Tου Γιώργου Τσουκαλά, Δικηγόρου
«Έχει καθαρό αέρα για την θάλασσα;» ρώτησε τρισόλβιος κάποιος αθλητής το ανώνυμο κοινό αμέτρητων εκατομμυρίων ανθρώπων, πανηγυρίζοντας εν εξάλλω την αθλητική νίκη της εθνικής ομάδας του. Πλην όμως λησμονώντας πως στο γήπεδο δεν αγωνιζόταν ο Μουσταφά Κεμάλ, και πως ο πρόσφατος ελληνοτουρκικός αθλητικός αγώνας καλαθοσφαίρισης δεν διεξήχθη για να εκδικηθούν Έλληνες και Τούρκοι το ιστορικό παρελθόν τους.
Μπορεί εν τέλει οι υπόρρητες πλην ξεκάθαρες αναφορές στην Μικρασιατική Καταστροφή, «στο ρίξιμο των Ελλήνων στην θάλασσα» όπως επαίρονται οι Τούρκοι εθνικιστές και στην ανθρωποσφαγή του 1922, να περνά απλώς απαρατήρητη και να γίνεται εμμέσως δεκτή από την Διεθνή Ομοσπονδία Καλαθοσφαίρισης (FIBA); Χωρίς να διανοούνται ποτέ οι ιθύνοντες και οι αρμόδιοι να υπενθυμίσουν το νόημα του αθλητισμού σε όσους το παρέβησαν, επιβάλλοντας φυσικά τις ανάλογες κυρώσεις; Ποιο είναι τελικά το αληθινό μήνυμα του αθλητισμού; Η εθνικιστική αντιπαράθεση ή η υπέρβαση των εθνικισμών; Είναι νοητό οι ίδιοι οι αθλητές να μην σέβονται τους συναθλητές τους της αντίπαλης ομάδας; Επιτρέπεται να σηκώνουν το κύπελλο του νικητή σε αθλητικές διοργανώσεις εθνικών ομάδων, όσοι δεν τιμούν τους λαούς των αντιπάλων τους;
Όλοι γνωρίζουν πώς ο ύψιστος, ο ιερότερος νόμος του αθλητισμού είναι η πανάρχαια αρχή του «ευ αγωνίζεσθαι». Μια πανανθρώπινη αξία που συνέλαβε ο αρχαίος ελληνικός νους, και που ειπώθηκε στην σύγχρονη παγκόσμια διάλεκτο ως «ο ωραίος αγώνας»(fair play). Πρόκειται για το αθλητικό ήθος, που μεταξύ άλλων απαγορεύει τις εκφράσεις μίσους, τόσο πριν όσο κατά την διάρκεια αλλά και μετά τον αθλητικό αγώνα. Που δεν συνάδει με τους μειωτικούς πανηγυρισμούς εχθρότητας κατά των αντιπάλων σου, που απαγορεύει την νοερή συμπλοκή της πολυαίμακτης ιστορίας, των φονικών πολέμων, των διεθνών ανταγωνισμών και των φθονερών συγκρούσεων με τον αθλητικό αγώνα. Διότι απλούστατα ο αθλητισμός υπηρετεί αποκλειστικώς την ειρήνη, την υγεία και την ζωή, ειδάλλως δεν νοείται και δεν ωφελεί το Ανθρώπινο Γένος, παρά μόνον το βλάπτει και το καταστρέφει. Στον αθλητισμό δεν έχει σημασία ποιος νίκησε τώρα και ποιος έχασε χθες αλλά η άθληση αυτή καθ’ εαυτήν, η μέθεξη των ανθρώπων και η αδιάκριτη συμμετοχή όλων.
Φαίνεται όμως δυστυχώς πως στους επικίνδυνους καιρούς μας, μια δύστηνη εποχή καταρράκωσης των μεγάλων αξιών, σε χρόνια γενικευμένης κάμψης του ηθικού αισθητηρίου, οι ίδιοι οι αθλητές, οι θεωρούμενοι ως φύσει φορείς αυτών των αρχαίων υψηλών αξιών, ενώ θα έπρεπε ως φωτεινά παραδείγματα να δίδουν το ενάρετο αθλητικό υπόδειγμα και να ενσαρκώνουν το πανανθρώπινο νόημα του αθλητισμού, αντιθέτως ξεπέφτουν και δηλητηριάζουν κοινωνίες ολάκερες. Πως τείνουν να εισάγουν στον αθλητικό αγώνα, τον επιθετικό εθνικισμό που φέρνει την γενική απαξίωση του λαού των Άλλων Ανθρώπων. Εν αντιθέσει προς τον καλώς νοούμενο πατριωτισμό, τουτέστιν το φιλότιμο για την πατρίδα σου, άνευ μίσους για την πατρίδα μιας άλλης κοινωνίας. Άλλωστε στον αθλητισμό τα πανηγύρια είναι μεν θεμιτά για την νίκη των ημετέρων, αλλά γίνονται κατάπτυστα και απαράδεκτα, όταν με ιστορικές αναφορές, μειώνεται ο αθλητικός αντίπαλος, πολλώ δε μάλλον σαν περιπαίζεται και απαξιώνεται ο λαός του.
Ως γνωστόν, οι αθλητές συναγωνίζονται μόνον για να δικαιώσουν το μέλλον του Ανθρωπίνου Γένους. Και το μέλλον του Ανθρώπου είναι ασφαλώς δυσοίωνο όταν ο αθλητισμός αντί να ενώνει τους λαούς, τους χωρίζει και τους διχάζει, τους βάζει να φαντάζονται πως στ’ αλήθεια πολεμούν όπως διέπραξαν πλειστάκις στην Ιστορία τους. Ο αγώνας Ελλάδας και Τουρκίας στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα ήταν μια μεγάλη ευκαιρία, οι δύο λαοί, αδέσμευτοι από τους πολιτικούς τους ηγήτορες, να υπερβούν την πολιτική και την Ιστορία τους, όμως τελικά κατέληξε με την φοβερή ευθύνη μάλιστα Τούρκων αθλητών, σε μια ελεύθερη εθνικιστική αναπαραγωγή τους.
Δεν θα έπρεπε να στιγματιστεί αυτή η πράγματι αντιαθλητική συμπεριφορά, έστω μόνον από την ελληνική πλευρά, η οποία φέρει και το διαχρονικό βάρος της παγκόσμιας υπεράσπισης των αθλητικών αξιών λόγω του αρχαίου ολυμπιακού πνεύματος, του οποίου θεωρείται ύστατος θεματοφύλακας και διεθνώς η κληρονόμος; https://www.anixneuseis.gr/
****
Ο "αθλητής" Σενγκούν ο οποίος παίζει στο ΝΒΑ, βάζει την ομάδα του να ποζάρει με τον Χίτλερ Κεμάλ (!!!!) και μετά το παιχνίδι με την Ελλάδα γράφει το τουρκικό "ανέκδοτο" για τη Σμύρνη το 1922 : «Δεν θα ήταν ωραίος καιρός για θάλασσα;»
Και αυτός υποτίθεται και οι όμοιοι του, είναι αθλητές και ο αθλητισμός ενώνει τους λαούς!!!!!
**Τό ιστολόγιο δέν συμφωνει απαραίτητα με τις απόψεις των αρθρογράφων
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου