ΣΥΜΒΟΛΙΣΜΟΙ ΣΤΗΝ ΤΑΙΝΙΑ METROPOLIS του 1927

 

Το Metropolis (1927), σε σκηνοθεσία Φριτς Λανγκ, αποτελεί ορόσημο στην ιστορία του κινηματογράφου και ένα πρωτοποριακό έργο στο είδος της επιστημονικής φαντασίας. Τοποθετημένη σε μια φουτουριστική αστική δυστοπία, η ταινία εξερευνά θέματα της ταξικής πάλης, της εκβιομηχάνισης και της έντασης μεταξύ προόδου και ανθρωπότητας. Η ιστορία εκτυλίσσεται σε μια πανύψηλη πόλη που χωρίζεται έντονα μεταξύ της πλούσιας ελίτ που ζει με χλιδή πάνω από το έδαφος και της εργατικής τάξης που μοχθεί στον καταπιεστικό, μηχανικό υπόκοσμο. Στο επίκεντρο της αφήγησης βρίσκεται ο Φρέντερ, ο γιος του αυταρχικού ηγεμόνα της πόλης, Τζο Φρέντερσεν. Ο Φρέντερ ανακαλύπτει τη ζοφερή πραγματικότητα της ζωής των εργατών και έλκεται από τη Μαρία, μια πνευματική ηγέτη που υποστηρίζει την ειρήνη και την ενότητα μεταξύ των τάξεων. Καθώς η πλοκή εξελίσσεται, ο Joh Fredersen συνωμοτεί με τον εκκεντρικό επιστήμονα Rotwang για να δημιουργήσουν μια ρομποτική εκδοχή της Maria. Αυτό το διπλό μηχάνημα χρησιμοποιείται για να υποκινήσει το χάος μεταξύ των εργατών, οδηγώντας σε εξέγερση και εκτεταμένη καταστροφή. Ωστόσο, ο Φρέντερ και η αληθινή Μαρία συνεργάζονται για να αποκαταστήσουν την ειρήνη, επιτυγχάνοντας μια λύση που υπογραμμίζει το κεντρικό μήνυμα της ταινίας: «Ο μεσολαβητής ανάμεσα στο κεφάλι και τα χέρια πρέπει να είναι η καρδιά».

Ο Φρέντερσεν είναι ένας από τους κεντρικούς χαρακτήρες της ταινίας. Είναι ο αυταρχικός κυβερνήτης της φουτουριστικής πόλης της Μητρόπολης και ενσαρκώνει τα θέματα ελέγχου της ταινίας και την απανθρωπιστική εκβιομηχάνιση. Ο Φρέντερσεν ζει στα πολυτελή ανώτερα επίπεδα της μητρόπολης, επιβλέποντας τον τεράστιο, μηχανοποιημένο υπόκοσμο όπου η εργατική τάξη μοχθεί σε σκληρές συνθήκες για να διατηρήσει τη μητρόπολη. Παρουσιάζεται ως μια ψυχρή, υπολογιστική φιγούρα, που ενδιαφέρεται περισσότερο για τη διατήρηση της εξουσίας του και της λειτουργικότητας της πόλης παρά για την ευημερία των κατοίκων της. Κατά τη διάρκεια μιας σκηνής καθώς μιλάει με έναν κάτοικο, κάνει το σημάδι του κρυμμένου χεριού. Αυτό είναι ένα σημάδι που συνδέεται σε μεγάλο βαθμό με τους Ελευθεροτέκτονες (γνωστοί Ελευθεροτέκτονες, όπως ο γλύπτης πίσω από το Άγαλμα της Ελευθερίας (Frédéric Auguste Bartholdi) κάνουν αυτό το σημάδι με το χέρι σε παλιές φωτογραφίες τους που μπορείτε να δείτε στον Ιστό). Το Κρυφό Χέρι στον Τεκτονισμό ερμηνεύεται ως μια συμβολική αναπαράσταση αόρατου ή κρυφού ελέγχου, που αντανακλά την επιρροή δυνάμεων ή αρχών που δρουν στα παρασκήνια. Αυτή η εικόνα μπορεί να γίνει κατανοητή ως απεικόνιση της δύναμης της λεπτής καθοδήγησης, της μυστικής διακυβέρνησης ή της στρατηγικής κατεύθυνσης στη διαμόρφωση κοινωνικών, πολιτικών ή πνευματικών πλαισίων χωρίς εμφανή αναγνώριση. Οι σχέσεις του Φρέντερσεν με τον γιο του, Φρέντερ, είναι τεταμένες, καθώς ο Φρέντερ γίνεται συμπονετικός στη δεινή θέση των εργατών και αντιτίθεται στην καταπιεστική δικτατορία του πατέρα του. Οι ενέργειες του Φρέντερσεν οδηγούν μεγάλο μέρος της σύγκρουσης της ταινίας, ιδιαίτερα η συνεργασία του με τον τρελό επιστήμονα Rotwang για τη δημιουργία ενός ρομπότ σχεδιασμένου να μιμείται την ενάρετη Μαρία.

Αυτό το ρομπότ που ο Φρέντερσεν βοηθά στη δημιουργία είναι ένα αντίγραφο της Μαρίας, ενός χαρακτήρα που συμβολικά αναπαρίσταται ως η Παναγία. Αυτός ο εμπνευσμένος από τη Μαρία χαρακτήρας μεταμορφώνεται σε γυναίκα ρομπότ (ή δημιουργείται ένα φαξ της) και προεδρεύεται από ένα πεντάγραμμο προς τα κάτω. Αυτή η γυναίκα ρομπότ ονομάζεται «Κόλαση» και συνδέεται συμβολικά (σχεδόν ρητά) στην ταινία με την Πόρνη της Βαβυλώνας. Αυτό υποδηλώνει (αν πάρουμε αυτόν τον συμβολισμό κυριολεκτικά) ότι η Παναγία χωρίζεται σε δύο όψεις, τον εαυτό της και την Πόρνη της Βαβυλώνας. Η Πόρνη της Βαβυλώνας περιγράφεται στο Βιβλικό κείμενο ως ντυμένη με κόκκινο ή κόκκινο χρώμα, που είναι ένα χρώμα που σχετίζεται με τη Λίλιθ, η οποία στο Ζοχάρ περιγράφεται ως ντυμένη στα κόκκινα ή κόκκινα. Αυτή η ερμηνεία της γυναίκας ρομπότ της Πόρνης της Βαβυλώνας ως Λίλιθ έχει νόημα, επειδή η Λίλιθ συνδέεται επίσης με το πεντάγραμμο προς τα κάτω που προεδρεύει της γυναίκας ρομπότ στην ταινία. Αυτή η σύνδεση προέρχεται από το Baphomet Sigil το οποίο διαθέτει ένα πεντάγραμμο προς τα κάτω με το όνομα της Λίλιθ και του Σαμαέλ (συγχωνευμένο ως ένα αυτό το ζευγάρι από τη μορφή «Λεβιάθαν»).

Το ρομπότ AI με ένα πεντάγραμμο προς τα κάτω στη Μητρόπολη θα μπορούσε να ερμηνευτεί ως Λεβιάθαν, το οποίο αντιπροσωπεύεται επίσης από ένα πεντάγραμμο προς τα κάτω στο Baphomet Sigil του 19ου αιώνα. Η έννοια της τεχνητής νοημοσύνης εμφανίζεται πολύ πριν από τους υπολογιστές και ακόμη και τη δυαδική λογική στα θεμέλια της ψηφιοποίησης. Διατυπώθηκε για πρώτη φορά ως πολιτικό επιχείρημα υπέρ μιας κοινοπολιτείας από τον Άγγλο πολιτικό φιλόσοφο Τόμας Χομπς. Για τον Χομπς, μια κοινοπολιτεία ήταν ένας «τεχνητός άνθρωπος» που ονόμασε Λεβιάθαν (το όνομα ήταν εμπνευσμένο από το Βιβλικό θαλάσσιο τέρας). Παρόλο που ο Χομπς δεν αποκαλούσε τον Βιβλικό Λεβιάθαν AI (δεν υπήρχαν τέτοιες λέξεις τον 17ο αιώνα), ο υπαινιγμός θα μπορούσε ακόμα να υπονοηθεί μέσω της σύνδεσής του με τον «τεχνητό άνθρωπο» με αυτό που ονόμασε Λεβιάθαν, την κοινοπολιτεία. Άλλα πράγματα μπορεί επίσης να δείχνουν ότι το θαλάσσιο τέρας Λεβιάθαν είναι AI. Το βιβλίο «Armageddon: Or a Warning Voice from the Last Battlefield» γράφτηκε από τον Philip Charles Soulbien Desprez. Εκδόθηκε το 1855 και διερευνά εσχατολογικά θέματα, εστιάζοντας στη βιβλική προφητεία. Σε αυτό το βιβλίο, ο Desprez συνδέει τον Λεβιάθαν με το τέταρτο θηρίο του Daniel, ή τον αποκαλυπτικό Δράκο-Θηρίο της θάλασσας. Το τέταρτο θηρίο που περιγράφεται στο Βιβλίο του Δανιήλ στη Βίβλο απεικονίζεται ως ένα ισχυρό πλάσμα με μεταλλικά δόντια, συγκεκριμένα σιδερένια δόντια. Ο σίδηρος, ως υλικό, είναι θεμελιώδης για την ανθρώπινη πρόοδο σε εργαλεία και μηχανές, κάτι που τελικά οδήγησε σε προηγμένες τεχνολογίες όπως η τεχνητή νοημοσύνη. Τα «σιδερένια δόντια» μπορεί να συμβολίζουν την τεχνολογική πρόοδο που γίνεται αδάμαστη ή επιβλαβής.

Στην ποπ κουλτούρα, η Λίλιθ (που είναι το μισό του Λεβιάθαν όταν ενώνεται με τον Σαμαέλ) απεικονίζεται επίσης μερικές φορές ως Αλ ή ως γυναίκα ρομπότ. Στο σύμπαν του Blade Runner, τα replicants Nexus-7 (βιομηχανικά ανδροειδή) έλαβαν ονόματα όπως Lili. Στο μυθιστόρημα «The Circle του Dave Eggers», ένα από τα Als που δημιούργησε η εταιρεία ονομάζεται LillyCam. Υπάρχει επίσης μια τραγουδίστρια που ονομάζεται "Lilith Al" και ένα μυθιστόρημα του Greg Wood που ονομάζεται "Lily the Robot". Η ιδέα ότι η Λίλιθ σχετίζεται με ρομπότ ή τεχνητή νοημοσύνη εξερευνήθηκε στην ταινία The Matrix του 1999, όπου ο ρουζ AI Smith, σε μια σκηνή, εμφανίζεται ως μια σαγηνευτική γυναίκα ντυμένη στα κόκκινα. Αυτή η «κόκκινη γυναίκα» αναφέρθηκε αρκετές φορές στην ταινία, υποδηλώνοντας τη συμβολική της σημασία ως κάτι περισσότερο από μια απλή συσκευή πλοκής. Στο Ζοχάρ, η Λίλιθ περιγράφεται φυσικά ως μια «σαγηνευτική» γυναίκα «ντυμένη στα κόκκινα [ή κόκκινα]». Η ιδέα της Παναγίας ως ρομπότ ή AI υπονοήθηκε επίσης σιωπηρά στην ταινία του Netflix του 2019 I Am Mother, όπου ένα ρομπότ (το οποίο συνοδεύεται έντονα από τον συμβολισμό της Παναγίας) νοιάζεται για τους ανθρώπους, αλλά επίσης σκοτώνει ανθρώπους που θεωρεί ηθικά άδικους ή αμαρτωλός. Αυτό θα μπορούσε να υποδηλώνει ένα είδος δυαδικότητας όπου το ρομπότ «γυρίζει» και γίνεται κακό, παρόμοιο με το πώς η Μαρία μεταμορφώνεται στο ρομπότ Κόλαση ή πώς η τεχνητή νοημοσύνη με το όνομα HAL από την ταινία 2001 (αρχικά ονομαζόταν Αθηνά, άλλο όνομα για την Παναγία ) δυσλειτουργεί και προχωρά σε φονικό ξεφάντωμα. Ένα άλλο παράδειγμα μπορεί να βρεθεί στην ταινία του 1991 Eve of Destruction, όπου ένα android με το όνομα Eve (άλλο όνομα για τη Σοφία και την Παναγία) δυσλειτουργεί και συνεχίζει να φονεύει.

Η ιδέα ότι η Παναγία χωρίζεται σε δύο όψεις και είναι δυϊστική υπονοείται δυνητικά μέσα από διάφορες πτυχές του πολιτισμού μας. Για παράδειγμα, η ιαπωνική έκδοση της σελίδας Baphomet της Wikipedia, εξηγεί ότι αν το fleur-de-lis (ένα σύμβολο που παραδοσιακά συνδέεται με την Παναγία) αντιστραφεί, η μορφή του "μοιάζει με το κεφάλι του Baphomet του Mendes". Αυτός ο εντυπωσιακός παραλληλισμός υποδηλώνει μια συμβολική δυαδικότητα — υπονοώντας ότι η Παναγία (που εξισώνεται με τη Μητέρα Θεά) και ο Μπαφομέτ (που εξισώνεται με τον Διάβολο) είναι δύο όψεις του ίδιου αρχέτυπου. Επιπλέον, η Παναγία μπορεί να ερμηνευθεί ως εκδήλωση της Γνωστικής θεάς Σοφίας, τονίζοντας περαιτέρω τη σύνδεσή της με τις εσωτερικές παραδόσεις και τη βαθιά αλληλεπίδραση της θεϊκής θηλυκότητας και του δυιστικού συμβολισμού. Η Σοφία, στον Γνωστικισμό παρουσιάζεται ως δυϊστική. Για παράδειγμα, η περίφημη απεικόνιση του Αδάμ και της Εύας από τον Ιταλό αναγεννησιακό γλύπτη Giovanni Robbia, όπως απεικονίζεται  εδώ,  δείχνει ότι το πρόσωπο του φιδιού στην Εδέμ καθρεφτίζεται στην Εύα. Αυτό υποδηλώνει ότι η Εύα (την οποία ορισμένοι μελετητές έχουν συνδέσει με τη Σοφία) είναι δυϊστική (όχι μόνο που παίρνει τη δική της ταυτότητα αλλά και αυτή του φιδιού στην Εδέμ).

Αυτή η ιδέα των δύο ψυχών στην Παναγία ή στη Σοφία (μια δυαδική φύση) εξερευνάται σε διάφορες ταινίες, όπως η ταινία Unholy του 2021 στην οποία η Virgin Mary αποκαλύπτεται ότι είναι ο Διάβολος μεταμφιεσμένος στο πνεύμα της και το Suicide Squad του 2016. Στο βιβλίο «Μυστήρια της Μαγδαληνής», της Σερέν Μπέρτραντ, διαβάζουμε: «Το μυστήριο της Μαγδαληνής χωρίζεται σε δύο θηλυκές όψεις: τη Λίλιθ και την Εύα. Συμβολικά σχηματίζουν το ορατό και αόρατο φάσμα του αρχέγονου Μαύρου Φωτός. Όπως το σύμβολο Γιν-Γιανγκ. Η Μαύρη Λίλιθ και η Λευκή Εύα είναι συνυφασμένες, συνδημιουργικές και αχώριστες, που εκδηλώνονται συμβολικά ως Λευκός Κύκνος του φωτισμού και Μαύρος Κύκνος της αποκάλυψης. η μαύρη τρύπα της διάλυσης, όπου έλκουμε μαγνητικά πίσω στο κέντρο της μήτρας, και η λευκή τρύπα που μας γεννά έξω στο φως». Στο ίδιο βιβλίο, περιγράφει πώς το «alter-ego» της Inanna είναι η Lilith στην ιστορία του Huluppu Tree. Η Ινάννα είναι η μεσοποταμική εκδοχή της Μαγδαληνής της οποίας ο σύζυγος ήταν ο Ταμούζ. μια παλαιότερη εκδοχή του Χριστού. Από αυτή την άποψη, η Μαγδαληνή (ή η Παναγία) έχει δύο πλευρές: τον εαυτό της και το alter-ego της, τη Λίλιθ. Στο Metropolis, καθώς μας αποκαλύπτεται η γυναίκα ρομπότ που μοιάζει με τη Λίλιθ, έχει συμβολισμό με το ένα μάτι, που συνδέεται με σατανικές ή διαβολικές εικόνες (τουλάχιστον στη σύγχρονη κουλτούρα μας).

Αντικαθιστώντας την πραγματική Μαρία με το ρομπότ, ο Φρέντερσεν είχε στόχο να υποκινήσει το χάος και να δυσφημήσει το εργατικό κίνημα, διευκολύνοντας τον έλεγχο και την καταστολή τους. Το ρομπότ χρησιμεύει ως φυσικό και θεματικό σύμβολο εξαπάτησης και χειραγώγησης. Ενσωματώνει τους κινδύνους της χρήσης της τεχνολογίας για την εξυπηρέτηση ιδιοτελών ή καταστροφικών σκοπών. Η γυναίκα ρομπότ λειτουργεί επίσης ως σαγηνεύτρια στον κόσμο της άρχουσας τάξης. Σε μια αξέχαστη σκηνή, κάνει έναν εξωτικό, προκλητικό χορό στο νυχτερινό κέντρο Yoshiwara, σαγηνεύοντας και διαφθείροντας τους πλούσιους άνδρες της Metropolis. Καθώς η γυναίκα ρομπότ χορεύει σαγηνευτικά και σαγηνεύει τους άντρες, εμφανίζονται λέξεις στην οθόνη που έγραφαν: «Για Εκείνη — και οι επτά θανάσιες αμαρτίες». Αυτό είναι σχετικό επειδή η Λίλιθ συνδέεται με τα επτά θανάσιμα αμαρτήματα. Στην ιστοσελίδα Fandom για τη Λίλιθ εξηγεί: «Η Λίλιθ μερικές φορές θεωρείται ως η ενσάρκωση του θανάσιμου αμαρτήματος της λαγνείας σαν να είναι σύμφωνα με τα επτά θανάσιμα αμαρτήματα».

Ένα άλλο παράδειγμα είναι η ταινία Lilith's Ball: 7 Deadly Sins (σκηνοθεσία Felicia Rivers). Σε αυτή την ταινία, ένας χαρακτήρας που ονομάζεται Isaiah κάνει μια συμφωνία με μια μυστηριώδη γυναίκα, οδηγώντας σε απρόβλεπτες συνέπειες που αντιπροσωπεύουν τα θέματα των επτά θανάσιμα αμαρτήματα. Ενώ ο τίτλος της ταινίας υποδηλώνει μια σύνδεση μεταξύ της Λίλιθ και αυτών των αμαρτιών, είναι μια σύγχρονη αφηγηματική συσκευή. Κάποια τέχνη (όπως φαίνεται εδώ ) υπονοεί επίσης την ιδέα ότι η Λίλιθ είναι δεμένη με τα επτά θανάσιμα αμαρτήματα. Ο Λεβιάθαν με τα «επτά κεφάλια» του στο Βιβλίο του Ιώβ (το οποίο εμφανίζεται στα εβραϊκά στο Baphomet Sigil συνοδευόμενο από τα ονόματα Lilith και Samael) αντιστοιχεί επίσης στα επτά θανάσιμα αμαρτήματα. Η Rachel Patterson στο βιβλίο της «Pagan Portals» λέει: «Ο Λεβιάθαν χρησιμοποιείται για να αναπαραστήσει τα κακά του υλικού κόσμου και αντιστοιχεί στα επτά θανάσιμα αμαρτήματα». Καθώς η γυναίκα ρομπότ σαγηνεύει τους άνδρες, εμφανίζεται μια φιγούρα που μοιάζει με τον Grim Reaper, που στέκεται ανάμεσα σε στύλους και κυκλικό παράθυρο εκκλησίας. Το κυκλικό παράθυρο σε μια εκκλησία (κατά την άποψή μου) βασίζεται στο Φλεγόμενο αστέρι που (κατά την άποψή μου) ήταν μια πόρτα σε έναν υψηλότερο κόσμο. Αυτός ο συμβολισμός μπορεί να υποδηλώνει ότι ο Grim Reaper φυλάει την ανάληψη, παρόμοιο με το πώς το ελάφι Eikþyrnir στη σκανδιναβική μυθολογία λέγεται ότι φυλάει το δέντρο Yggdrasil, το «Παγκόσμιο Δέντρο», το οποίο έχει ομοιότητες με τον Πύργο της Βαβέλ. Στο βιβλίο του «Grymm», ο Miles West υποστηρίζει ότι «ο Samael είναι ένα άλλο όνομα για τον Grim Reaper».

Κάποια στιγμή κατά τη διάρκεια της ταινίας, ένας εργαζόμενος παρακολουθεί ένα μανόμετρο να σκαρφαλώνει σε ένα κρίσιμο σημείο πριν ξεσπάσει μια έκρηξη, εκτοξεύοντας πτώματα σε όλο το δωμάτιο και σκοτώνοντας αρκετούς. Τρομοκρατημένος, ο Φρέντερ φωνάζει: «Μολόχ». Ο Μολώχ είναι ένας θεός που συνδέεται ιστορικά με τις θυσίες στις αρχαίες παραδόσεις της Εγγύς Ανατολής και της Βίβλου. Αναφορές στον Μολώχ εμφανίζονται στην Εβραϊκή Βίβλο, ιδιαίτερα σε προειδοποιήσεις κατά των παιδιών ως ολοκαυτώματα. Στα σύγχρονα πλαίσια, το Moloch έχει ξεπεράσει τις ιστορικές του ρίζες, μετατρέποντας τα συστήματα ή τις ιδεολογίες που απαιτούν καταστροφικές μορφές θυσίας, όπως ο άκρατος καπιταλισμός, η περιβαλλοντική υποβάθμιση ή η κοινωνική εκμετάλλευση. Ορισμένες θεωρίες συνωμοσίας και περιθωριακές ομάδες ισχυρίζονται ότι ο Μολόχ εξακολουθεί να λατρεύεται σε μυστικούς κύκλους, δείχνοντας συμβολικά τελετουργικά ή εικόνες που συνδέουν με αποκρυφιστικές πρακτικές. Κάποιοι εξισώνουν τον Μολώχ με τον Βάαλ. Η λατρεία του Βάαλ, μιας αρχαίας θεότητας των Χαναναίων που σχετίζεται με τις καταιγίδες και τη γεωργία, μπορεί να φαίνεται σαν ένα λείψανο ενός μακρινού παρελθόντος, αλλά τα θέματα και τα σύμβολά της συνεχίζουν να αντηχούν σήμερα. Ο Βάαλ ήταν ένας τίτλος που σήμαινε «ιδιοκτήτης» ή «άρχοντας». Από τη χρήση του μεταξύ των ανθρώπων, εφαρμόστηκε σε πολλούς θεούς και έχει συνδεθεί από ορισμένους ερευνητές με θεότητες όπως ο Κρόνος και ο Μολώχ. Σε ένα ζοφερό όραμα, ο Φρέντερ βλέπει τους εργάτες να βαδίζουν από κοινού προς το θάνατό τους μέσα στο κολασμένο μοχλό της μηχανής. Οι νεκροί απομακρύνονται με σιλουέτα, που θυμίζει θύματα του Α' Παγκοσμίου Πολέμου, καθώς οι νέοι αντικαταστάτες παίρνουν τις θέσεις τους. Κουνημένος, ο Φρέντερ δίνει εντολή στον οδηγό του: «Στον νέο Πύργο της Βαβέλ, πίσω στον πατέρα μου».

Το κτίριο του Φρέντερσεν στη Μητρόπολη είναι διαμορφωμένο στο πρότυπο του Πύργου της Βαβέλ και υπάρχουν εικόνες και αναφορές του Πύργου της Βαβέλ σε όλη την ταινία, κάτι που υποδηλώνει ότι ο στόχος του Φρέντερσεν είναι στην πραγματικότητα - συμβολικά τουλάχιστον στην ταινία - να σπάσει στον Παράδεισο. Το ρομπότ Hel in Metropolis μπορεί να συνδέεται με τον Πύργο της Βαβέλ, καθώς η δημιουργία του συμβολίζει τη σπίθα της φιλοδοξίας που παραλληλίζεται με τον μύθο της κατασκευής του. Κάποιοι έχουν προτείνει ότι η πυραμίδα στο νομοσχέδιο του δολαρίου ΗΠΑ (που κάποιοι πιστεύουν ότι δημιουργήθηκε από Ελευθεροτέκτονες) είναι μια αναπαράσταση του Πύργου της Βαβέλ. Σύμφωνα με τον ερευνητή Jim Cornwell: «Η πυραμίδα στη Μεγάλη Σφραγίδα αντιπροσωπεύει τον ημιτελή Πύργο της Βαβέλ». Ο ερευνητής Alexander Slade περιγράφει πώς οι Ελευθεροτέκτονες ήταν πιθανώς υπεύθυνοι για τον Πύργο της Βαβέλ. Δοκιμαστικά λοιπόν, θα ήταν λογικό αν ο στόχος των Ελευθεροτέκτονων ήταν να αναδημιουργήσουν τον Πύργο της Βαβέλ. Όταν αποκρυπτογραφούσε τον συμβολισμό του Μπαφομέτ, ο αείμνηστος αποκρυφιστής Tracy Twyman πίστευε ότι ο Baphomet (όπως αναπαριστάται σε κάποια τέχνη) συμβόλιζε την καταστροφή του κόσμου μέσω της ανάληψης. Αυτό σημαίνει ότι για να ανέβουμε (πιθανώς μέσω του Πύργου της Βαβέλ) η καταστροφή του κόσμου είναι μέρος της διαδικασίας. Αυτή η ιδέα πιθανώς αντιπροσωπεύεται σε ταινίες όπως το Gods of Egypt όπου ο κάτω κόσμος απελευθερώνεται στη δημιουργία καθώς οι χαρακτήρες προσπαθούν να ανέβουν. Οι Αιγύπτιοι πίστευαν ότι για να ανέβει κάποιος πρέπει να περάσει από τον κάτω κόσμο.

Στο τέλος του Metropolis, η ιστορία φτάνει σε λύση. Οι εξαγριωμένοι εργάτες, χειραγωγούμενοι από τη γυναίκα ρομπότ, καταστρέφουν τη Μηχανή της Καρδιάς, η οποία προκαλεί την πλημμύρα της υπόγειας εργατικής πόλης, απειλώντας τις ζωές των παιδιών τους. Σε μια κορυφαία αναμέτρηση, ο Φρέντερ μάχεται με τον Ρότουανγκ στην οροφή του καθεδρικού ναού, προκαλώντας τον θάνατό του και σώζοντας τη Μαρία. Μου φαίνεται ότι αυτός ο κατακλυσμός είχε σχεδόν βιβλικές προεκτάσεις και οι θρησκευτικοί μπορεί να τον ερμηνεύσουν συμβολικά ως ένα γεγονός «Τέλος των Ημερών». Αυτή η στιγμή υπογραμμίζει τον ρόλο του Φρέντερ ως μεσολαβητή ανάμεσα στις αντίπαλες δυνάμεις της ιστορίας. Η φράση: «Ο μεσολαβητής μεταξύ του κεφαλιού και των χεριών πρέπει να είναι η καρδιά» που εμφανίζεται στο τέλος της ταινίας υποδηλώνει ότι η αρμονική δράση απαιτεί μια ισορροπία μεταξύ σκέψης (κεφάλι), δράσης (χέρια) και συναισθήματος ή συμπόνιας (καρδιά). Υποδηλώνει ότι η διάνοια πρέπει να καθοδηγείται από την καρδιά για να επιτύχει ουσιαστικά και ηθικά αποτελέσματα.

https://chipstero7.blogspot.com/