Οι μεγάλοι πόλεμοι ξεκινούν όταν οι μικροί πάνε στραβά....

 

Όλα τα «άλλοθι» που έδωσαν οι σύμμαχοι της Ουκρανίας στον Πούτιν

Κάθε σχόλιο σχετικά με τη βρετανική και αμερικανική έγκριση των ουκρανικών πυραυλικών επιθέσεων εντός της Ρωσίας επαναλαμβάνει το ίδιο μότο: «Πολύ λίγο, πολύ αργά». Όλα δείχνουν ότι είναι απίθανο να επηρεάσουν έναν πόλεμο που στρέφεται όλο και περισσότερο προς όφελος της Ρωσίας.

Γιατί λοιπόν γίνονται οι επιθέσεις; Η απάντηση του υπουργού Άμυνας της Βρετανίας, Τζον Χίλι, είναι ότι θέλει να συνεχίσει, όχι μόνο την στήριξη της Βρετανίας προς την Ουκρανία αλλά και την αναβάθμισή της, για να αναπτερώσει το ηθικό του Βολοντίμιρ Ζελένσκι, πριν αναλάβει την εξουσία ο Ντόναλντ Τραμπ στην Ουάσινγκτον.

«Πιστεύει σαφώς ότι το προφανές ρίσκο που ενέχει η κλιμάκωση, αξίζει τον κόπο» σχολιάζει ο αρθρογράφος του Guardian, Simon Jenkins.

Η Δύση υπήρξε μέχρι τώρα εξαιρετικά σχολαστική για τα όρια της χρήσης της στρατιωτικής βοήθειας προς την Ουκρανία:  Προοριζόταν αυστηρά για την υπεράσπισή της χώρας.

Ωστόσο, «οι μεγάλοι πόλεμοι ξεκινούν όταν οι μικροί πάνε στραβά», επισημαίνει ο Jenkins.

Και οι πολιτικοί του ΝΑΤΟ παίζουν  με τη φωτιά κατά μήκος των ουκρανικών συνόρων, ρισκάροντας την κλιμάκωση της σύγκρουσης με την Ρωσία.

Οι σύμμαχοι παραβίασαν τις κόκκινες γραμμές που είχαν ορίσει οι ίδιοι

Ο Πούτιν αρχικά αντέδρασε  επικαιροποιώντας το πυρηνικό δόγμα της Ρωσίας και προειδοποιώντας ότι οποιαδήποτε συνδρομή από πυρηνική δύναμη σε επίθεση του Κιέβου κατά της Ρωσίας, θα χαρακτηρίζεται ως ενιαία και θα δικαιολογούσε μια  πυρηνική απάντηση.

Η κατάσταση οξύνθηκε, με τον Ρώσο πρόεδρο, να δηλώνει σήμερα ότι η Δύση κλιμακώνει τη σύγκρουση στην Ουκρανία επιτρέποντας στο Κίεβο να χτυπήσει τη Ρωσία με πυραύλους μεγάλου βεληνεκούς  απειλώντας με παγκόσμια σύρραξη

Είναι γεγονός ότι, το ΝΑΤΟ μέχρι τώρα δεν ήθελε να προκαλέσει τον Πούτιν. Οι επιθέσεις στην Κριμαία και η εισβολή της Ουκρανίας στο Κουρσκ   θεωρήθηκαν εξαιρέσεις. Κατά τα άλλα, η Δύση είχε συμφωνήσει ότι πλήγματα από τους πανίσχυρους πυραύλους -που τελικά εκτοξεύτηκαν- βαθιά μέσα στη Ρωσία, ήταν κόκκινη γραμμή που δεν έπρεπε να ξεπεραστεί.

Πλέον, το μόνο που φαίνεται βέβαιο, είναι πως αυτή η κλιμάκωση θα προκαλέσει  σκληρά αντίποινα από την Μόσχα εναντίον ουκρανικών στόχων, κυρίως ενεργειακών και άλλων υπηρεσιών κοινής ωφέλειας κατά τη διάρκεια του χειμώνα. Μπορεί επίσης να υπάρξει μια σφοδρή επίθεση εναντίον «υβριδικών» ηλεκτρονικών στόχων στη Δύση, όπως κυβερνοεπιθέσεις σε δυτικές υποδομές και επιχειρήσεις κοινής ωφέλειας.

« Ίσως θα ήταν σκόπιμο να αναρωτηθούμε σε πόσο καιρό αναμένεται να ικανοποιηθεί από τον λαό της Ουκρανίας η λαχτάρα για μια «νίκη κατά της Ρωσίας μέσω των δυτικών αντιπροσώπων» αναφέρει ο αρθρογράφος του Guardian.

Το «άλλοθι» που έδωσε η Δύση στον Πούτιν

«Όλες οι δυτικές κινήσεις κατά της Ρωσίας τα τελευταία δύο χρόνια -συμπεριλαμβανομένων των σκληρότερων οικονομικών και πολιτικών κυρώσεων που έχουν επιβληθεί ποτέ- απλώς εδραίωσαν την επιθετικότητα της Μόσχας», εκτιμά ο Simon Jenkins.

Έχουν παράλληλα δώσει άλλοθι  στον Πούτιν να αποφύγει τις διπλωματικές πιέσεις που συνήθως οδηγούν  σε συνομιλίες. Τον ενθάρρυναν να εξοντώνει τους εσωτερικούς επικριτές του και να αποσπάσει τη συμπαράσταση και την υλική υποστήριξη της Κίνας, της Ινδίας, του Ιράν και της Βόρειας Κορέας. Με τεράστιο κόστος για την παγκόσμια οικονομία, οι δυτικές κυρώσεις πέτυχαν τη δημιουργία ενός νέου ανατολικού εμπορικού μπλοκ, που βοηθά τον Πούτιν.

Κατάφερε επίσης, όπως και στον Καύκασο, να δημιουργήσει ένα ενδιάμεσο κρατίδιο στα σύνορά του.

«Μήπως η βρετανική και αμερικανική εξωτερική πολιτική είναι εγκεφαλικά νεκρή;»

«Όλα αυτά δεν είχαν προβλεφθεί από τις πολυπληθείς τάξεις των ειδικών ή μήπως η βρετανική και αμερικανική εξωτερική πολιτική είναι εγκεφαλικά νεκρή;» αναρωτιέται σκωπτικά ο Jenkins, που καταλήγει:

«Είναι η στιγμή για συμβιβασμούς που θα φέρουν ειρήνη».

Αν μπορούμε να αντλήσουμε κάποιο μάθημα από 80 χρόνια αντιπαράθεσης Ανατολής-Δύσης, αυτό είναι ότι οι δυτικοί θεματοφύλακες της ελευθερίας, της δημοκρατίας και της ειρήνης έχουν ιδιαίτερο καθήκον να συμπεριφέρονται υπεύθυνα σε μια κρίση. Η επιθετικότητα, η μαγκιά, η ανάληψη κινδύνων και οι μπλόφες είναι ιδιότητες που μπορεί να αρέσουν στα στρατιωτικά λόμπι και στα ΜΜΕ των ταμπλόιντ. Πλέον δεν μπορούμε να ρισκάρουμε, δεδομένου του σημερινού ενοίκου του Κρεμλίνου.

Ωστόσο, είναι ακριβώς αυτό που η Δύση δείχνει φαίνεται πρόθυμη να κάνει.

naftemporiki.gr