ΠΟΛΕΜΟΣ ΣΤΗΝ ΟΥΚΡΑΝΙΑ..

 

Θοδωρής Μαραγκουδάκης

Προφανώς ούτε το δυτικό αφήγημα περί "τέρατος" και "δικτάτορα" Πούτιν μου κάνει ούτε και η αγιοποίηση του Πούτιν και των Ρώσων. ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΚΡΑΤΑΩ ΙΣΕΣ ΚΑΙ... ΕΝΤΕΛΩΣ ΥΠΟΚΡΙΤΙΚΕΣ ΑΠΟΣΤΑΣΕΙΣ ΟΜΩΣ!

Επίσης προφανώς, όσα καταγγέλλουν οι Ρώσοι για τους νεοναζί της Ουκρανίας ισχύουν και παραϊσχύουν - οχτώ χώρες είχαν στο μεσοπόλεμο και στον Β΄ ΠΠ φασίστες και ναζί, "ενισχυμένους" και με εγχώριο εθνικισμό, χειρότερους από τους Γερμανούς: Κροατία, Ουγγαρία, Ρουμανία, Σλοβακία, Λετονία, Εσθονία, Λιθουανία και Ουκρανία - αυτοί διέπραξαν τρομερά εγκλήματα στον Β΄ ΠΠ και σε μεγάλο βαθμό επιβιώνουν είτε "εκσυγχρονισμένοι" είτε όχι και σήμερα, περισσότερο ή λιγότερο αναλόγως και με τη χώρα.

Το επιχείρημα ότι οι Ουκρανοί νεοναζί "πήραν πολύ μικρό ποσοστό στις εκλογές" είναι αστείο... και οι Ούγγροι ναζί έπαιρναν πολύ μικρό ποσοστό στις εκλογές αλλά αλωνίζανε στην Ουγγαρία από το 1920 ως το 1945 και κάποια στιγμή προς το τέλος του Β΄ ΠΠ εγκαταστάθηκαν στην εξουσία (τους έβαλε ο Χίτλερ) και έκαναν τα χειρότερα.

Και στην Ουκρανία λοιπόν μπορεί το εκλογικό ποσοστό των νεοναζί να μην είναι μεγάλο, είναι όμως δικτυωμένοι πολύ γερά "εκεί που πρέπει", δηλαδή στο στρατό και στον κρατικό μηχανισμό - άλλωστε το ομολόγησε ο ίδιος ο Ζελένσκι (που είναι κάτι σαν Σταύρος Θεοδωράκης της Ουκρανίας, φυσικά χειρότερος από τον δικό μας Σταύρο διότι εκεί είναι Ουκρανία) δηλώνοντας ότι το γνωστό Τάγμα Αζώφ "είναι ό,τι είναι αλλά υπερασπίζεται την πατρίδα και δεν δρα ανεξάρτητα πλέον αλλά έχει ενσωματωθεί στον ουκρανικό στρατό" - που σημαίνει ότι και ανεξάρτητα δρα και μεγάλο μέρος του στρατού ελέγχει κι επηρεάζει.

Τέλος, το ότι οι νεοναζί αλώνιζαν στην Ουκρανία από το 2014 μέχρι σήμερα έχοντας και αρκετή λαϊκή υποστήριξη στις αντιρωσικές περιοχές της χώρας, δηλαδή υποστήριξη ανθρώπων που δεν τους ψήφιζαν στις εκλογές αλλά με πολύ μεγάλη ευχαρίστηση τους έβλεπαν να κάνουν τη βρώμικη δουλειά, είναι αναμφισβήτητο και έχει γραφτεί σε ένα σωρό πολύ εμπεριστατωμένα άρθρα, υπεράνω φιλορωσικής υποψίας, από τότε (2014) μέχρι σήμερα που ξέσπασε ο πόλεμος. Ορισμένα απ' αυτά τα άρθρα είναι πραγματικά προφητικά!

Εννοείται ότι ημπολιτιζμένη Δύση επίσης άφησε τους νεοναζί της Ουκρανίας να κάνουν τη βρώμικη δουλειά, δηλαδή να αναλάβουν την εκκαθάριση των ρωσόφωνων και φιλορωσικών περιοχών, έτσι ώστε η ίδια αυτή μπολιτιζμένη Δύση να μετατρέψει την Ουκρανία σε μια "μη χώρα", δηλαδή σε τεράστια βάση του ΝΑΤΟ κατά της Ρωσίας και σε τόπο άνθησης ενός σωρού βρωμερών κατασκευασμάτων, όπως τα γνωστά βιολογικά εργαστήρια κλπ.

Όσο για τον ισχυρισμό ότι το καθεστώς της Ουκρανίας είναι "δημοκρατικό" σε αντίθεση με το "δικτατορικό" της Ρωσίας, γελάνε και οι πέτρες - δηλαδή όσο κι αν το καθεστώς της Ρωσίας δεν είναι "δημοκρατικό" με τη δυτική (και σε μεγάλο βαθμό υποκριτική) έννοια του όρου, εκείνο της Ουκρανίας είναι ακόμα χειρότερο, με τα αντιπολιτευόμενα (βασικά αριστερά) κόμματα στην παρανομία, με τους νεοναζί να λύνουν και να δένουν και με τους ολιγάρχες της Ουκρανίας πιο διεφθαρμένους και πολύ πιο ανεξέλεγκτους από το κράτος από αυτούς της Ρωσίας.

Πριν γράψω, πώς βλέπω την πλευρά της Ρωσίας στον πόλεμο της Ουκρανίας, να σταθώ λίγο στο θέμα της ΜΠΟΥΤΣΑ

Όπως όλοι ξέρετε, οι Ρώσοι ισχυρίζονται ότι οι δολοφονίες έγιναν από Ουκρανούς νεοναζί μετά την αποχώρηση των ρωσικών στρατευμάτων από την πόλη και ότι τα θύματα είναι Ουκρανοί πολίτες, είτε συνεργάτες των Ρώσων είτε απρόθυμοι να τους πολεμήσουν. Επίσης οι Ρώσοι λένε ότι τα βίντεο που παρουσιάζουν οι Ουκρανοί είναι σκηνοθετημένα.

Ενώ οι Ουκρανοί λένε ότι οι δολοφονίες διαπράχθηκαν από τον ρωσικό στρατό όσο κατείχε εκείνος την πόλη - και μάλιστα κατονομάζουν ως επικεφαλής έναν συνταγματάρχη με ουζμπέκικο ή καζαχστανικό, κάτι τέτοιο, όνομα, ο οποίος κατά τη δική τους εκδοχή διέταξε να εκτελεστούν όσοι Ουκρανοί κάτω των 50 του φαίνονταν με την παραμικρή ένδειξη "ύποπτοι".

Η υπόθεση θυμίζει αρκετά το Κατύν το 1940 - όπου ακόμα και τώρα υπάρχει διαμάχη για το τι έγινε πραγματικά, παρά τη συγγνώμη που ζήτησαν ο Γκορμπατσώφ κι ο Γέλτσιν (δεν θα τους χαρακτήριζα ως τους πιο αξιόπιστους...) από τους Πολωνούς.

Δεν μπορώ να λειτουργήσω "οπαδικά" και να υιοθετήσω τη μια ή την άλλη άποψη... και μάλλον η αλήθεια είναι ότι και οι δυο πλευρές δίκιο έχουν! "Τραγωδία έχουμε όταν έχουν όλοι δίκιο" (ή και όταν έχουν όλοι άδικο, λέω εγώ).

Το θέμα όμως είναι ότι δεν υπάρχει "καθαρός" πόλεμος στον οποίο η "καλή" πλευρά να μην κάνει εγκλήματα και η "κακή" να τα διαπράττει όλα!

Ο πόλεμος δίνει την ευκαιρία σε εγκληματικά στοιχεία, θερμοκέφαλους, αναίσθητους, διεστραμμένους, ανθρώπους που μπορεί να φτάσουν στο έγκλημα λόγω φόβου για τον αντίπαλο κλπ., κλπ. να δράσουν ανάλογα όταν έχουν την ευκαιρία.

Και στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο λοιπόν η καλή (χωρίς εισαγωγικά...) πλευρά δεν ήταν αναμάρτητη... παράδειγμα ο βομβαρδισμός της Δρέσδης από τους Εγγλέζους το 1944, το όργιο βιασμών από τους Σοβιετικούς στρατιώτες όταν μπήκαν στη Γερμανία και φυσικά οι δυο ατομικές βόμβες που έριξαν οι Αμερικανοί στη Χιροσίμα και στο Ναγκασάκι! Και δεν συζητάμε ότι θα έχουν γίνει και πάρα πολλά άλλα μικρότερα εγκλήματα που ούτε καν μαθεύτηκαν ευρύτερα.

Τι σημαίνουν όμως αυτά; Ότι "όλοι ήταν ίδιοι" στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο; Ή ότι λόγω αυτών των περιπτώσεων πρέπει να υποστηρίξουμε... τον Χίτλερ και τον Χιροχίτο;

ΟΧΙ ΒΕΒΑΙΑ!

Άλλοι είναι οι λόγοι για τους οποίους παίρνει κανείς το μέρος μιας πλευράς σε έναν πόλεμο και όχι τα εγκλήματα πολέμου που τελικά διαπράττονται απ' όλους... ασφαλώς όταν οι σκοποί της μιας πλευράς (όπως της χιτλερικής Γερμανίας στον Β΄ ΠΠ) είναι εγκληματικοί, θα διαπράξει και περισσότερα και πολύ χειρότερα, όπως κι έγινε τότε.

Φυσικά κάθε άνθρωπος που είναι άνθρωπος καταδικάζει τα εγκλήματα πολέμου... άλλο αυτό όμως και άλλο ο εργαλειοποιημένος χαζοανθρωπισμός που έχει τελείως άλλους σκοπούς, δηλαδή την προπαγάνδα υπέρ της μιας πλευράς.

Η ΘΕΣΗ ΤΗΣ ΡΩΣΙΑΣ

- Η ΘΕΣΗ ΤΗΣ ΡΩΣΙΑΣΤρία είναι τα σημεία τα οποία με κάνουν να παίρνω θέση (αλλά χωρίς να παύω να βλέπω και τα αρνητικά) υπέρ της Ρωσίας στον πόλεμο με την Ουκρανία.1. Η Ρωσία δεν είναι ιμπεριαλιστική! Είναι επιεικώς ανιστόρητο να χαρακτηρίζεται έτσι - ούτε αποικίες είχε ούτε νεοαποικιοκρατία άσκησε ούτε θέλησε να αρπάξει τις πλουτοπαραγωγικές πηγές όλου του κόσμου για να τις εκμεταλλευτεί προς όφελός της!

1. Η Ρωσία δεν είναι ιμπεριαλιστική! Είναι επιεικώς ανιστόρητο να χαρακτηρίζεται έτσι - ούτε αποικίες είχε ούτε νεοαποικιοκρατία άσκησε ούτε θέλησε να αρπάξει τις πλουτοπαραγωγικές πηγές όλου του κόσμου για να τις εκμεταλλευτεί προς όφελός της!Αυτό που ήθελε και θέλει είναι να την αφήσουν να αξιοποιήσει τις δικές της πλουτοπαραγωγικές πηγές που είναι υπεραρκετές και να έχει τη θέση στον κόσμο η οποία ταιριάζει στο μέγεθος και στην Ιστορία της αλλά και στις τεράστιες θυσίες στις οποίες υποβλήθηκε στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και με βάση τις οποίες έγινε "υπερδύναμη" ως το 1990. Το γεγονός ότι στον Β΄ ΠΠ υπήρχε Σοβιετική Ένωση ενώ τώρα υπάρχει Ρωσία, είναι δευτερεύον - η σημερινή Ρωσία, ειδικά με τον Πούτιν, είναι πλήρως συνειδητοποιημένη για την ιστορική συνέχειά της με τη Σοβιετική Ένωση, περισσότερο απ' όσο αφήνει να φαίνεται. Και στο κάτω-κάτω δεν φαίνεται και λίγο, μόνο το ότι ο Πούτιν επανέφερε τη μουσική του Εθνικού Ύμνου της Σοβιετικής Ένωσης αντί εκείνου που είχε καθιερώσει ο Γέλτσιν, είναι αρκετό για να καταλάβουμε τι συμβαίνει (φαίνεται κι από άλλα πράγματα, κάποια από τα οποία θα τα γράψω πιο κάτω).

Θέλει επίσης να συνεχιστεί η εφαρμογή των συμφωνιών της Μόσχας - Τεχεράνης - Γιάλτας - Πότσνταμ που έγιναν στη διάρκεια κι αμέσως μετά το τέλος του Β΄ ΠΠ. Αυτές οι συμφωνίες την έκαναν να "ηρεμεί" από το σύνδρομο του φόβου επίθεσης από τα δυτικά, το οποίο το έχει από το 1812, όταν της επιτέθηκε ο Ναπολέων και το οποίο ασφαλώς ενισχύθηκε από την επίθεση της ναζιστικής Γερμανίας το 1941.

Όταν αισθάνεται ότι η ισορροπία που επιτεύχθηκε με αυτές τις συμφωνίες αλλάζει σε βάρος της, ανησυχεί και μπορεί να χάσει και την ψυχραιμία της - το θεωρεί θέμα ζωής και θανάτου!

Εντελώς ξεκάθαρα αυτό αισθάνθηκε με τις εξελίξεις στην Ουκρανία και με τη μετατροπή της σε "εργαλείο" του ΝΑΤΟ και της μπολιτιζμένης Δύσης από το 2014 και μετά.

Εδώ θα ρωτήσει κάποιος: "μα πώς δεν είναι ιμπεριαλιστική αφού ως Σοβιετική Ένωση είχε τις χώρες του ανατολικού μπλοκ εξαρτημένες απ' αυτήν ακόμα και παρά τη θέλησή τους;" - η απάντηση είναι ότι αυτό το έκανε ακριβώς για τους λόγους που έγραψα παραπάνω! Δηλαδή ο Στάλιν θέλησε να φτιάξει ένα τείχος χωρών μπροστά από τα δυτικά σύνορα της ΕΣΣΔ ώστε να κάνει πολύ πιο δύσκολη την επίθεση εναντίον της από εκείνη τη μεριά - μάλιστα θεωρώ ότι αυτή η πολιτική ήταν κοντόφθαλμη, δεν έλαβε υπόψη της το νέο τρόπο διαμόρφωσης του κόσμου μετά τον Β΄ ΠΠ και έβαλε τις βάσεις της κατάρρευσης της Σοβιετικής Ένωσης, που φορτώθηκε από τους σταλινικούς στον δύστυχο τον Χρουστσώφ αργότερα! Αλλά αυτό είναι ένα άλλο θέμα.

2. Η Ρωσία, όπως και η Σοβιετική Ένωση παλιότερα, είναι απαραίτητη για την ισορροπία δυνάμεων στον πλανήτη, γι' αυτό πρέπει να είναι ισχυρή. Για τους "μικρούς" λαούς, όπως εμείς (αν βέβαια δεν είχαμε τόσο άθλια κυβέρνηση όπως αυτή του παρλιακού) είναι θετικότατο να μην υπάρχει ένας μονοπολικός κόσμος. Επίσης, δεν είναι καλό η δουλειά της ύπαρξης ενός μη μονοπολικού κόσμου να ανατεθεί κατ' αποκλειστικότητα στην Κίνα και γενικά στους απωανατολίτες, για προφανείς λόγους.

Κάποιοι θα μου απαντήσουν ότι ζω ακόμα στην εποχή της Σοβιετικής Ένωσης και την "προβάλλω" πάνω στη σημερινή Ρωσία, η οποία δεν είναι κομμουνιστική κλπ. Δεν κάνω αυτό το πράγμα! Και θα ανταπαντήσω ότι... ούτε η Σοβιετική Ένωση ήταν κομμουνιστική! Όπως και ότι ο καπιταλισμός της σημερινής Ρωσίας, τουλάχιστον με τον Πούτιν, διαφέρει από τον καπιταλισμό της μπολιτιζμένης Δύσης σε ουσιώδη σημεία. Το πιο ουσιώδες είναι ότι στον καπιταλισμό του Πούτιν η επιδίωξη είναι το κράτος να ελέγχει το κεφάλαιο και ότι το αντίθετο, όπως γίνεται στημπολιτιζμένη Δύση.

3. Ξέρω ότι για το τρίτο σημείο πολλοί θα αγανακτήσουν αλλά τι να κάνουμε; αυτό πιστεύω! Λοιπόν το τρίτο σημείο είναι ότι η Ρωσία εκπροσωπεί έναν πολύ ακμαιότερο, υγιέστερο, φυσιολογικότερο κόσμο από την μπολιτιζμένη Δύση, έτσι όπως η τελευταία έχει καταντήσει - έναν κόσμο όπου οι παραδοσιακές αξίες εκτιμώνται και υπερισχύουν. ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΟΜΑΣΤΕ ΝΟΜΙΖΩ! Θα με ρωτήσετε πάλι ΄'καλά εσύ είσαι υπέρ των παραδοσιακών αξιών;" - θα απαντήσω ότι ναι, είμαι, ασφαλώς ΜΕ ΛΟΓΙΚΗ, όχι με ακραίο τρόπο και σεβόμενος την ιδιαιτερότητα του καθενός και ότι αυτό συμβαίνει επειδή... είδαμε με τι πάνε να αντικατασταθούν οι παραδοσιακές αξίες, δηλαδή με τον κόσμο των 500135 χιλιάδων φύλων, του "γονέα 1" και "γονέα 2", των επιθετικών λόμπυ των κάθε λογής διεστραμμένων κι όλα αυτά τα αηδιαστικά, τα οποία διαλύουν κάθε κοινωνική συνοχή. Το γεγονός ότι η Ρωσία αντιδρά σ' όλα αυτά, με κάνει να την υποστηρίζω!

ΔΗΛΑΔΗ ΤΗΝ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑ ΤΗ ΣΥΜΦΕΡΕΙ Η ΝΙΚΗ ΤΗΣ ΡΩΣΙΑΣ.

"Ναι αλλά η Ρωσία κάνει έναν επιθετικό πόλεμο" θα μου απαντήσετε, όπως θα μου απαντήσετε και ότι "η Ουκρανία ως ανεξάρτητη χώρα έχει δικαίωμα να είναι στο ΝΑΤΟ και όπου αλλού γουστάρει".

Θα ανταπαντήσω ότι:

α) Η Ρωσία κάνει έναν αμυντικό κι όχι επιθετικό πόλεμο κατά του ιμπεριαλισμού της μπολιτιζμένης Δύσης ο οποίος θέλει να την περικυκλώσει και στην κατάλληλη στιγμή να την εξοντώσει, με εργαλείο μάλιστα τους νεοναζί της Ουκρανίας. Αυτή είναι η ουσία του πολέμου στην Ουκρανία! Η μορφή (και όχι το περιεχόμενο) αυτού του πολέμου είναι πράγματι επιθετική από τη μεριά της Ρωσίας, διότι ο Πούτιν και οι άνθρωποί του αναλύοντας την κατάσταση θεώρησαν ότι "η καλύτερη άμυνα είναι η επίθεση", δηλαδή έκαναν αυτό που δεν έκανε ο Στάλιν το 1940-41 παρά το ότι του το είχαν θέσει στο τραπέζι σαν ιδέα οι στρατηγοί του (και ο Ζούκωφ!). Τι ήταν αυτό που δεν έκανε ο Στάλιν; Δεν επιτέθηκε πρώτος κατά της ναζιστικής Γερμανίας.

Ο πόλεμος αυτός δεν έχει στόχο την κατάκτηση της Ουκρανίας αλλά την αποδυνάμωσή της και την ουδετεροποίησή της με παράλληλη ενδυνάμωση της στρατηγικής θέσης της Ρωσίας.

Είναι βεβαίως ΑΛΛΟ ΘΕΜΑ αν ήταν σωστή η ανάλυση του Πούτιν και των ανθρώπων του και αν ο πόλεμος ήταν πράγματι η καλύτερη λύση!

β) Θα μπορούσα να δεχτώ τη θέση ότι "η Ουκρανία μπορεί να επιλέξει να είναι στο ΝΑΤΟ" κλπ., αν το ίδιο ίσχυε και για την Ελλάδα - αλλά όλοι ξέρουμε τι ισχύει. Ισχύει ότι "ο καταμερισμός εργασίας στην Ευρώπη", τον οποίο επέβαλε η Γερμανία (και δεν τα λέω εγώ, οι ίδιοι οι Γερμανοί τα λένε!) έβαλε την Ελλάδα στη θέση της τουαλέτας της Ευρώπης, χωρίς καμιά δυνατότητα διαφυγής και με προοπτική ολοκληρωτικής εξαφάνισης. ΑΝΤΕ ΣΙΧΤΙΡΙΑ ΛΟΙΠΟΝ ΥΠΟΚΡΙΤΕΣ, λέω ευγενικά για να μη φάω μπαν από δω μέσα!

Ας συζητήσουμε όμως το θέμα αν ο πόλεμος ήταν η καλύτερη λύση για τη Ρωσία.

Κατ' αρχάς... ας μου πει κάποιος τι άλλο θα μπορούσε να κάνει; Να βλέπει να την περικυκλώνουν χωρίς να αντιδρά; Να ετοιμάζει την άμυνά της για τον πόλεμο τον οποίο σε μερικά χρόνια θα της εξαπέλυε ημπολιτιζμένη Δύση; - είτε με απευθείας επίθεση είτε έμμεσα, με εσωτερική διάβρωση; Ή έχετε την παραμικρή αμφιβολία ότι θα γινόταν αυτό που λέω;

Ωστόσο, δεν παύει να ισχύει ότι σε κάθε περίπτωση, όταν παίρνεις την πρωτοβουλία να επιτεθείς πρώτος, έστω και για να αποτρέψεις χειρότερη επίθεση εναντίον σου, ούτε η όλη διαδικασία είναι ακίνδυνη ούτε το αποτέλεσμα σίγουρα προβλέψιμο!

Ασφαλώς η Ρωσία δεν κινδυνεύει να ηττηθεί στρατιωτικά από την Ουκρανία - όμως κινδυνεύει να εγκλωβιστεί εκεί μέσα για πάρα πολύ καιρό, όπως περίπου είχε γίνει στο Αφγανιστάν και απασχολούμενη σε ένα πόλεμο φθοράς μέχρι την οικονομική εξουθένωσή της. Αυτό τουλάχιστον επιδιώκει σίγουρα ημπολιτιζμένη Δύση.

Μένει να δούμε αν οι άμυνες στις οικονομικές κυρώσεις της Δύσης τις οποίες διαθέτει η Ρωσία είναι αποτελεσματικές - τόσο αποτελεσματικές ώστε η Δύση να πέσει ή ίδια θύμα των κυρώσεων που επιβάλει κατά της Ρωσίας. Κάτι τέτοιο όχι μόνο δεν είναι απίθανο αλλά φαίνεται ότι έρχεται κιόλας καταπάνω μας... Ωστόσο το μπρα ντε φερ της Ρωσίας με τη Δύση θα κρατήσει πολύ και δεν είναι βέβαιος ο νικητής.

Όμως, σε κάθε περίπτωση ο ρωσικός λαός έχει απείρως μεγαλύτερες αντοχές από τους λαούς της μπολιτιζμένης Δύσης στην αντιμετώπιση των σκληρών συνθηκών ενός πολέμου και των ελλείψεων στην καθημερινότητά του.

Και αυτό θα μετρήσει!

Θα τελειώσω με ένα τέταρτο ενδιαφέρον σημείο, το οποίο ίσως φοβίζει τους Δυτικούς περισσότερο απ' όλα - σίγουρα πολύ περισσότερο απ' όσο φαίνεται!

Ποιο είναι αυτό; Είναι... η αναβίωση του σφυροδρέπανου!

Είναι μια κατάσταση την οποία δεν δείχνει να επιδιώκει ο ίδιος ο Πούτιν, όμως υπάρχει κι εξελίσσεται από τη δυναμική των γεγονότων.

Είναι πάρα πολύ εντυπωσιακό ότι όπου οι Ρώσοι καταλαμβάνουν μια πόλη, ένα χωριό, μια στρατιωτική εγκατάσταση, δίπλα στην τρίχρωμη σημαία της σημερινής Ρωσίας βλέπουμε και την κόκκινη σημαία με το σφυροδρέπανο της Σοβιετικής Ένωσης!

Τι σημαίνει αυτό; Μα... αυτό που έγραψα στην αρχή, δηλαδή ότι οι Ρώσοι έχουν απόλυτη επίγνωση και τιμάνε την ιστορική τους συνέχεια από τη Σοβιετική Ένωση - και το γεγονός ότι ο πόλεμος στην Ουκρανία έχει πάρει αντιναζιστικό χαρακτήρα, τονίζει ακόμα περισσότερο αυτή την ιστορική συνέχεια και ξυπνάει τις μνήμες!

Ούτε είναι τυχαίο ότι το ΚΚ της Ρωσικής Ομοσπονδίας, το δεύτερο κόμμα στη χώρα (έστω και αν δεν τυγχάνει της έγκρισης του ΚΚΕ, το οποίο προτιμά κάτι άλλα ΚΚ που δεν γεμίζουνε ταξί όλα μαζί...), όχι μόνο στηρίζει "τον πόλεμο του Πούτιν" αλλά πρωτοστατεί κιόλας!

Και δεν συζητάμε ότι οι δυτικές κυρώσεις και η απομόνωση της Ρωσίας από τον δυτικό κόσμο ξυπνάνε ακόμα εντονότερα τις σοβιετικές μνήμες αλλά και την... τεχνογνωσία που είχε η Σοβιετική Ένωση να επιβιώνει και να αναπτύσσεται παρά τη θέληση της Δύσης!

Βεβαίως ο Πούτιν δεν είναι κομμουνιστής αλλά σίγουρα είναι "σοβιετορώσος πατριώτης"! Που σημαίνει ότι αν κι αυτός έχει την επίγνωση της ιστορικής συνέχειας που προανέφερα, μπορεί να ανησυχεί από την "κόκκινη" δυναμική που όλο και μεγαλώνει ως παράπλευρο αποτέλεσμα του πολέμου - όμως αυτή τη στιγμή έχει σίγουρα ανάγκη τη συμμαχία με τους νοσταλγούς της Σοβιετικής Ένωσης, που κάθε άλλο παρά λίγοι είναι. Και όσο περνάει ο καιρός θα τολμάνε να εκφράζονται και να... αποενοχοποιούνται όλο και περισσότερο!

Φυσικά ασφαλείς προβλέψεις δεν μπορούν να γίνουν - ανάμεσα στα άλλα σενάρια δεν αποκλείεται κάποια στιγμή ο Πούτιν να θεωρήσει ότι οι κομμουνιστές (έστω και αυτοί που δεν είναι της έγκρισης του ΚΚΕ...) παραπήραν αέρα και να στραφεί εναντίον τους! Αλλά αυτό δεν είναι το μοναδικό σενάριο! Αν δεν βρει άλλους συμμάχους, τότε μπορεί να κινηθεί και προς την αντίθετη κατεύθυνση!

Όπως επίσης δεν μπορούμε να προβλέψουμε πώς θα διαμορφωθεί τελικά αυτό το μίγμα πατριωτισμού/εθνικισμού και μπολσεβικισμού που βράζει αυτή τη στιγμή στη Ρωσία... πολλές διαφορετικές κατευθύνσεις μπορεί να πάρει.

Το βέβαιο είναι ότι η συντριβή της Ρωσίας θα είναι μαύρη δυστυχία για την ανθρωπότητα όπως ήταν και η κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης - όπως βέβαιο είναι ότι... δεν υπάρχει τέλος της Ιστορίας. Η Ιστορία συνεχίζει να εξελίσσεται και να... εκδικείται!