Το χρονοδιάγραμμα λέει την ιστορία.
18 Νοεμβρίου: Ο Ronen Bar, επικεφαλής της Shin Bet του Ισραήλ, συναντάται με τους επικεφαλής της MIT, των τουρκικών μυστικών υπηρεσιών.
25 Νοεμβρίου: Ο επικεφαλής του ΝΑΤΟ Μαρκ Ρούτε συναντάται με τον σουλτάνο Ερντογάν της Τουρκίας.
26 Νοεμβρίου: Σαλαφιστές-τζιχαντιστές συγκεντρωμένοι από την Hayat Tahrir al-Sham (HTS), πρώην Μέτωπο Nusa, υποστηριζόμενοι από τουρκικές μυστικές υπηρεσίες, καθώς και ένας ισχυρός συνασπισμός Rent-a-Jihadi, εξαπολύουν μια αστραπιαία επίθεση εναντίον του Χαλεπίου.
Η επίθεση Rent-a-Jihadi προήλθε από το Greater Idlibistan. Εκεί κρύφτηκαν δεκάδες χιλιάδες τζιχαντιστές, σύμφωνα με την – αποδεδειγμένη πλέον αποτυχημένη – στρατηγική Δαμασκού-Μόσχας του 2020, την οποία η Τουρκία έπρεπε να αποδεχθεί απρόθυμα. Ο όχλος Rent-a-Jihadi αποτελείται από δεκάδες μισθοφόρους που πέρασαν από την Τουρκία: Ουιγούροι, Ουζμπέκοι, Τατζίκοι, Ουκρανοί, ακόμη και εισαγωγές από το ISIS-K.
Ο εκπρόσωπος του ιρανικού υπουργείου Εξωτερικών Esmail Baghaei, νωρίτερα την εβδομάδα τους, επιβεβαίωσε ότι η επίθεση σαλαφιστών-τζιχαντιστών συντονίστηκε από τις ΗΠΑ / Ισραήλ.
Ο Baghaei δεν ανέφερε την Τουρκία, παρόλο που τόνισε ότι η τρομοκρατική επίθεση συνέβη αμέσως μετά την αποδοχή της κατάπαυσης του πυρός από το Ισραήλ με τη Χεζμπολάχ - που έχει ήδη παραβιαστεί από το Τελ Αβίβ δεκάδες φορές - και αφού ο Νετανιάχου κατηγόρησε δημοσίως τον πρόεδρο της Συρίας Μπασάρ αλ-Άσαντ ότι «παίζει με τη φωτιά» επιτρέποντας τη διέλευση σύγχρονων ιρανικών πυραύλων και στρατιωτικού εξοπλισμού μέσω της Συρίας στη Χεζμπολάχ.
Ακριβώς πριν από την κατάπαυση του πυρός, το Τελ Αβίβ έσπασε σχεδόν όλες τις οδούς επικοινωνίας μεταξύ Συρίας και Λιβάνου. Ο Νετανιάχου τόνισε στη συνέχεια ότι η εστίαση τώρα είναι στην «ιρανική απειλή», απαραίτητη για τη συντριβή του Άξονα της Αντίστασης.
Σύμφωνα με πηγή των συριακών ειδικών υπηρεσιών, μιλώντας στο RIA Novosti, οι Ουκρανοί σύμβουλοι διαδραμάτισαν βασικό ρόλο στην κατάληψη του Χαλεπίου - παρέχοντας μη επανδρωμένα αεροσκάφη και αμερικανικά συστήματα δορυφορικής πλοήγησης και ηλεκτρονικού πολέμου και διδάσκοντας τους συνεργάτες της Συρίας και τους πράκτορες του Ισλαμικού Κόμματος του Τουρκεστάν πώς να τα χρησιμοποιούν.
Οι επικοινωνίες του Συριακού Αραβικού Στρατού (SAA) μπλοκαρίστηκαν εντελώς από αυτά τα συστήματα ηλεκτρονικού πολέμου: «Οι ομάδες επίθεσης και τα μη επανδρωμένα αεροσκάφη ήταν εξοπλισμένα με κρυπτογραφημένες συσκευές GPS και εκτεταμένη χρήση AI, έτσι ώστε η χρήση και η πλοήγηση των επιθετικών UAV και των drones καμικάζι πραγματοποιήθηκε από μεγάλη απόσταση».
Ο μηχανισμός τέθηκε σε εφαρμογή πριν από μήνες. Το Κίεβο έκανε μια απλή συμφωνία με τους σαλαφιστές-τζιχαντιστές: μη επανδρωμένα αεροσκάφη σε αντάλλαγμα για παρτίδες τακφίρι που θα χρησιμοποιηθούν ως όπλα εναντίον της Ρωσίας στον πόλεμο δι' αντιπροσώπων των ΗΠΑ / ΝΑΤΟ στην Ουκρανία.
Τι κάνει πραγματικά η Τουρκία;
Ο πρακτικός ρόλος της Τουρκίας στην επίθεση σαλαφιστών-τζιχαντιστών στο Ευρύτερο Ιντλιμπιστάν είναι τόσο σκοτεινός όσο γίνεται.
Κατά τη διάρκεια του περασμένου Σαββατοκύριακου, ο υπουργός Εξωτερικών Hakan Fidan, σημαντικά επίσης πρώην επικεφαλής πληροφοριών, αρνήθηκε οποιονδήποτε τουρκικό ρόλο. Κανείς – εκτός από τη σφαίρα του ΝΑΤΟ – δεν το πιστεύει. Κανένας σαλαφιστής-τζιχαντιστής στη βορειοδυτική Συρία δεν μπορεί να πετύχει έναν αγώνα χωρίς το πράσινο φως των τουρκικών μυστικών υπηρεσιών - καθώς το σύστημα της Άγκυρας τους χρηματοδοτεί και τους οπλίζει.
Η επίσημη γραμμή της Τουρκίας είναι να υποστηρίξει τη συριακή – σαλαφιστική-τζιχαντιστική – «αντιπολίτευση» στο σύνολό της, ενώ αποδοκιμάζει ελαφρώς την επίθεση στο Μεγάλο Ιντλιμπιστάν. Για άλλη μια φορά, κλασική αντιστάθμιση. Ωστόσο, το λογικό συμπέρασμα είναι ότι η Άγκυρα μπορεί να έχει μόλις θάψει τη διαδικασία της Αστάνα - προδίδοντας τους πολιτικούς εταίρους της, τη Ρωσία και το Ιράν.
Ο Ερντογάν και ο Χακάν Φιντάν, μέχρι στιγμής, έχουν αποτύχει να εξηγήσουν σε ολόκληρη τη Δυτική Ασία – καθώς και στον Παγκόσμιο Νότο – πώς αυτή η εξελιγμένη επιχείρηση Rent-a-Jihadi θα μπορούσε να έχει στηθεί από τις ΗΠΑ / Ισραήλ χωρίς καμία απολύτως γνώση από την Τουρκία.
Και σε περίπτωση που αυτό θα ήταν παγίδα, η Άγκυρα απλά δεν έχει καμία κυρίαρχη εξουσία να το καταγγείλει.
Αυτό που δείχνουν τα γεγονότα είναι ότι ένα νέο μέτωπο έχει ανοίξει de facto κατά του Ιράν· Το διαίρει και βασίλευε ΗΠΑ/Ισραήλ έχει τη δυνατότητα να συντρίψει εντελώς την αντάντ Τεχεράνης-Άγκυρας. και βασικά ρωσικά – κυρίως αεροδιαστημικά – περιουσιακά στοιχεία θα πρέπει να εκτραπούν από την Ουκρανία για να υποστηρίξουν τη Δαμασκό.
Δεν υπάρχει κανένα μυστήριο: εδώ και χρόνια, η Άγκυρα πεθαίνει για να ελέγξει το Χαλέπι – έστω και έμμεσα, για να το «σταθεροποιήσει» για τις επιχειρήσεις (προς όφελος των τουρκικών εταιρειών) και επίσης για να επιτρέψει την επιστροφή πολλών σχετικά πλούσιων προσφύγων από το Χαλέπι που βρίσκονται σήμερα στην Türkiye. Παράλληλα, η κατάληψη του Χαλεπίου είναι επίσης ένα αμερικανικό σχέδιο: σε αυτή την περίπτωση να υπονομεύσει σοβαρά τον Άξονα της Αντίστασης προς όφελος του Τελ Αβίβ.
Τι άλλο είναι νέο: Ο Σουλτάνος Ερντογάν - τώρα εταίρος των BRICS - για άλλη μια φορά βρίσκεται στο καυτό κάθισμα. Ακόμη χειρότερα: έναντι δύο βασικών μελών των BRICS. Η Μόσχα και η Τεχεράνη αναμένουν πολλές λεπτομερείς εξηγήσεις. Δεν υπάρχει τίποτα που ο Πούτιν απεχθάνεται περισσότερο από την ξεκάθαρη προδοσία.
Ο Ερντογάν πήρε την πρωτοβουλία και κάλεσε τον Πούτιν – εισάγοντας μια ανατροπή: επικεντρώθηκε στις οικονομικές σχέσεις Ρωσίας-Τουρκίας. Μετά το τσουνάμι των κυρώσεων κατά της Ρωσίας, η Τουρκία μετατράπηκε σε βασική, προνομιακή γέφυρα μεταξύ της Μόσχας και της Δύσης. Εκτός αυτού, υπάρχουν σημαντικές ρωσικές επενδύσεις στην Τουρκία: φυσικό αέριο, πυρηνικά, εισαγωγές τροφίμων. Και οι δύο παίκτες πάντα προσέγγιζαν τον πόλεμο στη Συρία που συνδέεται με τη γεωοικονομία.
Rent-a-Jihadi όχλοι σε ρολό
Εν τω μεταξύ, τα γεγονότα είναι και πάλι αδυσώπητα. Το HTS, το πρώην Μέτωπο Al-Nusra, μπορεί να μην είναι αυστηρά ISIS. είναι μάλλον ένα ISIS της Τουρκίας. Ο διοικητής Abu Mohammed al-Joulani, de facto εμίρης του εξαιρετικά επικίνδυνου rebrand, εγκατέλειψε όλες τις παραλλαγές της Αλ Κάιντα συν το ISIS για να σχηματίσει το HTS. Διοικεί μια σειρά από Rent-a-Jihadis – κυρίως από την Heartland. Και είναι αγαπημένος της τουρκικής ΜΙΤ. Ergo, μια αγαπημένη του Ισραήλ / ΝΑΤΟ.
Η CIA και το Πεντάγωνο, το καθένα λειτουργώντας το δικό του δίκτυο, εξόπλισαν 21 από τις 28 συριακές πολιτοφυλακές, σαλαφιστές-τζιχαντιστές και άλλους, οργανωμένες από την τουρκική MIT σε ένα είδος μισθοφορικού «εθνικού στρατού» στην ευρύτερη περιοχή του Ιντλιμπιστάν, σύμφωνα με την τουρκική δεξαμενή σκέψης SETA.
Ο Σύριος αναλυτής Kevork Almassian έδειξε πώς οι παροιμιώδεις «πρώην ισραηλινοί αξιωματούχοι» παραδέχτηκαν ότι προμήθευσαν τη συμμορία Greater Idlibistan με κεφάλαια, όπλα, πυρομαχικά, ακόμη και ιατρική περίθαλψη.
Ο πρώην συνταγματάρχης του ισραηλινού στρατού Mordechai Kedar παραδέχτηκε ανοιχτά την υποστήριξή του στους «αντάρτες» για να «απομακρύνουν το τρίγωνο της Χεζμπολάχ, του Ιράν και του Άσαντ». Οι «αντάρτες», είπε, εκδήλωσαν ακόμη και την επιθυμία τους να «ανοίξουν ισραηλινές πρεσβείες στη Δαμασκό και τη Βηρυτό».
Το HTS είναι η τελευταία ενσάρκωση ενός από τα αγαπημένα παιχνίδια της συλλογικής Δύσης: του «μετριοπαθούς επαναστάτη» (θυμάστε τον Ομπάμα / Χίλαρι;) Η υποταγή είναι σχεδόν 100% στην Άγκυρα. Μισούν τους Σιίτες και τους Αλεβίτες – και διαχειρίζονται ένα εκτεταμένο δίκτυο φυλακών.
Είναι οι σαλαφιστές-τζιχαντιστές της HTS που ανάγκασαν την πλήρη παράδοση του Χαλεπίου - χωρίς μάχη - και βιντεοσκόπησαν τους εαυτούς τους μπροστά από τη θρυλική Ακρόπολη. Από το 2012 έως το 2016, μόνο μερικές δεκάδες στρατιώτες του SAA κατάφεραν να υπερασπιστούν με επιτυχία την ακρόπολη, ακόμη και όταν ήταν εντελώς περικυκλωμένοι.
Από την έναρξη του πολέμου το 2011, η Δαμασκός δεν έχει συναντήσει ποτέ μια τόσο καταστροφική ήττα όπως η πτώση του Χαλεπίου. Το Ιράκ έζησε κάτι τραγικά παρόμοιο με την πτώση της Μοσούλης το 2014. Είναι δίκαιο να υποστηρίξουμε ότι η απόλυτη πλειοψηφία των Σύριων είναι κατά της συμφωνίας Ρωσίας-Τουρκίας-Ιράν του 2020, η οποία στην πραγματικότητα εμπόδισε την απελευθέρωση του Ιντλίμπ: μια μεγάλη στρατηγική γκάφα.
Χειροτερεύει – επειδή το πρόβλημα ξεκίνησε στην πραγματικότητα το 2018, όταν οι Τούρκοι δεν ήταν καν στο Αφρίν, και η απελευθέρωση της Χάμα/Ιντλίμπ διακόπηκε για χάρη της απελευθέρωσης των προαστίων της Δαμασκού. Από εκεί δεκάδες χιλιάδες τζιχαντιστές μεταφέρθηκαν στο Ιντλίμπ.
Όταν φτάσαμε στο 2020 ήταν ήδη πολύ αργά: την Ιντλίμπ υπερασπίστηκε κανένας άλλος από τον τουρκικό στρατό.
Η SAA, όταν πρόκειται για το Idlib, αποδείχθηκε ότι ήταν μια καταστροφή που κοιμόταν στο τιμόνι. Δεν αναβάθμισαν την άμυνά τους, δεν ενσωμάτωσαν τη χρήση drones, δεν προετοίμασαν τακτική άμυνα ενάντια στα drones kamizake FPV και τα drones παρατήρησης, δεν έδωσαν προσοχή στις δεκάδες ξένων κατασκόπων. Δεν είναι περίεργο ο όχλος του Rent-a-Jihadi δεν βρήκε καμία αντίσταση για να καταλάβει το μεγαλύτερο μέρος του Χαλεπίου μέσα σε 48 ώρες.
Μετά τη συμφωνία του 2020, το Ιράν και οι φιλοϊρανικές δυνάμεις εγκατέλειψαν τη Συρία, ειδικά στις επαρχίες του Χαλεπίου και του Ιντλίμπ. Οι τομείς αυτοί μεταφέρθηκαν στη ΣΣΣ. Όσο για τις ρωσικές επιχειρήσεις, οι οποίες ήδη δεν ενδιαφέρονταν ακριβώς να τους επιβληθούν κυρώσεις πηγαίνοντας ενάντια στον δυτικό αποκλεισμό κατά της Δαμασκού, σνομπάρθηκαν από τις τοπικές φυλές, φυλές και οικογένειες.
Αυτή τη φορά, ήταν σαφές για μήνες ότι η HTS προετοίμαζε μια επίθεση. Προειδοποιήσεις στάλθηκαν στη Δαμασκό. Αλλά οι Σύριοι εμπιστεύτηκαν τη συμφωνία με την Τουρκία και την αποκατάσταση των σχέσεων με τα αραβικά έθνη. Μεγάλο λάθος.
Όλα αυτά αποφέρουν τουλάχιστον δύο σοβαρά μαθήματα για τη Ρωσία. Από τώρα και στο εξής, ό, τι κι αν συμβεί, η Μόσχα θα πρέπει να βασιλεύσει σε αυτά τα αιμομικτικά - και διεφθαρμένα - συριακά δίκτυα για να βοηθήσει πραγματικά στην υπεράσπιση της κυριαρχίας του έθνους. Και αυτό που συνέβη στο Ιντλίμπ δείχνει ότι ο πόλεμος εναντίον των banderistas στο Κίεβο θα πρέπει να φτάσει μέχρι τον Δνείστερο και να μην σταματήσει στα σύνορα της δημοκρατίας του Ντόνετσκ.
Πόλεμος στο δρόμο – σε ένα σταυροδρόμι συνδεσιμότητας
Μέχρι στιγμής, η HTS και ο όχλος Rent-a-Jihadi δεν κάνουν πάρα πολλά λάθη. Προσπαθούν να καταλάβουν όλους τους δρόμους τροφοδοτώντας το Χαλέπι για να επιβάλουν περαιτέρω μάχες όσο το δυνατόν πιο μακριά από την πόλη, ώστε να έχουν χρόνο για μια πλήρη κατάληψη.
Ο πόλεμος στη Δυτική Ασία είναι μια υπόθεση στο δρόμο. Είτε με άλογα στην έρημο είτε με Toyotas. Δεν εξορύσσονται πολλά και δεν υπάρχει λάσπη όπως στην Ουκρανία. Έτσι, ο πόλεμος της Συρίας βρίσκεται σε συνεχή ροή - και πάντα στο δρόμο. Η HTS χρησιμοποιεί ήδη τον αυτοκινητόδρομο M4 από το Idlib και προχωρά σε τομείς του κρίσιμου M5 από το Χαλέπι στη Δαμασκό.
Εν τω μεταξύ, οι γραμμές μιας αντεπίθεσης έχουν τεθεί σε εφαρμογή. Από το Ιράκ, δεκάδες χιλιάδες σιίτες, Yazidi και χριστιανικές πολιτοφυλακές από την Kata'ib Hezbollah, την ταξιαρχία Fatemiyoun και την Hashd al-Shaabi (Μονάδες Λαϊκής Κινητοποίησης, PMU, πολύ έμπειρες στον αγώνα κατά του ISIS) εισήλθαν στη Συρία στα βορειοανατολικά μέσω του περάσματος al-Bukamal.
Η 25η μεραρχία/Δυνάμεις Τίγρης του σεβαστού διοικητή Suhail Al-Hassan, στην πραγματικότητα οι καλύτερες συριακές δυνάμεις, κινούνται μαζί με τις φυλετικές πολιτοφυλακές.
Η Συρία είναι ένα απολύτως βασικό σταυροδρόμι συνδεσιμότητας - που παραπέμπει στους αρχαίους δρόμους του μεταξιού. Εάν ο συνδυασμός ΗΠΑ/Ισραήλ επιτύχει το αιώνιο όνειρό τους για αλλαγή καθεστώτος στη Δαμασκό, μπλοκάρουν το κρίσιμο σημείο διέλευσης για το Ιράν προς την Ανατολική Μεσόγειο.
Θα επέτρεπαν επίσης στο Κατάρ να κατασκευάσει επιτέλους έναν αγωγό για την παροχή φυσικού αερίου στην Ευρώπη μέσω της Συρίας, ένα από τα τεχνάσματα του Μπρεζίνσκι για την αντικατάσταση του ρωσικού φυσικού αερίου - και έναν φάκελο που εξέταζα λεπτομερώς ήδη πριν από 12 χρόνια.
Οι τακτικές του βαθέως κράτους των ΗΠΑ δεν είναι ακριβώς μια καινοτομία. προσπαθώντας να εκτρέψει τη Ρωσία εστιάζοντας στη Συρία. τεντώνοντας τη Μόσχα. και την ανακούφιση της πίεσης στην Ουκρανία, ακριβώς πριν από την υπογραφή της πολύ σοβαρής συνολικής στρατηγικής εταιρικής σχέσης Ρωσίας-Ιράν.
Αλλά υπάρχουν περίπλοκοι παράγοντες για τις ΗΠΑ. Η Σαουδική Αραβία, η οποία ήταν ένθερμος υποστηρικτής της τρομοκρατίας στην αρχή του πολέμου στη Συρία, άλλαξε την πολιτική της μετά την εμπλοκή της Ρωσίας το 2015. Και τώρα το Ριάντ είναι επίσης εταίρος των BRICS. Η Σαουδική Αραβία, η Αίγυπτος και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, υποστηρίζουν σημαντικά τον Άσαντ ενάντια στους μπράβους του HTS.
Η Συρία είναι απολύτως ζωτικής σημασίας για τη συνολική στρατηγική της Ρωσίας στη Δυτική Ασία-Αφρική. Η Δαμασκός είναι μια βασική ρωσική σύνδεση με την Αφρική - όπου η Μόσχα αναπτύσσει de facto την πλήρη παγκόσμια δύναμή της, όπως είδα πρόσφατα στη Νότια Αφρική, με μερικές ενδιαφέρουσες προσθήκες με τη μορφή de facto αντικυρώσεων εναντίον δυτικών ολιγαρχών, των οποίων οι θέσεις σε ολόκληρη την Αφρική υπονομεύονται σειριακά.
Τα μέλη των BRICS Ρωσία και Ιράν δεν έχουν άλλη επιλογή: πρέπει να διορθώσουν, με οποιοδήποτε μέσο είναι απαραίτητο, την ανικανότητα που επέδειξε η Δαμασκός και ο SAA, ώστε να διατηρήσουν την πρόσβασή τους στην Ανατολική Μεσόγειο, τον Λίβανο, το Ιράκ και πέραν αυτής. Αυτό συνεπάγεται μια πολύ σοβαρή κίνηση: η Ρωσία να παρεκκλίνει βασικά περιουσιακά στοιχεία από τη μάχη στη Novorossiya για να διατηρήσει μια σχετικά κυρίαρχη Συρία.
Υπνοβασία στον πρώτο πόλεμο των BRICS
Όπως έχουν τα πράγματα, ο SAA φαίνεται να έχει δημιουργήσει μια ακόμα εύθραυστη αμυντική γραμμή στα χωριά βόρεια της Χάμα. Ο θρυλικός στρατηγός Javad Ghaffari, πρώην νούμερο δύο του στρατηγού Soleimani, ειδικός σε όλους τους φορείς πολέμου κατά της τρομοκρατίας, έφτασε από το Ιράν για να βοηθήσει. Παρεμπιπτόντως, το 2020 ήθελε να φτάσει μέχρι το Ιντλίμπ. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο ο Άσαντ απαίτησε να φύγει. Η Δαμασκός επέλεξε να παγώσει τον πόλεμο. Τώρα είναι ένα εντελώς διαφορετικό παιχνίδι με μπάλα.
Ο όχλος Rent-a-Jihadi / NATO Greater Idlibistan έχει μηδενική αεράμυνα. Τώρα χτυπιούνται σχεδόν ασταμάτητα από ρωσικά / συριακά αεροσκάφη.
Η κατάσταση στο Χαλέπι είναι δραματική. Οι τρομοκρατικές συμμορίες υπό την ηγεσία του HTS έχουν τον έλεγχο σχεδόν ολόκληρης της Κόκκινης Ζώνης και οι σπάνιοι τομείς που δεν έχουν ακόμη εισβάλει βρίσκονται υπό πολιορκία. Προχωρούν επίσης στο μέτωπο Χαλεπίου-Raqqa, αλλά το ίδιο και οι υποστηριζόμενοι από τις ΗΠΑ Κούρδοι: αυτό σημαίνει μια προέλαση του ΝΑΤΟ. Στην έρημο, όλα είναι τρομακτικά σιωπηλά.
Ο ρωσικός στρατός είχε μόνο 120 άτομα στο Χαλέπι. Όσοι επέζησαν έφυγαν. Τι μέλλει γενέσθαι λοιπόν για τη Ρωσία; Το καλύτερο δυνατό μεσοπρόθεσμο σενάριο θα ήταν να επικεντρωθούμε στη Λατάκια· να διδάξουν στους Σύριους στρατιώτες πώς να πολεμήσουν σε ρωσικό στυλ. και να τους κατευθύνουν στο πώς να απελευθερώσουν σωστά το δικό τους έθνος.
Το άμεσο βήμα είναι να συνειδητοποιήσουμε τις ολέθριες συνέπειες της προσφοράς ασφαλούς καταφυγίου για δεκάδες χιλιάδες τρομοκράτες στην ευρύτερη περιοχή του Ιντλιμπιστάν το 2020.
Το επόμενο βήμα είναι να κατανοήσουμε πλήρως ότι εάν η Μόσχα διαπραγματευτεί ένα είδος Μινσκ-3 με το ΝΑΤΟ - το οποίο είναι ουσιαστικά αυτό που θα πιέσει ο Trump - το Κίεβο θα γίνει Idlib 2.0. Και οι συμμορίες banderista θα διασφαλίσουν ότι θα υπάρξουν νέοι – πεσόντες – Χαλέπι μέσα στη Ρωσική Ομοσπονδία.
Η παγκόσμια πλειοψηφία θα πρέπει να βρίσκεται σε πλήρη εγρήγορση. Η επίθεση στο Greater Idiblistan είναι μέρος μιας πολύπλοκης διασυνδεδεμένης επιχείρησης - με το χάος να αναπτύσσεται ως το προτιμώμενο εργαλείο - με στόχο να φέρει τα πάνω κάτω στη Δυτική Ασία και κυριολεκτικά να της βάλει φωτιά. Αυτό μπορεί κάλλιστα να κάνει μετάσταση στον Πρώτο Πόλεμο των BRICS.
https://strategic-culture.su/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου