), ευπρόσδεκτος.

Ευκαιρία, όμως, να μιλήσουμε γιά ένα ζέον θέμα, ώστε οι νεώτεροι να μάθουν να σκέφτονται με συγκεκριμένο τρόπο επ’ αυτού.

 

α. Μάτριξ, ξανά

Εδώ καί δυό-τρείς δεκαετίες, με τις τελευταίες δύο σαφώς με χρήση του Διαδικτύου, έχει περάσει στους «ψαγμένους» η αντίληψη ότι τα Έπη (καί γενικώς, όλη η Μυθολογία των αρχαίων ημών) μπορούν να διαβαστούν καί ως «νοητικά σχήματα». Πράγματι, ισχύει· όπως ισχύει κι αυτό που οι μασώνοι ονομάζουν (λίαν απλοϊκώς») «ηλιακός ήρωας». Δηλαδή, όποιος θέλει να γίνει ήρωας -ή κι άγιος, αν θέλετε- (κι αρεστός στους θεούς, ν’ ανεβεί στον Όλυμπο, κτλ), περνάει πρώτα δοκιμασίες, του βγαίνει η πίστη, κάνει αμαρτήματα, φτάνει στο σημείο να πεί: «- Αμάν, δεν αντέχω άλλο!», αλλά στο τέλος νικάει τα πάντα (κακούς ανθρώπους καί κακά πάθη), πιθανώτατα περνάει καί διαδικασία εξαγνισμού, καί περνάει στην αθανασία. Παράβαλε, Ηρακλής.

Γιατί, όμως, να διαβάσουμε τα Έπη (καί) ως «νοητικά σχήματα»;

Επειδή αποτελούν φάρο καί οδηγό μέσα στα σκοτάδια του Μάτριξ!

Έτσι, ξέρουμε εξ αρχής το αποτέλεσμα των κάθε φορά ενεργειών μας. Καί δεν κάνει να τ’ αγνοούμε τα Έπη, διότι οι αρχαίοι ημών μας έδωσαν έτοιμο «λυσάρι» δυσκόλων καταστάσεων· όθεν, είναι βλακεία μας, αν τα προσπεράσουμε αδιάβαστα.

Το θέμα, όμως, είναι… ότι αυτοί οι λίγοι, που κάπου είχε πάρει τ’ αυτί τους τα σχετικά, καί τά ‘γραψαν σε φόρα κτλ γιά να τα μάθουμε κι οι υπόλοιποι, σταμάτησαν εκεί ακριβώς! Σε όσα είχαν ακούσει, δηλαδή.

Μ’ άλλα λόγια, δεν το προχώρησαν παρακάτω. Διότι το παρακάτω δεν είναι καθόλου εύκολο!

 

Κάνοντας έρευνα στο θέμα, διαπιστώνεις ότι υπάρχει ένα σύνολο (μυθολογικών) καταστάσεων, που είναι περίπου όπως πχ (απλοϊκή παρομοίωση) τα συστήματα ενός αυτοκινήτου. Έτσι, εδώ έχουμε τον κινητήρα, εκεί έχουμε τα ηλεκτρικά, παρακεί τα αμορτισέρ, κτλ κτλ. Δηλαδή, έχουμε ευκόλως αναγνωρίσιμα «πακέτα», οπότε μπορούμε εύκολα να συμπεράνουμε πού θα πάει μιά κατάσταση – καί, ενδεχομένως, πότε θα ξεκινήσει καί πόσο θα διαρκέσει. (Ενδιαφέρον, έ; )

Καί δεν είναι μονάχα η δική μας Μυθολογία, που (προσ)φέρεται έτσι, αλλά κι άλλες, άλλων λαών. Θα έλεγα, ειδικά τα Ευρωπαϊκά παραμύθια – πχ «Η Ωραία Κοιμωμένη». (Τα πιό πολλά αποδίδονται σε συγγραφείς σαφώς μετά την Αναγέννηση, αλλά ο πυρήνας τους λαογραφικώς ανιχνεύεται αρκετά παλιότερα.) Άλλοι, βέβαια, σε τέτοια «πακέτα» εντάσσουν πχ την Αστρονομία του Πτολεμαίου, ή ακόμη καί τις κάρτες Ταρώ.

Εν πάσει περιπτώσει, εμείς έχουμε ως ισχυρή πρωταρχική βάση έρευνας τη Μυθολογία μας.

Οπότε, εδώ πάμε καί αντίστροφα:

  • αντί να βγάζουμε συμπεράσματα γιά το πού το πάει ένα σημερινό άτομο, αφού πρώτα το έχουμε ταυτίσει με κάποιο μυθολογικό πρόσωπο,
  • μπορούμε να συμπεράνουμε σε ποιό μυθολογικό πρόσωπο αντιστοιχεί ένα άτομο, αφού έχουμε μελετήσει τη συμπεριφορά του.

Καί βέβαια, μπορεί να λάβει χώραν μιά -ούτως ειπείν- «αναδραστική αλυσίδα»: πρώτα μελετούμε συμπεριφορά, μετά ταυτίζουμε το άτομο, μετά «προφητεύουμε», μετά κάνουμε διόρθωση (πχ τελικώς δεν είναι ο Αρθούρος, αλλά ο Γκάλαχαντ), μετά… εξ αρχής.

 Εν πάσει περιπτώσει, επειδή ούτε θα βρήτε έτοιμη εκπαιδευτική βιβλιογραφία γι’ αυτά τα θέματα, ούτε προλαβαίνω να καθήσω να γράψω σύγγραμμα, κρατήστε -αν ενδιαφέρεστε- τις προσωπικές σας σημειώσεις. Καί, σας βεβαιώνω, με λίγη εξάσκηση θα γίνετε σαΐνια! Δεν είναι δύσκολο.

 

β. Μάτριξ καί Μεράλ

Μόνο που τα προηγούμενα είναι απλώς η αλφαβήτα· η εισαγωγή στο θέμα. Είναι τα πολύ βασικά, γι’ αρχάριους «παίκτες».

Διότι υπάρχουν καί κάτι «λεπτομέρειες», όπως η χρονική / χωρική αντιστροφή, η μετατόπιση, κτλ. Πχ ο μυθολογικός ήρωας πρώτα σκοτώνει τον δράκο καί μετά απελευθερώνει τη βασιλοπούλα, ενώι ο σημερινός μπορεί να έχει ήδη τη βασιλοπούλα γκόμενα, αλλά να τον περιμένει ο δράκος στη γωνία!!! Αυτά, όμως, θέλουν ψάξιμο· πολύ ψάξιμο. Διότι δεν αρκεί να τα διαπιστώσεις, αλλά πρέπει να (προσπαθήσεις να) βρείς καί τις αιτίες τους. (Καί δυστυχώς, ελάχιστοι μπορούν να στροφάρουν σε τέτοια επίπεδα – προς δόξαν του Παλιούρα! lol!!!)

Ειδικά στην περίπτωση της Ακσενέρ, έχουμε χωρική (καί καταστασιακή) αντιστροφή: ένα άτομο, του οποίου οι πρόγονοι ξεκινάνε από Θεσσαλία (μετά την απελευθέρωσή της), γιά να καταλήξει στην περιοχή της Νίκαιας. Αλλά η μυθική Ανδρομάχη ξεκίνησε από την Τροία (μετά την πτώση της), γιά να καταλήξει στη Φθία, στα νότια της Θεσσαλίας! Πώς σας φαίνεται;

[Έχει κι άλλα ενδιαφέροντα ο μύθος της· με τέτοιο όνομα, τρείς άντρες έφαγε, η κάργια! Από τρείς χήρεψε… παρ’ ό,τι οι μυθολόγοι καμιά φορά βάζουν καί τη φαντασία τους στα κείμενα – καί το λέω αυτό, διότι τα «κουκκιά» των ηλικιών δεν βγαίνουν σωστά. Πχ (με πρόχειρο υπολογισμό) η Ανδρομάχη πρέπει να πλησίαζε τα σαράντα, όταν την παντρεύτηκε ( ; ) ο Νεοπτόλεμος, που τότε θά ‘ταν-δέ θά ‘ταν 25.

Οπότε, ενδιαφέρον θα είχε να μαθαίναμε καί την προσωπική ζωή της Ακσενέρ.]

 

γ. Τροία, Πόλη, Νίκαια…

Δυό λόγια γιά τους τόπους, που φαίνεται να «ξυπνάνε» καί να μπαίνουν στην κορυφή του παγκοσμίου ενδιαφέροντος οσονούπω.

Είναι σίγουρο πως οι τόποι όλου του πλανήτη μας υπακούν σε ηλεκτρομαγνητικά κι αιθερικά πλέγματα, διαφόρων σχημάτων καί μεγεθών. (Τα πιό ενδιαφέροντα, βέβαια, είναι τα ανθρωπογενή από δαύτα… των οποίων σήμερα αγνοούμε παντελώς την τεχνική δημιουργίας.) Άλλο τόσο σίγουρο είναι το ότι κάποιοι παλαιοί πολιτισμοί το ήξεραν αυτό το χαρακτηριστικό καί το εκμεταλλεύτηκαν, γιά να κάνουν τη ζωή τους καλύτερη… ή τη ζωή των εχθρών τους χειρότερη.

Ωστόσο, καί γιά να κάνει τα πράγματα δυσκολώτερα, το Μάτριξ αυτά τα πλέγματα (συν τα «εστιακά σημεία») τα μεταβάλλει μέσα στο διάβα του χρόνου (καί τα μετατοπίζει). Γι’ αυτό βλέπεις αρχαίους λαούς ξαφνικά να μετακινούνται ομαδικώς, ή να παρατάνε σύξυλες μεγάλες πόλεις τους καί να χτίζουν εξ αρχής άλλες, αλλού. Δεν ήταν μαζοχιστές, ούτε παρανοϊκοί. Μόνο η σημερινή επιστήμη δεν μπορεί να τα δεί αυτά! Πχ λένε ότι οι Μάγιας παρατούσανε τις πόλεις τους καί χτίζανε άλλες, επειδή μαστιζόντουσαν από ξηρασία (καί κινδύνευαν να πεθάνουν από ασιτία, επειδή ξεραινόντουσαν οι καλλιέργειες). Ναί, δέ λέω, είναι μιά εξ αρχής ευλογοφανής εξήγηση. Αλλά γιατί θ’ αντιμετώπιζε ξηρασία μιά Μαγιάνικη πόλη, καί η καινούργια στα 100 χιλιόμετρα μακρύτερα δεν θ’ αντιμετώπιζε; καί ποιά «ξηρασία», όταν έχουμε μιά χώρα σε σχετικά στενή λωρίδα ξηράς, που αριστερά της καί δεξιά της βρέχεται από τους μεγαλύτερους ωκεανούς της Γής;

Αστεία πράγματα!

Οπότε, είτε οι «επιστήμονες» είναι χαζοί, είτε πάνε να θολώσουν τα νερά (προς όφελος της κλειστής κλίκας, που τους χρηματοδοτεί). Σε κάθε περίπτωση, τους προσπερνάμε.

 

Όσον αφορά, τώρα, την Πόλη καί τα Στενά, φαίνεται πως το ζεματιστό «εστιακό σημείο» δεν βρίσκεται ακριβώς εκεί, αλλά απέναντι, στη βορειοδυτική Μ. Ασία.

Όχι πως η Κωνσταντινούπολη δεν έχει το δικό της ενδιαφέρον!… καί ποιός Μέγας Κωνσταντίνος! Από την εποχή της Αργοναυτικής είναι γνωστό τί «μεταφυσικό» ρόλο παίζει. Ψάξε, αναγνώστη μου, να βρείς πληροφορίες γιά το Μιχαήλιον – ποιός έχτισε αυτό το κτίσμα, καί πότε. (Άμα βρείς καί το γιατί, θα σε παραδεχτώ!)

Χώρια το πανάρχαιο Τυφώνειον, που βρίσκεται στα έγκατα της Αγίας Σοφίας, η οποία επενεργεί ως αιθερική «σφραγίδα» από πάνω του!

Έ; τί; πώς;

Κυρίες καί κύριοι, διαβάστε λίγο Ιστορία! Η Αγία Σοφία κάηκε δύο φορές… η του Ιουστινιανού είναι η τρίτη εκδοχή, αλλά κι αυτή έχει ξαναχτισμένον τον τρούλλο της· ο παλιός έπεσε από σεισμό επί Βασιλείου του Βουλγαροκτόνου. (Καί φαίνεται ότι η ανθρωποθυσία των στασιαστών του «Νίκα!» έγινε ακριβώς γιά να θεμελιωθεί καλά η Αγ. Σοφία, καί να μή θυμώσει ο Τυφών καί τη γκρεμίσει. Σας ξυνίζει, έ; εμένα να δήτε πόσο μου ξυνίζει ο Ιουστινιανός!)[

Πάμε, όμως, απέναντι· ο Βατάτζης ήταν σαφέστατος προς τους (πρόσφυγες στην αυλή του) Κωνσταντινουπολίτες ξεπεσμένους άρχοντες: τους είπε ότι εδώ βρίσκεται το ενδιαφέρον, κι όχι εκεί, απ’ όπου φύγανε! Με δεδομένο, τώρα, ότι η πατρίδα της Ακσενέρ είναι ακριβώς η ίδια Νίκαια του Βατάτζη (ένθα κι η Α’ Οικουμενική Σύνοδος… είπατε τίποτε; ), είναι μάλλον φανερό ότι μιλάμε περισσότερο γιά επερχόμενη αναβίωση καταστάσεων Τροίας, παρά καταστάσεων Πόλης. Οπότε, τα υπόλοιπα (επερχόμενα) είναι μάλλον ευκόλως προβλέψιμα. Τί τά ‘χουμε τα Έπη;!

 

Καί τί παρατηρούμε στα Έπη;

Ότι οι Έλληνες αναγνωρίζουν στους Τρώες το όμαιμον, το ομόγλωσσον, καί -περίπου- το ομόθρησκον, αλλά δεν υπάρχει τελική συνδιαλλαγή μεταξύ τους.

Κι ότι ναί μέν, οι Έλληνες την εκπορθήσανε στο τέλος την Τροία (μετά από -κλασικά…- δέκα χρόνια ψ@λοκοπανήματος), αλλά ΔΕΝ κάθονται εκεί, ως κυρίαρχοι (όπως πχ έπραξαν οι Φράγκοι στην Ελλάδα μετά το 1204), παρά το ότι καί εύφορες πεδιάδες είχε, καί ποτάμια, καί… καί… Την καίνε, καί σηκώνονται καί φεύγουν.

Σά νά ‘καιγαν το άντρο του Κακού, ένα πράγμα.

[Γι’ αυτό με τ’ απόνερα της «μαύρης ενέργειας» πλήρωσαν πανάκριβα όλοι τους, πλήν εξαιρέσεων. Σημειώστε πως η αντιπαλότητα / έχθρα Ελλήνων του γεωγραφικού χώρου της σημερινής Ελλάδας με τους Έλληνες Πελασγούς της ΒΔ Μ. Ασίας υπήρχε ακόμη από -αρκετά- παλαιότερες εποχές του Τρωϊκού… αλλά ας μην εισέλθουμε σε τόσο μεγάλο χρονικό βάθος, θα μπλέξουμε – καί δεν είναι του παρόντος.]

…Αλήθεια, εσείς πιστεύετε ότι, όταν κατακτηθεί το κτίριο της Βουλής από τον εξεγερμένο λαό μας, καί αφού καεί καί γκρεμιστεί, θα χτιστεί κάποιο άλλο στην ίδια θέση; ή, μήπως, θα δοθεί το οικόπεδο αντιπαροχή;

Ειλικρινά, δεν ξέρω τί ακριβώς θα γίνει στα επερχόμενα – σε σχέση με την περιοχή Νίκαιας-Τροίας εννοώ. (Γιά την Πόλη, μας τα λένε οι προφητείες των γεροντάδων, εάν τους δίνετε βάση.) Προσπαθώ, όμως, να το μαντέψω, με τη μέθοδο που σας είπα.

Αλλά, ταυτόχρονα, προσπαθώ καί κάτι άλλο.

 

δ. Κι αν;…

Δεν σας είπα, όμως, ακόμη ένα μυστικό: πως, όλα τα παραπάνω «νοητικά σχήματα» ΔΕΝ είναι νομοτελειακά!

Βέβαια, όταν οδηγείς παλαβά, το αμάξι πάει κατ’ ευθείαν στον γκρεμό· αλλά υπάρχουν τόσο το τιμόνι, όσο καί τα φρένα. Όθεν, πάντα μπορείς να κάνεις μιά προσπάθεια ν’ αποφύγεις τη βουτιά.

Σίγουρα, πάντως, έχετε καταλάβει πως η αφεντιά μου, από το ταπεινό αυτό μπλόγκι, πάντα κάνω τις προσπάθειές μου να βοηθήσω την αποφυγή της άσχημης νομοτέλειας γιά τη χώρα μας. Έτσι, δεν γνωρίζω ποιοί καί πόσοι διαβάζουν τις σοφίες μου, αλλά λέω… κι αν, ρέ παιδί μου, φτάσουν στα μάτια της Ακσενέρ; το ξέρω πως είναι φιλοπόλεμη, αλλά αν αρχίσει να το σκέφτεται αλλοιώς… καί λογικευτεί; Άτομο των «απέναντι» με εξουσία, καί να το κάνω να σκεφτεί λογικά, θα είναι μιά κάποια επιτυχία, όπως καί να το δείς.

Φιλόδοξη σκέψη, μεν· αλλά, αν δεν δοκιμάσεις στην πράξη, ποτέ δεν ξέρεις μέχρι πού θα φτάσει το βέλος που ρίχνεις!

Καί ειδικά σε ιστορίες με άσχημο τέλος, πρέπει πάσηι θυσίαι να σπάσει ο «Γόρδιος Δεσμός» της δυστυχίας!

 

Υγ 1: Τα «νοητικά σχήματα» θα έπρεπε να τα έχουν μελετήσει καλύτερα κάποιοι δικοί μας.

Παράδειγμα, στη Μ. Ασία το 1922: φάγαμε τα μούτρα μας. (Εντάξει, όχι από δική μας ανικανότητα… εκεί πέσανε να μας φάνε άπαντες.) Αλλά, αν κάποιοι δικοί μας μελετούσαν ό,τι έβρισκαν από Ιστορία, θα ξέρανε ότι οι Χετταίοι απέκρουσαν τους «Αρτζάβα» (Αργείους), οι οποίοι είχαν φτάσει κοντά στη Χαττούσα (κοντά στη σημερινή Άγκυρα). Αυτό γράφουν τα χρονικά των Χετταίων· καί όχι, δεν έχει σχέση με Τρωϊκό, μιλάμε γιά πέντε αιώνες μετά.

Είδατε, όμως, ότι ο Μ. Αλέξανδρος έφτασε στην Περσία από άλλο δρόμο; Δεν πήγε ντουγρού 40ο παράλληλο ανατολικά! Πήγε από νότια. Όσο είχε ακόμη τα μυαλά του ακέραια, κάτι ήξερε καί καταλάβαινε!

Υγ 2: Τί είπαμε «ξυπνάει» οσονούπω; το κέντρο του πενταγώνου που σας είχα δείξει;

Θυμάστε πού βρίσκεται η βορειότερη κορυφή-πυραμίδα του;

Υκρανία!  🙂

Πόσο κοντά στις τρέχουσες εξελίξεις, βλέπετε;

Κι αλήθεια, υπάρχει κάποια -μεγάλη- πυραμίδα εκεί; πολύ ενδιαφέρον θα ήταν, αν υπήρχε! Διότι μετά, πάμε αλλού: πάμε στη διαμάχη όχι γιά κάποιο Ντονμπάς, αλλά γιά κατοχή προστατευτικών σημείων πλέγματος! Που σημαίνει, ότι κάποιοι ξέρουν…

Άμ, κι οι Νίκαια καί Τροία ( ; ) ως κορυφές του μικρού πενταγώνου;