ίμαστε -ως λαός- εντελώς γιά το ίδρυμα, τελικά!
Αφορμή γιά το σημερινό, απετέλεσαν κάποια γεγονότα των ημερών – καί, ναί, όλα εδραζόμενα στα γεγονότα στα νησιά μας του ανατολικού Αιγαίου.

α. Το σοβαρό
Τις ξέρετε τις ειδήσεις, να μην επαναλαμβανόμαστε. Πήγαν, λέει, οι Χιώτες εθνοφύλακες να παραδώσουν τα όπλα τους στην 96η ΑΔΤΕ, την υπεύθυνη γιά τα νησιά του ανατολικού Αιγαίου στρατιωτική μονάδα. Λίαν τσατισμένοι (καί με το απόλυτο δίκιο τους) οι άνθρωποι από τη συμπεριφορά του κωλοκράτους «μας» εναντίον τους… αλλά τους μετέπεισε ο διοικητής της μονάδας, ξαναλέει. (Υπό αίρεσιν, όμως, ο …μεταπεισμός. Πρέπει πρώτα να γίνουν κάποια πραγματάκια, εκ των ούκ άνευ.)
Κι εκεί, ξεσπαθώσανε διάφορα (εντός, ή εκτός εισαγωγικών) πατριωτικά ιστολόγια… χαρακτηρίζοντας τους Χιώτες (αμέσως, ή εμμέσως πλήν σαφώς) κάτι σάν παρτάκηδες, μαλάκες, ή ριψάσπιδες. Με χαρακτηρισμούς, τύπου: «πρωτοφανές περιστατικό!», καί λοιπά δύσοσμα αέρια.
Εκεί, όμως, ξεσπάθωσα εγώ, σαν διάβασα αυτές τις «πατριωτικές» μπούρδες, κι αυτά τα «πατριωτικά» ηθικοπλαστικά κηρύγματα του κώλου (τύπου «πνεύμα καί ηθική» του Αυλωνίτη).

Κατ’ αρχήν, ρέ λεβέντες, τί χρειάζονται οι εθνοφύλακες;
Τί χρειάζονται τα όπλα στους εθνοφύλακες;
Ξέρετε;
Έχετε κάποια απάντηση;
«Γιά την υπεράσπιση των συνόρων καί της Πατρίδας!», είπατε; Σωστό.
Όμως, σας ρωτώ:
  • Ποιά σύνορα θα υπερασπιστούν οι εθνοφύλακες; Αυτά, που κατάργησαν το Αλεκσάκι καί το Παρλιακούλι; (Το Αλεκσάκι, μάλιστα, δεν τά ‘βλεπε κάν! Έψαχνε να βρεί γραμμή συνόρων στη θάλασσα, καί δεν έβρισκε.)
  • Ποιά Πατρίδα θα υπερασπιστούν οι εθνοφύλακες; Αυτήν, που παραδίδουν αμαχητί -καί σε συσκευασία δώρου- στην τουρκίτσα τα προαναφερθέντα πρωθυπουργικά βλήματα;
Ποιά σύνορα, καί ποιά Πατρίδα, λοιπόν; Τί νόημα έχει πλέον, όχι μονάχα η κατοχή όπλων από την Εθνοφυλακή, μά κι η ίδια η ύπαρξή της, καθώς κι η ύπαρξη του Στρατού; Έ;
Τί νόημα έχει, να καλείς υπό τα όπλα τον κόσμο να υπερασπιστεί την Πατρίδα, τη στιγμή που του κατσικώνεις στο σβέρκο ΕΧΘΡΟΥΣ, καταργώντας ΕΜΠΡΑΚΤΩΣ την Πατρίδα;
Τα σκεφτήκατε αυτά, πρίν καταδικάσετε ηθικοπλαστικώς από τα πληκτρολόγιά σας;
Σαφώς καί δεν τα σκεφτήκατε. Αλλά τις «πατριωτικές» ρουκέτες τις πετάξατε κατευθείαν! Αμέσως, ν’ ανεβήτε στη δικαστική έδρα, καί να εκδώσετε καταδίκη: «- Άρον, άρον, σταύρωσον αυτούς!».
Άντε συμμαζευτήτε, λοιπόν, απερίσκεπτα όντα, που μου το παίζετε καί πατριώτες ηγέτες! Με τέτοια μυαλά, σαν τα δικά σας, προκοπή δεν βλέπει η χώρα.
Καί πού ‘σαστε! Σας θυμίζω ότι πατριώτης δεν γίνεται κάποιος με υπεύθυνη δήλωση απ’ το ΚΕΠ της γειτονιάς του (ούτε λόγωι μόδας), αλλά αυτός, που βάζει το κεφάλι του στον ντορβά με τις οχιές.

Τελικά, πρέπει να επεκτείνουμε την παροιμία, που λέει ότι στους γάμους καί στις κηδείες πρέπει πάντα να υπάρχει ένας ψύχραιμος. Ένας τέτοιος χρειάζεται καί στις μάχες!
Μέγα δίδαγμα, από τον επίσης μέγα Μουσάσι Μιγιαμότο: Στον εχθρό, ποτέ δεν πας τσατισμένος!

Οι Χιώτες είναι ιδιόρρυθμα άτομα (σας το εγγυώμαι προσωπικώς), αλλά μαλάκες ΔΕΝ είναι (σας το εγγυώμαι κι αυτό προσωπικώς). Ξέρανε πολύ καλά τί κάνανε, παραδίδοντας τα πολεμικά όπλα. Πρώτα πρέπει να υπάρχει Πατρίδα! (Σκεφτήκανε – ορθότατα!- οι Χιώτες.) Καί μετά, εδώ είμαστε κι εμείς, να την υπερασπιστούμε!
Όθεν, ΠΡΩΤΑ πάρτε τα ΜΑΤ σας, τις «Μ»ΚΟ σας, τους λάθρο σας, τις «δομές» σας, τους πωλητικούς σας, κι ό,τι άλλο καταστρέφει την Πατρίδα, κι άει στα τσακίδια!
Κι αν θέλετε, εσείς οι αναγνώστες μου, να θυμηθήτε καί τ’ αρχαία νοητικά σχήματα:
Γιά να ξαναμπεί ο θυμωμένος Αχιλλέας στη μάχη, πρώτα πρέπει να γονατίσει ο παλιάνθρωπος Αγαμέμνων καί να του φιλήσει τον κώλο!
Έτσι ήταν, έτσι είναι, κι έτσι θα είναι!
Αυτά, από το νησί του Ομήρου!

Παρένθεση: Γιατί, τώρα, είναι ιδιόρρυθμοι οι Χιώτες, ωρέ -ιδιόρρυθμε- Εργοδότη;
Επειδή η Χίος είναι το μοναδικό μέρος της Ελλάδας, όπου οι κατευθυντήριες πινακίδες σε διασταυρώσεις των δρόμων βρίσκονται μετά τη διασταύρωση!!! Καρα-lol!!!
Αυτό στους Χιώτες μπορεί να φαίνεται φυσιολογικό. Αλλά εγώ έβαλα αμέτρητες φορές όπισθεν, γιά να πάρω τη σωστή κατεύθυνση!… Τότε που πήγα ταξίδι νιόπαντρος στην Χιόν, καί -τρομάρα μου!- νοίκιασα αυτοκίνητο γιά να πάω βόλτα την τότε κυρά! (Καί νά ‘χω καί τη γκρίνια της, που …έβαζα όπισθεν καί τη ζάλιζα! Καί πού να δείς τί άκουσα, όταν κατεβαίναμε εκείνον τον φοβερό ανατολικό δρόμο, που φαίνεται η γκρεμούρα από κάτω, καί πάς συνεχώς μιά δεξιά μιά αριστερά!… καί που γίνεσαι …φραππές, μέχρι να ξανακατέβεις στο επίπεδο της θάλασσας!)
Ειλικρινά, απορώ πώς αυτοί οι άνθρωποι μ’ αυτά τα μυαλά έβγαλαν τη φήμη τρομερών καπεταναίων! Δεν ξέρω, μπορεί νά ‘χουνε το κάτι παραπάνω από ικανότητα στο θαλάσσιο καπετανιλίκι, αλλά εάν ποτέ γίνω εγώ καπετάνιος σε πλοίο, θα παίρνω απ’ τα ραδιοβοηθήματα το στίγμα πλοίων με Χιώτες καπετάνιους, καί θ’ αλαργεύω! «Μακριά κι αγαπημένοι», που λένε! Στην κυριολεξία! Αν καί η θάλασσα δεν έχει πινακίδες, ποτέ δεν ξέρεις πώς θα πάρουν οι Χιώτες τη στροφή! Lol!!! (Αν καί, μέχρι να γίνω καπετάνιος, έχει ο Θεός!    )
Τα άπαιχτα καλά τους, τώρα, είναι το παγωτό με μαστίχα, η πορτοκαλάδα από …πορτοκάλια (ντόπια!), συν κάτι αχτύπητα ούζα που έχουνε! Όσοι σκοπεύετε να πάτε τώρα γιά συμπαράσταση στον αγώνα των νησιών, να τα δοκιμάσετε αυτά. Να πάρετε καί γιά το σπίτι!

β. Το πέραν του γελοίου
Πληροφορούμαι ότι οι μπάχαλοι της Αθήνας ετοιμάζονται, λέει, να μπουκάρουν στο πρώτο διαθέσιμο πλοίο καί να πάνε στα νησιά του ανατολικού Αιγαίου γιά …συμπαράσταση! (Σε ποιούς; στα λαθρόσκατα, προφανώς.)
Κι εδώ είναι να σαλτάρεις, άμα το καλοσκεφτείς!!!
Οι μπάχαλοι θέλουν να πάνε κόντρα στους «φασίστες» καί «ρατσιστές» νησιώτες… οκέϋ. Λογικό, μέχρι στιγμής. Μπάχαλοι είναι, αυτά πιστεύουν. Αλλ’ αυτό σημαίνει ότι οι μπάχαλοι θα συμπαραταχθούν με τους Ματατζήδες!… Τους οποίους Ματατζήδες βρίζουν νυχθημερόν, καί καταδικάζουν γιά αστυνομική βία καί κρατική καταστολή!!!
Μιλάμε, σχιζοφρένεια εικοσιτεσσάρων καρατίων!!! (Εκτός κι αν ήταν κακής ποιότητας ο μπάφος.)
Άσε το άλλο… που οι μπάχαλοι βγάζουνε αφίσες, όπου κατηγορούν γιά «ρατσισμό απέναντι στους πρόσφυγες» (καί διάφορα άλλα τέτοια κλαν… έεεε… κλαψιάρικα) το γκουβέρνο… που άνοιξε τα σύνορα διάπλατα! Καί μάλιστα, το συγκεκριμένο γκουβέρνο (το γαλάζιο), που έχει καί …προϋπηρεσία στον τομέα – με τους Αλβανούς, το 1990!
Κι εκεί που πας να τσατιστείς με όσα αντεθνικά μαθαίνεις καί βιώνεις, διαβάζεις κάτι τέτοια καί σε πιάνει το νευρικό γέλιο! Μετά απ’ αυτά, αποκλείεται να κρατηθείς σοβαρός, όσο κι αν το προσπαθείς!
Όντως είμαστε λαός εντελώς σουρρεάλ, καί όντως η κατάσταση -άμα την πάρεις στα σοβαρά- είναι να τραγουδάς ένα: «- Έχε γειά, καημένε κόσμε!», καί ν’ αυτοκτονείς με λουκούμια!

Σας αφήνω! Πάω γιά καφέ με φιλαράκια, μπας καί συνέλθω από τέτοιες αποτρόπαιες σκέψεις!

Υγ: Στην Χιόν φάγανε, λέει, ξύλο οι Ματατζήδες, στη δέ Μυτιλήνη τους πήραν αμπάριζα με τα ντουφεκίδια! Καραγουστάρω!!!
Άντε, να επεκταθεί το πανηγύρι καί στις συνεχώς αφικνυόμενες βάρκες των λάθρο!…
Κι άντε να ξυπνάμε κι οι υπόλοιποι, σιγά-σιγά!… πρίν μας πάρει ο Αδώνιδας τα σπίτια, καί κοιμηθούμε στα παγκάκια!