ΕΥΔΑΙΜΟΝ ΤΟ ΕΛΕΥΘΕΡΟΝ,ΤΟ Δ ΕΛΕΥΘΕΡΟΝ ΤΟ ΕΥΨΥΧΟΝ ΚΡΙΝΟΜΕΝ...…

[Το μπλόγκ δημιουργήθηκε εξ αρχής,γιά να εξυπηρετεί,την ελεύθερη διακίνηση ιδεών και την ελευθερία του λόγου...υπό το κράτος αυτού επιλέγω με σεβασμό για τους αναγνώστες μου ,άρθρα που καλύπτουν κάθε διάθεση και τομέα έρευνας...άρθρα που κυκλοφορούν ελεύθερα στο διαδίκτυο κι αντιπροσωπεύουν κάθε άποψη και με τά οποία δεν συμφωνώ απαραίτητα.....Τά σχόλια είναι ελεύθερα...διαγράφονται μόνο τά υβριστικά και οσα υπερβαίνουν τά όρια κοσμιότητας και σεβασμού..Η ευθύνη των σχολίων (αστική και ποινική) βαρύνει τους σχολιαστές..]




Τετάρτη 3 Απριλίου 2024

ΠΕΡΙ ΠΟΛΕΜΟΥ.....

 


Ρομπέρτο Τζιακομέλι

Ο πόλεμος πάντα συνόδευε τα ανθρώπινα γεγονότα: είναι ένα αρχέτυπο του συλλογικού ασυνείδητου, ένα μοτίβο που κατοικεί στα βάθη της ψυχής. Μια φυσική δραστηριότητα που καθόρισε τις σχέσεις μεταξύ λαών και κρατών, άλλαξε τον ρου της ιστορίας με αιματηρούς τρόπους, εξαπολύοντας βία και καταστροφή. Το αρχέτυπο της καταστροφής είναι παρόν στα παραμύθια, στους μύθους όλων των πολιτισμών, στις ιστορίες που περνούν από γενιά σε γενιά, ως θεϊκό σημάδι, ευγενές και σκληρό.

Με τον πόλεμο έρχεται η ανάπτυξη της τεχνολογίας, των οχυρώσεων και των όπλων, αλλά και της χειρουργικής και της ιατρικής πρώτων βοηθειών, και όπως όλα τα αρχέτυπα έχει διπλή πολικότητα. Ηρωισμός, θυσία, υπεράσπιση εδαφών και γενεαλογίας, βία, ακατανίκητη και περιττή σκληρότητα τα χαρακτηριστικά των δύο αντιθέτων.

Την εποχή της διάλυσης, ο πόλεμος έχει απομακρυνθεί και εκδιωχθεί στη Σκιά, ένα ενοχλητικό και τρομακτικό στοιχείο ισχυρών συναισθημάτων και ανησυχητικών συναισθημάτων. Οι πολεμιστές, τόσο διαφορετικοί από τους σύγχρονους αδύναμους άνδρες, φοβούνται και εκτελούνται, υπενθυμίζοντας ασυνείδητα στους άνδρες που είναι ανίκανοι να πολεμήσουν τη δειλία και την αδυναμία. Στην πραγματικότητα, ο πολεμιστής δεν είναι ένας τρελός που αναστατώνεται από τη βία, αλλά ένα αρπακτικό που προκαλεί άλλα αρπακτικά σε μια σύγκρουση ένοπλων ανδρών, μεταξύ ανδρών με έναν κώδικα τιμής του οποίου ο πρώτος κανόνας είναι ο σεβασμός για τους ανυπεράσπιστους. Ο πολεμιστής ακυρώνει το πνεύμα της αυτοσυντήρησης, αψηφά τον φόβο, ξεπερνά τον πόνο, θυσιάζεται για την πατρίδα του και τον λαό του, καθιστώντας τον εαυτό του ιερό.

Πολεμιστές των όπλων και πολεμιστές του Πνεύματος, όπως στον Μικρό και Μεγάλο Ιερό Πόλεμο, όπου τα όρια του ανθρώπου πολεμιούνται στον εχθρό. Ο έμπορος συσσωρεύεται για να ξορκίσει τον φόβο του θανάτου, ο πολεμιστής διασκορπίζει ενέργεια για να τον ξεπεράσει, στην αιώνια σύγκρουση μεταξύ Πνεύματος και ύλης. Ο πόλεμος είναι ένα συλλογικό όργιο, μια κατάσταση ψυχοσωματικής και πνευματικής ανάτασης όπως το διονυσιακό τελετουργικό, μια έκρηξη τρέλας που σπάει τα όρια της συνηθισμένης πραγματικότητας.

Η βίαιη εισβολή σε μια αλλαγμένη κατάσταση συνείδησης, το άνοιγμα σε μια μαγική διάσταση, μια έκρηξη της σύγκρουσης μεταξύ Έρωτα και Θανάτου, οι δύο ζωτικές παρορμήσεις. Στη μαρξιστική θεωρία, ο πόλεμος προκύπτει από τη στέρηση, από τις οικονομικές και κοινωνικές ορμές, από τις καπιταλιστικές υπεκφυγές. Στην πραγματικότητα, ο πόλεμος εμφανίζεται στην Ιστορία πολύ πριν από την έλευση του καπιταλισμού. Αντίθετα, ο πόλεμος γεννιέται από την υπερβολή, από την ιερή μανία του πολεμιστή, τη θεϊκή ενέργεια που εκφορτώνεται στον αγώνα μεταξύ ίσων, ένα μυητικό μονοπάτι: τον ηρωικό ασκητισμό.

Ο παραδοσιακός πόλεμος είναι μια σύγκρουση μεταξύ στρατιωτών, όχι η σφαγή αθώων πολιτών όπως στον σύγχρονο πόλεμο από τα τέλη του Μεσαίωνα και μετά. Με την παγκοσμιοποίηση του εμπορίου, την ανακάλυψη του Νέου Κόσμου, ο πόλεμος αλλάζει και χάνει την αύρα της ιερότητάς του για να γίνει επιθετικότητα εναντίον εκείνων που δεν μπορούν να υπερασπιστούν τον εαυτό τους. Το μοντέλο είναι αυτό των ΗΠΑ, οι οποίες έχουν εξαπολύσει στρατιωτικές επιθέσεις εναντίον κυρίαρχων κρατών σε όλο τον κόσμο, αποφεύγοντας την ένοπλη αντιπαράθεση στο έδαφός τους, ισχυρές από αέρος και απροετοίμαστες για άμεση αντιπαράθεση. Καταστροφείς του μεσαιωνικού αβαείου του Montecassino και δράστες της σφαγής παιδιών στο δημοτικό σχολείο Gorla στο Μιλάνο, δράστες βομβαρδισμών ευρωπαϊκών πόλεων και πυρηνικών βομβών στη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι μετά το τέλος του πολέμου.


Οι αμερικανικοί πόλεμοι είναι πάντα επιθετικοί πόλεμοι, από το Ιράκ μέχρι τη Σερβία, για χαμηλά οικονομικά συμφέροντα, για το άνοιγμα νέων αγορών, όχι για την εξαγωγή δημοκρατίας, όπως θέλουν να μας κάνουν να πιστέψουμε. Τα τεχνολογικά μέσα που χρησιμοποιούνται αποκλείουν την άμεση συμμετοχή του στρατιώτη, κάποιος χτυπά από ψηλά μέσω ενός drone όπως σε ένα βιντεοπαιχνίδι. Η έλλειψη σωματικής επαφής με τον αντίπαλο αφαιρεί τα ανασταλτικά φρένα της επιθετικότητας που ρυθμίζουν επίσης τη συμπεριφορά των ζώων. Το ζώο που υποβάλλει δεν δέχεται επίθεση, ενώ ο χειριστής που σκοτώνει από ένα δωμάτιο ελέγχου δεν αντιλαμβάνεται τα σήματα που εκπέμπει το θύμα και δεν σταματά τη δράση του.

Χωρίς τις κραυγές του πόνου, τις εκφράσεις τρόμου και απελπισίας, τη μυρωδιά της καμένης σάρκας, η επίθεση δεν σταματά και τελειώνει μόνο όταν τελειώσει η σφαγή. Οι αξίες της αλληλεγγύης και του σεβασμού μεταξύ ίσων των μεσαιωνικών ιπποτών έχουν εξαφανιστεί για να δώσουν τη θέση τους στην επιχειρησιακή ψυχρότητα ενός ανθρώπου των υπολογιστών. Αισθήματα ανθρώπινου οίκτου, συναισθήματα, ηθικές αρχές, όλα εξαλείφονται από την ψυχρότητα αδίστακτων δολοφόνων, εκπαιδευμένων στην αδιαφορία, στην απόσπαση από την πραγματικότητα. Οι σύγχρονοι πόλεμοι είναι κατεξοχήν σφαγές αθώων, προγραμματισμένη καταστροφή νοσοκομείων, σπιτιών, πολιτικών υποδομών.

Ο άοπλος εχθρός δεν μπορεί να υπερασπιστεί τον εαυτό του, υποκύπτει στη γενική αδιαφορία, μειώνεται σε παράπλευρες απώλειες στους επιθετικούς πολέμους των παγκόσμιων κυρίων. Η ψεύτικη Αριστερά που στις μέρες της Σοβιετικής Ένωσης ήταν ειρηνιστική και αντιιμπεριαλιστική είναι τώρα πολεμοκάπηλη, μιλιταριστική με τους στρατιώτες άλλων ανθρώπων, πολεμώντας από την άνεση του σαλονιού της. Δειλοί που θα πέθαιναν από φόβο με τον πρώτο πυροβολισμό οδηγούν άλλους λαούς σε πόλεμο εξοπλίζοντάς τους με το καλύτερο αμερικανικό στυλ, χωρίς καμία ντροπή για το μακελειό που χρηματοδοτούν. Εισβολές, γενοκτονίες, πραξικοπήματα, ψεύτικες πορτοκαλί επαναστάσεις και αραβικές ανοίξεις εξαπολύονται από τις ΗΠΑ για τα γεωπολιτικά τους συμφέροντα.

Η επιθετικότητα του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού οδηγεί λαούς με κοινή ιστορία να συγκρούονται μεταξύ τους, να απομονώνουν και να αποδυναμώνουν αντίπαλες δυνάμεις. Η αδίστακτη και η έλλειψη ηθικής συνείδησης αυτού του κράτους που έχει αυτοανακηρυχθεί χωροφύλακας του κόσμου δεν γνωρίζει όρια. Χρηματοδοτεί και οργανώνει αιματηρές συγκρούσεις όπου έχει οικονομικά και στρατηγικά συμφέροντα. Αφού διέδωσε τις πιο παρανοϊκές και καταστροφικές μόδες μεταξύ των λαών, έχει επίσης διαστρεβλώσει τον πόλεμο, υποβιβάζοντάς τον από μια ιερή πράξη μεταξύ πολεμιστών σε μια σφαγή αθώων. Το μεγάλο κεφάλαιο στον αγώνα του για παγκόσμια κατάκτηση έχει διαφθείρει κάθε αρχή, έχει σπάσει κάθε όριο, υποβαθμίζοντας την ιερή βία του παραδοσιακού πολέμου σε ανεξέλεγκτη σφαγή. Ο μόνος πραγματικός πόλεμος είναι ο ρομαντικός πόλεμος στη σκιά των σπαθιών, της τελευταίας έφιππου επίθεσης ενάντια στα τανκς, ο πόλεμος του αίματος ενάντια στο χρυσό.

Πηγή

2 σχόλια:

quibus licet είπε...

Πόσο αντιφατικά ακούγονται όλα αυτά,από τη στιγμή που είναι γραμμένα από Ιταλούς,των οποίων η συνεισφορά,πληθυσμιακή και πολιτισμική,στη δημιουργία του σύγχρονου αμερικανικού μπαχαλου είναι τεράστια.Οχι ότι έχει άδικο σε αυτά που λέει,αλλά ποιος να τους ακούσει αυτούς...

ΦΩΤΕΙΝΗ είπε...

Μένουμε στήν ουσία του κειμένου και οχι στην εθνικότητα του συντάκτη...και ναι εχει δίκιο!καλημέρα αγαπητέ-ή