Γιά να επικεντρωθώ στην κύρια «γραμμή» του άρθρου, (σχεδόν) παρακάμπτω μία ακόμη πλακίτσα, από τις αμέτρητες που μας κάνει το Μάτριξ: πρόκειται γιά το ίδιο το όνομα του χωριού.

Μηλιές = μήλο = πεντάλφα = Αφροδίτη = αρχαίες απόκρυφες γνώσεις.

Καί νά, λοιπόν, που σ’ ένα μικρό χωριό μας παρέχεται έτοιμη η μυστική πληροφορία, γιά το πότε θα έρθει η Δευτέρα Παρουσία!…

[Εντάξει, αν έχετε άλλη καλώς τεκμηριωμένη γνώμη γιά τη συγκεκριμένη γωνιακή στρέψη στη συγκεκριμένη εικόνα του ζωδιακού, δεκτή.]

Καλό; 🙂

Διάλειμμα, εκ τρίτου

Φοβάμαι μήπως γίνομαι κουραστικός, αλλά κάποια πράγματα φαίνεται πως πρέπει να τα επαναλαμβάνω από καιρού εις καιρόν. Λοιπόν, ένα απ’ αυτά είναι πως εδώ δεν γράφουμε επιστημονικές εργασίες, ούτε εκπονούμε διδακτορικές διατριβές.

Τί γράφουμε, τότε;

Ένα σύνολο από όσο το δυνατόν λογικές σκέψεις, που οδηγούν σε όσο το δυνατόν λογικά ερευνητικά συμπεράσματα, γιά θέματα μέχρι στιγμής αναπάντητα.

Ναί, αλλά καί η Επιστήμη δεν κάνει το ίδιο ακριβώς;

Σύμφωνοι, αυτό κάνει· το ίδιο μ’ εμάς. Πλήν όμως, η Επιστήμη διαθέτει:

  • πολύ κόσμο που την υπηρετεί,
  • συν εργαστήρια / πανίσχυρους υπολογιστές με τρομερή χωρητικότητα μνήμης δίσκων / τεράστιο αριθμό βιβλίων / αμέτρητα αρχεία πολυμέσων (γιά επιβεβαίωση των πορισμάτων της).

Αντιθέτως, η μή-ταπεινότητά μας 😉 δεν τα διαθέτει αυτά.

Τί (δεν…) διαθέτουμε εμείς, τότε;

[…Εκτός από τον λίαν περιορισμένο ελεύθερο χρόνο μας – ποιές «σφιχτές» ακαδημαϊκές προθεσμίες γιά υποβολή εργασίας, καί θρίχες περμανάντ;! Έχετε δοκιμάσει να γράψετε άρθρα τέτοιου είδους, ενώι στο υπόλοιπο 24ωρο κάνετε αναγκαστικά διάφορες άλλες χρονοβόρες δουλειές; ]

Κάμποσα βιβλία, αλλά σε μιά βιβλιοθήκη ακόμη μέσα σε χαρτοκιβώτια (μετά από δύο μετακομίσεις…), καναδυό υπολογιστές 15ετίας (που, όμως, εκτελούν -ακόμη- μιά χαρά τη δουλειά γραφείου, που θέλουμε), πρόσβαση στο Διαδίκτυο, ισχυρή (εγκεφαλική) μνήμη…

…καί πολύ ισχυρή λογική καί κριτική ικανότητα – θέλουμε να πιστεύουμε πως ισχύει αυτό, δηλαδή.

Συν τη μή υπαγωγή μας σε ακαδημαϊκές νόρμες· μ’ άλλα λόγια, έχουμε απόλυτη ελευθερία στον γραπτό λόγο, διότι δεν έχουμε να δώσουμε πουθενά λογαριασμό γιά το τί συμπεραίνουμε, με ποιούς συλλογισμούς, από ποιά βάση εκκινούμε, ή γιά το τί γράφουμε εδώ (καί πώς το γράφουμε)· κι ούτε μας νοιάζει.

Ναί, αλλά ο αναγνώστης δεν θέλει κάποια επιβεβαίωση;

[…Θεωρώντας μάλλον αυτονόητο, το ότι οι αναγνώστες μας έχουν περισσότερο μυαλό, από το να χάφτουν ανεπιβεβαίωτες ηλιθιότητες περί Ψίψιλον, καί λοιπές ύποπτες καί απατεωνίστικες «αλήθειες εξ αποκαλύψεως».]

Σαφώς! Ειδικά αν έχει την περιέργεια να ψάξει περισσότερο ένα θέμα. Συνεπώς, οφείλουμε -κατά το δυνατόν- να τον παραπέμψουμε σε πηγές… ουσιαστικά στο Διαδίκτυο, διότι θεωρούμε πως κι αυτός διαθέτει τα ίδια πενιχρά μέσα μ’ εμάς.

. . . . . . . . . . .

Γιατί, όμως, κάναμε όλον αυτόν τον πρόλογο; διότι, (πάλι) ουσιαστικώς, παραπέμπουμε τους αναγνώστες μας στη Γουϊκιπήντια. Τη θεωρούμε την πιό εύκολη καί πρόχειρη πηγή πληροφοριών, άλλως τε στα περισσότερα άρθρα της σημειώνει βιβλιογραφία στο κάτω μέρος, αν θες (καί μπορείς) να ψάξεις το θέμα ακόμη περισσότερο. Πολύ σπάνια θα παραπέμψουμε σε ιστοσελίδες με «κομματικό» χρωματισμό, ή (τρομάρα τους!) «εγκρίτων» / «εγκύρων» ΜΜΕ, καί μόνον αν αναγκαστούμε. Φυσικά, θεωρούμε αδιανόητο να παραπέμψουμε τον αναγνώστη σε σπάνιες εκδόσεις βιβλίων, που βρίσκονται μονάχα σε βιβλιοθήκες σε τίποτε Σορβόννες καί Οξφόρδες· θα ήμασταν γιά εγκλεισμό σε ίδρυμα φρενοβλαβών, αν το κάναμε.

Ευτυχώς, βέβαια, που τώρα τελευταία υπάρχουν οι ψηφιακές βιβλιοθήκες, με ψηφιοποιημένα παλαιά καί σπάνια βιβλία, καί παραπέμπουμε καί σ’ αυτές.

[Όταν βρίσκετε ένα βιβλίο που σας ενδιαφέρει, καλά θα κάνετε να κατεβάζετε αντίγραφο στους υπολογιστές σας. Δεν ξέρετε τί άσχημο μπορεί να συμβεί καμιά μέρα στον server φιλοξενίας της ψηφιακής βιβλιοθήκης…

Αυτοί που θέλουν να εξαφανίσουν τους Έλληνες, θέλουν να διαγράψουν καί το παρελθόν – καταστρέφοντας τα τεκμήρια της πάλαι ποτέ παρουσίας του.]

[…Πάντως, το χαριτωμένο είναι πως καμιά φορά, ούτε οι ακαδημαϊκοί καθηγητές της καριέρας μπορούν να βρούν σπάνια βιβλιογραφία! Ειδικά αν τη βιβλιογραφία αυτή τη φυλάει …Κέρβερος μαντρόσκυλος!… 🙂 …καί δεν μιλάω γιά μυστικές βιβλιοθήκες Βατικανού καί άλλων. Μιλάω γιά συνθήκες …πλήρους διαφάνειας!

Γιατί; Διότι σε εποχές ελευθερίας καί δημοκρατίας ( ; ), το κατεστημένο μπορεί κάλλιστα να σε δουλέψει μπροστά στα μάτια σου, πουλώντας σου …ελευθερία καί δημοκρατία! (Καί δεμπανάσαι καθηγητής πανεπιστημίου!)

Ως (αντι)παράδειγμα, που τό ‘χουμε αναφέρει ξανά εδώ στο μπλόγκι, είναι η -πρό ολίγων ετών- έκδοση από το Βατικανό σε επιμελημένο τόμο (από τα αρχεία του) των πρακτικών της δίκης των Ναϊτών Ιπποτών. Οι πανεπιστημιακοί καθηγητές της Μεσαιωνικής Ιστορίας πέταξαν τη σκούφια τους με την είδηση, αλλά δυστυχώς βιάστηκαν να χαρούν… διότι το πονηρό Βατικανό έβγαλε τον τόμο σε 800 (οκτακόσια) αντίτυπα όλα κι όλα, αριθμημένα. Καί, γιά να πάρεις ένα τέτοιο στα χέρια σου, δεν αρκεί να είσαι προφέσσωρ, πρέπει καί να σε εγκρίνουν οι φλάροι. Που σημαίνει: πρέπει να είσαι καί καθολικός, καί εγγυημένα ήδη γνωστό «δικό τους παιδί» με «καλάς συστάσεις». (Ίσως καί λίγο ψιλομασώνος, ξέρω ‘γώ.)

Άρα, είτε εκδόθηκαν αυτά τα πρακτικά, είτε έμειναν καταχωνιασμένα στα συρτάρια του πάπα, ένα καί το αυτό· δώρον άδωρον.]

. . . . . . . . . . .

Προσέξτε, όμως!

Η Γουΐκι ούκ ολίγες φορές έχει λάθη!

Όπως αυτό, που μου επεσήμανε ο Πύρινος Λόγιος (καί τον ευχαριστώ), που στην 5η συνέχεια του παρόντος παραπέμπω στο άρθρο της γιά την Α’ Σταυροφορία· στη φράση:

«…ο Γρηγόριος Η’, είχε βαδίσει προς αυτή την κατεύθυνση ήδη από το 1074, αλλά χωρίς αποτέλεσμα.»,

πρόκειται γιά τον πάπα Γρηγόριο τον Ζ’ (που δεν έχει ακόμη λήμμα δικό του στη Γουΐκι). Ο Γρηγόριος Η’ δεν είχε κάν γεννηθεί, όταν διεξαγόταν η Α’ Σταυροφορία.

Τώρα, θα με ρωτήσεις, ακόμη καί τα βιβλία δεν έχουν λάθη;

Φυσικά κι έχουν, ιδίως τα γραμμένα από μονόπλευρη σκοπιά. Καί λάθη, καί παραλείψεις, κι ό,τι αρνητικό θες.

Ακόμη καί οι Τεχνητές Νοημοσύνες κάνουν λάθη, διότι απαντούν με όποια πληροφορία βρίσκουν ελεύθερη στο Διαδίκτυο. Συνεπώς, αν το Διαδίκτυο περιέχει προπαγάνδα καί ψέμματα (πχ «ο Πούτιν είναι δικτάτορας»), θα σου απαντήσουν με προπαγάνδα καί ψέμματα… άρα, θα δώσουν απάντηση εξ ορισμού εσφαλμένη. Ακόμη καί στα απολύτως τεχνικά θέματα, όπως ο προγραμματισμός υπολογιστών, όπου «ένα κι ένα κάνουν δύο» χωρίς περιττές σάλτσες, κάνουν λάθη περίπου μία (1) στις σαράντα (40) απαντήσεις. Έχετέ το υπ’ όψη σας.

Γι’ αυτό, καλό είναι μέν να παίρνετε αφορμή -από τα γραφόμενα στο ιστολόγιο- γιά περαιτέρω έρευνα, αλλά έρευνα σημαίνει …έρευνα. Καί κόπος. Όχι άκριτη αποδοχή.

. . . . . . . . . . .

Διάλειμμα εκ τετάρτου

Περί Αστρολογίας, λόγος (σχετικώς) σύντομος.

Η Αστρολογία γιά πολλά άσχημα έχει κατηγορηθεί· ωστόσο, την κατηγορούν κυρίως:

  • άτομα, που δεν καταδέχονται κάν να διαβάσουν τί λέει (άρα, ψηλομύτες άσχετοι, που όμως έχουν γνώμη γιά θέμα που αγνοούν!),
  • άτομα, που κάποτε είχαν την περιέργεια να τη μελετήσουν, αλλά τα παράτησαν, διότι τους απογοήτευσε,
  • καί άτομα, που περιμένουν να τους αποκαλύψει το μέλλον πλούτη καί δόξες καί τα ρέστα, αλλά δεν τα βλέπουν αυτά τα ωραία να έρχονται.

Προσωπικώς, επειδή έχω ασχοληθεί μ’ αυτήν σε πολύ προχωρημένο επίπεδο (μην ξεχνάτε, ακόμη, ότι τη βλέπω με τα μάτια ενός φυσικού), θα σας πω τα εξής:

Η Αστρολογία, όπως όλα τα ανθρώπινα δημιουργήματα, είναι ένα εργαλείο… ένα μέσον, που έχει συγκεκριμένα όρια χρήσεως. Όπως πχ δεν μπορείς να κλαδεύεις δέντρα μ’ ένα κατσαβίδι, έτσι καί δεν μπορείς να χρησιμοποιείς την Αστρολογία ως φάρμακο διά πάσαν νόσον καί μαλακίαν.

Τί μπορείς να κάνεις μ’ αυτήν;

Κατ’ αρχάς, να καταλάβεις ότι έχει όρια· όπως:

  • Δεν μπορεί να σου πεί πότε θα πεθάνεις. (Γιατί; δες αμέσως παρακάτω, το δεύτερο «δέν» της σειράς.)

Όταν πεθάνει κάποιος, η Αστρολογία θα σου πεί μέν ότι τη στιγμή του θανάτου «οι πλανήτες ήταν δυσαρμονικοί» ξέρω ‘γώ, αλλά αυτό είναι αιτιολόγηση εκ των υστέρων. Όχι εκ των προτέρων… αν καταλαβαίνετε τη διαφορά.

[…Εάν στο σημείο αυτό ήδη διαβάσατε το παρακάτω «δέν», καί απορείτε αν ο θάνατος είναι θέμα της ελεύθερης βούλησης του καθενός… η απάντηση κατ’ αρχήν είναι «ναί», όσο παράδοξο κι αν φαίνεται αυτό. Το ζήτημα, όμως, είναι πολύπλοκο σε κουραστικό βαθμό, καί δεν θα επεκταθώ.]

  • Δεν μπορεί να έρθει σε σύγκρουση με την -Θεόθεν- ελεύθερη βούληση του ανθρώπου. (Πολύ βασικό αυτό!!!)

Είναι -παράδειγμα- σα να έχεις κάνει μιά καλή πρόβλεψη στο ποδοσφαιρκό στοίχημα, ώστε να κερδίσεις πχ χίλια ευρώ, καί η πρόβλεψη αυτή να σου βγεί… αλλά να έχεις βαρεθεί να πας να καταθέσεις το δελτίο. Το ίδιο, αν πχ η Αστρολογία σου προβλέψει γάμο, γνωρίσεις την πιθανή σύζυγό σου, την ερωτευτείς, αλλά τελικά δεν θέλεις να παντρευτείς λόγωι ιδεολογίας / αρχών. (Ή λόγωι αφραγκίας. 🙂 ) Έ, καμμία Αστρολογία δεν θα σου κολλήσει το πιστόλι στο κεφάλι, να πάς στην εκκλησία (ή το δημαρχείο) να παντρευτείς!

Εάν η Αστρολογία καταργούσε την ελεύθερη θέληση του ανθρώπου, εάν δηλαδή μας έδινε κατά 100% το μέλλον στο πιάτο, τότε η ζωή μας θα ήταν σκέτη μοιρολατρεία, η δέ Αστρολογία το εργαλείο της· καί δεν θα άξιζε ούτε ν’ αγωνιζόμαστε, ούτε κάν να ζούμε!

  • Δεν μιλάει μονάχα σε ένα επίπεδο, αλλά (στο Ελληνικό καί Δυτικό γίγνεσθαι) σε τρία: στο φυσικό (ή αντικειμενικό), στό ανθρώπινο (ή υποκειμενικό), καί στο θείο (ή απολύτως αληθές).

Δεν θα σας κάνω μαθήματα «εσωτερικής» αστρολογικής θεωρίας εδώ, διότι θα μπλέξουμε άσχημα· το προσπερνάμε.

  • Δεν έχει (προς το παρόν) επιστημονική εξήγηση του μηχανισμού της.

Κι αυτό το προσπερνάμε, διότι πρέπει πρώτα ν’ αναρωτηθούμε αν η σημερινή επιστήμη (η Φυσική, δηλαδή) μπορεί να δώσει τέτοια εξήγηση. (Όχι, δεν μπορεί – καί δεν θέλει. Ξέρω άριστα τί γράφω.)

  • Δεν έχουν σταθερή ερμηνεία αυτά που λέει· η ερμηνεία τους αλλάζει λόγωι αρκετών παραγόντων, όπως είναι οι κατά εποχές κοινωνικές αντιλήψεις.

Εδώ, τώρα, θα νευριάσετε, καί με το δίκιο σας:

«- Καλά, ρέ Εργοδότη! Αν δεν έχει σταθερή ερμηνεία, τί να την κάνουμε; Είναι ένα ψέμμα καί μισό! Κι αυτό το ψέμμα σ’ έκανε να γράψεις τόσο μεγάλο άρθρο; Χαζός είσαι;»

Κοιτάχτε… ένα παράδειγμα θα σας εξηγήσει τί εννοώ, καί μάλλον θα σας πείσει.

. . . . . . . . . . .

Ας πάρουμε την «Αφροδίτη αντίθεση Αφροδίτη». Δηλαδή, ο πλανήτης Αφροδίτη έρχεται σε θέση 180° («αντίθεση») ως πρός την «γενέθλια Αφροδίτη» σας, δηλαδή ακριβώς απέναντι από το σημείο του ουρανίου θόλου, όπου βρισκόταν η Αφροδίτη τη στιγμή που γεννηθήκατε. Αυτή η δουλειά γίνεται οπωσδήποτε μία φορά κάθε χρόνο· αλλά, αν τύχει η Αφροδίτη γύρω απ’ αυτή τη θέση να κάνει μπρός-πίσω (δηλαδή να εκτελεί φαινομενική ανάδρομη κίνηση), τότε συμβαίνει τρείς φορές:

  • διέλευση προς τα εμπρός,
  • προς τα πίσω,
  • προς τα εμπρός ξανά καί απομάκρυνση.

Έχουμε, δηλαδή (σε περίπτωση ανάδρομης κίνησης γύρω από το συγκεκριμένο σημείο), τρείς διελεύσεις της Αφροδίτης απ’ αυτή τη γωνιακή θέση.

[Σημειώστε ότι η ανάδρομη κίνηση ενός πλανήτη του Ηλιακού μας Συστήματος είναι φαινομενική, όχι πραγματική. Οφείλεται στο ότι είτε τον προσπερνάει η Γή σε γωνιακή ταχύτητα, είτε την προσπερνάει αυτός, είτε απλά στη γεωμετρία της αμοιβαίας τους θέσης. Η πραγματική κίνηση όλων των πλανητών είναι κυκλική / ελλειπτική, αλλά μονάχα με φορά προς τα εμπρός.

Στην Αστρολογία, η αναδρομικότητα έχει τη δική της σημασία καί λαμβάνεται υπ’ όψιν· αλλά ας μήν σας απασχολεί αυτό αυτή τη στιγμή.]

Επί Βικτωριανής εποχής, τώρα (καί Βικτωριανής ηθικής, καί Βικτωριανής Αστρολογίας), η Αστρολογία συμβούλευε οι κύριοι να κάθονται στο σπίτι, γιά να μην κολλήσουν αφροδίσια νοσήματα… μιά που η Αφροδίτη διέπει τα γυναικεία θέματα καί τον γάμο. (Καί το σέξ, από κοινού με τον Άρη.)

[Τότε -μιλάμε γιά εποχές 1880, ξέρω ‘γώ-, μιά που οι καλές κυρίες δεν κάναν «τέτοια πράγματα», αυτά τα «πράγματα» τα ανελάμβαναν οι πόρνες· αλλά δεν θεραπευόταν ακόμη η σύφιλη – ούτε τα υπόλοιπα νοσήματα του είδους. Εξ ών δεδομένων καί η αποτρεπτική αστρολογική συμβουλή.]

Περνάνε, που λέτε, τα χρόνια κι οι εποχές, καί φτάνουμε κάπου στη δεκαετία του 1940 καί του 1950 (γιά την πιό «καθυστερημένη» Ελλάδα). Η ερμηνεία αλλάζει, καί «Αφροδίτη αντίθεση Αφροδίτη» σημαίνει πλέον «κίνδυνος διαζυγίου», μιά που το διαζύγιο τότε ξεσήκωνε κοινωνική κατακραυγή.

Ξαναπερνάνε καναδυό δεκαετίες, καί πλέον στη δεκαετία του 1980 η ερμηνεία έχει ήδη ξαναλλάξει, καί «Αφροδίτη αντίθεση Αφροδίτη» σημαίνει ελαφρώς κακή διάθεση· η συμβουλή είναι πάλι να μείνουμε στο σπίτι, αλλά γιά διαφορετικό λόγο: όχι μή καί κολλήσουμε σύφιλη, αλλά γιά να χαλαρώσουμε καί να μας περάσει η κακοκεφιά.

. . . . . . . . . . .

Ήδη από τα παραπάνω έχετε καταλάβει πως η «αντίθεση» είναι κακή γωνιακή πλανητική σχέση, σωστά;

Κι όμως! Οι προχωρημένοι αστρολόγοι θα σας πούν (κι έχουν δίκιο!) ότι δεν τρέχει τίποτε· η αντίθεση είναι απλώς ακόμη μιά ευκαιρία, όπως είναι καί η κατ’ εξοχήν ευνοϊκή σχέση των 120°, αλλά με πολύ πιό στενά περιθώρια.

Παναπεί: με «Αφροδίτη αντίθεση Αφροδίτη» μπορεί πχ να βρείς τον έρωτα της ζωής σου, όπως ακριβώς με «Αφροδίτη trine (120°) Αφροδίτη». Αλλά μήν κάνεις το κορόϊδο, διότι η ευκαιρία αυτή θα πετάξει, καί δεν θα την ξαναβρείς. Άρπαξέ την από τα μαλλιά! (Ενώι με την trine, μπορεί καί να σου «συγχωρεθεί» η αμέλεια.)

Τώρα, βέβαια, άντε να κάτσεις να τα εξηγήσεις αυτά σε άσχετους, καί μάλιστα με σύντομο σεμινάριο!… 🙂

Εν πάσει περιπτώσει, ελπίζω να καταλάβατε πώς δουλεύει απάνω-κάτω αυτο το «εργαλείο». Προσωπικώς, χρησιμοποιώ πλέον (διότι το ενδιαφέρον μου έχει στραφεί αλλού) το αστρολογικό οικοδόμημα ως χαλαρό πλαίσιο, γιά βοήθημα στην ερμηνεία μακροχρονίων καταστάσεων. Νά, όπως καλή ώρα γιά τον ηθικό «κατήφορο» των ησιοδείων ανθρωπίνων γενών.

. . . . . . . . . . .

Συμπεράσματα

Στο παρόν άρθρο μελετήσαμε τις αστρολογικές «εποχές» ως πιθανή αιτία, του γιατί ως Έλληνες στην εποχή μας φτάσαμε σε σημείο σχεδόν εξαφανίσεως.

[Μην ξεχνάτε, ότι το 1770 (αμέσως μετά τα «Ορλωφικά») κοντέψαμε πάλι να εξαφανιστούμε οριστικώς από προσώπου Γής, καί σωθήκαμε από τύχη. Θα μου πείς, αν δεν σωζόμασταν, θα σφαζόντουσαν μέν όλοι οι Έλληνες υπήκοοι της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, οι διαμένοντες εντός αυτής, αλλά θα έμενε ζωντανός ο Ελληνισμός άλλων χωρών. Ναί, θα έμενε,… έως ότου αφομοιωνόταν κι αυτός από τους ντόπιους. Καί τότε, Ελλάς (οριστικό) τέλος.

Σας φαίνεται παράξενο το ενδεχόμενο να χανόταν κάθε ίχνος Έλληνα μακριά από την Ελλάδα; Σοβαρά; Πόσοι Ελληνοαμερικανοί τρίτης καί τέταρτης (καί…) γενιάς μιλάνε Ελληνικά;… ή ενδιαφέρονται να μάθουν;

Μή μπούμε τώρα στη συζήτηση του ότι η Ελλάδα βοηθάει τον Έλληνα, όσο δεν τον βοηθάει κανένας άλλος τόπος, διότι δεν θα τελειώσουμε ούτε τον 23ο αιώνα! Προχωράμε με το κυρίως θέμα μας.]

Βέβαια, οι αιτίες της κατρακύλας μπορεί να είναι κι άλλες (καί άκρως σημαντικές), όπως πχ το πανεθνικό μας ελάττωμα του ξερολισμού καί του ξεροκεφαλισμού. Ωστόσο, το πακέτο «ησιόδεια γένη / αστρολογικές εποχές / κατερχόμενο φίδι μακροκοσμικού κηρυκείου / πιγκουϊνάκια» ήταν περισσότερο από προφανές πού οδηγούσε… κι έτσι, βασίστηκα σ’ αυτό.

Αυτή εδώ η συγκεκριμένη (αστρολογική) αιτία μπορεί να είναι μονάχα το -πές- 30% των αιτίων της κατάντιας μας (ενώι το υπόλοιπο 70% μένει ακόμη σκοτεινό), αλλά την έθεσα ως βάση συζήτησης. Ούτε εγώ την θεωρώ απόλυτη, δηλαδή· αλλά δυστυχώς δεν βρίσκω καί κάποια άλλη πειστικότερη, ή πληρέστερη.

Από την άλλη, κακία / εμφύλιοι / λοιπά δεινά υπήρχαν στο έθνος μας καί σ’ εποχές προγενέστερες των Ιχθύων· όπως, παράλληλα, υπήρχαν καί υπάρχουν επιστημονικά / τεχνολογικά επιτεύγματα, καθώς καί Έλληνες κι Ελληνίδες πρότυπα πνεύματος καί ήθους. Δηλαδή, βλέπουμε να συνυπάρχουν ταυτόχρονα δύο αντίρροπες δυνάμεις, της δημιουργίας καί της καταστροφής: ο Λεωνίδας με τον Εφιάλτη, κι ο -πές- γιατρός Παπανικολάου με τους πωλητικούς… καί, ειλικρινά, δεν γνωρίζω καθόλου ποιά δύναμη απ’ τις δύο υπερισχύει, πώς, πότε, καί υπό ποιές συνθήκες.

Εδώ, κοτζάμ Ηρακλής εκλήθη να διαλέξει τον δρόμο της Αρετής, ή τον δρόμο της Κακίας! Θα του ετίθετο κάν τέτοιο δίλημμα, αν δεν υπήρχε κακία στον καιρό του;

. . . . . . . . . . .

Ίσως, πάλι, η πορεία του εθνικού μας κατήφορου να μην είναι γραμμική, αλλά εκθετική. Δηλαδή, κατηφορίζαμε επί αρκετές αστρολογικές εποχές, αλλά με τους Ιχθύες (καί τη βασιλεία του Κρόνου) όχι απλά κατηφορήσαμε, αλλά πέσαμε σε βάραθρο. Με απλά λόγια, το κακό υπήρχε πάντα σε κάποιο βαθμό, αλλά τώρα παράγινε.

Οπότε, αφού δεν φροντίσαμε τις προηγούμενες εποχές (που μάλλον ήταν εφικτό) να «βγάλουμε φτερά», ώστε να πετάξουμε πάνω από γκρεμούς, καί να μή μας νοιάζει η έλευση των Ιχθύων, τώρα η σωτηρία του έθνους μας να αποδεικνύεται λίαν δύσκολο έργο. Σα να τραβάς από το βάθος του γκρεμού επάνω, στο ασθενοφόρο, κάποιον πού γκρεμοτσακίστηκε στα 50 μέτρα βάθος καί του σπάσανε τα κόκκαλα – καί να περιμένεις όχι μόνο να επιζήσει, αλλά να ξαναζήσει μιά μέρα όπως ήταν πρίν την πτώση του στον γκρεμό. Το ίδιο γερός καί ευκίνητος, δηλαδή.

. . . . . . . . . . .

Κι αυτό πάλι… να υπάρχει μία -ας πούμε- «νομοτέλεια», κάθε φορά που διανύουμε εποχή Λέοντος προς εποχή Ιχθύων να κατρακυλάμε, θέλουμε-δέ θέλουμε; Δεν μου φαίνεται πολύ σόϊ.

Τί είδους (μεταφυσικός) καταναγκασμός να είναι αυτός; Καί γιατί να υπάρχει, στο κάτω-κάτω;

Άντε, μία φορά, εντάξει· να το καταπιούμε. Αλλά κάθε φορά; Δηλαδή, οι μετά από 13,000 χρόνια απόγονοί μας θα λουστούν τα ίδια; (Ή οι μετά από 1,500 χρόνια, αν υποτεθεί ότι στις 15° Υδροχόου έρθει η Δευτέρα Παρουσία καί φέρει απότομη άνοδο στις 15° Λέοντος.)

Αγνοώ.

. . . . . . . . . . .

Κατά ευτυχή συγκυρία, ακόμη μία καλή προσπάθεια ερμηνείας του σημερινού εθνικού μας καταντήματος, είναι το πρόσφατο άρθρο της «Απεροπίας». (Συμπτωματικώς, είδε το φώς της δημοσιότητας ταυτόχρονα με το δικό μου.) Πολύ καλό άρθρο, καί καλά τεκμηριωμένο (όπως όλα του συγκεκριμένου ιστοτόπου)… αν καί θεωρώ κι αυτήν την απόπειρα ελλιπή, καθ’ ό -κατ’ εμένα- εσφαλμένη σε δύο κύρια σημεία:

  • Κατά τη γνώμη μου, τη συλλογική ηθική κατάπτωση την φέρνουν είτε μιά μικρή, κλειστή ομάδα εγωϊστών «κρονίων» παλιανθρώπων με δύναμη (που δεν αφήνουν τους υπόλοιπους ανθρώπους να προκόψουν), είτε (καί) η γενικευμένη χαλαρότητα, μέσα σε έναν ακραιφνώς τεχνολογικό πολιτισμό – που, όμως, αδιαφορεί πλήρως γιά την ηθική βελτίωση. (Βλέπε τη σημερινή εποχή μας.) Όχι, πάντως, οι διακυμάνσεις του ηλεκτρομαγνητικού πεδίου του πλανήτη μας. Αν αυτές παίζουν κάποιον ρόλο, αυτός θα είναι δευτερεύων.

Προσωπικά, ελάχιστα θα κατηγορούσα τις μεταβολές του ηλεκτρομαγνητικού πεδίου της Γής, ως αίτιο γιά τον συλλογικό εκβαρβαρισμό. Αυτές οι μεταβολές φέρνουν αποπροσανατολισμό καί αίσθημα αδυναμίας καί κοπώσεως· αλλά γιά ανεξέλεγκτη επιθετικότητα (δηλαδή, να γίνουμε όλοι μαχαιροβγάλτες), δεν θα το έλεγα.

Πού το ξέρω; Είναι πολύ απλό: όταν ξυπνάμε από σιέστα (μεσημεριανό ύπνο), την ώρα που ο δύων Ήλιος περνάει τον ορίζοντα, ακριβώς τότε η μεταβολή του ηλεκτρομαγνητικού πεδίου της Γής είναι μέγιστη, καί μας κάνει το μυαλό ώπα! (Γιά ξύπνημα πιό πρίν τη δύση, δεν υπάρχει πρόβλημα. Γιά πιό μετά τη δύση, υπάρχει.) Όλοι-ες το έχουμε βιώσει· δεν χρειάζεται να πάμε μακρυά, ψάχνοντας ποιός ξέρει ποιές εργαστηριακές έρευνες σε ποιός ξέρει ποιά ποντίκια. Αλλά το να μεταβληθούμε παρευθύς σε φονιάδες, δεν το είδα.

  • Το να τουμπάρουν οι γεωγραφικοί πόλοι της Γής, σας εξήγησα ότι δεν γίνεται…

…γιά τον απλούστατο λόγο ότι, αν γινόταν, δεν θα υπήρχε στον πλανήτη ζωντανό όν· ούτε κατσαρίδα! (Αν δεν θυμάστε την αιτιολόγηση, ξαναπάτε πίσω στο κείμενο του παρόντος.)

Τώρα, βέβαια, γιά το ποιά η αιτία που υπάρχουν κάποιες γραπτές αναφορές σε αρχαία κείμενα (των αρχαίων ημών) περί Ηλίου που ανατέλλει από τη Δύση (καναδυό τις αναγράφει καί το κείμενο της «Απεροπίας»)… θ’ ακολουθήσει μιά σύντομη συζήτηση στο Προσάρτημα. Η «Απεροπία», πάντως, προφανώς γνωρίζοντας αυτό το αδιέξοδο, μιλάει γιά μερική μετατόπιση του φλοιού της Γής, που έχει συμβεί κατά εποχές.

Γιά μία απ’ όλες, δεν διαφωνώ: πρόκειται γιά το λιώσιμο του υποστρώματος του φλοιού, το οποίο πέτυχαν οι αρχαίοι ημών του 9600 πΧ (με τα υπερόπλα τους) καί καταβύθισαν την Ατλαντίδα. Το κακό είναι ότι έλιωσε όλο το υπόστρωμα σ’ όλον τον πλανήτη, καί επομένως όλος ο φλοιός έκανε τσουλήθρα… καί σταμάτησε, όταν εψύχθη πάλι σε αρκετό βαθμό, γιά να συγκρατηθεί. Τώρα, γιά να γίνεται αυτό κατά καιρούς, καί μάλιστα από την ίδια τη Φύση, δεν το δέχομαι· χρειάζεται τρομερή ισχύς, γιά να επιτευχθεί κάτι τέτοιο. Κι αν η Φύση μπορεί (από μόνη της) να βγάλει τέτοια θερμική ισχύ κατά καιρούς, γιατί να μην τη βγάζει καθημερινώς;

[Θα μου πείς, μόλις τώρα τελευταία αρχίζουμε να «βλέπουμε» με τα επιστημονικά μας εργαστηριακά όργανα το τί ακριβώς γίνεται στο βαθύ εσωτερικό της Γής μας. Άρα, πολλά μπορεί να συμβούν εξ αιτίας της ίδιας της φύσης του πλανήτη μας, τα οποία δεν τα είδαμε στη διάρκεια της καταγεγραμμένης Ιστορίας… άντε, καί της Μυθολογίας.

Εντάξει, λόγωι της ακόμη υπάρχουσας επιστημονικής άγνοιας στον τομέα, πάω πάσο ότι μπορούν να συμβούν / να έχουν ήδη συμβεί καί θερμικές μεταβολές της γήϊνης μάζας, θεωρούμενες σήμερα «απίθανες».]

Δηλαδή, γιά τις υπόλοιπες υποτιθέμενες εκ φύσεως (καί αρχαιότερες του 9600 πΧ) «τσουλήθρες» του φλοιού, δεν συμφωνώ καθόλου· αν καί αφήνω το θέμα ανοικτό. Παρεκτός αν το λιώσιμο του υποστρώματος του γήϊνου φλοιού σε παμπάλαιες εποχές ήταν καί τότε ανθρωπογενές: δηλαδή, το επεδίωξαν καί το επέτυχαν κι άλλοι, ακόμη αρχαιότεροι ανεπτυγμένοι πολιτισμοί, γιά να καταβυθίσουν επίσης άλλο τόσο αρχαίες «Ατλαντίδες»… κι εμείς στο μεταξύ το αφήσαμε να σβήσει τελείως από τη συλλογική μνήμη της ανθρωπότητας.

. . . . . . . . . . .

Όπως καί νά ‘χει, όλο το παρόν άρθρο δεν εμπεριέχει καμμίας μορφής τελική απόφαση γιά το «τίς πταίει;», που κοντεύουμε να εξαλειφθούμε ως έθνος – παρά την εντυπωσιακή πορεία μας από τα απύθμενα βάθη του παρελθοντικού χρόνου, μέχρι σήμερα. (Παρεκτός αν συμφωνήσετε σ’ αυτό το ελάχιστο «αστρολογικό» υποτιθέμενο 30%, που παρέθεσα στα προηγούμενα – καί να ψάξουμε παρέα το υπόλοιπο ποσοστό αιτιών της πτώσης μας.)

Το έθεσα απλά προς συζήτηση – που ελπίζω ν’ αποβεί γόνιμη.

Ακόμη, εύχομαι καί ελπίζω το γένος μας, το γένος των Ελλήνων, να συνεχίσει να υπάρχει· καί στην εποχή του Υδροχόου, καί σε όποια άλλη θέλετε…

…έως Δευτέρας Παρουσίας! 😉

ΤΕΛΟΣ

. . . . . . . . . . .

Υγ: Θερμές ευχαριστίες στην Γραμματέψ μας, διότι οι κατά καιρούς σχετικές συζητήσεις μας βοήθησαν μεγάλως τη συγγραφή του παρόντος άρθρου.

. . . . . . . . . . .

(Το κυρίως άρθρο έχει τελειώσει. Θα συνεχιστεί με το Προσάρτημα.)

(συνεχίζεται)