Έχω την αίσθηση ότι η κυβέρνηση θα ανακρούσει πρύμναν στο θέμα της προσέγγισης με την Τουρκία διότι το διεθνές περιβάλλον αλλάζει και αρχίζουν και οι δισταγμοί απο άτομα, όπως ο Κυριάκος Μητσοτάκης, η αδελφή του και ο κ Γεραπετρίτης. Το "ας με πουν μειοδότη" αρχίζει και προβληματίζει. Διάβασα ότι ο Γεραπετρίτης είπε σε δημοσιογραφική ομήγυρη πως δεν μπορεί να βγει απο το σπίτι του, τον λένε προδότη όπου πάει. Και αυτό χωρίς να έχει κάνει συμφωνία.
Υπάρχει, επίσης, μια επωδός σε ιστολόγια προσκείμενα στην κυβέρνηση, του είδους "καμιά ελληνική κυβέρνηση δεν μπορεί να δεχθεί τις τουρκικές απαιτήσεις..." που προϊδεάζουν για την υποχώρηση.
Ακόμη και αν η κυβέρνηση υποχωρήσει, με τον τρόπο που χειρίζεται την συμφωνία κυρίων για ήρεμα νερά δείχνει αδυναμία. Η Τουρκία είναι που αυτήν την περίοδο έχει ανάγκη ηρεμίας στα ελληνοτουρκικά και η Αθήνα αντί να το εκμεταλλευτεί, σπεύδει να παράσχει στην ¨Αγκυρα, άλλη μια φορά, χείραν βοηθήσεις.
Ελπίζουν, αφελώς, πως θα εκτιμηθεί απο την Άγκυρα.
Το παιχνίδι παίχθηκε αρκετές φορές στο παρελθόν και οι "υπερπατριώτες" κατά τον Μητσοτάκη το γνωρίζουν γι αυτό και αντέδρασαν.
Πάντως, αν παρόλα αυτά ο κ. Μητσοτάκης (με την αδελφή του, τον Γεραπετρίτη και τα άλλα παιδιά της παρέας) προχωρήσουν σε εκχώρηση εθνικής κυριαρχίας ή, ακόμη, και δικαωμάτων, την ευθύνη θα έχουν:
ΟΛΟΙ ΟΙ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ ΤΗΣ ΝΔ ΣΤΟ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΙΟ ΣΗΜΕΡΑ
Ο ΚΑΡΑΜΑΝΛΗΣ που δεν θα ενεργοποιήσει τους δικούς του να καταψηφίσουν.
Ο ΣΑΜΑΡΑΣ που δεν θα κάνει κάτι αντίστοιχο.
Αν εκχωρήσετε, να γνωρίζετε πως θα έχετε την τύχη του Συριζα.
Η ΜΟΙΡΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ
Η μοίρα της Ελλάδας δεν φαίνεται ευοίωνη. Κυρίως, διότι, λείπουν οι ηγετικές προσωπικότητες κι αυτό που στις ΗΠΑ αποκαλούν statesmen (ή stateswomen για να μην έχουμε και άλλα προβλήματα).
Η σημερινή κατάντια της χώρας επιβεβαιώνει όσα γράφηκαν παραπάνω αλλά υπάρχουν δύο περίοδοι που το υπογραμμίζουν κραυγαλέα.
Η μια είναι η περίοδος της οικονομικής κρίσης. Της εισόδου στα μνημόνια.
Η, τότε, πολιτική ηγεσία (με πρωθυπουργό τον Γ. Παπανδρέου, αφού λάκισε ο Κ. Καραμανλής) έσυρε την χώρα στα μνημόνια χωρίς καν να καταλάβαινε τι συνέβαινε. Πέταξε την χώρα για να απαλλαγεί απο ένα βάρος. Συνήθης τακτική στα καθ ημάς. Αυτό έκανε και σήμερα ο Μητσοτάκης με την Κύπρο.
Σε τέτοιες πολύ κρισιμες στιγμές το παιχνίδι παίζεται αλλά θέλει ηγέτες, όχι παιδάκια των ΜΜΕ.
Δεν θέλει ηγεσίες απο το κάτω ράφι. Απαιτούνται προσωπικότητες αξιοσέβαστες που δεν θα προδίδουν την εμπιστοσύνη της κοινωνίας. Και αν χρειαστεί κάτι επώδυνο να κάνουν θα έχουν το κύρος και τον σεβασμό, όσο δύσκολο και αν είναι, να το επιβάλλουν.
Σοβαρή οικονομική κρίση που απαιτεί παρέμβαση των Βρυξελλών αντιμετωπίζει σήμερα και η Γαλλία με τον πρόεδρό της Εμμανουέλ Μακρόν να τα έχει κάνει θάλασσα με τους χειρισμούς του.
Εκμεταλλεύεται, όμως, το γεγονός ότι η Πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας είναι γαλλίδα (η περίφημη Κριστίν Λαγκάρντ) και δεν θα θελήσει να δημιουργήσει προβλήματα στη χώρα.
Κάπως ανάλογα έπρεπε να συμπεριφερθεί και η ελληνική κυβέρνηση την περίοδο της κρίσης. Αλλά χρειάζονταν ηγεσία. Δεν υπήρχε και δεν φαίνεται, απο τότε, να υπάρχει. (Ο Σαμαράς που ακολούθησε δεν μπόρεσε να διαχειριστεί ούτε το θέμα της ΕΡΤ).
Θα σας παραθέσω μια παράγραφο απο δημοσίευμα της ελληνικής έκδοσης της Deutsche Welle για να καταλάβετε καλύτερα τι θέλω να σας πω:
"Ο ίδιος ο Μακρόν μοιάζει να ζει σε μια φούσκα δείχνοντας να μην ανησυχεί για όλα αυτά και αφήνοντας κατά καιρούς να εννοηθεί ότι ποντάρει τόσο στη βοήθεια της Γαλλίδας Κριστίν Λαγκάρντ, επικεφαλής της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, αλλά και στο γεγονός ότι η νέα Κομισιόν δεν θα θελήσει για πολιτικούς λόγους να έρθει σε σύγκρουση με τη χώρα του, ειδικά τώρα που η Γερμανία δείχνει να παραπαίει. Η «ανεμελιά» του Μακρόν φαίνεται να εκπορεύεται από την πίστη στον άγραφο κανόνα, που είχε διατυπώσει κάποτε ο Ζαν Κλοντ Γιούνκερ: «Όσο και να παρεκκλίνει η Γαλλία κανείς δεν θα στραφεί εναντίον της επειδή ακριβώς είναι η Γαλλία».
Απο εδώ καταλαβαίνετε ότι υπο προϋποθέσεις, το παιχνίδι παίζεται.
Αν ζούσε αυτός που σας ευνόησε επι πρωθυπουργίας του και δεν θέλετε να ακούσετε ούτε το όνομάτου τα πράγματα θα ήταν καλύτερα.
Τελευταία είδα τον τίτλο ενός βιβλίου που πραγματεύεται πως το χρέος βοηθά στην ανάπτυξη. Αυτά για τους νεο-νεοφιλελεύθερους σοφούς.
Την ελληνική κατάντια, όμως, υπογραμμίζει και το φαινόμενο που παρακολουθούμε τις τελευταίες ημέρες με τη διάλυση του Συριζα.
Παρακολουθούμε "προσωικότητες" που εμφανίσθηκαν ως βαρύγδουπα ονόματα την περίοδο της ανόδου και της κυβερνητικής κυριαρχίας της..."αριστεράς" να ξευτελίζονται σαν κυρακουμπάρες σε απογευματινό καφέ. Και αναρωτιόμαστε: μας κυβέρνησαν αυτοί οι άνθρωποι; Ποιός Θεός βοήθησε και ακόμη υπάρχουμε;
Και να σκεφθείτε ότι στα χέρια τους βρισκόταν και η παραμονή ή όχι της χώρας στο ευρώ και την Ευρωπαίκή Ένωση.
ΓΙΑ ΜΕΝΑ ΘΕΟΣ ΥΠΑΡΧΕΙ. ΚΑΙ ΑΠΟΔΕΙΞΗ ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΟΤΙ ΑΚΟΜΗ ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΛΛΑΔΑ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου