Πλέουμε κατευθείαν σε πρωτοφανή καταιγίδα…...

Πλέουμε κατευθείαν σε πρωτοφανή καταιγίδα…

Τις επόμενες τέσσερις εβδομάδες, θα έχουμε δύο μεγάλες δοκιμασίες της δημόσιας τάξης: Την 17η Νοεμβρίου, επέτειο του «Πολυτεχνείου» (1973) και την 6η Δεκεμβρίου, την επέτειο θανάτου του Αλέξη Γρηγορόπουλου στα Εξάρχεια (2008).

Και οι δύο «επέτειοι» σηματοδοτούνται συνηθέστατα με βίαια έκτροπα.

Στην Ελλάδα όπου ξεφτιλίσαμε τα πάντα, ακόμα και τα έκτροπα έχουν… «επετειακό» χαρακτήρα!

Σε όλες τις άλλες κοινωνίες, οι επέτειοι είναι για να τιμάται κάποιο γεγονός μαζί με τη μνήμη όσων έπαιξαν ρόλο σε αυτό.

Στην Ελλάδα διακωμωδούν τις εθνικές επετείους, και «γιορτάζουν» θλιβερά περιστατικά ή διογκωμένες «εξεγέρσεις» με σύγχρονα βίαια ξεσπάσματα για… επετειακούς λόγους!

Είναι ένα βάρβαρο και σκοτεινό «έθιμο», που και στις δύο πτυχές του – και στη διακωμώδηση αληθινών εθνικών επετείων και στα «επετειακά έκτροπα» – το έχει επιβάλει… η Αριστερή «κακοήθεια» (με την ιατρική σημασία του όρου)!

Επέβαλαν τους δικούς τους «ήρωες» - κι ας μην ήταν και τόσο ηρωικά τα «κατορθώματά» τους.

Ενώ την ίδια στιγμή, διασύρουν τους αληθινούς ήρωες – κι ας υπήρξαν φωτεινά παραδείγματα για τους μεταγενέστερους.

Επιβάλλουν, έτσι το δικό τους «μαρτυρολόγιο».

Για να επιτύχουν δύο πράγματα:

--Μιαν αφορμή να εξαπολύσουν τις «ορδές του μπάχαλου».

--Κι ένα τρόπο να αμαυρώσουν κάθε θετική ανάμνηση του παρελθόντος, κάθε αληθινά μεγάλο γεγονός άξιο υπόμνησης, υποκαθιστώντας το με μαυρο-κόκκινες καρικατούρες όπου αναπαρίσταται τελετουργικά η τυφλή βία ως επετειακή «σπονδή»!

Ενώ επιβάλλεται, επίσης τελετουργικά, η «ηθική» της αυθαιρεσίας και η «αισθητική» της ασχήμιας – της προσβολής: Σπασίματα, καψίματα, εικόνες βίαιων συγκρούσεων, ελληνικές σημαίες που κουρελιάζονται ή να φλέγονται, από κουκουλοφόρους σε παροξυσμό καταστροφής: χωρίς αφορμή, χωρίς αιτία, χωρίς αιτήματα, χωρίς σκοπό.

Φέτος ο καυτός αυτός μήνας (μέσα Νοεμβρίου-αρχές Δεκεμβρίου) θα συμπέσει με κάποιες συγκυρίες που τον κάνουν πολύ πιο «κρίσιμο» απ’ ό,τι στο παρελθόν:

--Η άθλια κυβέρνηση της Αριστεράς του ΣΥΡΙΖΑ έχει πέσει. Και η ανοχή που έδειχνε προς τους μπαχαλάκηδες δεν υπάρχει πια.

Αλλά δεν υπάρχει και ο χαλινός της προς τους «μπάχαλους»!

Η νέα κεντροδεξιά κυβέρνηση, έχει υποσχεθεί πριν εκλεγεί και έχει προσπαθήσει αφότου εξελέγη, να σταματήσει την ανομία.

Στο μεταξύ, στα τέσσερα χρόνια που κυβερνούσε ο ΣΥΡΙΖΑ, και υπό την ανοχή του – εκπαιδεύτηκαν κατά ανεπίσημους (αλλά επιβεβαιωμένους) υπολογισμούς 5-8 χιλιάδες αλλοδαποί μπαχαλάκηδες (16-25 ετών) σε τακτικές «αντάρτικου πόλης».

Τις καθημερινές τους φιλοξενούσαν οι ΜΚΟ και τους έδιναν κάποιο χαρτζιλίκι, ενώ τα Σαββατοκύριακα «εκπαιδεύονταν» στα Εξάρχεια σε συγκρούσεις με την Αστυνομία.

Κανείς ποτέ δεν συνελήφθη, δεν παραπέμφθηκε, δεν απελάθηκε, ενώ ο έλεγχος των μπαχαλάκηδων επεκτάθηκε, όλη αυτή την τετραετία, πολύ πέραν των Εξαρχείων.

Τώρα ο «κορμός» των ορδών είναι αλλοδαποί παράνομοι!

Και βεβαίως μαζί τους – συχνά σε χρέη «διμοιρίτη» – οι παλαιότεροι ημεδαποί, που η ηλικία τους επιτρέπει να παραμένουν ακόμα «μάχιμοι». (Άλλες 3-5 χιλιάδες περίπου).

Κι άλλες 5 χιλιάδες περίπου, οι «βετεράνοι» (μπάχαλοι), που έχουν εγκαταλείψει την «ενεργό δράση», αλλά θα μπορούσαν να συμμετάσχουν σε μια μεγάλη «εξέγερση» είτε με βοηθητικό ρόλο, είτε ακόμα με ηγετικούς-καθοδηγητικούς ρόλους (ως «παλαίμαχοι» και πιο έμπειροι).

--Όλα αυτά πλέον έχουν οργανωθεί κι έχουν επεκταθεί στο ευνοϊκό περιβάλλον που δημιούργησε η τετραετία ΣΥΡΙΖΑ:

--Με τον αφοπλισμό της Αστυνομίας και τη διάλυση διαφόρων επιχειρησιακών ομάδων κρούσης της (ΔΙΑΣ κλπ.) που τώρα ανά-συστήνονται.

--Με την «νομιμοποίηση» των αναρχικών οργανώσεων, που αναγορεύτηκαν σε… «συλλογικότητες» και τους παραχωρήθηκε χώρος να δρουν ανεμπόδιστα.

--Με το διαβόητο Νόμο Παρασκευόπουλου, με τον οποίο αφέθηκαν χιλιάδες βαρυποινίτες ελεύθεροι, κάποιοι εκ των οποίων αργότερα «στρατολογήθηκαν» από το αναρχικές οργανώσεις.

--Με τις αλλαγές στον Ποινικό Κώδικα στο τέλος της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, με τις οποίες μετατράπηκαν πολλά κακουργήματα σε πλημμελήματα. Πράγμα που διευκολύνει τη στρατολόγηση «έτοιμων» εγκληματιών από το Ποινικό– Κοινό ή Βαρύ - στο «Πολιτικό» έγκλημα.

(Είναι χαρακτηριστικό πως η μόνη κοινωνική ομάδα που εκλογικά τάχθηκε αναφανδόν με το ΣΥΡΙΖΑ ήταν οι… τρόφιμοι των φυλακών!)

--Με την ανεξέλεγκτη δράση των ΜΚΟ, οι οποίες διοχέτευσαν μέρος των κονδυλίων που διαχειρίστηκαν στη χρηματοδότηση αναρχικών οργανώσεων! Κι έτσι αυτές οι τελευταίες απέκτησαν για πρώτη φορά μόνιμη πρόσβαση σε «κεφάλαια κινήσεως», ενώ αναβαθμίστηκαν (οργανωτικά και τεχνολογικά).

Η σημερινή εικόνα των λεγομένων «αναρχομπάχαλων» δεν έχει καμία σχέση με ό,τι ξέραμε πριν πέντε χρόνια. Τώρα είναι πολλαπλάσιοι, καλύτερα οργανωμένοι, καλύτερα εκπαιδευμένοι, με πολύ «στέρεα» χρηματοδότηση πλέον, πολύ καλύτερο «εξοπλισμό», πολύ μεγαλύτερο θράσος (και αίσθηση ατιμωρησίας), ενώ έχει γίνει μια πολύ επικίνδυνη «όσμωση» με τους νεαρούς λαθρομετανάστες.

Σήμερα έχουμε εντελώς διαφορετική εικόνα. Και εντελώς «αναβαθμισμένο» εχθρό της δημόσιας τάξης.

Έναντι του οποίου, τώρα μόλις η Αστυνομία προσπαθεί να ανασυγκροτηθεί με τον παραδοσιακό τρόπο (που πλέον είναι μάλλον ανεπαρκής).

---Η συγκυρία αυτών των ημερών (καθώς πλησιάζουν οι δύο «καυτές» μαύρες επέτειοι: 17/11 και 6/12) συμπίπτει με την προσπάθεια της νέας Κυβέρνησης να αποσυμφορίσει τα νησιά από λαθρομετανάστες, μεταφέρνοντάς τους στην ενδοχώρα (όπου δημιουργούνται νέες «εφεδρείες» προς «στρατολόγηση»), η κλιμάκωση των αντιδράσεων από τις τοπικές κοινωνίες που αρνούνται να δεχθούν δίπλα στα σπίτια τους λαθρομετανάστες σε ανοικτά κέντρα, και η (αξιέπαινη, πάντως) επιμονή της κυβέρνησης να καθαρίσει τα Πανεπιστήμια!

Όλα αυτά πολλαπλασιάζουν τις «τριβές» και προκαλούν αφόρητη συμπίεση πριν την έκρηξη.

--Τέλος η κρίσιμη αυτή συγκυρία εντός Ελλάδος συμπίπτει με αντίστροφες πολιτικές εξελίξεις στο δυτικό κόσμο, όπου όσα κόμματα έχουν πολιτική αντίθετη με τη λαθρο-εισβολή κερδίζουν συνεχώς έδαφος:

--Στην Ισπανία, στις προχθεσινές εκλογές κέρδισε έδαφος η Κεντροδεξιά του Λαϊκού Κόμματος και – ακόμα περισσότερο - το ακροδεξιό Κόμμα (VOX - που όμως δεν έχει σχέση με τη νεοναζιστική Χρυσή Αυγή)! Ενώ ταυτόχρονα έπεσε ελαφρά το Σοσιαλιστικό Κόμμα, σχεδόν εξαφανίστηκε το Κόμμα των Cuidadanos (κάτι αντίστοιχο με το καθ’ ημάς «Ποτάμι», αλλά πολύ μεγαλύτερο και σε άνοδο μέχρι προχθές), ενώ έπεσαν ακόμα περισσότερα και οι πρώην «συγγενείς» του Συριζα, Podemos. To χειρότερο: στην Ισπανία δεν ξεπέρασαν το φάσμα των ακυβερνησίας.

--Στην Ιταλία, το δεξιό κόμμα του Σαλβίνι, που είχε μπει στην κυβέρνηση το 2018 με ποσοστό 17% (τρίτο στις εκλογές), έφτασε τον περασμένο Αύγουστο να παίρνει δημοσκοπικά 37% και να έρχεται πρώτο στις μετρήσεις. Ο Σαλβίνι που διακρίθηκε για την αντί-μεταναστευτική πολιτική του, παραιτήθηκε από τον κυβερνητικό συνασπισμό, και σήμερα οι δημοσκοπήσεις τον δίνουν 45% ή ψηλότερα! Ενώ οι εκλογές στην Ιταλία δεν αποφεύγονται μέσα στον επόμενο χρόνο.

Το Κόμμα Σαλβίνι είναι ίσως το μόνο κόμμα στην πιο πρόσφατη Ευρωπαϊκή Ιστορία που μπήκε δεύτερο σε κυβερνητικό συνασπισμό κι αντί να μειωθεί ή να εξαφανιστεί υπερδιπλασιάστηκε σε ενάμιση χρόνο!

Κι εδώ καταλυτικό ρόλο έπαιξε η αντι-λαθρομεταναστευτική του πολιτική.

--Στη Γερμανία σε κάθε περιφερειακή εκλογική μάχη ανεβαίνει κατακόρυφα το ακροδεξιό ΑfD! Ενώ υποχωρούν οι «κραταιοί» Χριστιανοδημοκράτες - κι έχουν ήδη εξαερωθεί οι Σοσιαλδημοκράτες.

--Στην Ολλανδία συμβαίνουν αντίστοιχα.

--Στην Ουγγαρία, στην Πολωνία, στην Τσεχία και στην Σλοβενία, έχουν ήδη επικρατήσει πλήρως οι αντι-λαθρο δυνάμεις.

--Στην Αυστρία ο ηγέτης του Δεξιού κυβερνώντος Κόμματος κατάφερε να διευρύνει τις δυνάμεις του (ακόμα και σε βάρος της ακροδεξιάς) γιατί υιοθέτησε την ίδια ουσιαστικά γραμμή με τους ακροδεξιούς: όχι στην λαθρομετανάστευση!

--Στην Βρετανία, παρά όλες τις αλλεπάλληλες ήττες του στο Κοινοβούλιο, ο νέος Συντηρητικός Πρωθυπουργός Μπόρις Τζόνσον, κατάφερε να προκηρύξει εκλογές, όπου ενώ πριν λίγους μήνες το κόμμα του υστερούσε απελπιστικά στις δημοσκοπήσεις, τώρα έρχεται μπροστά σε όλες τις μετρήσεις – και μάλιστα με διευρυνόμενη διαφορά, που ξεπερνά ήδη τις 12 μονάδες, από το δεύτερο (Εργατικό) Κόμμα!

--Τέλος στη Γαλλία, η μεγάλη «ελπίδα» των Κεντρώων Ευρωπαϊστών, ο Πρόεδρος Εμμανουέλ Μακρόν, κατάφερε να ανακάμψει δημοσκοπικά, έναντι της ακροδεξιάς Μαρί Λεπέν, η οποία προηγούνταν. Πώς τα κατάφερε ο Μακρόν; Υιοθετώντας σχεδόν αυτούσια την δεξιά πολιτική της!

Αυτά που τώρα διακηρύσσει δημόσια ο «Κεντρώος Φιλελεύθερος» Μακρόν στο Παρίσι, όποιος τα έλεγε στην Αθήνα, μέχρι πριν λίγες μέρες, θεωρούνταν… «φασίστας» και «εθνίκι»!

Τώρα όμως τα επαναλαμβάνει καθημερινά ο ίδιος ο Μακρόν και…
«άλαλα τα χείλη των ασεβών»!

Τι σημαίνουν όλα αυτά;

Ότι οι κοινωνίες στην Ευρώπη – κι όχι μόνον στην Ευρώπη – μετακινούνται μαζικά προς τα δεξιά! Με «καταλύτη» το λαθρομεταναστευτικό!

--Κι εμείς που είμαστε η κατ’ εξοχήν χώρα που υφίσταται τη μεγαλύτερη πίεση από το λαθρομεταναστευτικό, είμαστε εσωτερικά υπονομευμένοι και βαδίζουμε σε μια «επετειακή έκρηξη» που μπορεί να διαλύσει τα πάντα.

Παντού αλλού, όπως είδαμε, είναι «καταλύτης εξελίξεων»...

Εδώ είναι η δική μας «Αχίλλειος Πτέρνα»!

--Την ίδια στιγμή ο Ερντογάν απέναντι μας έχει τη δυνατότητα να μας αποσταθεροποιήσει κατά βούλησιν, όποια στιγμή θέλει, στέλνοντάς μας νέο τσουνάμι λαθρομεταναστών.

Κι έχει και το «κίνητρο» να εκμεταλλευτεί την «Αχίλλειο πτέρνα» της Ελλάδας τώρα (γιατί αύριο ποιος ξέρει;)

Στην Ελλάδα στήνεται ήδη ένα σκηνικό ολέθρου!

Προετοιμάζοντας από πολλές πλευρές μια κρίση, που μπορεί να ξεσπάσει ανά πάσα στιγμή και με οποιαδήποτε αφορμή, σε ένα πολύ «εύφλεκτο περιβάλλον», με πολλούς που βιάζονται να «δώσουν τα ρέστα τους, γιατί αύριο ίσως δεν θα έχουν τέτοιαν «ευκαιρία».

Πάνω σε ένα ζήτημα, το οποίο πια για την Ευρώπη είναι καθοριστικό (για τις μετέπειτα εξελίξεις).

Και για την Ελλάδα θα αποδειχθεί υπαρξιακό (για την ίδια την επιβίωσή της…).

Γίναμε, τελικά το «πειραματόζωο» της Ιστορίας. Σε ένα «πείραμα» που κανείς δεν ελέγχει - και την έκβασή του κανείς δεν μπορεί να προεξοφλήσει.

Θανάσης Κ.

ΥΓ. Για να λέμε την αλήθεια, ευτυχώς τέτοιες στιγμές, που δεν βρίσκεται στην Κυβέρνηση ο ΣΥΡΙΖΑ!

Αλλά για να λέμε όλη την αλήθεια, η νέα Κυβέρνηση γνωρίζει το σωστό, δεσμεύτηκε για το σωστό, αλλά διστάζει.

Δεν υπάρχουν περιθώρια για δισταγμούς.

Σε λίγο θα το καταλάβουν όλοι. Ελπίζω να μην είναι αργά.

Πλέουμε κατευθείαν, μέσα σε πρωτοφανή καταιγίδα.

  Orthografos