Πριν από την εφεύρεση του κινηματογράφου και της κινούμενης εικόνας, και πριν ακόμα από την ίδια την απελευθέρωση της Ελλάδος, η ελληνική ιστορία υπήρξε διαχρονικά πηγή έμπνευσης, συγγραφής ιστοριών, μύθων, αναπαραγωγής διδαγματων και μέσο ψυχαγωγίας με την κυριολεκτική σημασία της λέξης.
Οι δικοί μας κινηματογραφιστές κάνουν δύο εξαιρετικές παραγωγές ("Αντιγόνη" 1961 και "Ηλεκτρα" 1962) και ύστερα το ιταλικό σινεμά και το Χολλυγουντ μπαίνουν γερά στην εποχή του μανδύα, της χλαμύδας και των μυθολογικών τεράτων.
Στην κούρσα αυτή, πεσουσης και της Επαναστάσεως της 21ης Απριλίου που κατηγορήθηκε για "εθνομπαρόκ", με την ντόπια νεοσύστατη καλλιτεχνική νομενκλατουρα του γιδοβοσκού/δικηγόρου από τας Σέρρας, και του Μαρξιστή/παπατζή πράκτορα του "εκσυγχρονισμού", ή Ελλάς μένει απούσα στα επόμενα ετη πλέον να παρακολουθεί τους ξένους να αφηγούνται την ιστορία της.
Είναι χαρακτηριστικό πως ενώ το ελλαδικό κράτος δαπάνησε και δαπανά τεράστια ποσά σε άλλες παραγωγές νεοελληνικής "κουλτούρας", ήταν απολύτως απόν στην αποτύπωση της αρχαίας, της μεσαιωνικής αλλά και της νεωτερης ιστορίας, με μικρές, ελαχιστες εξαιρέσεις τις ταινίες του Τζεημς Πάρις (επί επταετίας) και την σειρά "Πορφύρα και Αίμα" για τον Ρωμανό Διογενη, της ΥΕΝΕΔ (που φρόντισαν και κατέστρεψαν απο τα αρχεία της ΕΡΤ οι πασοκοφρουροί).
Και όχι μόνο το κράτος απόν, αλλά και ο πνευματικός κόσμος της χώρας, καθώς κανείς δεν σκέφτηκε στην Ακαδημία Αθηνών, ή σε κάποιο Πανεπιστήμιο να ιδρύσει μια επίσημη "εταιρεια"/υπηρεσία ιστορικών μελετών κινηματογράφου, η οποία να γνωμοδοτεί και να επεμβαίνει στην αποτύπωση της ελληνικής ιστορίας στον διεθνή κινηματογράφο.
Ξέρω, ακούγεται παράδοξο αυτό, όμως θα επισημάνω ως παράδειγμα το εξης: όταν ο Τζεφιρέλι απεδέχθη την πρόταση για να κινηματογραφήσει τον "Ιησού από την Ναζαρέτ", έλαβε υποδείξεις από το Βατικανό και από το Ισραηλιτικό Συμβούλιο του Λονδίνου. Εναλλακτικά, θα σας πρότεινα να φανταστείτε να κάνει κάποιος μια ταινία για την ισραηλιτικη ιστορία ή θρησκεία και να μην λάβει υπ' όψιν του υποδείξεις από δικούς τους ειδικούς, ή να αρχίσει να παρουσιάζει με φαιδρό ή ανιστορικό τρόπο τους Μακκαβαίους και άλλους προγόνους και φυλές τους και σημαίνοντα πρόσωπα της ιστορίας τους...
Λεχθέντων τούτων, ερχόμαστε στο σήμερα, που η πολιτική ορθότητα, το cancel culture και διάφορες νοητικές ασθένειες που βαυκαλόζονται πως αποτελούν ιδεολογίες, έχουν παρεισφρύσει στο σινεμά και πλέον διαστρεβλώνουν την Ιστορία μας, την μετατρέπουν σε ιλαρή μπουρδολογία και μειώνουν την ίδια την ιστορική, διδακτική και πμευματική αξία των θεμάτων και προσώπων με τα οποία ασχολούνται.
Το ελλαδικό κράτος, αν ήταν ελληνικό, θα όφειλε να ιδρύσει επιτέλους μια καθ' ύλην επιτροπή ειδικών, η οποία αφού δικτυωθεί στα απανταχού πανεπιστήμια και επιστημονικές εταιρείες του κόσμου και προβληθεί με την βοήθεια των 85 διπλωματικών αποστολών και άνω των 100 προξενείων μας ανά τον πλανήτη, να καθιερωθεί ως φορέας έγκρισης, γμωμοδότησης, πίεσης και ήπιας ισχύος για τα δημιουργήματα της 7ης τέχνης.
Δεν μπορεί να εμφανίζεται Κινέζα Καλυψώ, "ελαφρύς και χαρούμενοχοντρούλης" Δίας, Αφρικανός Αχιλλέας και Αφρικανή Κλεοπάτρα και οι απόγονοι και κληρονόμοι αυτών των προσώπων να μην αρθρώνουν λέξη.
Διότι αν παρουσιαστεί κάτι εκτός γραμμής πολιτικής ορθότητας, το ίδιο το αρχιπιόνι, ο ελλαδίτης πρωθυπουργός θα βγει να "καταδικασει", αλλά εμπρός στην βεβήλωση της ιστορίας μας είμαστε ανύπαρκτοι. Το να εμφανίζονται Έλληνες ως Αφρικανοί θα έπρεπε να θεωρείται ρατσιστικό (μιλώντας στην διεθνή γλώσσα της πολιτικής ορθότητας) και να αποκλείεται από την δημόσια σφαίρα παγκοσμίως με κάθε ενδικο και θεσμικό τρόπο.
Η Ελλάς πρέπει να αναγεννηθεί καλλιτεχνικά και ταυτόχρονα να ελέγξει αυστηρά το ποιος διαχειρίζεται και κερδοσκοπεί από την ιστορία της.
Θα επανέλθω.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου