Πιθανότατα δεν θα εξέπληττε κανέναν αν μάθαινε ότι υπάρχουν πολλές απόψεις μεταξύ των επικριτών των σημερινών πολέμων που καταστρέφουν τη Μέση Ανατολή σχετικά με το ποιος ενθαρρύνει πραγματικά μια αυξανόμενη αιματηρή σύγκρουση στην οποία θα μπορούσαν σύντομα να συμμετάσχουν τουλάχιστον έξι χώρες στην περιοχή. Με απλά λόγια, υπάρχει μια σχολή σκέψης που πιστεύει ότι το Ισραήλ, υποστηριζόμενο από τα διάφορα ισχυρά λόμπι της διασποράς του, αψηφά την παγκόσμια κοινή γνώμη για να συνεχίσει τη σφαγή των γηγενών Παλαιστινίων και των γειτονικών Λιβανέζων. Με άλλα λόγια, το ζητούμενο είναι ότι το Ισραήλ ενεργεί κακόβουλα και άσχημα. Ωστόσο, μια άλλη άποψη βλέπει αντ 'αυτού μια νεοσυντηρητική κυριαρχούμενη εξωτερική πολιτική των Ηνωμένων Πολιτειών να εκμεταλλεύεται την ισραηλινή αλήθεια και τη σκληρή δεξιά ηγεσία της για να πραγματοποιήσει τους αμερικανικούς εθνικούς στόχους στην περιοχή, κατά μία έννοια χρησιμοποιώντας το Ισραήλ ως πληρεξούσιο και ενθαρρύνοντας πραγματικά την κακή συμπεριφορά του. Εν τω μεταξύ, μια τρίτη εύλογη εξέταση των εξελίξεων τείνει να συγχωνεύει τις δύο προσεγγίσεις, υποδηλώνοντας ότι οι ΗΠΑ και το Ισραήλ βρίσκονται σε μια συνωμοτική σχέση συνεργασίας και συμφωνούν πλήρως όσον αφορά τη μείωση της ισχύος των γειτόνων του εβραϊκού κράτους. Αυτό θα καθιστούσε το Ισραήλ την κυρίαρχη στρατιωτική δύναμη που κυριαρχεί στον Περσικό Κόλπο και πέρα από αυτόν, για να ελέγχει ένα μεγάλο κομμάτι των παγκόσμιων ενεργειακών πόρων, ενώ παράλληλα θα ωφελούσε τους Αμερικανούς κατασκευαστές όπλων και άλλες πολιτικές και εκλογικές περιφέρειες της Wall Street.
Το πρόβλημα είναι ότι υπάρχουν επαρκή προσεκτικά επιλεγμένα στοιχεία για να υποστηρίξουν κάθε άποψη, συμπεριλαμβανομένης μιας εναλλακτικής πρότασης ότι η αμερικανική εξωτερική πολιτική είναι σπασμένη, ακυβέρνητη και δεν αντικατοπτρίζει κανένα εθνικό συμφέρον των ΗΠΑ, όπως μαρτυρά το πρόσφατο πακέτο βοήθειας ύψους 8,7 δισεκατομμυρίων δολαρίων που στάλθηκε σε ένα εμπόλεμο Ισραήλ, όταν οι Αμερικανοί πέθαιναν στη Βόρεια Καρολίνα μετά από έναν καταστροφικό τυφώνα για τον οποίο η FEMA παρείχε μόνο πενιχρή βοήθεια επειδή ισχυρίστηκε ότι είχε Ξεμείνετε από χρήματα. Η σταθερή ροή χρημάτων και όπλων από τις ΗΠΑ προς το Ισραήλ υποδηλώνει ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες υποστηρίζουν για κάποιο λόγο την επέκταση του πολέμου του πρωθυπουργού Μπέντζαμιν Νετανιάχου εναντίον της Χαμάς, όταν ο Λευκός Οίκος θα μπορούσε να είχε τερματίσει τον πόλεμο σε μια μέρα διακόπτοντας αυτή την υποστήριξη. Εναλλακτικά, το Ισραήλ θα μπορούσε να θεωρηθεί ότι συνεχίζει τη σφαγή του, παρά τις ίσως ανειλικρινείς αντιρρήσεις των ΗΠΑ, επειδή υποθέτει ότι το ισχυρό λόμπι του στις ΗΠΑ θα κρατήσει τον Τζο Μπάιντεν ευθυγραμμισμένο με τις εκλογές που πλησιάζουν, μήπως ζυγίσει πολύ για να βοηθήσει τον Ντόναλντ Τραμπ. Και, φυσικά, εάν τα δύο έθνη ενεργούν σε συμπαιγνία, όλα θα μπορούσαν να είναι το Καμπούκι, με την Ουάσιγκτον και το Τελ Αβίβ να σκοπεύουν κυνικά να κάνουν ό, τι χρειάζεται για να αναμορφώσουν τη Μέση Ανατολή προς όφελος του Ισραήλ. Επιλέξτε ποιο σενάριο ταιριάζει καλύτερα.
Κάποιος πρέπει να καθορίσει τι πραγματικά δικαιολογεί την πραγματικότητα μιας πολλαπλότητας μετώπων, συμπεριλαμβανομένης της παροχής πολιτικής κάλυψης στον ΟΗΕ, όπου οι Ηνωμένες Πολιτείες αλληλεπιδρούν για να υποστηρίξουν τον «μεγαλύτερο σύμμαχο και καλύτερο φίλο» του Ισραήλ, ενώ την ίδια στιγμή συνεχώς εκφράζουν τον προφανώς ψευδή ισχυρισμό ότι προσπαθούν να αποφύγουν την επέκταση της σύγκρουσης σε μια μεγάλη πυρκαγιά που θα μπορούσε να καταπιεί ολόκληρη την περιοχή και πέρα από αυτήν. αυξάνοντας δραματικά το ενεργειακό κόστος μόνο για αρχή. Μια τέτοια ελεγχόμενη συν-κλιμάκωση θα μπορούσε επίσης να αυξήσει τους κινδύνους και το κόστος γεωμετρικά καθώς εμπλέκονται περισσότεροι παίκτες, μέχρι και την πιθανότητα ότι το Ισραήλ θα επιλέξει να χρησιμοποιήσει τα πυρηνικά του όπλα για να «υπερασπιστεί» τον εαυτό του ή να επιτεθεί στο Ιράν, όπου τόσο η Ρωσία όσο και οι Ηνωμένες Πολιτείες θα μπορούσαν να εμπλακούν σε μια πυρηνική ανταλλαγή για να υπερασπιστούν τους αντίστοιχους «φίλους» τους.
Ποια είναι λοιπόν η αλήθεια και ποια είναι τα ψέματα και ποιος στην Ουάσιγκτον ή/και στο Τελ Αβίβ κάνει κουμάντο στη Μέση Ανατολή; Και τι πραγματικά σκοπεύουν και πώς βλέπουν όλα να τελειώνουν; Υπάρχουν τέσσερις προφανείς παράγοντες της κυβέρνησης των ΗΠΑ που βρίσκονται στο έδαφος και συναντώνται με τις βασικές προσωπικότητες στα έθνη που εμπλέκονται στις μάχες, καθώς και με εκείνους που φαινομενικά εμπλέκονται στις λεγόμενες διαπραγματεύσεις για τον τερματισμό των δολοφονιών με κατάπαυση του πυρός αποδεκτή από όλα τα μέρη. Κάποιος πρέπει να παραδεχτεί ότι το έργο τους είναι δύσκολο στην καλύτερη περίπτωση, καθώς όλα τα μέρη στις ειρηνευτικές συνομιλίες αναγνωρίζουν ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν είναι ένας αμερόληπτος διαμεσολαβητής, δεδομένης της συνολικής δέσμευσής τους να υποστηρίξουν το Ισραήλ πολιτικά, καθώς και με όπλα και χρήματα, ενώ χαρακτηρίζουν ελεύθερα τους γείτονες και τους αντιπάλους του εβραϊκού κράτους ως «τρομοκράτες» και «αυταρχικούς». Οι τέσσερις θα αποτελούνται από δύο προφανείς αξιωματούχους, τον διευθυντή της Κεντρικής Υπηρεσίας Πληροφοριών (CIA) William Burns και τον υπουργό Εξωτερικών Antony Blinken, ενώ ένας τρίτος και ένας τέταρτος δεν είναι τόσο γνωστοί, αποτελούμενοι από τον ειδικό διαπραγματευτή του προέδρου Amos Hochstein και τον συντονιστή του Λευκού Οίκου για τη Μέση Ανατολή Brett McGurk. Τόσο ο Μπερνς όσο και ο Μπλίνκεν έχουν πραγματοποιήσει πολυάριθμα ταξίδια στη Μέση Ανατολή και την Ουκρανία για να μεταφέρουν τις απόψεις του προέδρου και να κάνουν τις δικές τους εκτιμήσεις για την κατάσταση επί τόπου μετά από συνάντηση με τοπικούς αξιωματούχους. Ο ρόλος είναι μάλλον ασυνήθιστος για τον Μπερνς, καθώς ένας διευθυντής της CIA συνήθως λειτουργεί πίσω από τα παρασκήνια και δεν εμπλέκεται στη χάραξη πολιτικής, αλλά ο Μπερνς δεν είναι ένας τυπικός σκηνοθέτης στο ότι δεν έχει υπόβαθρο στις πληροφορίες. Ήταν ένας αξιοσέβαστος αξιωματικός του Στέιτ Ντιπάρτμεντ που κατέληξε ως πρεσβευτής των ΗΠΑ στη Ρωσία. Εργάστηκε πολύ προσεκτικά μέσα από τις αποχρώσεις της σχέσης ΗΠΑ-Ρωσίας και επαινέθηκε ιδιαίτερα για την εξήγηση των πραγμάτων από την προοπτική του Κρεμλίνου, έτσι ώστε οι σχεδιαστές των ΗΠΑ να είναι σε θέση να κατανοήσουν πολύ καθαρά τις διαφορετικές προοπτικές των δύο εθνών. Περιέγραψε, για παράδειγμα, πόσο πολύ ευαίσθητη ήταν η Ρωσία στο θέμα της ένταξης της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ, μια προειδοποίηση που στη συνέχεια αγνοήθηκε από τον πρόεδρο Μπάιντεν.
Ο Μπλίνκεν είναι, φυσικά, περισσότερο γνωστός καθώς υπηρέτησε ως αναπληρωτής υπουργός Εξωτερικών κατά τη διάρκεια της κυβέρνησης του Μπαράκ Ομπάμα και θεωρείται ιδιαίτερα στενός συνεργάτης του Τζο Μπάιντεν. Ως υπουργός Εξωτερικών υπήρξε ένας πολύ δραστήριος ταξιδιώτης τόσο στη Μέση Ανατολή όσο και στην Ουκρανία. Ο Μπλίνκεν είναι Εβραίος και θεωρείται προστάτης του Ισραήλ, κάτι που είναι, φυσικά, και η συχνά διατυπωμένη άποψη του προέδρου. Μετά την ισραηλινή δολοφονία του ηγέτη της Χεζμπολάχ Νασράλα είπε ότι «ο κόσμος είναι ασφαλέστερος χωρίς τον Νασράλα...» ενώ το μεγαλύτερο μέρος του κόσμου λογικά θα προτιμούσε να δει τον Μπέντζαμιν Νετανιάχου να απομακρύνεται. Ο Μπλίνκεν φαίνεται επίσης να τάσσεται υπέρ της προληπτικής επίθεσης στο Ιράν για την εξάλειψη του προγράμματος πυρηνικής ενέργειας, παρόλο που δεν υπάρχουν στοιχεία ότι σχετίζεται με την ανάπτυξη όπλων. Πρόσφατα δέχθηκε πιέσεις επειδή είπε ψέματα σχετικά με δύο εκθέσεις του Στέιτ Ντιπάρτμεντ που έδειχναν πολύ ξεκάθαρα ότι το Ισραήλ σκόπιμα λιμοκτονεί και σκοτώνει τους κατοίκους της Γάζας εμποδίζοντας τις προμήθειες τροφίμων και φαρμάκων που παρέχουν οι ΗΠΑ στα σύνορα. Ένα μεγάλο κομβόι φορτηγών που περιείχε αρκετά τρόφιμα για να ταΐσει τους περισσότερους ντόπιους που κινδύνευαν να πεθάνουν από την πείνα καθυστέρησε σκόπιμα στα σύνορα μέχρι που τα τρόφιμα σάπισαν και έπρεπε να καταστραφούν. Ο Μπλίνκεν είπε ψέματα τόσο στο Κογκρέσο όσο και στον αμερικανικό λαό για την ισραηλινή πολιτική, λέγοντας ότι δεν γίνεται αποκλεισμός των προμηθειών τροφίμων από το Ισραήλ. Ήταν ένα επακόλουθο ψέμα, καθώς άνθρωποι πέθαναν και συνεχίζουν να πεθαίνουν εξαιτίας του και ο Μπλίνκεν δεν πλήρωσε κανένα τίμημα για αυτό που σίγουρα πρέπει να θεωρηθεί μεγάλο έγκλημα πολέμου.
Ο τρίτος σχεδιαστής πολιτικής είναι ένα ασυνήθιστο άτομο, ο Amos Hochstein, ο οποίος γεννήθηκε στο Ισραήλ και υπηρέτησε στον ισραηλινό στρατό. Έχει οριστεί ως προσωπικός περιπλανώμενος πρεσβευτής του Μπάιντεν στη Μέση Ανατολή με ιδιαίτερη εντολή να εργαστεί για να αποφύγει την επέκταση της Γάζας που πολεμά στον Λίβανο εναντίον της Χεζμπολάχ. Σε αυτή την προσπάθεια, προφανώς απέτυχε, καθώς τόσο το Ισραήλ όσο και ο Λίβανος θεωρούν τώρα ότι βρίσκονται σε πόλεμο. Εικάζεται ότι ο Hochstein είναι ο «ενεργός βραχίονας» στην εκστρατεία του Λευκού Οίκου για να προστατεύσει το Ισραήλ από οποιαδήποτε βλάβη που ξεκίνησε από τους πολύ κακοποιημένους γείτονές του. Το γιατί κάποιος θα επέλεγε έναν Ισραηλινό που είναι προϊόν του ισραηλινού στρατού ως διαπραγματευτή κάποιου είδους μεταξύ των εθνών που οι Ισραηλινοί έχουν θυματοποιήσει τα τελευταία εβδομήντα πέντε χρόνια πρέπει να θεωρηθεί ένα διαρκές μυστήριο. Είναι ίσως άλλη μια κίνηση τεχνάσματος από τον Μπάιντεν για να προσποιηθεί ότι είναι ουδέτερος στη σύγκρουση, ενώ κάνει ό, τι μπορεί για να απελευθερώσει τον Νετανιάχου να καταστρέψει ή να υποτάξει όλους τους γείτονές του.
Αυτό μας φέρνει στον τέταρτο πιθανό κορυφαίο σχεδιαστή, τον συντονιστή του Συμβουλίου Εθνικής Ασφάλειας για την Αφρική και τη Μέση Ανατολή, Brett McGurk. Ο McGurk είναι ένα δικομματικό στοιχείο που περιφέρεται γύρω από την εθνική ασφάλεια και τις διπλωματικές κοινότητες για αρκετά χρόνια με τη φήμη ότι είναι «σκληροπυρηνικός», ιδιαίτερα όταν ασχολείται με τους Άραβες, πράγμα που δεν σημαίνει ότι έχει μάθει τίποτα πέρα από το γεγονός ότι αν κάποιος θέλει να επιβιώσει στην Ουάσιγκτον αξίζει να αγαπά το Ισραήλ. Είναι ενδιαφέρον να σημειωθεί ότι η κυβέρνηση Μπάιντεν ισχυρίζεται ότι εργάζεται σκληρά για να επιτύχει κατάπαυση του πυρός τόσο στον Λίβανο όσο και στη Γάζα, αλλά συνεχίζει να καλύπτει πολιτικά το Ισραήλ και να του παρέχει τα όπλα και τα χρήματα για να συνεχίσει τις γενοκτονικές του δραστηριότητες, καθώς και για την υποστήριξη του σχεδίου του να καταλάβει το νότιο Λίβανο για να δημιουργήσει μια «ουδέτερη ζώνη». Τα ισραηλινά μέσα ενημέρωσης αναφέρουν ήδη ότι οι κτηματομεσίτες προσφέρουν ελκυστικά ακίνητα για Εβραίους αγοραστές σε αυτό που εξακολουθεί να είναι ο Λίβανος, ακριβώς όπως ο γαμπρός του Donald Trump, Jared Kushner, εμπορεύεται αποκλειστικά παραθαλάσσια οικόπεδα στη Γάζα. Με άλλα λόγια, μην πιστεύετε τίποτα που προέρχεται από την κυβέρνηση Μπάιντεν ως απόδειξη για οτιδήποτε, καθώς φαίνεται ότι οι «υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής» και οι εκπρόσωποι Τύπου έχουν αποκτήσει την ισραηλινή τάση να ψεύδονται για τα πάντα.
Το Politico έχει ένα πρόσφατο άρθρο τόσο για τον Hochstein όσο και για τον McGurk και δεν κάνει κάποιον να αισθάνεται ζεστός και ασαφής για το τι κάνει η κυβέρνηση Μπάιντεν. Το άρθρο έχει τίτλο: «Αμερικανοί αξιωματούχοι υποστήριξαν ήσυχα τη στρατιωτική ώθηση του Ισραήλ εναντίον της Χεζμπολάχ - Οι αξιωματούχοι συνέστησαν προσοχή και τόνισαν την ανάγκη για διπλωματία. Αλλά η χρονική στιγμή ήταν κατάλληλη για μια τέτοια στρατιωτική στροφή, κατέληξαν». Φαίνεται ότι οι τύποι που προωθούνται από την κυβέρνηση Μπάιντεν ως ειρηνοποιοί κάθε άλλο παρά είναι. Το Politico έλαβε εμπιστευτικές πληροφορίες από διάφορες ανώνυμες πηγές τόσο στην Ουάσιγκτον όσο και στο Ισραήλ και έμαθε ότι η ομάδα του Μπάιντεν συμφώνησε στην πραγματικότητα με την ευρεία στρατηγική του Ισραηλινού πρωθυπουργού Μπέντζαμιν Νετανιάχου να μετατοπίσει τη στρατιωτική εστίαση του Ισραήλ στο βορρά εναντίον της Χεζμπολάχ. Αυτή η κλίση, σε αντίθεση με ό, τι έχει κηρύξει ο Λευκός Οίκος, προκάλεσε την αντίδραση ορισμένων αξιωματούχων του Πενταγώνου, των μυστικών υπηρεσιών και του Στέιτ Ντιπάρτμεντ ότι μια τέτοια κίνηση θα έσυρε τις Ηνωμένες Πολιτείες στον πόλεμο, κάτι που ήταν πραγματικά αυτό που σκόπευε ο Νετανιάχου, αλλά η αλλαγή πολιτικής εγκρίθηκε ούτως ή άλλως. Ένας ανώτερος αξιωματούχος των ΗΠΑ σημείωσε, αλλά απέρριψε το ελάττωμα σε μια πολιτική έκκλησης για ειρήνη, ενθαρρύνοντας παράλληλα τον πόλεμο, ως εξής: «Και τα δύο πράγματα μπορεί να είναι αληθινά - οι ΗΠΑ μπορούν να θέλουν διπλωματία και να υποστηρίξουν τους μεγαλύτερους στόχους του Ισραήλ εναντίον της Χεζμπολάχ. Υπάρχει σαφώς μια γραμμή που ακολουθεί η διοίκηση, απλά δεν είναι σαφές ποια είναι αυτή η γραμμή».
Παρά τις ανησυχίες ορισμένων στην κυβέρνηση ότι ένα απερίσκεπτο Ισραήλ θα πάει πολύ μακριά και θα πυροδοτήσει έναν μεγάλο περιφερειακό πόλεμο που θα μπορούσε εύκολα να εξαπλωθεί πέρα από τη Μέση Ανατολή, το Politico αναφέρει πώς οι Hochstein και McGurk εργάστηκαν «παρασκηνιακά» για να ενθαρρύνουν το Ισραήλ και τώρα περιγράφουν τις επιχειρήσεις του Ισραήλ στον Λίβανο που ενδέχεται να περιλαμβάνουν μια μεγάλη χερσαία εισβολή ως μια «καθοριστική στιγμή ιστορίας» - μια στιγμή που θα «αναμορφώσει τη Μέση Ανατολή προς το καλύτερο για χρόνια να έρθει». Αυτό φαίνεται να επιβεβαιώνει ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες και το Ισραήλ στην πραγματικότητα συνεργάζονται και οι ΗΠΑ είναι πλήρως συνένοχες και de facto υποστηρίζοντας τη γενοκτονική πρόθεση του Νετανιάχου να κάνει ένα νέο Μεγάλο Ισραήλ σε μεγάλο βαθμό απαλλαγμένο από τους Άραβες. Για τις ΗΠΑ, το επιπλέον όφελος που θα αποκομίσουν από την ήττα της Χεζμπολάχ θα είναι ότι τελικά αποδυναμώνει το Ιράν, τον αιώνιο εχθρό της νεοσυντηρητικής Ουάσιγκτον, ο οποίος βασίζεται στη Χεζμπολάχ ως πληρεξούσιο και πόρο για την προβολή ισχύος. Φυσικά, όλα θα μπορούσαν να πάνε προς την αντίθετη κατεύθυνση και το κοινό αμερικανο-ισραηλινό σχέδιο θα μπορούσε να αποτύχει. Η Χεζμπολάχ κατατρόπωσε κυρίως τις ισραηλινές δυνάμεις εισβολής στο νότιο Λίβανο το 2006 και είναι καλύτερα εκπαιδευμένη και εξοπλισμένη τώρα από ό, τι ήταν τότε. Και τι θα συμβεί αν ο ισραηλινός στρατός έχει πρόβλημα και οι ΗΠΑ αναγκαστούν να ενεργήσουν σύμφωνα με την υπόσχεσή τους να «υπερασπιστούν» το εβραϊκό κράτος, οδηγώντας έτσι έναν μικρό πόλεμο για να επεκταθεί και να συμπεριλάβει το Ιράν και τη Ρωσία; Η μπάλα θα είναι στο γήπεδό σας κ. Μπάιντεν, ή ενδεχομένως κ. Τραμπ ή κ. Χάρις. Σκεφτείτε προσεκτικά πώς θα το παίξετε, αλλά αν θέλετε πραγματικά κατάπαυση του πυρός, δεν θα έστελνα τον Μπλίνκεν, τον Χοχστάιν και τον ΜακΓκουρκ να κάνουν τις διαπραγματεύσεις.
Ο Philip M. Giraldi, Ph.D., είναι Εκτελεστικός Διευθυντής του Συμβουλίου για το Εθνικό Συμφέρον, ενός εκπαιδευτικού ιδρύματος 501 (c) 3 που εκπίπτει από τη φορολογία (Ομοσπονδιακός αριθμός ταυτότητας # 52-1739023) που επιδιώκει μια εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ στη Μέση Ανατολή που βασίζεται περισσότερο στα συμφέροντα. Ο ιστότοπος είναι councilforthenationalinterest.org, η διεύθυνση είναι P.O. Box 2157, Purcellville VA 20134 και το email του είναι inform@cnionline.org. https://www.unz.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου